Ἡ "τεθλιμμένη ὁδός" τῆς χριστιανικῆς ζωῆς.

"ΧΕΙΡΑΓΩΓΙΑ ΣΤΗΝ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΖΩΗ"

Ὅσιος Θεοφάνης ὁ Ἔγκλειστος

 

 Ἀπό τά πρῶτα βήματα τῆς χριστιανικῆς του ζωῆς ὁ ἄνθρωπος συναντάει πολλές δυσκολίες. Καί ὅσο προχωράει, τόσο μεγλώνουν οἱ δυσκολίες. Τό εἶπε, ἄλλωστε, ὁ Κϋριος: "στενή ἡ πύλη καί τεθλιμμένη ἡ ὁδός ἡ ἀπάγουσα εἰς τήν ζωήν" ( Ματθ. 7:14 ). Ὅποιος, λοιπόν, ἀποφασίζει νά τραβήξει αὐτόν τό δρόμο καί νά περάσει αὐτή τήν πύλη, πρέπει νά ὁπλιστεῖ μέ μεγάλη ἀνδρεία, γιά ν' ἀντιμετωπίσει νικηφόρα κάθε λογῆς ἐπιθέσεις, ἀντιδράσεις, ἐμπόδια καί πειρασμούς. 

     Γι' αὐτό κι ἐσεῖς τώρα προχωρῆστε μπροστά μέ θάρρος, μέ γενναιότητα καί σταθερότητα. Τρέξτε, χωρίς νά γυρίζετε πίσω. Τρέξτε σάν τόν Ἀπόστολο Παῦλο , πού ἔλεγε: "Οὔτω τρέχω, ὡς οὐ ἀδήλως" ( Α' Κορ. 9:26 ). Δηλαδή: νά, ἔτσι τρέχω, μέ τά μάτια στηλωμένα στό τέρμα. Σέ πιό τέρμα; Σ' ἐκεῖνο πού ποθεῖτε νά φτάσετε κι ἐσεῖς-στή θέα τοῦ Θεοῦ, στή μέθεξή Του, στή Βασιλεία Του.

      Ὅποιος παλεύει γενναῖα μέ τά πάθη του καί τηρεῖ πιστά τίς θεῖες ἐντολές, αὐτός, ἀνάλογα μέ τήν πνευματική του πρόοδο, καθαρίζει τήν καριδά του. Καί ὅσο καθαρίζεται, τόσο πλησιάζει τόν Κύριο, πού ὑποσχέθηκε καί ἐπιθυμεῖ νά κατοικήσει μέσα του, νά ἑνωθεῖ μαζί του: "Πρός αὐτόν ἐλευσόμεθα καί μονήν παρ' αὐτῷ ποιήσομεν" ( Ἰω. 14:23 ).

 

      Δέν μᾶς ἀρέσει ἡ "στενή πύλη", δέν μᾶς ἀρέσει ἡ "τεθλιμμένη ὁδός" ( Ματθ. 7:14 ). Τήν πλατειά πύλη καί τήν εὐρύχωρη ὁδό θέλουμε. Καί τή ζητᾶμε μέ στεναγμούς καί δάκρυα ἀπό τόν Κύριο. Μήπως, λοιπόν, δέν ἀκούει τούς στεναγμούς μας; Μήπως δέν βλέπει τά δάκρυά μας;....καί βλέπει κάι ἀκούει, ἀλλά ποθεῖ τή σωτηρία μας, ὄχι τήν καταστροφή μας. Στό στενό, στό ἀνηφορικό, στό κακτράχαλο μονοπάτι τῶν θλίψεων θυμόμαστε τόν Θεό καί ζητᾶμε ταπεινά τή βοήθειά Του. Μόλις πατήσουμε στόν πλατύ κι εὐκολοπέραστο όρόμο τῶν ἀπολαύσεων, ξεχνᾶμε τό Θεό καί ὁδηγούμαστε στήν αἰώνια ἀπώλεια.

Ἐν θλίψεσιν ἐμνήσθημέν Σου Κύριε!

       Ὁ Ἀπόστολος Παῦλος, γνωρίζοντας τήν ὠφέλεια τῶν θλίψεων, χαιρόταν γιά τά παθήματά του. Ὁ ἴδιος Ἀπόστολος μᾶς βεβαώνει, πώς ὅλες τίς δυσκολίες μποροῦμε νά τίς ξεπεράσουμε μέ τή βοήθεια τοῦ Χριστοῦ, πού μᾶς ἀγάπησε. Ἄλλωστε, ἡ δύναμη καί ἡ χάρη τού Θοεῦ φανερώνονται στήν πληρότητά τους καί κατοικοῦν μέσα μας, ὅταν ἀκριβῶς βρισκόμαστε σέ ἀδυναμία, στενοχώρια, θλίψη, ἀσθένεια. στενότητα. 

       Βέβαια, οἱ ἄπιστοι δέν συμφωνοῦν μέ τήν ἀποστολική αὐτή διαβεβαίωση, πού τήν ἀλήθεια της ἀποδεικνύει ἡ διαχρονιή ἐμπειρία τῶν πιστῶν. Ἔτσι βυθίζονται στό πυκνό σκοτάδι τῆς ἄγνοιας, πού καλύπτει ὅπως λένε, τήν ἐπίγεια ζωή μας. Νά γιατί, δίχως πίστη καθώς ζοῦν, φτάνουν ὥς τήν κατάθλιψη, τήν ψυχική διάλυση, τήν ἀπελπισία, καμιά φορά καί τήν αὐτοκτονία...Τό μεγάλο λάθος τούς εἶναι ἡ πεποίθηση πώς ὁ προορισμός τοῦ ἀνθρώπου περιορίζεται στήν ἐπίγεια ζωή. Καί ὅμως, δέν περιορίζεται ἐδῶ! Στή γῆ ἁπλά ἀρχίζει ἡ ζωή μας, πού συνεχίζεται μετά τό θάνατο. Ἡ παρούσα ζωή εἶναι μόνο μιά συντομή περίοδος προετοιμασίας γιά τήν ἄλλη, τήν ἀτελεύτητη ζωή. Πῶς συνελείται αὐτή ἡ προετοιμασία; Κυρίως μέ τή γενναιόψυχη ὑπομονή στίς στενοχώριες, τίς στερήσεις,  τά βάσανα. Ὅποιος ἔτσι ἀντιλαμβάνεται τό νόημα τῆς ζωῆς, δέν ἐπιδιώκει τή μάταιη ἄνεση. Γιά ἕνα μόνο νοιάζεται: Τό πῶς ἀπό τή θλίψη θά ἀποκομίσει περισσότερους καρπούς, καρπούς πού θά γευθεῖ ὄχι στή, ἀλλά στόν οὐρανό. 

       Εἰσηγητής τῆς ἀπαισιόδοξης θεωρήσεως τῆς ἐπίγειας ζωῆς εἶναι ὁ Βούδας. Ἀπό τό βουδισμό τή διδάζθηκε καί τή διαδίδει σήμερα στήν πατρίδα μας ὁ ἀνόητος  Τολστόι. Αὐτός καί οἱ ὅμοιοί του πιστεύουν ὅτι μποορῦν νά κατακτήσσουν τήν ἀλήθεια στηριγμέννοι μόνο στό μυαλό τους. Μά ἡ ἀλήθεια γιά τή ζωή καί τόν κόσμο ἀποκαλύθηκε ἀπό τό Θεό τόσους αἰῶνες πρίν καί φυλάσσεται σάν πολύτιμος θησαυρός ἀπό τις πιστές ψυχές ὅλης τῆς γῆς! 
ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΠΑΡΑΚΛΗΤΟΥ

 

Οἱ Ἅγιοι δέν ζητοῦσαν ἀπό τόν Θεό νά τούς ἀφαιρέσει τίς θλίψεις,

ἀλλά νά τούς ὁπλίσει μέ δύναμη

ὥστε νά τίς ἀντιμετωπίσουν θεάρεστα!

 ΚΑΙΟΜΕΝΗ ΒΑΤΟΣ