Ο Γέροντας Ιωαννίκιος
αναπαύθηκε εν ειρήνη την Τετάρτη 6 Δεκεμβρίου 2017 στις 19:20 το
απόγευμα στο κελάκι του, όταν η καρδιά του σταμάτησε να χτυπά, εκείνη
τον πρόδωσε. Ημέρα μνήμης και εορτής του Αγίου Νικολάου, του μέγα
ελεήμωνα και ισότιμου με τους Αποστόλους για την Εκκλησία μας.
Η κοίμησης του έπεσε ως
κεραυνός εν αιθρία, αφού παρά το βεβαρυμμένο της υγείας του, κανένας
ούτε από τους τρεις Γεροντάδες (Νεκτάριος, Εφραίμ και Δαμασκηνός) που
μίλησαν για εκείνον, ούτε από τα πνευματικά του παιδιά, ούτε και από
τους θεράποντες ιατρούς που τον παρακολουθούσαν, ανέμεναν αυτή την
εξέλιξη.
Εκ των υστέρων βέβαια πήραν
εξήγηση κάποια μικρά σημάδια προς τα πνευματικά του παιδιά, που δεν
παρέλειπε με ταπεινότητα και αγάπη πατρική να τους δίνει την ευχή του
και να τους ευχαριστεί μέσα από την καρδία του μετά από την κάθε τους
διακονία, «την ευχή μου να έχεις παιδί μου, σε ευχαριστώ πολύ, σε ευχαριστώ», έλεγε.
Την προηγούμενη είχε πει στο αγαπημένο παιδί του Πατήρ Εμμανουήλ, «φεύγω παιδί μου, φεύγω, μόνο να μην κλαίτε να είστε χαρούμενοι». Ο
Ιερέας όμως που δεν ήθελε ούτε στιγμή να σκεφτεί κάτι τέτοιο, δεν
συνειδητοποίησε ότι ο αγαπημένος του Γέροντας και Πατέρας, τον
αποχαιρετούσε και πως η ώρα που δεν θα τον έβλεπε ξανά σε αυτή τη ζωή
πλησίαζε. Είναι βέβαιον ότι ο Γέροντας γνώριζε για την αναχώρηση του από
την επίγεια προς την αιώνια και αληθινή ζωή και έτσι η επιθυμία του
έγινε πραγματικότητα.
Πολλές ήταν οι στιγμές που προσευχόταν και έλεγε: «Κύριε
ημών Ιησού Χριστέ, δίδε μου φώτιση και λογική όταν βγαίνει η αμαρτωλή
ψυχή μου, να κάμω το σταυρό μου και να πω ιλάσθητί μοι τω αμαρτολώ».
Έφυγε ταπεινά, απλά και
αθόρυβα, χωρίς τυμπανοκρουσίες, χωρίς να έχει δίπλα του πολλά από τα
πνευματικά του παιδιά, ή Ιερείς και Γεροντάδες να του διαβάζουν και να
προσεύχονται. Μαζί του ήταν μόνο ο Γεώργιος Μελισσουργάκης από το
Ξενιάκο και ο Εμμανουήλ Αεράκης από την Ιεράπετρα.