Θαύματα Ἁγίας Ζώνης
1. Με γλύτωσε η Παναγία
Δευτέρα 30-3-1998
Σε συνέντευξή του στην εφημερίδα «Α.Τ» ο αρχιφύλακας Χρίστος Πετρόπουλος, που υπηρετεί στο τμήμα Πετραλώνων Αττικής, αναφέρει ότι καταδιώκοντας Ρουμάνο κακοποιό πυροβολήθηκε από αυτόν και κτυπήθηκε από μία σφαίρα. Ψηλαφώντας ανακάλυψε την σφαίρα σφηνωμένη στο πορτοφόλι του.
Λέει ο ίδιος: «Ξέρετε τί με γλύτωσε; Η Παναγία. Έχω ένα κομμάτι κορδόνι από την Τίμια Ζώνη της και από τότε το φυλάω σε ειδική θέση μέσα στο πορτοφόλι μου και δεν το αποχωρίζομαι».
2. Το όνειρο έγινε πραγματικότηταΣε συνέντευξή του στην εφημερίδα «Α.Τ» ο αρχιφύλακας Χρίστος Πετρόπουλος, που υπηρετεί στο τμήμα Πετραλώνων Αττικής, αναφέρει ότι καταδιώκοντας Ρουμάνο κακοποιό πυροβολήθηκε από αυτόν και κτυπήθηκε από μία σφαίρα. Ψηλαφώντας ανακάλυψε την σφαίρα σφηνωμένη στο πορτοφόλι του.
Λέει ο ίδιος: «Ξέρετε τί με γλύτωσε; Η Παναγία. Έχω ένα κομμάτι κορδόνι από την Τίμια Ζώνη της και από τότε το φυλάω σε ειδική θέση μέσα στο πορτοφόλι μου και δεν το αποχωρίζομαι».
14-4-1998
Κ. Λαμέρα 9, Νέα Μάκρη
«Σας είχαμε γράψει για τα βάσανά μας, στην προσπάθεια να κάνουμε ένα παιδάκι και για την ευλογία που μας χάρισε ο Θεός. Μετά από 9 μήνες αγώνα (τούς 7 μήνες ήμουν στο κρεβάτι) ήρθε η ευλογημένη μέρα, που το όνειρο έγινε πραγματικότητα. Με την Χάρη του Θεού στις 26-12-97 αποκτήσαμε ένα υπέροχο κοριτσάκι.
Άγιοι πατέρες, ευχαριστούμε για τις προσευχές σας. Ακούστηκαν από τον Κύριο και η Παναγία μάς το φανέρωσε αυτό, όταν μας στείλατε την εικόνα, το λάδι και την κορδέλα της Τιμίας Ζώνης».
Με σεβασμό
Κων/νος και Ελευθερία
3. Θέλουμε να σας ευχαριστήσουμε
για την θαυματουργό Ζώνη
Λεμεσός
«Θέλουμε να σας ευχαριστήσουμε για την θαυματουργό Ζώνη της Παναγίας, που μας είχατε στείλει από το μοναστήρι σας.
Για μία ακόμα φορά η Χάρη της μας βοήθησε να αποκτήσουμε ένα παιδί, που το ονομάσαμε Παύλο.
Σας ευχαριστούμε που βοηθήσατε στο να μεγαλουργήσει ξανά η Χάρη της κάνοντας ακόμη ένα θαύμα».
Ταπεινά προσκυνούμε
Αντώνης και Γεωργία
Για μία ακόμα φορά η Χάρη της μας βοήθησε να αποκτήσουμε ένα παιδί, που το ονομάσαμε Παύλο.
Σας ευχαριστούμε που βοηθήσατε στο να μεγαλουργήσει ξανά η Χάρη της κάνοντας ακόμη ένα θαύμα».
Ταπεινά προσκυνούμε
Αντώνης και Γεωργία
4. Ο γιατρός επικυρώνει
την αφήγησή μου
27-4-1998
Μπαρσάου, Ρουμανία
«Ονομάζομαι Σουλιγετεάν Χριστίνα και κατοικώ στο χωριό Μπαρσάου,… κοινότητα Χαράου, νομός Χουνεδοάρα. Είμαι χριστιανή ορθόδοξη και πηγαίνω συχνά στην εκκλησία. Γεννήθηκα το 1971, και όταν έγινα 19 χρονών, δηλαδή το 1990, παντρεύτηκα τον Λουκιανό. Επιθυμούσαμε πάρα πολύ ένα παιδί, αλλά δεν μπορούσαμε να αποκτήσουμε. Επτά χρόνια δοκιμάσαμε πολλά είδη διαφόρων θεραπειών αλλά χωρίς αποτέλεσμα. Πήγαμε μάλιστα και στο Σοβάτα, ένα λουτροκλιματικό σταθμό εξειδικευμένο σε θεραπείες για την στειρότητα, αλλά δεν ωφελήθηκα καθόλου. Χάσαμε την ελπίδα μας για να έχουμε παιδιά και είμασταν πολύ λυπημένοι εγώ και ο σύζυγός μου.
Ο γιατρός της οικογένειάς μας, μας έδωσε ακόμα μία ελπίδα, δηλαδή να παρακαλούμε την βοήθεια του Θεού, διότι οτιδήποτε δεν είναι δυνατό για τους ανθρώπους, γι’ Αυτόν όλα είναι δυνατά. Αυτός ο ίδιος (ο γιατρός) μου έφερε μια κορδέλα αγιασμένη (από την Τιμία Ζώνη της Θεοτόκου) στην Ιερά Μονή Βατοπαιδίου, που του έδωσε ένας φίλος του από ένα κοντινό χωριό που ονομάζεται Μπαμποτόκ. Αρχισα να προσεύχομαι και φόρεσα αυτή την ζώνη με ελπίδα στον Θεό. Το θείο θαύμα παρουσιάστηκε πιο γρήγορα από ό,τι θα μπορούσε η ανθρώπινη λογική να φανταστεί. Έμεινα έγκυος και αυτό το πράγμα έγινε, κατά τους υπολογισμούς του γιατρού, στις πρώτες μέρες από τότε που άρχισα να φοράω την ζώνη. Η Θεοτόκος με ευσπλαγχνίστηκε και αμέσως μου έδωσε την βοήθειά της. Πέρασα την εγκυμοσύνη κανονικά και στις 4 Ιανουαρίου 1998 γέννησα στο νοσοκομείο Ντέβας ένα όμορφο αγοράκι που το ονομάσαμε Χριστιάν-Ιωάν, γιατί γεννήθηκε κοντά στις 7 Ιανουαρίου που γιορτάζει ο άγιος Ιωάννης.
Δεν είμαστε άξιοι να ευχαριστούμε τον Θεό και την Μητέρα Του για την πολλή χαρά που έφερε στο σπίτι μας. Αναφέραμε αυτά τα πράγματα, για να μείνουν σαν μαρτυρία για όλους και να δούν την θεία δύναμη και την βοήθεια της Παναγίας, η οποία κάνει θαύματα εκεί που εμείς οι άνθρωποι είμαστε ανίκανοι. Ο γιατρός της οικογένειάς μας, ο οποίος μάς βοηθούσε πάντοτε, επικυρώνει την αφήγησή μου και την επιβεβαιώνει με την υπογραφή του και με την σφραγίδα του.
Ο Θεός και η Θεομήτωρ ας μας βοηθήσουν.
Με βαθιά εκτίμηση και σεβασμό
Σουλιγετεάν Χριστίνα
Μπαρσάου, Ρουμανία
«Ονομάζομαι Σουλιγετεάν Χριστίνα και κατοικώ στο χωριό Μπαρσάου,… κοινότητα Χαράου, νομός Χουνεδοάρα. Είμαι χριστιανή ορθόδοξη και πηγαίνω συχνά στην εκκλησία. Γεννήθηκα το 1971, και όταν έγινα 19 χρονών, δηλαδή το 1990, παντρεύτηκα τον Λουκιανό. Επιθυμούσαμε πάρα πολύ ένα παιδί, αλλά δεν μπορούσαμε να αποκτήσουμε. Επτά χρόνια δοκιμάσαμε πολλά είδη διαφόρων θεραπειών αλλά χωρίς αποτέλεσμα. Πήγαμε μάλιστα και στο Σοβάτα, ένα λουτροκλιματικό σταθμό εξειδικευμένο σε θεραπείες για την στειρότητα, αλλά δεν ωφελήθηκα καθόλου. Χάσαμε την ελπίδα μας για να έχουμε παιδιά και είμασταν πολύ λυπημένοι εγώ και ο σύζυγός μου.
Ο γιατρός της οικογένειάς μας, μας έδωσε ακόμα μία ελπίδα, δηλαδή να παρακαλούμε την βοήθεια του Θεού, διότι οτιδήποτε δεν είναι δυνατό για τους ανθρώπους, γι’ Αυτόν όλα είναι δυνατά. Αυτός ο ίδιος (ο γιατρός) μου έφερε μια κορδέλα αγιασμένη (από την Τιμία Ζώνη της Θεοτόκου) στην Ιερά Μονή Βατοπαιδίου, που του έδωσε ένας φίλος του από ένα κοντινό χωριό που ονομάζεται Μπαμποτόκ. Αρχισα να προσεύχομαι και φόρεσα αυτή την ζώνη με ελπίδα στον Θεό. Το θείο θαύμα παρουσιάστηκε πιο γρήγορα από ό,τι θα μπορούσε η ανθρώπινη λογική να φανταστεί. Έμεινα έγκυος και αυτό το πράγμα έγινε, κατά τους υπολογισμούς του γιατρού, στις πρώτες μέρες από τότε που άρχισα να φοράω την ζώνη. Η Θεοτόκος με ευσπλαγχνίστηκε και αμέσως μου έδωσε την βοήθειά της. Πέρασα την εγκυμοσύνη κανονικά και στις 4 Ιανουαρίου 1998 γέννησα στο νοσοκομείο Ντέβας ένα όμορφο αγοράκι που το ονομάσαμε Χριστιάν-Ιωάν, γιατί γεννήθηκε κοντά στις 7 Ιανουαρίου που γιορτάζει ο άγιος Ιωάννης.
Δεν είμαστε άξιοι να ευχαριστούμε τον Θεό και την Μητέρα Του για την πολλή χαρά που έφερε στο σπίτι μας. Αναφέραμε αυτά τα πράγματα, για να μείνουν σαν μαρτυρία για όλους και να δούν την θεία δύναμη και την βοήθεια της Παναγίας, η οποία κάνει θαύματα εκεί που εμείς οι άνθρωποι είμαστε ανίκανοι. Ο γιατρός της οικογένειάς μας, ο οποίος μάς βοηθούσε πάντοτε, επικυρώνει την αφήγησή μου και την επιβεβαιώνει με την υπογραφή του και με την σφραγίδα του.
Ο Θεός και η Θεομήτωρ ας μας βοηθήσουν.
Με βαθιά εκτίμηση και σεβασμό
Σουλιγετεάν Χριστίνα
5. Οι πιθανότητες επιβίωσης
ήταν λίγες
«Ονομάζομαι Νικουλίνα Γλοδαρένκο. Κατοικώ στην Κωνστάντσα
Ρουμανίας, στην οδό Mircea cel Batran, αριθμ. 152Α, και είμαι
αρχιλογιστής στο νοσοκομείο.
Σας γράφω για ένα τρομερό γεγονός, που, με την βοήθεια του Θεού, είχε μια πολύ ευτυχή λύση.
Στις 5 Ιανουαρίου 1999 ο σύζυγός μου Βίκτωρ Γλοδαρέγκο έπαθε εγκεφαλικό επεισόδιο. Τον πήρανε στο νευροχειρουργικό τμήμα. Μετά από λίγες μέρες έπαθε νεφρική ανεπάρκεια και τον μετέφεραν στην εντατική μονάδα. Οι αναλύσεις έδειχναν ότι ήταν μία πολύ σοβαρή κατάσταση. Αν και οι γιατροί χρησιμοποίησαν όλες τις πιθανές μεθόδους για να τον κρατούν ζωντανό, οι πιθανότητες επιβίωσης ήταν λίγες. Τα δευτερόλεπτα ήταν μετρημένα.
Σε αυτές τις στιγμές της απογνώσεως ήρθε ένας κύριος που τον είχα γνωρίσει στην δουλειά, ο οποίος τρέμοντας από συγκίνηση και με δάκρυα μου έδωσε μερικά φυλαχτά: μία εικονίτσα της Παναγίας, μία κορδέλα της Αγίας Ζώνης, ένα κλαδί ελιάς και λίγο λαδάκι, τα οποία έφερε από το Άγιον Όρος και με παρακάλεσε να τα βάλω κάτω από το μαξιλάρι του συζύγου μου. Τα έβαλα, και ως εκ θαύματος ο άνδρας μου άρχισε να συνέρχεται.
Αν και ιατροί υψηλής επαγγελματικής στάθμης περιποιήθηκαν τον σύζυγό μου και έδωσαν τα καλύτερα φάρμακα, δεν μπορούσαν να εξηγήσουν πώς συνήλθε, όταν δεν του έδιναν πιθανότητες επιβίωσης. Σταδιακά οι αναλύσεις μπήκαν στα φυσιολογικά όρια καί, κάνοντας ξανά τομογραφία στον εγκέφαλο, διαπιστώθηκε ότι ο θρόμβος είχε εξαφανιστεί εντελώς!
Είναι γεγονός ότι γενικά οι ασθενείς που παθαίνουν εγκεφαλικό, εάν επιβιώσουν, στην πιο ευτυχισμένη περίπτωση μένουν με αναπηρία. Σε λιγότερο από 30 μέρες μετά το εγκεφαλικό, ο σύζυγός μου έφυγε από την εντατική μονάδα με τα πόδια, χωρίς κανένα πρόβλημα, πράγμα που μέχρι σήμερα δεν ξανάγινε στο νοσοκομείο μας. Αυτό το γεγονός άλλαξε όλη την κοσμοαντίληψή μου και στήριξε την πίστη μου στον Θεό. Δεν μπορώ να εξηγήσω, πώς αυτός ο κύριος ήρθε σε μένα και μου έδωσε αυτά τα «μαργαριτάρια» ακριβώς εκείνη την στιγμή, που οι γιατροί δεν μάς έδιναν πλέον καμία ελπίδα ζωής. Είμαι σίγουρη ότι μόνο η δύναμη του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος τον προέτρεψε να έρθει σε μένα εκείνες τις φοβερές στιγμές.
Δεν μπορώ να βρώ λόγια δοξολογίας και ευχαριστίας για τον Θεό που τα οικονόμησε όλα για να βγάλει την οικογένειά μου από αυτή την δυστυχία. Ο σύζυγός μου είναι ένας θαυμάσιος άνθρωπος που βοηθάει με δικά του χρήματα τους άπορους. Με την ιδιότητά του ως καθηγητής πανεπιστημίου, έχει βοηθήσει ανιδιοτελώς πολλούς φοιτητές και μαθητές.
Με πολύ σεβασμό και μετάνοια σάς φιλώ το χέρι
Νικουλίνα Γλοδαρένκο
Σας γράφω για ένα τρομερό γεγονός, που, με την βοήθεια του Θεού, είχε μια πολύ ευτυχή λύση.
Στις 5 Ιανουαρίου 1999 ο σύζυγός μου Βίκτωρ Γλοδαρέγκο έπαθε εγκεφαλικό επεισόδιο. Τον πήρανε στο νευροχειρουργικό τμήμα. Μετά από λίγες μέρες έπαθε νεφρική ανεπάρκεια και τον μετέφεραν στην εντατική μονάδα. Οι αναλύσεις έδειχναν ότι ήταν μία πολύ σοβαρή κατάσταση. Αν και οι γιατροί χρησιμοποίησαν όλες τις πιθανές μεθόδους για να τον κρατούν ζωντανό, οι πιθανότητες επιβίωσης ήταν λίγες. Τα δευτερόλεπτα ήταν μετρημένα.
Σε αυτές τις στιγμές της απογνώσεως ήρθε ένας κύριος που τον είχα γνωρίσει στην δουλειά, ο οποίος τρέμοντας από συγκίνηση και με δάκρυα μου έδωσε μερικά φυλαχτά: μία εικονίτσα της Παναγίας, μία κορδέλα της Αγίας Ζώνης, ένα κλαδί ελιάς και λίγο λαδάκι, τα οποία έφερε από το Άγιον Όρος και με παρακάλεσε να τα βάλω κάτω από το μαξιλάρι του συζύγου μου. Τα έβαλα, και ως εκ θαύματος ο άνδρας μου άρχισε να συνέρχεται.
Αν και ιατροί υψηλής επαγγελματικής στάθμης περιποιήθηκαν τον σύζυγό μου και έδωσαν τα καλύτερα φάρμακα, δεν μπορούσαν να εξηγήσουν πώς συνήλθε, όταν δεν του έδιναν πιθανότητες επιβίωσης. Σταδιακά οι αναλύσεις μπήκαν στα φυσιολογικά όρια καί, κάνοντας ξανά τομογραφία στον εγκέφαλο, διαπιστώθηκε ότι ο θρόμβος είχε εξαφανιστεί εντελώς!
Είναι γεγονός ότι γενικά οι ασθενείς που παθαίνουν εγκεφαλικό, εάν επιβιώσουν, στην πιο ευτυχισμένη περίπτωση μένουν με αναπηρία. Σε λιγότερο από 30 μέρες μετά το εγκεφαλικό, ο σύζυγός μου έφυγε από την εντατική μονάδα με τα πόδια, χωρίς κανένα πρόβλημα, πράγμα που μέχρι σήμερα δεν ξανάγινε στο νοσοκομείο μας. Αυτό το γεγονός άλλαξε όλη την κοσμοαντίληψή μου και στήριξε την πίστη μου στον Θεό. Δεν μπορώ να εξηγήσω, πώς αυτός ο κύριος ήρθε σε μένα και μου έδωσε αυτά τα «μαργαριτάρια» ακριβώς εκείνη την στιγμή, που οι γιατροί δεν μάς έδιναν πλέον καμία ελπίδα ζωής. Είμαι σίγουρη ότι μόνο η δύναμη του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος τον προέτρεψε να έρθει σε μένα εκείνες τις φοβερές στιγμές.
Δεν μπορώ να βρώ λόγια δοξολογίας και ευχαριστίας για τον Θεό που τα οικονόμησε όλα για να βγάλει την οικογένειά μου από αυτή την δυστυχία. Ο σύζυγός μου είναι ένας θαυμάσιος άνθρωπος που βοηθάει με δικά του χρήματα τους άπορους. Με την ιδιότητά του ως καθηγητής πανεπιστημίου, έχει βοηθήσει ανιδιοτελώς πολλούς φοιτητές και μαθητές.
Με πολύ σεβασμό και μετάνοια σάς φιλώ το χέρι
Νικουλίνα Γλοδαρένκο
6. Θεραπεία οσφυαλγίας
Σάββατο 3-4-1999
Αγ.Πάντων 38, Ξηροκρήνη Θεσσαλονίκης
«Ονομάζομαι Μαρία Νικολαΐδου, είμαι 16 χρονών, πηγαίνω στην Α΄ Λυκείου και μένω στην Θεσσαλονίκη.
Στέλνω αυτό το ευχαριστήριο γράμμα για το θαύμα που μου έκανε η Παναγία. Πριν από δύο μήνες ήρθε ο αδελφός μου στην Μονή σας και πήρε ευλογία την κορδέλα που σταυρώνετε στην Τιμία Ζώνη της Υπεραγίας Θεοτόκου. Εγώ είχα πέσει στο κρεβάτι, χωρίς να μπορώ να κουνηθώ από οσφυαλγία στην μέση μου. Πήγαμε στο Α΄ βοηθειών, μου έκαναν δύο ενέσεις που δεν με έκαναν καλά, αλλά μου άφησαν και ένα κουσούρι.
Όταν φόρεσα την κορδέλα και έβαλα και λάδι από το Άγιον Όρος, ω του θαύματος, έγινα καλά. Σάς παρακαλώ να μου στείλετε μερικές κορδέλες για τυχόν περιστατικά, όπως για τον πατέρα μου που έχει χρόνια προβλήματα μέσης».
Φιλώ την δεξιά σας
Μαρία Νικολαΐδου
Αγ.Πάντων 38, Ξηροκρήνη Θεσσαλονίκης
«Ονομάζομαι Μαρία Νικολαΐδου, είμαι 16 χρονών, πηγαίνω στην Α΄ Λυκείου και μένω στην Θεσσαλονίκη.
Στέλνω αυτό το ευχαριστήριο γράμμα για το θαύμα που μου έκανε η Παναγία. Πριν από δύο μήνες ήρθε ο αδελφός μου στην Μονή σας και πήρε ευλογία την κορδέλα που σταυρώνετε στην Τιμία Ζώνη της Υπεραγίας Θεοτόκου. Εγώ είχα πέσει στο κρεβάτι, χωρίς να μπορώ να κουνηθώ από οσφυαλγία στην μέση μου. Πήγαμε στο Α΄ βοηθειών, μου έκαναν δύο ενέσεις που δεν με έκαναν καλά, αλλά μου άφησαν και ένα κουσούρι.
Όταν φόρεσα την κορδέλα και έβαλα και λάδι από το Άγιον Όρος, ω του θαύματος, έγινα καλά. Σάς παρακαλώ να μου στείλετε μερικές κορδέλες για τυχόν περιστατικά, όπως για τον πατέρα μου που έχει χρόνια προβλήματα μέσης».
Φιλώ την δεξιά σας
Μαρία Νικολαΐδου
7. Σάς κάνω γνωστά τα θαύματα
της Παναγίας
26-4-1999
Λονδίνο
«Σας στέλνω αυτό το γράμμα για να σας κάνω γνωστά τα θαύματα της Παναγίας μας, που έγιναν με την κορδέλα της Αγίας Ζώνης.
Έχω τρεις κόρες που είχαν και οι τρεις πρόβλημα να κάνουν παιδί. Οι δύο πρώτες έχασαν το πρώτο παιδί τους στην αρχή της εγκυμοσύνης τους και μετά παρουσιάστηκαν προβλήματα. Στην τρίτη ο γιατρός είπε, ότι ήταν δύσκολο να κάνει παιδί. Στις προσευχές μου όμως έτρεχε η Παναγία μας και με την βοήθειά της μάς έστειλε τον π. Σ.., τον πνευματικό μου, που μάς προμήθευσε τις κορδέλες της Παναγίας. Οι κόρες μου τις φόρεσαν και απόκτησε η κάθε μία από ένα χαριτωμένο αγοράκι.
Επίσης έδωσα την κορδέλα σε μια κοπέλλα, που δεν έκανε παιδιά, και τώρα έχει ένα αγοράκι, μετά από επτά εγκυμοσύνες.
Μια γνωστή μας ήλθε από την Κύπρο, γιατί είχε καρκίνο στο στήθος. Έκανε δύο εγχειρήσεις και με την βοήθεια της Ζώνης της Παναγίας μας έγινε καλά.
Το επόμενο θαύμα έγινε στην Αντρούλα. Αυτή μετά από 25 χρόνια γάμου έμεινε έγκυος στα 44 της χρόνια. Η εγκυμοσύνη της όμως παρουσίασε μεγάλα προβλήματα. Είχε 4 όγκους που εμπόδιζαν το έμβρυο να αναπτυχθεί. Της έδωσα την κορδέλα με την εντολή του πνευματικού μου. Οι όγκοι παραμέρισαν και έτσι έδωσαν τόπο στο έμβρυο να μεγαλώνει. Τώρα έχει ένα αγοράκι 8 μηνών.
Βλέπω ότι με τα θαύματα αυτά σταθεροποιείται η πίστη μας, γιατί πολλοί λένε ότι στην εποχή μας δεν γίνονται θαύματα. Πρέπει να σάς ομολογήσω ότι, πριν να δώσω την κορδέλα, συμβουλεύω ότι πρέπει να προηγηθεί εξομολόγηση, που είναι δείγμα ταπείνωσης και προετοιμασίας».
Διατελώ μετά μεγάλης ευλαβείας
Νέδη
πηγή: Ιερά Μεγίστη Μονή Βατοπαιδίου, Θαύματα Αγίας Ζώνης, Έκδοση Β’ επαυξημένη, Ιερά Μεγίστη Μονή Βατοπαιδίου, Άγιον Όρος 2008.Λονδίνο
«Σας στέλνω αυτό το γράμμα για να σας κάνω γνωστά τα θαύματα της Παναγίας μας, που έγιναν με την κορδέλα της Αγίας Ζώνης.
Έχω τρεις κόρες που είχαν και οι τρεις πρόβλημα να κάνουν παιδί. Οι δύο πρώτες έχασαν το πρώτο παιδί τους στην αρχή της εγκυμοσύνης τους και μετά παρουσιάστηκαν προβλήματα. Στην τρίτη ο γιατρός είπε, ότι ήταν δύσκολο να κάνει παιδί. Στις προσευχές μου όμως έτρεχε η Παναγία μας και με την βοήθειά της μάς έστειλε τον π. Σ.., τον πνευματικό μου, που μάς προμήθευσε τις κορδέλες της Παναγίας. Οι κόρες μου τις φόρεσαν και απόκτησε η κάθε μία από ένα χαριτωμένο αγοράκι.
Επίσης έδωσα την κορδέλα σε μια κοπέλλα, που δεν έκανε παιδιά, και τώρα έχει ένα αγοράκι, μετά από επτά εγκυμοσύνες.
Μια γνωστή μας ήλθε από την Κύπρο, γιατί είχε καρκίνο στο στήθος. Έκανε δύο εγχειρήσεις και με την βοήθεια της Ζώνης της Παναγίας μας έγινε καλά.
Το επόμενο θαύμα έγινε στην Αντρούλα. Αυτή μετά από 25 χρόνια γάμου έμεινε έγκυος στα 44 της χρόνια. Η εγκυμοσύνη της όμως παρουσίασε μεγάλα προβλήματα. Είχε 4 όγκους που εμπόδιζαν το έμβρυο να αναπτυχθεί. Της έδωσα την κορδέλα με την εντολή του πνευματικού μου. Οι όγκοι παραμέρισαν και έτσι έδωσαν τόπο στο έμβρυο να μεγαλώνει. Τώρα έχει ένα αγοράκι 8 μηνών.
Βλέπω ότι με τα θαύματα αυτά σταθεροποιείται η πίστη μας, γιατί πολλοί λένε ότι στην εποχή μας δεν γίνονται θαύματα. Πρέπει να σάς ομολογήσω ότι, πριν να δώσω την κορδέλα, συμβουλεύω ότι πρέπει να προηγηθεί εξομολόγηση, που είναι δείγμα ταπείνωσης και προετοιμασίας».
Διατελώ μετά μεγάλης ευλαβείας
Νέδη
Πηγή : http://www.pemptousia.gr/
