Διδασκαλίες καί ἀποφθέγματα τοῦ γέροντος Γεωργίου Καρσλίδη.δ’

Ἀναρτήθηκε hristospanagia4

 ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΕΣ ΚΑΙ ΑΠΟΦΘΕΓΜΑΤΑ ΤΟΥ ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΚΑΡΣΛΙΔΗ 
 • «Παιδιά μου, ο κόσμος έχει φύγει από την αθωότητα κι από την καλωσύνη. Κάθε μέρα και προς το κακό φροντίζει να βαδίζη. Όσο περνούν τα χρόνια βαδίζουμε στην καταστροφή και ο Θεός αυτά δεν τα θέλει. Πόση διαφορά υπάρχει (σήμερα) από πριν πενήντα χρόνια».
• «Η προσευχή και η ελεημοσύνη πάνε μαζί. Αν κάνης προσευχή χωρίς ελεημοσύνη, τότε νεκρή είναι και η προσευχή σου».
• «Όλοι θα φύγουν από δω μία μέρα. Εδώ είμαστε περαστικοί διαβάτες. Ήρθαμε να δείξουμε τα έργα μας και να φύγουμε… Πάντοτε αγάπη και σ’ αυτούς, που μας αγαπούν, και σ’ αυτούς ,που μας μισούν. Να τους συγχωρούμε και να τους αγαπούμε όσον μεγάλο κακό κι αν μας έχουν κάνει. Τότε είμαστε τέκνα του Θεού και τότε συγχωρούνται και τα δικά μας αμαρτήματα. Γιατί όλοι μας αμαρτάνουμε κάθε τόσο. Αφού στην γη πατήσαμε και σάρκα φορέσαμε, κάθε βήμα και αμαρτία…Πάντα αγάπη να κηρύττετε. Αυτός είναι ο πιο βασικός νόμος του Θεού. Αγάπη και μόνον αγάπη».
• «Ποτέ σου να μη ζηλέψης τον πλούτο, ούτε τις φαντασίες. Πάντα να ζης σεμνά και ταπεινά, χωρίς εγωισμό. Γιατί ο εγωισμός είναι φοβερό αμάρτημα. Όταν ακούς ότι συκοφαντούν κάποιον, ας είναι και αλήθεια, ποτέ σου να μη συμπληρώνης κατηγορίες, αλλά πάντα να λες το καλό και να λυπάσαι. Πάντα να φροντίζης να αγαπάς τους φτωχούς, τους γέρους, τα ορφανά, τους αρρώστους».
• «Νηστεία, αγρυπνία και προσευχή είναι τα ουράνια χαρίσματα. Δεν αρκεί μόνον η πίστη. Χρειάζονται και έργα. Προστασία στα ορφανά, ελεημοσύνη στους φτωχούς».
• «Το βάπτισμα είναι ένα από τα επτά μυστήρια. Για να βαπτίσουν ένα παιδί, πρέπει οι γονείς και ο νονός ή η νονά , να κάνουν τρεις ημέρες εγκράτεια πριν το βάπτισμα και τρεις μέρες μετά».
• «Αν θέλουμε να είμαστε πραγματικά Χριστιανοί, πρέπει να ακολουθήσουμε τα χνάρια του Χριστού μας. Πρέπει πάντα να συγχωρούμε και όχι να βλαστημούμε αυτούς, που μας έφταιξαν».
Από το : «ΓΕΡΟΝΤΙΚΟΝ
της εποχής μας»
(Λόγοι και πράξεις Αγίων Γερόντων
των ημερών μας εις ενίσχυσιν και
παρηγορίαν των πιστών )
Π. Μ . ΣΩΤΗΡΧΟΣ
ΕΚΔΟΣΕΙΣ: ΠΑΡΟΥΣΙΑ

http://agiosmgefiras.blogspot.gr

ΓΙΑΤΙ ΑΡΑΓΕ ΔΕΝ ΤΟΝΙΖΕΤΑΙ Η ΑΝΑΣΤΑΣΙΣ ΚΑΙ ΑΝΑΛΗΨΙΣ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ, ΑΛΛΑ ΛΕΓΕΤΑΙ ΜΟΝΟΝ ΜΕΤΑΣΤΑΣΙΣ; «ἡ Κυρία ἡμῶν Θεοτόκος, μετὰ τὴν ἐν τῷ τάφῳ τριήμερον αὐτῆς Κοίμησιν, ὄχι μόνον μετέστη, ἀλλὰ καὶ ἀνέστη ἀπὸ τοῦ τάφου, καὶ ἀνελήφθη».

Ἀναρτήθηκε ἀπὸ hristospanagia4

Συναξάριον τῆς Ἑορτῆς τῆς Κοιμήσεως τῆς Θεοτόκου.

Τοῦ Ὁσίου Πατρὸς ἡμῶν Νικοδήμου τοῦ Ἁγιορείτου.

(Ἀπὸ τὸν  «Συναξαριστὴ τῶν δώδεκα μηνῶν τοῦ ἐνιαυτοῦ»,
Ἐκδ. “Δόμος”, Ἀθῆναι 2005)

Τῷ αὐτῶ μηνὶ ΙΕ´, ἡ σεβασμία Μετάστασις τῆς ὑπερενδόξου Δεσποίνης ἡμῶν Θεοτόκου καὶ Ἀειπαρθένου Μαρίας.

Οὐ θαῦμα θνήσκειν κοσμοσώτειραν Κόρην,
Τοῦ Κοσμοπλάστου σαρκικῶς τεθνηκότος.
Ζῆ ἀεὶ Θεομήτωρ κἂν δεκάτη θάνε πέμπτη.

.            Ὅταν ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός, ἠθέλησε νὰ παραλάβη εἰς τὸν ἑαυτόν του τὴν ἐδικήν του Μητέρα, τότε προτίτερα ἀπὸ τρεῖς ἡμέρας, ἐφανέρωσεν εἰς αὐτὴν διὰ μέσου Ἀγγέλου (ὅστις λέγουσιν, ὅτι ἦτον ὁ Ἀρχάγγελος Γαβριὴλ) τὴν ἀπὸ γῆς εἰς Οὐρανὸν αὐτῆς Μετάστασιν. Ἐλθὼν δὲ πρὸς αὐτὴν ὁ Ἄγγελος, εἶπε. Τάδε λέγει ὁ Υἱός σου: καιρὸς εἶναι νὰ παραλάβω τὴν Μητέρα μου εἰς τὸν ἑαυτόν μου. Ὅθεν μὴ ταραχθῆς διὰ τοῦτο, ἀλλὰ μὲ εὐφροσύνην δέξαι τὸ μήνυμα, ἐπειδὴ καὶ μεταβαίνεις εἰς ζωὴν ἀθάνατον. Τοῦτο δὲ μαθοῦσα ἡ Θεοτόκος, ἐχάρη χαρὰν μεγάλην. Καὶ λοιπὸν ἀπὸ τὸν πόθον κινουμένη τοῦ νὰ μεταβῆ πρὸς τὸν Υἱόν της, ἀνέβη μὲ σπουδὴν καὶ προθυμίαν ἐπάνω εἰς τὸ ὄρος τῶν Ἐλαιῶν διὰ νὰ προσευχηθῆ.(Εἶχε γὰρ ἡ Πανύμνητος τοιαύτην συνήθειαν, νὰ ἀναβαίνη συχνὰ εἰς τὸ ὄρος αὐτό.) Τότε δὲ ἠκολούθησεν ἕνα θαῦμα παράδοξον. Διότι ὅταν ἀνέβη ἐκεῖ ἡ Θεοτόκος, τότε ἔκλιναν τὴν κορυφὴν αὐτῶν τὰ δένδρα, ὁπού ἦτον εἰς τὸ ὄρος φυτευμένα, ὡσὰν νὰ ἦτον ἔμψυχα καὶ λογικά, καὶ ἔτζι ἐπροσκύνησαν, καὶ ἀπέδωκαν κατὰ τὸ πρέπον, σέβας καὶ τιμὴν εἰς τὴν Κυρίαν τοῦ κόσμου καὶ Δέσποιναν.
.            Ἀφ’ οὗ δὲ ἱκανῶς ἐπροσευχήθη ἡ Πανάχραντος, ἐγύρισεν εἰς τὴν οἰκίαν της, καὶ ὢ τοῦ θαύματος! παρευθὺς ἐσείσθη ὅλη. Ἔπειτα ἄναψε πολλὰ φῶτα ἡ Δέσποινα, καὶ εὐχαριστήσασα τὸν Θεόν, ἐκάλεσε τὰς συγγενίδας αὐτῆς καὶ γειτόνισσας. Σαρώνει τὸν οἶκόν της, εὐτρεπίζει τὸν νεκροκράββατον, καὶ ἑτοιμάζει ὅλα, ὅσα ἦτον ἐπιτήδεια εἰς τὸν ἐνταφιασμόν της. Φανερώνει δὲ καὶ εἰς τὰς ἄλλας γυναῖκας τὰ λόγια, ὁποὺ τὴν ἐλάλησεν ὁ Ἄγγελος διὰ τὴν εἰς τοὺς Οὐρανοὺς αὐτῆς μετάστασιν. Καὶ εἰς πληροφορίαν καὶ πίστωσιν τῶν λεγομένων, δείχνει εἰς αὐτὰς τὸ χαροποιὸν καὶ νικητικὸν σημεῖον, ὁπού ἔδωκεν εἰς αὐτὴν ὁ Ἄγγελος. Τοῦτο δὲ ἦτον ἕνας κλάδος τῆς φοινικίας. Οἱ δὲ καλεσμέναις γυναῖκες, τὸ λυπηρὸν τοῦτο ἀκούσασαι μήνυμα, ἐθρήνουν, καὶ μὲ δάκρυα τὸ πρόσωπον αὐτῶν ἔλουον, ἐλεειναῖς φωναῖς ὀδυρόμεναι. Παύσασαι ὅμως ἀπὸ τοὺς θρήνους, παρεκάλουν τὴν Δέσποιναν νὰ μὴ τὰς ἀφήση ὀρφανάς. Ἡ δὲ Θεοτόκος τὰς ἐβεβαίωνεν, ὅτι καὶ ἀφ’ οὗ μετασταθῆ εἰς τοὺς Οὐρανούς, ἔχει νὰ διαφυλάττη, ὄχι μόνον αὐτάς, ἀλλὰ καὶ ὅλον τὸν κόσμον. Ὅθεν μὲ τὰ τοιαῦτα παρηγορητικὰ λόγια, ἔπαυσε τὴν ὑπερβολικὴν αὐτῶν λύπην.
.            Ἔπειτα ἐδιώρισεν ἡ Πάναγνος διὰ τὰ δύω φορέματα ὁπού εἶχεν, ὅτι δηλαδὴ αἱ δύω χῆραι, ὁποὺ ἦτον εἰς αὐτὴν γνώριμαι καὶ φιλαινάδαι, καὶ ὁπού ἐτρέφοντο παρ’ αὐτῆς, αὐταὶ νὰ πάρουν κάθε μία τὸ ἕνα φόρεμα.
.            Εἰς καιρὸν δὲ ὁποὺ ταῦτα ἐδιάτασσεν ἡ Πανάμωμος, ὢ τοῦ θαύματος! ἔγινεν αἰφνιδίως ἕνας ἦχος μιᾶς δυνατῆς βροντῆς, καὶ εὐθὺς ἦλθον ἐκεῖ πάμπολλα νέφαλα, τὰ ὁποῖα ἁρπάσαντα ἀπὸ τὰ πέρατα τῆς οἰκουμένης τοὺς Ἀποστόλους, ἔφεραν αὐτοὺς εἰς τὴν οἰκίαν τῆς Θεοτόκου. Μαζὶ δὲ μὲ τοὺς Ἀποστόλους ἦλθε καὶ ὁ Ἀρεοπαγίτης Διονύσιος, ὁ Ἅγιος Ἱερόθεος ὁ διδάσκαλος τοῦ Διονυσίου, ὁ Ἀπόστολος Τιμόθεος, καὶ οἱ λοιποὶ θεόσοφοι Ἱεράρχαι, ἐπὶ τῶν νεφελῶν φερόμενοι. Οἱ ὁποῖοι καθὼς ἔμαθον τὴν αἰτίαν, διὰ τὴν ὁποίαν αἰφνιδίως καὶ παραδόξως ἐσυνάχθησαν, ταῦτα ἔλεγον πρὸς τὴν Θεοτόκον: Σὲ Δέσποινα, βλέποντες ἡμεῖς, πὼς ἔζης καὶ ἔμενες εἰς τὸν κόσμον, ἐπαρηγορούμεθα, ὡσὰν νὰ ἐβλέπομεν τὸν Υἱόν σου καὶ Δεσπότην ἡμῶν καὶ Διδάσκαλον. Ἐπειδὴ δὲ τώρα μὲ τὴν βουλὴν τοῦ Υἱοῦ καὶ Θεοῦ σου μεταβαίνεις εἰς τὰ Οὐράνια, διὰ τοῦτο θρηνοῦμεν, ὡς ὁρᾶς, καὶ δακρύομεν. Ἀγκαλὰ καὶ κατὰ ἄλλον τρόπον χαίρομεν, διὰ τὰ ἐπὶ σοὶ οἰκονομούμενα πράγματα. Ταῦτα δὲ λέγοντες, ἔβρεχον τὸ πρόσωπόν τους μὲ δάκρυα.
.            Τότε ἡ Θεοτόκος πρὸς αὐτοὺς ἀπεκρίθη. Ὦ φίλοι καὶ μαθηταὶ τοῦ ἐμοῦ Υἱοῦ καὶ Θεοῦ, μὴ κάμετε πένθος καὶ λύπην τὴν ἐδικήν μου χαράν. Ἀλλὰ ἐνταφιάσετε τὸ σῶμά μου, καθὼς ἐγὼ θέλω τὸ σχηματίσω ἐπάνω εἰς τὸν νεκροκράββατον. Ὅταν δὲ ταῦτα τὰ λόγια ἐτελειώθησαν, ἰδοὺ φθάνει καὶ ὁ θεσπέσιος Ἀπόστολος Παῦλος, τὸ σκεῦος τῆς ἐκλογῆς, ὅστις πεσὼν εἰς τοὺς πόδας τῆς Θεομήτορος, ἐπροσκύνησεν αὐτήν. Καὶ ἀνοίξας τὸ στόμα του, τὴν ἐγκωμίασε μὲ πολλὰ καὶ οὐράνια ἐγκώμια. Χαῖρε, λέγων, ὦ Μῆτερ τῆς ζωῆς, καὶ τοῦ ἐδικοῦ μου κηρύγματος ἡ ὑπόθεσις: διατί, ἀγκαλὰ καὶ ἐγὼ δὲν εἶδον σωματικῶς ἐπὶ τῆς γῆς τὸν Υἱόν σου, ἐσένα ὅμως βλέπωντας, ἐνόμιζον ὅτι βλέπω ἐκεῖνον τὸν ἴδιον. Μετὰ ταῦτα, ἀποχαιρετᾶ ὅλους ἡ Παρθένος. Ἀνακλίνεται ἐπάνω εἰς τὸν νεκροκράββατον. Σχηματίζει τὸ Πανάχραντον αὐτῆς Σῶμα, καθὼς ἠθέλησε. Προσφέρει δεήσεις καὶ ἱκεσίας εἰς τὸν Υἱόν της διὰ τὴν σύστασιν καὶ εἰρήνην ὅλου τοῦ κόσμου. Γεμόζει τοὺς Ἀποστόλους καὶ Ἱεράρχας ἀπὸ τὴν εὐλογίαν τοῦ Υἱοῦ της, τὴν διδομένην δι’ αὐτῆς εἰς τοὺς ἀνθρώπους. Καὶ ἔτζι ἀφίνει εἰς τὰς χεῖρας τοῦ Υἱοῦ καὶ Θεοῦ της τὴν ὁλόφωτον καὶ Παναγίαν ψυχήν της. Τότε ὁ Κορυφαῖος τῶν Ἀποστόλων Πέτρος, ἄρχισε πρῶτος νὰ λέγη εἰς τὴν Θεοτόκον ἐγκώμια ἐπιτάφια, οἱ δὲ λοιποὶ Ἀπόστολοι ἐσήκωσαν τὸν νεκροκράββατον. Καὶ ἄλλοι μὲν ἐπροπορεύοντο ἔμπροσθεν, βαστάζοντες λαμπάδας καὶ φῶτα, καὶ ὕμνους ψάλλοντες. Ἄλλοι δέ, ἠκολούθουν, παραπέμποντες εἰς τὸν τάφον τὸ Θεοδόχον σῶμα τῆς Θεομήτορος.
.            Τότε δὴ τότε καὶ Ἄγγελοι ἠκούοντο ψάλλοντες ἀπὸ τοὺς Οὐρανούς, καὶ αἱ φωναὶ τῶν ἀσωμάτων Δυνάμεων τὸν ἀέρα ἐγέμοζον. Τὰ ὁποῖα ὅλα μὴ ὑποφέροντες νὰ βλέπουν καὶ νὰ ἀκούουν οἱ φθονεροὶ ἄρχοντες τῶν Ἰουδαίων, ἐπαρακίνησαν μερικοὺς ἀπὸ τὸν λαόν, καὶ ἔπεισαν αὐτοὺς νὰ κρημνίσουν εἰς τὴν γῆν τὸ ἱερὸν νεκροκράββατον, ἐπάνω εἰς τὸ ὁποῖον ἐφέρετο τὸ ζωαρχικὸν Σῶμα τῆς Θεοτόκου. Ἀλλ’ ὅμως ἡ θεία δίκη ἐπρόφθασε καὶ ἐπαίδευσε τοὺς τοῦτο τολμήσαντας, τυφλώσασα πάντων τοὺς ὀφθαλμούς. Ἕνα δὲ ἀπὸ αὐτοὺς ἐστέρησεν ὄχι μόνον ἀπὸ ὀμμάτια, ἀλλὰ καὶ ἀπὸ χέρια. Ἐπειδὴ καὶ αὐτὸς θρασύτερον ἀπὸ τοὺς ἄλλους ὥρμησε καὶ ἔπιασε τὴν ἱερὰν ἐκείνην κλίνην. Ὅστις ἀφῆκεν εἰς τὴν κλίνην κρεμασμένα τὰ τολμηρά του χέρια, τὰ ὁποῖα τὸ σπαθὶ τῆς θείας δίκης ἀπέκοψεν. Ἔμεινε λοιπὸν ὁ τάλας ἐκεῖνος ἕνα ἐλεεινὸν καὶ ἀξιοδάκρυτον θέαμα. Πιστεύσας ὅμως ὕστερον ἐξ ὅλης ψυχῆς, ὄχι μόνον αὐτὸς ἰατρεύθη καὶ ἀπεκατέστη ὑγιὴς ὡς τὸ πρότερον, ἀλλὰ καὶ εἰς τοὺς ἄλλους ὁπού ἐτυφλώθησαν, ἔγινεν αἴτιος ἰατρείας καὶ σωτηρίας. Πέρνωντας γὰρ οὗτος ὀλίγον τι μέρος ἀπὸ τὸ ροῦχον τῆς Θεοτόκου, καὶ βαλὼν αὐτὸ ἐπάνω εἰς τοὺς τυφλωθέντας, ὢ τοῦ θαύματος! ἰάτρευσεν αὐτούς, καὶ ἀπὸ τὸ πάθος τῆς τυφλότητος, καὶ ἀπὸ τὸ πάθος τῆς ἀπιστίας. Φθάσαντες δὲ οἱ Ἀπόστολοι εἰς τὸ χωρίον Γεθσημανή, ἐνταφίασαν τὸ Πάναγνον Σῶμα τῆς Θεοτόκου, καὶ τρεῖς ἡμέρας προσμένουσιν ἐκεῖ, ἀκούοντες ἀκαταπαύστως εἰς ὅλον αὐτὸ τὸ διάστημα, τοὺς ὕμνους καὶ τὰς φωνὰς τῶν Ἁγίων Ἀγγέλων. Ἐπειδὴ δὲ κατὰ θείαν οἰκονομίαν, ὡς ἄδεται λόγος, ἕνας ἀπὸ τοὺς Ἀποστόλους (ὁ Θωμᾶς δηλαδή, καθὼς οἱ πολλοὶ θέλουσιν) δὲν εὑρέθη παρὼν εἰς τὴν κηδείαν τοῦ ζωαρχικοῦ σώματος τῆς Θεομήτορος, ἀλλ’ ἦλθεν εἰς τὴν τρίτην ἡμέραν, διὰ τοῦτο ἐλυπεῖτο πολλά, ἐπειδὴ δὲν ἠξιώθη νὰ ἰδῆ καὶ αὐτὸς ἐκεῖνα, ὁπού ἠξιώθησαν καὶ εἶδον οἱ λοιποὶ Ἀπόστολοι. Ὅθεν κοινῇ ψήφῳ ἅπαντες οἱ Ἀπόστολοι ἄνοιξαν τὸν τάφον διὰ νὰ προσκυνήση τὸ Σῶμα τῆς Θεοτόκου, ὁ ὑστερήσας Ἀπόστολος. Ἀνοίξαντες δὲ τὸν τάφον, ἐξέστησαν ἅπαντες. Εὗρον γὰρ τὸν τάφον, εὔκερον μὲν ἀπὸ σῶμα, μόνον δὲ τὸ σινδόνι ἔχοντα, τὸ ὁποῖον ἔμεινε παρηγορία εἰς τοὺς Ἀποστόλους, ὁπού ἔμελλον νὰ λυποῦνται, καὶ μαρτυρία καὶ ἀπόδειξις ἀψευδὴς τῆς ἐκ τοῦ τάφου μεταθέσεως τῆς Θεοτόκου. Ἐπειδὴ καὶ ἕως τώρα, ὁ ἐν τῇ πέτρᾳ σκαμμένος τάφος αὐτῆς, βλέπεται καὶ προσκυνεῖται εὔκερος ἀπὸ σῶμα. Τελεῖται δὲ ἡ αὐτῆς Σύναξις καὶ ἑορτὴ ἐν τῷ σεβασμίῳ οἴκῳ τῶν Βλαχερνῶν, πανηγυρίζεται δὲ καὶ εἰς ὅλας τὰς κατὰ τόπον Ἐκκλησίας.

[…]

 .            Σημειοῦμεν ἐνταῦθα, ὅτι ἡ Κυρία ἡμῶν Θεοτόκος, μετὰ τὴν ἐν τῷ τάφῳ τριήμερον αὐτῆς Κοίμησιν, ὄχι μόνον μετέστη, ἀλλὰ καὶ ἀνέστη ἀπὸ τοῦ τάφου, καὶ ἀνελήφθη εἰς τοὺς Οὐρανούς, ἤτοι ἑνώθη πάλιν ἡ ὁλόφωτος αὐτῆς ψυχὴ μετὰ τοῦ θεοδόχου αὐτῆς σώματος, καὶ οὕτως ἀνέστη ἀπὸ τοῦ τάφου. Καὶ μετὰ τὴν ἀνάστασίν της, εὐθὺς ἀνελήφθη σύσσωμος εἰς τοὺς Οὐρανούς, μᾶλλον δὲ καὶ ὑπὲρ Οὐρανούς. Ὅτι δὲ ταῦτα ἐστιν ἀληθῆ, βεβαιοῦσι τὰ πνευματοκίνητα στόματα τῶν ἱερῶν Θεολόγων. Ὁ μὲν γὰρ θεσπέσιος Ἀνδρέας ὁ Κρήτης, ἐν ἑνὶ τῶν εἰς τὴν Κοίμησιν τριῶν ἐγκωμίων αὐτοῦ, οὗ ἡ ἀρχή: «Μυστήριον ἡ παροῦσα πανήγυρις», οὕτω γράφει: «Πῶς οὐκ ἀψευδὴς ἡ μετάθεσις; ἐπεὶ καὶ τἆλλα συνέδραμε. Ψυχῆς διάστασις ἀπὸ σώματος, συνθέτου λύσις, μερῶν διάζευξις, ἀνάλυσις, ἐπίζευξις (ἤτοι ἕνωσις ψυχῆς μετὰ σώματος), σύμπηξις (ἤτοι ἀνάστασις) καὶ πρὸς τὸ ἀφανὲς ὑποχώρησις». Ὁ Δαμασκηνὸς Ἰωάννης ἐν ἑνὶ τῶν εἰς τὴν Κοίμησιν τριῶν λόγων αὐτοῦ, οὗ ἡ ἀρχή: «Ἔθος ἐστὶ τοῖς ἐρωτικῶς πρός τι διακειμένοις», οὕτω φησίν: «Ἔδει καθάπερ χρυσὸν ἀποβαλοῦσαν τὸ γεῶδες καὶ ἀλαμπὲς τῆς θνητότητος πάχος, ὡς ἐν χωνεύσει τῷ θανάτῳ σάρκα (τῆς Θεοτόκου) ἄφθαρτον καὶ καθαρὰν τῷ φέγγει τῆς ἀφθαρσίας ἐκλάμπουσαν, ἑξαναστῆναι τοῦ μνήματος. Σήμερον ἀρχὴν λαμβάνει (ἡ Θεοτόκος) δευτέρας ὑπάρξεως (ἥτις ἐστὶν ἡ ἀνάστασις) ὑπὸ τοῦ δόντος αὐτὴ τὴν ἀρχὴν τῆς προτέρας ὑπάρξεως». Τούτοις συμμαρτυρεῖ καὶ ὁ ἱερὸς Κοσμᾶς οὕτως ἄδων ἔν τινι τροπαρίῳ τῆς πρώτης ὠδῆς τοῦ εἰς τὴν Κοίμησιν Κανόνος αὐτοῦ: «Διὸ θνήσκουσα, σὺν τῷ Υἱῷ ἐγείρη διαιωνίζουσα».
.            Καθαρώτατα δὲ καὶ σαφέστατα τοῦτο παρίστησιν ὁ τῆς Θεσσαλονίκης θεῖος Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς, ἐν τῷ εἰς τὴν Κοίμησιν λόγῳ αὐτοῦ, οὕτω πανηγυρίζων: «Μόνη αὕτη νῦν μετὰ τοῦ θεοδοξάστου Σώματος σὺν τῷ Υἱῷ τὸν οὐράνιον ἔχει χῶρον… εἰ γὰρ ψυχὴ Θεοῦ χάριν ἔνοικον σχοῦσα πρὸς Οὐρανὸν ἀνέρχεται τῶν ἐνταῦθα λυθεῖσα… πὼς ἄν, τὸ μὴ μόνον ἐν ἑαυτῷ λαβὸν αὐτὸν τὸν προαιώνιον καὶ μονογενῆ τοῦ Θεοῦ Υἱόν, τὴν ἀένναον πηγὴν τῆς χάριτος, ἀλλὰ καὶ γεννητικὸν ἀναφανὲν αὐτοῦ σῶμα, οὐκ ἀπὸ γῆς πρὸς Οὐρανὸν ἀνελήφθη; Διὰ τοῦτο, τὸ γεννῆσαν εἰκότως σῶμα, συνδοξάζεται τῷ γεννήματι, δόξῃ θεοπρεπεῖ, καὶ συνανίσταται, κατὰ τὸ προφητικὸν ἄσμα, τῷ πρότερον ἀναστάντι τριημέρῳ Χριστῷ, ἡ Κιβωτὸς τοῦ ἁγιάσματος αὐτοῦ. Καὶ παράστασις γίνεται τοῖς μαθηταῖς, τῆς ἐκ νεκρῶν αὐτῆς ἀναστάσεως, αἱ σινδόνες καὶ τὰ ἐντάφια μόνα περιλειφθέντα τῷ τάφῳ, καὶ μόνα κατ’ αὐτὸν εὑρεθέντα τοῖς κατὰ ζήτησιν προσελθοῦσι, καθάπερ ἐπὶ τοῦ Υἱοῦ καὶ Δεσπότου πρότερον. Οὐκ ἦν δὲ χρεία καὶ ταύτην ἔτι προσολίγον, καθάπερ ὁ ταύτης Υἱὸς καὶ Θεός, διατρίψαι τῇ γῇ. Διὰ τοῦτο πρὸς τὸν ὑπερουράνιον εὐθὺς ἀνελήφθη χῶρον ἀπὸ τοῦ τάφου».
.            Ἀλλὰ καὶ ὁ Θεόδωρος ὁ Στουδίτης τοῦτο βεβαιοῖ ἐν τῷ εἰς τὴν Κοίμησιν λόγῳ αὐτοῦ. Ὡσαύτως δὲ καὶ ὁ θεῖος Μάρκος ὁ Ἐφέσου ἐν τοῖς εἰς τὴν Κοίμησιν ὀκτωήχοις Κανόσιν αὐτοῦ, οὕτω λέγει ἔν τινι τροπαρίῳ τῆς ἐνάτης ὠδῆς τοῦ βαρέος ἤχου: «Μεγαλυνέσθω εὐφήμοις ὠδαῖς ἡ Πάναγνος, μακαριζέσθω ἀξίως ἡ Παμμακάριστος, ὅτι νενέκρωται καὶ ἐγήγερται πάλιν ὡς Μήτηρ τοῦ Κυρίου, εἰς πίστωσιν ἐσχάτης ἀναστάσεως ἣν ἐλπίζομεν». Καὶ ἐν ἄλλῳ τροπαρίῳ τῆς γ´ ὠδῆς τοῦ πλαγίου δ´ ἤχου οὕτω φησί: «Νέκρωσιν ἡ τῆς ζωῆς Μήτηρ δέχεται, καὶ τάφῳ τεθεῖσα, μετὰ τρίτην ἡμέραν, εὐκλεῶς ἐξανίσταται εἰς αἰῶνας τῷ Υἱῷ συμβασιλεύουσα, καὶ αἰτοῦσα τὴν τῶν πταισμάτων ἡμῖν ἄφεσιν». Παρίημι λέγειν, ὅτι καὶ ἐν τῷ κοινῷ Ὡρολογίῳ γράφεται περὶ τῆς ὑψώσεως τῆς Παναγίας, ὅτι οἱ μαθηταὶ τῷ τάφῳ προσελθόντες, καὶ μὴ εὑρόντες τὸ Πανάγιον τῆς Θεοτόκου σῶμα, ἐπείσθησαν ἀληθῶς ὅτι σύσσωμος, ζῶσα, καὶ τριήμερος, ὡς ὁ Υἱὸς αὐτῆς, ἐκ νεκρῶν ἀναστᾶσα καὶ μεταστᾶσα, εἰς Οὐρανοὺς μεταβέβηκε.

 […]

.             Διατὶ δὲ οὐ δημοσιεύεται ἐπ’ Ἐκκλησίας ἡ τῆς Θεοτόκου ἀνάστασις καὶ ἀνάληψις, ἀλλὰ Μετάστασις μόνον αὐτῆς λέγεται; Εἰς τοῦτο ἀποκρίνονται μερικοί. Πρῶτον, ὅτι ἡ τῆς Θεοτόκου ἀνάστασις καὶ ἀνάληψις δὲν εἶναι μαρτυρημένη ἐν ταῖς θείαις Γραφαῖς, καθὼς εἶναι ἡ τοῦ Υἱοῦ αὐτῆς καὶ Θεοῦ Ἀνάστασις καὶ Ἀνάληψις. Δεύτερον, διατὶ ἡ τῆς Θεοτόκου ἀνάστασις καὶ ἀνάληψις, δόγμα ἐστὶ μυστικόν, ἐν μόνοις τοῖς λόγοις τῶν Πατέρων σημειούμενον, καὶ οὐχὶ κήρυγμα. Ὅθεν καὶ σιωπᾶται, ἐπεὶ κατὰ τὸν Μέγαν Βασίλειον, «Τὰ μὲν δόγματα σιωπᾶται, τὰ δὲ κηρύγματα δημοσιεύεται» (καν. ²α´). Ἀποκρίνονται δὲ καὶ τρίτον, ὅτι ἡ Μετάστασις εἶναι καθολικωτέρα τῆς ἀναστάσεως καὶ ἀναλήψεως. Καθότι πᾶν τὸ ἀναστηθὲν ἢ ἀναληφθέν, μεθίσταται κατὰ τόπον. Ὅθεν ἡ Μετάστασις λεγομένη ἐπὶ τῆς Θεοτόκου, καὶ τὴν ἀνάστασιν αὐτῆς συμπεριλαμβάνει καὶ τὴν ἀνάληψιν. Ἐκ τῶν εἰρημένων λοιπὸν ἔγινε δῆλον, ὅτι οἱ φρονοῦντες, ὅτι ἡ Θεοτόκος οὐκ ἀνέστη, ἤτοι δὲν ἑνώθη ἡ ἁγιωτάτη αὐτῆς ψυχὴ μετὰ τοῦ ἀχράντου αὐτῆς σώματος, ἀλλ’ οὐδὲ τὸ σῶμα αὐτῆς ἐστι ζωντανὸν ἐν Οὐρανοῖς, ἀλλὰ νεκρόν, ὡς χωρισμένον τῆς ζωοποιούσης αὐτὸ ψυχῆς, οὐκ ὀρθῶς τοῦτο φρονοῦσιν.

 http://christianvivliografia.wordpress.com

Διδασκαλίες καί ἀποφθέγματα τοῦ γέροντος Γεωργίου Καρσλίδη.γ’ μέρος

Ἀναρτήθηκε hristospanagia4

 ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΕΣ ΚΑΙ ΑΠΟΦΘΕΓΜΑΤΑ ΤΟΥ ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΚΑΡΣΛΙΔΗ 

 • «Ο δρόμος του Χριστού είναι να αγαπάμε όλους τους ανθρώπους και αυτούς, που μας αγαπούν και αυτούς που μας μισούν. Να έχετε πραότητα και αν σας προσβάλλη ο άλλος, , να μη θέλετε να τον εκδικηθείτε, αλλά να τον συγχωρείτε και να του δείχνετε καλοσύνη. Και με την αγάπη, που θα του δείξετε, θα τον υποχρεώσετε να σας ζητήση συγγνώμη, εάν βέβαια είναι άνθρωπος με συνείδηση. Γιατί, παιδιά μου, από το καλό έρχεται καλό, από το κακό ποτέ δεν έρχεται καλοσύνη. Γι’ αυτό και σεις μη μαλώνετε με έναν άνθρωπο, που θα σας πειράξη, γιατί θα πληθύνη το κακό, αλλά δείξετε του καλοσύνη για να ηρεμήση και να έχετε μισθό από τον Θεόν. “Αλλήλων τα βάρη βαστάζετε” μας λέγει ο Χριστός».
• « Ο Θεός θέλει να ελέγχουμε μόνον τον εαυτό μας. Εμείς όμως κάνουμε το αντίθετο. Ελέγχουμε όλους εκτός από τον εαυτό μας. Δεν έχει αξία, όσα καλά έργα και αν κάνουμε , όταν κρίνουμε τους άλλους κι εμείς νομίζουμε ότι είμαστε τέλειοι».
• «Τα δικαστήρια είναι μια πολύ σοβαρή υπόθεση. Να προσέχετε πολύ σ’ αυτές τις πόρτες. Να τις αποφεύγετε. Αν τύχη όμως και πάτε, να λέτε πάντα την αλήθεια και αμέσως να εξομολογείσθε. Γιατί το άλλο δικαστήριο είναι το φοβερό. Εκείνο, που θα κριθούμε όλοι».
• «Εάν αυτά (εξομολόγηση και Θεία Κοινωνία) δεν τα έχουμε κάνει, τότε αλλοίμονό μας, γιατί η Αγία Κοινωνία είναι το εισιτήριο για τον άλλο κόσμο. Και το εισιτήριον αυτό δεν πληρώνεται με χρήματα ούτε και μπορούμε να γυρίσουμε πίσω για να κάνουμε τα καθήκοντά μας. Γι’ αυτό, αγαπημένα μου παιδιά , σας παρακαλώ, να είστε έτοιμοι πάντα. Μην περιμένετε την τελευταία στιγμή να ετοιμαστείτε για την άλλη ζωή, γιατί ούτε την ημέρα ξέρουμε, ούτε την ώρα, που θα φύγουμε από αυτόν τον κόσμο. Το ταξίδι αυτό δεν το κάνουμε εμείς όποια ώρα θέλουμε. Αυτό εξαρτάται από άλλον».



Από το : «ΓΕΡΟΝΤΙΚΟΝ
της εποχής μας»
(Λόγοι και πράξεις Αγίων Γερόντων
των ημερών μας εις ενίσχυσιν και
παρηγορίαν των πιστών )
Π. Μ . ΣΩΤΗΡΧΟΣ
ΕΚΔΟΣΕΙΣ: ΠΑΡΟΥΣΙΑ 

http://agiosmgefiras.blogspot.gr

Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός

Ιερομάρτυς Κοσμάς ο Αιτωλός (+1779)

Iσαπόστολος, φωτιστής του υπόδουλου Γένους, θαυματουργός όσιος, ένδοξος και λαοφιλής ιερομάρτυς.

Γεννήθηκε στο χωριό Μεγάλο Δένδρο της Αιτωλίας περί το 1714. Αφού έλαβε τα πρώτα γράμματα στην πατρίδα του, ήλθε για ανώτερη μόρφωση στην Αθωνιάδα Ακαδημία, όπου είχε για δασκάλους τον Παναγιώτη Παλαμά, τον Νικόλαο Τζαρτζούλιο και τον Ευγένιο Βούλγαρη.

Αναφέρεται επίσης να μαθήτεψε στη Σιγδίτσα Παρνασίδος, κοντά στον ιεροδιάκονο Γεράσιμο Λύτσικα, και στο Ελληνομουσείο της Αγίας Παρασκευής Γούβας Αγράφων. Δίδαξε στο σχολείο Λομποτινάς Ταξιάρχη και στα σχολεία των γύρω χωριών.

Το 1759 εκάρη μοναχός στη μονή Φιλόθεου «και εις τους πόνους της μοναδικής ζωής εχώρησε προθυμότατα». Κατόπιν χειροτονήθηκε ιερεύς και χρημάτισε εφημέριος της μονής του. Η φλόγα όμως που καθημερινά έκαιγε στην ταπεινή του καρδιά, για τη διάδοση του ευαγγελίου στους υπόδουλους αδελφούς του, τον έφερε στην Κωνσταντινούπολη, αφού πριν είχε ασκηθεί επί δεκαεπτά έτη, όπως λέγει ο ίδιος σε μία διδαχή του, στο Άγιον Όρος. Ζήτησε την ευλογία του πατριάρχη Σεραφείμ Β' και τις συμβουλές του αδελφού του δασκάλου Χρύσανθου. Έλαβε θεϊκή πληροφορία για το έργο του και την προς τούτο ευλογία έμπειρων Αγιορειτών Γερόντων. Έτσι άρχισε τη μεγάλη κι εθνοσωτήρια ιεραποστολική του δράση.

Με φλογερή αγάπη προς τον Χριστό και βαθύ ζήλο για το Γένος πραγματοποίησε τέσσερις μεγάλες περιοδείες, διαβαίνοντας όλη σχεδόν την Ελλάδα, που προκαλούν κατάπληξη και θαυμασμό. «Όπου αν επήγαινεν ο τρισμακάριστος, εγίνετο μεγάλη σύναξις των Χριστιανών, και άκουαν μετά κατανύξεως, και ευλαβείας την χάριν και γλυκύτητα των λόγων του, και ακολούθως εγίνετο και μεγάλη διόρθωσις, και ωφέλεια ψυχική»".

Η διδασκαλία του ήταν «απλούστατη, ωσάν εκείνη των αλιέων ήταν γαλήνιος, και ησύχιος, όπου εφαίνετο καθολικά, να ήναι γεμάτη από την χαράν του ιλαρού, και ήσυχου Αγίου Πvεύματoς».
Η επίδραση του στον λαό ήταν τεράστια. Πλήθη λαού συγκεντρώνονταν ν' ακούσουν τον θεόπνευστο ιεροκήρυκα. Επειδή καμμία εκκλησία δεν τους χωρούσε, αναγκαζόταν να κηρύττει στην ύπαιθρο, στήνοντας ένα σταιυρό κι ανεβαίνοντας σ' ένα σκαμνί, γιατί ήταν και κοντός. Οι μαθητές του κρατούσαν σημειώσεις κι έτσι έχουμε σήμερα τις διδαχές του. Στην περιοχή της σημερινής Αλβανίας το κήρυγμα του έδωσε πολλούς καρπούς: «τους αγρίους ημέρωσε, τους ληστάς κατεπράϋνε, τους άσπλάγχνους και ανελεήμονας έδειξεν ελεήμονας, τους ανευλαβείς, έκαμεν ευλαβείς, τους αμαθείς, και αγροίκους εις τα θεία, εμαθήτευσε, και τους έκαμε να συντρέχουν εις τας ιεράς Ακολουθίας, και όλους απλώς τους αμαρτωλούς, έφερεν εις μεγάλην μετάνοιαν, και διόρθωσιν ώστε οπού έλεγον όλοι, ότι εις τους καιρούς των εφάνη ένας νέος Απόστολος».

Τά κηρύγματα του συνόδευαν θαύματα και προφητείες. Οι καταπληκτικές προφητείες του αναφέρονται στην απελευθέρωση του Γένους, στο μέλλον προσώπων, πόλεων και της ανθρωπότητος και στις εφευρέσεις της επιστήμης. Πολλές από αυτές εκπληρώθηκαν με πιστή ακρίβεια.

Παντού ίδρυε εκκλησίες και σχολεία και με πάθος ενδιαφερόταν για τη μόρφωση των υποδούλων. Τους πλουσίους έβαζε ν' αγοράζουν κολυμβήθρες για τις βαπτίσεις των χριστιανών, βιβλία, σταυρούς και κομποσχοίνια, που τα μοίραζε στους πιστούς ως ευλογία.

Ο άγιος Κοσμάς απολάμβανε μεγάλου σεβασμού από τους Τούρκους, οι όποιοι ήταν ακροατές των διδαχών του και δωρητές του. Τον μισούσαν όμως θανάσιμα οι Εβραίοι, επειδή μετέφερε τα παζάρια των χριστιανών από την Κυριακή στο Σάββατο. Τον συκοφάντησαν στις τουρκικές αρχές και με πολλά χρήματα προς τον Κούρτ Πασά του Βερατίου κατόρθωσαν να επιτύχουν τη θανάτωση του. Ο άγιος με χαρά άκουσε την καταδίκη του.

Τον κρέμασαν από ένα δένδρο στο χωριό Κολικόντασι και το λείψανο του το έριξαν στα νερά του πόταμου Άψου. Παρά την πέτρα που του είχαν δέσει στον λαιμό, το λείψανο επέπλεε. Βρέθηκε από τον ιερέα Μάρκο κι ενταφιάσθηκε στη μονή της Θεοτόκου Αρδονίτσας Β. Ηπείρου, όπου και ανευρέθη.

Η κανονική πράξη της αναγνωρίσεως του ως αγίου έγινε από το Οικουμενικό Πατριαρχείο στις 20.4.1961. Ακολουθία και βίο του έγραψαν ο όσιος Νικόδημος ο Αγιορείτης, ο Σαπφείριος Χριστοδουλίδης, ο Θωμάς Πασχίδης και ο μοναχός Γεράσιμος Μικραγιαννανίτης. Πολλοί νεώτεροι συγγραφείς ασχολήθηκαν με τον βίο και το έργο του μεγάλoυ αγίου. Πλήθος εικόνων, χαλκογραφιών, ζωγραφιών και σχεδίων φανερώνουν την τιμή και την ευγνωμοσύνη του Γένους για τον λαμπρό αστέρα του Αγίου Όρους. Η μνήμη του τιμάται στις 24 Αύγουστου.

ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΟΡΟΥΣ
ΜΩΥΣΕΩΣ ΜΟΝΑΧΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ
ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΜΥΓΔΟΝΙΑ

Νέες ταυτότητες

Νέες ταυτότητες... η μεγάλη ηλεκτρονική φυλάκιση ξεκινάει...

Παραθέτουμε χωρίς καμία αλλαγή το κείμενο που μας στείλατε και είχε αναρτηθεί στο διδίκτυο την Παρασκευή 17 Αυγούστου 2012. Προκαλέι πολλά και εύλογα ερωτήματα…

Στην Καισαριανή, ολοκληρώθηκαν οι εργασίες του "κέντρου επιχειρήσεων. Οι μηχανές εκτύπωσης των νέων ταυτοτήτων έχουν ήδη "μπεί μπροστά"

Σε λίγες  ημέρες (αρχές του Σεπτέμβρη) το  κατοχικό καθεστώς  αυτής της άλλοτε  Ορθόδοξης και δημοκρατικής  χώρας, θα απαιτήσει  απο τον κάθε ένα  χωριστά  να  δώσει ενυπογράφως  την συγκατάθεσή  του  στο  ψηφιακό μαρκάρισμα  μέσω  της αποδοχής - παραλαβής  της νέας  ταυτότητας.

Πηγές των οποίων η αξιοπιστία αλλά και η γνώση των πραγμάτων  είναι  αδιαμφισβήτητη, μας ανέφεραν , ότι  στην Καισαριανή ,εκεί  δηλαδή  που πρίν ένα χρόνο και εμείς καταγγέλλαμε ότι φυλάσσονται  πάνω απο 9 εκατομμύρια  τσιπαρισμένες κάρτες του πολίτη,υπάρχει  ένα κεντρικό σύστημα διασύνδεσης, ελέγχου,διαχείρισης και αποθήκευσης  ΟΛΩΝ  των  βάσεων δεδομένων καθώς επίσης και κάθε  off line  ψηφιακού αρχείου που διατηρούν  νομικά πρόσωπα  δημοσίου  αλλά και ιδιωτικού δικαίου.

Ολοκληρώθηκε  δηλαδή  τεχνικά  αυτό  το τμήμα  που  θα  ασχολείται  απο εδώ και πέρα  με το ηλεκτρονικό φακέλωμα  του κάθε  Έλληνα πολίτη, για χάρη του οποίου  θα μας εκβιάσουν να πάρουμε τις νέες "έξυπνες" ταυτότητες.  

Με απλά λόγια  κάθε  πληροφορία  που αφορά  τον Έλληνα πολίτη  και που ήδη καταγράφουν σε βάσεις δεδομένων ή σε ψηφιακά  αρχεία , εταιρείες, οργανισμοί, υπηρεσίες (φανερές και μυστικές) , ασφαλίστικά  ταμεία,  τράπεζες, ΔΕΚΟ, ιδιώτες  κ.α , θα  συλλέγεται ,θα  επεξεργάζεται και θα αποθηκεύεται σε αυτό το κέντρο  που θα είναι  κατά πάσαν πιθανότητα  το "κέντρο επιχειρήσεων" της νέας  "ηλεκτρονικής  διακυβέρνησης". 

Μιας "διακυβέρνησης" που κατά τις εντολές  των  ξένων εντολέων και τις ομολογίες  των ντόπιων εντολοδόχων  τους , θα είναι παγκόσμια  και που όπως  ισχυρίζονται θα φέρει επιτέλους   μια  "τάξη" στα ...πράγματα.

Οι άνθρωποι οι οποίοι  μας έδωσαν  τις πληροφορίες σχετικά με αυτό  το κέντρο, μας είπαν χαρακτηριστικά, ότι  είναι απίστευτο  τι  πληροφορίες έχουν ήδη συλλέξει για τον καθένα μας, τόσο απο τις  μέχρι  "χθές"  ασύνδετες μεταξύ τους  επίσημες  και γνωστές βάσεις δεδομένων, όσο και απο  εκείνες  που διατηρούν  φανερές και μυστικές  υπηρεσίες , με πρόσχημα  την  "εθνική ασφάλεια' , την δίωξη ηλεκτρονικού  εγκλήματος κλπ.

Δεδομένου ότι  το "τεκμήριο της αθωότητας"  έχει  ήδη καταργηθεί  de facto  αρχικά απο την συνθήκη  του  Σένγκεν , αλλά και απο μεταγενέστερες  συνθήκες  , νόμους , κανονισμούς και οδηγίες της Ε.Ε , ΟΛΟΙ  θεωρούμεθα  ύποπτοι  ή δυνητικά  ύποπτοι  τέλεσης αξιόποινων  πράξεων και άρα υποκείμενα  παρακολούθησης  ΧΩΡΙΣ  ΦΥΣΙΚΑ ΝΑ ΤΟ ΓΝΩΡΙΖΟΥΜΕ.

Τα προϊόντα  αυτής  της  μαζικής -κατά την προσωπική μας εκτίμηση-παρακολούθησης είναι και αυτά  αποθηκευμένα (και θα αποθηκεύονται  εσαεί) σε αυτό  το κέντρο  μαζί  με  δεκάδες χιλιάδες  άλλες πληροφορίες που αφορούν την  δημόσια και ιδιωτική μας ζωή για  να "επεξεργαστούν"  ...κατάλληλα  και να  διοχετευθούν  "εκεί που πρέπει  και όταν πρέπει".

Υπάρχει  λοιπόν  ήδη ο "Μεγάλος  Αδελφός" και το μόνο που απομένει  είναι  να   υπογράψουμε  την συγκατάθεσή  μας  κατά  την παραλαβή  της νέας ταυτότητας, η οποία  θα είναι  και το επίσημο  "ψηφιακό  μαρκάρισμα" σε αυτήν  την  ανοικτού  τύπου   ηλεκτρονική  φυλακή.

Μέχρι στιγμής  δεχτήκαμε   σχεδόν  αδιαμαρτύρητα  τις  εξοντωτικές  "τιμωρίες"  που  μας επέβαλλαν  με κυνισμό και  ανυπέρβλητη  χυδαιότητα και θράσος  οι  πραγματικοί  υπαίτιοι  της  παρούσας  "κρίσης".

Δεχτήκαμε  να χάσουμε  την εθνική μας κυριαρχία , πρώτη  φορά στην ιστορία της Ελλάδας  χωρίς  να"πέσει  ντουφεκιά".

Δεχτήκαμε  να  μας  λένε  κατάμουτρα  ότι "μαζί  τα φάγαμε". Δεχτήκαμε  να  μας  αποκαλούν  οι  κοπρίτες  κοπρίτες , οι τεμπέληδες τεμπέληδες  και οι απατεώνες  απατεώνες.

Θα δεχτούμε να  δώσουμε  και το τελευταίο  "φλουρί"  που μας απόμεινε  και που δεν είναι άλλο  απο  το Θεόσδοτο  δώρο της  ελευθερίας;

Θα δεχτούμε να γίνουμε  οι  "μαρκαρισμένοι"  κατάδικοι  μιας  ηλεκτρονικής φυλακής που  θα έχουν   πάνω κάτω  τα ίδια περίπου "δικαιώματα"  με  εκείνους  που "φιλοξενεί"  στα Διάφορα  Γκουαντανάμο η  Νέα Τάξη Πραγμάτων;
πηγή:   http://klassikoperiptosi.blogspot.gr