Τετάρτη 23 Απριλίου 2014

Μακρυά ἀπό τήν ἀπάτη του Οἰκουμενισμοῦ

(Ἡ Ἐκκλησία εἶναι Μία, Καθολική καί Ἀποστολική,
ἡ Ὀρθόδοξη!) 
https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiSYb2ScL49lZDMAGa2TkOPrTg8SmZ_xuPq5Xesup5PI1Hfe5NSNkvxxsri2-L7vt4spFDxOTgrJ9zVPVMhY2uejNBjEqA5THlBGgoI8F8c4ghpSNYwmBk6wbk6e0TSZR583epEqZBK0_e3/s400/oikoum987.jpg 
Διερχόμεθα, ὡς γνωστόν, μίαν περίοδον σοβαρᾶς ἐκκλησιαστικῆς κρίσεως. Ἄνεμοι σφοδροί πνέουν ἀπό διάφορα μέρη καί ἀπειλοῦν νά ἐξαφανίσουν τόν θαλερόν Παράδεισον, τήν θείαν Ἄμπελον τῆς Ὀρθοδοξίας, τήν ὁποίαν ἐφύτευσεν ἠ δεξιά τοῦ Ὑψίστου.
Ὁ χριστανός ἀπορροφημένος ἀπό τά προβλήματα τοῦ ἐφημέρου τούτου κόσμου οὐδόλως ἤ ἐλάχιστα ἀνυψοῖ τό βλέμμα του πρός τόν Οὐρανόν, ἐν ὧ ἡ "μέλλουσα καί ἐνυπόστατος" πόλις, ἡ ἐν οὐρανοῖς θριαμβεύουσα Ἐκκλησία, διά νά συλλάβῃ τόν πραγματικόν ἐπί γῆς σκοπόν του, τήν σωτηρίαν τῆς ψυχῆς του. 

Ὁ δέ Διάβολος ἐκμεταλλευόμενος τήν σύγχυσιν τῶν καιρῶν, καί τήν ἀδιαφορίαν τοῦ χριστιανοῦ διά τήν ψυχικήν του σωτηρίαν, ἐργάζεται πυρετωδῶς νά ἀχρηστεύσῃ τό ἔργον τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας. Πρός τόν σκοπόν τοῦτον ἐπιχειρεῖ νά ἐφαρμόσῃ καί πάλιν τό https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg29R_u1YY9TCA0Fp_uXnXoA8xXGwav5Z-31f8EZcWVCtyXQxOppzC37YZdfCRRmyPbVzydhqpZ-TvQoJKcrkytO0qMg-voAndhjOUt8b8ewubR8VzUog4EdkXhnwE9h-HrK-KYvc6I1GAD/s1600/_TO+PISTEUO.jpgπροαίώνιον καί καταχθόνιον σχέδιό του τήν ἀπάτην τῆς ψευδενώσεως τῶν ἐκκλησιῶν.  

Οι ένδεκα εμφανίσεις του Αναστάντος Χριστού




Στα κείμενα της Αγίας Γραφής παρουσιάζονται ένδεκα εμφανίσεις του Αναστάντος Χριστού, από τις οποίες οι δέκα έγιναν στο διάστημα μεταξύ της Αναστάσεως και της Αναλήψεως και μία μετά την Πεντηκοστή.

Μερικές από αυτές περιγράφονται αναλυτικά και άλλες απλώς απαριθμούνται. Καί, βέβαια, πρέπει να πούμε ότι δεν περιγράφονται όλες από τους ίδιους Ευαγγελιστάς, δηλαδή δεν αναφέρονται και οι ένδεκα σε κάθε ένα ξεχωριστό Ευαγγέλιο, αλλά μερικές μνημονεύονται από τον έναν Ευαγγελιστή και μερικές από τον άλλο.

Προφανώς υπήρξαν και άλλες εμφανίσεις του Αναστάντος Χριστού....

Είναι χαρακτηριστικός ο λόγος του Ευαγγελιστού Λουκά στις Πράξεις των Αποστόλων:"οίς και παρέστησεν εαυτόν ζώντα μετά το παθείν αυτόν εν πολλοίς τεκμηρίοις, δι' ημερών τεσσαράκοντα οπτανόμενος αυτοίς και λέγων τα περί της βασιλείας του Θεού" (Πράξ. α', 3). Είναι φυσικό αυτό να γινόταν γιατί, αφ' ενός μεν ήθελε να τους παρηγορήση, αφ' ετέρου δε να τους προετοιμάση για την Ανάληψή Του, αλλά και την έλευση του Παναγίου Πνεύματος.

Οι ένδεκα εμφανίσεις του Αναστάντος Χριστού είναι οι ακόλουθες:

1. Στον Σίμωνα Πέτρο (Α' Κορ. ιε', 5, Λουκ. κδ', 35).
2. Στην Μαρία την Μαγδαληνή (Μάρκ. ιστ', 9-11, Ιω. κ', 11-18
3. Στις Μυροφόρες γυναίκες (Ματθ. κη', 9-10).
4. Στους δύο Μαθητάς που πορεύονταν προς Εμμαούς (Μάρκ. ιστ', 12-13, Λουκ. κδ', 13-15).
5. Στους δέκα Αποστόλους, όταν απουσίαζε ο Θωμάς (Μάρκ. ιστ', 14, Λουκ. κδ', 36-43, Ιω. κ', 19-25).
6. Στους ένδεκα Μαθητάς, παρόντος και του Θωμά (Ιω. κ', 26-29).
7. Στους επτά Αποστόλους στην λίμνη της Τιβεριάδος (Ιω. κα', 1-23).
8. Στους ένδεκα στην Γαλιλαία (Ματθ. κη', 16).
9. Στους Αποστόλους στην Βηθανία, όταν αναλήφθηκε (Μάρκ. ιστ', 19-20, Λουκ. κδ', 50, Πράξ. α', 6-11, Α' Κορ. ιε', 7).
10. Στον αδελφόθεο Ιάκωβο (Α' Κορ. ιε', 7).

Η αυτοκτονία και η θέση της Ορθόδοξης Εκκλησίας

i-aytoktonia-kai-i-thesi-tis-orthodoksis-ekklisias.Aenai-EpAnastasi

Η αυτοκτονία και η θέση της Ορθόδοξης Εκκλησίας 
Σπυρίδωνος Κοντογιάννη, Αθήνα 2001, σελ. 9-15

1. Ορισμός της αυτοκτονίας.


Αυτοκτονία ονομάζεται η ανθρώπινη εκείνη πράξη, κατά την οποία ο ίδιος ο άνθρωπος τερματίζει την ζωή του.

Κατά κυριολεξία αυτοκτονία είναι η ολοκληρωμένη εκείνη ανθρώπινη πράξη, η οποία έχει ως επισφράγισμα τον θάνατο του αυτόχειρα. Και αυτό σε σχέση πάντοτε με την λεγόμενη απόπειρα αυτοκτονίας, που είναι πράξη ανολοκλήρωτη, δεν έχει δηλαδή ως αποτέλεσμα τον θάνατο αυτού ο όποιος αποπειράται να αυτοκτονήσει.

Διάκριση επίσης γίνεται μεταξύ αυτοκτονίας και της τάσης προς αυτοκτονία, μιας ενέργειας δηλαδή που μόλις έχει εκδηλωθεί ή και της ιδέας της αυτοκτονίας που είναι μια απλή νοητική αφετηρία, μια επιθυμία για να πεθάνει κανείς, άλλοτε έντονη και άλλοτε όχι.

Η αυτοκτονία είναι «φόνος», και είναι «εκ προαιρέσεως αφαίρεσις υφ' ημών της ιδίας ημών ζωής» γι' αυτό και διαφέρει από τον κοινό φόνο, την αφαίρεση δηλαδή της ζωής του άλλου από κάποιον. Και ακόμη, η αυτοκτονία διακρίνεται σε άμεση και έμμεση

Άμεση αυτοκτονία καλείται η εκ προαιρέσεως βίαιη, με φονικό όργανο η κίνηση, αφαίρεση της ίδιας μας της ζωής, ενώ έμμεση είναι η αυτοκτονία που πραγματοποιείται εν γνώσει μας μεν, αλλά και εκ προθέσεως βαθμιαία, σιγά-σιγά, αφαίρεση της ζωής μας (π.χ. η άρνηση τροφής, η λήψη ναρκωτικών ουσιών ενώ γνωρίζουμε το τέλος της πράξεως αυτής, η ευθανασία, η εκ προθέσεως δηλαδή διακοπή της ζωής του ασθενούς όταν αυτή ζητηθεί από τον ίδιο τον ασθενή ή τον ιατρό ή από τους συγγενείς του, η συνειδητή και χωρίς κανένα λόγο έκθεση της ζωής μας σε κίνδυνο, όπως η παράλογη ταχύτητα με μηχανές ή αυτοκίνητο κ. α.).

Τὸ μεγάλο στοίχημα ἀνάμεσα σὲ πιστοὺς καὶ σὲ ἀπίστους

Φώτης Κόντογλου  

http://s.protagon.gr/resources/2013-05/thomas-thumb-large.jpg https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEitShduUf-lyZAZBx0CM5-1EVMiMGZKTEk25x0MgyIusGqwuNge-EHGg-dgY4cjpOLaUCjEq6bik27vXE3onlR3d5CALkDfB0gMaoTFuOoql6S8IPYhzjwBXi-H44FhlR8pMMGxQpPCZffS/s320/169386-thunder.jpg

Τὴ Λαμπροδευτέρα τὸ βράδυ, περασμένα μεσάνυχτα, πρὶν νὰ πλαγιάσω γιὰ νὰ κοιμηθῶ, βγῆκα στὸ μικρὸ περιβολάκι ποὺ ἔχουμε πίσω ἀπὸ τὸ σπίτι μας, καὶ στάθηκα γιὰ λίγο, κοιτάζοντας τὸ σκοτεινὸ οὐρανὸ μὲ τ᾿ ἄστρα.
Σὰν νὰ τὸν ἔβλεπα πρώτη φορά. Μοῦ φάνηκε πολὺ βαθύς, καὶ σὰν νὰ ἐρχότανε ἀπὸ πάνω μία μακρινὴ ψαλμωδία. Τὸ στόμα μου εἶπε σιγανά: «Ὑψοῦτε Κύριον τὸν Θεὸν ἡμῶν, καὶ προσκυνεῖτε τῷ ὑποποδίῳ τῶν ποδῶν αὐτοῦ». Ἕνας ἁγιασμένος γέροντας μοῦ εἶχε πεῖ μία φορὰ πὼς κατὰ τοῦτες τὶς ὧρες ἀνοίγουνε τὰ οὐράνια. Ὁ ἀγέρας μοσκοβολοῦσε ἀπὸ τὰ λουλούδια κι ἀπὸ τὰ ἁγιοχόρταρα, ποὺ ἔχουμε φυτέψει. «Πλήρης δ᾿ οὐρανὸς καὶ ἡ γῆ τῆς δόξης τοῦ Κυρίου».