Μια αληθινή σύζυγος

Η Βάσω και ο Τάκης παντρεύτηκαν νέοι, όμως η Βάσω ήταν πολύ καλή και θρησκευόμενη, ενώ ο Τάκης πολύ καλός, αλλά αδιάφορος θρησκευτικά.

Η Βάσω βλέποντας τον ωραίο χαρακτήρα του του φερόταν με πολλή αγάπη, όμως και εκείνος χαιρόταν πάρα πολύ για την αγάπη της γυναίκας του. Μια μέρα ο Τάκης ρώτησε την γυναίκα του:

– Βασούλα βλέπω ότι μου κάνεις όλα τα χατίρια και ποτέ δεν μου λες όχι. Εσύ τι θέλεις από μένα;

– Έχω από όλα του απάντησε, δεν θέλω τίποτε.

Εκείνος όμως επέμενε:
– Θέλω και εγώ να κάνω κάτι για σένα. Πες μου και ό,τι θέλεις θα γίνει.

– Αφού επιμένεις σου το λέω. Το μόνο που θέλω είναι να κάνεις και εσύ τον σταυρό σου, όταν τρώμε, όταν πάμε να κοιμηθούμε…

Δεν σώζει η αναμαρτησία αλλά η μετάνοια…

Έναν άνθρωπο δεν το σώζει η αναμαρτησία
Αλλά η μετάνοια!

Αναμάρτητος δεν είναι κανείς μας!
Από την μεταπτωτική κατάσταση μας
Η ανθρώπινη φύση έχει ροπή προς την αμαρτία.

Ο μόνος αναμάρτητος που υπήρξε ποτέ στη γη ήταν ο Χριστός.
Όλοι μας λοιπόν, είμαστε αμαρτωλοί!

Ο Άγιος Αυγουστίνος στις «Εξομολογήσεις”
Μιλάει κι αποδεικνύει πως ο άνθρωπος
Αμαρτάνει από τη βρεφική του ηλικία
Χωρίς βέβαια να έχει επίγνωση της αμαρτίας του
Σε εκείνη την ηλικία.

Υποστηρίζει, τόσο ο εν λόγω Άγιος όσο και ο Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς
Ότι δεν υπάρχουν μεγαλύτεροι εγωιστές από τα μικρά παιδιά
Που γκρινιάζουν επίμονα μέχρι κάποιος να τους κάνει το χατίρι.

Αντιλαμβανόμαστε λοιπόν, πως η αμαρτία είναι συνδεδεμένη με την ανθρώπινη φθαρτή φύση μας.
Ο Κύριός μας επειδή το γνώριζε αυτό, μας έδωσε το μεγάλο δώρο της εξομολόγησης.
Με την εξομολόγηση μας δίνεται η δυνατότητα να σβήσουμε κάθε μας αμαρτία
Και να ξεκινήσουμε μια καινούργια ζωή με όσο το δυνατόν λιγότερες αμαρτίες.

Γέροντα, τά διάφορα κινήματα, οἱ διαμαρτυρίες πού γίνονται ἀπό τούς Χριστιανούς ἔχουν κάποιο ἀποτέλεσμα;

Ἡ παρουσία τοῦ Χριστιανοῦ εἶναι ὁμολογία πίστεως

Γέροντα, τά διάφορα κινήματα, οἱ διαμαρτυρίες πού γίνονται ἀπό τούς Χριστιανούς ἔχουν κάποιο ἀποτέλεσμα;

– Ἡ παρουσία τῶν Χριστιανῶν εἶναι πλέον ὁμολογία πίστεως. Μπορεῖ κανείς μέ τήν προσευχή νά βοηθήση περισσότερο, ἀλλά τήν σιωπή του θά τήν ἐκμεταλευθοῦν οἱ ἄλλοι καί θά ποῦν: «Ὁ τάδε καί ὁ τάδε δέν διαμαρτυρήθηκαν, ἑπομένως εἶναι μέ τό μέρος μας· συμφωνοῦν μαζί μας». Ἄν δέν ἀρχίσουν μερικοί νά χτυποῦν τό κακό, νά ἐλέγχουν δηλαδή αὐτούς πού σκανδαλίζουν τούς πιστούς, θά γίνη μεγαλύτερο κακό.

Πότε η υπομονή είναι τέλεια

H υπομονή σας πρέπει να είναι τέλεια και να κρα­τήσει ως το τέλος. Και πότε είναι τέλεια η υπομονή; Όταν σηκώνει κανείς τις δοκιμασίες όχι μόνο καρτε­ρικά, αγόγγυστα, αλλά και με χαρά, ευγνωμονώντας το Θεό για ό,τι παραχωρεί, όσο βαρύ κι αν είναι, όπως θα Τον ευγνωμονούσε για μια μεγάλη ευεργεσία.

Πι­στέψτε ακράδαντα -γιατί αυτή είναι η αλήθεια- πως, υπομένοντας την άδικη κατηγορία, αξιώνεστε να συμπεριληφθείτε στη χορεία των μαρτύρων. Δεν πρέπει να χαίρεστε γι’ αυτό; Απεναντίας, αφήνοντας την καρ­διά σας να κυριεύεται από τη λύπη και το παράπονο, εκμηδενίζετε την άξια και την ωφέλεια του θείου δώ­ρου…
Όλοι οι άνθρωποι θα κριθούν από τον Κύριο στη δευτέρα παρουσία Του. Οι δίκαιοι, όμως, θα παρασταθούν στο θεϊκό Κριτήριο με αγαλλίαση ανέκφρα­στη, καθώς θα οδηγηθούν στην αγκαλιά του Θεού και στην αιώνια χαρά.

«Είσελθε εις την χαράν του Κυρίου σου» (Ματθ. 25:21), θ’ ακούσει τότε κάθε γνήσιος δούλος του Χριστού, όποιος δηλαδή έχει πίστη ορθή και ζωή θεάρεστη. Πίστη και ζωή, βλέπετε, είναι οι δύο απαραίτητες προύποθέσεις της σωτηρίας. Όπως είπε ο ίδιος ο Ιησούς, «ου πας ο λέγων μοι, Κύριε, Κύ­ριε, εισελεύσεται εις την βασιλείαν των ουρανών, αλλ’ ο ποιών το θέλημα του πατρός μου του εν ουρανοίς» (Ματθ. 7:21).
«Υπομονής έχετε χρείαν» (Εβρ. 10:36). Η σοφή συμβουλή δεν είναι δική μου, αλλά του αποστόλου Παύλου.

Θαῦμα τῆς Παναγίας στό κυπριακό χωριό Τόχνη

 

Κατά τον 20ο αιώνα στην Τόχνη ζούσε ένας φιλήσυχος και θεοφοβούμενος άνθρωπος, ο οποίος παρουσίαζε κάποια διανοητική καθυστέρηση, γεγονός που του στερούσε την ικανότητα απασχόλησης σε κάποια βιοποριστική εργασία.  Γι’ αυτό το λόγο, ο Δημήτρης του Βασιλάτζιη, όπως συνήθιζαν να τον αποκαλούν στο χωριό, αναγκαζόταν να καταφεύγει στην επαιτεία, για να εξασφαλίζει ένα κομμάτι ψωμί. Οι συγχωριανοί του τον βοηθούσαν, ο καθένας στο μέτρο των δυνάμεων του, αλλά φαίνεται πως ο καλοκάγαθος Δημήτρης, με την  επαιτεία την οποία ασκούσε, κυρίως σε γειτονικά της Τόχνης χωριά, ένιωθε ικανοποιημένος, γιατί με αυτό τον τρόπο είχε και μια καθημερινή απασχόληση.  Ένα πρωινό του έτους 1954, ο Δημήτρης ξεκίνησε από την Τόχνη με προορισμό τη γειτονική κοινότητα της Καλαβασού.  Όταν βγήκε έξω από το χωριό, είδε σε οπτασία την Παναγία, που τον συμβούλεψε να επιστρέψει στο χωριό του, γιατί εκείνη τη μέρα, όπως του ανέφερε η Παντοδέσποινα, θα εγκατέλειπε το μάταιο κόσμο.

Οἱ ἅγιοι εἶναι ζωντανοί καί ἡ θεόσδοτη δύναμή τους δέν φθίνει, στό πέρασμα τοῦ χρόνου. Ὁ ἅγιος Ἰωαννίκιος κάνει θαύματα μέχρι σήμερα, ὅπως ἔκανε καί στή διάρκεια τῆς ἐπίγειας ζωῆς του, κάπου πεντακόσια χρόνια πρίν.

Οι άγιοι είναι ζωντανοί και η θεόσδοτη δύναμή τους δεν φθίνει, στο πέρασμα του χρόνου. Ό άγιος Ίωαννίκιος κάνει θαύματα μέχρι σήμερα, όπως έκανε καί στη διάρκεια τής επίγειας ζωής του, κάπου πεντακόσια χρόνια πρίν.

Κάποιος άνθρωπος όνόματι Μίλος, άπό την Ερζεγοβίνη, προετοιμαζόταν νά ταξιδέψει στά Ιεροσόλυμα σε προσκύνημα στους άγιους Τόπους. 

Καθώς έτοιμαζόταν ν' αναχωρήσει, του εμφανίστηκε ό άγιος Ίωαννίκιος σέ ενύπνιο καί του διεμήνυσε νά μην πάει στά Ιεροσόλυμα. «Αντί νά πάς στά Ιεροσόλυμα, θά ήταν καλύτερα νά πάς στο Ντέβιτς»  εξήγησε ό άγιος, «εκεί νά αποκαταστάσεις την εκκλησία μου και νά την βάλεις σε τάξη». Ό Μίλος υπάκουσε τον άγιο και πήγε πράγματι στο έγκαταλελειμμένο μοναστήρι Ντέβιτς: τό καθάρισε, το συγύρισε και κατάφερε νά άκούγονται πάλι εκεί ύμνοι και δοξολογίες στον Θεό. Κατέληξε νά γίνει μοναχός και νά παραμείνει εκεί μέχρι το τέλος τής ζωής του.

Ψυχωφελεῖς παραινέσεις τοῦ Ἱεροῦ Χρυσοστόμου γιά τή μίμηση τοῦ Χριστοῦ στήν ἀνεξίκακη στάση μας ἀπέναντι στούς συνανθρώπους μας

              

ΨΥΧΩΦΕΛΕΙΣ ΠΑΡΑΙΝΕΣΕΙΣ ΤΟΥ ΙΕΡΟΥ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ

                       ΓΙΑ ΤΗ ΜΙΜΗΣΗ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ

 ΣΤΗΝ ΑΝΕΞΙΚΑΚΗ ΣΤΑΣΗ ΜΑΣ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΟΥΣ ΣΥΝΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΜΑΣ

       Αυτού ας γίνουμε και εμείς μιμητές. Δέχθηκε όσους Ιουδαίους πίστεψαν μετά το κήρυγμα των Αποστόλων και δεν τους έδιωξε. Έτσι ας αμείβουμε κι εμείς τους εχθρούς, οι οποίοι διέπραξαν σε εμάς άπειρα κακά. Ό,τι αγαθό και αν έχουμε, ας το δίνουμε σε αυτούς· ας μην παραλείψουμε να τους ευεργετούμε. Διότι αν μεν είναι ανάγκη να ικανοποιήσει κανείς την οργή τους με το να πάθει κάποιο κακό, πολύ περισσότερο θα την ικανοποιήσει, με το να τους ευεργετήσει (διότι αυτό είναι ηπιότερο από το να κακοπάθει)· διότι δεν είναι το ίδιο να ευεργετεί κάποιος τον εχθρό του και να θέλει να πάθει χειρότερα από αυτά που ο εχθρός του επιθυμεί. Από αυτό θα έρθουμε και σε εκείνα επίσης.

    Η στάση αυτή είναι αξίωμα των μαθητών του Χριστού. Σταύρωσαν Αυτόν ενώ ήλθε για να τους ευεργετήσει, μαστίγωσαν τους μαθητές Του, και μετά από αυτά τοποθετεί τους Ιουδαίους αυτούς που πίστεψαν έστω και λίγο αργότερα, στην ίδια τιμή με τους μαθητές, μεταδίδοντας σε αυτούς τα ίδια από τα δικά Του. Ας γινόμαστε, παρακαλώ, μιμητές του Χριστού· κατά τούτο είναι δυνατό να μιμηθούμε Αυτόν· αυτό κάνει τον πιστό άνθρωπο ίσο με τον Θεό, αυτό είναι μεγαλύτερο από τα ανθρώπινα. Ας επιδιώκουμε την  ελεημοσύνη· αυτή είναι παιδαγωγός και διδάσκαλος της φιλοσοφίας εκείνης(:δηλαδή της ανεξικακίας). Εκείνος που έμαθε να ελεεί αυτόν που βρίσκεται σε συμφορά, θα μάθει και να μη μνησικακεί· εκείνος που έμαθε αυτό, θα μπορέσει και τους εχθρούς του να ευεργετεί.

Ἐσύ καί ὁ Θεός

(Επιλογή και διασκευή ψυχωφελών κειμένων από το βιβλίο “ΑΜΑΡΤΩΛΩΝ ΣΩΤΗΡΙΑ” του μοναχού Αγαπίου Λάνδου του Κρητός)

ΠΩΣ ΘΑ ΣΩΘΟΥΜΕ

ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΠΑΡΑΚΛΗΤΟΥ

“Εσύ και ο Θεός”

Στη σχέση μας με το Θεό χρειαζόμαστε τις τρεις μεγάλες θεολογικές αρετές, την πίστη, την ελπίδα και την αγάπη (βλ. Α΄Κορ. 13:13).

Μ΄αυτές διαμορφώνεται μέσα μας καρδιά τέκνου.

Συλλογίσου, πώς είναι ένας καλός κι ενάρετος γιός, πως αισθάνεται και πώς αντιμετωπίζει τον πατέρα του, πός αγάπη και εμπιστοσύνη του έχει, με πόσο σεβασμό και πόση ευλάβεια στέκεται μπροστά του, πόση υπακοή του κάνει, πόση ευγνωμοσύνη νιώθει για όσα του προσφέρει, με πόσο ζήλο εργάζεται στα πατρικά έργα, με πόσο πόθο προστρέχει κοντά του σε κάθε περίσταση, αλλά και με πόση ταπείνωση υπομένει τις παιδευτικές του τιμωρίες. Έτσι πρέπει να διαθέσεις κι εσύ την καρδιά σου απέναντι στον Κύριο, τον ουράνιο Πατέρα και Πλάστη σου. Τα κυριότερα χαρακτηριστικά της σωστής σχέσεώς σου μ΄Αυτόν θα σημειώσουμε στη συνέχεια.

Ἑπτά ὠφέλιμες καί παρήγορες σκέψεις

Ἐπιλογή καί διασκευή ψυχωφελῶν κειμένων ἀπό τό βιβλίο «ΑΜΑΡΤΩΛΩΝ ΣΩΤΗΡΙΑ»

τοῦ μοναχοῦ Ἀγαπίου Λάνδου τοῦ Κρητός

Στόν καιρό τῶν θλίψεων θά ὠφεληθεῖς πολύ, ἄν φέρνεις συχνά στό νοῦ σου τίς ἀκόλουθες σκέψεις, μελετώντας καί ἀναλύοντάς τες σέ βάθος καί πλάτος μέ τόν δικό σου τρόπο καί λογισμό.

1.    Τί ἤσουν πρίν γεννηθεῖς, πρίν κἄν συλληφθεῖς στή μήτρα τῆς μητέρας σου; Δέν εἶχες μήτε σῶμα, μήτε ψυχή, μήτε αἴσθηση καμμιά. ΔΕΝ ΗΣΟΥΝ ΤΙΠΟΤΑ! Καί τό τίποτα, τό μηδέν, εἶναι λιγότερο κι ἀπό ἕναν κόκκο σκόνης. Γιατί αὐτά ἔχουν ὕπαρξη, ἐσύ ὅμως πρίν ἀπό τή σύλληψή σου δέν εἶχες.

2.    Στοχάσου τήν εὐσπλαχνία τοῦ πανάγαθου Θεοῦ, πού ἀπό τό τίποτα σέ δημιούργησε «κάτ εἰκόνα» Του, δίνοντάς σου ὄχι μόνο τό ὑπερθαύμαστο ἀνθρώπινο σῶμα, αὐτό τό θαῦμα τῶν θαυμάτων, μέ τήν ποικιλία τῶν ὀργάνων καί τῶν λειτουργιῶν καί τῶν αἰσθήσεων, ἀλλά καί τή μοναδική θεοειδή ψυχή, μέ τόν λογικό νοῦ, τή θέληση, τή μνήμη καί τίς ἄλλες δυνάμεις.

3.    Ἀναλογίσου μετά ἀπ’ αὐτό, πόση πρέπει νά εἶναι ἡ εὐγνωμοσύνη σου σ’ Ἐκεῖνον, τόν ὕψιστο καί πανάγαθο Εὐεργέτη σου, ἀπό τόν ὁποῖο πῆρες δωρεάν τόσα χαρίσματα, πόσο χρωστᾶς νά Τόν ἀγαπᾶς, νά Τόν εὐχαριστεῖς, νά Τόν δοξολογεῖς, νά Τόν ὑπηρετεῖς, καί πόσο νά προσέχεις, ὥστε ποτέ νά μήν Τοῦ φταίξεις καί νά μήν Τόν πικράνεις.

Ἅγιος Παΐσιος Ἁγιορείτης - Διαφορά Ὀρθόδοξων, Καθολικῶν καί Προτεσταντῶν

   - (Πατήρ Πλακίδας): Γέροντα, ποια είναι η διαφορά μεταξύ Ορθόδοξων και Καθολικών;

- ( Ο Γέροντας έδειξε το κελί του): Το βλέπεις αυτό το κτίριο;

- Το βλέπω.

- Αν βγάλουμε τη λάσπη που υπάρχει, δεν θα στηρίζονται οι πέτρες μεταξύ τους. Αυτό κάνουν οι Καθολικοί. Έβγαλαν το στήριγμα και αποσταθεροποίησαν το οικοδόμημα της Εκκλησίας.

- Τι γίνεται, Γέροντα, με τους Προτεστάντες;

- Α! Αυτοί είναι πιο έξυπνοι. Έβγαλαν και τα πετραδάκια που υπάρχουν και προσπαθούν να σταθεροποιήσουν τις μεγάλες πέτρες μεταξύ τους. Αυτό σημαίνει ότι δεν υπάρχει κανένα οικοδόμημα.

https://paraklisi.blogspot.com/2019/05/blog-post_78.html