Συνέβη σέ νοσοκομειακό Ναό τῶν Ἀθηνῶν

 

.

σ.σ. Η κυρία που έζησε αυτό το γεγονός με παρακάλεσε να το δημοσιοποιήσω. Όταν η «Εκκλησία» πετάει τον πονεμένο άνθρωπο στο δρόμο, όταν διδάσκει την απιστία και διαστρέφει την Παράδοση, ας ετοιμάζονται οι «Ά-γιοι» Ιεράρχες για ανώμαλη προσ-γείωση. Ο Θεός δεν θα τους ανεχτεί άλλο.

***

Την 24η Φεβρουαρίου μία κυρία πήγε να προσκυνήσει το ιερό Λείψανο του Αγίου Λουκά του Ιατρού που βρίσκεται στο παρεκκλήσι μεγάλου νοσοκομείου της Αθήνας. Μέσα στο νοσοκομείο βρίσκεται ο σύζυγός της σε σοβαρή κατάσταση, αναμένοντας την έναρξη βαριάς θεραπείας. Η κυρία ήθελε να παρακαλέσει τον Άγιο Λουκά για την καλή έκβαση μιας απάντησης που περίμεναν και για την στήριξη του συζύγου της στον Γολγοθά του.

Πλησιάζοντας προσκύνησε τις δύο Ιερές Εικόνες που βρίσκονται έξω από το παρεκκλήσι και άκουσε τις δύο μασκοφορούσες επιτρόπισσες να της κάνουν την παρατήρηση γιατί προσκύνησε τις Εικόνες. Τους είπε «εάν γνωρίζατε την αγιαστική χάρη της Εκκλησίας θα σκύβατε χωρίς φόβο και θα γλείφατε ακόμη και την σκόνη από το πάτωμα.»

Σχεδόν βουρκωμένη εισήλθε στο παρεκκλήσι. Την ώρα που άναβε τα κεράκια και τα τοποθετούσε στο μανουάλι, ένας ωρυόμενος ιερέας εμφανίστηκε από την αριστερή πύλη του τέμπλου.

Τι θα γίνει με την “διδασκαλία” της εμετικής παιδεραστίας στα σχολικά βιβλία;

Γράφει ο Δημήτριος Νατσιός, Μέλος του ΙΗΑ

Πιάνουμε τις μύτες μας από τις αναθυμιάσεις και την δυσωδία. Ξεβράζονται σωρηδόν οι διαστροφές… θεατρανθρώπων, όπως αυτάρεσκα αυτοχρίζονται. Μαγαρίζονται και οι λέξεις. Τι σχέση έχουν αυτοί οι άνθρωποι με το θέατρο, όπως μας το παρέδωσαν οι αρχαίοι, και κυρίως με την αποστολή του; Το αρχαίο κράτος, η «πόλις», όπως έλεγαν, σκοπό είχε την διαπαιδαγώγηση και την βελτίωση των πολιτών, αλλιώς ξέφευγε από την αποστολή του. Γράφει ο Πλάτων «Πολιτεία τροφή ανθρώπων εστί, καλή μεν αγαθών, η δ’ εναντία κακών». (Μεν. ΙΙΙ-238 C). Δηλαδή: Η πολιτεία είναι τροφός των ανθρώπων. Το καλό πολίτευμα, κάνει τους πολίτες αγαθούς, το κακό πολίτευμα εκφαυλίζει τους πολίτες. Το ίδιο ίσχυε και για τα γράμματα και τις τέχνες. Ο Αριστοφάνης στους «Βατράχους» του(στ. 1054), ρητώς μας βεβαιώνει ότι ο ποιητής είναι παιδαγωγός των ωρίμων, όπως ο δάσκαλος των μικρών παιδιών. «Τοις μεν γαρ παιδαρίοισιν εστί διδάσκαλος όστις φράζει, τοίσιν δε ηβώσι οι ποιηταί». Η τέχνη η κλασσικά εξευγενίζει. Και πρωτίστως αυτόν που την υπηρετεί. Ο ποιητής, ο γλύπτης, ο ζωγράφος, ο φιλόσοφος, ο πολιτικός, θεωρούνταν και έπρεπε να είναι παιδαγωγοί του λαού. Το θέατρο, εν προκειμένω, ήταν σχολείο του λαού. Οι επιγραφές των χορηγικών τριπόδων, έλεγαν: «Σοφοκλής εδίδασκεν», «Αισχύλος εδίδασκεν». Τα δράματα τότε «εδιδάσκοντο» και δεν «ανέβαιναν», όπως λέμε σήμερα. (Ο μεγαλύτερος «σκηνοθέτης», τραγικός ποιητής όλων των αρχαίων ελληνικών εποχών, ο Αισχύλος, ζήτησε να γραφεί στον τάφο του επίγραμμα, το οποίο είχε συνθέσει ο ίδιος. Δεν καυχάται για την μεγαλειώδη τέχνη του, αλλά διότι έλαβε μέρος στην μάχη του Μαραθώνα-«αλκήν δ’ ευδόκιμον Μαραθώνιον άλσος….».  Τι σχέση έχουν εκείνοι οι μεταξένιοι, ανθρωποπλάστες καλλιτέχνες, με την πλειονότητα των τωρινών ανισόρροπων τυχοδιωκτών, που «ανεβάζουν» στην σκηνή, μαζί με την κακογουστιά τους, και τις κτηνώδεις ορέξεις τους;). Ξεβράστηκαν τελευταία υποθέσεις παιδεραστίας, βιασμών και βιαιοπραγίας από «θεατρανθρώπους». Στο άκουσμα τέτοιων φρικτών πράγματι ειδήσεων, η οργισμένη αντίδραση του κόσμου συνοδεύεται με προτροπές ποινών όπως: κρέμασμα, εκτελεστικό απόσπασμα, ευνουχισμός και πολλά άλλα που δεν μπορούν να καταγραφούν…

Γιατί σείεται ο Μέγας Αρχιερέας | Ιερομόναχος Γεώργιος Αλευράς

 

ΓΑΒΡΙΗΛ ΑΓΙΟΡΕΙΤΗΣ ΗΧΗΤΙΚΟ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΑΛΗΘΕΙΑ 3 3 2021

 

Οι σύγχρονοι εικονομάχοι

 

Θα θυμούνται οι παλαιότεροι πως όταν εισερχόσουν σε ένα σχολείο ή έμπαινες σε μια αίθουσα διδασκαλίας, στους τοίχους αντίκριζες αναρτημένες ζωγραφιές ηρώων του Εικοσιένα ή ρητά, κυρίως από αρχαίους συγγραφείς και το Ευαγγέλιο. Όσοι τα προλάβαμε αυτά έχουμε ανεξίτηλα αποτυπωμένες στην μνήμη μας τις μορφές των αγωνιστών ή ακόμη θυμόμαστε το «γνώθι σαυτόν» και το «εαυτούς και αλλήλους και πάσαν την ζωήν ημών Χριστώ τω Θεώ παραθώμεθα». Όλα αυτά βέβαια εξοβελίστηκαν, όταν ξεκίνησε ο εξευρωπαϊσμός μας, όπως ευφυώς βαπτίστηκε η μετάλλαξη του Έλληνα σε γραικύλου. Και αν προβάλλεις την έξοχη παιδαγωγική τους αποστολή – θα αναφερθούμε παρακάτω- θα σε… σε αποστομώσουν με το εξής υψιπετές επιχείρημα οι ημιμαθείς τενεκέδες: «μα σε ποιον αιώνα ζούμε;». Μάλιστα. Δηλαδή, οι πατεράδες και οι παππούδες μας που ζούσαν στις αρχές του 20^ου αιώνα ήταν βάρβαροι και απολίτιστοι και εμείς ξεχειλίζουμε από πολιτισμό και ευγένεια. Οι γιαγιάδες μας που τηρούσαν τις νηστείες, που έκαμαν μετάνοιες στην Παναγία, μπροστά στο ακοίμητο καντήλι της, ήταν μες στα σκοτάδια. (Συνήθιζε μια γιαγιά που έπινε καφέ με τις φιλενάδες της, να λέει: πάω να ετοιμάσω και τον «καφέ της Παναγίας μας». Και έπαιρνε το θυμιατό και θύμιαζε το εικόνισμά της και μοσχοβολούσε ο τόπος).

Οι γιαγιάδες μας που δεν ξαναπαντρεύονταν, όταν σκοτώνονταν οι λεβέντες άντρες τους στα πεδία των μαχών υπερασπιζόμενοι την πατρίδα και απελευθερώνοντας τα σκλαβωμένα αδέλφια τους, σαν την Ναταλία Μελά, σαν την προγιαγιά μου, που «χάθηκε», αγνοείτο, ο άντρα της στην Μικρά Ασία, το 1922, αυτές λοιπόν η αληθινές Ρωμιές ζούσαν σε «μεσαίωνες» και εμείς ζούμε στον αιώνα των φώτων. Δεν βλέπουμε γύρω μας τι γίνεται; Πολιτισμός με περίζωμα την ηθική ασχήμια είναι δυνατόν να υπάρξει; Ρωτούσε ο Αριστοτέλης στα «Πολιτικά» του: «Και τι το τέλος(=σκοπός) εκάστης κοινωνίας;». (1289^α). Και απαντά ο ίδιος: «Ζην ευδαιμόνως και καλώς», που τα δυο τους συναιρούνται στην αρετή, το «ευ ζην». «Ουκ άρα τειχών ουδέ τριήρων, ουδέ νεωρίων δέονται οι πόλεις ει μέλλουσιν ευδαιμονήσειν, ουδέ πλήθους ουδέ μεγέθους άνευ αρετής», δηλαδή, οι πολιτείες δεν ευημερούν με καράβια και κτίσματα ούτε εξαιτίας του πλήθους και του μεγέθους τους, αλλά με την αρετή. (1295^α).

Τα ευχάριστα και τα δυσάρεστα της ζωής

 

«… η Ελλάδα να πεθάνει, να ζήσουμε εμείς» (πρόσφατο σύνθημα ημι-πιτσιρικάδων)

• Το ευχάριστο είναι ότι η Ελλάδα ποτέ δεν πεθαίνει.

• Το δυσάρεστο είναι ότι δεν υπάρχει μεγαλύτερη ντροπή σε Έλληνες, να πεθαίνουν ως ανθέλληνες.

«…στερούμενοι ακόμη και αυτή την Λατρεία μας, χάριν της υγείας όλων (σ.σ. όπως λένε και οι προηγούμενοι «…να ζήσουμε εμείς» …» (Δημητριάδος Ιγνάτιος).

• Το ευχάριστο είναι ότι η Λατρεία είναι του Θεού, και ότι απλώνεται στο διηνεκές. Ας μην παραβλέπουμε το γεγονός ότι όταν ένας ιερέας ή Αρχιερέας κοιμηθεί, ντύνεται με όλα τα άμφιά του.

Το φιάσκο των εορτασμών για το 1821

 

Γράφει ο Κώστας Νούσης | Romfea.gr

---

Είναι γνωστό ότι το νεογέννητο ελλαδικό κρατίδιο είναι από τα γεννοφάσκια του γεννοβολιά των μεγάλων ευρωπαϊκών δυνάμεων.

Δεν μπορούμε φυσικά να αμφισβητήσουμε το σπέρμα που εξεχύθη από το επαναστατικό αίμα των Ελλήνων, ωστόσο η ευρωπαϊκή μήτρα έτεκε το νεοελληνικό κρατίδιο. Αυτά ως ιστορικά δεδομένα και όχι σαν υπόθεση εργασίας.

Το αν δεν αποφάσιζαν οι Μεγάλες Δυνάμεις να μας κάνουν κράτος στα 1830 και αν αυτό θα συνέβαινε αργότερα με μεγαλύτερη ή αποκλειστικά δική μας συμμετοχή, όπως και με άλλες βαλκανικές εθνότητες, μόνο να το υποθέσουμε δυνάμεθα.

Η ουσία βρίσκεται στο γεγονός ότι στο νεότερο ιστορικό μας DNA έχουν χαρτογραφηθεί χαρακτηριστικά ευρωπαϊκά τα οποία, δυστυχώς, αλλοίωσαν την ιδιαιτερότητα του πανάρχαιου έως βυζαντινού γονιδιώματός μας και εξάρτησαν την πολιτική μας «τύχη» από τις συμφέρουσες ορέξεις των ξένων προπατόρων μας.

Η απόλυτη ξεφτίλα των εορτασμών για τα 200 χρόνια από την Επανάσταση, απλά αποδεικνύει τη μετάλλαξη του Νεοέλληνα σε ένα κακέκτυπο του Ευρωπαίου-Δυτικοτραφούς πολίτη, ο οποίος εντάσσεται με ταχύτατους και εντυπωσιακούς ρυθμούς στο νεοταξικό παγκοσμιοποιημένο τοπίο.

Τί σχέση ἔχει αὐτή τή φορά τό τρίγωνο μέ τήν παιδοφιλία καί τήν ἀρσενοκοιτία; Βίντεο (κ. Μητσοτάκης)

 

 

 

Τhe BoyLover Logo

 

 

 

 

Σύνταξη:

Ἱστολόγιον https://kaiomenivatos.blogspot.com/ 

 

 

Δυστυχῶς, τό νεοεποχίτικο πάζλ τῶν Μασόνων ἐλίτ-ἁλήτ καί προωθητῶν διαφόρων ἀτζεντῶν τῆς Παγκόσμιας Νέας Τάξης Πραγμάτων δέν ἔχει τελειωμό στή "νεο"-Ἑλλάδα καί κάθε φορά βρίσκουμε κι ἕνα καινούργιο κομμάτι πού ὁλοκληρώνει τό δυστοπικό καί ζοφερό ἀξιακό τοπίο τῆς πατρίδας μας!

 

Αὐτή τή φορά, τό καινούργιο κομμάτι ἀφορᾶ τήν παγκόσμια ἀτζέντα τῆς ὁμοφυλοφιλίας-παιδοφιλίας καί κάθε καρυδιᾶς καρύδι σεξουαλικοῦ προσανατολισμοῦ, μέ ὅλα τά παρελκόμενά τους πού ἀναπόφευκτα θά ἁπλώνονται κατ' ἐπέκτασιν σάν πλοκάμια πρός διάφορες κοινωνικές κατευθύνσεις, ὅπως· τήν οἰκογένεια καί τούς ἐπί χιλιετιῶν διακριτούς ρόλους τῶν γονέων (πατέρας, μητέρα), τήν διαπαιδαγώγηση, τήν Παιδεία, τήν Κρατική Νομοθεσία (π.χ. παιδοφιλία καί ὅλο καί μικρότερα ἡλικιακά ὅρια), τήν ἐγκληματικότητα,  τήν γονιμότητα καί τό δημογραφικό ζήτημα, τίς ἐκτρώσεις, τίς αἱμομιξίες πού ἀναπόφευκτα θά προκύπτουν ἀπό τίς αὐξανόμενες υἱοθεσίες ὁμόφυλων ζευγαριῶν καί τά κατεψυγμένα ὠάρια καί σπερματοζωάρια γνωστῶν καί ἀγνώστων "δωρητῶν" κατόπιν ἤ ἄνευ ἀμοιβῆς, τήν ἰατρική καί βιοηθική, τά "νέα" πρότυπα ἀξιῶν (νομιμοποιημένη ἀνηθικότητα καί διαστροφή), τά ψυχολογικά προβλήματα κ.ἄ. παρεμφερῆ, μέ ὕψιστο τήν πνευματική κατολίσθηση τοῦ λαοῦ μας καί ὁλόκληρης τῆς ἀνθρωπότητας καί τελική κατάληξη τήν αἰώνια ἀπώλεια μυριάδων ψυχῶν!