Σάββατο 15 Οκτωβρίου 2011

Η ΠΕΡΙΟΥΣΙΑ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΣΤΟ ΣΤΟΧΑΣΤΡΟ ΤΗΣ ΝΕΑΣ ΤΑΞΗΣ




Θύμιος Παπανικολάου

Στο δελτίο ειδήσεων του MEGA την Τρίτη (11/10/2011) προβλήθηκε ένα ρεπορτάζ για μία εκδήλωση-συναυλία στον Πειραιά όπου ο Νταλάρας ερμήνευσε ποιήματα της Ελένης Αρβελέρ για το Βυζάντιο.
Ως εδώ τίποτα το ιδιαίτερο για το MEGA και για όλο το συγκρότημα Λαμπράκη. Για αυτούς πολιτισμός είναι μόνο ότι κάνουν οι Νταλάρες, οι Σαββόπουλοι και όλος ο καθεστωτικός συρφετός και φυσικά οι ιδιοκτήτες του ομίλου.
Οι «φιλανθρωπίες» της Μαριάνας Βαρδινογιάννη και βέβαια ότι γίνεται στο κρατικοδίαιτο Μέγαρο Μουσικής του Λαμπρακιστάν.
Διαβάστε εδώ
Δεν θα ασχολούμασταν με το συγκεκριμένο ρεπορτάζ εάν επρόκειτο απλά για την προβολή του Νταλάρα όμως ο απώτερος σκοπός ήταν διαφορετικός.

Στο ρεπορτάζ αυτό αφού στη αρχή φάγαμε στη μάπα για πολλοστή φορά τον Νταλάρα να τραγουδάει ακολούθησε ένα μικρό απόσπασμα από την ομιλία της Αρβελέρ στο οποίο αναφερόταν στην περίοδο του Βυζαντινού αυτοκράτορα Αλέξιου Κομνηνού ο οποίος σε μια κρίσιμη και δύσκολη περίοδο για την επιβίωση της αυτοκρατορίας δήμευσε μεγάλο μέρος της εκκλησιαστικής περιουσίας για να ανασυγκροτήσει το κράτος και τον στρατό φέρνοντας το ως παράδειγμα προς μίμηση για την σημερινή κατάσταση, ενώ από κάτω οι αφιονισμένοι πασόκοι (μόνο αυτοί πλέον αντέχουν να παρακολουθήσουν συναυλία του Νταλάρα) ξέσπασαν σε χειροκροτήματα.

Απλοϊκή ταύτιση τελείως διαφορετικών καταστάσεων και εποχών με πολύ δόλιο όμως σκοπό.

Πέρα από τη γενικευμένη επίθεση στην εθνική μας υπόσταση αναπόσπαστο κομμάτι της οποίας είναι η ορθοδοξία, τελευταία έχει μπει στο στόχαστρο των ντόπιων και ξένων τοκογλύφων και η περιουσία της Εκκλησίας.

Δεν είναι μόνο η δημόσια περιουσία που ξεπουλιέται ταχύτητα και όσο όσο και η μικρή ιδιοκτησία που δημεύεται μέσω των χαρατσιών, έχουν βάλει στο μάτι και την εκκλησιαστική περιουσία που είναι κυρίως ακίνητη.

Εδώ πρέπει να ξεκαθαρίσουμε ορισμένα πράγματα γιατί πάνω στα ζητήματα της εκκλησίας επικρατεί τεράστια σύγχυση.

Έχουμε τεράστιες και ασυμφιλίωτες διαφωνίες με τον τρόπο που διαχειρίζεται η ηγεσία της εκκλησίας την περιουσία που κατέχει ερχόμενη σε κατάφορη αντίθεση με τις αυθεντικές ιδέες του χριστιανισμού και η οποία ήρθε στη κατοχή της από τις χιλιάδες δωρεές των απλών πιστών, αυτό συμβαίνει εδώ και χιλιάδες χρόνια δεν είναι τωρινό φαινόμενο και το γνωρίζουν και οι πέτρες.

Ο Λένιν περιέγραφε αυτό το φαινόμενο ως εξής: «Όμως οι χριστιανοί, από τότε που ο χριστιανισμός έγινε επίσημη θρησκεία του κράτους, «λησμόνησαν» τις «απλοϊκότητες» του πρωταρχικού χριστιανισμού με το δημοκρατικό-επαναστατικό πνεύμα του." ( ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ, ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΕΠΟΧΗ ΣΕΛ 55 ).

Άλλωστε και η σημερινή ηγεσία της εκκλησίας ειδικά ο αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος και ο πατριάρχης Βαρθολομαίος ταυτίζονται σχεδόν απόλυτα με την Νέα Τάξη και τα ιδεολογήματά της.


Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι πρέπει να γινόμαστε ουρά των ιδεολογημάτων του ταξικού εχθρού. Ο κύριος ταξικός εχθρός σήμερα δεν είναι η διεφθαρμένη γραφειοκρατική εκκλησιαστική ιεραρχία αλλά το κεφάλαιο και οι πιο επιθετικές αιχμές του οι τράπεζες και οι ντόπιοι και ξένοι τοκογλύφοι.

Όταν το βαθύ λαρύγγι της κατοχικής κυβέρνησης και της τροϊκας το MEGA ωρύεται υστερικά υπέρ της δήμευσης της περιουσίας της εκκλησίας κάθε νοήμων άνθρωπος πρέπει να προβληματίζεται.

Όπως έλεγε και ο Κάρλ Λίμπνεχτ όταν χειροκρότησαν την ομιλία του οι πολιτικοί του καθεστώτος:

«Το να χειροκροτούν αυτά που είπα οι ταξικοί μου αντίπαλοι σημαίνει ότι είναι λάθος και τα ανακαλώ».


Για να γίνουμε πιο συγκεκριμένοι αν δημευτεί μεγάλο μέρος της εκκλησιαστικής περιουσίας από την κυβέρνηση ο ελληνικός λαός δεν θα δει δεκάρα τσακιστή, όλα θα ξεπουληθούν ταχύτατα και θα πάνε υπέρ των δανειστών και θα χαθεί και η ευκαιρία να αξιοποιηθεί σωστά υπέρ του ελληνικού λαού.

Για αυτό ουρλιάζουν υστερικά εναντίον της εκκλησίας διάφορα "αριστερά" δεκανίκια του συστήματος με μπροστάρη τον Ψαριανό.

Είναι σαν κάποιος την περίοδο της Γερμανικής κατοχής να υποστηρίζει την δήμευση της περιουσίας της εκκλησίας από τους ναζί επειδή είναι υπέρ του χωρισμού εκκλησίας-κράτους.

Εδώ ανατρέπεται πλήρως το λενιστικό δόγμα: «Με τον Κερένσκυ εναντίον του Κορνίλωφ».

Σήμερα είναι ώρα ευθύνης και για τον ορθόδοξο κλήρο και φυσικά δεν αναφερόμαστε στην ανώτερη ιεραρχία και σε διάφορους χρήσιμους ηλίθιους που δυσφημούν την ορθοδοξία όποτε ανοίγουν το στόμα τους όπως ο Άνθιμος και ο Αμβρόσιος Καλαβρύτων που θυμήθηκε να πλέξει το εγκώμιο του χουντικού Ντερτιλή.

Υπάρχουν φυσικά και οι εξαιρέσεις όπως ο μητροπολίτης μεσογαίας Νικόλαος που έχει πάρει ξεκάθαρα θέση εναντίον της κατοχικής κυβέρνησης για αυτό στάζουν χολή εναντίον του τα κατοχικά ανδρείκελα ο Σηφουνάκης και ο Μίλτος Παπαϊωάννου.

Ο μοναδικός δρόμος σήμερα για τους απλούς παπάδες και μοναχούς είναι δίπλα στον ελληνικό λαό και στους αγώνες ζωής και θανάτου εναντίον των κατοχικών δυνάμεων αυτός είναι ο ορθόδοξος δρόμος για κάθε αυθεντικό χριστιανό που νοιάζεται για τους συνανθρώπους του.


Η ορθόδοξη εκκλησία έχει τελείως διαφορετική παράδοση από τις εκκλησίες της Δύσης. Αυτό οφείλεται σε μεγάλο βαθμό στο ότι βρέθηκε για εκατοντάδες χρόνια υπό ξένη κατοχή.

Ποτέ δεν άλλαξε τα δόγματά της όπως έκαναν οι προτεστάντες για να βοηθήσουν στην ανάπτυξη του καπιταλισμού (Μαξ Βέμπερ, προτεσταντική ηθική και το πνεύμα του καπιταλισμού).

Πολυάριθμα είναι και τα παραδείγματα κυρίως ανθρώπων του κατώτερου κλήρου που αγωνίστηκαν και θυσιάστηκαν στο πλευρό του λαού στους μεγάλους απελευθερωτικούς αγώνες: Τουρκοκρατία, 1821, γερμανική κατοχή και συμμετοχή στο ΕΑΜ)

Φυσικά υπήρξαν και αυτοί που υπηρέτησαν τις κατοχικές δυνάμεις κυρίως από τις ανώτερες βαθμίδες της ιεραρχίας και καλλιεργούσαν στο λαό την ηττοπάθεια και την μοιρολατρία.

Οι ταξικές διαφορές και αντιθέσεις υπήρχαν και υπάρχουν και στο εσωτερικό της εκκλησίας.

Κάθε αξία όμως κρίνεται στο σήμερα και στην πράξη.

Όλοι οι αυθεντικοί αγωνιστές της ορθοδοξίας πρέπει να δώσουν σκληρή μάχη ώστε να αλλάξει τελείως η διαχείριση της εκκλησιαστικής περιουσίας.

Ο ελληνικός λαός θα αντιμετωπίσει το φάσμα της πείνας και της απόλυτης φτώχειας σε αυτό η Εκκλησία έχει τις δυνάμεις και το δίκτυο (οι χιλιάδες ενορίες από το ένα άκρο της Ελλάδος μέχρι το άλλο) να τον στηρίξει και πρέπει οπωσδήποτε να το κάνει. Γιατί δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι λαός εξαθλιωμένος και πεινασμένος δεν μπορεί να αντισταθεί, για αυτό και η πρώτη μάχη που έδωσε το ΕΑΜ ήταν ενάντια στην πείνα.

Τέλος όσον αφορά την Αρβελέρ με τους βαρύγδουπους και πομπώδεις τίτλους δεν νομίζουμε ότι τέτοιες άστοχες συγκρίσεις διαφορετικών ιστορικών περιόδων δικαιολογούν τη φήμη της ως ιστορικού.

Ο Αλέξιος προσπαθούσε να σώσει την αυτοκρατορία από τους εξωτερικούς εχθρούς δεν ενεργούσε για λογαριασμό τους όπως οι σημερινοί γκαουλάιτερ: αυτή είναι η τεράστια διαφορά των δύο περιόδων που η Αρβελέρ δεν αναφέρει.

Τελικά ο βήχας και ο καθεστωτισμός δεν κρύβονται

Πέστε τα στην Παναγία


του Γέροντος Πορφυρίου

«Αυτά πού θέλετε να πείτε στα παιδιά σας, να τα λέτε με την προσευχή σας. Τα παιδιά δεν ακούν με τα αυτιά• μόνο όταν έρχεται η Θεία Χάρις πού τα φωτίζει, τότε ακούνε αυτά πού θέλουμε να τους πούμε. Όταν θέλετε να πείτε κάτι στα παιδιά σας, πέστε το στην Παναγία κι αυτή θα ενεργήσει. Η προσευχή σας αυτή θα γίνει ζωογόνος πνοή, πνευματικό χάδι, πού χαϊδεύει, αγκαλιάζει, έλκει τα παιδιά»...

Ο π. Πορφύριος πίστευε στην αξία πού έχει η προσευχή για την πνευματική ζωή του ανθρώπου και συμβούλευε τα πνευματικά του παιδιά πώς να προσεύχονται:
«Να εύχεσαι έτσι απλά, απλά και ταπεινά, με πίστη απλή, χωρίς να περιμένεις να σου απαντήσει ο Θεός. Χωρίς να δεις το χέρι Του ή το πρόσωπό Του ή το φωτισμό Του. Τίποτα! Να πιστεύεις! Εφ’ όσον μιλάς με το Θεό, μιλάς πραγματικά με το Θεό»

Μιά μοναδική φωτογραφία τού Παπαδιαμάντη.

.

Μητροπολίτου Ναυπάκτου και Αγίου Βλασίου Ιεροθέου
Η επέτειος τών 100 ετών από τήν κοίμηση τού Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη έδωσε τήν αφορμή νά γραφούν πολλά κείμενα ή άρθρα γιά τόν μεγάλο αυτόν σκιαθίτη λογοτέχνη. Στό σχόλιο αυτό θά γίνη αναφορά σέ κείμενο τού Παύλου Νιρβάνα πού δημοσιεύθηκε στό περιοδικό «Νέα Εστία» τό έτος 1933 καί περιγράφει πώς τράβηξε μιά μοναδική φωτογραφία τού Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη, στό καφενεδάκι τής Δεξαμενής όπου σύχναζε ο σκιαθίτης λογοτέχνης, τό έτος 1906, όπως γράφει, γιά νά μή σβησθή «η οσία μορφή του».
Ο Παπαδιαμάντης δέν ήθελε νά φωτογραφηθή έχοντας υπ’ όψη τό ρητό: «Ου ποιήσεις σ’εαυτώ είδωλον ουδέ παντός ομοίωμα». Ο Νιρβάνας πήρε τήν πρωτοβουλία μέ διάφορες ενέργειες -«μέ δόλο καί αμαρτωλά μέσα επραγματοποίησα τόν άθλο μου αυτό», όπως γράφει- νά τόν φωτογραφίση. Καί γράφει: «Ένας από τούς ωραιότερους τίτλους πού αναγνωρίζω στήν ζωή μου, είναι ότι παρέδωκα στούς μεταγενέστερους τή μορφή τού Παπαδιαμάντη». Εγώ θά προσέθετα καί τό ύφος του.
Σέ κάποια στιγμή ο Παπαδιαμάντης υποχώρησε στήν αποφασιστικότητα τού Νιρβάνα, όπως γράφει ο τελευταίος. «Είχε πάρει μόνος του τή φυσική του στάση απάνω σέ μιά πρόστυχη καρέκλα, μέ τά χέρια σταυρωμένα στό στήθος, μέ τό κεφάλι σκυφτό, μέ τά μάτια χαμηλωμένα, στάση βυζαντινού αγίου, σάν ξεσηκωμένη από κάποιο καπνισμένο τέμπλο ερημοκκλησιού τού νησιού του. Ήταν μιά καλλιτεχνική σύνθεση, καί θά μπορούσε νά είναι ένα έργο τού Πανσελήνου ή τού Θεοτοκόπουλου. Αμφιβάλλω άν φωτογραφικός φακός έλαβε ποτέ μιά τέτοια ευτυχία».
Σέ αυτήν τήν διαδικασία ο Παπαδιαμάντης ήταν καί βιαστικός, δηλαδή ήθελε νά τελειώση γρήγορα αυτή η διαδικασία. Γράφει ο Νιρβάνας: «Αλλά ο Αλέξανδρος ήταν βιαστικός γιά νά τελειώνουμε. Γιατί; Μού τό ψιθύρισε ανήσυχα στό αυτί, καί ήταν η πρώτη φορά πού τόν είχα ακούσει -ούτε φαντάζομαι πώς θά τόν άκουσε ποτέ κανένας άλλος- νά μιλά γαλλικά: «Nous excitons la curiosit du pablic», δηλαδή «ερεθίζουμε τήν περιέργεια τού κοινού». Καί τήν ώρα εκείνη ήταν «ένα κοιμισμένο γκαρσόνι τού καφενείου, ένας γεροντάκος πού λιαζότανε στήν άλλη γωνιά τού μαγαζιού, καί δυό λουστράκια πού παίζανε παράμερα».
Αυτή η φωτογραφία πού τράβηξε ο Παύλος Νιρβάνας είναι όλος ο Παπαδιαμάντης, παρουσιάζει τό ήθος καί τήν προσωπικότητά του.
Σέ πρόσφατο δημοσίευμα τού Βασίλη Γκουρογιάννη σχολιάζεται αυτή η φωτογραφία ως στάση ενός καθισμένου νεκρού. Γράφει: «καθισμένος ο όσιος άσωτος σέ μιά φτηνοκαρέκλα καφενείου μέ τά χέρια του ταπεινά σταυρωμένα, είχε χαμηλωμένα τά μάτια σχεδόν κλειστά, σάν νά μήν είχε ο απάνω κόσμος κάτι πού άξιζε νά δή. Όμως υποπτεύομαι πώς κάτω από τά βλέφαρα αυτός κάτι κρυφοβλέπει λοξά, τόν θάνατο κοιτάζει, όπως κοιτάζουν οι άνθρωποι πρός τήν κατεύθυνση πού περιμένουν νά φανή τό τρένο νά τούς πάρη. Από κάποια ηλικία διαισθάνονται οι άνθρωποι αλάνθαστα από πού θά φανή νά τούς πάρη καί κοιτάζουν πρός τά εκεί, άλλοι γαλήνιοι καί άλλοι μέ τρόμο. Στή φωτογραφία εικονίζονται σταυρωμένα τά χέρια τού οσίου, έτοιμα γιά νά μή κουράση κάποιον άνθρωπο νά τού τά σταυρώση, κλειστά τά βλέφαρα, έτοιμα νά μήν κουράσει κάποιον νά τού τά κλείσει, καθιστός μέ ευσέβεια στή στάση ακριβώς πού κηδεύουν τούς ιερωμένους γιά νά μήν κουράση κάποιους νά τόν ανακαθήσουν» (Ελευθεροτυπία 3-9-11).
Παρατηρώντας, όμως, τήν φωτογραφία αυτή πού έβγαλε ο Παύλος Νιρβάνας καταλήγω σέ ένα συμπέρασμα ότι η στάση τού Παπαδιαμάντη, εκτός τού ότι ομοιάζει μέ στάση ζωντανού νεκρού, συγχρόνως είναι στάση πού λαμβάνουν μοναχοί-ησυχαστές κατά τήν διάρκεια τής προσευχής τους. Τό σταύρωμα τών χεριών, η ελαφρά κλίση τής κεφαλής, καί μάλιστα πρός τό μέρος τής καρδιάς, τό χαμήλωμα τών ματιών παρουσιάζει τήν ησυχαστική στάση πού λαμβάνουν οι μοναχοί, όπως τό περιγράφουν διάφοροι διδάσκαλοι τής ησυχαστικής ζωής καί τής νοεράς προσευχής. Δέν γνωρίζω, βέβαια, άν ο Παπαδιαμάντης ασχολείτο μέ αυτό τό έργο, όμως είχε τό ύφος καί τό ήθος τών μοναχών πού είχε γνωρίσει στό Άγιον Όρος. Η φωτογραφία αυτή φανερώνει τήν εσωτερική του ζωή καί τήν προσωπικότητά του. Τό σημαντικό είναι ότι στήν ίδια περίπου στάση (μόνον τό κεφάλι του είναι λίγο σηκωμένο) ήταν όταν φωτογραφήθηκε μέ τόν Ναυπάκτιο Λογοτέχνη Γιάννη Βλαχογιάννη (1908). Ενώ ο Βλαχογιάννης είναι όρθιος καί κοιτά στόν φακό, ο Παπαδιαμάντης είναι καθιστός μέ τά χέρια σταυρωμένα καί κοιτά πρός τά αριστερά του.
Τελικά, αυτό πού βλέπει κανείς στό ύφος, τό ήθος καί τό έργο τού Παπαδιαμάντη είναι τό αγιορείτικο καί προσευχητικό ύφος, η στάση προσευχής καί η ταπείνωσή του.
Ο Παύλος Νιρβάνας γράφει ότι κατά τήν φωτογράφιση πήρε «μόνος του τή φυσική του στάση» καί καυχάται γιατί παρέδωκε «στούς μεταγενεστέρους τήν μορφή» του. Ο Παπαδιαμάντης μάς διδάσκει μέ τά κείμενά του, τό ύφος του, τήν μορφή του, τήν σιωπή του καί τήν φωτογραφία του. Άν συγκρίνουμε αυτήν τήν φωτογραφία μέ τίς σύγχρονες φωτογραφίες καί τήν επικοινωνιακή νοοτροπία τής εποχής μας, τότε καταλαβαίνουμε τήν διαφορά. Η εποχή στήν οποία ζούμε είναι εποχή πού ρίχνει κανείς τό βλέμμα του στόν φακό τής φωτογραφικής καί τηλεοπτικής μηχανής, ενώ η νοοτροπία τού Παπαδιαμάντη είναι νοοτροπία πού κατευθύνει τόν νού του στήν καρδιά, όπου η Χάρη τού βαπτίσματος καί τού χρίσματος, καί αναπτύσσεται η προσευχή


ΣΤΗΝ ΕΠΕΤΕΙΟ ΤΗΣ "ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ",ΑΣ ΘΥΜΗΘΟΥΜΕ ΠΟΣΟ ΜΑΣ ΚΟΣΤΙΖΟΥΝ ΟΙ ΚΟΠΡΙΤΕΣ ΠΟΥ ΤΗΝ ΑΝΤΙΠΡΟΣΩΠΕΥΟΥΝ!

Προσθήκη λεζάντας
Ένα καυστικό άρθρο για τους...κακόμοιρους Βουλευτές,που έχουν...ρέψει από την πείνα (τα σχόλια με μπλε δικά μας):

Έχετε αναρωτηθεί πόσα βγάζει ένας βουλευτής σε περίοδο οικονομικής κρίσης; Πού σταματά ο μύθος και που ξεκινά η πραγματικότητα των αποδοχών των 300 που φροντίζουν για το καλό του τόπου και αγωνιούν για την οικονομική ευρωστία της Ελλάδας;

Σύμφωνα με έναν πρόχειρο υπολογισμό ο κάθε βουλευτής παίρνει στα χέρια του ως καθαρή βουλευτική αποζημίωση 6.595,03 ευρώ, όπως αναφέρει και το αναλυτικό ρεπορτάζ της εφημερίδας Real News. Ωστόσο στο ποσό αυτό δεν συμπεριλαμβάνεται μείωση 5% της έκτακτης εισφοράς και 3% υπέρ των ανέργων, απώλεια 660,16 ευρώ, που θα ισχύσει από τον επόμενο μήνα (ΝΑ ΚΑΝΟΥΝ ΔΙΑΚΟΠΕΣ ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΠΡΩΤΑ).

Όπως όμως υποστηρίζουν και οι ίδιοι με τα χρήματα αυτά “δεν βγαίνουν”. Γάμοι, βαφτίσια, δώρα, τραπέζια, καμπάνιες για να διατηρούν ζεστές τις σχέσεις τους με τους ψηφοφόρους (ΔΗΛΑΔΗ ΝΑ ΣΥΝΤΗΡΟΥΝ ΚΟΜΜΑΤΙΚΟ ΣΤΡΑΤΟ ΚΑΙ ΡΟΥΣΦΕΤΙΑ) τελειώνουν γρήγορα τον “αντικειμενικά” περιορισμένο μισθό τους με αποτέλεσμα να “μην τα φέρνουν βόλτα”.

Ξαναθυμήθηκαν τις δουλειές που έκαναν λοιπόν πριν γίνουν βουλευτές, κατά την παροιμία “μάθε τέχνη κι άστηνε”, και εργάζονται κανονικά τις ώρες που δε χρειάζεται να βρίσκονται στο Κοινοβούλιο.

Στο σημείο αυτό βέβαια θα πρέπει να διευκρινίσουμε ότι άλλα είναι τα χρήματα που εισπράττει ένας βουλευτής και άλλο το πραγματικό ποσό που κοστίζει στο κράτος, συνυπολογίζοντας και άλλες παροχές που απολαμβάνουν όπως αυτοκίνητο, ατέλειες, έξοδα αποσπασμένων υπαλλήλων στο γραφείο του, αεροπορικά εισιτήρια και πολλές άλλες διευκολύνσεις. Αποκορύφωμα αυτών των μικρών διευκολύνσεων για τους “λειτουργούς” μας που δεν τα “βγάζουν πέρα” φοροαπαλλαγή της βουλευτικής τους αποζημίωσης κατά 68,6%.

Ναι, καλά διαβάσατε!

Η χαρά του επιδόματος!

Μέχρι τώρα η βασική βουλευτική αποζημίωση έφτανε τα 5.780.60 ευρώ. Σε αυτήν προστίθεται κάθε μήνα το επίδομα οργάνωσης γραφείου 935,88 ευρώ ή πιο απλά ενοίκιο πολιτικού γραφείου, η οικογενειακή παροχή 35 ευρώ ή απλούστερα επίδομα γάμου, τα ταχυδρομικά τέλη 1.136,64 ευρώ (κάρτες και γράμματα στους ψηφοφόρους που καταλήγουν στα σκουπίδια!), τα έξοδα κίνησης 364 ευρώ, με το συνολικό ποσό των αποδοχών να φτάνει αισίως τις 8.252, 12 ευρώ το μήνα.

Αν βιαστήκατε ως κακεντρεχείς αναγνώστες να τους κακοχαρακτηρίσετε, σκεφτείτε ότι οι βουλευτές τις επαρχίας, όπως υποστηρίζουν, πληρώνουν από την τσέπη τους τουλάχιστον 1.000 ευρώ επιπλέον σε βενζίνες για να μεταβαίνουν στις επαρχίες τους, όπως επίσης και τα διόδια.

Από τις 8.252,12 ευρώ αφαιρούνται οι κρατήσεις υπέρ κόμματος 578,06 ευρώ,(ΚΑΙ ΠΟΛΛΑ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ,ΙΔΙΑΙΤΕΡΑ ΣΕ "ΠΑΤΡΙΩΤΙΚΑ" ΚΟΜΜΑΤΑ) υπέρ του ταμείου τους 385,57 ευρώ, το ΦΕΚ 289,03 ευρώ και ο φόρος εισοδήματος 354,43 ευρώ. Έτσι οι συνολικές κρατήσεις φτάνουν τα 1,607,09 ευρώ και ο μισθός τους περιορίζεται στα 6.595,03 ευρώ.

Τα κινητά και τα ακίνητα

Ένας καλός βουλευτής χαρακτηρίζεται μεταξύ άλλων και από τις επικοινωνιακές του ικανότητες. Όλα με μέτρο όμως. Οι βουλευτές παίρνουν κάποια επιπλέον χρήματα λοιπόν για τα τηλέφωνά τους. 200 ευρώ το μήνα για το κινητό και 10.500 ευρώ ετησίως για τα τηλέφωνα των πολιτικών γραφείων τους. Ωστόσο, όπως οι ίδιοι παραπονιούνται, και πάλι μπαίνουν μέσα, αφού στο τέλος του χρόνου πληρώνουν 800-1.000 ευρώ από την τσέπη τους.

Τα εξτραδάκια των επιτροπών

Τυχεροί όσοι από τους 300 συμμετέχουν σε επιτροπές, καθώς για την παρουσία τους αμείβονται χωριστά. Το ποσό δεν είναι ίδιο για όλους και εξαρτάται από τον αριθμό των επιτροπών μου μετέχουν και τη συχνότητα με την οποία αυτές συνεδριάζουν ανά μήνα. Σύμφωνα με το ρεπορτά της Real News, ένας μέσος βουλευτής λοιπόν για πέντε συνεδριάσεις το μήνα με 245 ευρώ η καθεμία θα λάμβανε επί συνόλου 1.228,40 ευρώ.

Ωστόσο μετά την πρόσφατη απόφαση του προέδρου της Βουλής να μείωση την αμοιβή από τα 245 στα 150 ευρώ, ο ίδιος βουλευτής θα λαμβάνει πλέον 750 ευρώ. Οι κακές γλώσσες βέβαια λένε ότι η μείωση θα μπορούσε να αντισταθμιστεί με αύξηση των συνεδριάσεων των επιτροπών.

Καλό τους αμάξι...

Δωρεάν αυτοκίνητο 1.400 κυβικών για τους βουλευτές της Αθήνας και 1.800 κυβικών για τους βουλευτές της περιφέρειας με πληρωμένα τα service προβλέπει η σύμβαση που έχει συνάψει η Βουλή με τις εταιρίες leasing για τους 300.

Επίσης για όσους δεν θέλουν να μπλέκουν στην κίνηση της Αθήνας και θέλουν να χρησιμοποιούν τα ΜΜΜ η Βουλή έχει φροντίσει να τους παραχωρήσει πάσο, προκειμένου να μετακινούνται δωρεάν (ΜΕΤΑ ΜΙΛΑΝΕ ΓΙΑ ΤΖΑΜΠΑΤΖΗΔΕΣ ΤΑ ΚΟΠΡΟΣΚΥΛΑ).

Τι έχασαν

Τα χρήματα που εισπράττουν τώρα οι βουλευτές δεν έχουν καμία σχέση με όσα έπαιρναν πριν την οικονομική κρίση. Είναι χαρακτηριστικό ότι από το 2010 έχουν χάσει ετησίως 40.465 ευρώ, δηλαδή το 35% των πρότερων αποδοχών τους.

Τι κόπηκε; Δώρο Πάσχα, Χριστουγέννων, μείωση επιδομάτων κατά 20%, μείωση αφορολόγητου κατά 400 ευρώ, μείωση 5% της αποζημίωσης υπέρ του ταμείου για το δημόσιο χρέος, 5% έκτακτη εισφορά, 3% υπέρ των ανέργων και μείωση της αποζημίωσης για συμμετοχή στις επιτροπές.

Ποιος άνθρωπος λοιπόν μπορεί να ζήσει με 6.068 ευρώ το μήνα -χωρίς τα επιδόματα- τη σήμερον ημέρα;
Μα φυσικά,αγαπητοί φίλοι του newstoday,δεν μπορεί κανείς να ζήσει με 6-7-8 χιλιαρικάκια το μήνα!

Ξέρετε πόσο κοστίζουν οι κομματικοί στρατοί;

Αν υπολογίσουμε πως κάθε Βουλευτής έχει τουλάχιστον 10 κομματόσκυλα-γλειφτρόνια που προπαγανδίζουν,στέλνουν δελτία τύπου και σχολιάζουν σε ιστοσελίδες και ιστολόγια ΜΕ ΑΜΟΙΒΗ ΕΝΑ ΠΕΝΤΑΚΟΣΑΡΙΚΑΚΙ ΤΟ ΜΗΝΑ,πόσο μας κάνει;

500 επί 10 ίσον 5000 ευρώ μόνο για ένα ελάχιστο μέρος του κομματικού στρατού που συντηρούν!!!

Πώς λοιπόν θα καλυφθούν αυτά τα έξοδα;Δεν πρέπει κάποιος να τα πληρώσει;

Υπάρχει μεγαλύτερο και καλύτερο κορόιδο από τον ελληνικό λαό για να το κάνει αυτό;

Όχι φυσικά!Γιατί αν τόλμαγε ένας Βουλευτής να απευθυνθεί σε ιδιώτες για να του καλύψουν τα "έξοδά" του,θα έτρωγε ΚΛΩΤΣΙΕΣ!

Έτσι λοιπόν,μπορεί να θέλουν ως καλοί νεοφιλελεύθεροι την ιδιωτικοποίηση των πάντων "υπέρ πατρίδος",αλλά όλα κι όλα!

Στο θέμα ΤΗΣ ΣΥΝΤΗΡΗΣΗΣ ΚΟΜΜΑΤΙΚΩΝ ΣΤΡΑΤΩΝ,πρέπει να πληρώνει το Δημόσιο!

Αυτοί σε κυβερνάνε,Έλληνα που γιορτάζεις την "αποκατάσταση της Δημοκρατίας" σήμερα!

Η Δημοκρατία,ουδέποτε αποκαταστάθηκε σ'αυτή τη χώρα.

Ο σάπιος,παχύσαρκος κοινοβουλευτισμός του ρουσφετιού και της ρεμούλας,ΝΑΙ!

Διότι μόνο σε ολιγαρχικά καθεστώτα κόβουν από παντού,εκτός από μια κάστα προνομιούχων,που συντηρούνται αδιάκοπα από τον φτωχό λαό!

Επειδή λοιπόν το όλο θέμα έχει καταντήσει αηδία,προτείνουμε για αρχή να γίνει το εξής:

ΕΞΟΜΟΙΩΣΗ ΤΩΝ ΒΟΥΛΕΥΤΙΚΩΝ ΜΙΣΘΩΝ ΜΕ ΤΟΥΣ ΚΑΤΩΤΕΡΟΥΣ ΤΟΥ ΔΗΜΟΣΙΟΥ (800 ΕΥΡΩ) ΚΑΙ ΠΛΗΡΗΣ ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ ΤΩΝ ΠΡΟΝΟΜΙΩΝ ΤΟΥΣ.

Αν μετά από αυτό το μέτρο συνεχίσει να υπάρχει ΕΣΤΩ ΕΝΑΣ Βουλευτής,τα ξαναλέμε...!

Υ.Γ.Επειδή μερικά σκυλάκια που ξαμολήθηκαν από "υπερπατριώτες" κοπρίτες έχουν το θράσος να χαρακτηρίζουν "κομμουνιστές" όσους δεν ανέχονται το φαγοπότι των αφεντικών τους σε βάρος του ελληνικού λαού,τους υπενθυμίζουμε τα εξής:

ΜΟΝΟ σε απολυταρχικά,ολιγαρχικά και ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΑ καθεστώτα ο λαός πεινάει και οι "άρχοντες" καλοπερνάνε.

Τα παραδείγματα πολλά:Από την πρώην ΕΣΣΔ,μέχρι τη σημερινή Κούβα και Βόρεια Κορέα.

Ας προσέξουν λοιπόν αυτά τα αστοιχείωτα χαμερπή γλειφτρόνια,διότι στο θέμα των βουλευτικών μισθών Η ΕΛΛΑΔΑ ΕΙΝΑΙ Η ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΗ ΧΩΡΑ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΗΣ.
ΑΥΤΑ ΕΙΝΑΙ ΚΥΡΙΟΙ

ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ: ΦΡΟΝΤΙΣΕ Ο ΑΡΣΕΝΗΣ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΜΑΣΟΝΟΥΣ...

AΞΙΖΕΙ ΝΑ ΣΗΜΕΙΩΘΕΙ, ΟΤΙ Ο ΤΟΤΕ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΑΘΗΝΩΝ ΚΑΙ ΠΑΣΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ ΕΙΧΕ ΑΝΤΙΔΡΑΣΕΙ ΜΕ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΤΟΥ ΣΘΕΝΑΡΑ.

Στις χρονιές 1998-99 το Υπουργείο Παιδείας, υπουργεύοντος του κ. Γερ. Αρσένη, μελέτησε και αφαίρεσε από τα σχολικά βιβλία του λυκείου τα κεφάλαια που έχουν σχέση με το σιωνισμό και τη μασονία .Η πράξη, ασφαλώς, δείχνει, ότι οι δύο δυνάμεις, το Ισραηλιτικό Συμβούλιο και η μασονία, διαθέτουνε γερές προσβάσεις στην εξουσία, αφού επιβάλλανε την άποψη τους. Έτσι, τα ελληνόπουλα δεν ενημερώνονται για τα δύο αυτά παράκεντρα εξουσίας, που δρουν....


στην ελληνική κοινωνία. Οπωσδήποτε ρόλο παίξανε και τα όργανα της Ευρωπαϊκής Ένωσης, στο όνομα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Ποίων, άραγε, δικαιωμάτων, όταν υπονομεύεται η ελληνική κοινωνία;