Εκοιμήθη ο Γέροντας π.Θεόφιλος Ζησόπουλος

 

Eκοιμήθη το απόγευμα της Τρίτης, σε νοσοκομείο της Θεσσαλονίκης όπου νοσηλευόταν τις τελευταίες ημέρες, ο Γέροντας π.Θεόφιλος Ζησόπουλος,  ιδρυτής και πνευματικός της Ορθόδοξης Χριστιανικής και Ιεραποστολικής Αδελφότητας «Λυδία». Ο μακαριστός π.Θεόφιλος ήταν 83 ετών.

Η εξόδιος Ακολουθία θα τελεστεί στις 3μ.μ. της Τετάρτης στον Ιερό Ναό Αγίας Λυδίας, στις εγκαταστάσεις της Αδελφότητας στην Ασπροβάλτα. Της Ακολουθίας θα προστεί ο Μητροπολίτης Σερρών Θεολόγος, ο οποίος θα εκπροσωπήσει και τον Αρχιεπίσκοπο Αθηνών Ιερώνυμο.

 
 Η Αδελφότητα «Λυδία» - το έργο του μακαριστού π.Θεόφιλου
 Η Ορθόδοξος Χριστιανική Αδελφότητα «Λυδία» είναι μοναστική, ιεραποστολική Αδελφότητα, που δραστηριοποιείται στον χώρο της Βορείου Ελλάδος από το 1958. Στόχος της Αδελφότητας είναι ο εξαγιασμός των μελών της και παράλληλα η μετάδοση στην κοινωνία μας των χριστιανικών αληθειών και των διαχρονικών αξιών του Έθνους μας.  Η Αδελφότητα έχει το όνομα της πρώτης ευρωπαίας χριστιανής, της αγίας Λυδίας, η οποία γνώρισε τον Χριστό με το κήρυγμα του απ. Παύλου στους Φιλίππους. Βαπτίστηκε η ίδια και όλοι οι οικείοι της και στην συνέχεια εργάστηκε ιεραποστολικά, μεταφέροντας την αλήθεια του Ευαγγελίου στον ειδωλολατρικό κόσμο της εποχής της.
Για τον λόγο αυτό τα μέλη της εργάζονται στο Κατηχητικό έργο της Εκκλησίας μας. Με την φροντίδα τους λειτουργούν Κύκλοι Μελέτης Αγίας Γραφής για κυρίες, καθώς και Χριστιανικές Ομάδες μαθητών σε πολλές Ιερές Μητροπόλεις της Μακεδονίας, με την ευλογία των οικείων Επισκόπων.  Ένας άλλος τομέας των ιεραποστολικών οραμάτων της Αδελφότητας με την χρήση της σύγχρονης τεχνολογίας  είναι η ίδρυση και λειτουργία του Ραδιοφωνικού Σταθμού «Λυδία η Φιλιππησία» από το 1993. Ο Θεός ευλόγησε αυτήν την προσπάθεια και σήμερα ο Ραδιοφωνικός αυτός Σταθμός αποτελεί μόνιμη συντροφιά πολλών συνανθρώπων μας, που βρήκαν στην συχνότητά του μηνύματα ελπίδας και ζωής. 
Η Κατασκήνωση «Η Χαρά των Παιδιών», που από το 2010 λειτουργεί σε υπερσύγχρονες εγκαταστάσεις, έχει διαγράψει μια επιτυχή πορεία 40 περίπου χρόνων. Ξεκίνησε δειλά το 1970, με ολιγομελείς ομάδες παιδιών, στην Ασπροβάλτα Θεσσαλονίκης, στον χώρο όπου μέσα στην επόμενη εικοσαετία ιδρύθηκε το Ορθόδοξο Κέντρο Εσωτερικής και Εξωτερικής Ιεραποστολής της Αδελφότητας.  
Στον τομέα  της Εξωτερικής Ιεραποστολής  η Ορθόδοξος Χριστιανική Αδελφότητα «Λυδία», σε συνεργασία με τις Εκκλησίες των ομοδόξων λαών και το Ελληνικό Υπουργείο Εξωτερικών, έχει φιλοξενήσει κατά καιρούς και παιδιά από γειτονικές χώρες, παιδιά που δοκιμάστηκαν από τον πόλεμο, την ανέχεια, την ορφάνια. Παιδιά από την Λευκορωσία, πληγέντα από το πυρηνικό ατύχημα του Τσέρνομπιλ, από την Ουκρανία και την Γεωργία, από την Ρωσία, την Τσεχία, Σερβία, Βοσνία, Ερζεγοβίνη, Μαυροβούνιο, Βορειοηπειρωτόπουλα από την Αλβανία, ελληνόπουλα από την Ρουμανία.  Όλα αυτά τα παιδιά, κατά την διάρκεια της φιλοξενίας τους εδώ, είχαν την ευκαιρία να γνωρίσουν τις ομορφιές του τόπου μας, την αγάπη του λαού μας, παρακολούθησαν μαθήματα ελληνικής γλώσσας και ιστορίας, πλησίασαν την Εκκλησία, προσέγγισαν την μυστηριακή ζωή. Επέστρεψαν στις πατρίδες τους ανανεωμένα, χαρούμενα, γεμάτα εφόδια για το μέλλον, γεμάτα δύναμη κι ελπίδα κι ακόμη γεμάτα ευγνωμοσύνη για την Ελλάδα και τον ελληνικό λαό. Πιστεύουμε ότι αυτά τα παιδιά αποτελούν τους καλύτερους πρεσβευτές της χώρας μας στην Πατρίδα τους.  Συνολικά, σύμφωνα με τα αρχεία της Αδελφότητας, μέχρι σήμερα φιλοξενήθηκαν 25.000 ελληνόπουλα και 20.000 παιδιά ομοδόξων χωρών. 
Σήμερα, η Αδελφότητα, με ορμητήριο  το Κέντρο Εσωτερικής και Εξωτερικής Ιεραποστολής στην Ασπροβάλτα Θεσσαλονίκης, με αναμμένη την θερμουργό ιεραποστολική φλόγα στις καρδιές των μελών της, ανταποκρινόμενη στις ανάγκες της εποχής μας, συνεχίζει το πολύπλευρό της έργο, αξιοποιώντας όλα τα σύγχρονα μέσα που παρέχει η τεχνολογία. Οι Εκδόσεις της Αδελφότητας, το Περιοδικό «Αγία Λυδία», οι Κατασκηνώσεις «Η Χαρά των Παιδιών», ο Ραδιοφωνικός Σταθμός «Λυδία η Φιλιππησία"    καθώς και αυτή η ιστοσελίδα στην οποία περιηγείστε, είναι κάποιες από τις πτυχές της ιεραποστολικής διακονίας της.

πηγη ΑΜΕΝgr

28 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 2008: O XΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΣ ΠΕΡΝΑ ΣΤΗΝ ΑΙΩΝΙΟΤΗΤΑ

 

     parapolitika.gr

5 χρόνια σήμερα από το "αντίο" στον μεγάλο Ιεράρχη

Πέντε χρόνια συμπληρώνονται σήμερα από την κοίμηση του Μακαριστού Χριστόδουλου.

Ενός Ιεράρχη που σημάδεψε με την παρουσία του την Ελλάδα. Ένας χαρισματικός ηγέτης που δημιούργησε φανατικούς φίλους και φανατικούς εχθρούς, καθώς είχε πάντα το θάρρος της γνώμης του, ενώ η ρητορική του δημιούργησε ένα πρωτόγνωρο ρεύμα στις τάξεις της ελληνικής κοινωνίας.

Από όταν ανέλαβε άρχισε αμέσως να ασχολείται με την αναζωογόνηση όλων των υπηρεσιών της Εκκλησίας και κυρίως του φιλανθρωπικού τομέα.Υπό την ηγεσία του, προάγεται το έργο της Εκκλησίας σε ολόκληρο τον κοινωνικό τομέα. Ιδρύονται νέοι οργανισμοί που καλύπτουν τομείς, όπως η βιοηθική, η μέριμνα για τους τοξικομανείς, την κακοποιημένη γυναίκα, την άγαμη μητέρα. Τέλος, ίδρυσε τη Μη Κυβερνητική Οργάνωση «Αλληλεγγύη», μέσω της οποίας γίνεται παρέμβαση με ανθρωπιστική βοήθεια, σε παγκόσμια κλίμακα.Ίδρυσε την υπηρεσία Διαδικτύου, δημιουργώντας συγχρόνως ψηφιακή βιβλιοθήκη σε 9 γλώσσες, πινακοθήκη, μουσικοθήκη και πύλη πολιτιστικών ειδήσεων στα ελληνικά και αγγλικά.

Τα γεγονότα που σημάδεψαν την πορεία του

Δύο μεγάλα γεγονότα σημάδεψαν τα πρώτα χρόνια της ποιμαντορίας του: η σύγκρουση με την κυβέρνηση Κ. Σημίτη για την αναγραφή του θρησκεύματος στις ταυτότητες, που άρχισε την άνοιξη του 2000 και απασχόλησε για περίπου δύο χρόνια την κοινή γνώμη, ενώ αμέσως μετά άρχισε και η κρίση με το Οικουμενικό Πατριαρχείο που κράτησε ως το 2004 και έληξε μετά την παρέμβαση της υπουργού Παιδείας Μαριέττας Γιαννάκου.

Για πρώτη φορά στα χρονικά, το 2001 αρχίζει να διαφαίνεται ότι ο Αρχιεπίσκοπος θα δεχθεί στην Αθήνα τον τότε Πάπα Ιωάννη Παύλο Β', γεγονός που πριν συμβεί φαινόταν αδιανόητο. Υπήρξαν κάποιες αντιδράσεις, υπήρξαν ανακοινώσεις από φανατικούς, όμως ο ίδιος ο αρχιεπίσκοπος καταφέρνει και πείθει πρωτίστως τους ιεράρχες και ο Πάπας επισκέπτεται την Αθήνα, κατόπιν προσκλήσεως του τότε Προέδρου της Δημοκρατίας Κ. Στεφανόπουλου.

Η ασθένεια

Toν Ιούνιο του 2007 διαγνώστηκε ότι ο Αρχιεπίσκοπος πάσχει από καρκίνο του παχέος εντέρου και χειρουργήθηκε με επιτυχία για την αφαίρεση του όγκου. Κατά τη διάρκεια της θεραπείας όμως διαγνώστηκε και δεύτερος καρκίνος στο ήπαρ, καθώς και κίρρωση, που ήταν αποτέλεσμα χρόνιας ηπατίτιδας.

Τον Αύγουστο της ίδιας χρονιάς μεταφέρθηκε στις ΗΠΑ και τέθηκε σε αναμονή εύρεσης μοσχεύματος, προκειμένου να γίνει μεταμόσχευση ήπατος. Αν και το μόσχευμα βρέθηκε, κατά τη χειρουργική επέμβαση στις 8 Οκτωβρίου δεν έγινε η μεταμόσχευση, καθώς διαπιστώθηκαν πολλαπλές μεταστάσεις. Λίγες εβδομάδες αργότερα επέστρεψε στην Ελλάδα όπου συνέχισε τη θεραπεία του.

Τελευταίος ασπασμός

Κατά τη διάρκεια της κατ' οίκον νοσηλείας του, τον Αρχιεπίσκοπο επισκέφθηκε ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας Κάρολος Παπούλιας, ο Πρωθυπουργός Κώστας Καραμανλής, αρκετοί ακόμα πολιτικοί καθώς και Συνοδικοί Μητροπολίτες.

Η θεραπευτική αγωγή που ακολουθούσε του δημιουργούσε παρενέργειες και σταδιακή επιδείνωση της υγείας του. Στα τελευταία στάδια της ασθένειας του αρνήθηκε περαιτέρω ιατρική αγωγή, καθώς και να μεταφερθεί σε νοσοκομείο.

Στις 28 Ιανουαρίου του 2008 στις 5:15 το πρωί άφησε τη τελευταία του πνοή σε ηλικία 69 ετών. Απεβίωσε στην οικία του, όπως ο ίδιος ζήτησε, χωρίς να μεταφερθεί σε νοσοκομείο, παρά την επιδείνωσή της υγείας του που τον οδήγησε στο να καταλήξει. Το μεσημέρι της ίδιας ημέρας η σορός του μεταφέρθηκε στον Ιερό Μητροπολιτικό Ναό της Αθήνας για λαϊκό προσκύνημα.

Ανήμερα του θανάτου του, η ελληνική κυβέρνηση δια του Υπουργείου Εσωτερικών κήρυξε τετραήμερο εθνικό πένθος.

Στο τελευταίο του δημόσιο μήνυμα, με την ευκαιρία της πρωτοχρονιάς του 2008, νιώθοντας το τέλος του αφήνει την παρακαταθήκη του με τα εξής λόγια:

"Σταθήτε όλοι όρθιοι στις επάλξεις σας και μη ξεπουλήσετε τα πρωτοτόκια μας. Διδάξτε στα παιδιά σας την αλήθεια, όπως την εβίωσαν οι αείμνηστοι Πατέρες μας. Ο λαός μας ξέρει να υπερασπίζεται τα ιερά και τα όσιά του. Το έχει κατ' επανάληψιν αποδείξει. Και θα το αποδείξει και πάλι. Αντίσταση και Ανάκαμψη. Για να ξαναβρούμε ο,τι έχουμε χάσει, για να υπερασπισθούμε ο,τι κινδυνεύει"

Παπα-Γιάννης Καλαΐδης: "οἱ βάρβαροι Τοῦρκοι πεντακόσια χρόνια δεν μπόρεσαν νὰ μᾶς κάνουν Τούρκους καὶ τώρα οἱ Εὐρωπαῖοι σύμμαχοί μας θὰ μᾶς ἀλλαξοπιστήσουν"

 

Οἱ Εὐρωπαῖοι σύμμαχοί μας - οἱ Ἰταλοί, οἱ Ἄγγλοι, οἱ Γάλλοι - μᾶς πρόδωσαν καὶ μᾶς κατέστρεψαν. Ἐξαιτίας τοὺς χάσαμε τὴν Πόλη ἀλλὰ καὶ τὴ Μ. Ἀσία. 

Ἐξαιτίας τους εἴχαμε τουρκοκρατία γιὰ πεντακόσια χρόνια. Ἀλλὰ ἀντέξαμε κι ὁ λαὸς ἔμεινε πιστὸς στὴ ρωμιοσύνη καὶ τὴν ὀρθοδοξία καὶ τὰ κρυφὰ σχολεῖα ὅπου τὰ ἑλληνόπουλα διδάσκονταν τὰ γράμματα ἀπὸ τὸ ψαλτήρι κι ἄλλα ἱερὰ βιβλία. 

Μᾶς κατατρέχουν καὶ μᾶς φθονοῦν γιατί δὲν μποροῦν νὰ χωνέψουν πὼς ἕνα μικρὸ κράτος ἔχει τόση χάρη ἀπὸ τὸ Θεό. Αὐτοὶ μπορεῖ νὰ ἔχουν τὴ δύναμη καὶ τὰ ὄπλα, ἐμεῖς ἔχουμε τὴν πίστη καὶ τὴν ἐλπίδα μας στὸ Θεό.

Τοὺς δώσαμε τὸν πολιτισμό. Οἱ Ἀρχαῖοι Ἕλληνες φιλόσοφοι ἦταν προφῆτες γιὰ τὸν ἐρχομὸ τοῦ Χριστοῦ μας. Τὸ Ἅγιο Πνεῦμα διαλέγει τὴν ἑλληνικὴ γλώσσα γιὰ τὴ διάδοση τῆς χριστιανικῆς θρησκείας. 

Τὰ Εὐαγγέλια γράφονται στὰ ἑλληνικά. Τὸ Ἅγιο Φῶς πηγαίνει μόνο σὲ Ἕλληνα Πατριάρχη καθὼς ὅταν τὸ προσπάθησαν οἱ Παπικοὶ (Σταυροφόροι) καὶ οἱ Ἀρμένηδες, τότε ἔσπασε τὴν κολώνα τῆς εἰσόδου τοῦ Παναγίου Τάφου καὶ βγῆκε στὸν Ἕλληνα Πατριάρχη ποὺ ἦταν ἀπ' ἔξω. Τὰ περισσότερα Πανάγια προσκυνήματα στὰ Ἱεροσόλυμα εἶναι ἑλληνικά.

Τὰ θαυμαστὰ αὐτὰ τοὺς ταράζουν καὶ θέλουν νὰ μᾶς χτυπήσουν, νὰ μὴν ἔχουμε οὔτε θρησκεία οὔτε γλώσσα οὔτε πατρίδα. 

Θέλουν νὰ ἀφαιρέσουν ἀπὸ....τὶς ταυτότητές μας τὸ Ἕλληνας Χριστιανός. 

Ἡ ταυτότητα δὲν εἶναι ἁπλὸ ἔγγραφο ἀλλὰ εἶναι ὁ ἴδιος μας ὁ ἐαυτός μας. Ὁμολογοῦμε τὴν πίστη μας ὅταν ζητᾶμε νὰ ἀναγράφεται. Καὶ δὲν μποροῦν μὲ τὸ ζόρι νὰ μᾶς τὸ ἀφαιρέσουν γιατί αὐτὸ δὲν εἶναι δημοκρατία ἀλλὰ δικτατορία. Ἂς ζητήσουν προαιρετικὰ κάποιος νὰ ἀφαιρέσει τὸ θρήσκευμα ἀπὸ τὴν ταυτότητά του ἂν θέλει καὶ ὄχι ἀποφασίζοντας γιὰ ὅλους. Δυστυχῶς, μᾶς κυβερνάει Ἑβραῖος ἀλλὰ καὶ οἱ ξένοι. Ἡ Ἐκκλησία ποὺ ξεσήκωσε τρία ἑκατομμύρια κόσμο στοὺς δρόμους ἔπρεπε νὰ τὸ ἀπαιτήσει, ἔτσι ὥστε ὅποιος θέλει νὰ ἀναγράψει τὸ Χριστιανὸς Ὀρθόδοξος (Χ.Ο.) στὴν ταυτότητά του κι ἔχω μία πίκρα γι' αὐτὸ τὸ θέμα ὅσον ἀφορᾶ τὴ στάση τῶν ἁρμοδίων.

Δηλαδὴ οἱ βάρβαροι Τοῦρκοι πεντακόσια χρόνια δεν  μπόρεσαν νὰ μᾶς κάνουν Τούρκους καὶ τώρα οἱ Εὐρωπαῖοι σύμμαχοί μας θὰ μᾶς ἀλλαξοπιστήσουν. Ἐγὼ ὑπηρέτησα σαράντα μῆνες στὸ στρατὸ σὲ περίοδο πολέμου καὶ πονάω γιὰ τὴν πατρίδα ὅπως πονάω καὶ γιὰ τὴν Ὀρθοδοξία. Δὲν τοὺς ἐκλέγει ὁ κόσμος γιὰ νὰ κάνουν ὅ,τι θέλουν ἀλλὰ ὅ,τι θέλει ὁ Λαός. Δὲ μᾶς σώζουν τὰ κόμματα ἀλλὰ ἡ πίστη μας στὸ Θεὸ καὶ στὴν πατρίδα. Νὰ κάνουμε προσευχὴ μὲ πίστη καὶ ἀγάπη ὥστε νὰ φωτίσει ὁ Θεὸς τοὺς κυβερνῶντες, τὸν Ἀρχιεπίσκοπο, τὸν Πατριάρχη κι ὅλους γιὰ νὰ κάνουν ὅ,τι καλύτερο γιὰ τὸ ἔθνος καὶ τὴν πίστη μας.

Πηγή : «ΠΑΤΗΡ ΙΩΑΝΝΗΣ ΚΑΛΑΪΔΗΣ (ΠΑΠΑ-ΓΙΑΝΝΗΣ), (1925-2009), Σέλ. 140-141 

hggiken

ΑΙΓΥΠΤΟΣ: Δικαστήριο καταδίκασε σε φυλάκιση 15 χρόνων οικογένεια που ασπάστηκε τον Χριστιανισμό

 

Ποινικό δικαστήριο της Αιγύπτου καταδίκασε μια μητέρα και τα επτά παιδιά της στην πόλη Beni Suef, σε 15 χρόνια φυλάκιση επειδή εγκατέλειψαν το Ισλάμ και ασπάστηκαν το Χριστιανισμό. Το δικαστήριο καταδίκασε επίσης επτά άλλα άτομα που εμπλέκονται στην υπόθεση με πέντε χρόνια φυλάκιση.

Η Nadia Mohamed Ali προσηλυτίστηκε στο Ισλάμ ενώ ήταν χριστιανή πριν από 23 χρόνια, όταν παντρεύτηκε τον Mohamed Abde-Wahhab Mustafa. Μετά το θάνατό του, σχεδίαζε να επιστρέψει πίσω στο χριστιανισμό, μαζί με την οικογένειά της.

Η οικογένεια προσπάθησε να πάρει νέα δελτία ταυτότητας το 2004. Η Ali και οι γιοι της ήρθαν σε επαφή με επτά υπαλλήλους προκειμένου να αλλάξουν τα ονόματά τους στις ταυτότητες τους υιοθετώντας χριστιανικά ονόματα, καθώς και την αλλαγή του τόπου κατοικίας τους.

Ένας από τους γιους της, συνελήφθη στην έδρα του Κέντρου Πληροφόρησης δύο χρόνια αργότερα, όταν η αστυνομία παρατήρησε ότι είχε αλλάξει το όνομά του, και ο ίδιος ομολόγησε ότι τα έγγραφα αυτά τα είχαν αλλάξει παράνομα.

Υπερασπιστές ανθρωπίνων δικαιωμάτων λένε ότι αυτή την περίπτωση είναι ένα σημάδι του πως έχουν τα πράγματα με το νέο σύνταγμα προέδρου Mohammed Morsi.

Σύμφωνα με το Fox News, θρησκευτικές μεταστροφές, όπως αυτή της Νάντια ήταν κάτι κοινό στο παρελθόν, λέει ο Samuel Tadros, ένας ερευνητής στο Hudson Institute’s Center for Religious Freedom. Ωστόσο, το νέο Σύνταγμα της Αιγύπτου που βασίζεται στην Σαρία είναι μια πραγματική καταστροφή όσον αφορά τις θρησκευτικές ελευθερίες."

"Τέτοιες περιπτώσεις θα αυξηθούν στο μέλλον," δήλωσε ο Tadros. "Θα είναι πολύ πιο δύσκολο για τους ανθρώπους να επιστρέψουν στο χριστιανισμό."

Διαδεχόμενος τον κοσμικό τρόπο διακυβέρνησης του Χόσνι Μουμπάρακ, ο οποίος βρίσκεται τώρα στη φυλακή, ο Morsi εξελέγη τον περασμένο Ιούνιο, και από τότε έχει ωθήσει το νέο σύνταγμα.

Κοσμικές και φιλελεύθερες ομάδες, καθώς και οι Κόπτες Χριστιανοί, περίπου το 10 τοις εκατό του πληθυσμού της Αιγύπτου, έχουν αντιταχθεί για το σύνταγμα και διαμαρτυρήθηκαν κατά τη στιγμή που πέρασε, λόγω του ότι συνδέει τον βασιζόμενο στη Σαρία νόμο με την πολιτική.

Συγκέντρωση Χριστιανών στην Αίγυπτο

«Τώρα που ο νόμο της Σαρία έχει γίνει αναπόσπαστο μέρος του νέου συντάγματος της Αιγύπτου, οι Χριστιανοί σε αυτή τη χώρα βρίσκονται σε μεγαλύτερο κίνδυνο από ποτέ», ανέφερ στο FoxNews ο Jordan Sekulow, εκτελεστικός διευθυντής του Αμερικανικού Κέντρου για το Νόμο και τη Δικαιοσύνη (American Center for Law and Justice).

"Αυτό είναι μια άλλη τραγική υπόθεση που υπογραμμίζει το αυξανόμενο πρόβλημα της θρησκευτικής μισαλλοδοξίας στον μουσουλμανικό κόσμο," πρόσθεσε ο Sekulow. "Το να επιβληθεί ποινή φυλάκισης σε μια οικογένεια, λόγω της χριστιανικής της πίστης αποκαλύπτει την πραγματική, δυστυχώς, ατζέντα αυτής της νέας κυβέρνησης: η Αίγυπτος δεν έχει κανένα σεβασμό για το διεθνές δίκαιο και τις θρησκευτικές ελευθερίες.

ΚΟΚΚΙΝΟΣ ΟΥΡΑΝΟΣ / Πηγή

Οἱ Ἅγιοι Τρεῖς Ἱεράρχες ( 30 Ιανουαρίου )

Ἡ αἰτία γιὰ τὴν εἰσαγωγὴ τῆς ἑορτῆς τῶν Τριῶν Ἱεραρχῶν στὴν Ἐκκλησία εἶναι τὸ ἑξῆς γεγονός:

Κατὰ τοὺς χρόνους τῆς βασιλείας τοῦ Ἀλεξίου τοῦ Κομνηνοῦ (1081 – 1118), ὁ ὁποῖος διαδέχθηκε στὴ βασιλικὴ ἐξουσία τὸν Νικηφόρο Γ’ τὸν Βοτενειάτη (1078 – 1081), ἔγινε στὴν Κωνσταντινούπολη φιλονικία ἀνάμεσα σὲ λόγιους καὶ ἐνάρετους ἄνδρες. Ἄλλοι θεωροῦσαν ἀνώτερο τὸν Μέγα Βασίλειο, χαρακτηρίζοντάς τον μεγαλοφυΐα καὶ ὑπέροχη φυσιογνωμία. Ἄλλοι τοποθετοῦσαν ψηλὰ τὸν ἱερὸ Χρυσόστομο καὶ τὸν θεωροῦσαν ἀνώτερο ἀπὸ τὸν Μέγα Βασίλειο καὶ τὸν Γρηγόριο καί, τέλος, ἄλλοι, προσκείμενοι στὸν Γρηγόριο τὸν Θεολόγο, θεωροῦσαν αὐτὸν ἀνώτερο ἀπὸ τοὺς δύο ἄλλους, δηλαδὴ ἀπὸ τὸν Βασίλειο καὶ τὸν Χρυσόστομο. Ἡ φιλονικία αὐτὴ εἶχε σὰν ἀποτέλεσμα νὰ διαιρεθοῦν τὰ πλήθη τῶν Χριστιανῶν καὶ ἄλλοι ὀνομάζονταν «Ἰωαννίτες», ἄλλοι «Βασιλεῖτες» καὶ ἄλλοι «Γρηγορίτες».

Στὴν ἔριδα αὐτὴ ἔθεσε τέλος ὁ Μητροπολίτης Εὐχαΐτων, Ἰωάννης ὁ Μαυρόπους. Αὐτός, κατὰ τὴν διήγηση τοῦ Συναξαριστοῦ, εἶδε σὲ ὀπτασία τοὺς μέγιστους αὐτοὺς Ἱεράρχες, πρῶτα καθένα χωριστὰ καὶ στὴ συνέχεια καὶ τοὺς τρεῖς μαζί. Αὐτοὶ τοῦ εἶπαν: «Ἐμεῖς, ὅπως βλέπεις, εἴμαστε ἕνα κοντὰ στὸν Θεὸ καὶ τίποτε δὲν ὑπάρχει ποὺ νὰ μᾶς χωρίζει ἢ νὰ μᾶς κάνει νὰ ἀντιδικοῦμε. Ὅμως, κάτω ἀπὸ τὶς ἰδιαίτερες χρονικὲς συγκυρίες καὶ περιστάσεις ποὺ βρέθηκε ὁ καθένας μας, κινούμενοι καὶ καθοδηγούμενοι ἀπὸ τὸ Ἅγιο Πνεῦμα, γράψαμε σὲ συγγράμματα καὶ μὲ τὸν τρόπο του ὁ καθένας, διδασκαλίες ποὺ βοηθοῦν τοὺς ἀνθρώπους νὰ βροῦν τὸν δρόμο τῆς σωτηρίας. Ἐπίσης, τὶς βαθύτερες θεῖες ἀλήθειες, στὶς ὁποῖες μπορέσαμε νὰ διεισδύσουμε μὲ τὸ φωτισμὸ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, τὶς συμπεριλάβαμε σὲ συγγράμματα ποὺ ἐκδώσαμε.

   Καὶ ἀνάμεσά μας δὲν ὑπάρχει οὔτε πρῶτος, οὔτε δεύτερος, ἀλλά, ἂν πεῖς τὸν ἕνα, συμπορεύονται δίπλα του καὶ οἱ δυὸ ἄλλοι. Σήκω, λοιπόν, καὶ δῶσε ἐντολὴ στοὺς φιλονικοῦντες νὰ σταματήσουν τὶς ἔριδες καὶ νὰ πάψουν νὰ χωρίζονται γιὰ ἐμᾶς. Γιατί ἐμεῖς, καὶ στὴν ἐπίγεια ζωὴ ποὺ εἴμασταν καὶ στὴν οὐράνια ποὺ μεταβήκαμε, φροντίζαμε καὶ φροντίζουμε νὰ εἰρηνεύουμε καὶ νὰ ὁδηγοῦμε σὲ ὁμόνοια τὸν κόσμο. Καὶ ὅρισε μία ἡμέρα νὰ ἑορτάζεται ἀπὸ κοινοῦ ἡ μνήμη μας καὶ καθὼς εἶναι χρέος σου, νὰ ἐνεργήσεις νὰ εἰσαχθεῖ ἡ ἑορτὴ στὴν Ἐκκλησία καὶ νὰ συνταχθεῖ ἡ ἱερὴ ἀκολουθία. Ἀκόμη ἕνα χρέος σου, νὰ παραδόσεις στὶς μελλοντικὲς γενιὲς ὅτι ἐμεῖς εἴμαστε ἕνα γιὰ τὸν Θεό. Βεβαίως καὶ ἐμεῖς θὰ συμπράξουμε γιὰ τὴ σωτηρία ἐκείνων ποὺ θὰ ἑορτάζουν τὴν μνήμη μας, γιατί ἔχουμε καὶ ἐμεῖς παρρησία ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ».

  Ἔτσι ὁ Ἐπίσκοπος Εὐχαΐτων Ἰωάννης ἀνέλαβε τὴ συμφιλίωση τῶν διαμαχόμενων μερίδων, συνέστησε τὴν ἑορτὴ τῆς 30^ης Ἰανουαρίου καὶ συνέγραψε καὶ κοινὴ Ἀκολουθία, ἀντάξια τῶν τριῶν Μεγάλων Πατέρων.Ἡ ἑορτὴ αὐτῆς τῆς Συνάξεως τοῦ Μεγάλου Βασιλείου, τοῦ Γρηγορίου τοῦ Θεολόγου καὶ τοῦ Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου, ἀποτελεῖ τὸ ὁρατὸ σύμβολο τῆς ἰσότητας καὶ τῆς ἑνότητας τῶν Μεγάλων Διδασκάλων, οἱ ὁποῖοι δίδαξαν μὲ τὸν ἅγιο βίο τοὺς τὸ Εὐαγγέλιο τοῦ Χριστοῦ. Εἶναι ἐκεῖνοι, οἱ ὁποῖοι ἐξ’ αἰτίας τῆς ταπεινώσεώς τους μπροστὰ στὴν ἀλήθεια, ἔχουν λάβει τὸ χάρισμα νὰ ἐκφράζουν τὴν καθολικὴ συνείδηση τῆς Ἐκκλησίας καὶ ὅ,τι διδάσκουν δὲν εἶναι ἁπλῶς δική τους σκέψη ἢ προσωπική τους πεποίθηση, ἀλλὰ εἶναι ἐπιπλέον ἡ ἴδια ἡ μαρτυρία τῆς Ἐκκλησίας, γιατί μιλοῦν ἀπὸ τὸ βάθος τῆς καθολικῆς της πληρότητας.Περὶ τὶς ἀρχὲς τοῦ 14^ου αἰώνα μ.Χ. ἀνεγέρθη ναὸς τῶν Τριῶν Ἱεραρχῶν κοντὰ στὴν Ἁγία Σοφία Κωνσταντινουπόλεως, δίπλα σχεδὸν στὴ μονὴ τῆς Παναχράντου.

Ἀπολυτίκιον. Ἦχος α’.
Τοὺς τρεῖς μέγιστους φωστῆρας τῆς τρισηλίου Θεότητος, τοὺς τὴν οἰκουμένην ἀκτῖσι, δογμάτων θείων πυρσεύσαντας, τοὺς μελιρρύτους ποταμοὺς τῆς σοφίας, τοὺς τὴν κτίσιν πᾶσαν, θεογνωσίας νάμασι καταρδεύσαντας, Βασίλειον τὸν Μέγαν, καὶ τὸν Θεολόγον Γρηγόριον, σὺν τῷ κλεινῷ Ἰωάννῃ, τῷ τὴν γλῶτταν χρυσορρήμονι, πάντες οἱ τῶν λόγων αὐτῶν ἐρασταί, συνελθόντες ὕμνοις τιμήσωμεν· αὐτοὶ γὰρ τῇ Τριάδι, ὑπὲρ ἡμῶν ἀεὶ πρεσβεύουσι.

Κοντάκιον. Ἦχος β’. Τοὺς ἀσφαλεῖς.
Τοὺς ἱερούς, καὶ θεοφθόγγους κήρυκας, τὴν κορυφήν, τῶν Διδασκάλων Κύριε, προσελάβου εἰς ἀπόλαυσιν, τῶν ἀγαθῶν σου καὶ ἀνάπαυσιν· τοὺς πόνους γὰρ ἐκείνων καὶ τὸν κάματον, ἐδέξω ὑπὲρ πᾶσαν ὁλοκάρπωσιν, ὁ μόνος δοξάζων τοὺς Ἁγίους σου.

Μεγαλυνάριον.
Ρήτορες σοφίας θεοειδεῖς, στῦλοι Ἐκκλησίας, οὐρανίων μυσταγωγοί, Βασίλειε Πάτερ, Γρηγόριε θεόφρον, καὶ θεῖε Ἰωάννη, κόσμῳ ἐδείχθητε.

πηγή : http://www.synaxarion.gr