Η ΠΑΙΔΟΚΤΟΝΟΣ ΑΜΒΛΩΣΙΣ

Η παιδοκτόνος άμβλωσις

Πολλά εἴδη ξεπεσμοῦ ὑφίστανται καί πολλές μορφές διαστροφῆς κυριαρχοῦν εἰς τήν ἀνθρωπίνη ὕπαρξι ὅταν αὐτή ἑκουσίως ἀποκόπτεται ἐκ τῆς ἐπικοινωνίας καί τοῦ συνδέσμου της μέ τόν Θεόν. Ἡ μεγαλυτέρα ὅμως ἐγκληματική διαστροφή, πού προϊόντος τοῦ χρόνου αὐξάνεται ραγδαίως εἶναι τό κακό τῶν ἀμβλώσεων. Ὁμολογουμένως, δέν ὑπάρχει χειρότερο καί ἀπαισιώτερο γεγονός ἀπό τό νά θανατώνῃ ὁ ἄνθρωπος τόν ἴδιο τόν ἄνθρωπο καί μάλιστα εἰς τήν ἐμβρυακή του ἡλικία, πόσῳ δέ μᾶλλον ἡ μητέρα τό παιδί της.

Διά τῶν ἀμβλώσεων ἐπανερχόμεθα εἰς τίς ἀρχαῖες τραγικές καταστάσεις πού ἐβίωνε ἡ κοινωνία τῶν ἀνθρώπων καί γιά τήν ὁποία κοινωνία οἱ Λατῖνοι ἔλεγαν τήν γνωστή φρᾶσι «Homo homini lupus», δηλαδή ἄνθρωπος ἀνθρώπῳ λύκος. Εἶναι δέ τόσο ἀποτρόπαια ἡ κατάστασις ὅπως διαμορφώνεται αὐτή ἀπό τόν ἑκούσιο φόνο τοῦ ἀνυπερασπίστου ἀνθρώπου, πού θυμίζει ἐκεῖνο πού ἔγραψε ὁ ἡγέτης τῶν Μενσεβίκων στήν Ρωσία Youri Martov, ὅτι:

«Ὀργίζεσθε καί μή ἁμαρτάνετε» – Τί σημαίνει;

Όποιος θέλει να γίνει τέλειος και επιθυμεί να αγωνισθεί τον πνευματικό αγώνα νόμιμα, πρέπει να αποξενωθεί από κάθε ελάττωμα οργής και θυμού.
Ας ακούσει τι του παραγγέλλει το σκεύος της εκλογής, ο Απ. Παύλος: «πάσα πικρία και οργή και θυμός και κραυγή και βλασφημία αρθήτω αφ’ υμών συν πάση κακία». Και λέγοντας «πάσαν» δεν μας άφησε καμιά πρόφαση θυμού ως δήθεν αναγκαίου ή εύλογου.
Εκείνος επομένως που θέλει να διορθώσει τον φταίχτη αδελφό ή θέλει να του επιβάλλει επιτίμια, ας φροντίζει να φυλάει τον εαυτό του ατάραχο μήπως, ενώ θέλει να θεραπεύσει τον άλλον, πάρει ο ίδιος την αρρώστια του. Και τότε θα πουν το ευαγγελικό: «ιατρέ, θεράπευσον σεαυτόν». Και αλλού πάλι λέει σχετικά η Γραφή: «τι βλέπεις το κάρφος το εν τω οφθαλμώ του αδελφού σου την δε εν τω σω οφθαλμώ δοκόν ου κατανοείς;» (Μτθ. 7,3).

Συγκλονιστικό Θαῦμα ἁγίου Παρθενίου – Ἀπαλλαγμένος ἀπό καρκίνο ἀπό τό 1988, μετά ἀπό μία ἐγχείρηση στά ἔντερα καί 4 ἐγχειρήσεις στούς πνεύμονες!!!

Σαν πρώτο θαύμα απαλλαγής από τη φοβερή νόσο τού καρκίνου, παραθέτουμε τη γεμάτη περιπέτειες μαρτυρία τού κ. Στέφανου Στεφάνου, συνταξιούχου ναυτικού, που κατοικεί στον Πειραιά και κατάγεται από την Άνδρο. Ο ίδιος μας έγραψε την ιστορία του και εμείς την καταχωρούμε χωρίς καμμία αλλαγή.

 

Ποιος άνθρωπος στον κόσμο αυτόν δεν πόνεσε ψυχικά και σωματικά; Και ποιος δεν αισθάνθηκε την ανάγκη να ρωτήσει γιατί ο πόνος στον κόσμο. Ο ουρανός δεν είναι πάντα ξάστερος και το πέλαγος δεν είναι πάντα γαλήνιο. Τον ουρανό τον σκεπάζουν σύννεφα βαρειά και μαύρα και ξεσπούν τρομερές νεροποντές και καταιγίδες. Τα ολόμαυρα σύννεφα τού πόνου και οι καταιγίδες των δακρύων τον κατακλύζουν.

 

Τέτοιες καταιγίδες πέρασε και ο ομιλών με τις ασθένειες τού καρκίνου. Παραμονές Χριστουγέννων 1982 διεγνώσθη όγκος στο παχύ έντερο μεγάλος. Τότε επισκέφθηκα τον μακαριστό πατέρα Πορφύριο, ο οποίος με ενίσχυσε και μου είπε: «να πας να εγχειρισθής και θα γίνης καλά».

 

3.1.1983 έγινε η εγχείρησις στο παχύ έντερο και η ιστολογική εξέτασις έδειξε κακοήθη καρκίνο.

 

Τον Μάρτιο τού 1984 παρουσιάζεται όγκος στον αριστερό πνεύμονα. Εγχειρίσθηκα 21 Μαρτίου, μου αφαιρέσανε τον μισό αριστερό πνεύμονα και η ιστολογική εξέτασις έδειξε καρκίνο εκ μεταστάσεως εκ τού εντέρου.

 

Τον Οκτώβριο τού ιδίου έτους 1984, παρουσιάζεται στο δεξιό πνεύμονα όγκος, εγχειρίσθηκα και πάλι˙ η ιστολογική έδειξε μετάσταση εκ τού εντέρου.

 

Τον Δεκέμβριο τού 1987 κάνοντας Check up, αξονικές τομογραφίες κ.λπ. βρέθηκα και πάλι κτυπημένος στον δεξιό πνεύμονα.

 

Χειρουργήθηκα, η ιστολογική έδειξε και πάλι μετάσταση εκ τού εντέρου, κακοήθης καρκίνος.

 

Τότε όμως, προ της τρίτης εγχειρίσεως, όταν μου ανηγγέλθη ότι ο δεξιός πνεύμων πάλι παρουσιάζει όγκον καρκίνου και ότι, εάν δεν εγχειρισθώ συντόμως, εντός τριών μηνών θα επέλθη ο θάνατος.