Τά ἐπικοινωνιακά τρύκ τῆς Νέας Ἐποχῆς καί τῶν παγκοσμιοποιητῶν!

Λυπηρόν, μετά ἀπό ὅλα τά ἀντίχριστα, τά ἀπάνθρωπα καί τά παράλογα πού συμβαίνουν παγκοσμίως, νά ὑπάρχουν ἀκόμα πολλοί ἄνθρωποι, πού ὅταν ἀκοῦνε γιά τή Νέα Τάξη Πραγμάτων, τήν Παγκοσμιοποίηση καί τά Σχέδια ἐξουσιασμοῦ καί ὑποταγῆς τῆς ἀνθρωπότητας, μειδιοῦν ἤ χλευάζουν ἤ δυσπιστοῦν!

Ὅλα αὐτά τά θεωροῦν "συνωμοσιολογία" τῆς ζωηρῆς φαντασίας κάποιων φονταμεταλιστῶν, ἐθνικιστῶν καί "θεουσῶν"!

Προφανῶς δέν παρακολουθοῦν προσεχτικά τά τεκταινόμενα παγκοσμίως, στή χώρα τους, γύρω τους, ἀκόμη καί στήν ἴδια τήν ζωή τους!

Πλάι στήν κατευθυνόμενη-παραπλανητική πληροφόρηση πού ἔχουν, προστίθενται ἡ ἀδιαφορία τους καί ἡ ἄγνοιά τους! Μά πάνω ἀπ' ὅλα, τόσο σέ αὐτούς, ὅσο καί στούς περισσότερους ἀνθρώπους αὐτοῦ τοῦ πλανήτη, λείπει ἀπό τίς ψυχές κι ἀπό τίς ζωές τους, τό φῶς τοῦ Χριστοῦ! Τό μόνο πού διαλύει πᾶν ψεῦδος καί πᾶν σκότος! Τό μόνο πού δύναται νά μᾶς ἀποκαλύπτει στίς ὀρθές διαστάσεις ὅ,τι ἔχει γίνει, ὅ,τι γίνεται καί ὅ,τι θά γίνει, ἐν ἀσφαλείᾳ, ἀπλανῶς καί κυρίως πρός μετάνοιαν, διόρθωσιν καί αἰώνιον σωτηρίαν!

ΗΠΑ: Ξύλινος σταυρός παραμένει αλώβητος παρά τις καταστροφικές πυρκαγιές στην Καλιφόρνια

Οι καταστροφικές πυρκαγιές στη Νότια Καλιφόρνια κοντά στο χριστιανικό Πανεπιστήμιο Azusa Pacific (APU)* αποτέφρωσαν τουλάχιστον 1.700 στρέμματα και κατέστρεψαν τουλάχιστον έξι σπίτια.

Αλλά ανάμεσα στις φλόγες, υπάρχει κάτι που στέκεται ακόμα.



 
Ένας λευκός ξύλινος σταυρός ύψους 10 - 12 - ποδιών στην κορυφή ενός βουνού των όρεων Azusa είναι ορατός από μίλια. Ο σταυρός δημιουργήθηκε αρχικά το 2007 και πολλοί κάτοικοι της περιοχής συχνά έκαναν πεζοπορία μέχρι εκεί, όπου υπάρχει μια υπέροχη θέα προς την κοιλάδα του San Gabriel.

« OI IΣΛΑΜΙΣΤΕΣ ΕΚΑΨΑΝ ΧΡΙΣΤΙΑΝΕΣ ΣΕ ΦΟΥΡΝΟΥΣ..ΑΠΟΚΕΦΑΛΙΣΑΝ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΥΣ ΓΙΑΤΡΟΥΣ »

KATAΓΓΕΛΙΑ ΓΑΛΛΟΥ ΓΙΑΤΡΟΥ ΠΟΥ ΗΤΑΝ ΣΤΗ ΣΥΡΙΑ

 

                                                        Βρυξέλλες Πορφύρης Δ./Σταφυλά Π.
H γαλλική εφημερίδα Direct Matin φιλοξενεί σήμερα 21/01/2014 συνέντευξη του γιατρού Jean- Pierre Willem που έζησε από κοντά τη φρίκη του συριακού μετώπου συμμετέχοντας σε ανθρωπιστική αποστολή.Ο τίτλος του δημοσιεύματος είναι ενδεικτικός όσο και αγωνιώδης «Βοηθήστε τους χριστιανούς της Συρίας».
O γιατρός χειρούργος γνώρισε πολυάριθμες εμπόλεμες ζώνες.Είναι ιδρυτής της ένωσης « Les médecins aux pieds nus » (Γιατροί Ξυπόλυτοι) και συγγραφέας του βιβλίου «Αναμνήσεις ενός γιατρού ξυπόλυτου» (Mémoires d’un médecin aux pieds nus εκδ.Albin Michel).Έζησε τον μαύρο Σεπτέμβρη στην Ιορδανία τον πόλεμο του Ιράκ ή ακόμη και τους πολέμους και τον εμφύλιο σπαραγμό στο Λίβανο.Ήταν ο τελυταίος βοηθός γιατρός του Αλβέρτου Σβάιτσερ.

Αφιέρωμα στον Άγιο Ιωάννη Μαξίμοβιτς, με σπάνιο φωτογραφικό υλικο

Η δοξασμένη και ολοφώτεινη ζωή του Ρώσου Αγίου Ιωάννη Μαξίμοβιτς, Αρχιεπισκόπου Σαγκάης και Σαν Φρανσίσκο συγκλονίζει όποιον θα ήθελε να την πλησιάσει και να την μελετήσει. Υπήρξε γενναίος αθλητής της πίστεως και της υπομονής. Επίσκοπος αληθινός, με βαθειά συναίσθηση της αποστολής του. Πατέρας και προστάτης των ορφανών παιδιών. Υπογραμμός της πνευματικής ζωής. Στήριγμα δυνατό στους πιστούς της εποχής Του, αλλά και εμπνευστής ηρωικών πράξεων για τους σημερινούς κληρικούς και λαϊκούς. Κατέκτησε με την αγάπη Του και τη θυσία Του την αγάπη των πιστών. Ο Άγιος Ιωάννης είναι ένα δώρο Θεού σ’ όλους τους ανθρώπους – ένας «οικουμενικός, παγκόσμιος άνθρωπος», στον οποίο αποδίδεται τιμή παγκοσμίως. Στην διάρκεια της επίγειας ζωής του η πρόνοια του Θεού τον οδήγησε από τη Ρωσία στη Σερβία, στην Κίνα, στην Δυτική Ευρώπη και τελικά στην Αμερική επιτελώντας εναργώς την ακρίβεια στην πίστη και την πράξη, την εναρμόνιση λόγου και έργου Του.
Οι σπάνιες φωτογραφίες που δημοσιεύονται είναι από το αρχείο του ιστολογίου καθώς και απο την σελιδα
SAINT JOHN MAXIMOVIT στο facebook που είναι αφιερωμένη στον Άγιο.

Αν θες, όσιε Δαβίδ μου, να ξαναγυρίσω στο μοναστήρι σου, έλα να με κάνεις καλά…(Από τον βίο του γέροντος Ιακώβου)

Οι αρρώστιες τον σημάδεψαν από νωρίς. 

Η σκληρή εργασία, οι πολύωρες Ακολουθίες και η καθημερινή αγρυπνία στο κελί του φέρανε αποτέλεσμα. Είχε και την αυστηρή νηστεία, που έφτανε στην ασιτία. Έτσι η εξάντληση του οργανισμού προχώρησε πολύ. Κάτι που κανονικά θα έπρεπε να είχε γίνει ακόμη νωρίτερα. Και δεν εννοούσε να μειώσει την άσκηση με καμία δύναμη. Όσο οι πνευματικές του δυνάμεις ήτανε ακμαίες, τόσο επέμενε στην αυστηρή άσκηση. Άλλωστε, σκοπός της άσκησης ήτανε ακριβώς αυτό, να κρατάει τις πνευματικές του δυνάμεις ελεύθερες από την επήρεια των παθών, των πειρασμών και της ύλης, ώστε να κατευθύνονται ανεμπόδιστα προς το Θεό και να αγιάζονται από αυτόν. 

Μια συνέντευξη της γερόντισσας Μαριάμ, που αποχαιρετήσαμε χθες...

«Δεν μπορούν όλοι οι άνθρωποι να γίνουν καλόγεροι, δεν πρέπει όμως κιόλας»

Όλοι την ξέρουμε σαν την γερόντισσα της Νέας Μονής.

Όλους μάς έχει καλοδεχτεί στον ιερό χώρο που υπηρετεί το Θεό από το 1958. Ενώ όμως όλοι την ξέρουμε εξ όψεως, δεν γνωρίζουμε σχεδόν τίποτα για εκείνη. Σήμερα, μας αποκαλύπτεται. Κι είναι πολύ σημαντικό αυτό γιατί ελάχιστοι την έχουν ακούσει να τους εξομολογείται την ιστορία της, που είναι συνυφασμένη με τη Νέα Μονή.

Δεν περιορίζεται βέβαια μόνο σε αυτό. Μας άνοιξε την ψυχή της και μας εξέπληξε με την πνευματικότητα και την ευρύτητα του πνεύματός της. Η γερόντισσα Μαριάμ, κατά κόσμο Δέσποινα Μανιού, γεννήθηκε το 1922 στο χωριό Μεσαγρός, στη Γερα της Λέσβου.

Ένας ασκητής στη Σιβηρία .....Μία συνάντηση στα δάση.....

Η ζωή των ασκητών και ερημιτών προκαλεί θαυμασμό στον άνθρωπο του 21ου αιώνα, ο οποίος κάθε άλλο παρά την άσκηση και την ολιγάρκεια εφαρμόζει στην ζωή του. Η ασκητική ζωή φαντάζει σε εμάς ένας τρόπος ζωής που ανάγεται στο μακρινό παρελθόν και που ως τέτοιος θεωρούμε ότι έχει εκλείψει από την εποχή μας. Η συνάντηση που περιγράφεται παρακάτω, όμως, αποδεικνύει ότι και σήμερα υπάρχουν άνθρωποι που αγωνίζονται ακολουθώντας τον ερημιτισμό, παλεύοντας με τα πάθη τους αλλά και τις δυσκολίες της Φύσης.

Βρέθηκα για πρώτη φορά στην Ρωσία την περίοδο της περεστρόικα. Έβλεπε παντού κανείς εκκλησίες γκρεμισμένες και ερειπωμένες. Εκκλησίες που κάποτε κτίστηκαν με πολύ μεράκι και αρκετά χρήματα. Ο ιερομόναχος συνοδός μου κούνησε το κεφάλι του και μου είπε: «Τι λαός είμαστε! Εμείς οι ίδιοι που κτίζουμε τους ναούς, οι ίδιοι τους καταστρέφουμε». «Λαός ακροτήτων», του είπα. Συμφώνησε.

Και πράγματι. Η χώρα που πολέμησε με πρωτοφανές μίσος και μένος την Εκκλησία στον 20ο αιώνα, ανέδειξε παράλληλα χιλιάδες νεομάρτυρες. Ο ίδιος λαός που αιώνες τώρα μαστίζεται από τον αλκοολισμό, αυτός και ανέδειξε τους μεγάλους στάρετς. Ο κατάλογος είναι μακρύς. Για να επαληθευθεί και πάλι ο λόγος του αποστόλου Παύλου, «όπου επλεόνασεν η αμαρτία, υπερεπερίσσευσεν η χάρις» (Ρωμ. 5,20).

Άφθαρτο εδώ και οχτώ χρόνια το σκήνωμα του γεροντα Βησσαρίωνα