Πώς
θα περνάμε στον ουρανό, κοντά στο Θεό, στο Χριστό, συντροφιά με τους
αγίους; Η Αγία Γραφή συχνά κάνει λόγο για τη Βασιλεία των Ουρανών. Ο
ευαγγελιστής Ιωάννης γράφει στην Αποκάλυψη: «Μακάριοι οι νεκροί που από
τώρα πεθαίνουν εν Κυρίω. Ναι, λέει το Πνεύμα, για να αναπαυθούν από τους
κόπους τους» (ιδ΄ 13). Το μακαρισμό αυτό θα έπρεπε να το δούμε σε σχέση
με έναν επόμενο: «Μακάριοι είναι όσοι έχουν κληθεί στο γλέντι του γάμου
του Αρνίου» (ιθ΄ 9).
Αναφέρει ο π. Επιφάνιος Θεοδωρόπουλος:
«Θα σας πω ένα ωφέλιμο, από την πατρίδα μου. Γύρω στο 1917, 1916, κάπου εκεί , αν δεν με απατά η μνήμη μου, υπήρχε κάτω στην πατρίδα μου, στην Καλαμάτα, ένας νέος ονόματι Ηλίας Παναγουλάκης.
Αυτός ήταν πάρα πολύ καλός
τραγουδιστής, ήταν καλλίφωνος και περνούσε τη ζωή του με μερικούς άλλους
νέους γυρίζοντας στα καλντερίμια εκεί και τους δρόμους και παίζοντας
κιθάρες και όργανα για να βγαίνουν οι κοπέλες από τα παράθυρα. Είχε ένα
ταβερνείο, στο οποίο μαζεύονταν όλοι οι αλήτες της Καλαμάτας και στους
οποίους επιβαλλόταν σαν αρχηγός. Όλη η αληταρία της Καλαμάτας είχε
αρχηγό τον Ηλία Παναγουλάκη. Έδερνε με το παραμικρό. Απλώς γιατί τον
στραβοκοίταξαν.Ήταν πάρα πολύ χειροδύναμος.
Αγράμματος βέβαια. Όλα τα ι τα έγραφε με γιώτα. Και ζούσε τη ζωή του με
αυτό τον τρόπο. Γλέντι και τραγούδι και διασκέδαση. Κάποτε πέθανε ένας
φίλος του, από την παρέα του. Πήγε στην κηδεία, στο νεκροταφείο. Άκουσε
την φράση του Ευαγγελίου: