Ὅταν τόν Ὀκτώβριο τοῦ 2015 ἐκοιμήθη ὁ
μακαριστός Μητροπολίτης Πέτρας Κυρός Νεκτάριος ἔγραψα ἕνα μικρό κείμενο
στό ὁποῖο μεταξύ τῶν ἄλλων ἔγραφα ὅτι κατά τόν καιρό τῆς ἀσθένειάς του
εἴχαμε σημαντική ἀλληλογραφία, πού δείχνει τό πνευματικό βάθος του, τήν
πνευματική του ὡριμότητα καί ὅτι κάποτε θά τήν δημοσιεύσω, γιά τήν
πνευματική ὠφέλεια ὅλων μας.
Ἔγραφα: «Ὡς μνημόσυνο τῆς ψυχῆς του, σέ
ἕνα ἄλλο φύλλο τῆς "Ἐκκλησιαστικῆς Παρέμβασης" θά δημοσιεύσω τίς
ἐπιστολές αὐτές, γιατί ἀφ' ἑνός μέν θά ἀναδείξουν τήν προσωπικότητα τοῦ
ἐκλεκτοῦ αὐτοῦ Ἱεράρχου, ἀφ' ἑτέρου δέ θά γίνη ἀφορμή δοξολογίας πρός
τόν Θεό, γιατί ἀναδεικνύει τέτοιους Ἱεράρχες στήν ἐποχή μας, ἀλλά καί θά
γίνη πρότυπο γιά ὅλους ἐμᾶς, πού παραμένουμε ἀκόμη στήν ζωή αὐτή».
Ὡς ἕνα ἐτήσιο μνημόσυνο δημοσιεύω τό
παρόν κείμενο μέ τήν προσευχή στόν Θεό νά κατατάξη τήν ψυχή του στόν
χορό τῶν Ἱεραρχῶν πού προσεδρεύουν στό οὐράνιο θυσιαστήριο.
Μέ τόν μακαριστό Ἱεράρχη εἶχα συνεχῆ
ἐπικοινωνία, κυρίως μέ τά γράμματα. Ἔγραφε πολύ ὡραῖα, καρδιακά,
ἐξομολογητικά, ἐκφράζοντας τό ἐκκλησιαστικό φρόνημα πού τόν διακατεῖχε.
Διετύπωνε στά ἰδιόχειρα γράμματά του τόν πόνο του γιά τά κοινωνικά καί
ἐκκλησιαστικά πράγματα, ἐξέφραζε τήν πικρία του γιά ὅσα γίνονταν, ἀλλά
καί τήν πίστη του στόν Θεό.
Ὅταν πληροφορήθηκα γιά τήν ἀσθένειά του
τοῦ ἔστειλα ἐπιστολή (12-4-2015), ἡ ὁποία γράφηκε τήν ἡμέρα τοῦ Πάσχα,
ἀμέσως μετά τήν πασχαλινή θεία Λειτουργία, δηλαδή στίς 3 ἡ ὥρα πρωϊνή.
*