Γράφει: Μ.Σ. ἐκπ/κός
Μέ
παγκόσμιες ἐπιστημονικές ἔρευνες πού διεξήχθησαν, ἔχει ἀποδειχθεῖ ὅτι ἡ Ἀρχαία Ἐλληνική
γλῶσσα αὐξάνει τήν ἀνθρώπινη νοημοσύνη καί παράλληλα ἐπιδρᾶ θετικά καί στόν ψυχισμό!1
- Τό τεράστιο εὖρος λέξεων, οἱ ὁποῖες μποροῦν νά ἀποδόσουν μέ λεπτομέρεια καί ἀκρίβεια πολλές νοηματικές καί συναισθηματικές ἔννοιες, καθώς καί λεπτοφυέστερες ἀποχρώσεις τους! Ἄρα, μέσα στό νοῦ καί στήν ψυχή τοῦ ἀνθρώπου, ὑπάρχει καί καλλιεργεῖται ἡ δυνατότητα δημιουργίας πολυσύνθετων σκέψεων καί συναισθήματων, ὑπάρχει ἡ δυνατότητα πλουσιότερης ἔκφρασής τους καί τέλος, ὑπάρχει ἡ δυνατότητα ὑψηλότερης ἀντίληψης τῶν ἄλλων (εἴτε ἀπό γραπτό, εἴτε ἀπό προφορικό λόγο)!
- Ὁ μεγάλος ὄγκος σύνθετων λέξεων (στοιχεῖο εὐρηματικότητας – εὐφευρετικότητας – πολυμηχανίας)!
- Τά διαφορετικά φωνήεντα (πού σημειωτέον στήν ἀρχαιότητα εἶχαν διαφορά καί στήν προφορική τους ἐκφορά)!
- Ἡ σύνθεση τῶν διπλῶν φωνηέντων καί συμφώνων!
- Ὁ πολυτονισμός! (Αὐτές οἱ τέσσερις τελευταῖες παράμετροι, ἐνισχύουν τήν δυνατότητα ἐπεξεργασίας τοῦ νοῦ καί φυσικά τήν μνήμη)!