Παρασκευή 10 Αυγούστου 2012

Γάμος καὶ οἰκογένεια.Μία ἀληθινὴ ἱστορία. Ἕνα ζωντανὸ παράδειγμα γνησίου συζύγου.

 
5. Μία ἀληθινστορία. να ζωνταν παράδειγμα γνησίου συζύγου.
Συνάντησα στὴ ζω παράδειγμα γνήσιου καληθινο συζύγου, πο μ συγκλόνισε. Τναφέρω γιατί δν πρέπει νποσιωπηθε. Ζοσε δ στ χώρα μς νας πραγματικς κύριος, πο στ χαρακτήρα του περιέσωζε λη τν νθρώπινη τελειότητα μ τβοήθεια τῆς Χάριτος το Χριστο. Στν λικία τν τριάντα τν, κρινε τι ταν τοιμος ν προχωρήσει σ γάμο. ς πιστς πέμενε μ πολλ προσευχ κα δέηση στν Κύριό μας, ν τν φωτίσει κα ν τν βοηθήσει στ σκοπό του. Περιέστρεφε στ διάνοιά του τ λόγια τῆς Γραφῆς «παρ Κυρίου ρμόζεται γυννδρ» (Παρ. 19,14).
ποφάσισε ν προχωρήσει. ταν πεπεισμένος τι τ πρόσωπο πο το προξένεψαν τστειλε Θεός. γινε μ πολλ ελάβεια γάμος φο τηρήθηκαν λοι ο κανόνες τν χριστιανικν μας ρχν. ν κα σύντροφός του ταν μικρότερη κατ δέκα χρόνια, δν τλαβε π’ ψιν, χοντας σταθερ πίστη στ θεία πρόνοια. Συχν δ τς φερόταν σν νταν κορούλα του. Ατκανε λαθάκια, γιατί φαινόταν ζωηρούλα, λλ ποτ δν τν πασχόλησαν λόγῳ τς γάπης του.
Κοινωνικὲς ποχρεώσεις τν νάγκασαν, πειδταν μέτοχος μεγάλων πιχειρήσεων πο βρσκονταν στξωτερικό, ν μεταβεκε. Μ τν προσευχή του κα πιστεύοντας πάντοτε στν πανσωστικ πρόνοια το Θεο, πρε τ σύζυγό του μαζί του. Σ λίγο καιρ νεαρ σύζυγος ἄρχισε ν δυσαρεστεται. ποπτευόταν τι τν πρε μαζί του γι ν τ χωρίσει π τ περιβάλλον της. Προσπάθησε ν τν καθησυχάσει λλ δν τ κατόρθωσε. σύζυγός του μόνη της φυγε καπέστρεψε στν λλάδα.
Θέλησε νὰ ζήσει τν λευθερία σύμφωνα μτὰ πάθη κα τς συνήθειες πο εχε μάθει· κάποιοι, εδικο σ’ ατά, τν παρέσυραν κα κατέληξε νργάζεται σνα καζίνο ς κοιν γυναίκα.
δανικς σύζυγος καμολογητς δν παυσε ν προσεύχεται κα νγωνίζεται πνευματικ γι’ ατν κάθε μέρα. προσευχή του ἢ μλλον κραυγή του πρς τ Θεταν πάντοτε δια: «Κύριέ μου, θπιμένω ν σκβιάζω γι τ σύζυγό μου. Τερό σου λόγιο τι «παρ Κυρίου ρμόζεται νδρ γυνή», δν θ σβήσει ποτπ τ εναι μου. κουσε τν προσευχή μου, τ δέησή μου, τὴν ἱκεσία μου. Τί Κύριέ μου, ν πλανήθηκε μία νεαρ κόρη; γ προσεύχομαι γι’ ατν κα δν θ παύσω ν κλαίω «νώπιόν σου μέρας κα νυκτός». Θέλω τ σύζυγό μου. γώ, Κύριέ μου, τ συγχωρ. σ δν θ τ συγχωρήσεις; Δν θ τ θεραπεύσεις; Πρς τί, Πανάγαθε Δέσποτα ἡ «φατός» σου κένωση; Δν βγκες ναζητώντας τ «πολωλός», τ «πεπλανημένο», τρρωστο; μολογ μπροστ στν Παναγαθότητά σου τι δν θ παύσω ν σνοχλ, ἐὰν δν μοπιστρέψεις τ νόμιμη σύζυγό μου».
Συνέχισε, ὁρωας ατός, γι δύο χρόνια νὰ προσεύχεται, ν κλαίει, κβιάζοντας τ σπλάγχνα το γλυκύτατού μας Σωτήρα Χριστο. Στ διάστημα ατ τς πιμονς τουνήργησε Χάρις. Ξύπνησε κόρη π τν κατήφορο κα τν πτώση καμολόγησε μ στεναγμος τι «τώρα πρέπει Θες ν κάμει λλη κόλαση, γιατί αὐτ ποπάρχει, εναι μικρ γι μένα»! Μ δειλία, χωρς θάρρος, ποφάσισε καγραψε να γραμματάκι, στν κλαίοντα σύζυγο: «Δν τολμ ν σνομάσω σύζυγο, γιατί δν χω δικαίωμα, λλν πιστρέψω, δν μ δέχεσαι ς πηρέτρια;». Μόλις πρε ατς τ γράμμα γαλήνεψε κα πίστεψε τι φτασε ρα το τέλους. Τς παντ μ τ φυσική του πάντοτε τρυφερότητα: «γάπη μου, γιατί χασες τ θάρρος σου; Δν σστειλα γ γι διακοπς κα περιμένω μγωνία τ σύζυγό μου, τν γάπη μου, πότε θ γυρίσει στὴν ἀγκαλιά μου;».
Μετὰ τν πιστολ πρε τ θάρρος κα τοπάντησε. «ρχομαι σύντομα».
Συνεννοήθηκαν γιὰ τν μέρα τς φίξεως κα τν περίμενε στεροδρόμιο. Μόλις βγκε ατ κα τν συνάντησε, πεσε κάτω καρχισε ν κτυπιέται κα ν κλαίει γοερά. Τότε τὴν πρε στν γκαλιά του κα παρηγορώντας την φτασαν στ ατοκίνητό τους. Τν βαλε ν καθίσει δίπλα του. Καλο τν παρηγοροσε, πείθοντάς την ν μ θυμται τίποτα π τ παλι κατι « μετάνοια λα τ θεραπεύει, φο θγωνιζόμαστε μαζί».
Μὲ αττὴ στοργ κα τρυφερότητα φτασε νύκτα. Μόλις κλεισε τ μάτια του, ρωας ατς τς ατοθυσίας κα τς γάπης, «ρπάγη ες θεωρίαν κανλθε μέχρι τρίτου ορανο». Δν μποροσε ν περιγράψει κα ν διηγηθεσα θεία Χάρις τν ξίωσε. Εδε τς χορεες τῶν γίων, τ «μένοντα γαθ τν σεσωσμένων» καλη τ θεία γάπη πο τν κρατοσε σκσταση.
Τότε πραγματικὰλεεινολόγησα τν θλιότητά μου κα επα: Καυχσαι μάταια, καλόγερε, γι τ ζωή σου, ν ατς μ μία θυσία νέβηκε μέχρι «τρίτου ορανο». δοὺνα παράδειγμα κα μία εκόνα το πραγματικο συζύγου κανδρός. Μετὰ, ατ κορούλα ποδείχθηκε δανικότερη σύζυγος.
πηγή: Γέροντος Ἰωσφ Βατοπαιδινο, «Συζητήσεις στν θωνα», Ψυχωφελ Βατοπαιδιν 13, σ. 141-164

http://www.pemptousia.gr

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου