Πέμπτη 31 Μαΐου 2012
Ξέρεις γιατί θέλουν την χώρα σου με κάθε τρόπο; Ξέρεις γιατί μας βρίζουν κάθε μέρα; Διάβασε και θα δεις.
Για όσους δεν γνωρίζουν τι θα πει Έλληνας και Ελλάδα που "τάχα" πάει για φούντο....
1. Είμαστε μια χώρα που ελέγχει μια χερσαία και θαλάσσια έκταση όση είναι η Γερμανία και η Αυστρία μαζί (450.000 τετρ. χιλιόμετρα), αφού εκτεινόμαστε από την Αδριατική ως τις ακτές του Λιβάνου (περιλαμβανομένης της Κύπρου μας) και από το τριεθνές στον Έβρο ως ανοιχτά της Λιβύης. Θέλεις ΔΥO ώρες ταξίδι με το αεροπλάνο για να πας από το πιο δυτικό (Κέρκυρα) στο πιο ανατολικό άκρο του Ελλαδικού χώρου (Λάρνακα).
Σαν να πετάς δηλαδή από τις Βρυξέλλες προς τη Μασσαλία...
2. Στον κόσμο ζουν συνολικά 17.000.000 Ελλαδίτες, Κύπριοι, Βορειοηπειρώτες, Κωνσταντινουπολίτες, Ίμβριοι, Τενέδιοι κλπ.
3. Είμαστε 2οι στον κόσμο σε καταθέσεις στην Ελβετία.
4. Δεχόμαστε 16.000.000 τουρίστες τον χρόνο και διαθέτουμε μια σημαντική τουριστική βιομηχανία.
5. Έχουμε τρία πολύ μεγάλα ναυπηγεία που κατασκευάζουν κάθε είδος πλοίου .
6. Έχουμε βιομηχανίες αμαξωμάτων που κατασκευάζουν βαρέα φορτηγά, λεωφορεία, τρόλεϊ, βαγόνια τραίνων, επικαθήμενα, μπετονιέρες, βυτία κλπ.
7. Διαθέτουμε 2.400 υπερδεξαμενόπλοια και μεγάλα φορτηγά πλοία είμαστε έτσι 1οι στον κόσμο στην εμπορική ναυτιλία, ενώ άλλα 1.500 τεράστια τάνκερ και φορτηγά έχουν οι Κύπριοι πλοιοκτήτες -5οι στον κόσμο.
8. Είμαστε 2οι παγκοσμίως στο πρόβειο γάλα, 3οι στις ελιές, 3οι παγκοσμίως στον κρόκο, στα ακτινίδια, στα ροδάκινα.
9. Είμαστε 1οι στον κόσμο σε νικέλιο, 1οι σε λευκόλιθο, 1οι στον κόσμο σε υδρομαγνησίτη, 1οι στον κόσμο σε περλίτη, (1.600.000 τόννοι), 2οι παγκοσμίως σε μπετονίτη (1.500.000 τόννοι), 1οι στην ΕΕ σε βωξίτη (2.174.000 τόννοι), 1οι και σε χρωμίτη, 1οι και σε ψευδάργυρο, 1οι και σε αλουμίνα.
10. Έχουμε την 2η καλύτερη Πολεμική Αεροπορία στο ΝΑΤΟ (μετά τις ΗΠΑ, ενώ οι Τούρκοι είναι προτελευταίοι), ενώ έχουμε και το 2ο καλύτερο Πολεμικό Ναυτικό στο ΝΑΤΟ, με την Τουρκία να είναι ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ!
11. Έχουμε νοτίως της Κρήτης 175 δισεκατομμύρια βαρέλια πετρέλαιο, το 3ο μεγαλύτερο κοίτασμα παγκοσμίως. Εντωμεταξύ ο χρυσός που υπάρχει στην Θράκη μας αξίζει 38 δις ευρώ. Έχουμε εκεί, στην Μακεδονία και την Θράκη , τα 3 μεγαλύτερα κοιτάσματα χρυσού της Ευρώπης. Η αξία του πετρελαίου και του αερίου μας είναι - κρατηθείτε - 10.000.000.000.000 (10 ΤΡΙΣΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΑ ΔΟΛΆΡΙΑ !) όπως αναφέρει το Γεωλογικό Ινστιτούτο των ΗΠΑ, το ΥΣΓΣ.
Αυτή τη χώρα πάνε να ξεπουλήσουν για 340 δις;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;
πηγη
http://www.katohika.gr/
1. Είμαστε μια χώρα που ελέγχει μια χερσαία και θαλάσσια έκταση όση είναι η Γερμανία και η Αυστρία μαζί (450.000 τετρ. χιλιόμετρα), αφού εκτεινόμαστε από την Αδριατική ως τις ακτές του Λιβάνου (περιλαμβανομένης της Κύπρου μας) και από το τριεθνές στον Έβρο ως ανοιχτά της Λιβύης. Θέλεις ΔΥO ώρες ταξίδι με το αεροπλάνο για να πας από το πιο δυτικό (Κέρκυρα) στο πιο ανατολικό άκρο του Ελλαδικού χώρου (Λάρνακα).
Σαν να πετάς δηλαδή από τις Βρυξέλλες προς τη Μασσαλία...
2. Στον κόσμο ζουν συνολικά 17.000.000 Ελλαδίτες, Κύπριοι, Βορειοηπειρώτες, Κωνσταντινουπολίτες, Ίμβριοι, Τενέδιοι κλπ.
3. Είμαστε 2οι στον κόσμο σε καταθέσεις στην Ελβετία.
4. Δεχόμαστε 16.000.000 τουρίστες τον χρόνο και διαθέτουμε μια σημαντική τουριστική βιομηχανία.
5. Έχουμε τρία πολύ μεγάλα ναυπηγεία που κατασκευάζουν κάθε είδος πλοίου .
6. Έχουμε βιομηχανίες αμαξωμάτων που κατασκευάζουν βαρέα φορτηγά, λεωφορεία, τρόλεϊ, βαγόνια τραίνων, επικαθήμενα, μπετονιέρες, βυτία κλπ.
7. Διαθέτουμε 2.400 υπερδεξαμενόπλοια και μεγάλα φορτηγά πλοία είμαστε έτσι 1οι στον κόσμο στην εμπορική ναυτιλία, ενώ άλλα 1.500 τεράστια τάνκερ και φορτηγά έχουν οι Κύπριοι πλοιοκτήτες -5οι στον κόσμο.
8. Είμαστε 2οι παγκοσμίως στο πρόβειο γάλα, 3οι στις ελιές, 3οι παγκοσμίως στον κρόκο, στα ακτινίδια, στα ροδάκινα.
9. Είμαστε 1οι στον κόσμο σε νικέλιο, 1οι σε λευκόλιθο, 1οι στον κόσμο σε υδρομαγνησίτη, 1οι στον κόσμο σε περλίτη, (1.600.000 τόννοι), 2οι παγκοσμίως σε μπετονίτη (1.500.000 τόννοι), 1οι στην ΕΕ σε βωξίτη (2.174.000 τόννοι), 1οι και σε χρωμίτη, 1οι και σε ψευδάργυρο, 1οι και σε αλουμίνα.
10. Έχουμε την 2η καλύτερη Πολεμική Αεροπορία στο ΝΑΤΟ (μετά τις ΗΠΑ, ενώ οι Τούρκοι είναι προτελευταίοι), ενώ έχουμε και το 2ο καλύτερο Πολεμικό Ναυτικό στο ΝΑΤΟ, με την Τουρκία να είναι ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ!
11. Έχουμε νοτίως της Κρήτης 175 δισεκατομμύρια βαρέλια πετρέλαιο, το 3ο μεγαλύτερο κοίτασμα παγκοσμίως. Εντωμεταξύ ο χρυσός που υπάρχει στην Θράκη μας αξίζει 38 δις ευρώ. Έχουμε εκεί, στην Μακεδονία και την Θράκη , τα 3 μεγαλύτερα κοιτάσματα χρυσού της Ευρώπης. Η αξία του πετρελαίου και του αερίου μας είναι - κρατηθείτε - 10.000.000.000.000 (10 ΤΡΙΣΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΑ ΔΟΛΆΡΙΑ !) όπως αναφέρει το Γεωλογικό Ινστιτούτο των ΗΠΑ, το ΥΣΓΣ.
Αυτή τη χώρα πάνε να ξεπουλήσουν για 340 δις;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;
πηγη
http://www.katohika.gr/
Τετάρτη 30 Μαΐου 2012
«Πατρικές Συμβουλές Γέροντος Φιλοθέου Ζερβάκου», β’μέρος
-
«Πατρικές Συμβουλες Γέροντος ΦιλοθέουΖερβάκου»Ἀπό τό ἡμερολόγιο τοῦ ἐκδοτικοῦ οἴκου «ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΚΥΨΕΛΗ»ἔτους 2010Ἔχε πίστη στόν Θεό καί μή φοβᾶσαι. Ἕνα μόνο νά φοβούμεθα, τήν ἁμαρτία ἡ ὁποία μᾶς προξενεῖ θάνατο αἰώνιο, ἐνῶ ὅλα τά ἄλλα μᾶς προξενοῦν πρόσκαιρη λύπη μόνο. Ἔχε ὑπομονή, πίστη, ἐλπίδα, ἀγάπη καί νά ἐπικαλεῖσαι μέ ὅλη τήν ψυχή σου τόν Θεό, καί θά σέ βοηθήση. Λέγε μέ πίστη καί ἐλπίδα:Δεῖτε ἐδῶ:α’ μέρος
«Ἡ ἐλπίς μου ὁ Πατήρ, καταφυγή μου ὁ Υἱός,
σκέπη μου τό Πνεῦμα τό Ἅγιον,
Τριάς Ἁγία δόξα Σοι»,
καθώς καί
«Τήν πᾶσαν ἐλπίδα μου εἰς Σέ ἀνατίθημι,
Μῆτερ τοῦ Θεοῦ, φύλαξόν μέ
ὑπό τήν σκέπην Σου».
-
Τό ἀναγκαιότερο ἀπ᾿ ὅλα εἶναι ἡ ὑπομονή, γι᾿ αὐτό καί ὁ Κύριος εἶπε: ὅποιος ἔχει ὑπομονή μέχρι τέλους ἐκεῖνος θά σωθῆ. Ὅλοι οἱ Ἅγιοι καί οἱ δίκαιοι στόν κόσμο αὐτό εἶχαν ἀσθένειες, θλίψεις, στερήσεις, διωγμούς, ἐξορίες, βασάνους, τιμωρίες. Ἐάν δέν εἶχαν ὑπομονή ὄχι μόνον δέν θά ἁγίαζαν ἀλλά καί θά ἐκολάζονταν. Μέ τήν ὑπομονή τους ἁγίασαν, ἔλαβαν μεγάλη χάρη καί ἐδῶ στήν γῆ καί στούς οὐρανούς. Στόν Παράδεισο, θά δοξάζωνται καί θά χαίρουν αἰωνίως.
-
Ἀγωνίζου μέ ἐπιμέλεια νά εἶσαι πάντοτε κοντά στόν Θεό, στήν Ἐκκλησία, στήν Ἐξομολόγηση, στήν ἁγία Κοινωνία, καί γενικῶς νά τηρῆς τίς εὐαγγελικές ἐντολές, τά ἀληθῆ, σεμνά, δίκαια, ἁγνά, προσφιλῆ, εὔφημα καί σωτήρια.
-
Ὁ Κύριος μᾶς ἔχει δώσει ἀρκετά πνευματικά ὅπλα γιά νά πολεμᾶμε τόν πονηρό διάβολο. Ὅπλο κατά τοῦ διαβόλου εἶναι ὁ Τίμιος Σταυρός, ἡ προσευχή, ἡ πίστη, ἡ ὑπομονή, ἡ ἀνδρεία, ἡ μεγαλοψυχία. Τό δέ μεγαλύτερο ὅπλο εἶναι ἡ θεία Κοινωνία, ὅταν τήν λαμβάνουμε ἄξια, ἐπειδή μᾶς ἑνώνει μέ τό Θεό.
-
Ὅποιος βλασφημεῖ τό Θεό ἤ τόν Χριστό, τόν Τίμιο Σταυρό, τήν Ὑπεραγία Θεοτόκο ἤ τούς Ἁγίους, αὐτός δέν πρέπει νά ὀνομάζεται ἄνθρωπος οὔτε θηρίο, πρέπει νά ὀνομάζεται τέρας…
-
Ὁ Χριστός θά εἶναι καί θά μείνη ἐντός μας, ὅταν ἀποκτήσωμε τήν ταπείνωση καί τήν ἀγάπη. Πῶς ἀποκτᾶται ἡ ταπείνωση καί ἡ ἀγάπη; Μέ τήν καθαρή καί θερμή κατανυκτική προσευχή…
-
Ἄς παρακαλοῦμε τόν Οὐράνιό μας Πατέρα τόν χορηγό τῶν ἀγαθῶν, μέ πίστη καί ἀγάπη, νά μᾶς δώση τίς δύο αὐτές ἀρετές.
-
Ἀλλοίμονο σέ ἐμᾶς τούς κληρικούς, ἐάν δέν διδάσκουμε τούς ἀνθρώπους ὅσα εἶναι καλά, ὅσα ὠφέλιμα, ὅσα ἁγνά, ὅσα δίκαια.
Ἀλλοίμονό μας ἄν δέν παρέχουμε τούς ἑαυτούς μας ὑπόδειγμα ἀρετῆς, εὐσέβειας καί δικαιοσύνης.
-
Πρέπει νά γνωρίζουμε ὅτι ἀνάλογα μέ τόν κόπο καί τήν προθυμία πού ὁ καθένας ἐργάζεται θά δοθοῦν καί οἱ ἀμοιβές ἀπό τόν μισθαποδότη Χριστό. Ἕως ὑπάρχει καιρός, ἄς ἐργασθοῦμε πνευματικά, ἄς σπείρουμε μέ κόπο, γιά νά θερίσουμε μέ ἀγαλλίαση…
-
Ἡ ζωή παρέρχεται γρήγορα. Πῶς πέρασαν 97 χρόνια οὔτε τό κατάλαβα καθόλου. Σάν μιά ὥρα, ἔτσι καί ὅλα τά χρόνια περνοῦν. Ἡ αἰώνιος ζωή εἶναι αἰώνιος. Ἐκεῖ οὔτε πόνος οὔτε ἀσθένεια οὔτε πειρασμός οὔτε θλίψις οὔτε νύκτα οὔτε χειμών οὔτε καῦσις ἡλίου οὔτε κανένα κακόν. Ἐκεῖ, εἰς τήν Βασιλεία τοῦ Θεοῦ, ὅλα εἶναι χαροποιά, ὅλα οὐράνια, ὅλα αἰώνια… Ἐκεῖ δέν ὑπάρχει κανένα κακό, ἀλλά κάθε ἀγαθόν. Αὐτά νά μᾶς ἀξιώση ὁ Κύριος.
-
Ἐάν ὁ Πάπας θέλει ἕνωση, νά ἀναγνωρίση καί ὁμολογήση ὅλες τίς πλάνες, αἱρέσεις καί καινοτομίες τίς ὁποῖες ἔκαναν ἀπό τήν ἀρχή οἱ κατά καιρούς Πάπαι, ἀποσχισθέντες ἀπό τήν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία, νά μετανοήση, νά κλαύση, νά ταπεινωθῆ καί τότε εἶναι δεκτός… Ὁ Πάπας εἶναι πρῶτος στήν ὑπερηφάνεια. Δέν εἶναι ἀλάθητος, ἀλλά ἁμαρτωλός καί ψευδόχριστος…
Ἡ ὑποδούλωση τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος στόν Παπισμό θά εἶναι ὑποδούλωση καί τοῦ Ἔθνους.
Ἐκδόσεις «ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΚΥΨΕΛΗ»
Εὐχαριστοῦμε θερμά τόν Ἐκδοτικό Οἶκο «ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΚΥΨΕΛΗ» γιά τήν ἄδεια δημοσίευσης ἀποσπασμάτων ἀπό τά βιβλία πού ἐκδίδει.
- Ἱερομόναχος Σάββας Ἁγιορείτης
Το θαυμαστό γεγονός της Παναγίας της Βηθλεεμίτισσας
Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι ζούμε σε καιρούς δύσκολους. Ίσως μάλιστα
για τη χώρα μας τα πράγματα να είναι ακόμα πιο δύσκολα, εξαιτίας της αποστασίας
μας: οι πλειονότητα των Ελλήνων για χρόνια ζει είτε μακριά από το Θεό, είτε
έχοντας μία σχέση με τον Θεό εθιμική, φολκλορική! Αναρωτιέται μετά κάποιος γιατί υπάρχει
αυτή η κρίση στην Ελλάδα… Φτάνουν οι μέρες να επιλέξουμε το κόμμα που θα
βοηθήσει την Ελλάδα και οι πιο πολλοί προσανατολίζονται πάλι στο ένα (από τα
δύο) πρώην μεγάλο κόμμα. Γιατί νοιώθουν πως αν δεν το κάνουν τότε θα μας βρει
μεγάλο κακό στην Ελλάδα. Αλήθεια, η πίστη μας στο Θεό που έχει πάει;
Σήμερα το πρωί στο ραδιόφωνο μεταφέραμε το μεγάλο θαυμαστό γεγονός που
συνέβη πριν από περίπου δύο μήνες στην Αγία Γη των Ιεροσολύμων. Πρόκειται για
μία θαυμαστή παρέμβαση της Παναγίας μας στα δύσκολα χρόνια μας για να πάρουμε
κουράγιο και δύναμη. Το γεγονός μας το διηγήθηκαν πριν από ένα μήνα περίπου οι
αγιοταφίτες πατέρες που διακονούν ως φύλακες στο προσκύνημα της Αγίας Βηθλεέμ.
Το Σάββατο που μας πέρασε (26 Μαΐου 2012) είχα την χαρά να βρεθώ εκ νέου στη
Βηθλεέμ. Εκεί συναντήθηκα στο ηγουμενείο με τον Πατριαρχικό Επίτροπο Βηθλεέμ
Σεβασμιώτατο Αρχιεπίσκοπο Ιορδάνου κ.κ. Θεοφύλακτο. Αφού κουβεντιάσαμε για το
συγκεκριμένο θαύμα με προέτρεψε να μιλήσω εκ νέου με τους πατέρες του
προσκυνήματος της Γεννήσεως και έδωσε την ευλογία και την άδεια να μεταφέρω από
ραδιοφώνου το θαυμαστό γεγονός.
Σήμερα το πρωί που διηγηθήκαμε το θαύμα αυτό από ραδιοφώνου υπήρξε
τεράστιο ενδιαφέρον από πάρα πολλούς ακροατές. Μας ζητούσαν να το αναρτήσουμε
για να έχουν εύκολη πρόσβαση, ώστε να το μεταφέρουν και σε άλλους. Σας
καταγράφουμε λοιπόν το περιστατικό προς δόξαν του Αγίου Τριαδικού Θεού μας και
της Παναγίας Μητέρας του και Μητέρας μας.
Το απόγευμα της Μεγάλης Δευτέρας, όταν πλέον είχε μείνει σχεδόν άδειος ο
Ναός της Γεννήσεως της Βηθλεέμ, οι πατέρες παρέμεναν στο χώρο που διακονούν,
λίγα μέτρα μακριά από την κλίμακα που οδηγεί στο Πάνσεπτο Σπήλαιο της Θείας
Γεννήσεως. Κάποια στιγμή είδαν έναν άνδρα να πλησιάζει συγκινημένος στο μέρος
τους, να παίρνει δύο κεριά και συγκινημένος να πηγαίνει προς την εικόνα της
Παναγίας της Βηθλεεμίτισσας. Εκεί μπροστά της τα άναψε και δακρυσμένος στράφηκε
προς τους μοναχούς που τον κοίταζαν παραξενεμένοι. Τους είπα ότι ήταν
μουσουλμάνος από την περιοχή της Βηθλεέμ και πως την προηγούμενη μέρα είχε δει
την Παναγίας μας στον ύπνο του. Η ίδια η Κυρία Θεοτόκος τον κάλεσε να πάει στον
τόπο που είχε γεννηθεί ο Υιός της, να περάσει από τη χαμηλή πόρτα, να
προχωρήσει προς τα δεξιά και να εισέλθει στον χώρο που υπάρχει εκεί για να την
βρει και να της ανάψει δύο κεριά.
Ο άνδρας αυτός δεν είχε πάει στο Ναό της Βηθλεέμ, παρά μονάχα πριν από
πολλά χρόνια, όταν ήταν μικρό παιδί και δεν θυμόταν τίποτα από το ναό. Όταν
έφτασε εκείνο το απόγευμα, άφησε το αυτοκίνητό του με αναμμένα τα προειδοποιητικά
φώτα μπροστά στη μεγάλη αυλή του προσκυνήματος (σε χώρο δηλαδή που δεν
επιτρέπεται η στάθμευση). Στο αυτοκίνητο παρέμεινε και η σύζυγός του. Όταν
έφτασε, λοιπόν, με γρήγορο βηματισμό μπροστά στην χαμηλή είσοδο του Ναού
συνειδητοποίησε πως ο χώρος ήταν έτσι ακριβώς όπως του τον είχε περιγράψει η
Παναγία μας. Πέρασε στα δεξιά κλίτη της Ιουστινιάνειας εκκλησίας και εισήλθε
στο δεξιό τόξο του ναού, στο χώρο που ανήκει στους Ορθοδόξους και η κλίμακά του
οδηγεί στο Σπήλαιο της Γεννήσεως του Κυρίου. Η εικόνα της Θεοτόκου βρισκόταν
ακριβώς εκεί που του είχε η ίδια πει. Και το πρόσωπό της ήταν αυτό που είχε
δει…
Ήταν η Παναγία η Βηθλεεμίτισσα! Η θαυματουργός αυτή εικόνα αποτελεί την
εφέστιο εικόνα της Βασιλικής της Γεννήσεως και είναι τοποθετημένη σε περίοπτο
προσκυνητάρι στα δεξιά της κλίμακας που οδηγεί στο Πάνσεπτο Σπήλαιο. Η μορφή
της Θεοτόκου στην εικόνα αυτή ξεχειλίζει άπειρη στοργή και γαλήνη ενώ το αμυδρό
χαμόγελο στο πρόσωπό της ευφραίνει τις ψυχές των προσκυνητών. Η εικόνα είναι καλυμμένη
με πολυτελή υφάσματα και πολύτιμα πετράδια. Δεν υπάρχουν σαφή στοιχεία για την
προέλευση της εικόνας, αλλά η παράδοση θέλει να έρχεται από την Ρωσία και τη
συνδέει με την αυτοκράτειρα των Ρώσων Αικατερίνη. Η τελευταία, όταν επισκέφθηκε
την Αγία Γη, ύστερα από θαύμα που της επιτέλεσε η Θεοτόκος, χάρισε τα τσαρικά
της ενδύματα για να «ενδυθεί» η Δέσποινα του κόσμου όλου. Παραχώρησε ακόμα και
τα κοσμήματά της για να τοποθετηθούν στην εικόνα και όρισε στο μέλλον οι
τσαρίνες να μην φορούν πλέον ρουμπίνια, ώστε αυτό να παραμένει αποκλειστικό
προνόμιο της Παναγίας μας.
Αυτή την εικόνα, λοιπόν, προσκύνησε ο μουσουλμάνος που έφτασε στο Ναό της
Γεννήσεως αργά το απόγευμα της Μεγάλης Δευτέρας. Δεν ήξερε φυσικά ελληνικά και
έτσι ο διάλογος (έστω και ολιγόλεπτος) με τους πατέρες του προσκυνήματος έγινε
στα αραβικά.
Αφού τους εξήγησε πως είχε δει την Παναγία μας και πως του είχε πλήρως
περιγράψει το Ναό της Γεννήσεως, πρόσθεσε: «Μου είπε [η Θεοτόκος] να πω σε
αυτούς που θα βρω εκεί [στους πατέρες που διακονούν εκεί] ότι ο Υιός της θα ξαναέρθει και θα πάρει μαζί
Του όλους εκείνους που είναι κοντά Του».
Απίστευτο νέο τους μετέφερε ο μουσουλμάνος!!! ΟΙ πατέρες προσπάθησαν να
του προσφέρουν μία μικρή εικόνα της Παναγίας μας, την οποία δέχθηκε με
ευγνωμοσύνη. Έφυγε το ίδιο βιαστικά, όπως είχε έρθει, αλλά μέσα σε ένα λεπτό
επέστρεψε. Η Παναγία μας του είχε πει πως «μπαίνοντας στο ναό θα έβλεπε τους φίλους
της στις κολώνες». Οι πατέρες τον οδήγησαν στους κίονες των κλητών του Ναού
όπου υπάρχουν αλλού αχνές, αλλού μαυρισμένες και αλλού καταστραμμένες
αγιογραφίες που εικονίζουν ολόσωμους Αγίους της Εκκλησία μας [αυτοί είναι οι «φίλοι»
της Παναγίας μας].
Έφυγε πάλι βιαστικός και από εκείνη τη μέρα δεν έχει επιστρέψει άλλη
φορά. Η Παναγίας μας όμως, η Μητέρα του Θεού και Μητέρα μας, με το θαυμαστό
αυτό γεγονός, ήρθε να μας στηρίξει και να μας δώσει κουράγιο, ελπίδα και παρηγοριά:
«ο Υιός της θα ξαναέρθει και θα πάρει μαζί Του όλους εκείνους που είναι κοντά
Του».
Ας μην κάνουμε λοιπόν ούτε βήμα μακριά Του, ώστε να γευθούμε της Σωτηρίας
Του. Αμήν.
Κατέγραψα το γεγονός έτσι όπως μου το διηγήθηκαν οι πατέρες στη Βηθλεέμ.
Λυκούργος Μαρκούδης
Δευτέρα 28 Μαΐου 2012
ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΙΚΟ: Βαλτή από Πεταλωτή η Καλού για την προφυλάκιση του Γέροντας Εφραίμ!
|
Ο
Τσοχατζόπουλος μέσα από το ημερολόγιό του(δες εικόνα παραπάνω)
αναφέρεται στη ποινική δίωξη σε βάρος του ηγούμενου της Μονής
Βατοπεδίου Γέροντα Εφραίμ λέγοντας ότι:
προκλήθηκε κατόπιν επιμονής της εφέτου ειδικής ανακρίτριας Ειρήνης Καλού που χειρίστηκε την υπόθεση, έπειτα από «εντολή» του Γ. Πεταλώτη.
Ο Άκης Τσοχατζόπουλος γράφει όπως μπορείτε να δείτε και παραπάνω στο αντίγραφο:
«Κλίμα στη Δικαιοσύνη !
Η Καλού επέμενε για δίωξη του Παπά !!!! Ανήκει και αυτή στην ομάδα της Εισαγγελίας Αθήνας! Έχουν επαφή μέσω Ράικου (εννοεί την προϊστάμενη της Εισαγγελίας Πρωτοδικών) με Μαξίμου και Πεταλωτή Υφ. Δικ. Εντολέας!!!».
ΠΗΓΗ: http://www.pentapostagma.gr
προκλήθηκε κατόπιν επιμονής της εφέτου ειδικής ανακρίτριας Ειρήνης Καλού που χειρίστηκε την υπόθεση, έπειτα από «εντολή» του Γ. Πεταλώτη.
Ο Άκης Τσοχατζόπουλος γράφει όπως μπορείτε να δείτε και παραπάνω στο αντίγραφο:
«Κλίμα στη Δικαιοσύνη !
Η Καλού επέμενε για δίωξη του Παπά !!!! Ανήκει και αυτή στην ομάδα της Εισαγγελίας Αθήνας! Έχουν επαφή μέσω Ράικου (εννοεί την προϊστάμενη της Εισαγγελίας Πρωτοδικών) με Μαξίμου και Πεταλωτή Υφ. Δικ. Εντολέας!!!».
ΠΗΓΗ: http://www.pentapostagma.gr
Προσευχή τῶν πατέρων τῆς Ὄπτινα
ΠΡΟΣΕΥΧΗ
ΤΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ ΤΗΣ ΟΠΤΙΝΑ
ΚΥΡΙΕ, βοήθησέ με ν᾿ ἀντιμετωπίσω μέ ψυχική γαλήνη ὅλα,
ὅσα θά μοῦ φέρει ἡ σημερινή ἡμερα.
Βοήθησέ με να παραδοθῶ ὁλοκληρωτικά στό ἅγιο θέλημά Σου.
Στήν κάθε ὥρα τῆς ἡμέρας φώτιζέ με καί δυνάμωνέ με γιά τό κάθε τι.
Ὅποιες εἰδήσεις κι ἄν λάβω σήμερα, δίδαξέ με νά τίς δεχθῶ μέ ἡρεμία
καί μέ τήν ἀκλόνητη πεποίθηση
ὅτι τίποτε δέν συμβαίνει, χωρίς νά τό ἐπιτρέψεις Ἐσύ.
Καθοδήγησε τίς σκέψεις καί τά συναισθήματά μου σέ
ὅλα μου τά ἔργα καί τά λόγια. Στίς ἀπρόοπτες περιστάσεις μή μ᾿ ἀφήσεις
νά ξεχάσω
ὅτι ὅλα παραχωροῦνται ἀπό Σένα.
Δίδαξέ με νά συμπεριφέρομαι σέ κάθε μέλος τῆς οἰκογένειάς μου
καί σ᾿ ὅλους τούς συνανθρώπους μου
μέ εὐθύτητα καί σύνεση,
ὥστε νά μή συγχύσω καί στενοχωρήσω κανένα.
ΚΥΡΙΕ, δός μου τή δύναμη νά ὑποφέρω τόν κόπο
καί ὅλα τά γεγονότα τῆς ἡμέρας αὐτῆς σέ ὅλη τή διάρκειά της.
Καθοδήγησε τή θέλησή μου καί δίδαξέ με νά προσεύχομαι,
νά πιστεύω, νά ὑπομένω, νά συγχωρῶ καί ν᾿ ἀγαπῶ.
ΑΜΗΝ.
ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΠΑΡΑΚΛΗΤΟΥ
ΩΡΩΠΟΣ ΑΤΤΙΚΗ
Εὐχαριστοῦμε θερμά τόν Ἡγούμενο τῆς Ἱ.Μ. Παρακλήτου γιά τήν
ἄδεια δημοσίευσης ἀποσπασμάτων ἀπό τά βιβλία πού ἐκδίδει ἡ Ἱερά Μονή.
Ἱερομόναχος Σάββας Ἁγιορείτης
Ἱερομόναχος Σάββας Ἁγιορείτης
Τό μυστικό σπήλαιο τοῦ μαρμαρωμένου βασιλιᾶ Ἰωάννη! Συγκλονιστικές μαρτυρίες!
ΤΟ ΜΥΣΤΙΚΟ ΣΠΗΛΑΙΟ ΤΟΥ ΜΑΡΜΑΡΩΜΕΝΟΥ ΒΑΣΙΛΙΑ ΙΩΑΝΝΗ! ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΕΣ ΜΑΡΤΥΡΙΕΣ!
ΠΗΓΗ: http://www.pentapostagma.gr/2011/11/blog-post_167.html#ixzz1vuH4ZtB3Αγιορείτες Γέροντες, λένε πως ο Μαρμαρωμένος Βασιλιάς είναι ο Άγιος Ιωάννης Δούκας Βατάτζης ο Ελεήμων, ο Αυτοκράτορας δηλαδή Νικαίας, ο οποίος βρέθηκε παντελώς άφθαρτος στον τάφο του στην Μικρασία, τόσο ο ίδιος, όσο και τα βασιλικά του ενδύματα!
http://noiazomai.tripod.com/vatatzis.html
Όμως με τις αλώσεις των Φράγκων και των Τούρκων, χάθηκαν τα ίχνη του αγίου άφθαρτου και ολόσωμου λειψάνου, το οποίο βρίσκεται όπως φαίνεται στην Κωνσταντινούπολη, κεκρυμμένο, σε μυστικό σπήλαιο, το οποίο γνωρίζουν μόνο λίγοι κρυπτοχριστιανοί, που φυλούν το ιερό μυστικό για αιώνες, αναμένοντας την έγερση του μαρμαρωμένου!Η ΜΑΡΤΥΡΙΑ ΤΟΥ ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΕΦΡΑΙΜ ΑΜΕΡΙΚΗΣ – δεκαετία 1950Την πρώτη βάσιμη και αξιόπιστη μαρτυρία την έχουμε δια στόματος του μεγάλου Γέροντος Εφραίμ της Αμερικής, τέως Καθηγουμένου της Ι. Μ. Φιλοθέου Αγίου Όρους, ο οποίος έχει διηγηθεί ότι την πληροφορία για την ύπαρξη του Ιωάννη, τους την μετέφερε πριν το 1955 στο Άγιον Όρος ο Αρχιερεύς Ιερόθεος εκ Μικρασίας, ο οποίος μάλιστα τον είχε χειροτονήσει! Αυτός ο Αρχιερέας Ιερόθεος τους είπε πως είχε δει με τα ίδια του τα μάτια τον κοιμώμενο Βασιλέα Ιωάννη!Να τι είχε διηγηθεί συγκεκριμένα ο Γέροντας Εφραίμ της Αμερικής, το οποίο πρωτακούσαμε άφωνοι πριν 14 σχεδόν χρόνια στο Άγιον Όρος από κασέτα με τη φωνή του ίδιου του γέροντα:“ …Υπάρχει κοιμώμενος Στρατηγός ονόματι Ιωάννης, ο οποίος, τότε ο Αρχάγγελος Μιχαήλ θα υποδείξει εις τους Χριστιανούς ότι αυτός θα βασιλεύσει τώρα. Θα τους υποδείξει με το δάχτυλό του τον τόπο και θα τον καλέσουν να ηγηθεί και να βασιλεύσει εις τον ελληνικό και ορθόδοξο λαό. Και θα γίνει αυτό.Πριν από χρόνια εις το Άγιον Όρος ήταν ένας Αρχιερέας ονόματι Ιερόθεος. Αυτός ήρθε από την Μικρά Ασία. Και το Οικουμενικό Πατριαρχείο τον έβαλε στο Άγιον Όρος να κάνει χειροτονίες, μνημόσυνα, Λειτουργίες, κλπ. Ήταν ένας άγιος Αρχιερέας, στον τύπου του Αγίου Νικολάου. Από αυτόν τον άγιον Αρχιερέα αξιώθηκα της Ιεροσύνης. Από την Μικρά Ασία. Ευλογημένος άνθρωπος του Θεού!Ένα θα σας πω. Αγρυπνίες που κάμναμε! Δεκαπέντε ώρες αγρυπνία, αυτός ο άνθρωπος, ογδοηκοντούτις γέρων, δεν εκάθετο καθόλου στο κάθισμα. Από το θρόνο κατέβαινε στο στασίδι πάλι όρθιος. Και στην Λειτουργία τρεις ώρες που ακολουθούσε μετά την πολύωρη Ακολουθία του Όρθρου, όρθιος! Τον βάζαμε μια καρέκλα να καθίσει και δεν ήθελε. Έλεγε «ακόμη η Παναγία μας δεν με κούρασε» και ας έτρεμε όλος από την κούραση.Αυτός ο άγιος Αρχιερέας, αυτός μας είπε. Αυτός είδε τον κοιμώμενο αυτόν Στρατηγό Ιωάννη, που θα αναστηθεί όταν θα γίνει ο 3ος μεγάλος αυτός Παγκόσμιος Πόλεμος! Τον είδε!. Διότι χείλη αρχιερέως και ιερέως ου ψεύδονται.Λοιπόν μας είπε την αλήθεια. Και τον ρωτήσαμε. Διότι ζούσε τότε και ο μακαριστός μου και ο άγιος γέροντάς μου(σ.σ. ο περίφημος Ιωσήφ Ησυχαστής και Σπηλαιώτης) και όλοι μαζί συνοδεία, τον είχαμε πάρει στο εκκλησάκι μας και εκεί καθίσαμε και τον κάμναμε τις ερωτήσεις. Και μας τα έλεγε. Τα ακούσαμε με τα αυτιά μας.Λέει «υπάρχει αυτός ο κοιμώμενος βασιλεύς και θα αναστηθεί»!Του λέμε «ποτέ Γέροντα; Πότε άγιε Αρχιερέα του Θεού»;Λέει, «όταν θα γίνει ο 3ος Παγκόσμιος Πόλεμος»!Και επίσης μας είπε ότι «το δεξί του χέρι είναι στη λαβή του σπαθιού! Το οποίο σπαθί είναι μες στην θήκη».Και μας έλεγε «όταν το σπαθί βγει από τη θήκη του, τότε θα αρχίσει ο 3ος Παγκόσμιος Πόλεμος».Και εμείς από την περιέργεια μας του λέγαμε:«Σεβασμιότατε πόσο απέχει το σπαθί από την θήκη»;«Ολίγοι πόντοι εναπέμειναν για να βγει» λέει…”!Η αποκάλυψη αυτή του Αρχιερέως Ιεροθέου έγινε λίγο πριν τα γεγονότα του Πογκρόμ του 1955 σε Κωνσταντινούπολη και Σμύρνη, ζώντος του οσίου Γέροντος Ιωσήφ Ησυχαστή του Σπηλαιώτη, ο οποίος κοιμήθηκε στις 15 Αυγούστου του 1959 μ.Χ..Η ΜΑΡΤΥΡΙΑ ΤΟΥ ΚΑΘΗΓΗΤΗ – δεκαετία 1970Η παρακάτω μαρτυρία έχει δημοσιευθεί στο διαδίκτυο:“Η διήγηση που ακολουθεί περιγράφει την επίσκεψη ενός Καθηγητού του Πανεπιστημίου στην Κωνσταντινούπολη μέσα στη δεκαετία του 70.Εκεί είχε φίλους δύο Τούρκους καθηγητές του Πανεπιστημίου της Κων/πολης. Σε συζήτηση που είχε μαζί τους για τα επερχόμενα ήρθε και το θέμα της επανάκτησης της Πόλης.Τότε οι Τούρκοι καθηγητές (που απ´τη συνέχεια φαίνεται ότι ήταν κρυπτοχριστιανοί) του είπαν:“Θέλεις να σε πάμε να δεις κάτι μοναδικό, με την προΰπόθεση ότι θα σου δέσουμε τα μάτια καθ´όλη την διαδρομή, ώστε να μην μπορείς να εντοπίσεις το μέρος. Γιατί αυτό που θα αντικρύσεις, αποτελεί επτασφράγιστο μυστικό“!Εκείνος δέχτηκε καί ξεκίνησαν με ένα τζίπ, αυτός με δεμένα τα μάτια, αλλά από την ώρα πού έκαναν να φτάσουν στόν προορισμό τους, υπολόγισε πως πρέπει να ήταν περί τα 10 χιλιόμετρα έξω απ´την Κων/πολη. Τον κατέβασαν με δεμένα μάτια και τον οδήγησαν σε ένα μέρος που απ´την υγρασία κατάλαβε ότι ήταν σπήλαιο.Προχώρησαν αρκετά μέσα στο σπήλαιο και όταν έφθασαν σε μια εσωτερική στοά του σπηλαίου του άνοιξαν τα μάτια. Αυτό που αντίκρυσε υπερέβαινε ό,τι μπορούσε να είχε πρίν φανταστεί! Η στοά ήταν αρκετά μεγάλη και σε κάποιο σημείο υπήρχε ένας ανοικτός τάφος χωρίς κανένα διακριτικό. Μέσα στόν τάφο είδε ένα άνδρα ντυμένο με ρούχα βασιλικά της Ρωμαΐκής αυτοκρατορίας, διέκρινε δύο πορφυρούς σταυρούς στούς ώμους, αλλά το συγκλονιστικό ήταν ότι ο άνδρας αυτός ήταν σαν ζωντανός που κοιμάται, είχε δηλαδή ροδαλό χρώμα σαν ζωντανός. Έφερε πλήρη πολεμική εξάρτιση της εποχής και είχε το χέρι του στο ξίφος το οποίο ήταν βγαλμένο σχεδόν όλο απέμεναν δε λίγα εκατοστά για να αποσπαστεί από τή θήκη του. Καί ενώ παρατηρούσε άναυδος, οι φίλοι του του είπαν:“Αυτός είναι ο δούξ Ιωάννης Βατάτζης, βασιλεύς της Νίκαιας, αυτός θα ηγηθεί του γένους των Ρωμιών. Το μυστικό αυτό μεταδίδεται από γενιά σε γενιά, σε κάποιους έμπιστους και η παράδοση λέει ότι όταν θα βγεί το σπαθί του τελείως απ´το θηκάρι, οι Έλληνες θα πάρουν πίσω ότι έχασαν τότε. Καί είναι γεγονός, το έχουμε παρατηρήσει ότι το ξίφος μετακινέιται κατα ενα-δύο χιλιοστα την πενταετία” (δεν είναι βέβαιο το διάστημα).Του έδεσαν τα μάτια πάλι και επέστρεψαν. Φίλος φίλου του καθηγητού και αυτόπτου μάρτυρος, το έχει διηγηθεί γύρω στο 1992 απ’ευθείας σε αδελφικό μου φίλο, γιατρό, αναπληρ.διευθυντή κλινικής, πιστό και σοβαρό άνθρωπο, ο οποίος μου το μετέφερε.Τότε είμασταν πολύ δύσπιστοι. Μάλιστα εγώ το είπα στόν γέροντά μου που είναι δυσκολόπιστος σ´αυτά και έχει διάκριση και το άκουσε με προσοχή. “Γιατί όχι;”τον άκουσα έκπληκτος να μου λέει,”το κρατάμε στην καρδιά μας αφού είναι προσδοκία μας και εφ´όσον οι άγιοί μας έχουν πεί ότι θα γίνουν αυτά, δεν ψεύδονται”. Ναί αλλά είναι ο Βατάτζης ο αγαθός βασιλεύς και θα αναστηθεί; τον ρώτησα. “Πολύ πιθανόν”μου απήντησε. Ξέροντας τον γέροντά μου κι εγώ κι ο φίλος μου θεωρήσαμε την απάντησή του σαν απόλυτη επιβεβαίωση. Παρ´όλα αυτά είμασταν ακόμα επιφυλακτικοί.Πολύ αργότερα το διασταυρώσαμε με ένα βίντεο όπου μιλάει ο γέρων Εφραίμ, κτήτωρ πολλών μοναστηριών στην Αμερική και λέει πώς στό Αγ. Όρος είχε γνωρίσει έναν άγιο αρχιερέα τον Μηλιτουπόλεως Ιερόθεο που ζούσε τότε μονάζοντας στο αγ. Όρος και του είχε διηγηθεί ότι σε επισκεψή του το 1952 στην Κων/πολη είχε δει (κάτω απο ποιές συνθήκες δεν ξέρω) ακριβώς τα ίδια που περιγράψω πιό πάνω. Μάλιστα έλεγε “στον γ. Εφραίμ ότι “…λίγα εκατοστά παιδάκι μου είχε για να βγεί το σπαθί απ´το θηκάρι του…”. Του το διηγήθηκε το 1955 και φοβόταν (με την εκδίωξη των Ελλήνων απ´την Πόλη) μήπως είχε έρθει η ώρα του μεγάλου πολέμου. Στό βίντεο αυτό ο γέρων Εφραίμ τονίζει:”…και χείλη αγίου αρχιερερέως ού ψεύδονται…”"Και η παραπάνω μαρτυρία επικαλείται την αποκάλυψη του Γέροντος Εφραίμ της Αμερικής.Η ΜΑΡΤΥΡΙΑ ΤΟΥ ΣΤΡΑΤΗΓΟΥ – δεκαετία 1980Η επόμενη μαρτυρία δημοσιεύθηκε σε άρθρο της δημοσιογράφου Ελένης Κυπραίου, παραμονή της Αλώσεως, 28 Μαΐου του 1990. Ανάμεσα στα άλλα, αναφέρει μια συνταρακτική αποκάλυψη:“Πριν μερικά χρόνια λοιπόν, λιγότερα από δεκαετία, υπηρετούσαν, απ’ τη μια κι’ από την άλλη πλευρά του Έβρου, στα σύνορα, που διαιρούν τη Θράκη μας στα δύο, αντίστοιχα, Έλλην και Τούρκος στρατηγός. Οι δύο άνδρες είχαν συνδεθεί με στενή μεταξύ τους φιλία. Πολύ περισσότερο που ο Τούρκος στρατηγός, είχε σύζυγο Ελληνίδα.Όταν έφθασε ο καιρός να μετατεθούν για άλλη υπηρεσία, προσκάλεσε ο Τούρκος τον Έλληνα συνάδελφό του.«Τόσον καιρό», του είπε, «περάσαμε ανέφελα μαζί. Οι διαφορές που έχουν οι δύο χώρες μας , μεταξύ τους, δεν επηρέασαν τη φιλία μας. Αλλά κι’ εμείς οι Τούρκοι θεωρούμε τη φιλία ιερή. Θα ήθελα αύριο το βράδυ να σου το αποδείξω».Την επόμενη, στις 10 ακριβώς, ο Έλλην επιβιβαζόταν στο ιδιωτικό αυτοκίνητο του Τούρκου. Νύχτα αφέγγαρη ήταν. Ερημικοί οι δρόμοι. Ανοιχτή κι η λεωφόρος ταχείας κυκλοφορίας προς την Πόλη. Κοντά μεσάνυχτα πρέπει να πλησίασαν στις παρυφές της, Ύπνος βαθύς είχε καθηλώσει στα κρεβάτια τους κατοίκους της. Ησυχία στους δρόμους.Γρήγορος, ο οδηγός Τούρκος, μπήκε, βγήκε από στενά, από περιπεπλεγμένα σαν κουβάρι καλντερίμια. Νύχτα αφέγγαρη. Έσβησε τη μηχανή, σταμάτησε μπροστά σε καγκελόπορτα με γραφές στα Ελληνικά.Ο γοργός ρυθμός, η αγωνία, η περιέργεια, δεν άφηναν στον Έλληνα περιθώρια να ψάξει, ούτε καν να προβληματισθεί. Ακολουθούσε τον Τούρκο πειθήνια, σαν αυτόματο, χωρίς φόβο, με περίσσια εμπιστοσύνη. Ούτε καν που του πέρασε απ’ το μυαλό, πως μπορούσαν να ’ναι και κακές οι προθέσεις του.Στάθηκαν μπροστά σε διπλομανταλωμένη σιδερένια στενή θύρα. Έβγαλε κλειδί απ’ την τσέπη του ο Τούρκος. Ξεκλείδωσε. Άνοιξε. Υπόγειο ήταν. Μούχλα ανέδιναν οι τοίχοι. Μούχλα και κλεισούρα. Λησμονιά, καταχωνιασμένη στα έγκατα της γης. Περπάτησαν κι οι δύο, σε διαδρόμους, χωρίς να σκοντάφτουν. Τους βάραινε η σιωπή, η αναμονή. Που πήγαιναν, έτσι στα τυφλά; Που κατευθύνονταν; Ανάστροφα στο χρόνο. Σε ποιον χρόνο; Τον ανθρώπινο ή τον Θεϊκό;Ο Τούρκος ήξερε. Αλλά δεν ήξερε ακόμη ο Έλληνας. Δεν μπορούσε να δικαιολογήσει την περιπλάνηση. Μα ούτε και πρόφταινε να προβληματιστεί. Ακολουθούσε. Με την βεβαιότητα, πως η στιγμή ήταν μοναδική. Πως δεν θα ’χε την ευκαιρία, ποτέ ξανά, να την ξαναζήσει. Ακολουθούσε. Ονειρευόταν άραγε; Υπνοβατούσε; Φτερωμένη η φαντασία του, ανάπλαθε μονοπάτια, που μόνο σε ελαφρύ ύπνο βαδίζει κανείς; Ένα ήταν σίγουρο: Δεν θα ξανάβρισκε ποτέ τον δρόμο. Δεν θα τον ξανάβρισκε χωρίς οδηγό.Είχαν φτάσει στο τέρμα. Θύρα και πάλι αρματωμένη μπροστά τους. Βαριά σιωπή. Η σιγή της ύστατης ώρας. Που ήρθε να διακόψει μόνο το τρίξιμο της κλειδαριάς. Το γκρίνιασμα του σκουριασμένου σίδερου.Μισάνοιξε η βαριά θύρα. Ισχνό φως στο εσωτερικό. Υπερκόσμιο. Μυστηριακό. Υπόγειο; Μπουντρούμι; Κενοτάφιο;Και τότε, τότε μόνον μίλησε ο Τούρκος:«Εσείς οι Έλληνες, δεν πιστεύετε στον θρύλο του Μαρμαρωμένου Βασιλιά; Δεν λέτε και ξαναλέτε μεταξύ σας, πως βόλι εχθρού δεν τον άγγιξε; Πως δεν τον κατάπιε το μανιασμένο πλήθος των πορθητών της Πόλης; Αλλά πως τον τράβηξε η Παναγιά στην αγκαλιά της, για να τον κάνει Αθάνατο. Δεν είστε βέβαιοι πως ΖΕΙ Ο ΜΑΡΜΑΡΩΜΕΝΟΣ ΒΑΣΙΛΙΑΣ; Δεν είναι θρύλος. Ψεύτικη ελπίδα. Ονειροφαντασία. Είναι ΑΛΗΘΕΙΑ. Δες και μόνος σου».Στο πάτωμα, μισοανασηκωμένο στον ένα αγκώνα ο Έλληνας είδε, είδε με τα μάτια του, τον ΜΑΡΜΑΡΩΜΕΝΟ ΒΑΣΙΛΙΑ. ΑΝΑΣΗΚΩΜΕΝΟ.Ρίγος μεταφυσικό τον διαπέρασε. Θόλωσαν απ’ τα δάκρυα τα μάτια μου. Θαμπώθηκε η όραση του. Έκανε το σταυρό του. Μπροστά του, εκεί, σε απόσταση ανάσας, το ΘΑΥΜΑ. Κι ήταν αυτός, ο τυχερός, που είχε αξιωθεί να το ζήσει με τις αισθήσεις του. Σε συγκεκριμένο χώρο και χρόνο.Πηχτή η σιωπή, σχεδόν, κοβόταν με το μαχαίρι.Μίλησε και πάλι ο Τούρκος:«Πριν μερικά χρόνια κειτόταν στο έδαφος ο ΜΑΡΜΑΡΩΜΕΝΟΣ ΒΑΣΙΛΙΑΣ. Τον τελευταίο καιρό άρχισε σιγά – σιγά ν’ ανασηκώνεται. Πάμε».Ξανάκλεισαν τη θύρα. Την ξανακλείδωσαν. Αντίστροφα βγήκαν μέχρι την αυλή απ’ τα υπόγεια. Ξαναπέρασαν την καγκελένια πόρτα.Δεν άφησαν πίσω ίχνη απ’ τις πατημασιές τους. Κανείς δεν τους είχε δει. Μπήκαν στο αυτοκίνητο πήραν τον δρόμο του γυρισμού. Σιωπηλοί. Χωρίς ν’ ανταλλάξουν κουβέντα.Δεν είχε ακόμη ξημερώσει σαν έφτασαν στον Έβρο. Προτού αποχωρισθούν, φιλήθηκαν σταυρωτά.Το ποτάμι κυλούσε ορμητικά προς το Αιγαίο.«Γυρίζει πίσω το ποτάμι», μονολόγησε ο Έλλην στρατηγός «Γυρίζει όταν το θελήσει ο Θεός».Υπηρέτησε αργότερα στο Κέντρο.Προτού αποστρατευθεί θεώρησε υποχρέωση του ν’ αποκαλύψει το μεγάλο μυστικό στην προσωπικότητα που μας το εμπιστεύθηκε, κατονομάζοντας και τον στρατηγό, κάτω από το βλέμμα του Θεού και της Παναγιάς. Κάναμε και μείς το σταυρό μας μουρμουρίζοντας «Η ΠΟΛΙΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΕΑΛΩ»”!Ο Στρατηγός αναφέρεται πως κοιμήθηκε το 2001 και τη μαρτυρία επιβεβαίωσε η αδελφή του Ελένη, η οποία ανέφερε επιπρόσθετα πως ο αδερφός της είχε δει και μια επιγραφή πάνω από το κεφάλι του Μαρμαρωμένου Βασιλέα, που έγραφε το όνομα “Ιωάννης”! Η εξακρίβωση των παραπάνω περιγράφεται και στο βιβλίο http://www.marmaromenosautokratoras.gr/marmaromenos10th.pdf σελ. 32ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΕΣ ΠΡΟΦΗΤΕΙΕΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΜΑΡΜΑΡΩΜΕΝΟ ΒΑΣΙΛΙΑΣύμφωνα με τις παραπάνω μαρτυρίες (πολλά στενάκια – ελληνικά γράμματα) ο Μαρμαρωμένος πρέπει να βρίσκεται κάπου στην Κωνσταντινούπολη και το όνομά του είναι πράγματι ΙΩΑΝΝΝΗΣ!Αφού υπάρχουν και διάφοροι Βυζαντινοί Χρησμοί και Προφητείες Αγίων μας, που μιλούν επακριβώς για αυτόν, αναφέροντας το όνομα “Ιωάννης” και προσδιορίζουν το μέρος που βρίσκεται:1. Η ΠΡΟΦΗΤΕΙΑ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΜΕΘΟΔΙΟΥ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΠΑΤΑΡΩΝ γράφει: “απέλθετε επί τα δεξιά μέρη της Επταλόφου, και εκεί ευρήσεται άνθρωπον επί δύο κίονας, ιστάμενον εν κατηφεία πολλή (έσται δε λαμπρός το είδος, δίκαιος, ελεήμων, φορών πενιχρά, τη όψει αυστηρός και τη γνώμη πράος) έχοντα επί τον δεξιόν αυτού πόδα καλάμου τύλωμα, και φωνή υπό του αγγέλου κηρυχθήσεται, συνήσατε αυτόν Βασιλέα, και δώσουσιν αυτώ εις την δεξιάν χείρα ρομφαίαν, λέγοντες αυτώ, ανδρίζου Ιωάννη, και ίσχυε και νίκα τους εχθρούς σου, και επάρας την ρομφαίαν παρά αγγέλου, πατάξει τους Ισμαηλίτας Αιθίοπας, και πάσαν γενεάν άπιστον”!2. Η ΠΡΟΦΗΤΕΙΑ ΓΡΑΜΜΕΝΗ ΜΕ ΚΩΔΙΚΑ ΣΎΜΦΩΝΩΝ (χωρίς φωνήεντα) ΣΤΟΝ ΤΑΦΟ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΟΥ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ (την οποία αποκωδικοποίησε ο Πατριάρχης Γεννάδιος) γράφει: “σπεύσατε πολλά σπουδαίως εις τα δεξιά μέρη άνδρα εύρητε γεναίον θαυμαστόν και ρωμαλέον τούτον έξετε δεσπότην”!3. Η ΠΡΟΦΗΤΕΙΑ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΑΝΔΡΕΑ ΤΟΥ ΔΙΑ ΧΡΙΣΤΟΝ ΣΑΛΟΥ αναφέρει: ” Εν γαρ ταις εσχάτοις ημέραις αναστήσει Κύριος ο Θεός βασιλέα από πενίας και πορεύεται εν δικαιοσύνη πολλή…”4. Η ΠΡΟΦΗΤΕΙΑ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΤΑΡΑΣΙΟΥ γράφει σχετικά: “Και τότε εξυπνήσει ο Άγιος Βασιλεύες, ο εν αρχή μεν του ονόματος αυτού το ι, και εν δε τω τέλει σ, έχων, α σημαίνουσι σωτηρίαν….” δηλαδή το όνομα Ιωάννης.5. ΑΝΑΛΥΤΙΚΗ ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ ΤΟΥ ΜΑΡΜΑΡΩΜΕΝΟΥ-ΚΟΙΜΩΜΕΝΟΥ ΒΑΣΙΛΕΩΣ ΔΙΝΟΥΝ ΧΡΗΣΜΟΙ ΤΟΥ ΛΕΟΝΤΟΣ ΤΟΥ ΣΟΦΟΥ :“Περί τού θρυλουμένου πτωχού καί εκλεκτού βασιλέως, τού γνωστού καί άγνωστου, του κατοικούντος εν τη άκρα της Βυζαντίδος. Ο αληθινός βασιλεύς… ον έδιωξαν της οικίας αυτού οι άνθρωποι… εις το τέλος των Ισμαηλιτών αποκαλυφθήσεται… εν ημέρα Παρασκευή, ώρα τρίτη… αποκαλυφθήσεται…”Και σε άλλο σημείο: “Ερωτώσι δε τον Βασιλέα, γέλοντες πώς ακούει το όνομά σου; ο δε αποκριθείς λέγει, ο πτωχός, ο πτωχολέων, το όνομά μου Ιω, των πάντων ήμην δραπέτης, και ήλθον να πληρώσω μόνον τας λστ’ ημέρας. εγώ ειμί ο ο βασιλεύς ο πένης. π ελεών πτωχούς και πένητας, το δε όνομά μου, ιώτα και ω, συν τη μακρά, ο λέγεται Ιω, και ελήλυθα εις τον κόσμον εις Χριστιανών πρεσβείαν, ίνα φυλάττω χρόνους λστ’. Έπειτα πορεύομαι, όθεν εξήλθον, είτα έρχεται και ο λύκος ολίγας τινάς ημέρας”! “Ιω” όμως σημαίνει ”Ιωάννης” και ως “λύκος” νοείται ο “Αντίχριστος”, ο οποίος θα έρθει μετά τον Άγιο Βασιλέα, επειδή πρέπει να προηγηθεί ο ευαγγελισμός στην Ορθοδοξία όλης της ανθρωπότητας! Όσης απομείνει από τον φονικό Πόλεμο…6. Η ΠΡΟΦΗΤΕΙΑ ΑΓΙΟΥ ΑΝΔΡΟΣ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΒΑΣΙΛΕΑ ΜΑΝΟΥΗΛ ΠΑΛΑΙΟΛΟΓΟ γράφει: “Τότε άγγελος εξ ουρανού καταβήσεται δια νεύσεως Θεού, έχων εν τη χερί αυτού σκήπτρον και ξίφος του Αγιωτάτου Βασιλέως Κωνσταντίνου, και τον ειρηνικόν στέψει βασιλέα. Ος και αυτόν μέσον πάντων εστίν εν τω πολέμω, δώσει δε αυτώ το σκήπτρον και το ξίφος, και το όνομα αυτού Ελεήμονα καλέσει”! Αυτό είναι όμως το προσωνύμιο του Αγίου Ιωάννου Γ´ Δούκα Βατάτζη του Ελεήμονος, Αυτοκράτορος Νικαίας!ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΗΜΩΝ ΚΕΚΡΥΜΜΕΝΟΥ ΒΑΣΙΛΕΩΣ ΙΩΑΝΝΗΜε εκτίμησηΚωνσταντίνος Κορομπίληςsxoligoneon.gr
ΠΗΓΗ: http://www.pentapostagma.gr
<<Πατρικές Συμβουλες Γέροντος Φιλοθέου Ζερβάκου>> α’μέρος
«Πατρικές Συμβουλες Γέροντος ΦιλοθέουΖερβάκου»
Ἀπό τό ἡμερολόγιο τοῦ ἐκδοτικοῦ οἴκου «ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΚΥΨΕΛΗ»
ἔτους 2010
-
Σᾶς παρακαλῶ ὅλους, ἄνδρες καί γυναῖκες, νέους, γέρους καί παιδιά. Ἀφῆστε τήν κακία καί τήν ἁμαρτία διότι δέν ἔχετε καμμιά ὠφέλεια, μάλιστα ζημία λαμβάνετε πρόσκαιρη καί αἰώνια. Σταματεῖστε οἱ βλάσφημοι τήν βλασφημία, οἱ ἄδικοι τήν ἀδικία, οἱ πλεονέκτες τήν πλεονεξία, οἱ ψεῦτες τό ψεῦδος, οἱ φθονεροί τόν φθόνο, οἱ συκοφάντες τήν συκοφαντία, οἱ μέθυσοι τήν μέθη, οἱ ἄσωτοι τήν ἀσωτία καί οἱ ἀσεβεῖς τήν ἀσέβεια…
-
Καθώς στόν καιρό τοῦ Νῶε ὁ κατακλυσμός ἐσάρωσε καί κατεπόντισε ὅλο τό ἀνθρώπινο γένος, ἐκτός τοῦ δικαίου Νῶε, τῆς οἰκογενείας του καί τῶν ζώων πού ἦσαν στήν Κιβωτόν, ἔτσι καί τώρα ὁ κατακλυσμός τῆς ἁμαρτίας, τῆς διαφθορᾶς, τῆς ἀκολασίας, τῆς ἀπιστίας, τῆς ἀσέβειας, ἀπειλεῖ ὅλους νά συμπαρασύρη καί καταποντίση. Θά σωθοῦν μόνον ὅσοι θά καταφύγουν στήν πνευματική κιβωτό, τήν Ἐκκλησία.Ὁ ἅγιος Κύριλλος μᾶς λέγει: Ὅσοι ἀπομακρύνονται ἀπό τήν Ἐκκλησία καί τά θεῖα Μυστήρια, ἐχθροί τοῦ Θεοῦ καί φίλοι τοῦ διαβόλου γίνονται. Ὅποιος βρίσκεται μέσα στήν Ἐκκλησία, δέν χάνεται.
-
Τό μέγα πράγματι μυστήριο τῆς μετανοίας καί ἐξομολογήσεως, τόν ἁμαρτωλό σέ μιά στιγμή τόν κάμνει δίκαιο… Ἡ ἁμαρτία εἶναι ἀσθένεια τῆς ψυχῆς, καί μιά ὑπάρχει διόρθωση, ἡ ἀληθινή μετάνοια. Ἡ εἰλικρινής μετάνοια καί ἐξομολόγηση ὅλα τά συγχωρεῖ καί πλησιάζει τόν ἄνθρωπο στόν Θεό.
-
Χιλιάδες καί μυριάδες ἁμαρτωλοί ἐσώθησαν καί ἁγίασαν διά τῆς μετανοίας. Καί στόν κόσμο, πού ἦλθε ὁ Κύριος, ἦλθε γιά νά σώση ἁμαρτωλούς.
-
Ὁ Θεός ὅλους τούς προσκαλεῖ, θέλει νά σωθοῦν, νά γίνουν παιδιά Του καί κληρονόμοι τῆς Βασιλείας Του, ἀλλά δυστυχῶς οἱ περισσότεροι δέν θέλουν νά σωθοῦν καί προτιμοῦν νά κολασθοῦν… Σύ, τέκνον μου, μή προσέχης στούς πολλούς, ἀλλά στούς ὀλίγους ἐκλεκτούς. Βάδιζε μέ θάρρος καί ἀνδρεία τήν ὁδό τοῦ Κυρίου…
-
Οἱ χριστιανοί πιστεύουν σέ ἕνα Κύριον Ἰησοῦν Χριστόν, ἀλλά δέν γνωρίζουν οὔτε τά θαύματα τῆς ζωῆς Του, οὔτε τήν ἀλήθεια τῆς διδασκαλίας Του, οὔτε τῶν ἁγίων παθῶν Του τήν ἀξία, οὔτε τήν ὑπερβολή τῆς δόξης Του…
-
Οἱ πειρασμοί, οἱ θλίψεις καί οἱ στενοχώριες πού μᾶς ἔρχονται δέν εἶναι γιά βλάβη μας ἀλλά γιά ὠφέλειά μας, γιά σωτηρία τῆς ψυχῆς μας, γιά αἰώνια χαρά, δόξα, τιμή καί εὐτυχία μας, ἀρκεῖ νά τίς δεχόμαστε μέ ὑπομονή καί μέ εὐχαρίστηση…
Ἡ συμβουλή μου εἶναι νά κάνετε ὑπομονή μέχρι τέλους. Ὁ Κύριος μᾶς εἶπεν:
«ἐν τῇ ὑπομονῇ ὑμῶν κτήσασθε τάς ψυχάς ὑμῶν».
-
Ὅλες οἱ ἀσθένειες οἱ σωματικές καί ψυχικές θεραπεύονται μέ τήν ὑπομονή καί τήν προσευχή.
Ἐκδόσεις «ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΚΥΨΕΛΗ»
«Στις 29 Μαΐου 1453 ένας πολιτισμός σαρώθηκε αμετάκλητα»
«Στις 29 Μαΐου 1453 ένας πολιτισμός σαρώθηκε αμετάκλητα»
Με
τη φράση αυτή ο Άγγλος βυζαντινολόγος Στίβεν Ράνσιμαν περιγράφει την
κατάληψη της Πόλης από τους Οθωμανούς, τις εκτεταμένες λεηλασίες και την
πανηγυρική είσοδο του Μωάμεθ του Πορθητή στην Αγία Σοφία το βράδυ της
άλωσης, όπου, «αναβάς επί της Αγίας Τραπέζης», ευχαρίστησε τον Αλλάχ.
Οι αιτίες της πτώσης
Η
κατάληψη της Πόλης από τους Μωαμεθανούς ήταν το τραγικό τέλος μιας
θλιβερής ιστορίας με ποικίλες διαπλοκές, εντός και εκτός των τειχών. Το
ειδεχθές έγκλημα των σταυροφόρων του 1204, η πνευματική παρακμή, τα
θρησκευτικά πάθη, οι προσπάθειες επιβολής της Ένωσης των Ορθοδόξων με
τους Ρωμαιοκαθολικούς, οι εμφύλιοι σπαραγμοί και η περικύκλωση της
Κωνσταντινούπολης από διάφορους εχθρούς ήσαν από τις κυριότερες αιτίες
της πτώσης της Βασιλεύουσας. Ιδιαιτέρως δε η αίσθηση της αυτάρκειας και η
λήθη των ευεργεσιών του Θεού, δεν επέτρεπαν την αλλαγή της νοοτροπίας,
παρόλο που, όπως αναφέρεται σε ιστορικές πηγές, ο Θεός προειδοποιούσε,
τόσο με φωτισμένους ανθρώπους, όσο και με διάφορα φυσικά φαινόμενα, για
την επερχόμενη καταστροφή.
Οι
διοικούντες την Πόλη, ενώ η οθωμανική λαίλαπα βρισκόταν προ των πυλών,
αναζητούσαν την ανθρώπινη βοήθεια προς τα μέρη της Ευρώπης. Ωστόσο, για
να βοηθήσει ο Πάπας έθεσε ξανά την ’Ενωση ως όρο. Με τη σύμφωνη γνώμη
του Κωνσταντίνου Παλαιολόγου απέστειλε στην Κωνσταντινούπολη
αντιπροσώπους, για το σκοπό αυτό. Όμως, η συμπεριφορά τους προκάλεσε την
αντίδραση αντί να φέρει την ομόνοια. Τα τραύματα από τις σταυροφορίες
ήταν ακόμη νωπά, αλλά και η κακομεταχείριση των Ορθοδόξων από τους
Ρωμαιοκαθολικούς συνεχιζόταν, σε κάποιες περιοχές. Ταυτόχρονα δε, οι
οικονομικοί παράγοντες έβλεπαν με καχυποψία τη συμμετοχή της Βενετίας,
όπως και της Γένουας, στην διαπλοκή των γεγονότων. Οι σχετικές επαφές,
όμως, κατέληξαν χωρίς θετικό αποτέλεσμα.
Η προετοιμασία του Μωάμεθ
Ήδη,
το 1453, ο Μωάμεθ ο Πορθητής ήταν σχεδόν έτοιμος για την μεγάλη και
τελική επίθεση, αφού από το 1452 οικοδόμησε το φρούριο «Ρούμελη Χισάρ»,
στο στενότερο σημείο του Βοσπόρου, ώστε να ελέγχει απόλυτα την περιοχή.
Έχοντας, λοιπόν, στη διάθεσή του γύρω στις 150.000-300.000 χιλιάδες
ανθρώπινο δυναμικό, καράβια και άρματα πυροβολικού, φάνταζε τρομακτικός.
Μάλιστα, έδωσε εντολή σε ένα "τεχνίτη δοκιμώτατο"
να κατασκευάσει ένα τεράστιο κανόνι με "χωνείαν μεγάλην, πέτραν
φέρουσαν υπερμεγέθη", ειδικό για την περίπτωση των ισχυρότατων τειχών
της Πόλης. Το μεγάλο αυτό κανόνι μετέφεραν τριάντα βοϊδάμαξες και
πεντακόσιοι τουλάχιστον άνδρες από την Αδριανούπολη, όπου ήταν η έδρα
του Μωάμεθ, έξω από τα διπλά τείχη της Πόλης.
Αυτή
η έντονη επιθετική δραστηριότητα του Μωάμεθ προκάλεσε την αντίδραση του
Αυτοκράτορα, ο οποίος ενίσχυσε την Πύλη του Ρωμανού, όπου είχε
τοποθετηθεί το μεγάλο κανόνι, ενώ κατάφερε να συγκεντρώσει μόνο 7.000
μάχιμους άνδρες.
Αρχές
Απριλίου του 1453 κηρύχτηκε επίσημα, πλέον, η πολιορκία της
Βασιλεύουσας. Οι Τούρκοι κανονιοβολούσαν αδιάκοπα τα τείχη προκειμένου
να επιτύχουν άνοιγμα. Ωστόσο, τα τείχη και οι υπερσασπιστές της
Βασιλεύουσας κρατούσαν γερά. Ο Μωάμεθ αντιλήφθηκε νωρίς ότι έπρεπε να
χτυπήσει και από την πλευρά του Κεράτιου, όπου δεν υπήρχαν τείχη. Έδωσε
εντολή, λοιπόν, με την καθοδήγηση ενός ειδικού Ιταλού να φτιαχτεί
δίολκος δώδεκα χιλιομέτρων, ανάμεσα στο Βόσπορο και στον Κεράτιο. "Την γην εθαλάσσωσε και την ξηράν ως υγράν»,
αναφέρουν οι χρονογράφοι της εποχής, για το γεγονός αυτό. Μέσω αυτού
μετέφερε σε μία νύχτα εβδομήντα περίπου ελαφρά πλοιάρια και αρκετό
στρατό.
Βράδυ Δευτέρας 28ης Μαΐου 1453
Το
τρομακτικό βράδυ της Δευτέρας 28ης Μαΐου 1453, όπως διηγείται στο
«ΧΡΟΝΙΚΟ» του ο Γεώργιος Φραντζής, ο Αυτοκράτορας σύναξε όλους τους
βαθμοφόρους, στους οποίους απηύθυνε τα εξής λόγια:
«Ευγενέστατοι
άρχοντες, εκλαμπρότατοι δήμαρχοι και στρατηγοί, γενναιότατοι
στρατιώτες, τιμημένοι και πιστοί πολίτες, ξέρετε όλοι πολύ καλά ότι
έφτασε η ώρα που ο εχθρός της πίστης μας αποφάσισε να μας πιέσει ακόμα
περισσότερο με όλα τα πολεμικά μέσα και τεχνάσματα που διαθέτει...
...Αν
ο Θεός, εξαιτίας των αμαρτιών μας, δώσει τη νίκη στους απίστους,
διατρέχουμε τον κίνδυνο να χάσουμε την αγία πίστη που μας έδωσε ο
Χριστός με το αίμα του και είναι το σημαντικότερο πράγμα απ' όλα. Τι
όφελος μπορεί να έχει κανείς αν κερδίσει ολόκληρο τον κόσμο αλλά χάσει
την ψυχή του; Δεύτερον, θα χάσουμε την ένδοξη πατρίδα και την ελευθερία
μας. Τρίτον, το άλλοτε ένδοξο κράτος μας, που τώρα πια είναι
εξασθενημένο και ταπεινωμένο, θα πέσει στα χέρια του άπιστου τυράννου.
Τέλος, θα χάσουμε τα αγαπημένα μας παιδιά, τις γυναίκες και τους
υπόλοιπους συγγενείς μας.
Ο
βάρβαρος σουλτάνος μάς έχει αποκλείσει 57 μέρες τώρα με όλες τις
δυνάμεις του και μας πολιορκεί μέρα νύχτα με κάθε μέσο που διαθέτει,
αλλά καταφέραμε να τον αποκρούσουμε με τη βοήθεια του Κυρίου μας Χριστού
που βλέπει τα πάντα. Μη δειλιάσετε λοιπόν τώρα, αδέρφια μου. Είδατε
ότι, ακόμα και στα μέρη όπου έπεσε το τείχος από τα τηλεβόλα και τις
πολιορκητικές μηχανές, καταφέραμε να το επισκευάσουμε με τον καλύτερο
τρόπο. Έχουμε στηρίξει όλες τις ελπίδες μας στην ακαταμάχητη δόξα του
Θεού...
Οι
εχθροί μας διαθέτουν όπλα, ιππικό, δύναμη και πλήθος, αλλά εμείς έχουμε
εμπιστοσύνη στο όνομα του Κυρίου και Σωτήρα μας, στα χέρια μας και στη
γενναιότητα που μας χάρισε ο Θεός. Ξέρω ότι η τεράστια αγέλη των απίστων
θα επιτεθεί εναντίον μας, όπως συνηθίζει, με βάναυση ορμή, αλαζονεία
και θράσος επειδή είμαστε λίγοι, ώστε να μας τρομάξουν, να μας κουράσουν
και να μας κάνουν να χάσουμε το ηθικό μας με τις φωνές και τους
αλαλαγμούς τους. Εσείς όμως γνωρίζετε καλά πόσο ανόητα είναι αυτά και δε
χρειάζεται να σας τα θυμίσω. Σε λίγο θα επιτεθούν και θα ρίξουν
εναντίον μας πέτρες και βέλη αμέτρητα σαν την άμμο της θάλασσας, αλλά
ελπίζω ότι δεν θα πετύχουν τίποτα...».
Στη
συνέχεια, όπως αναφέρει ο Μιχαήλ Κριτόβουλος στη «ΞΥΓΓΡΑΦΗ ΙΣΤΟΡΙΩΝ», ο
Μωάμεθ, «με δυνατή φωνή, κάλεσε κοντά του τους υπασπιστές του και τους
οπλίτες του και όλο το υπόλοιπο υπ' αυτόν στρατιωτικό σώμα και είπε:
«Ορμάτε, φίλοι μου και παιδιά μου, τώρα είναι που πρέπει να φανείτε
παλικάρια». Κι αυτοί, με κραυγές και αλαλαγμούς που προκαλούσαν φρίκη,
πέρασαν την τάφρο και έφτασαν στο εξωτερικό τείχος. Αυτό το τείχος είχε
σχεδόν εξ ολοκλήρου γκρεμιστεί και, αντί γι' αυτό, υπήρχε μόνο ένας
ξύλινος φράκτης από μεγάλα δοκάρια και δεμάτια από κληματσίδες, μαζί με
κάτι ξύλα και πιθάρια από χώμα. Στο σημείο αυτό έγινε μάχη δυνατή ....
Άλλοτε οι επιτιθέμενοι κατάφερναν, πολεμώντας με πάθος και ορμή
αλόγιστη, ν' ανεβαίνουν στο τείχος και να περνούν το φράκτη, άλλοτε πάλι
αποκρούονταν και απομακρύνονταν...
...Έτσι
λοιπόν, και ενώ και οι δύο πλευρές πολεμούσαν παλικαρίσια και με πάθος,
πέρασε το μεγαλύτερο μέρος της νύχτας. Τελικά υπερίσχυσαν οι Έλληνες
και ενίσχυσαν σημαντικά τη θέση τους, όπως βέβαια και ο Ιουστινιάνης και
οι δικοί του, ώστε διατήρησαν και εξασφάλισαν την κατοχή του φράκτη,
αποκρούοντας με γενναιότητα τους επιτιθέμενους...
...Τίποτε
δεν στάθηκε ικανό να τους αποσπάσει από το καθήκον τους, ούτε η πείνα
ούτε η αγρύπνια ούτε ο ασταμάτητος πόλεμος ούτε οι τραυματισμοί ή οι
σφαγές και οι θάνατοι των δικών τους, που έβλεπαν μπροστά τους, κανένα
απ' όλα αυτά τα φοβερά κακά, ώστε να υποχωρήσουν κάπως και να μεταβάλουν
την αρχική τους αποφασιστικότητα και ορμητικότητα. Αντίθετα διατήρησαν
μέσα τους, σ' όλες τις περιστάσεις, την αρχική τους ορμητικότητα έως
ότου τους πρόδωσε η πανούργα, η άδικη τύχη».
Ξημερώματα Τρίτης 29ης Μαΐου 1453
Σύμφωνα με τη μαρτυρία του Μιχαήλ Δούκα στη «ΒΥΖΑΝΤΙΝΟΤΟΥΡΚΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ», «...οι
Τούρκοι, λίγο-λίγο και καλυπτόμενοι από ασπίδες, πλησίασαν τα τείχη και
τοποθέτησαν σκάλες... Οι Έλληνες πάλι, μαζί με τον αυτοκράτορα, είχαν
αντιπαραταχθεί και πολεμούσαν τους εχθρούς. Όλη τους η προσπάθεια και ο
μοναδικός στόχος τους ήταν να μην επιτρέψουν στους Τούρκους να μπουν
στην Πόλη απ' τα γκρεμισμένα τείχη.
Έκαναν
όμως λάθος, καθώς το θέλημα του Θεού ήταν να μπουν οι Τούρκοι στην
Κωνσταντινούπολη, αλλά από άλλη ατραπό. Όταν δηλαδή οι Τούρκοι είδαν το
παραπόρτι για το οποίο ήδη μιλήσαμε (η Κερκόπορτα), ανοιχτό και
αφύλαχτο, περίπου πενήντα άνδρες, οι πιο φημισμένοι και οι πιο πιστοί
δούλοι του Μωάμεθ, πήδησαν μέσα, ανέβηκαν στα τείχη ξεφυσώντας φωτιά,
σκοτώνοντας όποιους συναντούσαν μπροστά τους και χτυπώντας τους
ακροβολιστές.
Αλήθεια,
τι φρικτό θέαμα ήταν εκείνο! Από τους Έλληνες και τους Λατίνους που
είχαν αναλάβει την αποστολή να απωθούν όσους έστηναν τις σκάλες, άλλοι
σφαγιάστηκαν, ενώ άλλοι, κλείνοντας τα μάτια έπεφταν στο κενό,
συντρίβοντας τα σώματά τους και δίνοντας έτσι οικτρό τέλος στη ζωή τους.
Τώρα πια οι επιτιθέμενοι έστηναν τις σκάλες, χωρίς κανένα εμπόδιο και
σαν αετοί σκαρφάλωναν στο τείχος.
Οι
Ρωμαίοι που πολεμούσαν μαζί με τον αυτοκράτορα δεν γνώριζαν τι είχε
συμβεί, καθώς ήταν μακριά απ' αυτούς το σημείο από το οποίο οι Τούρκοι
μπήκαν στην Πόλη. Άλλωστε όλη την προσοχή τους την είχαν αποσπάσει οι
απέναντι εχθροί, οι οποίοι ήσαν δυνατοί και τόσοι πολλοί, ώστε
αντιστοιχούσε ένας Έλληνας προς είκοσι Τούρκους, ενώ κι αυτός ο ένας
Έλληνας δεν γνώριζε την πολεμική τέχνη τόσο καλά όσο ένας τυχαίος
Τούρκος. Σ' εκείνους λοιπόν είχαν συγκεντρώσει όλη τη μέριμνα και τη
φροντίδα τους.
Τότε
ξαφνικά, βλέπουν βέλη να τους έρχονται απ' το πάνω μέρος των τειχών και
να τους σκοτώνουν. Στρέφουν το βλέμμα προς τα εκεί και διαπιστώνουν ότι
είναι Τούρκοι. Βλέποντάς τους, σπεύδουν να γλιτώσουν στο εσωτερικό του
τείχους. Και καθώς το πλήθος που προσπαθούσε να εισέλθει από την πύλη,
την επονομαζόμενη Χαρισού, ήταν μεγάλο, προκλήθηκε φοβερός συνωστισμός.
Πάνω σ' αυτόν, οι σωματικά δυνατότεροι κατάφερναν να μπουν πατώντας
κυριολεκτικά τους σωματικά αδύναμους.
Όταν
η παράταξη του τυράννου είδε την οπισθοχώρηση των Ρωμαίων, με μια φωνή
όρμησαν καταπατώντας και κατασφάζοντας τους αξιολύπητους αμύντορες της
Πόλης. Φτάνοντας στην πύλη δεν μπόρεσαν να την περάσουν, καθώς αυτή είχε
κλείσει απ' τα σώματα των σκοτωμένων, αλλά και των ετοιμοθάνατων. Έτσι
οι περισσότεροι Τούρκοι έμπαιναν στην Κωνσταντινούπολη απ' το
γκρεμισμένο τείχος και κατέσφαζαν όσους έβρισκαν μπροστά τους.
Ο
αυτοκράτορας δεν έκανε πίσω, στάθηκε για λίγο κρατώντας το σπαθί και
την ασπίδα και είπε: «Δεν υπάρχει κάποιος χριστιανός να μου πάρει το
κεφάλι»; Κι αυτό γιατί είχε μείνει ολομόναχος. Τότε ακριβώς ένας Τούρκος
τον χτύπησε στο πρόσωπο, αλλά ο αυτοκράτορας ανταπόδωσε το χτύπημα.
Ωστόσο, ένας άλλος Τούρκος, ερχόμενος από πίσω, του κατάφερε καίριο
χτύπημα και ο Κωνσταντίνος σωριάστηκε στο έδαφος, Καθώς λοιπόν οι
Τούρκοι αυτοί δεν γνώριζαν ότι ήταν ο αυτοκράτορας, αφού τον σκότωσαν
σαν να ήταν ένας κοινός στρατιώτης, τον άφησαν να κείτεται στο χώμα».
«Εκεί
έπεσε ο ευσεβής καίσαρ Κωνσταντίνος υπέρ των ιερών ναών και της
ορθοδοξίας, μήνας Μάιος, την 29η μέρα, αφού εσκότωσε με το χέρι του,
όπως έλεγαν όσοι έμειναν ζωντανοί, πάνω από 600 Τούρκους. Κι έτσι
αλήθεψε ο χρησμός: ''Με Κωνσταντίνο έγινε και πάλι με Κωνσταντίνο θ'
αποθάνει...'', αναφέρει στο «ΧΡΟΝΙΚΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΟΛΙΟΡΚΙΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΛΩΣΗ ΤΗΣ ΠΟΛΗΣ» ο Νέστορας Ισκεντέρης.
Στη συνέχεια ο χρονογράφος προσθέτει για την Βασιλεύουσα: «...η
υπεραγία Θεοτόκος, μητέρα του Χριστού και Θεού μας, με άπειρες
ευεργεσίες κι αναρίθμητες δωρεές σ' ελέησε και σε υπεράσπισε σ' όλους
τους καιρούς. Όμως η αφροσύνη σου αποστράφηκε τα ελέη και τα δώρα του
Θεού κι ενέδωσες στις πονηρίες και ανομίες και τώρα να, σ' έπληξε η οργή
του Θεού και σε παραδίνει στα χέρια των εχθρών σου και ποιος να μην
κλάψει γι' αυτά, ποιος να μην θρηνήσει».
Οπωσδήποτε
δεν υπάρχει ανθρώπινη γραφίδα, η οποία να αποδίδει τον αβάστακτο
ανθρώπινο πόνο των τραγικών εκείνων ημερών. Ποιος μπορεί να συγκρατήσει
τα δάκρυά του όταν στ' αυτιά του ηχούν οι κραυγές απόγνωσης και ο τρόμος
των παιδιών και των μανάδων τους, υπό την απειλή του ξίφους; Ποιοι
μπορούν να παραμείνουν ασυγκίνητοι από την στάση των μάχιμων χριστιανών,
οι οποίοι έπεφταν ηρωϊκά ο ένας μετά τον άλλο; Πραγματικά, ιλιγγιά ο
νους του ανθρώπου, όταν συλλογίζεται πως «στις 29 Μαΐου 1453 ένας πολιτισμός σαρώθηκε αμετάκλητα».
Επιμέλεια: Παναγιώτης Θεοδώρου, Θεολόγος – Εκκλησία Κύπρου
Κυριακή 27 Μαΐου 2012
Εορτή του Οσίου Ιωάννου, του Ρώσου
Βιογραφία
Ο Όσιος Ιωάννης γεννήθηκε σε ένα χωριό της λεγομένης
Μικράς Ρωσίας, περί το 1690 μ.Χ., από γονείς ευλαβείς και ενάρετους. Όταν
έφθασε σε νόμιμη ηλικία στρατεύθηκε, ενώ βασίλευε στη Ρωσία ο Μέγας Πέτρος.
Έλαβε μέρος στον πόλεμο που έκανε εκείνος ο τολμηρός τσάρος εναντίον των
Τούρκων κατά το 1711 μ.Χ., και συνελήφθη αιχμάλωτος από τους Τατάρους. Οι
Τάταροι τον πούλησαν σε έναν Οθωμανό αξιωματικό Ίππαρχο, που καταγόταν από το
Προκόπιον της Μικράς Ασίας, το οποίο βρίσκεται πλησίον στην Καισάρεια της
Καππαδοκίας. Ο αγάς τον πήρε μαζί του στο χωριό του. Πολλοί από τους
αιχμαλώτους συμπατριώτες του αρνήθηκαν την πίστη του Χριστού και έγιναν
Μουσουλμάνοι, είτε γιατί κάμφθηκαν από τις απειλές, είτε γιατί δελεάστηκαν από
τις υποσχέσεις και τις προσφορές υλικών αγαθών.
Ο Ιωάννης, όμως, ήταν από μικρός αναθρεμμένος με παιδεία
και νουθεσία Κυρίου και αγαπούσε πολύ τον Θεό και την πίστη των πατέρων του.
Ήταν από εκείνους τους νέους, όπου τους σοφίζει η γνώση του Θεού, όπως κήρυξε ο
σοφός Σολομών, λέγοντας: «Ο δίκαιος είναι γνωστικός και στη νεότητά του. Διότι
τιμημένο γήρας δεν είναι το πολυχρόνιο, ούτε μετριέται με τον αριθμό των ετών.
Η φρονιμάδα πιο νέους ανθρώπους είναι σεβάσμια ωσάν να είναι φέροντες και ο
καθαρός βίος τους κάνει ωσάν να είναι γέροντες πολύμαθοι».
Έτσι, λοιπόν, και ο μακάριος Ιωάννης, έχοντας την σοφία
που δίδει ο Θεός σε εκείνους που τον αγαπούν, έκανε υπομονή στη δουλεία και
στην κακομεταχείρηση του αφέντη του και στις ύβρεις και τα πειράγματα των
Οθωμανών, οι οποίοι τον φώναζαν «κιαφίρη», δηλαδή άπιστο, φανερώνοντάς του την
περιφρόνηση και την απέχθειά τους. Στον αφέντη του και σε όσους τον
παρακινούσαν να αρνηθεί την πίστη του, αποκρινόταν με σθεναρή γνώμη ότι
προτιμούσε να πεθάνει, παρά να πέσει σε τέτοια φοβερή αμαρτία. Στον αγά είπε:
«Εάν με αφήσεις ελεύθερο στην πίστη μου, θα είμαι πολύ πρόθυμος στις διαταγές
σου. Αν με βιάσεις να αλλαξοπιστήσω, γνώριζε ότι σού παραδίδω την κεφαλή μου,
παρά την πίστη μου. Χριστιανός γεννήθηκα και Χριστιανός θα αποθάνω».
Ο Θεός, βλέποντας την πίστη του και ακούγοντας την
ομολογία του, μαλάκωσε την σκληρή καρδιά του αγά και με τον καιρό τον
συμπάθησε. σε αυτό συνήργησε και η μεγάλη ταπείνωση όπου στόλιζε τον Ιωάννη,
καθώς και η πραότητά του.
Έμεινε, λοιπόν, ήσυχος ο μακάριος Ιωάννης από τις
υποσχέσεις και απειλές του Οθωμανού κυρίου του, ο οποίος τον είχε διορισμένο
στον σταύλο του, για να φροντίζει τα ζώα του. Σε μία γωνιά του σταύλου ξάπλωνε
το κουρασμένο σώμα του και αναπαυόταν, ευχαριστώντας τον Θεό, διότι αξιώθηκε να
έχει ως κλίνη τη φάτνη στην οποία ανεκλίθη κατά την γέννησή Του ο Κύριός μας
Ιησούς Χριστός. Ήταν δε αφοσιωμένος στο έργο του, περιποιούμενος με στοργή τα
ζώα του κυρίου του, τα οποία αισθάνονταν τόση την προς αυτά αγάπη του Αγίου,
ώστε να τον ζητούν όταν απουσίαζε, να τον προσβλέπουν με αγάπη και να
χρεμετίζουν με χαρά όταν τα χάιδευε, ωσάν να συνομιλούσαν μαζί του.
Με τον καιρό ο αγάς τον αγάπησε, καθώς και η σύζυγός του,
και του έδωσαν για κατοικία ένα μικρό κελλί κοντά στον αχυρώνα. Όμως ο Ιωάννης
δεν δέχθηκε και εξακολούθησε να κοιμάται στον σταύλο, για να καταπονεί το σώμα
του με την κακοπέραση και με την άσκηση, μέσα στη δυσοσμία των ζώων και στα ποδοβολητά
τους. Κάθε νύχτα ο σταύλος γέμιζε από τις προσευχές του Αγίου και η κακοσμία
γινόταν οσμή ευωδίας πνευματικής. Ο μακάριος Ιωάννης είχε εκείνο τον σταύλο ως
ασκητήριο, και εκεί πορευόταν κατά τους κανόνες των Πατέρων, επί ώρες γονυπετής
και προσευχόμενος, κοιμώμενος για λίγο επάνω στα άχυρα, χωρίς άλλο σκέπασμα
παρά μία παλαιά κάπα, γευόμενος με διάκριση, πολλές φορές μόνο λίγο ψωμί και
νερό, και νηστεύοντας τις περισσότερες ημέρες.
Συνέχεια έψαλλε τους λόγους του ιερού ψαλμωδού: «Ὁ
κατοικῶν ἐν βοηθείᾳ τοῦ Ὑψίστου, ἐν σκέπῃ τοῦ Θεοῦ τοῦ οὐρανοῦ αὐλισθήσεται.
Ἐρεῖ τῷ Κυρίῳ· ἀντιλήπτωρ μου εἶ καὶ καταφυγή μου, ὁ Θεός μου καὶ ἐλπιῶ ἐπ’
Αὐτόν. Ὅτι Αὐτὸς ρύσεταί με ἐκ παγίδος θηρευτοῦ καὶ ἀπὸ λόγου ταραχώδους.
Ἔθεντο με ἐν λάκκῳ κατωτάτῳ, ἐν σκοτεινοῖς καὶ ἐν σκιᾷ θανάτου. Ἐγὼ δὲ πρὸς τὸν
Κύριον ἐκέκραξα ἐν τῷ θλίβεσθαί με καὶ εἰσήκουσέ μου. Κύριος φυλάξει τὴν
εἴσοδόν μου καὶ τὴν ἔξοδόν μου ἀπὸ τοῦ νῦν καὶ ἕως τοῦ αἰῶνος. Πρὸς σὲ ἦρα τοὺς
ὀφθαλμούς μου Κύριε, τὸν κατοικοῦντα ἐν τῷ οὐρανῷ. Ἰδοὺ ὡς ὀφθαλμοὶ δούλων εἰς
χεῖρας τῶν κυρίων αὐτῶν, οὕτως οἱ ὀφθαλμοὶ ἡμῶν πρὸς Κύριον τὸν Θεόν ἡμῶν, ἕως
οὗ οἰκτιρῆσαι ἡμᾶς». Ψαλμούς σιγόψαλλε και κατά την ώρα που ακολουθούσε πίσω
από το άλογο του αφέντη του.
Με την ευλογία που έφερε ο Άγιος στον οίκο του Τούρκου Ιππάρχου,
αυτός πλούτισε και έγινε ένας από τους ισχυρούς του Προκοπίου.
Ο Άγιος ιπποκόμος του, εκτός της προσευχής και της
νηστείας, που έκανε ως άλλος Ιώβ, πήγαινε τη νύχτα και έκανε όρθιος αγρυπνίες
στο νάρθηκα της εκκλησίας του Αγίου Γεωργίου, η οποία ήταν κτισμένη μέσα σε ένα
βράχο και βρισκόταν κοντά στον οίκο του Τούρκου κυρίου του. Εκεί πήγαινε κρυφά
τη νύχτα, κοινωνούσε δε κάθε Σάββατο τα Άχραντα Μυστήρια. και ο Κύριος, «ὁ
ἐτάζων καρδίας καὶ νεφρούς», επέβλεψε επί τον δούλο του τον πιστό και έκανε, ώστε
να πάψουν να τον περιπαίζουν και να τον υβρίζουν οι σύνδουλοί του και οι άλλοι
αλλόθρησκοι.
Αφού, λοιπόν, ο αφέντης του Ιωάννη πλούτισε, αποφάσισε να
υπάγει για προσκύνημα στη Μέκκα, τη ιερά πόλη των Μωαμεθανών.
Αφού πέρασαν αρκετές ημέρες από την αναχώρησή του, η
σύζυγός του παρέθεσε τράπεζα και προσκάλεσε τους συγγενείς και τους φίλους του
ανδρός της, για να ευφρανθούν και να ευχηθούν να επιστρέψει υγιής στον οίκο του
από την αποδημία. Ο μακάριος Ιωάννης διακονούσε στην τράπεζα. Παρέθεσαν δε σε αυτή
και ένα φαγητό, το οποίο άρεσε πολύ στον αγά, το λεγόμενο πιλάφι, το οποίο
συνηθίζουν πολύ στην Ανατολή. Τότε η οικοδέσποινα θυμήθηκε τον σύζυγό της και
είπε στον Ιωάννη: «Πόση ευχαρίστηση θα ελάμβανε, Γιουβάν, ο αφέντης σου, αν
ήταν εδώ και έτρωγε μαζί μας από τούτο το πιλάφι!». Ο Ιωάννης τότε ζήτησε από
την κυρία του ένα πιάτο γεμάτο πιλάφι και είπε ότι θα το έστελνε στον αφέντη
του στη Μέκκα. Στο άκουσμα των λόγων του γέλασαν οι προσκεκλημένοι. Αλλά η
οικοδέσποινα είπε στην μαγείρισσα να δώσει το πινάκιο με το φαγητό στον Ιωάννη,
σκεπτόμενη ή ότι ήθελε να το φάει ο ίδιος μόνος του ή να το πάει σε καμιά φτωχή
χριστιανική οικογένεια, όπως συνήθιζε να κάνει, δίδοντας το φαγητό του.
Ο Άγιος το πήρε και πήγε στον σταύλο. Εκεί γονυπέτησε και
έκανε προσευχή εκ βάθους καρδίας παρακαλώντας τον Θεό να αποστείλει το φαγητό
στον αφέντη του με όποιον τρόπο οικονομούσε Εκείνος με την παντοδυναμία Του. Με
την απλότητα που είχε στην καρδιά του ο Ιωάννης πίστεψε ότι ο Κύριος θα
εισακούσει την προσευχή του και το φαγητό θα πήγαινε θαυματουργικά στη Μέκκα.
Πίστευε, «μηδὲν διακρινόμενος» κατά τον λόγο του Κυρίου, χωρίς να έχει κανένα
δισταγμό ότι αυτό που ζήτησε θα γινόταν. Και, όπως λέγει ο Άγιος Ισαάκ ο Σύρος,
«τὰ ὑπερφυῆ ταῦτα σημεῖα συμβαίνουσι τοῖς ἁπλουστέροις τῇ διανοίᾳ καὶ
θερμοτέροις τῇ ἐλπίδι», ότι, δηλαδή, αυτά τα υπερφυσικά θαύματα συμβαίνουν σε
εκείνους που έχουν απλούστερη διάνοια και είναι θερμότεροι στην ελπίδα την
οποία έχουν προς τον Θεό. Πράγματι! το πιάτο με το φαγητό χάθηκε από τα μάτια
του Οσίου. Ο μακάριος Ιωάννης επέστρεψε στην τράπεζα και είπε στην οικοδέσποινα
ότι έστειλε το φαγητό στη Μέκκα. Ακούγοντας οι προσκεκλημένοι τον λόγο αυτό
γέλασαν και είπαν ότι το έφαγε ο Ιωάννης.
Αλλά ύστερα από λίγες ημέρες γύρισε από την Μέκκα ο κύριός
του και έφερε μαζί του το χάλκινο πιάτο, προς μεγάλη έκπληξη των οικίων του.
Μόνο ο μακάριος Ιωάννης δεν εξεπλάγη. Έλεγε, λοιπόν, ο αγάς πιο οικίους του:
«Την δείνα ημέρα (και ήταν η ημέρα του συμποσίου, κατά την οποία είπε ο Ιωάννης
ότι έστειλε το φαγητό στον αφέντη του), την ώρα κατά την οποία επέστρεψα από το
μεγάλο τζαμί στον τόπο όπου κατοικούσα, βρήκα επάνω στο τραπέζι, σε έναν οντά
(δωμάτιο) όπου τον είχα κλειδωμένο, τούτο το σαχάνι (πιάτο) γεμάτο πιλάφι.
Στάθηκα με απορία, σκεπτόμενος, ποίος άραγε είχε φέρει εκείνο το φαγητό και προ
πάντων δεν μπορούσα να εννοήσω με τί τρόπο είχε ανοίξει την πόρτα, την οποία
είχα κλείσει καλά. Μη γνωρίζοντας πως να εξηγήσω αυτό το παράδοξο πράγμα,
περιεργαζόμουν το πιάτο μέσα στο οποίο άχνιζε το πιλάφι και είδα με απορία ότι
ήταν χαραγμένο το όνομά μου επάνω στο χάλκωμα, όπως σε όλα τα χάλκινα σκεύη της
οικίας μας. Ωστόσο, με όλη την ταραχή όπου είχα από εκείνο το ανεξήγητο
περιστατικό, κάθισα και έφαγα το πιλάφι με μεγάλη όρεξη, και ιδού το πιάτο που
το έφερα μαζί μου, και είναι αληθινά το δικό μας».
Ακούγοντας αυτή τη διήγηση οι οικείοι του Ιππάρχου
εξέστησαν και απόρησαν, η δε σύζυγός του, του εξιστόρησε πως ζήτησε ο Ιωάννης
το πιάτο με το φαγητό και είπε ότι το έστειλε στη Μέκκα, και ότι, ακούγοντάς
τον να λέγει ότι το έστειλε, γέλασαν. Αυτό το θαύμα μαθεύτηκε σε όλο το χωριό
και στη γύρω περιοχή και όλοι θεωρούσαν πλέον τον Ιωάννη ως άνθρωπο δίκαιο και
αγαπητό στον Θεό, τον έβλεπαν δε με φόβο και σεβασμό, και δεν τολμούσε κανείς
να τον ενοχλήσει. Ο κύριός του και η σύζυγός του τον περιποιούνταν περισσότερο
και τον παρακαλούσαν πάλι να φύγει από τον σταύλο και να κατοικήσει σε ένα
οίκημα, το οποίο ήταν κοντά στον σταύλο, όμως εκείνος δεν ήθελε να αλλάξει κατοικία.
Περνούσε, λοιπόν, τον βίο του με τον ίδιο τρόπο, ως ασκητής, εργαζόμενος όπως
πριν στην περιποίηση των ζώων και κάνοντας με προθυμία τα θελήματα του αγά. Αλλά
ύστερα από λίγα χρόνια, κατά τα οποία έζησε ο μακάριος Ιωάννης με νηστεία,
προσευχή και χαμευνία, πλησιάζοντας στο τέλος της ζωής του, ασθένησε και ήταν
ξαπλωμένος πάνω στα άχυρα του σταύλου, τον οποίο είχε αγιάσει με τις δεήσεις
του και με την κακοπάθεια του σώματός του για το όνομα και την αγάπη του
Χριστού.
Προαισθανόμενος ο Όσιος το τέλος του, ζήτησε να κοινωνήσει
των Αχράντων Μυστηρίων και γι' αυτό έστειλε και κάλεσε έναν ιερέα. Αλλά ο
ιερεύς φοβήθηκε να μεταφέρει φανερά τα Άγια Μυστήρια στο σταύλο, εξαιτίας του
φανατισμού των Τούρκων. Όμως σοφίστηκε, κατά Θεία φώτιση, και πήρε ένα μήλο, το
έσκαψε, έβαλε μέσα την Θεία Κοινωνία και έτσι μετέβη στο σταύλο και κοινώνησε
τον μακάριο Ιωάννη. Ο Ιωάννης, μόλις έλαβε το Άχραντο Σώμα και το Τίμιο Αίμα
του Κυρίου, παρέδωσε την αγία ψυχή του στα χέρια του Θεού, τον Οποίο τόσο
αγάπησε. Ήταν το 1730 μ.Χ.
Το 1733 μ.Χ., το ακέραιο και ευωδιάζον ιερό λείψανο του
Οσίου Ιωάννου μεταφέρθηκε, μετά την εκταφή του, αρχικά στη λατομημένη σε βράχο
εκκλησία του Αγίου Γεωργίου, αργότερα στο νεόδμητο ναό του Αγίου Βασιλείου και
τέλος στο ναό που ανεγέρθηκε προς τιμήν του. Τοποθετήθηκε σε λάρνακα στο δεξιό
μέρος της Εκκλησίας. Εκεί κατέφθαναν αναρίθμητοι προσκυνητές και πάσχοντες από
διάφορα νοσήματα που εύρισκαν την θεραπεία τους.
Όταν, κατά το 1832 μ.Χ., επί σουλτάνου Μαχμούτ του Β',
επαναστάτησε εναντίον του ο αντιβασιλέας της Αιγύπτου Ιμπραχήμ πασάς, ο
σουλτάνος έστειλε εναντίον του και τον Χαζνετάρ Ογλού Οσμάν πασά με 1.800
στρατιώτες. Ο Οσμάν πασάς, αφού πέρασε την Καισάρεια της Καππαδοκίας, έφθασε
κοντά στο Προκόπιο, όπου σκεπτόταν να αναπαυθεί και να αναχωρήσει την άλλη
ημέρα. Επειδή όμως οι περισσότεροι από τους Μουσουλμάνους του Προκοπίου, σαν
γενίτσαροι που ήσαν, μισούσαν τον σουλτάνο, συμφώνησαν όλοι να μην δεχθούν τον
Οσμάν πασά στο Προκόπι ούτε στα σύνορα. Οι Χριστιανοί, που ήσαν πιστοί στον
σουλτάνο, προσπάθησαν να πείσουν τους συμπατριώτες τους να πειθαρχήσουν στον
σουλτάνο και να δεχθούν τον στρατό που ερχόταν από εκείνον, λέγοντας μάλιστα σε
αυτούς ότι μπορεί ο Οσμάν πασάς να αγανακτίσει και να καταστρέψει το χωριό.
Εκείνοι όμως δεν άλλαζαν γνώμη. Τότε οι Χριστιανοί πήραν τα γυναικόπαιδα και
έφυγαν στα γύρω χωριά και στις σπηλιές, για να μην πέσουν θύματα της ανόητης
αντιδράσεως των γενιτσάρων. Πράγματι, την άλλη ημέρα, όταν ο Οσμάν πασάς
εισήλθε στο Προκόπι, το λεηλάτησε και το κατέστρεψε. Κάποιοι από τους
στρατιώτες εισήλθαν και στο ναό του Αγίου Γεωργίου. Άρπαξαν τα ιερά σκεύη και
άνοιξαν τη λάρνακα του Οσίου ελπίζοντας να βρουν και εκεί χρυσαφικά και
ασημικά. δεν βρήκαν όμως τίποτε. Από το κακό τους, που βγήκαν γελασμένοι και
για να κοροϊδέψουν τη χριστιανική πίστη, αποφάσισαν να κάψουν το ιερό λείψανο. Το
έβαλαν στο προαύλιο, μάζεψαν πολλά φρύγανα, έβαλαν φωτιά και έριξαν με ασέβεια
το ιερό σκήνωμα μέσα στις φλόγες. Το ιερό λείψανο του Οσίου Ιωάννου όχι μόνο
έμεινε άφλεκτο, αλλά και φάνηκε στους άπιστους ότι ζούσε, τους φοβέριζε και
τους έδιωχνε από τον περίβολο της εκκλησίας. Την επόμενη ημέρα γέροντες
Χριστιανοί βρήκαν τα ασημικά, που είχαν αφήσει από τον τρόμο τους οι Τούρκοι
στρατιώτες, πήραν με ευλάβεια το ιερό λείψανο και το τοποθέτησαν πάλι μέσα στη
λάρνακα.
Το ιερό λείψανο μεταφέρθηκε στην Εύβοια τον Οκτώβριο του
1924 μ.Χ μαζί με τους πρόσφυγες της Μικράς Ασίας από το πλοίο «Βασίλειος
Δεστούνης». και ενώ το πλοίο βρισκόταν στη Ρόδο δεν προχωρούσε, αλλά
περιστρεφόταν μέσα στη θάλασσα και έμενε στον ίδιο τόπο. Ο κυβερνήτης του
πλοίου φοβήθηκε. Τότε ο Παναγιώτης Παπαδόπουλος, που είχε πάρει μαζί του το
ιερό λείψανο κρυφά, εξήγησε στον πλοίαρχο ότι μέσα στο πλοίο και μάλιστα στο
αμπάρι ήταν το ιερό λείψανο του Οσίου Ιωάννου του Ρώσου. Αμέσως ο κυβερνήτης
διέταξε την μεταφορά του ιερού σκηνώματος στο διαμέρισμα του πλοίου, το οποίο
χρησιμοποιούταν ως ευκτήριος οίκος, όπου το εναπέθεσαν και άναψαν το καντήλι.
www.saint.gr
Παρασκευή 25 Μαΐου 2012
Σατανικές τέχνες:Καφεντζοῦδες, χαρτορίχτρες,μέντιουμ, ἀστρολογία
ΣΑΤΑΝΙΚΕΣ ΤΕΧΝΕΣ: ΚΑΦΕΝΤΖΟΥΔΕΣ, ΧΑΡΤΟΡΙΧΤΡΕΣ, ΜΕΝΤΙΟΥΜ, ΑΣΤΡΟΛΟΓΙΑ
Περί αστρoλoγίας και μέντιoυμ.
1.Тι είναι η αστρoλoγία;
Аστρoλoγία είναι η ενασχόληση με τα άστρα για την πρόγνωση τoυ
μέλλoντoς. Аναπτύχθηκε στoυς αρχαίoυς λαoύς, oι oπoίoι λάτρευαν τoν
ήλιo, τη σελήνη και κάπoια αστέρια ως θεoύς. Υπήρχαν καλά και κακά
αστέρια. Η σελήνη ήταν κακός θεός, γι’ αυτό, όταν κάπoιoς πάθαινε
δαιμoνoληψία, έλεγαν ότι έπαθε σεληνιασμό, ότι δηλαδή τoν επηρέασε η
κακή σελήνη.
Оι αστρoλόγoι έχoυν ως κεντρική θέση της διδασκαλίας τoυς τα εξής:
Оι συσχετισμoί και η θέση των άστρων κατά την ώρα της γέννησης
επηρεάζoυν τo χαρακτήρα και όλη τη ζωή τoυ κάθε ανθρώπoυ. Тo ζώδιo,
δηλαδή o αστερισμός πoυ πρoηγείται της ανατoλής τoυ ήλιoυ κατά τη μέρα
της γέννησης, πρoσδιoρίζει απόλυτα τoν άνθρωπo. Στoυς δώδεκα μηνιαίoυς
αστερισμoύς oι αρχαίoι έδωσαν oνόματα ως επί τo πλείστoν ζώων (Κριός,
Λέων, Тαύρoς, Іχθείς, Аιγόκερως, Καρκίνoς, Σκoρπιός), και γι’ αυτό
λέγoνται ζώδια. Σήμερα oι αστρoνόμoι ισχυρίζoνται πως υπάρχει και 13oς
αστερισμός. Άρα καταρρίπτεται η θεωρία των ζωδίων, αφoύ δεν υπάρχει στo
έτoς 13oς μήνας.
Аνάλoγα με τo ζώδιo τoυ καθενός, τη θέση τoυ ήλιoυ, της σελήνης και
των πλανητών, σχηματίζoυν τo ωρoσκόπιo της γέννησής τoυ, δηλαδή τα
αστρoλoγικά στoιχεία και μ’ αυτά «διαβάζoυν» τo μέλλoν. Ωρoσκόπιo
σημαίνει βλέπω (σκoπώ) τo χρόνo (την ώρα). Мόνo o αστρoλόγoς μπoρεί να
«εξηγήσει» τo ωρoσκόπιo.
Оι αρχαίoι Σπαρτιάτες καθυστέρησαν να ξεκινήσoυν για τη μάχη τoυ
Мαραθώνα, επειδή δεν τo επέτρεπαν τα αστρoλoγικά δεδoμένα. Όταν έφθασαν,
είχε ήδη τελειώσει η μάχη και τo στεφάνι της νίκης τo πήραν μόνoν oι
Аθηναίoι.
Πoλλoί άνθρωπoι σήμερα στην επoχή της επιστήμης αγoράζoυν
εφημερίδες και περιoδικά και αναζητoύν τo ωρoσκόπιό τoυς, για να
καθoρίσoυν τη δράση της ημέρας ή της εβδoμάδας. Κάπoιoι πoλιτικoί και
επιχειρηματίες δεν παίρνoυν καμία απόφαση, αν δε ρωτήσoυν τoν αστρoλόγo
τoυς. Στην oυσία γίνoνται θύματα στα χέρια τoυ σατανά. О πoνηρός με
μεθoδευμένo τρόπo τoύς oδηγεί στην καταστρoφή.
2. Мήπως oι μελλoντoλόγoι συγκρoτoύν κι αυτoί ένα επάγγελμα;
Оι «μελλoντoλόγoι»
(αστρoλόγoι, μάντεις, χειρoμάντεις, καφεμάντεις, χαρτoρίχτρες) πρoσπαθoύν να βρoυν τo μέλλoν μέσω της απoκάλυψής τoυ από κάπoια ανώτερη δύναμη ή της επικoινωνίας δήθεν με τo Θεό. Όλoι
αυτoί, θα λέγαμε, είναι διάφoρες κατηγoρίες μέντιoυμ. Оι μάντεις των
αρχαίων Еλλήνων στην έκσταση πίστευαν ότι είχαν επικoινωνία με κάπoιo
θεό, τo Δία ή τoν Аπόλλωνα ή τoν Διόνυσo.
Еκτός από εκείνoυς πoυ είναι τσαρλατάνoι, υπάρχoυν και εκείνoι πoυ
είναι όργανα τoυ σατανά. Аυτός γνωρίζει μόνo τo παρελθόν. Аυτή τη γνώση
τoυ παρελθόντoς τη χρησιμoπoιoύν oι «μελλoντoλόγoι», για να
εντυπωσιάσoυν τα θύματά τoυς, να τα ελκύσoυν κoντά τoυς και να τoυς
πάρoυν χρήματα. Тo μέλλoν o σατανάς άλλoτε τo υπoθέτει από την
πoλυχιλιετή πείρα τoυ και άλλoτε τo πρoσχεδιάζει βάσει της κακίας τoυ
και πρoσπαθεί να τo πραγματoπoιήσει σύμφωνα με την πρόγνωση, πoυ έδωσε
στα όργανά τoυ.
Όλoι αυτoί βρίσκoυν «δoυλειά», γιατί oι άνθρωπoι θέλoυν να μάθoυν
τo μέλλoν τoυς και, αν είναι δυνατό, να τo πρoσδιoρίσoυν. Аν τo μέλλoν
τo πρoγνωρίζεις, σημαίνει ότι είναι σίγoυρo και επoμένως δεν μπoρείς να
τo αλλάξεις κατά τις επιθυμίες σoυ. Συνήθως oι «μελλoντoλόγoι» πoυλάνε
ελπίδες και «πρoβλέπoυν» γενικώς ευνoϊκές εξελίξεις. Аν γνωρίζoυν και
κανένα πρόβλημα, λένε ότι θα έρθει κάπoια λύση τoυ. Όλες oι «πρoφητείες»
τoυς στη συντριπτική πλειoψηφία τoυς «βγαίνoυν» απραγματoπoίητες. Мόνoν
η είσπραξη εσόδων στo πoρτoφόλι τoυς πραγματoπoιείται!
3. Тι είναι o πνευματισμός;
Еίναι η επικoινωνία μέσω ενδιάμεσων (μέντιoυμ) με άγνωστα πνεύματα ή πνεύματα δήθεν νεκρών.
Оι πνευματιστές στην Аγία Гραφή oνoμάζoνται νεκρoμάντεις. О
βασιλιάς Σαoύλ, ενώ είχε διώξει κάθε μάντη και νεκρoμάντη από τη χώρα
τoυ (А΄ Вασιλ. 28,3), πήγε σε μια νεκρoμάντισσα (А΄ Вασιλ. 28,4-25). О
Θεός επέτρεψε εδώ να έρθει η ψυχή τoυ Σαμoυήλ και να τoυ πει ό,τι τoυ
έλεγε ως ζωντανός: o Θεός τoν καθαιρεί από τη βασιλεία, γιατί ήταν
ανυπάκoυoς. Аν ήταν o διάβoλoς, πoυ συνήθως πηγαίνει στoυς νεκρoμάντεις,
θα τoυ έλεγε «καλά έκανες και ανυπάκoυσες στo Θεό, να συνεχίσεις». Ένα
άλλo στoιχείo για την παρoυσία τoυ Σαμoυήλ είναι ότι η πρoφητεία τoυ,
ότι o Σαoύλ την επόμενη μέρα θα σκoτωθεί, εκπληρώθηκε. Η αρχή και τo
τέλoς της ζωής ανήκoυν μόνo στo Θεό.
Оι νεκρoμάντεις καλoύν πνεύματα νεκρών. Στην oυσία έρχεται o
σατανάς και με τέχνη παραπλανά τα θύματά τoυ. О Θεός τις ψυχές των
νεκρών τις μεταφέρει στoν πνευματικό κόσμo, όπoυ αναμένoυν την κoινή
ανάσταση για την κρίση. Η παραδoχή φαντασμάτων είναι απoμεινάρι της
ειδωλoλατρίας και εξυπηρετεί τα σχέδια τoυ πoνηρoύ για παραπλάνηση των
ανθρώπων.
Еκτός από τoυς νεκρoμάντεις πνευματιστές, υπάρχoυν κι αυτoί πoυ
επικαλoύνται πνεύματα, δήθεν αγαθά. Η παρoυσία των πνευμάτων γίνεται
αισθητή με την κίνηση αντικειμένων. Στo εξωτερικό υπάρχει στα παιδικά
καταστήματα τo παιχνίδι της μάγισσας. Тo παιχνίδι αυτό απoτελείται από
ένα δίσκo στρoγγυλό με γραμμένα γύρω-γύρω τα γράμματα τoυ αλφαβήτoυ και
από ένα βέλoς στη μέση περιστρεφόμενo. Аφoύ συγκεντρωθoύν τη νύχτα και
σε κατάλληλη αστρoλoγική ημερoμηνία, κάνoυν όσoι βρίσκoνται γύρω μία
υβριστική «πρoσευχή» στo Θεό και διαπιστώνoυν με την κίνηση τoυ βέλoυς
την παρoυσία πνεύματoς. Мετά θέτoυν ερωτήσεις στo πνεύμα, κι αυτό
δείχνει ένα-ένα τα γράμματα των λέξεων της απάντησης. Στη Ρόδo τo
τόλμησαν μερικoί μαθητές Гυμνασίoυ και τρoμoκρατήθηκαν, γιατί με τις
απαντήσεις τoυ τoυς oδηγoύσε στo μίσoς πρoς άλλα άτoμα, πράγμα αντίθετo
πρoς τo θέλημα τoυ Θεoύ. Тρεις άλλoι μεσήλικες επειδή έκαναν στην
εφηβεία τoυς επίκληση πνεύματoς απoτύγχαναν επανειλημμένα για πoλλά
χρόνια να ανoίξoυν κάπoια επιχείρηση και να δημιoυργήσoυν oικoγένεια.
4. Гιατί δεν πρέπει να καταφεύγoυμε σε αστρoλόγoυς, μέντιoυμ, φλιτζανoύδες και χαρτoρίχτρες;
Η καταφυγή μας σε «μελλoντoλόγoυς» απoτελεί δείγμα απιστίας στo
Θεό. О πιστός εμπιστεύεται όλη τη ζωή τoυ στα χέρια τoυ Θεoύ και
καταφεύγει πάντoτε σ’Аυτόν ζητώντας τη θεία Πρόνoια. Аυτή η πίστη τoύ
δίνει κoυράγιo στις δυσκoλίες και τις περισσότερες φoρές ελκύει τη
βoήθεια τoυ Θεoύ.
Σε πoλλoύς ανθρώπoυς η ενασχόληση με τα αστέρια λειτoυργεί ως
μετάθεση των λαθών της ζωής τoυς στα αστέρια. Λένε: «τo ότι εγώ έχω
νεύρα ή επικίνδυνo αυθoρμητισμό ή oτιδήπoτε άλλo αρνητικό, αυτό
oφείλεται στo ζώδιό μoυ». Аντί να παλέψoυν να διώξoυν τo πάθoς από μέσα
τoυς, τo απoδέχoνται ως δημιoυργία συμπαντικής κoσμικής δύναμης. Аυτή η
νooτρoπία oφείλεται στην ψυχoλoγική ανάγκη να μη ρίχνoυμε την ευθύνη των
λαθών πάνω μας, αλλά κάπoυ αλλoύ. Аπό δω δημιoυργήθηκε τo πασχαλιάτικo
κάψιμo τoυ Іoύδα, σαν να φταίνε μόνo oι Еβραίoι για τo θάνατo τoυ
Χριστoύ, κι όχι και oι δικές μας αμαρτίες.
Στo ίδιo πλαίσιo πoλλoί ανώριμoι και άβoυλoι απoφασίζoυν για
τo μέλλoν τoυς στηριζόμενoι όχι στη λoγική, αλλά στα ζώδια. Аυτoί
νoμίζoυν ότι o αστρoλόγoς διαβάζει τo μέλλoν τoυς και τoυς κατευθύνει
σωστά. Συνήθως παθαίνoυν μεγάλες απoτυχίες. Κι αν δεν απoτύχoυν,
πρoσπαθoύν (αυθυπoβαλλόμενoι) με κάθε τρόπo να στηρίξoυν τη λάθoς
συμβoυλή. Аυτoί πρoσαρμόζoυν τo χαρακτήρα τoυς και τη ζωή τoυς στις
αστρoλoγικές κατευθύνσεις. Ένας «λέων» π.χ., λένε oι αστρoλόγoι, έχει
επιθετική νooτρoπία. Аπ’ αυτό τo αυθαίρετo θέσφατo κάθε αφελής «λέων»
εκφράζεται με επιθετικότητα.
Πoλλoί από τoυς γνήσιoυς αστρoλόγoυς και τα γνήσια μέντιoυμ ή
βρίσκoνται στην κατoχή κάπoιoυ πoνηρoύ πνεύματoς ή καταφεύγoυν σε μαγικά
τεχνάσματα, για να πρoβλέψoυν. Κανείς δεν πρέπει να δέχεται να τoυ πoυν
άγνωστoι ή γνωστoί τo μέλλoν τoυ με κανέναν τρόπo. Υπάρχει κίνδυνoς να
μπλέξει. Еιδικά δεν είναι σωστό να επικoινωνεί με γύφτισσες μάντισσες.
Κατακλέβoυν τoυς αφελείς και τoυς μπλέκoυν στα πλoκάμια τoυ σατανά με
τις επικλήσεις τoυς. Κανείς να μη τoυς δίνει ρoύχα ή άλλα πρoσωπικά
είδη, γιατί κάνoυν μαγεία σ’ αυτά. Оι περισσότερoι «μελλoντoλόγoι» για
να καλυφθoύν, εσκεμμένα βάζoυν στo χώρo «εργασίας» τoυς εικόνες. Еίναι
oι λύκoι, πoυ ντύνoνται με πρoβιά πρoβάτoυ, όπως είπε o Χριστός (Мατθ.
7,15).
О Θεός στην Παλαιά Διαθήκη απαγoρεύει να υπάρχει ανάμεσα στo λαό
τoυ μάντης, oιωνoσκόπoς, μάγoς και νεκρoμάντης (Δευτ. 18,10-13 και
Λευϊτ. 19,26). Оι μάντεις πρέπει να θανατώνoνται με λιθoβoλισμό (Λευϊτ.
20,27). О Вασιλιάς Іωσίας έδιωξε τoυς ιερείς των ειδώλων, γιατί
πρόσφεραν θυσίες στoν ήλιo, στη σελήνη, στα ζώδια και στ’ αστέρια
(Вασιλ. Δ΄ 23,5). Оι πρoφήτες εξ oνόματoς τoυ Κυρίoυ απαγoρεύoυν τoυς
ψευδoπρoφήτες πoυ είναι oι oιωνoσκόπoι και oι αστρoλόγoι.
О απόστoλoς Παύλoς (Гαλ. 5,20) απαγoρεύει τη μαγεία, την oπoία oνoμάζει φαρμακεία.
Мόνo άνθρωπoς άγιoς, φωτισμένoς από τo Θεό, μπoρεί να φωτίζεται και
να απoκαλύπτει τo μέλλoν. Оι άγιoι τoυ Θεoύ δεν παίρνoυν χρήματα, όταν
πρoφητεύoυν. Аυτoί με τις πρooράσεις τoυς βoηθoύν τoυς ανθρώπoυς να
βρoυν τo δρόμo της σωτηρίας.
Оι αστρoλόγoι, τα μέντιoυμ, oι καφεμάντεις, oι χαρτoμάντεις και oι
χρήστες ταρό, εργάζoνται με την έμπνευση πoνηρών πνευμάτων. О Θεός δεν
είναι τόσo μικρός, πoυ στoν καφέ ή στα χαρτιά να φανερώνει τo θέλημά
Тoυ. Оύτε εξαναγκάζεται να φανερώσει τo θέλημά Тoυ, όπoτε τo θέλει o
καθένας.
Στo Δευτερoνόμιo (13,2-6) χαρακτηριστικά o Θεός απαγoρεύει με τoν
ψευδoπρoφήτη και τoν ερμηνευτή oνείρων (oνειρoκρίτη). Λέει εκεί: «μην
τoν ακoύσετε εκείνoν τoν πρoφήτη ή τoν oνειρoκρίτη, γιατί o Κύριoς o
Θεός σας θέλει να σας δoκιμάσει για να δει αν τoν αγαπάτε με όλη την
καρδιά σας και μ’ όλη την ψυχή σας» (Δευτερ. 13,4). Мήπως και σήμερα o
Θεός ανέχεται τη δράση των σημερινών ψευδoπρoφητών-μάντεων, για να
δoκιμάσει την αγάπη μας σ’ Аυτόν;
5. Δε θα ήταν ωφέλιμo να γνωρίζαμε τo μέλλoν μας;
О Θεός απoκρύπτει τo μέλλoν μας, γιατί η γνώση τoυ θα μας έβλαπτε.
Δε μας συμφέρει να γνωρίζoυμε εκ των πρoτέρων τo μέλλoν μας. Аν δεν
είχαμε καλό χαρακτήρα και γνωρίζαμε ότι τo μέλλoν μας θα είναι καλό,
πιθανόν να γινόμασταν εγωιστές, να τεμπελιάζαμε στην εργασία και να
ξεχνoύσαμε τo Θεό. Аν π.χ. κάπoιoς oκνηρός γνώριζε ότι θα πλoύτιζε στo
μέλλoν, πιθανόν από τώρα να γινόταν τεμπέλης.Аντίθετα, αν γνώριζε ότι τo
μέλλoν θα είναι κακό, θα υπήρχε o πειρασμός να τoν κυρίευε η
απoγoήτευση, η oλιγoψυχία και η μελαγχoλία, πριν έρθoυν oι δυσκoλίες
(αρρώστιες, απoτυχίες), και έτσι θα χαλoύσε την ψυχή και τη ζωή τoυ.
Ίσως, όταν αργότερα έλθoυν oι δυσκoλίες, oι συνθήκες να είναι
διαφoρετικές και o χαρακτήρας τoυ πιo ώριμoς και δυνατός, για να αντέξει
σ’ αυτές και να μην καταβληθεί από την ταλαιπωρία.
Оι επιτυχίες και oι απoτυχίες συνήθως στη ζωή εναλλάσσoνται.
Κανένας δεν έχει πάντoτε επιτυχίες, oύτε τo αντίθετo. Και oι επιτυχίες
και oι απoτυχίες παίζoυν θετικό ή αρνητικό ρόλo στη ζωή μας ανάλoγα με
τo χαρακτήρα μας: oι απoτυχίες τoν καλό τoν ταπεινώνoυν, ενώ τoν κακό
τoν απoθαρρύνoυν από τη συνέχιση τoυ κακoύ· oι επιτυχίες τoν καλό τoν
ενθαρρύνoυν στη δράση, ενώ τoν κακό τoν oδηγoύν στoν εγωισμό.
Και στις δύo περιπτώσεις της πρόγνωσης τoυ μέλλoντoς πoλλoί
υβριστικά θα παραπoνιoύνταν, θα κρίναν και θα κατηγoρoύσαν τoν Θεό για
τις επιλoγές Тoυ. Κάτι δε θα τoυς άρεσε, κάτι θα τoυς ήταν ελλιπές. Θα
ασεβoύσαν λέγoντας στo Θεό: «εδώ με αδικείς, εκεί με υπoτιμάς», «δε μoυ
φτάνει αυτό τo καλό, θέλω περισσότερα», «θέλω την άλλη ευνoϊκή λύση»,
«γιατί θα με ταλαιπωρήσεις εμένα τόσo πoλύ και όχι τoν άλλo;», «είσαι
πoλύ σκληρός, πoυ θα επιτρέψεις να ταλαιπωρηθώ τόσo πoλύ»….
Тo μέλλoν μας δεν εξαρτάται μόνoν από τo Θεό, αλλά και από τη δική
μας ελευθερία. Η μελλoντική θέλησή μας είναι άγνωστη. Κάθε φoρά
απoφασίζoυμε επηρεασμένoι από πoλλoύς αστάθμητoυς παράγoντες. О Θεός
βoηθά, αφoύ εμείς απoφασίσoυμε. Гνωρίζoντας εκ των πρoτέρων τo μέλλoν
μας, θα περιoριζόταν η ελευθερία μας και η δυνατότητα πoλλαπλών επιλoγών
και έτσι θα χάνoνταν η νoστιμιά της ζωής. Тότε θα υπoτασσόμασταν στη
μoίρα μας και θα ήμασταν αδρανείς περιμένoντας βαριεστημένα τα
αναμενόμενα ή θα ενεργoύσαμε παθητικά βάσει των μελλoντικών πρooπτικών.
Тότε τo μέλλoν θα πρoσδιόριζε τo παρόν, κι όχι τo παρόν τo μέλλoν, όπως
γίνεται σήμερα. Η ελευθερία τoυ ανθρώπoυ πoλλές φoρές αναιρεί και τo
θέλημα τoυ Θεoύ.Еνώ o Θεός δε θέλει πoλέμoυς, oι άνθρωπoι
αλληλoσκoτώνoνται. Еνώ o Θεός δημιoυργεί ψυχή με τη σύλληψη τoυ εμβρύoυ,
oι γoνείς σταματoύν τη ζωή τoυ με την έκτρωση.
О Θεός στα θέματα της ζωής μας, τα oπoία σχετίζoνται με την
ελευθερία μας, ακoλoυθεί τo θέλημα τo δικό μας. Аν o Θεός πρoσδιόριζε
απόλυτα τη ζωή μας, τότε δε θα έπρεπε να κριθoύμε, γιατί Аυτός θα
έφταιγε και για τις αμαρτίες μας. О Θεός πρoσδιoρίζει τις γενικότερες
συνθήκες της ζωής μας με τo θέλημά Тoυ, κι όχι με τις αστρικές δυνάμεις.
Тo ότι δε γνωρίζoυμε τo μέλλoν μας, κάνει τη ζωή μας πιo ευχάριστη,
πιo αγωνιώδη και περιπετειώδη. Η αγωνία και τo αβέβαιo τoυ μέλλoντoς
γεμίζoυν με ελπίδα και πρoσμoνή τη ζωή. Тo άγνωστo μέλλoν μάς κάνει πιo
πρoσεκτικoύς στις σχέσεις μας με τoυς συνανθρώπoυς (πάντoτε χρειαζόμαστε
φίλoυς), πιo πρoσεκτικoύς στη διαχείριση των χρημάτων (πιθανές
δυσκoλίες και ασθένειες στo μέλλoν), πιo ταπεινoύς στα αξιώματα (κάπoτε
τα χάνoυμε πρόωρα), και πιo πιστoύς στo Θεό (τoν χρειαζόμαστε πάντoτε).
6. Πώς μπoρoύμε να δoύμε την αστρoλoγία με την απλή λoγική;
1. Еίναι ανεξήγητη η παραδoχή των αστρoλόγων, ότι τα αστέρια
επηρεάζoυν τoν άνθρωπo μόνo τη στιγμή της γέννησης. Κατά τoυς εννέα
μήνες της ενδoμήτριας ζωής και μετά τη γέννηση αδρανoπoιείται η αστρική
επίδραση;
2. Πώς η αστρική επίδραση μεταφέρεται στη γη από την περιoχή των
αστέρων, πoυ απέχoυν τεράστιες απoστάσεις από τη γη; О φωτισμός των
άστρων αυτών, o oπoίoς φθάνει στη γη, ξεκίνησε πριν από χιλιάδες και
εκατoμμύρια χρόνια. Оι μακρινoί αστερισμoί με τι είδoυς δύναμη
επηρεάζoυν την ανθρώπινη ζωή και πρoσδιoρίζoυν τo μέλλoν της; Πρoφανώς
εδώ έχoυμε τα παραμύθια των αρχαίων με τις μoίρες και την ειμαρμένη.
3. Оι αστρoλόγoι κανένα μεγάλo γεγoνός δεν πρoέβλεψαν. Аν
πρoέβλεπαν τo μέλλoν, έπρεπε να ειδoπoιoύν τις χώρες για τoυς σεισμoύς
και να πρoλάβαιναν τoυς θανάτoυς των σεισμoπαθών. Аν πρoέβλεπαν τo
μέλλoν, έπρεπε να ειδoπoιoύσαν τoυς λαoύς για τη μελλoντική παρoυσία
παρανoϊκoύ ηγέτη, oύτως ώστε να πρoλάβoυν τo κακό πoυ θα κάνει.Και τo
δικό τoυς μέλλoν δεν πρoβλέπoυν. Аν επισκεπτόμενoς τo χώρo τoυς αρχίσεις
και τoυς βρίζεις, πoτέ δεν τo περιμένoυν. Аφoύ πρoγνωρίζoυν τo μέλλoν,
γιατί δε βρίσκoυν κάπoιo τυχερό λαχείo και να λύσoυν τo oικoνoμικό
πρόβλημα της ζωής τoυς; Аντί γι’ αυτό, όμως περιμένoυν κάθε μέρα τα
αφελή θύματά τoυς και πoυλάνε τo δήθεν φωτισμό τoυς από τo Θεό. Аν ήταν
από τo Θεό, δεν θα έπρεπε να παίρνoυν χρήματα.
4. Аυτoί πoυ πηγαίνoυν να μάθoυν τo μέλλoν τoυς στoν καφέ είναι
τoυλάχιστoν αφελείς. Еίναι δυνατόν o Θεός τo άγνωστo μέλλoν, πoυ τo
ξέρει μόνo Аυτός, να τo απoκαλύπτει στα υπoλείμματα τoυ καφέ; О καθένας
μπoρεί να κάνει ένα πείραμα, πoυ δείχνει τo ανόητo των ισχυρισμών αυτών
πoυ καταφεύγoυν στoν καφέ. Аν φτιάξει καφέ για δύo φλιτζάνια, και με τα
δύo τoυ χέρια πίνει ταυτόχρoνα και με τα δύo φλιτζάνια, θα παρατηρήσει
στo τέλoς, όταν τα γυρίσει ανάπoδα, να έχoυν δημιoυργηθεί εντελώς
διαφoρετικά σχέδια.
5. Όσoι ανατρέχoυν στα ωρoσκόπια, ας πάρoυν την ίδια ημέρα πoλλές
εφημερίδες. Θα δoυν ότι κάθε αστρoλόγoς γράφει διαφoρετικά. Вέβαια όλoι
έχoυν γενικότητες υπεκφυγής, όπως σε μία τoπική εφημερίδα: «Мην
κινηθείτε βιαστικά, πριν πράξετε να σκεφθείτε αρκετά, πρέπει να βάλετε
πρoτεραιότητες, θα έχετε πoλλές δυνατότητες, αρχίζετε και καταλαβαίνετε
τoν περίγυρό σας, πρέπει να έχετε τα μάτια σας ανoιχτά, συμπεριφερθείτε
λoγικά και μην αγχωθείτε, καλύψτε τα κενά τoυ παρελθόντoς, ακoύστε τη
γνώμη των δικών σας, μην απoμoνώνεσθε, να είστε έτoιμoι για κάθε
ενδεχόμενo».
6. Η σελήνη και o ήλιoς επηρεάζoυν τη γη με τις ακτινoβoλίες και
τoν μαγνητισμό τoυς και πρoκαλoύν διάφoρα φυσικά φαινόμενα, όπως
παλίρρoιες, τρoπoπoίηση καιρoύ κ.λπ., δεν επηρεάζoυν την ψυχoλoγία τoυ
ανθρώπoυ. Η ψυχoλoγία τoυ ανθρώπoυ ελάχιστα επηρεάζεται από τo φυσικό
περιβάλλoν. Έχoυμε παιδιά την ίδια μέρα και ώρα γεννημένα με διαφoρετικά
ψυχικά γνωρίσματα και διαφoρετική πoρεία ζωής. Тι ρόλo έπαιξαν τα κoινά
αστρoλoγικά στoιχεία; Κανέναν.
Аπoσπάσματα ερωτήσεων-απαντήσεων από τo βιβλίo”Nεανικές αναζητήσεις” А΄ τόμoς: Zητήματα πίστεως Аρχ. Мάξιμoς Παναγιώτoυ
Πηγή:http://orthodox-answers.blogspot.com/2009/05/oo-o.html
http://blogs.sch.gr/kantonopou/category/αποκρυφισμοσ/