Μακαριστός πατήρ Εὐσέβιος Βίττης. Πολύτεκνοι μάρτυρες καί ὁμολογητές.Ὕμνος σέ πολύτεκνο ὁμολογητή.

hristospanagia5

 

Πολύτεκνοι μάρτυρες και ομολογητές

Με κατάπληξη και με κομμένη κυριολεκτικά την αναπνοή παρακολούθησε και παρακολουθεί ό κόσμος όλος τα τελευταία ραγδαία γεγονότα, πού σέ ελάχιστο χρόνο κονιορτοποίησαν ότι πριν από ελάχιστα χρόνια θεωρούνταν άπαρτο κάστρο, τον κόσμο πίσω από το λεγόμενο «σιδηρούν παραπέτασμα» και μάλιστα τη διάλυση της κραταιάς ως χθες αυτοκρατορίας της Σοβιετικής Ενώσεως.

Τα μέσα μαζικής ενημερώσεως αποκαλύπτουν συνεχώς όλο και νέα γεγονότα και καταστάσεις πού επικρατούσαν στις χώρες του λεγομένου «υπαρκτού σοσιαλισμού». Γίνονται αναρίθμητες αναλύσεις, πολιτικές, κοινωνιολογικές, ψυχολογικές κλπ. για ότι συνέβη και πριν και για ότι συμβαίνει και τώρα. Δεν βλέπουμε όμως να κάνουν λόγο ιδιαίτερο για όσα αφορούν τα δράματα, τις τραγωδίες, τα αφάνταστα μαρτύρια και τα ανομολόγητα βασανιστήρια πού έχουν υποστεί πάρα πολλοί άνθρωποι στους χώρους εκείνους για τη χριστιανική τους Πίστη.

 Και ακριβώς, κάτι πού μαθαίνουμε και μένουμε με ανοιχτό το στόμα είναι ό καταπληκτικός και ασυνήθιστος ηρωισμός πού έδειξαν για την Πίστη τους, όχι λίγοι χριστιανοί Πολύτεκνοι, πατέρες και μητέρες, αλλά και τα παιδιά τους.Ή πτυχή αυτή αποτελεί μια από τις πιο θαυμαστές, μέσα στην συγκινητική και συγκλονιστική ιστορία των νέων μαρτύρων και ομολογητών της Πίστεως στον λεγόμενο σοσιαλιστικό χώρο.

Θεωρούμε λοιπόν πρέπον να αναφέρουμε ενδεικτικά και μόνο, και από απέραντο σεβασμό στα πρόσωπα αυτών πού έδειξαν τον ηρωισμό της Πίστεως τους, μερικά από τα πάμπολλα ονόματα τέτοιων πολυτέκνων γονέων (πατέρων έδώ), ώστε να μη μιλούμε γενικά και αφηρημένα. Τέτοιοι πατέρες πολύτεκνοι υπήρξαν ανάμεσα σέ πολλούς άλλους και οι παρακάτω, πού τα ονόματα τους έφτασαν στον έξω κόσμο:

Νικολάϊ Μπατούριν, πατέρας 6 παιδιών. Καταδικάστηκε σέ φυλάκιση πέντε ετών σέ στρατόπεδα εργασίας το 1982, ενώ είχε περάσει άλλα 24 χρόνια σέ διάφορα άλλα στρατόπεδα!

Νικολάϊ Βόϊκο, πατέρας 8 παιδιών. Καταδικάστηκε σέ φυλάκιση 5 ετών σέ στρατόπεδο εργασίας.

Βιτάλι Ίστόνιν. Το 1982, πού συνελήφθη, είχε ήδη 8 παιδιά, ηλικίας οκτώ ετών μέχρι μερικών μηνών. Ένα από αυτά, ηλικίας ενάμισι χρόνου, έπασχε από εγκεφαλική παράλυση. Ή σύζυγος του ήταν έγκυος για το ένατο παιδί τους. Ή ίδια είχε πολύ σοβαρά προβλήματα σχετικά με την κυκλοφορία του αίματος. Ό Βιτάλι θέλησε να φύγει από τη Σοβιετική Ένωση, άλλα δεν του το επέτρεψαν με κανένα τρόπο. Αντίθετα, φυλακίσθηκε τη στιγμή πού ή οικογένεια του είχε απόλυτη την ανάγκη της παρουσίας και της φροντίδας του για την επιβίωση της. 

Και ή ταλαίπωρη οικογένεια του έπρεπε να υφίσταται τα πάνδεινα με αφάνταστες στερήσεις…

Νικολάϊ Χράπωφ. Πατέρας 6 παιδιών. Καταδικάστηκε σέ 3 χρόνια φυλάκιση σέ στρατόπεδο εργασίας. Και ή «θητεία» του αυτή στις απαίσιες φυλακές ήταν ή έκτη! Και άφησε πίσω του ορφανά παιδιά, γιατί ή σύζυγος του πέθανε λίγο μετά τη σύλληψη του.

Βλαντιμίρ Χάϊλου. Πατέρας 15 παιδιών! Καταδικάστηκε στην σατανικής εμπνεύσεως «θεραπεία» σέ κάποια από τις απαίσιες ψυχιατρικές κλινικές.

Γιάκομπ Ντίρκσεν. Πατέρας 10 παιδιών. Πέντε χρόνια φυλάκιση σέ στρατόπεδο εργασίας και αυτό για τρίτη φορά!

Επίσης πολύτεκνοι ομολογητές πού φυλακίστηκαν για την Πίστη τους είναι και οι Ιλιτς Καμπΐσιν, Βίκτωρ Μπουρντγιούκ, Νικολάϊ Μηνάγιεφ, Νικολάϊ Κοζάτζιεφ κ.ά.π.

(Άρχιμ. Ευσέβιος Βίττης. «Πολύτεκνη οικογένεια» 1992 σ. 42-44).

Ύμνος σέ πολύτεκνο ομολογητή

Σ` ένα πιστό φυλακισμένο πολύτεκνο πατέρα, τον Βλαντιμίρ Μιγγιάκωφ, ό 10χρονος γιός του Ντιμίτρι, με την ευκαιρία μιας Πρωτοχρονιάς στη δεκαετία του ’80, του αφιέρωσε το επόμενο ποίημα, πού δείχνει πόσο ενέπνεε τα παιδιά το παράδειγμα του φυλακισμένου για την Πίστη πατέρα τους.

«Μη λυπάσαι, Πατέρα, και μη τρομάζεις, όταν ξαφνικά σέ ζώνουν δυσκολίες.

«Έλπισον έπί τον Κυριον», όπως και πρώτα. Θα σου δώση νέα δύναμη στον αγώνα σου.

Εμείς, από παιδάκια γίναμε τώρα πια μεγάλοι. Όμως εσύ δεν έπαψες για μας να κράζεις στον Πατέρα.

Τα γόνατα σου δεν κουράστηκαν να στέκουνε μπρος στο Θεό νύχτα και μέρα λυγισμένα.

Είσαι για τα παιδιά σου υπόδειγμα πώς για τον Κύριο να ζούμε, πώς να νικούμε.

Και μ’ όλη πιστεύω την καρδιά πώς ότι καλό έσπειρες, αυτό και θα θερίσεις.

Μάς μιλούσες πολύ για τον Κύριο μας, Πατέρα. Μας μάθαινες να προσευχόμαστε, 

να μελετούμε τη Γραφή.

Μάς έδειχνες το δρόμο το σωστό.

Και πλήρωσες γι’ αυτά με την ελευθερία σου!

Και ό Θεός τα έβλεπε όλα αυτά κι’ άκουγε τις προσευχές σου-

κι’ έστρεφε τις ψυχές μας σέ σένα. Φανερωνότανε σέ μάς, ερχόταν να μάς συναντήσει, κι έγινε ό πιο καλός μας Φίλος, παντού και πάντα.

 Παρακαλάς, δύναμη να μας δίνει ό Θεός και πάντα σ’ Αυτόν να μένουμε πιστοί.

Και θα παρακαλάς ως του θανάτου σου την ώρα, κι ως της ζωής σου τη στερνή τη μέρα…

(Περιοδ. «Πολύτεκνη οικογένεια» 1992 σ. 44).

Γυναίκες πολύτεκνες όμολογήτριες

Ανάμεσα στις γυναίκες πού ήταν πολύτεκνες και συγχρόνως όμολογήτριες της Πίστεως, και γι’ αυτό το λόγο κλείστηκαν στις φυλακές, ήταν ή Αλεξάνδρα Κοζορέζοθα, ή Λιούμπα Κονστσιουσένκο, ή Γκαλΐνα Ρυτΐκοβα, ή Σεραφείμα Γιουντΐντσεβα κ.ά.

Φυσικά σ’ αυτές, και στις τόσες άλλες άγνωστες, συμπεριλαμβάνονται και οι σύζυγοι των πολυτέκνων πατέρων, πού ήταν στις φυλακές και στα στρατόπεδα συγκεντρώσεως. Αυτές τις τελευταίες τις γνωρίζουμε με τα ονόματα και τα επώνυμα των ομολογητών συζύγων των. Αλλά και οι ίδιες ήταν κατά κάποιο τρόπο ομολογήτριες, διότι, με χαρά και ευγνωμοσύνη προς τον Κύριο επωμίσθηκαν το βάρος της κυβερνήσεως του σπιτιού και της ανατροφής των παιδιών.

Ή σύζυγος του πολυτέκνου χριστιανού ομολογητού έμενε στο σπίτι με τα πολλά παιδιά της, χωρίς τα μέσα για τη συντήρηση τους. Ή κοινωνία δεν υποστήριζε ποτέ τον φυλακισμένο, γιατί πάντα φρόντιζε ή κρατική προπαγάνδα να τον παρουσιάζει ως «προδότη», ως «πράκτορα ξένων σκοτεινών δυνάμεων», ως «κατάσκοπο» για λογαριασμό ξένων πρακτόρων, ως υποψήφιο ανατροπέα του καθεστώτος και άλλα τέτοια! Και ή κοινωνία τα δεχόταν όλα αυτά αδιαμαρτύρητα. Και για την κοινωνία, ό φυλακισμένος γενικά, και μάλιστα ό πιστός χριστιανός, ήταν ό στιγματισμένος ως

 «εχθρός του λαού», το «κάθαρμα», το μίασμα το επικίνδυνο για την κοινωνική υγεία και ευεξία…

Άλλα δεν ήταν μόνο αύτη ή ψυχική Βάσανος πού καταπίεζε τη χριστιανή σύζυγο και πολύτεκνη μάνα Έρχονταν επανωτά και τα καθημερινά προβλήματα πού συνδέονται με τη βιολογική επιβίωση της οικογενείας. Ψωμί, φαγητό, ρούχα, ρεύμα και ότι άλλο συνδέεται με τη ζωή μιας οικογενείας. Οι πιο πολλές σύζυγοι των φυλακισμένων ομολογητών ήταν νοικοκυρές. Δεν είχαν κανένα προσωπικό εισόδημα. Ακόμα όμως, τα πολλά παιδιά ζητούσαν και ξαναζητούσαν τον… πατέρα τους.

 Κι’ έδώ το μαρτύριο της ηρωίδας μάνας κορυφωνόταν… Πώς να βρει κατάλληλες απαντήσεις για τα παιδάκια της, πού όλο ρωτούσαν πού πήγε ό μπαμπάς και γιατί δεν έρχεται; Γιατί αργεί να γυρίσει πίσω; Τι να απάντηση μια τρομοκρατημένη, μια εξαντλημένη μάνα στα παιδιά, πού το μυαλουδάκι τους δεν μπορούσε να καταλάβει γιατί τόση δυστυχία να δέρνει αυτά και μόνο;

Πολύ χαρακτηριστικοί είναι οι στίχοι κάποιου ανωνύμου ποιητού για τη γυναίκα του πιστού φυλακισμένου, στην οποία και τούς αφιερώνει:

Γυναίκα του πιστού φυλακισμένου,

δεν είναι εύκολος ό κλήρος σου.

Μονάχη ξαγρυπνάς τα βράδια,

την ώρα πού κοιμούνται τα παιδιά αμέριμνα.

Ό τρόμος χαϊδεύει την καρδιά σου.

Πόσα δεν έχεις φορτωθεί, φτωχή, επάνω σου!

Και πρέπει συνεχώς ν’ αντέχεις,

κι’ ενώ οι δυνάμεις σου αποσώνονται.

Το παράπονο σου στον Κύριο ανεβαίνει,

σ’ Αυτόν πού είναι ή μόνη σου ελπίδα.

Γυναίκα του πιστού φυλακισμένου…

Να νιώσω δεν μπορώ, όπως ή ίδια νιώθεις,

να καταλάβω αδυνατώ τον πόνο σου.

Όμως ένα μονάχα ξέρω:

μισθό πολύ θα βρεις εν ούρανοίς!

Άλλ’ ευτυχώς, έκτος από την ακατάλυτη χριστιανική πίστη, υπήρχε και ή θαυμαστή αλληλεγγύη των άλλων χριστιανών και ή πολύτροπη και συνεχής συμπαράσταση και βοήθεια τους, χωρίς την οποία θα ήταν αδύνατη ή επιβίωση των πολυτέκνων αυτών οικογενειών. Άς είναι ευλογημένοι οι εν Πνεύματι αδελφοί, και μέσα στη χώρα και έξω από αυτή και κοντά τους και μακριά τους, πού φρόντιζαν όσο μπορούσαν. Όμως, και πόσες οικογένειες δεν έμειναν άγνωστες και έπρεπε να αντιμετωπίσουν μόνες και έρημες τις δύσκολες εκείνες ώρες και μέρες για χρόνια ολόκληρα!

Στεκόμαστε με σεβασμό, δέος και θαυμασμό μπρος στις άγνωστες αυτές Μορφές, γνωστές μόνο για ότι θαυμαστό πραγματοποίησαν στη ματωμένη και δακρύβρεκτη πορεία τους. Άς μη αρκεσθούμε όμως μόνο σ’ αυτό. Καθώς θα αναλογιζόμαστε το μοναδικό τους παράδειγμα, μέσα σέ μια ατμόσφαιρα σιωπηλής ευλάβειας και κατανύξεως, εν προσευχή, ας ζητούμε ταπεινά από τον Κύριο να μας αξίωση να ακολουθήσουμε, ταπεινοί ουραγοί εμείς, σέ κάποιο βαθμό τα φωτεινά τους ίχνη με το δικό του τρόπο ό καθένας μας, στον τόπο και στο χώρο όπου έχουμε κληθεί να ζήσουμε και να δράσουμε».

(Άρχιμ. Ευσέβιος Βίττης. «Πολύτεκνη οικογένεια» 1992 σ. 44-46).

 ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ. ΣΟΛΩΝΟΣ ΝΙΝΙΛΑ. ΟΙ ΝΕΟΙ ΜΑΡΤΥΡΕΣ ΤΗΣ ΡΩΣΙΚΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ (1917-1987)

 

 http://apantaortodoxias.blogspot.gr