Σάββατο 9 Νοεμβρίου 2013

Διδαχές - Άγιος Νεκτάριος Πενταπόλεως

Ο Άγιος Νεκτάριος Πενταπόλεως, ο θαυματουργός, αποτελεί, στις πενιχρές μέρες του εικοστού αιώνα, ένα δώρο του Θεού στον κόσμο. Στο πρόσωπό του ανακαλύπτει κανείς έναν μεγάλο Πατέρα της Εκκλησίας, όπου η αγιότητα του βίου συνδυάζεται με τη χάρη της θαυματουργίας και την ορθόδοξη διδασκαλία.
Γεννήθηκε στη Σηλυβρία της Ανατολικής Θράκης το 1846. Παρακολουθώντας την ιστορική διαδρομή του βίου του, τον συναντούμε στην Κωνσταντινούπολη, δεκατετράχρονο παιδί, να εργάζεται και να σπουδάζει· στη Νέα Μονή της Χίου, να κείρεται μοναχός (1876) και να χειροτονείται διάκονος (1877)· στην Αθήνα, να ολοκληρώνει τις θεολογικές του σπουδές (1885)· στην Αίγυπτο, να διακονεί για μια πενταετία στο Πατριαρχείο Αλεξανδρείας. Εκεί χειροτονείται πρεσβύτερος (1886) και επίσκοπος - μητροπολίτης Πενταπόλεως (1889).
Εξαιτίας του φθόνου που προκαλεί το πολυδιάστατο έργο του, συκοφαντείται και απομακρύνεται από το Πατριαρχείο. Επιστρέφει στην Ελλάδα το 1890, και περιφέρεται ως απλός ιεροκήρυκας μέχρι το 1894, οπότε αναλαμβάνει τη διεύθυνση της Ριζαρείου Σχολής. Το 1908, για λόγους υγείας, παραιτείται και αποσύρεται στην Αίγινα, στη γυναικεία Μονή της Αγίας Τριάδος, που ο ίδιος έχει ιδρύσει από το 1904. Εκεί παραμένει, ως πνευματικός της Μονής, μέχρι το τέλος της ζωής του (1920).
Μια ιερή πορεία εβδομήντα τεσσάρων χρόνων, κατάφορτη από καρπούς του Αγίου Πνεύματος, είναι όλη η ζωή του. Νηστεύει, αγρυπνεί, προσεύχεται. Ταυτίζει το θέλημά του με το θείο θέλημα και γίνεται ο άνθρωπος του Θεού, ο "παθών καί μαθών τα θεία". Λειτουργεί σαν άγγελος, προσεύχεται χωρίς να πατάει στη γη. Αναδεικνύεται ένθερμος εραστής της Αγίας Τριάδος και εγκάρδιος υμνητής της Υπεραγίας Θεοτόκου. Θεολόγος θεόπνευστος και συγγραφέας ακούραστος. Κηρύσσει, εξομολογεί, νουθετεί, θυσιάζεται για τον πλησίον. Οι ελεημοσύνες του είναι άπειρες και οι θαυματουργίες του ανεξάντλητες. Η παρουσία του γαληνεύει, ειρηνεύει, εμπνέει τους πάντες. Είναι αληθινά μεγάλος, γι' αυτό και βαθιά ταπεινός. Είναι αρχιερέας του Υψίστου, αλλά γίνεται και καθαριστής, κηπουρός, τσαγκάρης και χτίστης, μέχρι τα γεράματά του. Συκοφαντείται βαριά και υπομένει ειρηνικά, προσεύχεται, συγχωρεί, ευχαριστεί για όλα. Ένας πιστός μιμητής του πράου και ταπεινού Ιησού, που η Εκκλησία μας ανακηρύσσει επίσημα άγιο το 1961.
Απαύγασμα της οσιακής του βιοτής αποτελούν τα γραπτά του κείμενα. Παρουσιάζουμε ένα μικρό απάνθισμα των επιστολών του, διασκευασμένο στη σημερινή μας γλωσσική μορφή. Είναι μια συλλογή από σύντομες και περιεκτικές διδαχές του αγίου, που αναφέρονται στην πνευματική ζωή και τον αγώνα του χριστιανού.
http://www.orthodoxfathers.com/Didaches-Agios-Nektarios-Pentapoleos/Didaches-Agios-Nektarios-Pentapoleos

ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΝΕΚΤΑΡΙΟΣ ΒΙΤΑΛΗΣ

ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΝΕΚΤΑΡΙΟΣ ΒΙΤΑΛΗΣ (Ο.Μ. τ. 117)
Συνονόματος ενός μεγάλου αγίου του 20ου αιώνα, του  Αγίου Νεκταρίου ζει και κινείται ανάμεσά μας και αποτελεί μια μεγάλη εξαίρεση. Είναι ένα άστροφωτεινό που λάμπει ήδη μέσα στην εκκλησία μας για να καθοδηγεί εμάς τα φτωχά παιδιά του 21ου αιώνα,φτωχά από πνευματικότητα και με την προσευχή του να μας χαρίζει τις πλούσιες δωρεές του Αγίου Πνεύματος, μέσα στο οποίο εκείνος είναι καθημερινά  λουσμένος. Να γιατί το άρθρο μας, αυτό το ταπεινόαφιέρωμα σε μια μεγάλη μορφή της Εκκλησίας μας,επιγράφεται "ο εκλεκτός του Θεού"...
 Όταν κανείς θέλει να μιλήσει για έναν άνθρωπο πουζει και κινείται ανάμεσά μας θα πρέπει να είναιπροσεκτικός, όσο αυτό είναι δυνατόν, στουςεπαινετικούς χαρακτηρισμούς του, διότι όπωςγνωρίζουμε ο έπαινος πολλές φορές ξεσηκώνειπόλεμο στην ψυχή που αγωνίζεται κατά Θεόν.Επειδή, όμως, συμβαίνει πάντοτε να γράφουμεπλούσια εγκώμια, όπως άλλωστε και οφείλουμε,στους κεκοιμημένους αγίους, εμείς θέλουμε να σταθούμεμε μεγάλο σεβασμό και ευλάβεια μπροστά σε μια μορφή, που τολμούμε να πούμε ότι είναι αγία. Καιεπειδή οι καιροί μας είναι όπως διαπιστώνουμε όλοι μας ορφανοί από μεγάλες αγίες μορφές, έχουμεένα χρέος βαρύ, τουλάχιστον αυτές τις λίγες, που ακόμα υπάρχουν για να φωτίζουν το δρόμο μας,οφείλουμε να τις τιμούμε. 'Αλλωστε ο άγιος γίνεται άγιος εν ζωή. Μετά το θάνατό του η Χάρις του Θεούείναι εκείνη που τον καταξιώνει και τον αποκαλύπτει, ότι έτσι έζησε, έτσι πορεύθηκε, έτσι διήλθε απ'αυτόν τον κόσμο μέσα στην αγιότητα και την κοινωνία του Αγίου Πνεύματος. Ένας τέτοιος άνθρωπος που όλοι μας τον ξέρουμε και όλοι σίγουρα τον έχουμε ακούσει, ακόμα κι ανδεν τον συναντήσαμε, είναι ο π. Νεκτάριος Βιτάλης. Συνονόματος ενός μεγάλου αγίου του 20ου αιώνα,του Αγίου Νεκταρίου, ζει και κινείται ανάμεσά μας και αποτελεί μια μεγάλη εξαίρεση. Είναι ένα άστροφωτεινό, που λάμπει ήδη μέσα στην εκκλησία μας, για να καθοδηγεί εμάς τα φτωχά παιδιά του 21ουαιώνα, φτωχά από πνευματικότητα και με την προσευχή του να μας χαρίζει τις πλούσιες δωρεές τουΑγίου Πνεύματος, μέσα στο οποίο εκείνος είναι καθημερινά λουσμένος. Να γιατί το άρθρο μας, αυτό τοταπεινό αφιέρωμα σε μια μεγάλη μορφή της Εκκλησίας μας, επιγράφεται "ο εκλεκτός του Θεού". Καιείναι εκλεκτός του Θεού ο π. Νεκτάριος Βιτάλης από τότε που γεννήθηκε. Από μικρός, τότε που ακόματο όνομά του ήταν Βασίλειος, αισθάνθηκε την κλίση για ν' αφιερωθεί στο Θεό και γι' αυτό τα παιχνίδιατου μαζί με τα άλλα παιδιά της πειραιώτικης γειτονιάς όπου γεννήθηκε, ήταν να τελεί "λειτουργίες" και"μυστήρια". Έπαιρνε διάφορα ρούχα και τα μετέτρεπε δήθεν σε "άμφια". Ενώ για εκείνον ήτανμοναδικής αξίας στιγμή όταν ντυνόταν παπαδάκι και διακονούσε στο ιερό κοντά στον μακαριστόεθνάρχη της Κύπρου, Αρχιεπίσκοπο Μακάριο. Ήδη από τότε που ήταν μωρό παιδί, αβάπτιστο ακόμα, τον σκέπαζε η χάρις του Θεού, γιατί ενώ ήτανβαρειά άρρωστος και αναγκάστηκαν να επισπεύσουν την βάπτιση, έκπληκτος ο ιερέας που τονβάπτιζε, είδε στην κολυμβήθρα να σχηματίζεται ένας σταυρός και τότε το ερμήνευσε ότι η το παιδίτελικά θα πεθάνει η θα είναι εκλεκτός του Θεού. Από εκεί και πέρα, σ' όλη τη ζωή του έχει πάμπολλεςμαρτυρίες και σωρεία θαυμάτων που πιστοποιούν ότι ο π. Νεκτάριος είναι πράγματι ο εκλεκτός τουΘεού.Τον Απρίλιο του 1948 ήταν η πρώτη φορά που ο π. Νεκτάριος ως λαϊκός, μικρό παιδί ακόμα 17 ετών,έφτασε με λαχτάρα στην Αίγινα για να προσκυνήσει τον τάφο του Αγίου Νεκταρίου. Μπορεί ο 'Αγιος ναμην είχε επίσημα ανακηρυχθεί, αλλά τι σημασία είχε αυτό, αφού στις συνειδήσεις όλων είχε καταξιωθείως άγιος και πλήθος κόσμου συνέρεε στην Αίγινα, στο μοναστήρι του, για να τον προσκυνήσουν. Μετάαπό θερμή παράκληση του νεαρού τότε Βασιλείου, του π. Νεκταρίου δηλαδή, ο άγιος του εμφανίστηκεκαι μάλιστα στην ερώτησή του αν θα γίνει ιερέας, όπως το ποθούσε, άκουσε την φωνή του Αγίου απότον τάφο που του απαντούσε ότι και ιερέας θα γίνει και το όνομά του θα πάρει.Τα θαύματα όμως δεν σταματούν εδώ. Βλέπει σε όραμα ο π. Νεκτάριος τον Απρίλιο του 1948, ότι στηνάκρη του ναού της Αγίας Βαρβάρας στο Αιγάλεω θα πρέπει να πάει να σκάψει για να βρει την εικόνατων Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης των Ισαποστόλων. Και πράγματι ο Γέροντας έσκαψε εκεί που τουυπέδειξε ο 'Αγιος Κωνσταντίνος και, ω του θαύματος! βρήκε την εικόνα, όπως μαρτυρούν και ταδημοσιεύματα του τύπου εκείνης της εποχής.Λίγο αργότερα, σε ηλικία 20 ετών, μόνασε στην Ιερά Μονή Αγίου Μελετίου στην Κιθαιρώνα, όπουεκάρη μοναχός και πήρε το όνομα Νεκτάριος. Κατόπιν χειροτονήθηκε διάκονος και πρεσβύτερος και

έτσι ρασοφόρος πια, πήγε για να προσκυνήσεικαι πάλι στην Αίγινα τον προστάτη Αγιό του,για να τον ευχαριστήσει για την μεγάλη δωρεάπου του έκανε. Όταν το 1965 υπέστη εγκεφαλικό επεισόδιο, ηκατάστασή του ήταν κρίσιμη, μα ο 'ΑγιοςΝεκτάριος, ο θαυματουργός, του χάρισε τηνίαση.Μόλις ανάρρωσε, διορίστηκε στο Λαύριο.Βλέπει και πάλι τον 'Αγιο Νεκτάριο στον ύπνοτου, ο οποίος του ζητά να του κτίσει στηνΚαμάριζα Λαυρίου το σπίτι του και τουυποσχέθηκε να τον βοηθήσει. Όσο κι αν μαςφαίνεται περίεργο βλέποντας τώρα ναορθώνεται μπροστά μας το περικαλλέστατο και μεγαλοπρεπέςπροσκύνημα του Αγίου Νεκταρίου στην Καμάριζα, είναιαλήθεια ότι ξεκίνησε με τα χρήματα που ο π. Νεκτάριοςεξοικονόμησε, πουλώντας τον επιστήθιο σταυρό του.Αυτό λοιπόν το προσκύνημα που με τόσο κόπο και τόσεςθυσίες χτίστηκε, έγινε η πνευματική κυψέλη, όπου χιλιάδες ψυχές βρίσκουν παρηγοριά, ψυχικήξεκούραση, πνευματική ανάταση, σωματική ίαση και όλα αυτά χάρις στον στυλοβάτη όλου αυτού τουέργου, τον π. Νεκτάριο Βιτάλη.Η ευσέβεια και η ευλάβεια, η πίστη του Αγίου Γέροντος, είναι ικανή και τα όρη να μετακινήσει. Έχειολοκληρωτικά ο Γέροντας αφιερώσει τη ζωή του στο να σώζει ψυχές και να τις οδηγεί στον Παράδεισο.Με το μυστήριο της εξομολογήσεως, με το οποίο επί ώρες ξεκουράζει και λυτρώνει χιλιάδες ψυχές, μετις παρακλήσεις και τις προσευχές του, που ακούραστα χρόνια τώρα και χύνοντας άπειρα δάκρυααπευθύνει στο Θεό, ζητώντας τις ικεσίες και την επέμβαση του Αγίου Νεκταρίου, με τις ακολουθίες καιτις θείες Λειτουργίες που καθημερινά επιτελεί, αρπάζει στην κυριολεξία από τα χέρια του διαβόλου τιςψυχές των ανθρώπων και τις τοποθετεί με άπειρη αγάπη μέσα στην εκκλησία του Χριστού μας,δείχνοντάς τους το δρόμο για τη σωτηρία και την αγιότητα. Κάθε λεπτό της ζωής του είναι δοσμένο καθ'ολοκληρία στο έργο του, σ' αυτό που τόσο σοφά και επιγραμματικά λέει ο Μέγας Βασίλειος, ότανσυνιστά: "το πεπλανημένον επίστρεφε, το συντετριμμένον επίδησον, το νοσούν ίασαι" θέλοντας οΜεγάλος πατέρας να δείξει το υψηλό περιεχόμενο της ποιμαντικής μέριμνας. Και ο Γέροντας δεναναλίσκεται μόνο στο να σώζει και να αρπάζει τις ψυχές οδηγώντας τες προς το Θεό, αλλά καθημερινάτις τροφοδοτεί και τις θερμαίνει φροντίζοντας να μη λιμοκτονήσουν, πότε με λόγια, πότε με τα σιωπηλάτου κηρύγματα, πότε με την προσευχή.Η μεγάλη αγάπη που έχει ο γέροντας προς τον Θεό είναι εκείνη που ουσιαστικά τον βοηθά για να φέρειεις πέρας την αποστολή του. Από κει αντλεί τη μεγάλη του αγάπη προς τον άνθρωπο. Και όπως κάθεάγιος, έτσι και ο γέροντας έχει μεγάλη ταπεινοφροσύνη. Βλέπουμε ανθρώπους που για εμάςαποτελούν τούς γίγαντες της σύγχρονης πνευματικής ζωής, κι όμως οι ίδιοι έχουν θανατώσει ήδη απαυτή τη ζωή τον εαυτό τους κι είναι προσκολλημένοι, απόλυτα αφοσιωμένοι, στο θέλημα του Θεού.Γι' αυτό και στο προσκύνημα του Αγίου Νεκταρίου στην Καμάριζα Λαυρίου συρρέουν πλήθοςπονεμένων, που προστρέχουν στο Γέροντα Νεκτάριο, ο οποίος μεσιτεύει ανύστακτα στο θαυματουργό'Αγιο Νεκτάριο, εφαρμόζοντας την τόσο αγαπημένη του ευαγγελική ρήση "δεύτε προς με πάντες οιπεφορτισμένοι, καγώ αναπαύσω υμάς".Το 1980 ο σεπτός γέρων είχε μια συγκλονιστική συνομιλία μετον 'Αγιο Νεκτάριο, κατά την διάρκεια της οποίαςθεραπεύθηκε από ανίατη ασθένεια. Μαστιζόταν από μιαπολύ επικίνδυνη μορφή καρκίνου. Οι πόνοι ήταν αφόρητοι. Οθάνατος ήταν πολύ κοντά. Την 26η Μαρτίου 1980 βρισκότανστο ναό, μαζί με μία αγιογράφο και τη νεωκόρο τουπροσκυνήματος. Τότε μπήκε στο ναό ένας γέροντας μετρίουαναστήματος, με αραιά μαλλιά και κάτασπρα γένεια. Τούςσυστήθηκε με το όνομα Αναστάσιος! Αυτό δεν ήταν άλλο,από το κοσμικό όνομα του Αγίου Νεκταρίου. Ξεκίνησε ν'ασπάζεται με πολύ δέος τα λείψανα των Αγίων,προσπερνώντας αδιάφορος όσα ήταν του Αγίου Νεκταρίου.Ο π. Νεκτάριος του μίλησε για τον καρκίνο και ο 'Αγιος τονδιαβεβαίωσε για την ίασή του. Έμεινε εμβρόντητος, ότανσυνειδητοποίησε την παρουσία του Αγίου. Λίγους μήνεςαργότερα, ο γενικός Διευθυντής του Αγίου Σάββα έκπληκτοςγνωμάτευσε την απουσία του καρκίνου. Στην Καμάριζα οικαμπάνες διατυμπανούσαν περίτρανα το χαρμόσυνο μήνυματου θαύματος. Αλλά και πολλοί άνθρωποι, έτυχαν τηςθαυματουργικής επεμβάσεως του Αγίου Νεκταρίου, είτε σεασθένειες, είτε σε δύσκολες περιστάσεις, ύστερα από τιςθερμές προσευχές και ικεσίες του εκλεκτού σκεύους του

Θεού, π. Νεκταρίου Βιτάλη.Στις 21 Οκτωβρίου 1992 ο Μητροπολίτης Μεσογαίας, κ.Αγαθόνικος, ετέλεσε τα θυρανοίξια της ανδρώας ΚοινοβιακήςΜονής του Αγίου Αθανασίου, της οποίας ηγείται ο γέροντας.Ακολούθησε και η ενθρόνισή του, ως Μεγάλου Καθηγουμένου. Όσοι από τούς χριστιανούς γνώρισαν τον π. Νεκτάριο καιαξιώθηκαν να πάρουν την ευχή του, νοιώθουν το μεγαλείο τηςψυχής του που εκπέμπει η φωτεινή ματιά του. Ένα φωτεινόπαράδειγμα ενός ανθρώπου που βαδίζει στα χνάρια εκείνων τωνψυχών που ευηρέστησαν τον Κύριο και απέκτησαν παρρησίαήδη από τούτη την ζωή. Ένας φάρος που ακούραστα εκπέμπει το φως του σε όλους μαςπου παλεύουμε με τα μανιασμένα κύματα της εποχής μας. Ηανοδική πορεία της πνευματικής του ζωής είναι ένα παράδειγμαπρος μίμηση για εμάς τούς μοναχούς και τις μοναχές, αλλά καιγια όλους τούς ανθρώπους, γιατί μας δίνει ελπίδα ότι υπάρχουνκαι στις μέρες μαςπραγματικά σκεύη Χάριτος,όπως ο π. Νεκτάριος Βιτάλης!Συνηθίζουμε, όταν ζουν οι άγιοί μας, όπως συνέβει και με τονάγιο Νεκτάριο, να τούς κυνηγούμε και να τούς τιμούμε αφούπεθάνουν. Είναι ευχής έργον να συνειδητοποιήσουμε ότι οι άνθρωποι γίνονται άγιοι όσο ζουν στη γηκαι να προσπαθήσουμε πέρα από ζήλειες και μικρότητες να τούς τιμούμε και να τούς ευλαβούμεθα ήδηαπό αυτήν την ζωή, για να μην φεύγουν πικραμένοι και πονεμένοι, χτυπημένοι από τα ίδια τα αδέλφιατους. 'Αλλωστε, ο π. Νεκτάριος κινείται μόνον ευεργετών και αγαπών, όπως ακριβώς έκανε και οΣωτήρας Χριστός μας όταν ήλθε επί της γης. Ο πνευματικός του αγώνας χρόνια τώρα, μέσα στηνΕκκλησία μας τον έχει καταξιώσει στις συνειδήσεις όλων μας. Θα πρέπει να είμαστε πεπεισμένοι ότι ηαγιότητα δεν είναι μεν κάτι ακατόρθωτο, ούτε κάτι άπιαστο, αλλά είναι το ουράνιο πολίτευμα που μεπίστη, αγάπη, δακρύβρεχτους αγώνες και πόνο ψυχής μπορούμε να κατακτήσουμε κι εμείς και ναζήσουμε ως επίγειοι άγγελοι στο γήϊνο κόσμο μας.Ο π. Νεκτάριος επαληθεύειτα λόγια τούτα, όπως και αυτά του υμνωδού που ακούμε στον εσπερινό της 21ης Ιουλίου για έναν όσιοπου αναφέρει ότι ήταν "μέτριος το φρόνημα και συμπαθής και φιλόθεος και αγάπης ανάπλεως...ταπεινός και πράος, άγγελος καθάπερ επί τηςγης περιπατών και πολιτείανέχων ουράνιον..."

.Την ευχή σας π. Νεκτάριε....

ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΜΑΡΤΥΡΙΑ
Συγγραφέας :
Μόνικα μοναχή
Ημερομηνία :


ΗΛΙΑΣ  ΧΑΙΝΤΟΥΤΗΣ  13  ΦΕΒ 2013

ΑΣΚΗΤΙΚΑ ΑΓΙΟΥ ΙΣΑΑΚ ΤΟΥ ΣΥΡΟΥ

ΛΟΓΟΣ Β’
Περί παρνήσεως κόσμου
 καί ποχς τς πρός τούς νθρώπους παρρησίας
 ( α’ μέρος )….συνέχεια
http://oparadeisos.files.wordpress.com/2010/12/s129.jpg
Ὅταν ἀγαπήσωμεν νά φύγωμεν ἐκ τοῦ κόσμου καί νά γίνωμεν ξένοι τῶν κοσμικῶν πραγμάτων, κανέν ἄλλο πρᾶγμα δέν χωρίζει ἡμᾶς ἐκ τοῦ κόσμου τόσον, οὐδέ θανατώνει τά πάθη, καί ἐξυπνίζει καί ζωογονεῖ ἡμᾶς εἰς τά πνευματικά ἔργα, ὅσον τό πένθος καί ὁ καρδιακός πόνος, ὁ γινόμενος μετά διακρίσεως· 
 http://diakonima.wpengine.netdna-cdn.com/wp-content/uploads/2010/01/cf83ceaccf81cf89cf83ceb70242-e1264242079341.jpg
διότι τό πρόσωπον τοῦ αἰδήμονος ἀνθρώπου μιμεῖται τήν ταπείνωσιν τοῦ ἠγαπημένου Χριστοῦ. Καί πάλιν, κανέν ἄλλο πρᾶγμα δέν μᾶς κάμνει νά συναναστρεφώμεθα μετά τοῦ κόσμου καί τῶν κοσμικῶν πραγμάτων, καί μετά τῶν ἐν αὐτῷ μεθυστῶν καί ἀσώτων, ὡς καί ἄλλοτε δέν χωρίζει ἡμᾶς ἐκ τῶν θησαυρῶν τῆς θείας σοφίας, καί ἐκ τῆς γνώσεως τῶν Ἁγίων τοῦ Θεοῦ Μυστηρίων, ὅσον ὁ μετά χλευασμοῦ γέλως, καί ὁ μετά παρρησίας ἀστεϊσμός, τό ὁποῖον εἶναι ἐπάγγελμα τοῦ δαίμονος τῆς πορνείας. 
 http://3.bp.blogspot.com/-pHWI541jj5M/Tv4X3BDFZhI/AAAAAAAAESg/N-JURy22BbA/s1600/%25CE%25B5%25CE%25BB%25CE%25BB%25CE%25B7%25CE%25BD%25CE%25B9%25CE%25BA%25CE%25B7+%25CE%25B3%25CE%25BB%25CF%2589%25CF%2583%25CF%2583%25CE%25B1.jpg
Ἐπειδή ἐδοκίμασα τήν πνευματική σου φρόνησιν, ὤ ἀγαπητέ, σέ παρακαλῶ μετ’ ἀδελφικῆς ἀγάπης, νά φυλάττῃς σεαυτόν ἀπό τάς τέχνας καί ἐπιβουλάς τοῦ ἐχθροῦ, ἵνα μή διά τῆς ἀστειότητος καί τοῦ χαριεντισμοῦ ψυχράνῃς τήν ψυχήν σου ἐκ τῆς θέρμης τῆς ἀγάπης τοῦ Χριστοῦ, ὅστις διά σέ ἐγεύθη χολήν ἐπί τοῦ Σταυροῦ, καί ἀντί τῆς γλυκείας ἐκείνης μελέτης καί τῆς προς τόν Θεόν παρρησίας πληρώσεις τήν ψυχήν σου ἀπό πολλάς ἀπρεπεῖς φαντασίας, ὅταν ὑπάρχῃς ἔξυπνος· 
 http://vatopaidi.files.wordpress.com/2013/04/1200.jpg

ὅταν δέ κοιμᾶσαι, θέλει αἰχμαλωτίσει αὐτήν ὁ ἐχθρός διά ἀτόπων καί αἰσχρῶν ἐνυπνίων, τῶν ὁποίων τήν δυσωδίαν δέν δύνανται νά ὑποφέρωσιν οἱ Ἅγιοι Ἄγγελοι τοῦ Θεοῦ· καί εἰς μέν τούς ἄλλους θέλεις γίνει αἰτία ψυχικοῦ πτώματος· εἰς ἑαυτόν δέ ὀξεῖα ἄκανθα πειρασμοῦ. Παραβίασον λοιπόν σεαυτόν νά μιμηθῇς τήν ταπείνωσιν τοῦ Χριστοῦ, ἵνα ἐξαφθῇ ἔτι περισσότερον τό θεῖον πῦρ εἰς τήν καρδίαν σου, τό ὁποῖον ἐτέθη ὑπ’ αὐτοῦ εἰς αὐτήν· διά τοῦ ὁποίου πυρός ἐκριζοῦνται ε’ξ αὐτῆς ὅλαι αἰ κοσμικαί ταραχαί, αἴτινες φονεύουσει τόν νέον κατά Χριστόν ἄνθρωπον, καί  μολύνουσι τάς ψυχικάς ἁγίας αὐλάς τοῦ Κυρίου τοῦ Ἁγίου καί Δυνατοῦ· 
http://www.panagiapalatiani.gr/Cache/Photos/ff08228d736547461d5e62ab871a89bc.png
διό ἐγώ δύναμαι νά εἴπω μετά θάρρους συμφώνως μέ τόν Ἅγιον Ἀπόστολον Παῦλον, ὅτι εἴμεθα ναός τοῦ Θεοῦ τοῦ ζῶντος. Ἄς ἁγιάσωμεν λοιπόν καί καθαρίσωμεν τόν ναόν τοῦτον, καθόσον ὁ ἴδιος εἶναι Καθαρός καί Ἅγιος, ἵνα ἐπιθυμήσῃ νά κατοικήσῃ ἐν αὐτῷ· ἄς στολήσωμεν αὐτόν δι’ ὅλων τῶν καλῶν καί ἐναρέτων πράξεων· ἄς θυμιάσωμεν αὐτόν διά τοῦ θυμιάματος τῆς καθαρᾶς καί καρδιακῆς προσευχῆς πρός ἀνάπαυσιν τοῦ ἰδίου θείου θελήματος, τήν ὁποίαν προσευχήν ἀδύνατον εἶναι ν’ ἀποκτήσῃ τίς διά τῆς συναναστροφῆς τῶν κοσμικῶν συνεχῶν ταραχῶν, καί οὔτω θέλει ἐπισικάσει εἰς τήν ψυχήν σου ἡ νεφέλη τῆς δόξης τοῦ Θεοῦ, καί τό φῶς τῆς μεγαλωσύνης Αὐτοῦ θέλει διαλάμψει ἐντός τῆς καρδίας του· 
https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh8XB2YaDVfUx9DjIE4qzBDK7uKKU5IS03zxzUYdZYS0z7UBEpUnVx4GjEcrPjcVQpDujhfDeZDX9IvQcpg5IG9MhlXx4Pr3oPnUpROSde10lEVCiwFIrmfQmP9GSwiDlY65Uwc2aXXoO4R/s400/eleison.jpg


καί οἱ μέν Ἅγιοι Ἄγγελοι , οἱ κάτοικοι τοῦ σκηνώματος τοῦ Θεοῦ, θέλουσι πληρωθῇ ἀπό χαράν καί εὐφροσύνην, οἱ δέ ἀναίσχυντοι δαίμονες διά τῆς φλογός τοῦ Ἁγίου Πνεύματος θέλουσιν έξαφανισθῇ. ( συνέχεια )….
          προσευχη, αδιαλειπτη, λατρεια, σαββας http://ak7.picdn.net/shutterstock/videos/3014131/preview/stock-footage-yellow-and-brown-flowers-in-super-slow-motion-being-watered-against-a-white-background.jpg

Μικρό ἀνθολόγιο περί ταπεινοφροσύνης

 http://3.bp.blogspot.com/-zQgw6kwER1c/TSDoVo0YiKI/AAAAAAAABE4/OeNG5m9AcM4/s1600/repentance.jpg

«Ἡ ταπεινοφροσύνη ἔβαλε τόν τελώνη πάνω ἀπό τόν Φαρισαῖο. Ἡ ὑπερηφάνεια νίκησε καί τίς ἀσώματες δυνάμεις καί τίς ἔκανε διαβολικές. Ἡ ταπεινοφροσύνη καί ἡ ἀναγνώριση τῶν ἁμαρτημάτων, ἔβαλε στόν Παράδεισο τόν ληστή πιό μπροστά ἀπό τούς Ἀποστόλους. Ἄν λοιπόν, αὐτοί πού ὁμολογοῦν τά  ἁμαρτήματά τους ἀποκτοῦν τόση παρρησία, οἱ ἄλλοι πού βλέπουν στόν ἑαυτό τους τόσα ἀγαθά καί παρ’ ὅλ’ αὐτά διατηροῦν ταπεινή τήν ψυχή τους, πόσα στεφάνια θά πετύχουν;».
 Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος
https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiOGAq0hVWbhYtmjkBE6ivUfYgTRMRaOumtHy8vPMFgwBKvd5bXQs1TPaj5LEn_OFsNvoTb9c2ayp5nKqEbEjskfQax636oejWLLRI-B6XuDjWl1ByHx1-5diO5eAkUTcTpaPlSAVVa2BA/s1600/3016897528_4c40cec1ef.jpg
«Ὅταν εἴμαστε ἀνίκανοι νά ἀναρριχηθοῦμε στίς βουνοκορφές τῆς ἀρετῆς, ἐκεῖνο πού πρέπει νά κάνουμε, εἶναι νά κατεβοῦμε στό φαράγγι τῆς ταπείνωσης. Ἡ ταπείνωση εἶναι ὁ πιό σίγουρος μεσολαβητής μας μπροστά στό θρόνο τοῦ Κυρίου. Τό ταπεινό φρόνημα καί ἡ αὐτομεμψία εἶναι πού θά κάνουν τούς ἔσχατους νά γίνουν πρῶτοι».
Στάρετς Μακάριος
 https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhiRn_2uTMNOBsCgQhnWIzFFTCnVyojyi84le0OEIENwqZSx7eVtip-DoB28zjgrdxPga_59YimOkXpFm5-MZ7o-KaaZcw7PzycootAeYUSJTpaFXhSLkfZXEK2bjF3aJCBjUrsOBbWKPs/s1600/xamomhli.jpg

1. Επε ββάς ντώνιος στόν ββά Ποιμένα, τι σπουδαιότερη ἐργασία πού ἔχει νά κάνει ὁ ἄνθρωπος εἶναι νά ἀναλαμβάνει τήν εὐθύνη τῶν σφαλμάτων του ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ καί νά ἀναμένει πειρασμό μέχρι τελευταίας του πνοῆς. 
 http://diakonima.wpengine.netdna-cdn.com/wp-content/uploads/2012/12/elimage121.png

2. Επε πίσης:
«Εδα λες τίς παγίδες το διαβόλου πλωμένες πάνω στή γ καί στενάζοντας επα:
-«ποιός ἄραγε μπορεῖ νά τίς προσπεράσει αὐτές;
Καί ἄκουσα μιά φωνή νά μοῦ λέει:
-«ἡ ταπεινοφροσύνη»!
 https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhy-wzFyZRBKyBZ0dYP5ThNpUYxbeykntMKanTaUjuA3942ctvDGquuX4HVi55DO3BxFDooKQKvCZmnY4tw-oP8eOrhIE4M_PWTP0I1M3-b4ZJdnijRRb_znyEyJzMp7OgtfEO6Ax9z4DA/s320/2467_1108700840625_1319953813_312434_5439_n.jpg

3.Ἕνας γέροντας εἶπε
-                     Ὅποιος ἔχει ταπείνωση, ταπεινώνει τούς δαίμονες καί ὅποιος δέν ἔχει ταπείνωση, χλευάζεται ἀπό τούς δαίμονες.
http://img.pathfinder.gr/clubs/images/51/361951/42.jpg           

4. Ρώτησαν να γέροντα:
- Γιατί χτυπιόμαστε τόσο πολύ πό τούς δαίμονες;
-
πειδή πετμε τά πλα μας, πάντησε κενος, ννο τήν τιμία ( κενοδοξία ), τήν ταπείνωση, τήν κτημοσύνη καί τήν πομονή.
http://xristianos.gr/forum/eikones/xristianika_psixofeli/xristianiki_sizitisi/gerondas_6201.jpg
5. Μιά φορά ἦρθαν κάποιοι στή Θηβαΐδα, σ' να γέροντα, καί το φεραν να δαιμονισμένο γιά νά τόν θεραπεύσει. Καί γέροντας, (μολονότι ρχικά δέν δεχόταν, θεωρώντας τόν αυτό του νάξιο, τελικά), πειδή πολύ τόν παρακάλεσαν, λέει στό δαίμονα:
- Βγές πό τό πλάσμα το Θεο!
- Βγαίνω,
ποκρίθηκε δαίμονας. λλά σέ ρωτάω να πράγμα καί πάντησέ μου: Ποιοί εναι τά «ρίφια» καί ποιοί τά «πρόβατα» (Ματθ. 25:31-33);
- Τά «
ρίφια» εμαι γώ, πάντησε γέροντας. σο γιά τά «πρόβατα», Θεός τά γνωρίζει.
Μόλις
κουσε (ατά τά ταπεινά λόγια) δαίμονας, κραύγασε:
- Νά, γιά τήν ταπείνωσή σου βγαίνω!
Καί βγ
κε (πό τόν νθρωπο) τήν δια ρα.
Γεροντικό
                          http://www.colourbox.com/preview/1955568-123953-beautiful-blue-flowers-on-a-white-background.jpg