Δευτέρα 3 Οκτωβρίου 2011

Η ΧΩΡΑ ΣΕ «ΚΑΤΟΧΗ»

Κατοχή! Μι παίσια περίοδος κατ τν ποία χώρα στέναζε φριχτ κάτω π τ σιδερένιο πέλμα δίστακτου βάρβαρου κατακτητ. Γι τος μεγαλύτερους στν λικία ποτελε ναν φιάλτη.

Δν ταν πρώτη οτε μόνη. τόπος πέρασε π πολλς κατοχές. φρικιαστικότερη ταν ναμφιβόλως ατ τν 400 χρόνων σκλαβις.
Κάθε μία π ατς τς πίστευτα τραγικς κατοχς προξένησε μέτρητες καταστροφς στν τόπο, καμία μως δν μπόρεσε ν ποδουλώσει τν ψυχ κα τ φρόνημα το λαο. Γιατί;
Διότι ψυχ κα τ φρόνημα το λαο βρισκόταν πάντοτε κάτω π λλου ε­δους κατοχή, εεργετικ κατοχή. Πά­νω π 3.000 χρόνια διαρκε ατ κατοχ κα δν πιτρέπει στος πίδοξους κατακτητς ν κυριεύσουν δαφος πνευματικ σ᾿ ατν τν τόπο.
Γι᾿ ατ τν παράδοξη κατοχ θ κάνουμε λόγο στ κείμενό μας τοτο.
Κατ τν πλέον τέλειο τρόπο παρουσιάστηκε ατ «κατοχ» σ’ να λόγο το κορυφαίου ρήτορα λων τν αώνων, το Δημοσθένη, 4 αἰῶνες πρ Χριστο. Επε:
«...δεδόχθαι τ βουλ κα τ δήμ τ θηναίων, εξαμένους κα θύσαντας τος θεος κα ρωσι τος κατέχουσι τν πόλιν κα τν χώραν τν θηναίων... δι­ακοσίας νας καθέλκειν ες τν θάλατταν...»· χει ποφασισθε, επε Δημοσθένης, π τ βουλ κα τ συνέλευση τν πολιτν τς θήνας, φο πρτα προσευχηθον κα θυσιάσουν στος θεος κα τος ρωες πο κατέχουν τν πόλη κα τν περιοχ τν θηναίων, ν ναυπηγηθον κα ν βγον στ θάλασσα 200 πλοα... (προκειμένου ν πολεμήσουν).
Εναι φανερ τι τ βάρος το κειμένου ατο βρίσκεται στς λέξεις «τος θεος κα ρωσι τος κατέχουσι τν πόλιν κα τν χώραν τν θηναίων». Μ τ φράση ατ Δημοσθένης ­περιγράφει τ πέροχο βίωμα τν πολιτν τς ρχαίας θήνας: τ βίωμα τι πόλη κα τ κράτος τους βρίσκεται κάτω π τν ξουσία τν ρώων τους κα τν θεν πο λάτρευαν ς προστάτες τους· προκειμένου μάλιστα γι τν θήνα τ θε θηνά, φο βρισκόμαστε πρ Χριστο κα ο πρόγονοί μας ταν εδωλολάτρες.
Ατ τ καίριο λλ τελς τότε βίωμα βρκε τν τέλεια πραγμάτωσή του, ταν λλάδα μας γνώρισε τ χριστιανικ πίστη. Τότε, ατ πο ταν πρν μιχλδες κα προπαρασκευαστικό, γινε μέσα στν κκλησία οσιαστικ κα ψηλαφητό: Κάθε πόλη κα περιοχ βρέθηκε κάτω π τν κατοχ τν ρώων της κα τν κατ χάριν θεν, τν γίων της!
Τν λήθεια ατ τ διατυπώνει κ­φραστικότατα σ να λαμπρ κείμενό του γιος Νικόδημος γιορείτης: «Τί ν πολυλογ; Ο γιοι πάντες δι μέσου τν χαρισμάτων το γίου Πνεύματος που ξιώθησαν ν τ κόσμ τούτ, γιναν θεο κατ χάριν κα υο το Θεο... Κα λλοι μν ξουσιάζουν να μέρος το κόσμου, λλοι δ λλο· νας μίαν νσον κα παρχίαν κα λλος λλην: Σπυρίδων τν Κέρκυραν· Γεράσιμος τν Κεφαλληνίαν· Διονύσιος τν Ζάκυνθον· Δημήτριος τν Θεσσαλονίκην· Γεώργιος τν Καισάρειαν τς Παλαιστίνης· Νικόλαος τ Μρα τς Λυκίας κα ο λοιπο καθεξς ξουσίασαν τος τόπους κείνους, ες τος ποίους μαρτύρησαν κοιμήθησαν, μ τ λείψανά των γίασαν» (Γυμνάσματα Πνευματικά, Μελέτη ΛΔ΄).
Συγκλονιστικ λήθεια! χώρα μας βρίσκεται λόκληρη κάτω π καθεστς κατοχς! Τν κατέχουν ο γιοί μας κα ο ρωές μας! χώρα μας δν εναι δική μας! νήκει στος γίους της κα τος ρωές της, σ᾿ ατος πο γωνίστηκαν, θυσιάστηκαν, μαρτύρησαν! λες ο πόλεις κα τ χωριά της βρίσκονται κάτω π τν κατοχ νς γίου, το πολιούχου τους, κα μπνέονται π τ ρωικ παράδειγμα τν ρώων πο σ κάποια φάση τς στορίας πότισαν μ τ αμα τους τ χμα τους φυλάσσοντας τς Θερμοπύλες τς λευθερίας.
Τί εδους μως εναι ατ κατοχή; Εναι φανερ πς πρόκειται γι πνευματικς φύσεως κατοχή. Κατοχ τς καρ­­­δις τν πολιτν, δηλαδ στν ­γάπη το λαο πρς τος γίους κα τος ­­­­­ρωες.
Κι ατ πρακτικότερα σημαίνει τι, σο περισσότερο τν καρδιά μας τν κατέχει γάπη, ελάβεια κα τιμ πρς τος γίους κα τος ρωές μας, τόσο περισσότερο κενοι ελογον κα προστατεύουν τν τόπο μας.
Κι ταν ατ συμβαίνει, τότε λλου εδους κατοχ δν μπορε ν πειλήσει τν τόπο. Μπορε κάποτε χθρο ν περάσουν τ σύνορά του, μπορε ν πιβάλουν καθεστς τυραννικό, μπορε ν βασανίσουν, ν φυλακίσουν, ν ξορίσουν, ν θανατώσουν... μως...
μως τν ψυχ το τόπου δν θ τν κατακτήσουν ποτέ! ψυχ το τόπου, τ πνεμα του, τ φρόνημά του νήκει στος ληθινος κατόχους του, τος ­­γίους, δηλαδ τος νέους κατ χάριν θεούς, κα τος ρωες.
Εναι συγκλονιστικό: Μς κρατνε ο νεκροί! Ο π τος στοιχείωτους θεωρούμενοι νεκροί, πο στν πραγματικότητα εναι λοζώντανοι. Μς κρατνε ο «νεκροί», γι᾿ ατ εμαστε νίκητοι, λεύθεροι, δούλωτοι. Ατο κρατον δούλωτη τν λλάδα, πο χει τ μεγαλύτερη «παραγωγ» παγκοσμίως γίων κα ρώων.
Κα θ συνεχίσουν ν τν κρατον κα στ μέλλον. ρκε βέβαια ν τος κατέχουμε κα μες μ γάπη στ βάθη τς καρδις μας.
Κι ατ εναι ναμφιβόλως τ χρέος κα εθύνη λων μας.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου