ΜΕΓΑΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ
«Η νηστεία γεννά τους προφήτες, δυναμώνει τους δυνατούς. Η νηστεία
κάνει σοφούς τους νομοθέτες· είναι το καλό φυλαχτό της ψυχής, ο πιστός
σύντροφος του σώματος, το όπλο γι᾿ αυτούς που αριστεύουν, το γυμναστήριο
για τους αθλητές.
Αυτή
αποκρούει πειρασμούς, αυτή προετοιμάζει για την απόκτηση ευσέβειας·
είναι σύντροφος της νήψεως και δημιουργός της σωφροσύνης. Στους πολέμους
φέρεται με γεναιότητα, εν καιρώ ειρήνης διδάσκει την ησυχία. Αγιάζει
τον Ναζιραίο και τελειοποιεί τον ιερέα».
«Η νηστεία έσβυσε τη
δύναμη της φωτιάς κι έφραξε τα στόματα των λιονταριών. Η νηστεία
ανεβάζει την προσευχή στον ουρανό, με το να γίνεται τρόπον τινά η
φτερούγα στην πορεία προς τα άνω. Η νηστεία κάνει τα σπίτια να
προκόβουν, είναι η μητέρα της υγείας, η παιδαγωγός της νεότητας, το
στολίδι των γερόντων, η καλή σύντροφος των οδοιπόρων, ο πιστός
συγκάτοικος αυτών που συνοικούν».
Κάποιος
άνθρωπος κληρονόμησε μεγάλο πλούτο από τον πατέρα του. Όμως
χρησιμοποίησε όλο τον κληρονομημένο πλούτο για το χτίσιμο, τη στερέωση
και τη διακόσμηση ενός σπιτιού. Και ζούσε μόνος σ’ αυτό το σπίτι.
Ούτε πήγαινε σε κανέναν ούτε δεχόταν κανέναν από τους καλούς ανθρώπους. Για τον εαυτό του δεν έδινε τίποτα˙ όλα για το σπίτι.
Άπλυτος
, αχτένιστος, με κουρέλια, άσιτος, τσιγκούνης για τον εαυτό του και
τους άλλους, τα έδινε όλα μόνο για το σπίτι, στο οποίο έμενε.
Χρόνια
οι γείτονές του δεν μπόρεσαν να δουν το πρόσωπό του. Αλλά το σπίτι του
απ’ έξω ήταν τόσο στολισμένο, ώστε ο καθένας από τους ξένους και τους
περαστικούς αναφωνούσε από θαυμασμό.
Άκουγε εκείνος ο άνθρωπος
κάθε λόγο θαυμασμού για το σπίτι του, και αυτό ήταν η μόνη του
ευχαρίστηση. «Πώς να ΄ναι εκείνος που κατοικεί σε τέτοιο παλάτι!»,
αναρωτιόντουσαν οι περαστικοί.Αλλά το πρόσωπο του νοικοκύρη κανένας δεν
είδε.
Τελικά, όταν αυτός σκόρπισε για το σπίτι ό,τι είχε και δεν είχε, έφερε τον ίδιο του τον εαυτό μέχρι απελπισίας από την πείνα.
Όμως
μία μέρα χτύπησε κεραυνός το σπίτι του, και το έκαψε. Και το σπίτι
κάηκε από τις φλόγες, και εκείνος με δυσκολία σώθηκε βγαίνοντας στο
δρόμο.
