Οἱ δαίμονες δέν ἔχουν καμία δύναμη πάνω στούς ἀνθρώπους, ἄν δέν κυριεύσουν πρίν τό πνεῦμα τους. Συνομιλία μέ τόν Ἀββᾶ Σειρῆνο, ἐκ τοῦ βιβλίου: Συνομιλίες μέ τούς Πατέρες τῆς ἐρήμου Τόμος Α΄

 

... Οἱ δαίμονες δέν μποροῦν νά κυριαρχήσουν οὔτε στό πνεῦμα οὔτε στό σῶμα τοῦ ἀνθρώπου. Δέν μποροῦν εὔκολα νά καταλάβουν μιά ψυχή. 

Πρέπει πρῶτα νά τῆς ἔχουν στερήσει κάθε ἅγια σκέψη καί νά τήν ἔχουν ἀπογυμνώσει ἀπό κάθε πνευματικό λογισμό. Πρέπει βέβαια νά ξέρουμε ὅτι τά πονηρά πνεύματα ὑπακούουν στούς ἀνθρώπους μέ δύο τρόπους:

1. Ὁ ἕνας εἶναι ὅτι ὑποτάσσονται στήν ἀρετή καί στήν ἁγιότητα πού ἕλκει ἐπάνω της ἡ Θεία Χάρη, ἤ

2. ὑπακούουν στούς ἀσεβεῖς, οἱ ὁποῖοι τούς προσφέρουν θυσίες καί ξόρκια.

Στή δεύτερη αὐτή περίπτωση οἱ δαίμονες δείχνουν τήν καλή τους ὄψη, καλοπιάνοντας αὐτούς πού εἶναι δικοί τους. Γι' αὐτό καί οἱ Φαρισαῖοι ἀπατοῦσαν τόν ἑαυτό τους, νομίζοντας ὅτι ὁ Κύριός μας καί Σωτήρας μας εἶχε ἐξουσία πάνω στούς δαίμονες καί ὅτι, ὅταν θαυματουργοῦσε, χρησιμοποιοῦσε δαιμονικά τεχνάσματα. Γι' αὐτό καί ἀναφωνοῦσαν:

"Μέ τή δύνμαη τοῦ Βεελζεβούλ, τού ἄρχοντα τῶν δαιμόνων, βγάζει τά δαιμόνια" (Λουκ. 11, 15).

Αὐτή τήν πρακτική τήν εἶχαν μάθει οἱ ἄνθρωποι ἀπό τούς μάγους καί τούς νηστευτές. Γνώριζαν δηλαδή νά ἐπικαλοῦνται τό ὄνομα τοῦ Βεελζεβούλ καί νά τοῦ προσφέρουν θυσίες, οἱ ὁποῖες εἶναι βέβαιο πώς τόν εὐχαριστοῦν. Κι ἔτσι ἔμπαιναν στόν κύκλο τῶν οἰκείων τοῦ διαβόλου, ἀσκώντας δύναμη πάνω στούς δαίμονες, πού εἶναι ὑποταγμένοι στόν ἄρχοντά τους, τόν Βεελζεβούλ, καί εἶναι ὄργανά του.

Ἐκδόσεις: "ΕΤΟΙΜΑΣΙΑ"

  http://kaiomenivatos.blogspot.gr/