Ἡ Παναγία ἡ Σιτοδότρια.

Η Παναγία ἡ Σιτοδότρια

Η εἰκόνα αὐτή είναι καρπός τῆς βαθιάς εὐλάβειας πρὸς τῇ θεομήτορα τοῦ μεγάλου σταρετς της Ὄπτινα οσιου Αμβροσίου (1812-1891).

Το 1990 ή ηγουμένη Ιλαρία τῆς Μονῆς Μπολχωφ ἔφερε στὸν όσιο ἔπειτα ἀπὸ δική του παραγγελίας αὐτῇ τὴν ὡραῖα ἀλλά και πρωτότυπη θεομητορική εικόνα. Παριστάνει την Υπεραγία Θεοτόκο καθισμένη στα σύννεφα τοῦ οὐρανοῦ με τα χέρια ἀπλομένα σε στάση εὐλογίας και κάτω έναν θερισμένο κάμπο γεμάτο δεμάτια ἀπό σειρά ανάμεσα σε χορτάρια και λουλούδια. Η μορφὴ τῆς Θεοτόκου ἀντιγράφηκε ἀπὸ τὴν εἰκόνα τῶν Ἁγίων Πάντων, που βρισκόταν στη Μονή Μπολχωφ. Ὁ κάμπος με τὰ δεμάτια τῶν σιτηρῶν ἦταν ἔμπευση τοῦ οσίου

Αμβροσίου. Ὁ ἴδιος κατανόμασε την εικόνα «Παναγια ἡ Σιτοδότρια», θέλοντας να δείξει ὅτι ἡ Θεοτόκος ευλογεί τοὺς κόπους τῶν γεωργῶν γιὰ τὴν παραγωγή σιτηρών. Ὁ ἴδιος ἐπίσης όρισε να ἑορτάζεται στις 15 Οκτωβρίου. Καί κατά μία άλλη ευλογημένη σύμπωσε την ημέρα της εορτής της ἐνταφιάστηκε μετά την κοίμηση του στις 10 Οκτωβρίου του 1891.

Νέα περιστατικά μέ τήν γερόντισσα Γαλακτία

 

TPOΠOΣ ΓNΩPIMIAΣ ME TON XPIΣTO.

Η Γερόντισσα τόνιζε την επαφή με τα δημιουργήματα του Θεού, αστέρια, δέντρα, λουλούδια, πουλιά, ζώα, θάλασσα, βουνά κλπ. για να συγκινείται η ψυχή από αυτό το μεγαλείο, από αυτήν την αρμονία που στρέφεται, όπως έλεγε, συνέχεια στο Θεό και τον υμνεί… Όποιος καθαρίσει την δική του ψυχή, μπαίνει κι αυτός μέσα στην χορωδία αυτή την αρμονική των φυσικών στοιχείων και όλοι μαζί έχουν μια κοινή προσευχή και αναφορά στο Θεό… Αυτό το ερμήνευε ο π. Αντώνιος και έλεγε ότι η Γερόντισσα «άκουσε τους λόγους των όντων» και εναρμονίζει την δική της προσευχή μαζί τους… Αυτό το εξέφραζε παραστατικά η Γερόντισσα σε μία μεσημβρινή προσευχή της που υπάρχει ηχογραφημένη και έχει αναρτηθεί στο διαδίκτυο: «Όσα αστέρια έχει ο ουρανός, όσα σύννεφα, όσα δέντρα έχουν οι κάμποι, όσα φυτά, όσα λουλούδια μυρίζουνε και μοσχοβολούνε για σένα…κλπ.».

Κυρίως, όμως, τόνιζε ότι η γνωριμία και η ένωση με τον Χριστό γίνεται μέσα από τους ανθρώπους και ειδικά τους πονεμένους, τους στερημένους, τους κατατρεγμένους. Οι άνθρωποι είναι οι ζωντανές εικόνες Του. Και οι πονεμένοι είναι οι κατ’ εξοχήν αδελφοί Του που φέρουν πάνω τους σταυρικά σημάδια. Γι’ αυτό μοιάζουν πιο πολύ στο Χριστό. Είναι πιο κοντά Του αυτοί. Οπότε, όσο αγαπούμε αυτούς και φεύγουμε από την αγάπη για το τομάρι μας, τόσο ενωνόμαστε με τον Χριστό! Όταν την ρωτούσες: πες μας τα βασικά για να σωθούμε, απαντούσε:

Ἡ Προσευχή εἶναι ἡ ἀναπνοή τῆς Ψυχῆς, ἐνῶ ἡ Νηστεία εἶναι τό Νερό, τό ὁποῖο Σβήνει τήν Φλόγα τῶν Παθῶν ...

 

Γέρων Αρσένιος Μπόκα

Ρουμάνος Ιερομόναχος

Η Προσευχή είναι η Αναπνοή της Ψυχής, ενώ η Νηστεία είναι το Νερό, το οποίο Σβήνει την Φλόγα των Παθών ...

Ὤ Ανθρωπε, πρέπει ν᾿ ἀλλάξης ζωή. Κόψε μέ τό ψαλίδι τό θέλημά σου, δηλαδή τά κακά ἀποκυήματα: ἀνυπακοές, ἀντιρρήσεις, νοητικές ἀλλοιώσεις καί θά παραμείνη ἕνα δένδρο, τό ὁποῖον δέν θά σαπίση στόν αἰῶνα. Αὐτά λέγει ὁ Κύριος καί Θεός μας.

Κάθε ἡμέρα διάβασε, ἐάν μπορῆς, ἔστω ἕνα στίχο, ἔστω ἕνα κεφά­λαιο ἤ ἕνα ψαλμό μέ τά ὁποῖα νά δένης τούς λογισμούς σου καί ἔτσι νά τούς μετακινῆς ἀπό τά φθαρτά στά ἄφθαρτα καί αἰώνια. Δίνοντας ἔτσι δουλειά στούς λογισμούς σου, δέν τούς ἀφήνης πλέον νά γεννοῦν τήν ἁμαρτία, ἡ ὁποία κατόπιν γεννᾶ τά ἔργα τῆς ἐντροπῆς.

Ἡ προσευχή καί ἡ νηστεία, αὐτές οἱ δύο πτέρυγες τῆς ψυχῆς, τά δυνατά ὅπλα τῆς πνευματικῆς μάχης, μέ τά ὁποῖα μπορεῖς νά κερδίσης τήν μάχη ἐναντίον τῆς ἁμαρτίας, τά γνωρίζεις καί ἐσύ, ἄνθρωπε, καί ξέρεις ἀκόμη πόσο ὠφέλιμα εἶναι.

Ναί! Ἡ Προσευχή καί ἡ νηστεία εἶναι τά θαυμαστά πνευματικά ἐργαλεῖα, μέ τά ὁποῖα μαζεύεις πότε τόν ἕνα καί πότε τόν ἄλλον, τούς καρπούς τῶν πνευματικῶν σου κόπων, ὅπως εἶναι καί τά ἐργαλεῖα στό νοικοκυριό ἑνός σπιτιοῦ. 

Γέροντας Ιουστίνος Πίρβου: «Κάποιοι θέλουν να γίνουμε μόνο νούμερα…»

 

Σκοπός μίας παγκόσμιας διακυβέρνησης, τούτη την ώρα, δεν είναι άλλος από την διάλυση του ανθρώπου και τη διάλυση της επαφής μεταξύ των ανθρώπων…

Κάποιοι θέλουν να γίνουμε μόνο νούμερα, όπως οι κρατούμενοι. Προσπαθούν να διαλύσουν τις σχέσεις μεταξύ των ανθρώπων και τη σχέση του ανθρώπου με τον Θεό.

Είναι μια προσπάθεια να γίνει η κοινωνία “ρομπότ”».

Σιγά – σιγά θα εξαφανιστεί απ’ αυτήν ο κανονικός άνθρωπος και θα μείνουν μόνο τα ρομπότ που ελέγχονται από τάχα ‘’ανώτερους’’ ανθρώπους, εκείνους που διευθύνουν τον κόσμο. Ο σημερινός πολίτης μας είναι τυφλωμένος, δεν καταλαβαίνει την κατάσταση στην οποία βρίσκεται και δέχεται σαν ζώο την προσωπική του διάλυση.

Πρέπει εμείς να διαλύσουμε εκ των προτέρων αυτό το ηλεκτρονικό σύστημα, να κάνουμε ο,τι είναι δυνατόν για να μην δεχτούμε αυτήν τη νέα ηλεκτρονική τάξη πραγμάτων, αυτόν τον ‘πολιτισμό’’ της εικόνας και των οπτικών μέσων στο διαδίκτυο.