Διδακτική ἱστορία περί τοῦ τί νά θυμόμαστε καί τί νά ξεχνᾶμε! ΟΙ ΔΥΟ ΦΙΛΟΙ

Αὐτή ἡ ἱστοριούλα, δεἴχνει τί πρέπει νά σβήνουμε ἀπό τήν μνήμη μας καί ἀντίθετα, τί πρέπι νά φυλάττουμε ἀνεξίτηλο στήν μνήμα μας!

Εἶναι γνωστή ἱστορία, ἴσως καί νά τήν γνωρίζετε...

 

 Δύο φίλοι περπατοῦν στήν ἔρημο.
Κάποια στιγμή τσακώθηκαν καί ὁ ἕνας ἀπό τούς δύο ἔδωσε ἕνα χαστούκι στόν ἄλλο.
Αὐτός ὁ τελευταῖος, πονεμένος, ἀλλά χωρίς νά πεῖ τίποτα, ἔγραψε στην
άμμο:
ΣΗΜΕΡΑ Ο ΚΑΛΥΤΕΡΟΣ ΜΟΥ ΦΙΛΟΣ ΜΕ ΧΑΣΤΟΥΚΙΣΕ. 
 

Συνέχισαν νά περπατοῦν μέχρι πού βρῆκαν μία ὄαση ὅπου ἀποφάσισαν νά κάνουν μπάνιο. Ἀλλά αυτός ποὐ εἶχε φάει τό χαστούκι, παραλίγο νά πνιγεῖ καί ὁ φίλος του τόν ἔσωσε.
Ὅταν συνῆλθε,  ἔγραψε πάνω σέ μία πέτρα:

ΣΗΜΕΡΑ Ο ΚΑΛΥΤΕΡΟΣ ΜΟΥ ΦΙΛΟΣ ΜΟΥ ΕΣΩΣΕ ΤΗ ΖΩΗ.
 

Αὐτός πού τόν εἶχε χαστουκίσει καί στή συνέχεια τοῦ ἔσωσε τή ζωή, τόν ρώτησε:

-Ὅταν σέ χτύπησα, ἔγραψες πάνω στήν ἄμμο, καί τώρα ἔγραψες πάνω στήν πέτρα.
Γιατί;
Ὁ ἄλλος φίλος ἀπάντησε :
-Ὅταν κάποιος μᾶς πληγώνει, πρέπει νά τό γράφουμε στήν ἄμμο ὅπου οἰ ἄνεμοι τῆς συγνώμης μποροῦν νά τό σβήσουν.
Ἀλλά ὅταν κάποιος κάνει κάτι καλό για μᾶς, πρέπει νά τό χαράζουμε στήν πέτρα, ὅπου κανένας ἄνεμος δέν μπορεῖ νά τό σβήσει.

 ΜΑΘΕ ΝΑ ΓΡΑΦΕΙΣ ΤΑ ΤΡΑΥΜΑΤΑ ΣΟΥ ΣΤΗΝ ΑΜΜΟ

 ΚΑΙ ΝΑ ΧΑΡΑΖΕΙΣ ΤΙΣ ΧΑΡΕΣ ΣΟΥ ΣΤΗΝ ΠΕΤΡΑ!

ΚΑΙΟΜΕΝΗ ΒΑΤΟΣ