Ποτέ Θεία Κοινωνία χωρίς ευλογία – Αληθινή ιστορία

Κάποτε μια νεαρή ψυχή εξωμολογήθηκε, όμως ήταν τέτοια η κατάστασις της που δεν της επέτρεπε η θεία Κοινωνία.

Αυτή νευρίασε, πληγώθηκε ο εγωισμός της φαίνεται, και αντέδρασε.

Επειδή ήταν συγγενής του επισκόπου, πήγε σε αυτόν και διαμαρτυρήθηκε.

Ο δεσπότης της είπε:

-Έλα την Κυριακή στον τάδε ναό που θα λειτουργήσω, και θα σε κοινωνήσω εγώ.

Πήγε λοιπόν η κοπέλλα και την ώρα που έφθασε στο Άγιο Ποτήριο, έκανε έναν φοβερό εμετό με μαύρα υγρά.

Φυσικά δεν κοινώνησε, γιατί την έπιασαν και σπασμοί στην κοιλιά και έμεινε για την άλλη Κυριακή.

Έκανε την νηστεία της και ξαναπήγε.

Είσαι πράγματι Χριστιανός;

ΠΟΙΟΙ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΠΙΣΤΟΙ;

1) Είναι πιστοί απλώς οι βαπτισμένοι Oρθόδοξοι χριστιανοί;

2) Είναι πιστοί όσοι µεγαλώνοντας δεν σκέπτονται και δεν λαμβάνουν υπ' όψιν τι σημαίνει τό βάπτισμα και ποιες υποχρεώσεις ανέλαβαν κατά την τέλεση τού µυστηρίου τού βα­πτίσµατος;

3) Είναι πιστοί όσοι διατείνονται, ότι είναι χριστιανοί, αλλά δεν εκκλησιά­ζονται τακτικώς, δεν εξοµολογούν­ται τις αμαρτίες τους σε πνευματικό πατέρα και δεν κοινωνούν τό Χρι­στό, η κοινωνούν απροετοίμαστοι, χωρίς µετάνοια και χωρίς κατά δια­στήµατα εξομολόγηση των αμαρτιών τους;

4) Είναι πιστοί όσοι δεν έχουν την προθυμία, ούτε καν την περιέργεια, να ανοίξουν και να διαβάσουν την Αγία Γραφή, αλλά διαβάζουν κοσµι­κά βιβλία και περιοδικά, και κάθονται επί ώρες µπροστά στην τηλεόραση και ακούουν και βλέπουν αμαρτωλά, αισχρά και σατανικά πράγματα;

5) Είναι πιστοί όσοι έπαυσαν να προσεύχονται και να κάνουν τό ση­µείο τού Σταυρού, η κουνούν τό χέ­ρι τους σαν να παίζουν µαντολίνο και αυτό τό ονομάζουν Σταυρό;

6) Είναι πιστοί οι τυπικώς εκκλησιαζό­µενοι, χασµώµενοι και αναμένοντες πότε να τελειώσn ή θεία λειτουργία;

7) Είναι πιστοί όσοι δυσφορούν, αν γίνει κήρυγμα κατά τη θεία λειτουρ­γία, και ψιθυρίζουν, και βγαίνουν έξω από τό ναό, και συζητούν, και καπνίζουν;

Θαύμα του Τιμίου Σταυρού στα Φίτζι

Στο δεύτερο µεγαλύτερο νησί των Φίτζι, το Βανούα Λέβου, ο ιεραποστολικώς υπεύθυνος του νησιού πατήρ Βαρνάβας µαζί µε τον ιεροµόναχο Σάββα, επισκέφθηκαν το νοσοκοµείο της πόλης Labasa, για να παρηγορήσουν έναν άρρωστο.

Καθώς συζητούσαν µε τον άρρωστο, στην άλλη άκρη του διαδρόµου άκουσαν δυνατές αφύσικες κραυγές, και παραξενεµένοι από το αποτρόπαιο του ακούσµατος, κινήθηκαν για να βοηθήσουν.

Σε παρακείµενο δωµάτιο, βρισκόταν µία κοπέλα ξαπλωµένη στο κρεβάτι, η οποία έκλεινε τα αφτιά της µε τα χέρια της, κουνούσε το κεφάλι αριστερά-δεξιά και κραύγαζε µε τρόπο ανατριχιαστικό. Οι νοσοκόµες, φοβισµένες, στέκονταν χωρίς να µπορούν να καταλάβουν τι συνέβη.

Διαβάστε εδώ: Ποια η σημασία της εορτής του Σταυρού

Ο πατήρ Σάββας πλησίασε µια νοσοκόµα και της λέει: «Είµαστε από την ελληνική ορθόδοξη Εκκλησία. Μπορούµε µόνο να τη σταυρώσουµε;». Τότε βγάζει το σταυρό, ο οποίος είχε µέσα Τίµιο Ξύλο και άρχισε να τη σταυρώνει στο πρόσωπο. Όσο τη σταύρωνε, τόσο πιο πολύ αυτή ούρλιαζε. Στο τέλος, ο ιερέας έβαλε το σταυρό στο στόµα της κοπέλας και αµέσως αυτή ηρέµησε. Ήταν καθαρά δαιµονισµένη και µε τη δύναµη του Τιµίου Ξύλου το δαιµόνιο έφυγε.

Το περιστατικό αυτό µάς θυµίζει τα λόγια του τροπαρίου της Παρακλητικής, «Μεγάλη τοῦ Σταυροῦ σου, Κύριε, ἡ δύναµις· ἐπάγη γάρ ἐν τόπῳ καί ἐνεργεῖ ἐν κόσµῳ» (ήχος Γ’, Πέµπτη εσπέρας, απόστιχα – µαρτυρικό).

Ο Χριστός ήρθε στη γη και σταυρώθηκε για τη σωτηρία όλου του κόσµου. Γι” αυτό και η δύναµη του Τιµίου Ξύλου του Σταυρού δεν περιορίζεται µόνο στους Χριστιανούς, αλλά και σε κάθε άνθρωπο, που είναι κάτω από την εξουσία του Σατανά.

Ο άρτος που έγινε πέτρα! - Θαυμαστό γεγονός

Στην εποχή του ιερού Χρυσοστόμου (4ος αι.) ζούσε κάποιος πλούσιος, πού ανήκε μαζί με τη γυναίκα του, στην αίρεση του Μακεδονίου.

Κάποτε, ακούγοντας τη διδαχή του Αγίου, μετανόησε και επέστρεψε στην αλήθεια της μιας, αγίας, καθολικής και αποστολικής Εκκλησίας.

Η γυναίκα του όμως, ενώ με το στόμα ομολογούσε την πίστη της στο ορθόδοξο δόγμα, με την καρδιά της ακολουθούσε την αίρεση.

Σε μία μεγάλη γιορτή λοιπόν της Εκκλησίας, πού συνήθιζαν να κοινωνούν πολλοί χριστιανοί, συνέβη το εξής περιστατικό: Η γυναίκα του πλουσίου πήγε κρυφά στους ιερείς των αιρετικών για να κοινωνήσει.

Δεν κοινώνησε όμως, αλλ' αφού πήρε στα χέρι της τον άρτο τον έδωσε κρυφά στη δούλη της να τον φυλάξει χωρίς κανείς άλλος ν’ αντιληφθεί κανείς αυτό που έκανε.

Όταν αργότερα γινόταν η Θεία Λειτουργία των Ορθοδόξων, η γυναίκα πήγε φανερά με τον άνδρα της στην εκκλησία για να κοινωνήσει.

Για τις δοκιμασίες της ζωής

Ο μεγάλος καθηγητής της ασκητικής ζωής άγιος Ισαάκ ο Σύρος, βαθύς γνώστης του θελήματος του Θεού και έμπειρος πρακτικός διδάσκαλος της ορθόδοξης Θεολογίας, διατύπωσε τούτο το απαύγασμα της προσωπικής του εμπειρίας:

«Οι δοκιμασίες είναι η τιμή που δέχεται η ψυχή παρά της μεγαλειότητος του Θεού».

Στο βίο του αγίου Αμβροσίου, Επισκόπου Μεδιολάνων, αναφέρεται τούτο το περιστατικό:

Κάποτε, όταν ο Άγιος βρισκόταν σε ποιμαντική περιοδεία στην επαρχία του, φιλοξενήθηκε με τη συνοδεία του στο αρχοντικό κάποιου επιφανούς χριστιανού. Συζητώντας μαζί του, ο Άγιος πληροφορήθηκε από τον ίδιο ότι όλα γύρω από τη ζωή του κυλούσαν θαυμάσια, οι δουλειές του πήγαιναν υπέροχα, η υγεία όλων των μελών της οικογενείας του ποτέ δεν δοκιμάστηκε, ποτέ δεν αντιμετώπισε θλίψεις, δυσκολίες και προβλήματα. Τότε ο Άγιος, απευθυνόμενος στη συνοδεία του, είπε: «πάμε να φύγουμε απ' εδώ αμέσως. Αυτό το σπίτι δεν το επισκέφθηκε ποτέ ο Θεός».

Πραγματικά, μόλις ο άγιος αναχώρησε, το σπίτι εκείνο το κατάπιε η γη.

Το αδιάψευστο στόμα του Κυρίου μας προειδοποίησε ότι στον κόσμο αυτό θα έχουμε θλίψεις, πειρασμούς και δοκιμασίες. «Εν τω κόσμω θλίψιν έξετε». Κι ακόμη μας κάλεσε, προκειμένου να Τον ακολουθήσουμε, να σηκώσουμε σταυρό. «Όστις θέλει οπίσω μου ελθείν, απαρνησάσθω εαυτόν και αράτω τον σταυρόν αυτού και ακολουθήτω μοι».

Επισημαίνοντας τα πιο πάνω θέλω να πω ότι ο πόνος, οι θλίψεις και τα βάσανα, όσο και να μας είναι ανεπιθύμητα, είναι σύμφυτα στη ζωή κάθε χριστιανού και αποτελούν σταθερό συνοδοιπόρο σε κάθε μας βήμα. Από τότε που στη ζωή μας εισήλθε η αμαρτία, σαν παρεπόμενο αυτής εισήλθαν και όλα τα ανεπιθύμητα, με αποκορύφωμα το θάνατο. Γι' αυτό και θάταν εντελώς εξωπραγματικό να ζητάμε να μην τύχουν στη δική μας ζωή κάτι τέτοια γεγονότα. Αντίθετα, σοφώτερο θα ήταν να ζητάμε από το Θεό τη δύναμη να αντέχουμε και να ξεπερνούμε τα γεγονότα αυτά.

Χωρίς έργα αρετής δεν θα αποκτήσουμε ποτέ κοινωνία με τον Θεό

Άγιος Ισαάκ ο Σύρος

Ο ακόλαστος δεν έχει ταπεινό νου και καθαρή καρδιά και τρώγει την τροφή των θηρίων και όχι των αγγέλων. Ο ταπεινός είναι εγκρατής και συνεσταλμένος, ο δε κενόδοξος είναι υπηρέτης της πορνείας.

Αγάπησε την φτώχεια. Φρόντισε για την ψυχή σου, απομακρυνόμενος απ’ τους ανθρώπους. Αγάπησε τα ταπεινά ενδύματα, διότι είναι υπερήφανος όποιος στολίζεται με λαμπρά ενδύματα.

Πολλοί, ενώ ήσαν ψυχικά άρρωστοι, εισήλθαν στην θάλασσα του κόσμου για να θεραπεύσουν τις ψυχές των άλλων και έχασαν και τις δικές τους ψυχές, γιατί έγιναν εμπαθείς και νεκροί ψυχικώς.

Όπου κι αν πας έχε τον εαυτό σου ξένο και θ’αποφεύγεις την ζημία της παρρησίας. Σε κάθε περίσταση προσποιήσου ότι δεν γνωρίζεις τίποτε.

Λάλησε σαν μαθητευόμενος και όχι σαν διδάσκαλος. Σε κάθε πράγμα νόμιζε ότι έχεις ανάγκη διδαχής και θα βρεθείς σοφός σ’ όλη σου τη ζωή.

Μη διαβάζεις ποτέ βιβλία αιρετικών! Να διαβάζεις πάντοτε τα βιβλία των διδασκάλων της Εκκλησίας μας.

Ευλόγα πάντοτε και μην καταράσαι! Διότι η ευλογία γεννά ευλογία, και η κατηγορία κατηγορία.

Μην παραδόσεις σ’ άλλον εκείνο που δεν έμαθες στην πράξη.

ΕΞΙ ΧΡΟΝΙΑ ΟΡΘΟΔΟΞΑ ΠΕΡΑΣΜΑΤΑ

 Σήμερα τα ορθόδοξα περάσματα κλείνουν έξι  χρόνια ζωής θα ήθελα να ευχαριστήσω όλους όσους επισκέφθηκαν αυτό το ιστολόγιο  και πιστεύω να ωφελήθηκαν από κάτι που διάβασαν.

 Θα ήθελα να ευχηθώ σε όλους τους ορθόδοξους χριστιανούς να έχουν υπομονή και αγάπη ιδικά αυτούς τους δύσκολους καιρούς που περνά ο τόπος μας όχι τόσο οικονομικά αλλα περισσότερο πνευματικά  .Να έχετε όλοι την ευχή του Κυρίου μας Ιησού Χριστού και να εύχεστε και για μένα τον αμαρτωλό  Εμμανουήλ  Ιερέως μετά τής οικογενείας αυτού  καλό χειμώνα με μετάνοια και ορθόδοξο φρόνημα γιατί δυστυχός τώρα τελευταία έχει χαθεί και αυτό ακόμα και από εκκλησιαστικά πρόσωπα για χάρη του οικουμενισμού.

Να τι κάνει η παρακοή!

Εις την Αγία Άννα, ζούσε ένας Γέροντας με τον υποτακτικό του, ο οποίος έκανε συχνά παρακοές. Ήτανε παραμονή μιας εορτής της Παναγίας.

«Γέροντα», λέει ο υποτακτικός, «θά πάω να ψαρέψω κανένα ψάρι, διότι της Παναγίας εορτή είναι αύριο. Τί θα φάμε;» «Παιδί μου», του λέει ο Γέροντας, «εδώ οι γείτονες μας ψαράδες είναι.

Ώρες ψάρευαν και δεν πιάσανε ψάρια. Αν ήθελε η Παναγία να τρώγαμε ψάρια, θα έπιαναν, θα έφερναν και σε μας. Να μην πάς για ψάρεμα». «Όχι, Γέροντα», ξαναλέει ο υποτακτικός, «εγώ θα πάω να ψαρέψω». «Μην πηγαίνεις», επαναλαμβάνει ο Γέροντας. «Όχι, θα πάω», λέει ο υποτακτικός και φεύγει…
Διαβάστε εδώ: Χριστέ μου, άνοιξε τα μάτια της καρδιάς μου

Ο Γέροντας τότε σκέπτεται ότι ο υποτακτικός του ευρίσκεται σε παρακοή αν του τύχει κανένας μεγάλος πειρασμός του υποτακτικού του; Μήπως γλιστρήσει εις την θάλασσα; Διά τούτο μπαίνει στο κελλί του και κάνει προσευχή, κάνει κομποσχοίνι για τον υποτακτικό του.

Ο Ναυπάκτου Ιερόθεος και η γνωριμία του με την ηθοποιό Γεωργία Αποστόλου

---

---

Ενα χρόνο μετά το θάνατο της νεαρής ηθοποιού Γεωργίας Αποστόλου, ο Μητροπολίτης Ναυπάκτου Ιερόθεος με κείμενό του, αναφέρεται στη γνωριμία και την επαφή που είχε με την Γεωργία καθώς και για τις αναζητήσεις της.

Αναλυτικά το κείμενο:
Την 10η Ιουνίου 2016 απεβίωσε η ταλαντούχος ηθοποιός Γεωργία Αποστόλου, σε ηλικία 43 ετών, και δημιούργησε μεγάλη έκπληξη στο κοινό, ιδιαιτέρως στους δημοσιογράφους και τους νέους, διότι ήταν γνωστή από τον πρωταγωνιστικό ρόλο που είχε σε διάφορα σίριαλ στην τηλεόραση από το 1994 έως το 2005.
Δεν θέλησα αμέσως να ομιλήσω για την Γεωργία, αλλά άφησα τον χρόνο να περάση για να γράψω κάτι.
Ναυπάκτου κ. Ιεροθέου: Γεωργία Αποστόλου μια ανήσυχη ηθοποιός και ΧριστιανήΤήν γνώρισα πριν από πολλά χρόνια από τις επισκέψεις της στην Ναύπακτο, όταν επιδίωκε να με συναντήση. Τότε πρωταγωνιστούσε σε σίριαλ της τηλεοράσεως. Είχε πολλές απορίες γύρω από θεολογικά θέματα και τα έθετε με γρήγορο τρόπο, το ένα μετά το άλλο, πριν λάβη απάντηση από το προηγούμενο, και κυρίως ενδιαφερόταν για την νηπτική παράδοση της Εκκλησίας, την νοερά προσευχή, την ησυχία, την αποκάλυψη του Θεού κ.α. Ήταν όντως ένα ανήσυχο πνεύμα και ενδιαφερόταν για τα θέματα αυτά, που συνήθως δεν απασχολούν πολλούς ανθρώπους. Είχε διαβάσει μερικά από τα βιβλία μου και ενδιαφερόταν για τα θέματα αυτά.
Ερχόταν συχνά στην Ναύπακτο και παρακολουθούσε τις ομιλίες που έκανα την Δευτέρα, και όταν δεν μπορούσε να έλθη, φρόντιζε να μαθαίνη το περιεχόμενο της ομιλίας και μου τηλεφωνούσε για να με ερωτήση διάφορες απορίες της.

Αληθινή ιστορία: Όταν ο Άγγελος έκλαψε!

Γεμάτα τα μικρά στρογγυλά τραπεζάκια μέσα και έξω από το καφενείο, γεμάτα από βιαστικούς πελάτες που έρχονται έτσι στα γρήγορα έναν καφέ να πιουν, να στυλωθεί η ψυχή τους, και μετά να ξαναπάνε απέναντι, δίπλα να σταθούν στο δικό τους άνθρωπο, δίπλα ή καλύτερα ένα να γίνουν με τον πόνο και την ανημποριά, που κατάληψη έχουν κάνει σε όλα τα πατώματα, σε όλα τα δωμάτια του μεγάλου νοσοκομείου και έχουν ποτίσει θαρρείς ολόκληρο το τεράστιο οικοδόμημα.

Ένα καφεδάκι, μια-μια η ρουφηξιά αλλά η σκέψη είναι εκεί, και τα πόδια χορεύουν σαν να βιάζονται να πάνε πάλι κοντά σε αγαπημένο άρρωστο.

-Κάτσε εδώ, καλά είναι, τι καφέ θες να πάω να φέρω.

Σε λίγο γύρισε με το δισκάκι, δυο νεράκια και δυο καφεδάκια. Λίγα τα λόγια τους αλλά φανέρωναν την έντασή τους, την έγνοια και την ανησυχία τους.

Μια φωνή έκανε και τους δυο να γυρίσουν το κεφάλι.

-Με λένε Άγγελο και, αν επιτρέπετε, θα ήθελα να καθίσω μαζί σας.

Βουβά δόθηκε η άδεια και ο Άγγελος έσυρε την καρέκλα του και κάθισε κοντά τους με τους ώμους γερμένους, όχι τόσο από τα χρόνια όσο από τον πόνο που κουβάλαγε μέσα του.

-Επάνω η Ελένη μου πεθαίνει. Πονάει, πεθαίνει. Όλα έγιναν ξαφνικά. Πονάω μου είπε εδώ. Στη θάλασσα ήμασταν. Οι εξετάσεις έδειξαν καρκίνο στο πάγκρεας. Οι γιατροί μου είπαν να την ξεγράψω. Έτσι ξαφνικά, όλα, σε ενάμιση μήνα.

-Ο Θεός να σας δίνει δύναμη, το καλύτερο να γίνει.

-Ποιος Θεός; Τίποτα δεν υπάρχει, ούτε Θεός ούτε διάβολος. Τι μου λες τώρα; Τίποτα, τίποτα. Χήρα η Αδριανούλα, η κόρη μου και με ένα κάρο αρρώστιες. Εμείς μεγαλώνουμε τη Γιωργίτσα, την εγγονούλα μας. Τι θα κάνω τώρα; Τι θα κάνω; Ένα φίλο είχα κολλητό 35 χρόνια και τώρα που πλούτισε με πούλησε, ούτε να τη δει δεν ήρθε. Φοβάται μήπως του ζητήσω λεφτά. Τίποτα δεν υπάρχει…

Πώς οικονομεί τα πράγματα ο Θεός;

Κάποτε ένας Άγιος γέροντας προσευχόταν στο Θεό να του αποκαλύψει το μυστήριο, γιατί άνθρω­ποι δίκαιοι και ευσεβείς είναι φτωχοί, δυστυχούν και αδικούνται, ενώ πολλοί άδικοι και αμαρτωλοί είναι πλούσιοι και αναπαύονται και πώς ερμηνεύονται οι κρίσεις του Θεού.

Ο Θεός, θέλοντας να τον πληροφορήσει, του έβαλε στην καρδιά το λογισμό να κατεβεί στον κόσμο.

Περπατώντας, λοιπόν, ο γέροντας, βρέθηκε σε ένα δρόμο πλατύ, απ’ όπου περνούσαν πολλοί. Εκεί υπήρχε ένα λιβάδι και μια βρύση με καθαρό νερό. Ο Αββάς κρύφτηκε στην κουφάλα ενός δέντρου.

Ύστερα από λίγο, εμφανίστηκε ένας άνθρωπος πλούσιος που ξεπέζεψε και κάθισε να φάει. Εκεί που αναπαυόταν, έβγαλε ένα πουγκί με εκατό φλου­ριά για να τα μετρήσει. Αφού, λοιπόν, τα μέτρησε, νόμισε πως τα έβαλε πάλι στο ρούχο του, αλλά εκεί­να είχαν πέσει στο έδαφος. Στη συνέχεια, σηκώθηκε και καβαλίκεψε το άλογό του χωρίς να γνωρίζει ότι αφήνει πίσω τα φλουριά.

Έπειτα, πέρασε κάποιος άλλος οδοιπόρος για να πιει νερό. Βρήκε τα φλουριά, τα πήρε κι έφυγε γρήγορα.

Κατόπιν, ήρθε άλλος ένας φτωχός οδοιπόρος, φορ­τωμένος και κουρασμένος, για να αναπαυθεί. Ενώ έβγαζε ένα παξιμάδι για να φάει, γύρισε πίσω ο πλού­σιος, έπεσε πάνω στο φτωχό με θυμό και του είπε: «Γρήγορα, δώσε μου τα φλουριά που βρήκες!». Ο φτω­χός, με όρκους μεγάλους, έλεγε πως δεν είδε τέτοιο πράγμα. Τότε, ο πλούσιος άρχισε να τον δέρνει με το λουρί του άλογου και, με ένα χτύπημα στο μήνιγγα, τον σκότωσε. Έψαξε όλα τα ρούχα του νεκρού, δεν βρήκε τίποτα και έφυγε πολύ λυπημένος.

Συγκλονιστική συνομιλία του Ιησού Χριστού με τον διάβολο για έναν…

Κάποιος μοναχός νικήθηκε από το πάθος της πορνείας και έκανε την αμαρτία καθημερινά., αλλά και καθημερινά ζητούσε έλεος από τον Κύριό του με δάκρυα και προσευχές. Ενεργώντας λοιπόν έτσι, τον ξεγελούσε η κακή συνήθεια, και έκανε την αμαρτία·
έπειτα πάλι, μετά την αμαρτία, πήγαινε στην εκκλησία, και βλέποντας την ιερή και σεβάσμια εικόνα του Κυρίου μας Ιησού Χριστού, έπεφτε μπροστά της με πικρά δάκρυα και έλεγε: «Σπλαχνίσου με, Κύριε, και πάρε από επάνω μου αυτόν τον ύπουλο πειρασμό, γιατί με ταλαιπωρεί φοβερά και με τραυματίζει με τις πικρές ηδονές. Δεν έχω πρόσωπο, Κύριε, να αντικρύσω και να δω την αγία εικόνα σου και την υπέρλαμπρη μορφή του προσώπου σου, ώστε να γλυκαθεί η καρδιά μου».
Τέτοια έλεγε, και όταν έβγαινε από την εκκλησία έπεφτε πάλι στον βούρκο. Όμως και πάλι δεν απελπιζόταν για τη σωτηρία του, αλλά από την αμαρτία ξαναγύριζε στην εκκλησία και έλεγε τα παρόμοια προς τον φιλάνθρωπο Κύριο και Θεό: «Εσένα, Κύριε, βάζω εγγυητή, ότι από εδώ και πέρα δεν θα ξανακάνω αυτή την αμαρτία· μόνο, αγαθέ, συγχώρησε μου όσες αμαρτίες σου έκανα από την αρχή μέχρι τώρα». Και αφού έδινε αυτές τις φοβερές υποσχέσεις, πάλι γύριζε στη βαριά αμαρτία του. Και έβλεπε κανείς τη γλυκύτατη φιλανθρωπία και την άπειρη αγαθότητα του Θεού να ανέχεται καθημερινά και να υπομένει την αδιόρθωτη και βαριά παράβαση και την αχαριστία του αδελφού και να θέλει από πολλή ευσπλαχνία τη μετάνοιά του και την οριστική επιστροφή του.

Διαβάστε το όσοι έχετε άγχος! Αυτό που θα νιώσετε είναι κάτι μοναδικό…

Αν διαβάζεις τώρα αυτό το μήνυμα, μόλις έλαβες μια διπλή ευλογία!
Είδα στον ύπνο μου πως επισκέφθηκα τον Παράδεισο κι ένας άγγελος ανέλαβε να με ξεναγήσει.
Περπατούσαμε δίπλα – δίπλα σε μια τεράστια αίθουσα γεμάτη με αγγέλους.Ο άγγελος οδηγός μου σταμάτησε μπροστά στον πρώτο σταθμό εργασίας και είπε :«Αυτό είναι το Τμήμα Παραλαβής. Εδώ παραλαμβάνουμε όλες τις αιτήσεις που φτάνουν στον Θεό με τη μορφή προσευχής.»Κοίταξα γύρω – γύρω στον χώρο.
Έσφυζε από κίνηση, με τόσο πολλούς αγγέλους να βγάζουν και να ταξινομούν αιτήσεις γραμμένες σε ογκώδεις στοίβες από χαρτιά και σημειώματα, από ανθρώπους σε όλο τον κόσμο.Μετά, προχωρήσαμε σε έναν μακρύ διάδρομο, μέχρι που φτάσαμε στον δεύτερο σταθμό. Ο άγγελος μού είπε:«Αυτό είναι το Τμήμα Συσκευασίας και Παράδοσης. Εδώ οι χάρες και οι ευχές που έχουν ζητηθεί προωθούνται και παραδίδονται σ’ αυτούς που τις ζήτησαν.»Πρόσεξα και πάλι πόση κίνηση είχε και εδώ. Αμέτρητοι άγγελοι πηγαινοέρχονταν δουλεύοντας σκληρά, αφού τόσες πολλές επιθυμίες είχαν ζητηθεί και συσκευάζονταν για να παραδοθούν στη γη.

Ο Φιλομόναχος και Φιλαγιορείτης Δημήτριος Παναγόπουλος

Ο μακαριστός Δημήτριος Παναγόπουλος († 13 Φεβρουαρίου 1982)

Το κείμενο γράφτηκε ακριβώς πριν 35 χρόνια αλλά παρ’ όλα αυτά διατηρεί τη φρεσκάδα του!!!

Κατά τας συγκινητικωτάτας στιγμάς της νεκρώσιμου ακολουθίας και του υστάτου αποχαιρετισμού του προσφάτως εκλιπόντος προς Κύριον λίαν θεοφιλούς και δημοφιλούς λαϊκού ιεροκήρυκος Αθηνών αειμνήστου Δημητρίου Παναγοπούλου, διάφοροι ομιληταί απηύθυναν τον λόγον προς την συγκεντρωθείσαν λαοθάλασσαν των πιστών προβάλλοντες την σημασίαν της προσωπικότητος και του έργου του μακαρίτου. Εξ όσων όμως υπέπεσον εις την αντίληψίν μας ουδείς υπογράμμισε έν βασικόν, το θεμελιωδέστερον ίσως, κατά την ταπεινήν μας γνώμην, χαρακτηριστικόν της προσωπικότητός του.

Αν κατά το λεχθέν υπό του μακαριστού Γέροντος π. Ιουστίνου Πόποβιτς «κριτήριον ορθοδόξου φρονήματος αποτελεί η στάσις του χριστιανού έναντι του μοναχισμού», τότε αναμφιβόλως ο Παναγόπουλος πρέπει να αναγνωρισθή ως ο γνησιώτερος φορεύς και κυριώτερος από βήματος εκφραστής του ορθοδόξου φρονήματος κατά τα τελευταία έτη. Δυνάμεθα ασφαλώς να είπωμεν, ότι εις το πρόσωπόν του ο Ορθόδοξος Λαός της πρωτευούσης, της επαρχίας, αλλά τελευταίως και του εξωτερικού, εύρε τον γνησιώτερον «διδάχον» του, τον θεόκλητον, τον λαοπρόβλητον, τον πνευματέμφορον κήρυκα της Πατροπαραδότου θεοσεβείας. Διατί; Διότι ήτο κυρίως και περισσότερον όλων των άλλων φιλομόναχος.

Το κηρυκτικόν χάρισμα του αειμνήστου, εκ Θεού δοθέν, εις Θεόν όλως ανατεθέν και καλλιεργηθέν, ήτο σπάνιον, διά να μη είπωμεν μοναδικόν. Ήτο Ευαγγελικός, Αποστολικός, κυρίως Χριστοκεντρικός, σύγχρονος, παραστατικώτατος, με άνεσιν εις τον λόγον, ευφυολόγος όταν εχρειάζετο. Υπέρ ταύτα πάντα όμως ήτο γνησίως Αγιοπατερικός, κάτι που περιλαμβάνει και όλα τα άλλα.

Αλβανία: Νεομάρτυρες και Ομολογητές Ιερείς υπό το αθεϊστικό καθεστώς. Μαρτυρικές μορφές της Ιερωσύνης στη Βόρειο Ήπειρο που έζησαν τον διωγμό του Χότζα

Μαρτυρικές μορφές της Ιερωσύνης στη Βόρειο Ήπειρο που έζησαν τον διωγμό του Χότζα
Οι περισσότεροι δεν ευτύχησαν να ξανακούσουν τον ήχο της καμπάνας
(αφιέρωμα της εφημερίδας ΠΡΩΙΝΟΣ ΛΟΓΟΣ το 2006)
Οι σεβάσμιες ιερατικές μορφές από το χώρο της Βορείου Ηπείρου, που θα παρουσιάσουμε εν συντομία παρακάτω, έζησαν τoν διωγμό της Ορθόδοξης πίστης από το αθεϊστικό καθεστώς του Χότζα. Πέθαναν πονεμένες, κυρτωμένες και λευκασμένες από τα μαρτύρια, χωρίς να προδώσουν «τα ιερά και τα όσια». Τις σκεπτόμαστε και κυλάει από το μέτωπό μας αιμάτινος ιδρώτας.
Κάποιοι απ’ αυτούς τους ιερείς, λίγοι, πρόλαβαν και χάρηκαν την ανάσταση της Εκκλησίας της Αλβανίας με τον Αρχιεπίσκοπο Αναστάσιο. Και ξαναλειτούργησαν ύστερα από μισό περίπου αιώνα! Η χάρη του Θεού τους έδωσε αυτή την μεγάλη τιμή. Τι και αν δεν είχαν ούτε καλυμμαύχι, ούτε ράσο, ούτε άμφια. Εκείνο που τους έδινε αξία και έκανε ευπρόσδεκτη την προσφορά τους στο θείο Θυσιαστήριο ήταν οι αρετές που τους συνόδευαν. Και κυρίως η υπομονή και η σταθερή προσκόλληση στην Εκκλησία του Χριστού. Έκλεισαν τα μάτια τους, μονολογώντας: «Διήλθομεν δια πυρός και ύδατος και εξήγαγες ημάς εις αναψυχήν».

Ο Θεός σε αγαπά όπως είσαι!

Η κοσμική ομορφιά σε ασχημαίνει…δεν την χρειάζεσαι, σε οδηγεί σε μία τυποποιημένη «ομορφιά», σε μία φασιστική νοοτροπία περί κάλλους…

Είσαι όμορφος/η από την φύση σου… όχι γιατί στο αναγνωρίζουν οι άλλοι, αλλά διότι είσαι εικόνα Θεού…

Διαφύλαξε λοιπόν την ομορφιά της ύπαρξής σου, μπροστά στον καθρέπτη της αιωνιότητος και όχι μπροστά στους καθρέπτες της φθοράς, διότι μόνο τότε θα ζήσεις πραγματικά ελεύθερος

Αυτοί είναι οι τρεις τρόποι για να σωθούμε…

Γράφει ο π. Υάκινθος
Προσέξτε, φίλοι μου, τι λέει ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος: «Υπάρχουν τρεις τρόποι για να κερδίσουμε τη σωτηρία μας:
Ο ΠΡΩΤΟΣ, να μην αμαρτάνουμε.
Ο ΔΕΥΤΕΡΟΣ, να δείχνουμε ειλικρινή μετάνοια.
Ο ΤΡΙΤΟΣ, αν δεν μετανοήσαμε πραγματικά, να υπομείνουμε τις συμφορές που θα μας βρουν».
Είναι μεγάλη η αγάπη και η μέριμνα του Θεού για την σωτηρία του ανθρώπου! Για να μείνει κανείς εκτός σωτηρίας θα πρέπει να το θέλει ή μάλλον να το επιδιώκει.