Δευτέρα 5 Αυγούστου 2013

Κηδεύτηκε με τιμές ήρωα ελληνορθόδοξος μάρτυρας της Δαμασκού

 

Η σωρός του Ιωσήφ σε πάνδημη κηδεία
Η σωρός του Ιωσήφ σε πάνδημη κηδεία

Η Δαμασκός κήδευσε με τιμές ήρωα ελληνορθόδοξο μάρτυρά της.   Ξεκλήρισαν οικογένεια για την φιλανθρωπική εθελοντική δράση της κόρης.

Βρυξέλλες, Δ.Πορφύρης /Π.Σταφυλά
  
Χθες
στις 4.00 μ.μ., σε κλίμα μεγάλης συγκίνησης έγινε η κηδεία του
ελληνορθόδοξου πολίτη Raja Joseph Mkallash στον ελληνορθόδοξο καθεδρικό
του Τιμίου Σταυρού στη συνοικία Μπαμπ Τούμα της Δαμασκού όπου εδρεύει
και το Πατριαρχείο Αντιοχείας. Τη σωρό του συνόδευσε πλήθος κόσμου και
τιμητική μπάντα καθώς ο Ιωσήφ ήταν πολύ αγαπητός και δημοφιλής στους
νεολαιίστικους κύκλους της Δαμασκού. Πλάνα από τη νεκρώσιμη πομπή
μετέδωσε κανάλι της πρωτεύουσας BTNN .

Ο
Ράτζα Ιωσήφ, που έμενε στη συνοικία Αλ Κάσσα δίπλα στην κεντρική
πλατεία Αβασσιδών, όπου η πλειοψηφία των κατοίκων είναι χριστιανοί,
χτυπήθηκε από όλμο τρομοκρατών που στόχευε την εκκλησία « Παναγία της
Δαμασκού » και έπεσε μπροστά από το ναό όπου  βρισκόταν ο νεαρός άνδρας.


      Την ίδια μέρα 03/08/13 στη Δαμασκό πραγματοποιήθηκε και μια άλλη
τρομοκρατική ενέργεια, όταν ένοπλοι εισέβαλαν  ξημερώματα στην κατοικία
της οικογένειας του Ghassan Youssef στη συνοικία Rukn al Din.Άλλα μέλη
της οικογένειας τα κατέσφαξαν κι άλλους τους εκτέλεσαν εν ψυχρώ
πυροβολώντας τους.Νεκροί είναι ο πατέρας Ghassan Youssouf μηχανικός,η
σύζυγός του και οι τρεις κόρες του : Εllen δευτεροετής φοιτήτρια
πληροφορικής, Wallas φοιτήτρια φαρμακευτικής και Walloris μαθήτρια της 1
ης
γυμνασίου. Έδειξαν τα « φιλάνθρωπα αισθήματά » τους χαρίζοντας τη ζωή
στο 7χρονο αγοράκι της οικογένειας Daniel που ήταν και αυτόπτης μάρτυρας
της τραγικής σκηνής.


To
κίνητρο του στυγερού εγκλήματος  ήταν η εθελοντική δράση της κόρης
Wallas η οποία είχε στο ενηργητικό της μεγάλη δραστηριότητα σε ομάδα
εθελοντών της Δαμασκού που παρείχε βοήθεια στις οικογένειες θυμάτων
πολέμου και ήταν γνωστή για το φιλανθρωπικό της έργο.
Το αγγελτήριο θανάτου του ελληνορθόδοξου Ιωσήφ
Το αγγελτήριο θανάτου του ελληνορθόδοξου Ιωσήφ
Η πομπή για τον ελληνορθόδοξο καθεδρικό
Η πομπή για τον ελληνορθόδοξο καθεδρικό
Η εκκλησία περιμένει την σωρό του νέου άνδρα
Η εκκλησία περιμένει την σωρό του νέου άνδρα
Η φοιτήρια εθελόντρια Wallas με τον αδερφό της Daniel
Η φοιτήρια εθελόντρια Wallas με τον αδερφό της Daniel

ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΣΤΟΝ κ. ΣΟΙΜΠΛΕ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΣΥΝ ΑΥΤΩ ΟΜΟΙΟΥΣ

 



Ο συγγραφέας του πονήματος "Ιωάννης Καποδίστριας- ο Άγιος
της πολιτικής" και δ/νων σύμβουλος της Ελαίας ΑΜΚΕ
κ. Κορνιλάκης Ιωάννης
Του συγγραφέα κ.Ιωάννη Κορνιλάκη

Ώ άνθρωποι της Εσπερίας. Ναι σεις που κάθεστε με αλαζονική αυταρέσκεια στα προιόντα του τεχνολογικού σας πολιτισμού. Σεις που αλαζονικά απολαμβάνετε τον πλούτο τον προερχόμενο απ’ τις εξαγωγές σας. Σεις που ευλογείτε το πλεόνασμα στο ισοζύγιο των τρεχουσών σας συναλλαγών. Σεις που κομπάζετε για τα επιτεύγματα της πειθαρχίας σας. Σεις που ανυμνείτε την οργανωσιακή σας κολτούρα. Σεις που δεν μάθατε ποτέ την λέξη συναγωνιστικότητα και κάνατε λάβαρο στην καθημερινή σας διάλεκτο την λέξη ανταγωνιστικότητα. Σεις που κουνάτε επιδεικτικά το δάκτυλο στους λαούς.

Σεις που αιματοκυλήσατε δυο φορές τον κόσμο. Σεις που μαυροφορέσατε χήρες και ορφανά. Σεις που κατακάψατε το φτωχικό κεραμμύδι που σκέπαζε τη λευτεριά μας. Σεις που κάνατε παρανάλωμα του πυρός τα σπαρτά που ήταν απαραίτητα για τη ζωή μας. Σεις που βιάσατε τις γιαγιάδες, μανάδες και αδελφές μας. Σεις που παραμείνατε ασυγκίνητοι στο κλάμα των παιδιών μας. Σεις που συνθλίψατε τις ψυχές μας. Σεις που αντιλαμβάνεστε στην βάση των προτεσταντικών-θρησκευτικών σας αντιλήψεων τον Θεό τιμωρό, ενω είναι μόνον Αγάπη. Σεις που ακόμη θεωρείτε τον Χριστιανισμό θρησκεία ενώ είναι Αποκάλυψις.


Σεις όμως που υμνήσατε το Αρχαιοελληνικό μας πνεύμα. Οι λόγιοι και φιλόσοφοι  σας έκλαψαν απαρηγόρητοι καθώς μετέφραζαν στην γλώσσα σας Ηράκλειτο, Πλάτωνα, Αριστοτέλη. Έκλαψαν απαρηγόρητοι γιατί διαπίστωσαν ότι τίποτα δεν είχαν να προσφέρουν στην ανθρωπότητα, αφού τα είχαν προσφέρει οι Αρχαίοι Έλληνες. Σεις που υμνήσατε και υμνείτε τον Αρχαιοελληνικό πολιτισμό, είτε είναι φιλοσοφία, είτε είναι θέατρο, είτε είναι γλυπτική, είτε είναι αρχιτεκτονική, είτε είναι πολιτειακό σύστημα, είτε είναι γενικότερης μορφή τέχνης. Σεις που πλέκετε το εγκώμιο των Ελλήνων για τον Μαραθώνα, τις Θερμοπύλες, την Σαλαμίνα. Σεις που απολαμβάνετε σε ταινίες του Hollywood τους 300 του Λεωνίδα, τον Αχιλλέα στην Τροία, αλλά κλείνετε τα μάτια σας στο ολοκαύτωμα των Εβραίων και όχι μόνο.

Σεις που γεμίσατε τα μουσεία σας με έργα πολιτισμού άλλων λαών, τα οποία κατακλέψατε με τις επεκτατικές σας πολεμικές επιχειρήσεις. Σεις που τα τελευταία χρόνια πληροφορηθήκατε για τον πλούτο που κρύβουν στα βάθη τους οι Ελληνικές θάλασσες, και επιχειρήτε με <νόμιμο> τρίτο οικονομικό πόλεμο τη φορά αυτή, να τον οικειοποιθείτε. Αλήθεια ποιός άραγε σας έκανε να πιστέψετε ότι σας ανήκει; Είναι δυνατόν να σας ανήκει κάτι που χρειάστηκαν εκατομμύρια χρόνια για να δημιουργηθεί, (και μιλώ για τους Ελληνικούς υδρογονάνθρακες), και κανένα ανθρώπινο χέρι δεν μεσολάβησε;

Σεις βέβαια στην βάση των προτεσταντικών-θρησκευτικών σας αντιλήψεων, στην βάση της πολλής επιστημοσύνης σας, μπορείτε να ομιλείτε περί φύσεως, γιατί σας πιάνει κρύος ιδρώτας αν κάποιος ομιλεί περί Θεού, (όταν δεν τον θεωρείτε γραφικό), και μάλιστα ενός     Θεού που ξεπερνά και τις αντιλήψεις σας αλλά και τα μικρά σας αναστήματα.

Σας πληροφορώ λοιπόν ότι αυτός ο πλούτος των θαλασσών μας έχει Δημιουργό, έχει ιδιοκτήτη, έχει και σκοπό. Δημιουργό με Γεννήτορα Πατέρα, Γεγεννημένο Υιό, Πνεύμα Ζωοποιό. Θεό Τριαδικό. Μόνο που για να Τον καταννοήσετε θα πρέπει να μάθετε την γλώσσα Του. Η δική σας η γλώσσα είναι πολλή καλή αλλά για να επικοινωνείτε μεταξύ σας. Άν επιθυμείτε να κοινωνήσετε μαζί Του, θα πρέπει να υποβληθείτε στον κόπο να μάθετε την Ελληνική. Πιστέψτε με θα πληροφορηθείτε και μια διαφορετική μαθηματική-αλγεβρική ισότητα απ’ αυτήν της Δύσεως που δηλώνει την αυθεντία ότι 2+2=4. Η δική μας μιλά για 1=3 και 3=1. Πιστέψτε με θα αντιληφθείτε τι σημαίνουν Υποστάσεις του Θεού, Φύσεις του Θεού, Ουσία του Θεού, Ομοούσιον της Τριάδος, ενέργειες Άκτιστες του Θεού, Ενότητα, Αγάπη.

Είναι προφανές ότι οι λέξεις αυτές σας είναι τελείως άγνωστες. Και αφού σας είναι άγνωστες, η εντελέχεια σας είναι ο θάνατος, αφού είναι αδύνατη η κοινωνία μαζί Του, αφού είναι αδύνατη η ένωση με την αγάπη Του, αφου νομοτελειακά αγνοείτε την μέθεξη μαζί Του, που είναι ζωή στην αιωνιότητα.

Αγαπητέ κ. Σόιμπλε, τόση ώρα σας μιλούσα για Τον Δημιουργό του ορυκτού μας πλούτου. Τώρα θα σας μιλήσω για τον ιδιοκτήτη του, που δεν είναι άλλος απ’ τον Ελληνικό λαό. Ο πλούτος αυτός δημιουργήθηκε απ’ Τον Δημιουργό στα βάθη του απέραντου Ελληνικού γαλάζιου και όχι στα περίχωρα του Βερολίνου. Τον δεύτερο λόγο επομένως, αφου τον πρώτο τον έχει είπαμε Ποιός, τον έχει ο λαός που ακόμη στέκεται στα πόδια του, και δυστυχώς για εσας, θα συνεχίσει να στέκεται, αφου οι ρίζες του πάνε τουλάχιστον 5.000 χρόνια πίσω στα βάθη της ιστορίας. Ο πλούτος αυτός του ανήκει, έστω κι’αν τον διαπραγματεύεστε με αυτους που με νόμιμο τρόπο υποκλέπτουν την ψήφο του, στηριγμένοι σε ψεύτικες υποσχέσεις, σε εκβιαστικά-φοβικά διλήμματα και σε χιλιοειπομένους όρκους σωτηρίας.

Είναι βέβαια γεγονός ότι μέχρι και σήμερα επιτυγχάνετε τους στόχους σας, αλλά όχι με την συνδρομή των Ελλήνων, αλλά κάποιων που ανοίγουν τις κερκόπορτες του Έθνους από μέσα. Αυτό όμως δεν θα συνεχιστεί. ΠΡΩΤΟΝ γιατί διαπράξατε το μοιραίο λάθος. Ξυπνήσατε και συνεχίζετε να ξυπνάτε τον Έλληνα. Έπρεπε να τον αφήσετε στο σκοτάδι του. Έπρεπε να τον αφήσετε στο σπήλαιο του Πλάτωνος, να νομίζει αλήθειες τις ψεύτικες σκιές. Έπρεπε να τον αφήσετε στην νομιζόμενη ευδαιμονία του πολυτελούς αυτοκινήτου, του σκάφους να νομίζει ότι αποτελεί νέα εκδοχή Ωνάση, στις εξωτικές διακοπές του στις Μαλδίβες, στις σπουδές των παιδιών του στα κολλέγια που παρέχουν γνώσεις, παρέχουν εκπαίδευση, αλλά όχι παιδεία. ΔΕΥΤΕΡΟΝ αποτολμήσατε το χείριστο. Δεν λάβατε υπ’ όψιν σας τον Θεό των Ελλήνων. Ναι Εκείνον που έβαλε την υπογραφή Του για την λευτεριά μας, κι’ ας γνώριζε ότι αυτό που θάρθει θάναι ψευτορωμέηκο (με η), γιατί επίσης γνώριζε και μάλιστα μας πληροφόρησε, ότι μετά θα σιμώσει το αληθινό. Και είμαστε πλέον τόσο κοντά...

Ξυπνήσαμε και πληροφορούμαστε καθημερινά, ότι ο τελευταίος Ρωμηός Κυβερνήτης του Έθνους μας υπήρξε ο Ιωάννης Καποδίστριας. Ναι αυτός που ως Υπουργός των εξωτερικών της Ρωσίας συνέβαλλε καταλυτικά στην ομοσπονδιοποίηση της Γερμανίας. Ναι αυτός που ώθησε τον δικό σας Γκαίτε να εκφωνήσει μετά την δολοφονία του, ότι παύει να είναι πλέον φιλέλλην. Ίσως τελικά να μην έχετε άδικο που είστε ανθέλλην, μιας και ο τόπος αυτός φέρει ακόμη το άγος της δολοφονίας του.

Και κάτι τελευταίο κ. Σόιμπλε, γιατί επιστολή γράφουμε, αν και ποτέ δεν θα την διαβάσετε, αν και εμείς ουσιαστικά σε άλλους την στέλνουμε...
Το μηχάνημα που δημιουργήσατε έχει βλάβη και θα πρέπει να ανακληθεί, όπως άλλωστε κάνετε με τα επώνυμα αυτοκίνητα που παράγετε. Το μηχάνημα που ονομάσατε Ενωμένη Ευρώπη (τι άστοχο, αφού τα σύνορα τα έβαλαν άνθρωποι), το υπομηχάνημα που ονομάσατε Ευροζώνη (άλλος εκπληκτικός ονοματισμός), και το ανταλλακτικό που λέγεται Ευρώ, (εδώ κι’αν μεγαλούργησαν), θα πρέπει να ανακληθούν προς επισκευή.

Δεν ανήκει η Ελλάς στην Ευρώπη. Η Ευρώπη οφείλει την ύπαρξη της στην Ελλάδα. Η Ελλάδα πάντα θα προσβλέπει στην    Ευρώπη ως Μάνα προς τα παιδιά της, ανεξάρτητα αν αυτά δεν της αναγνωρίζουν την Μητρότητα. Φτιάξτε το μηχάνημα και εμείς θα το επαναεισάγουμε, αρκεί να διαθέτει αξίες και όχι αξία...Αρκεί να διαθέτει αρετή, ενότητα, αδελφωσύνη, αλληλεγγύη, σεβασμό στην διαφορετικότητα, ΑΓΑΠΗ-ΘΕΟ. Ίσως είναι δύσκολη η επισκευή αλλά αναγκαία γιατί τα ατυχήματα θα είναι πολλά και επώδυνα. Ευτυχώς δεν το λέγω μόνον εγώ. Το λέγει απ’ τις αρχές του 20ου αι. ένας κατάδικός σας φιλόσοφος ο Oswald Spengler, στο μνημειώδες έργο του, που δεν θα θέλατε ούτε να ακούσετε, Η παρακμή της Δύσης.  Φτιάξτε το μηχάνημα στις προδιαγραφές που σας ανέπτυξα μήπως και προλάβετε όχι βέβαια την παρακμή, αφου αυτή έχει ήδη συντελεστεί, αλλά την κατάρρευσή της όπως προφητικά προλέγει ο δικός σας φιλόσοφος.

ΥΓ. Σεις αν σκάψετε την γη σας θα βρείτε μόνον πλούτο ορυκτό. Εμείς θα βρούμε κυρίως νεκρούς. Οι νεκροί μας, μας κρατούν ζωντανούς.                                                                                                  
 

Γιατί φιλάμε το χέρι του ιερέα (;)

 




Πέθανε ο γέροντας ιερέας σας. Στη θέση του ήρθε ένας νεαρός ιερέας, που μόλις αποφοίτησε από την ιερατική σχολή. Με χαρά φιλούσατε το χέρι του γέροντα ιερέα. Αλλά τώρα σας ήρθε ένας νεαρός! Πώς να του φιλήσετε το χέρι αφού είναι πολύ νεότερός σας;

Θα σας διηγηθώ μια ιστορία για τον Σέρβο βασιλιά Μίλος. Κάποτε θα λειτουργούσε ένας όχι ηλικιωμένος, αλλά πολύ νέος ιερέας. Ο γερο-βασιλιάς ήταν πολύ ευσεβής. Η Θεία Λειτουργία δεν άρχιζε, αν δεν είχε ακόμη πάει και αυτός στην Εκκλησία. Και όταν επήγε, στάθηκε στη μέση στο θρόνο του, και προσευχόταν όπως όλοι.

Όταν τελείωσε η Λειτουργία, ο βασιλιάς πήγε να φιλήσει το χέρι του παπά και να πάρει αντίδωρο. Μα εκείνος από σεβασμό έδωσε το αντίδωρο, και τράβηξε γρήγορα το χέρι του, για να μην το φιλήσει ο γερο–βασιλιάς. Τότε ο βασιλιάς Μίλος τον κοίταξε αυστηρά και του είπε:
- Δωσ' μου το χέρι σου. Δεν φιλάω το δικό σου χέρι, πάτερ. Την ιεροσύνη σου προσκυνώ, που είναι πιο μεγάλη και από μένα και από σένα!

Τώρα το καταλαβαίνεις το νόημα. Ο γερο–βασιλιάς μίλησε στην εκκλησία θεόπνευστα.

Ο ιερέας σας μπορεί να είναι μόλις 25 χρονών. 

Μα η ιεροσύνη του είναι από καταβολής κόσμου. Όταν λοιπόν του ασπάζεστε το χέρι, προσκυνάτε την ιεροσύνη του, που φθάνει διαδοχικά από τον Χριστό και τους Αποστόλους μέχρι τον ιερέα σας. Όταν φιλάτε το χέρι του παπά σας, φιλάτε ολόκληρη την αλυσίδα των Οσίων και αγίων ιερέων και Ιεραρχών, από τους Αποστόλους μέχρι σήμερα.

Ασπάζεστε και προσκυνάτε τον Άγιο Ιγνάτιο τον Θεοφόρο, τον Άγιο Νικόλαο, τον Άγιο Βασίλειο, τον Άγιο Σάββα και «όλους τους επίγειους αγγέλους και ουράνιους ανθρώπους», που όταν ήταν στη γη εκοσμούσαν την Εκκλησία και τώρα στολίζουν τον ουρανό!

Το φίλημα που κάνουμε στο χέρι του παπά δεν είναι φίλημα φυσικό. Είναι φίλημα άγιον, όπως γράφει στους Κορινθίους ο Απόστολος Παύλος.

Να το ασπάζεστε, λοιπόν, το χέρι του ιερέα που σας ευλογεί. Είναι ευλογημένο από τον Θεό. Με τη χάρη της ιεροσύνης. Με τη χάρη του Αγίου Πνεύματος.

Να το φιλάτε το χέρι του ιερέα σας. Όσο νέος και αν είναι. Και να τον ακούτε.

Επίσκοπος Αχρίδας, Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς, Περιοδικό Έκφραση, Νοέμβριος 2004

Πηγή: imverias.blogspot.gr - agiosmgefiras.blogspot.gr

Σήμερα γιατί δεν έχουμε πολλούς Αγίους;

 



Μια από τις αιτίες είναι επειδή, αντί οι μάνες να προσεύχονται για την οικογένειά τους, για τα παιδιά τους, κάθονται και παρακολουθούν ένα σωρό τηλεοπτικές σειρές! Δεν θέλουν να τις χάσουνε!

Ρώτησε τις μάνες όλες ποιες γονατίζουν και προσεύχονται! Κάποιες πιθανόν να προσεύχονται, αλλά τι προσευχή αναπέμπουν στον Θεό; Εκεί είναι τώρα το μυστικό.
Θα σας το πω με ένα παράδειγμα.
Είδα με τα μάτια μου μια κοπέλα, να παίρνει τηλέφωνο. Την ώρα που μιλούσε με το παλικάρι της, τσακώθηκαν και μετά από λίγο χωρίσανε. Έβαλε η κοπέλα τα κλάματα και εγώ την ρώτησα:

-Τι έχεις παιδί μου;

-Χωρίσαμε κι εγώ τον αγαπώ.
Και άρχισε να κλαίει.
-Τι κάνει η έλλειψη του αγαπημένου;
Φέρνει δάκρυα, το αίσθημα ότι χάνεις κάποιον που αγαπάς.
-Τι κάνει τότε η καρδιά σου;
Κλαίει, λυπάται, πονά, δεν θες να τον χάσεις. Αυτό ακριβώς είναι.
Τώρα, ρωτήστε τον εαυτό σας:
Πότε μπόρεσε κανείς με δάκρυα να αναζητήσει τον Θεό; Πότε μπόρεσε με δάκρυα να Τον αγαπήσει; Πότε μπόρεσε να Τον νιώσει τόσο δικό Του και να νιώσει τόσο πολύ την έλλειψή Του, ώστε με δάκρυα να Τον αναζητήσει;

Αυτό είναι ο θεϊκός έρωτας!
Το καταλάβατε;
Γι’ αυτό και σήμερα, ενώ υπάρχουν πολλοί που προσεύχονται, λίγοι είναι αυτοί που είναι ενωμένοι με τον Χριστό, σαν ένα.
Ο Χριστός δεν ζητάει τυπικές παπαγαλίστικες προσευχές. Την καρδιά μας ζητάει.
Δεν τον σαγηνεύουν τα περίπλοκα και αδιάφορα λόγια. Την ψυχή μας θέλει. Οι προσευχές μας να είναι εγκάρδιες, να Του μιλάμε απλά και αληθινά!


ΕΓΓΥΣ ΚΥΡΙΟΣ ΤΟΙΣ ΣΥΝΤΕΤΡΙΜΜΕΝΟΙΣ ΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑΝ
ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΤΑΠΕΙΝΟΥΣ ΤΩ ΠΝΕΥΜΑΤΙ ΣΩΣΕΙ. (Ψαλμ. 34, 18)

(= Ο Κύριος είναι κοντά σε όσους έχουν συντετριμμένη καρδιά, και θα σώσει τους ταπεινούς στο πνεύμα.)

ΠΗΓΗ: www.pentapostagma.gr

30+1 Θαυματουργές Εικόνες της Παναγίας μας


 

Παναγία Δοβρά ή Καλή Παναγία, Ιερά Μονή Παναγίας Δοβρά, Βέροια
Στη συνείδηση της Ορθοδόξου Εκκλησίας η Παρθένος Μαρία κατέχει ιδιαίτερη και ξεχωριστή θέση, που είναι καρπός άδολης και καρδιακής αγάπης του λαού του Θεού προς το πρόσωπό της. Η θέση αυτή δεν την αυτονομεί, δεν την εξυψώνει υπερβαλλόντως και αναρμόστως, προκαλώντας εσωτερικές αμφιβολίες και αντεγκλήσεις, αλλά την καθιστά αυτή που ακριβώς είναι, σε σχέση
πάντα με τον Ιησού Χριστό, τον Υιό και Θεό της.
Γι’ αυτό «η τιμή που δείχνουμε στην Θεοτόκο όχι μόνο δε μειώνει την λατρεία μας προς τον Θεό, αλλά, ακριβώς, έχει το αντίθετο αποτέλεσμα: όσο περισσότερο τιμούμε τη Θεοτόκο, τόσο περισσότερο συνειδητοποιούμε τη μεγαλειότητα του Υιού της, επειδή τιμούμε τη Μητέρα ακριβώς λόγω του Υιού» (Μητροπολίτης Διοκλείας Κάλλιστος Γουέαρ).

 

Η Ορθόδοξη Θεολογία, λοιπόν, έρχεται να συνεχίσει και να εμπλουτίσει την Ορθόδοξη παράδοση, μια παράδοση που, το ένα και μοναδικό πρόσωπο της Υπεραγίας Θεοτόκου, το πολλαπλασιάζει και το μετασχηματίζει, αποδίδει σ’ αυτό ονόματα και ιδιότητες, ανάλογα με την ιστορία, τα ήθη και τα έθιμα κάθε περιοχής, χωρίς να καταστρέφει, όμως, ούτε στιγμή τη μοναδικότητά του. Και ενώ θα περίμενε κανείς αυτή η πολυδιάσπαση του προσώπου, από την Μεγαλόχαρη στην Εικοσιφοίνισσα, από την Ξενιά στη Χοζοβιώτισσα, από την Γλυκοφιλούσα στην Γοργοϋπήκοο, από την Σουμελά στην Ελευθερώτρια κ.ο.κ. να προκαλεί σύγχυση, εντούτοις, αποκαλύπτει την χωρίς μέτρο αγάπη των πιστών, τον ασίγαστο και διαχρονικό πόθο των παιδιών να δουν και να μιλήσουν στη Μητέρα τους, σύμφωνα με τις προσωπικές τους ανάγκες, προϋποθέσεις και ιδιαιτερότητες.
Και στο σημείο αυτό η Θεολογική συνείδηση και εμπειρία, όπως διαμορφώθηκε Συνοδικά στους αιώνες, μέσα από τον πλούτο της γνώσης και της σοφίας των Αγίων Πατέρων, έρχεται να δογματίσει για την Μαρία και να την εγκαταστήσει στην καθημερινή ζωή της Εκκλησίας ως Μητέρα, ως Θεοτόκο και ως Παναγία.
Η Μαρία κατέκτησε την Μητρική ιδιότητα και αναγνώριση γιατί αναδέχθηκε την εξωπραγματική, για τα ανθρώπινα μέτρα, αποστολή να γίνει το σκεύος της εκλογής, το δοχείο της Χάριτος, διά του οποίου τέθηκε σε εφαρμογή το σχέδιο της Θείας Οικονομίας. Ήταν το πρόσωπο εκείνο που επικέντρωνε πάνω του όλα τα χαρίσματα και τις ιδιαίτερες προϋποθέσεις, για να φέρει στους φθαρτούς και θνητούς κόλπους της τον Άχρονο, να κυοφορήσει τον Αχώρητο, να γεννήσει τον Θεάνθρωπο. Υπήρξε το πρόσωπο «κλειδί» στην ανθρώπινη ιστορία, που έβγαλε ασπροπρόσωπο το ανθρώπινο γένος και, με την έμφυτη ταπείνωση, την ευλογημένη υπακοή, τη θαυμαστή αγνότητα, την άδολη παιδικότητα, έγινε η Μητέρα του Ενανθρωπήσαντος Ιησού, δίνοντας στον πληγιασμένο και τετρωμένο από την αμαρτία άνθρωπο το δώρο της ελπίδας, της λύτρωσης και της σωτηρίας.
Την ίδια στιγμή έγινε η μόνη και αληθινή μητέρα όλων των ανθρώπων, εκείνη που μετουσιώνει διαρκώς τις ελπίδες και τους πόθους του ανθρωπίνου γένους, εκείνη που λειτουργεί ως μεσολαβητής και πρεσβευτής των ανθρωπίνων δεήσεων και παρακλήσεων, «η μεταβολή των θλιβομένων, η απαλλαγή των ασθενούντων, η προστάτις των αδικουμένων, των πενομένων η τροφή, ξένων η παράκλησις και βακτηρία τυφλών, καταπονουμένων σκέπη και αντίληψις και ορφανών βοηθός…»
Η Μαρία είναι Θεοτόκος, γιατί δεν γέννησε άνθρωπο κοινό, φθαρτό, κτιστό και θνητό. Δεν γέννησε έναν από τους μεγάλους μύστες της ανθρωπότητας, όπως ομολογούν άλλες θρησκείες και δοξασίες, δεν γέννησε έναν κορυφαίο Προφήτη και Διδάσκαλο σαν και πολλούς άλλους που έκαναν την εμφάνισή τους στην ιστορία, αλλά γέννησε «Χριστόν, τον Υιόν του Θεού τον Μονογενή, τον εκ του Πατρός γεννηθέντα προ πάντων των αιώνων». Γέννησε Χριστόν, Παθόντα, Σταυρωθέντα και ενδόξως Αναστάντα. Η βασική αυτή δογματική αλήθεια της Ορθοδόξου Εκκλησίας, πολεμήθηκε συστηματικά στη διάρκεια και εξέλιξη της Χριστιανικής ιστορίας, αλλά και παραποιήθηκε μέσα στους κόλπους και αυτής της Χριστιανικής Εκκλησίας, όπου άλλες Ομολογίες ανυψώνουν την Μαρία υπερβαλλόντως και αυθαιρέτως, αποδίδοντας στο πρόσωπό της ιδιότητες που δεν έχει και άλλες την υποβιβάζουν, απογυμνώνοντάς την από την βασική της ιδιότητα, αυτήν της Θεοτόκου.
Και προς όλους εκείνους που αρνούνται ότι η Παρθένος Μαρία είναι Θεοτόκος ο Άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος φέρεται με ιδιαίτερη αυστηρότητα και επιτιμητική διάθεση, χαρακτηρίζοντάς τους «αθέους»: «Ει τις ου Θεοτόκον την Μαρίαν υπολαμβάνει, χωρίς εστί της Θεότητος. Ει τις διά σωλήνος της Παρθένου διαδραμείν, αλλά μη εν αυτή διεπλάσθαι λέγοι θεϊκώς άμα και ανθρωπικώς
– θεϊκώς μεν, ότι χωρίς ανδρός, ανθρωπικώς δε, ότι νόμω κυήσεως – ομοίως άθεος», δηλ. «Όποιος δε θεωρεί Θεοτόκο την αγία Μαρία, είναι άσχετος με την θεότητα. Όμοια άθεος είναι όποιος λέγει ότι ο Χριστός πέρασε από την Παρθένο σαν από σωλήνα και δεν διαμορφώθηκε μέσα σε αυτήν συνάμα ως Θεός και ως άνθρωπος (ως Θεός επειδή δεν μεσολάβησε άνδρας, ως άνθρωπος διότι συμμορφώθηκε στον νόμο της κυήσεως)» ( PG 37, 177 C).
Η ιδιότητα της Μαρίας ως Θεοτόκου την καθιστά αυτοδικαίως και Παναγία ή Υπεραγία, δηλ. πάνω από όλους τους Αγίους, τους Οσίους, τους Μάρτυρες και Ομολογητές της Εκκλησίας μας. Στην αγιότητα δεν ξεχωρίζουν ούτε οι Δώδεκα Απόστολοι, ούτε ο Τίμιος Πρόδρομος, που στάθηκε, κατά τον λόγο του Χριστού, «ο εν γεννητοίς γυναικών μείζων». Αλλά, όπως γλαφυρά περιγράφει ο γνήσιος Έλληνας και Ορθόδοξος λογοτέχνης Φώτης Κόντογλου, «Εσύ Θεοτόκε, τιμήθηκες περισσότερον από όλους και αξιώθηκες να δανείσεις σάρκα από την σάρκα σου εις τον Υιόν του Θεού και διά τούτο εξαιρέτως λέγεσαι Παναγία και Υπεραγία και, παρότι είσαι άνθρωπος γεννημένος από ανθρώπους, είσαι, όμως, κατά τα λόγια του αγγέλου «τιμιωτέρα των Χερουβίμ και ενδοξοτέρα ασυγκρίτως των Σεραφείμ»» («Παναγία και Υπεραγία», εκδόσεις «Αρμός», σελ. 17).
Αυτό το μοναδικό πρόσωπο τιμούμε και γιορτάζουμε τον Δεκαπενταύγουστο. Στις Εκκλησιές και στα Μοναστήρια της χτυπά η καρδιά όλων ημών των Ορθοδόξων Ελλήνων. Στην εικόνα της κατατίθενται οι πόνοι, οι καημοί και τα βάσανά μας έχοντας βεβαία την ελπίδα της αγάπης και της μεσιτείας της.

Αρχιμ. Επιφάνιος Οικονόμου
imverias.blogspot.gr
 

Παναγία, Άξιον Εστίν




Παναγία Πορταΐτισσα




Παναγία του Καζάν




Παναγία Αγία Σιών




Παναγία Αλεξανδρινή




Παναγία Σουμελά




Παναγία Τριχερούσα




Παναγία Γοργοεπήκοος




Παναγία του Χάρου




Παναγία Γοργοεπήκοος, Μάνδρας Αττικής




Παναγία Θαλασσομαχούσσα




Παναγία Αμίαντος




Παναγία Εικοσιφοίνισσα




Παναγία Ιεροσολυμίτισσα




Παναγία Βηθλεεμίτισσα




Παναγία Καλλιπετρίτισσα, Ι.Μ. Καλλίπετρας




Παναγία Εκατονταπυλιανή




Παναγία Θεοσκέπαστη




Παναγία η Μαχαιριώτισσα




Παναγία Μολυβδοσκεπάστου




Παναγία Γλυκοφιλούσα




Παναγιά Προυσιώτισσα




Παναγία Παντάνασσα, Νάουσα




Παναγία Ψυχοσώστρια




Παναγία Αγιοταφίτισσα




Παναγία η Αμόλυντος




Παναγία Γερόντισσα,Ι.Μ. Παντοκράτορος




Παναγία Γηροκομίτισσα




Παναγία Παραμυθία




Παναγία Ελεούσα, Μικροκάστρου