Ὅλα ὅσα σοῦ εἶπαν εἶναι σωστὰ, ἀλλά μάγισσα δὲν εἶμαι

 

Ἡ ἁγνότητα εἶναι ἡ καλύτερη προίκα  τῶν νέων γιὰ τὸ μέλλον

Ἄν τὴ χάσεις ἀνοίγονται χάσματα στὴ ψυχὴ ποὺ δὲν κλείνουν εὔκολα (ἁγία γερόντισσα Γαλακτία)

 

 

Γνώρισα τὴν γιαγιὰ Γαλάτεια τὸ 2018, ὅταν εἶχα ταξιδέψει ἀπὸ τὸ νησί μου στὸ Ἡράκλειο μὲ σκοπὸ νὰ τὴν γνωρίσω. Εἶχα ἀκούσει πάρα πολλὰ θαυμαστά. Στὸ Ἡράκλειο ἤμουν ξανὰ πρωτύτερα γιὰ τρίμηνη πρακτικὴ ἄσκηση μέσω τῶν σπουδῶν μου. Φιλοξενήθηκα στὸ σπίτι μίας φίλης μου. Οἱ ἄνθρωποι ἐξαιρετικοί, ἔκαναν τὰ πάντα γιὰ νὰ μὲ εὐχαριστήσουν. Ἡ κυρία τοῦ σπιτιοῦ, ἡ μητέρα τῆς φίλης μου ἔχει ἐξάδελφο ἕνα ἐκκλησιαστικὸ πρόσωπο. Δὲν εἶχαν καλὴ ἄποψη γιὰ τὴν Γερόντισσα. Ὅμως τὴν πρώτη ἡμέρα ποὺ ἔφτασα Ἡράκλειο, μὲ εἶχαν πάει νὰ τὴ δῶ ὅπως πολὺ ἐπιθυμοῦσα. Ἐκεῖνο τὸ πρῶτο ἀπόγευμα ἡ γιαγιά μοῦ εἶχε πεῖ διάφορα…μεταξὺ τῶν ὁποίων καὶ αὐτὸ «Τώρα εἶσαι καλά, τὸ βράδυ παιδί μου θ’ ἀκούσεις τὸ κακὸ ἐκεῖ ποὺ θὰ πᾶς». Μετὰ τὴ Γερόντισσα, ἡ κυρία μὲ εἶχε πάει στὸν χῶρο ποὺ εἶναι ὁ ξάδελφός της ὅπου καθίσαμε μόνο γιὰ λίγο διότι βράδιαζε. Μοῦ τὸν εἶχε περιγράψει ἔμπειρο καὶ ἅγιο. Ὅταν τὸν συναντήσαμε, ἐκεῖνος ἄρχισε νὰ κατηγορεῖ ἔντονα τὴν γιαγιὰ ὅτι «τὴν διαφημίζουν πολὺ» ἔλεγε «Ἀρχιμανδρίτες καὶ Μητροπολίτες καὶ τρέχει ὁ κόσμος κοντά της, ὅτι ἀσχολεῖται μὲ μάγια καὶ ἄλλα…», ἐνῶ παρόμοια ἔλεγε καὶ γιὰ ἄλλους Ἁγίους τῆς Κρήτης. Στεναχωρήθηκα πολὺ μὲ τὰ λόγια του αὐτά. Πρὶν ἀναχωρήσουμε, μᾶς διάβασε μία εὐχή, ὅμως δὲν ἔνιωσα τίποτα στὴν καρδιά μου καὶ δὲν ἀναπαύτηκα καθόλου. Τότε, εἶχα προβληματιστεῖ γιὰ αὐτό, ἀφοῦ ὅταν εἶχα δεῖ τὴν γιαγιὰ αἰσθάνθηκα πολὺ διαφορετικὰ καὶ μεγάλη χαρὰ μέσα μου.

Θὰ εἶναι ἡ ἀσπίδα μου στὸ κακὸ ἡ γερόντισσα Γαλακτία

 

Μοῦ ἐμφανίστηκε κατά τὴ διάρκεια σοβαρῆς ἐγχείρησης καὶ μὲ ἐπανέφερε πρὸς ἔκπληξη τῶν γιατρῶν

 

Ὀνομάζομαι Μαρία Μωραϊτάκη κάτοικος Ἡρακλείου.  Δὲν εἶμαι καμία ἀξιωματοῦχος, οὔτε ἔχω πρόβλημα νὰ φανερώσω τὰ στοιχεῖα μου.  Ἄλλωστε στὸ πρόσωπο γιὰ τὸ ὁποῖο μιλάω χρωστῶ τὴν ζωή μου.

Τὴν Γερόντισσα Γαλακτία γνώρισα σὲ μία δύσκολη στιγμὴ τῆς ζωῆς μου.  Ἐπρόκειτο νὰ κάνω ἕνα δύσκολο χειρουργεῖο.  Οἱ γονεῖς μου εἶχαν ἀκούσει γι’ αὐτὴν καὶ πῆγαν ἀπὸ τὸ Ἡράκλειο στὴν Πόμπια γιὰ νὰ ζητήσουν τὴν πνευματικὴ συνδρομὴ τῆς Γερόντισσας.  Ἐκείνη ἦταν ἤδη κατάκοιτη.  Δὲν εἶχε δυνατότητα πολλῆς ἐπικοινωνίας ἀλλὰ κατάλαβε μὲ τὸν δικό της τρόπο… ἔδωσε ἕνα σταυρουδάκι μὲ κορδόνι στοὺς γονεῖς μου καὶ τοὺς εἶπε νὰ μοῦ ποῦν νὰ τὸ φορῶ πάντα.  Ὄχι μόνο μέχρι τὴν ἐγχείρηση ἀλλὰ πάντα γιατί θὰ εἶναι ἡ ἀσπίδα μου στὸ κακὸ καὶ ἡ πηγὴ εὐλογίας ποὺ θὰ ἔρχεται στὴ ζωή μου.  Ὅταν ἔκανα τὸ χειρουργεῖο, στὶς 6 Ἰουνίου 2018, τὴν ὥρα ποὺ βρισκόμουνα στὸ χειρουργικὸ προθάλαμο, εἶδα μία φωτεινὴ χαμογελαστὴ γριούλα νὰ μὲ πλησιάζει.  Μοῦ ἔκανε ἐντύπωση ὅτι φοροῦσε νυχτικό.  Εἶχε πάνω κάποια ἀνθάκια.  Τὸ θυμᾶμαι καλά.  Μὲ χάιδεψε στὸ κεφάλι καὶ μὲ ρώτησε:

Γερόντισσα Γαλακτία: «Σὲ ἑπτὰ μῆνες θὰ ἔχει γιατρευθεῖ τελείως καὶ θὰ εἶναι καὶ ἔγκυος»

 

Ἡ ἐπαγγελματική μου ἰδιότητα  εἶναι ψυχολόγος.  Ἐργάστηκα ἀρκετὰ καὶ ἀποκόμισα κάποια μικρὴ πείρα γύρω ἀπὸ τὰ ἀνθρώπινα φαινόμενα.  Βέβαια, ἡ ψυχὴ τοῦ ἀνθρώπου εἶναι ἄγνωστη στὰ κάθε λογῆς ἐπιστημονικὰ δεδομένα γιατί ἔχει ὑπόσταση καθαρὰ πνευματική.  Προσεγγίζεται καὶ ἀναλύεται μόνο μὲ πνευματικὰ μέσα.  Ἐπειδή, ὅμως, ἐπηρεάζει ἄμεσα ἡ λειτουργία τῆς ψυχῆς καὶ τὶς ἐγκεφαλικὲς ἐνέργειες, τὸ ὑλικὸ μέρος τοῦ μυαλοῦ, νὰ τὸ πῶ στὴν καθομιλουμένη, μποροῦμε βάσει ἐπιστημονικῶν δεδομένων νὰ ποῦμε κάποια πράγματα.  Ἐν προκειμένω, διακρίνουμε τὸ φαντασιογενὲς ἀπὸ τὸ πραγματικό.  Τὴν φασμαγωγία, τὴν εἰκονικότητα ἀπὸ τὴν χειροπιαστὴ πραγματικότητα.  Ἡ Γερόντισσα Γαλακτία εἶναι τὸ πιὸ πραγματικὸ καὶ γνήσιο φαινόμενο ποὺ συνάντησα στὴ ζωή μου.  Λίγο τὴν συναναστράφηκα, πολὺ μὲ συνεπῆρε καὶ μὲ εὐεργέτησε.  Τὴν συνάντησα σὲ ὁριακὴ στιγμὴ τῆς ζωῆς μου.

Ἕνα δύσκολο οἰκογενειακὸ γεγονὸς μὲ ἔκανε νὰ κόψω χιλιόμετρα μέσα στὴν Κρήτη γιὰ νὰ τὴν συναντήσω.  Ἡ κόρη μου νιόπαντρη, ἐνεργοποιημένη ἐπαγγελματικὰ σὲ πρεσβεία στὸ ἐξωτερικό, παρουσίασε καρκίνο στὶς ὠοθῆκες τῆς μήτρας.  Πανικὸς σὲ ὅλους μας.  Ἡ λύση μονόδρομος.  Ἀφαίρεση ἄμεσα ἀλλὰ καὶ στέρηση τῆς γονιμότητας.  Ὁ πόνος καὶ ἡ πίστη μὲ ἔκανε νὰ ἀναζητήσω τὴν Γερόντισσα μέσω ἑνὸς ἀγαπημένου μας προσώπου, ἱεροσπουδαστή.  Ἡ φήμη της εἶχε φθάσει παντοῦ.  Ἔφθασα στὸ σπιτάκι της τὶς ἑπόμενες μέρες τῶν Χριστουγέννων τοῦ 2019.  Πρωτόγνωρη ἐμπειρία.  Ἕνα σῶμα ἀποστεωμένο, μία ἔκφραση ἀγγελική, ἕνα χαμόγελο παραδεισένιο, δύο μάτια διεισδυτικά, καθόλου ἀνοϊκά, ὁλόλαμπρα, τρυφερά.  Ἔδειξα τὴν φωτογραφία τῆς κόρης μου.  Δὲν ἄκουε, δὲν μποροῦσες νὰ κάνεις διάλογο λόγω δικῆς της ἀδυναμίας στὴν ἀκοὴ καὶ στὴν ἀντίληψη, ἀλλὰ ἡ νοερὰ ἐνέργεια τῆς ψυχῆς της ἀμέσως ἐντόπισε τὸ πρόβλημα.  Ἔτσι ἔκανε σὲ ὅλους.  Πῆρε τὸν Σταυρό, τὸν ἀκούμπησε πάνω στὴν φωτογραφία, τινάχθηκε καὶ εἶπε: «ὢ καημένο κι ἐσύ…».

Η αγαπημένη «κόρη» της Γερόντισσας Γαλακτίας

 

Συνέντευξη με την κ. Ριρίκα Χρονάκη Η γνωστή σε όλους τους επισκέπτες της Γερόντισσας Γαλακτίας, κυρία Ριρίκα Κουμαντάκη – Χρονάκη, υπήρξε το «παιδί» της Γερόντισσας από τότε που γεννήθηκε.  Είχαν μία μοναδική σχέση ισόβιας πορείας.  Δεν είναι δυνατόν να μιλάμε για την Γερόντισσα και αυθόρμητα να μην πάει ο νους μας και στην ευγενική και αρχοντική κυρία Ριρίκα.  Όταν ερχόμασταν από Κύπρο, μας υποδεχόταν με εγκαρδιότητα. Κυρία Ριρίκα ευχαριστούμε που δεχτήκατε να μιλήσετε μαζί μας. Δική μου η ευχαριστία παιδιά.  Νά ’στε καλά.  Ευχαριστώ ακόμη για την αγάπη των Κυπρίων στη Γερόντισσα.  Σχεδόν δεν υπήρξε μέρα να μην έρθουν επίτηδες επισκέπτες από την Κύπρο.  Εκείνη, ιδιαιτέρως σας αγαπούσε και σας υποδεχόταν.  Σας έλεγε «τα πονεμένα μου παιδιά» επειδή περάσατε πολέμους, προσφυγιά, κατατρεγμούς.  Νά ’στε καλά που την θυμάστε. Κυρία Ριρίκα, μπορείτε να μας πείτε από πότε άρχισε η στενή σχέση που είχατε με την Γερόντισσα; Από τότε που γεννήθηκα.  Αυτή με μεγάλωσε.  Η υπόθεση έχει μια ιστορία.  Η μακαρίτισσα η μητέρα μου γεννήθηκε σε ένα ορεινό χωριό που λέγεται Μιαμού.  Ήταν πολλά παιδιά και ορφάνεψαν νωρίς από πατέρα.  Πήγε κάποτε ο μακαρίτης ο γιατρός ο πατέρας της Γερόντισσας και έκανε ιατρείο στο χωριό.  Είδε την φτώχεια και την ταλαιπωρία των ορφανών και πήρε μαζί του την μικρή τότε Κυριακούλα την μητέρα μου και τον αδερφό της το Γιώργη.  Τα είχε σαν παιδιά του.  Ο θείος μου ο Γιώργης γύρισε πίσω στο χωριό νωρίς.  Δεν μπορούσε να συνηθίσει στην Πόμπια.  Η μητέρα μου κάθισε.  Μεγάλωσε τις θυγατέρες του γιατρού.  Με την τρίτη την Γαλάτεια ήταν παραπάνω από αδελφές.  Μαζί πάντα.  Στις δουλειές, στα χωράφια, στο νοικοκυριό.  Ακόμη και στο κρεβάτι μαζί κοιμόντουσαν.  Δεν υπήρχε τότε χώρος για πολλά κρεβάτια και έβαζαν τα παιδιά στρωματσάδα.  Όταν αργότερα παντρεύτηκε η μητέρα μου στην Πόμπια με τον πατέρα μου, η Γαλάτεια σαν πραγματική αδελφή ανέλαβε να βοηθά την μητέρα μου.  Εμένα με μεγάλωσε εκείνη.  Και ένα αδελφάκι μου, το Μανωλιό, που πέθανε νωρίς και ήταν βαρύ πλήγμα για την Γαλάτεια.  Σε τέτοιο σημείο που την παρηγορούσε η μάνα μου.  Ποτέ δεν το ξέχασε.  Το έγραφε μαζί με τους γονέους μου στο μνημονοχάρτι.  Έλεγε ότι όταν θα ανέβαινε στον ουρανό, ήθελε να συναντήσει πρώτα την ανιψιά της την Αντωνούλα και το αδελφάκι μου το Μανωλιό.  Εμένα με φωνάζουνε Ριρίκα αλλά βαπτίστηκα Ειρήνη για χατίρι της γιάτρενας της μητέρας της Γερόντισσας Γαλακτίας που την λέγανε Ειρήνη.

Ο αγαπημένος «γιος» της οσίας Γερόντισσας Γαλακτίας

 

Κύριε Αντώνη, σε γνωρίσαμε όταν ερχόμασταν από την Κύπρο και επισκεπτόμασταν την Γερόντισσα.  Καταλάβαμε την σεμνότητα και την διάκριση που σε διακρίνει.  Μας είπες ότι δεν θέλεις προβολές και δημοσιότητα.  Το κατανοούμε απόλυτα στα πλαίσια του ήθους σου. Θεωρήσαμε όμως ωφέλιμο να κάνουμε μια σύντομη αναφορά στην μακαριστή πλέον Γερόντισσα Γαλακτία με μία μικρή συνέντευξη από τους στενότερους ανθρώπους της καθημερινότητάς της.  Εσένα, την κ. Ριρίκα Χρονάκη και άλλους.  Πρέπει να μάθει ο υπόλοιπος κόσμος που δεν την γνώρισε κάποια βασικά πράγματα και να ωφεληθεί.  Ευχαριστούμε που έστω και πιεζόμενος ανταποκρίθηκες.  - Πότε και πώς γνώρισες την Γερόντισσα; - Την Γερόντισσα την γνώρισα το 2007 τότε που συνδέθηκα με τον π. Αντώνιο.  Κατάλαβα αμέσως ότι ήταν διαφορετικής ποιότητας άνθρωπος από τους συνηθισμένους.  Ακόμη κι αυτούς που λέμε καλούς ανθρώπους.  Δεν μπορώ να περιγράψω ακριβώς τί ένοιωθα γιατί αυτό δεν λέγεται με λόγια.  Ολόκληρο τον παράδεισο ζούσες κοντά σ’ αυτή την Γερόντισσα... - Ήσουν ο θετός γιός της και ήταν η μάνα σου.  Έτσι πληροφορήθηκα.  Ισχύει; - Νομίζω πως ισχύει και με το παραπάνω.  Δεν χωρίσαμε ούτε μία μέρα.  Το πρωί πίναμε καφέ μαζί, το βράδυ είχαμε αρκετή τηλεφωνική συνομιλία.  Ό,τι ήθελε απευθυνότανε σε μένα.  Εγώ πάλι προσπαθούσα να ανταποκρίνομαι στις ανάγκες της πριν μου τις εκφράσει.  Ευχαριστώ το Θεό πού επέτρεψε αυτή την στενή σχέση, που δεν την αξίζω.  Μακάρι να με βοηθήσει στην προκοπή μου, στη σωτηρία μου. - Ασφαλώς θα άκουσες, θα είδες και θα έζησες πολλά... - Τόσα πολλά που δεν περιγράφονται.  Έχει μπλοκάρει η μνήμη μου από τα πολλά που έχει καταγράψει.  Όταν στην κηδεία άκουα τον π. Αντώνιο στον επικήδειο, πέρασαν σαν κινηματογραφική ταινία όλα από μπροστά μου.  Τα θυμόμουνα ένα ένα...

Ἡ γερόντισσα Γαλακτία μοῦ θεράπευσε τά μάτια

 

Νά ποιά ἦταν ἡ «Πορφύραινα» τῆς Κρήτης

Στίς 20 Μαΐου ἔφυγε γιὰ τὴν Ἄνω Ἱερουσαλὴμ μία ἀπό τὶς πλέον ἅγιες μορφὲς ποὺ ἔχει νὰ ἐπιδείξει ἡ Ὀρθόδοξη Ἑλλάδα τὰ τελευταῖα χρόνια.

Εἶμαι μοναχὴ σὲ ἕνα μοναστήρι τῆς Κρήτης.  Νομίζω πὼς ἔχω σώας τὰς φρένας.  Αὐτὰ ποὺ θὰ ἐξιστορήσω ἴσως παραξενέψουν πολλοὺς καὶ μὲ χαρακτηρίσουν ἀλαφροΐσκιωτη, πλανεμένη, σαλεμένη καὶ δὲν ξέρω καὶ ἐγὼ τί ἄλλο. Ὅμως ξέρω τί λέω κοιτάζοντας κατάματα τὸν Χριστὸ στὴν εἰκόνα Του.  Προτιμῶ νὰ ἀδικήσω τὴν ἀλήθεια ἀφαιρώντας κάτι, παρὰ νὰ προσθέσω τὸ παραμικρό.

Τὴν Γερόντισσα Γαλακτία γνώρισα στὸ σπιτάκι της μετὰ ποὺ ἦταν κατάκοιτη καὶ ἔγινε μοναχή.  Πήγαιναν ἄλλες ἀδελφὲς ἀπὸ τὸ μοναστήρι κι ἐγὼ προτιμοῦσα νὰ μὴν πηγαίνω γιὰ νὰ πηγαίνουν οἱ μεγαλύτερες ἀπὸ ἐμένα. Τῆς ἔκανα ὅμως κάθε βράδυ ἕνα κομβοσχοίνι.  Ἀπαντοῦσε ἐκείνη μὲ μία παραδεισένια ἠρεμία καὶ χαρὰ ποὺ ἔνοιωθα ἐκείνη τὴν ὥρα.  Κάποτε πῆγα.  Τὸ πῶς ἔνοιωσα, δὲν περιγράφεται.  Ἐκείνη ἔκανε σὰν παιδάκι ἀπὸ τὴ χαρά της.  Μοῦ ἔλεγε: «ἔλα, ἔλα παιδί μου. Ἔλα κόρη μου. Μόνο στὸ τηλέφωνο θὰ μιλᾶμε κάθε βράδυ; (ἐννοοῦσε τὴν προσευχητικὴ ἐπικοινωνία). Ἔλα νὰ σὲ χορτάσω ἐδῶ κοντά μου…».  Ἄρχισε…καὶ τί δὲν μοῦ εἶπε!

«πάψε νὰ κλαῖς γιὰ τὸν ἀδελφό σου τὸν Μανώλη.  Ἔφυγε νέος ἀλλὰ ἕτοιμος.  Ζεῖ στὴ χαρὰ τοῦ Θεοῦ».

Τό «κρινάκι», μελοποιημένο ποίημα τῆς Γερόντισσας Γαλακτίας (Γαλάτειας)

 

Τό «κρινάκι» εἶναι ποίημα πού ἔχει γράψει ἡ εὐλογημένη ἀείμνηστη Γερόντισσα Γαλακτία (Γαλάτεια), καί τό ὁποῖο ἐδῶ καί χρόνια τραγουδοῦν οἱ κατασκηνωτές τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεώς μας.

Τό ἠχητικό εἶναι μιά ἁπλή ἠχογράφηση τῆς μελοποίησής τους ἀπό Κατηχήτριες τῆς Μητροπόλεώς μας.

 Τό κρινάκι

ποίημα Γερόντισσας Γαλακτίας (Γαλάτειας)

 

Ἕνα κρινάκι ὁλόλευκο

φύτρωσε στήν αὐλή μου

πῶς θἄθελα νά τοῦ ‘μοιαζε

ἡ ἄθλια ψυχή μου.

 

Τά πέταλά του ἄνοιξε

τόν οὐρανό κοιτάζει

κι Αὐτόν πού τό ‘στειλε στήν γῆ

ὑμνεῖ καί Τόν δοξάζει.