Εμφύλιος σε 5 πόλεις στην Ελλάδα! Προφητεία SOS!

Εξόδιος Ακολουθία του μακαριστού Γέροντος Εφραίμ της Αριζόνας 11-12-2019

Ξημερώματα Κυριακής, γύρω στις 7:οο το πρωί, ώρα Ελλάδος και 22.00 ώρα Αμερικής κοιμήθηκε εν Κυρίω ο Γέροντας Εφραίμ στην Αριζόνα.

Ξημερώματα Κυριακής, γύρω στις 7:οο το πρωί, ώρα Ελλάδος και 22.00 ώρα Αμερικής κοιμήθηκε εν Κυρίω ο Γέροντας Εφραίμ στην Αριζόνα.
Ο λαοφιλής Γέροντας πλήθους Μονών μετά από πολύχρονη ασθένεια έφυγε από τη ζωή αφήνοντας ένα ευλογημένο έργο και μία πλούσια πνευματική παρακαταθήκη. Ήταν ο αναμορφωτής του μοναχισμού στην Αμερικανική Ήπειρο πολλά μοναστήρια μετατρέποντας τις ερήμους σε αγιασμένους τόπους.
Πνευματικός γόνος του συγχρόνου Οσίου Πατρός Ιωσήφ του Ησυχαστού. Κοντά του ο Γέροντας Εφραίμ έλαβε σπουδαία πνευματική μόρφωση και άσκηση. Μετά την κοίμησή του, ο Γέροντας Εφραίμ δημιουργεί την δική του συνοδεία και σύντομα καλείται να αναλάβει την Ι. Μονή του Φιλοθέου στο Άγιον Όρος. Το κοινόβιο αυτό γνωρίζει σπουδαία πνευματική άνθιση σε ελάχιστα χρόνια και εξ αυτού επανδρώνονται άλλα τρία αγιορείτικα Κοινόβια και Σκήτες. Ο αριθμός των γυναικείων Μονών που ιδρύθηκαν ή επανδρώθηκαν υπό την πνευματική του καθοδήγηση είναι πολύ μεγαλύτερος. Αυτό όμως που τον έχει καταστήσει παγκοσμίως γνωστό είναι η μεγάλη πνευματική κίνηση που έχει δημιουργήσει στην Αμερική. Με κέντρο την Ι. Μονή Αγ. Αντωνίου στην Αριζόνα έχει δημιουργήσει περίπου είκοσι μοναστικές αδελφότητες με σπουδαίο ιεραποστολικό έργο.

Ο Γέροντας διακατεχόταν από το χάρισμα του λόγου. Αν και μιλούσε πολύ απλά τα λόγια του είναι μεστά βαθύτατων πνευματικών νοημάτων. Οι ομιλίες του ήταν για όλους ένα σπουδαίο σχολείο ορθοδόξου πνευματικότητος.

Ανακοινώθηκε η Αγιοκατάταξη του Γέροντα Ιερωνύμου Σιμωνοπετρίτου

Το Οικουμενικό Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως ανακοίνωσε την Αγιοκατάταξη του Γέροντος Ιερωνύμου Σιμωνοπετρίτη.
Σήμερα το Ιερό μετόχι Αναλήψεως στο Βύρωνα θα είναι ανοιχτό από τις 5:00μ.μ. και θα τεθεί λείψανο και εικόνα του Οσίου για προσκύνηση. Αύριο πρωί επίσης θα τελεστεί Όρθρος και Θεία Λειτουργία  εις  μνήμην του Οσίου σύμφωνα με την ίδια ενημέρωση.
«Μετά τήν ἀνάγνωσιν τῶν Πρακτικῶν προγενομένων συνεδριῶν, ἤρξατο ἡ θεώρησις τῶν ἀναγεγραμμένων ἐν τῇ ἡμερησίᾳ διατάξει θεμάτων. Εἰδικώτερον, ἡ Ἁγία καί Ἱερά Σύνοδος, ἀποδεχθεῖσα εἰσήγησιν τῆς Κανονικῆς Ἐπιτροπῆς ἀνέγραψεν εἰς τό Ἁγιολόγιον τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας τούς ἐγνωσμένης ὁσιακῆς βιοτῆς καί πολιτείας Ἱερομόναχον Ἱερώνυμον Σιμωνοπετρίτην, Καθηγού-μενον χρηματίσαντα τῆς ἐν Ἁγίῳ Ὄρει Ἱερᾶς Βασιλικῆς, Πατριαρχικῆς καί Σταυρο-πηγιακῆς Μονῆς Σίμωνος Πέτρας» σύμφωνα με την επίσημη ενημέρωση του Οικουμενικού Πατριαρχείου.
Γέρων Ιερώνυμος Σιμωνοπετρίτης (1871 – 6 Ιανουαρίου 1957)
Γράφει ο Αλέκος Χριστοδούλου, Θεολόγος
1. Παιδική ηλικία 1871-1888
Ο Γέρων Ιερώνυμος γεννήθηκε στο χωριό Ρεΐζ- Δερέ της επαρχίας Κρήνης Μικράς Ασίας το 1871 από φτωχούς και ευσεβείς γονείς, τον Νικόλαο Διακογιώργη και την Μαρία.
Το χωριό του ήταν καθαρά χριστιανικό και βρισκόταν πέντε χιλιόμετρα βορειανατολικά από τ’ Αλάτσατα και δυόμιση χιλιόμετρα από τη θάλασσα. Οι περισσότεροι κάτοικοι ήσαν γεωργοί και αμπελουργοί και προέρχονταν από την Κρήτη και την Πελοπόννησο.
Στη βάπτισή του έλαβε το όνομα Ιωάννης. Όταν πήγε στο σχολείο ήταν καλός μαθητής, ξεπερνούσε στην οξύ­νοια και φρόνηση τους συμμαθητές του, αφού για ένα μικρό διάστημα ο δάσκαλός του τον έστειλε να κάνει τον δάσκαλο σε κοντινή κωμόπολη, μόλις είχε τελειώσει το Δημοτικό.
Η εκκλησία του χωριού έγινε κέντρο της ζωής του. Εκεί εύρισκε ό,τι ζητούσε η ψυχή του. Τη χαρά και την ευλογία του Θεού, που χυνόταν πάνω του με τα μυστήρια, τις προσευχές, τις διακονίες. Αγαπούσε τις ιερές ακολουθίες, τους ιερείς, τους ψάλτες, τις αγρυπνίες, τα εξωκκλήσια. Βοηθούσε στο ψαλτήρι τους ιεροψάλτες και στο άγιο βήμα τους ιερείς. Από μικρός έδειχνε μεγάλος με τη σιωπή, τη σοβαρότητα και την ευλάβειά του.

Εκοιμήθη ο Γέροντας Σωφρόνιος

Εκοιμήθη πλήρης ημερών ο Γέροντας Σωφρόνιος

Στις 30 Νοεμβρίου 2019, ημέρα Σάββατο και ώρα 14:30 μμ εκοιμήθη ο Αγιορείτης γέροντας Σωφρόνιος Λαυριώτης, μετά από μικρή νοσηλεία στο 251 Γενικό Νοσοκομείο Αεροπορίας.

Ο ιερομόναχος Σωφρόνιος Λαυριώτης, κατά κόσμον Θεόδωρος Γιαννόπουλος, εγεννήθει στις 06 Ιανουαρίου 1919 στο χωριό Χαραυγή Πογωνίου της Ηπείρου. Από την Δευτέρα δημοτικού μετακόμισε στην Αθήνα στον Κολωνό.
Σε ηλικία έντεκα (11) χρονών εγκατέλειψε τον κόσμο και εισήλθε στο Άγιον Όρος στην μικρή Αγία Άννα στην καλύβα Κοιμήσεως της Θεοτόκου.
Σε ηλικία δεκατεσσάρων (14) χρόνων έγινε Μοναχός στην σκήτη Αγία Άννας, καλύβα των Αγίων Χαραλάμπους και Μοδέστου στην ηλικία δεκαεπτά (17) έγινε μεγαλόσχημος Μοναχός και εικοσιπέντε (25) χρονών ιερομόναχος.
Είχε πνευματικό αδελφό τον Πρώην Ηγούμενο της Ιεράς Μονής Μεγίστης Λαύρας Αρχιμανδρίτη Φίλιππο.

Στούς Ἁγιολογικούς Δέλτους τῆς Ἐκκλησίας ὁ ὅσιος Σωφρόνιος τοῦ Ἔσσεξ

Στούς Ἁγιολογικούς Δέλτους τῆς Ἐκκλησίας ὁ ὅσιος Σωφρόνιος τοῦ Ἔσσεξ

Σύμφωνα με το ανακοινωθέν του Οικουμενικού Πατριαρχείου η Αγία και Ιερά Σύνοδος, αποδεχθείσα την εισήγηση της Κανονικής Επιτροπής ανέγραψε στο Αγιολόγιο της Ορθοδόξου Εκκλησίας τον εγνωσμένης οσιακής βιοτής και πολιτείας Σωφρόνιο του Έσσεξ.

Ο Όσιος Σωφρόνιος (Σαχάρωφ) γεννήθηκε το 1896 στη Μόσχα. Σπούδασε στην Κρατική Σχολή Καλών Τε­χνών της γενέτειρας του και επιδόθηκε στη ζωγραφική. Μετά μικρή περίοδο σπουδών στο Θεολογικό Ινστιτούτο του Άγιου Σεργίου στο Παρίσι, αναχώρησε το 1925 για το Άγιο Όρος και εγκαταβίωσε στην Ιερά Μονή του Αγίου Παντελεήμονος. Εκεί γνώρισε και συνδέθηκε στενά με τον άγιο Σιλουανό. Η συνάντηση του Γέροντος Σωφρονίου με τον Άγιο απο­τέλεσε βασικό σταθμό στην πνευματική του πορεία. Παρέμεινε κοντά στον Άγιο μέχρι την κοίμησή του και έπειτα, με την ευλογία του Ηγουμένου και των Γερόντων της Ι. Μονής, απσύρθηκε στην έρημο του Αγίου Όρους. Από εκεί διακόνησε ως πνευματικός στις Ιερές Μονές του Αγίου Παύλου, του Οσί­ου Γρηγορίου, του Οσίου Σίμωνος Πέτρας, του Οσίου Ξενο­φώντος, καθώς και σε πολλά άλλα Κελλιά και Σκήτες. Το 1948 εξέδωσε στη Γαλλία τα χειρόγραφα, που του πα­ρέδωσε ο άγιος Σιλουανός, επισυνάπτοντας εκτενή ανάλυση της διδασκαλίας του καθώς και μερικά βιογραφικά στοιχεία του Αγίου. Από το έτος 1959 εγκαταβίωσε στην Ιερά Πατριαρχική και Σταυροπηγιακή Μονή του Τιμίου Προδρόμου στο Έσσεξ της Αγγλίας, της οποίας υπήρξε ιδρυτής, κτίτορας και πνευ­ματικός πατέρας. Κοιμήθηκε εν Κυρίω στις 11 Ιουλίου 1993. Τα συγγράμματά του τα όποια έγραφε πρωτοτύπως στη ρωσική, μεταφράσθηκαν στην αγγλική, αραβική, γαλλική, γερμανική, ιταλική, σερβική, σουηδική, φλαμανδική, ισπα­νική και αποσπασματικά σε πολλές άλλες γλώσσες.

Εκοιμήθη ο Γέροντας Εφραίμ της Αριζόνας

Εκοιμήθη ο Γέροντας Εφραίμ της Αριζόνας

Πλήρης ημερών εκοιμήθη ο Γέροντας Εφραίμ της Αριζόνας, μετά από αγώνα που έδινα με την ασθένεια τα τελευταία χρόνια.
Σύμφωνα με πληροφορίες της Romfea.gr o Γέροντας Εφραίμ, όλη την προηγούμενη ημέρα ήταν διαυγής όπου και κοινώνησε των αχράντων μυστηρίων.
Την επόμενη ημέρα το πρωί οι νοσοκόμοι βρήκαν στις 09.00 τον γέροντα σε σχεδόν όρθια στάση να έχει παραδώσει το πνεύμα του. 
Σύντομο βιογραφικό
Ο Γέροντας Εφραίμ γεννήθηκε στις 24 Ιουνίου 1928 στον Βόλο ως Ιωάννης Μωραΐτης. Τα παιδικά του χρόνια τα πέρασε στη φτώχεια, βοηθώντας τον πατέρα του στην εργασία του, αλλά πάντα ακολουθούσε το ευσεβές παράδειγμα της μητέρας του (η οποία έγινε αργότερα μοναχή με το όνομα Θεοφανώ).
Σε ηλικία 14 χρονών άρχισε να λαχταρά τον μοναχισμό, αλλά δεν πήρε ευλογία από τον πνευματικό να πάει στο Άγιο Όρος έως ότου έγινε 19 χρονών.
Με την άφιξη του στο Άγιο Όρος, στις 26 Σεπτεμβρίου 1947, πήγε κατευθείαν στον γέροντα Ιωσήφ (Ησυχαστή), στη σπηλιά του Τιμίου Προδρόμου, ο οποίος τον αποδέχτηκε στην αδελφότητα του, και έκανε την κουρά του 9 μήνες αργότερα το 1948 με το όνομα Εφραίμ.
Από υπακοή στο γέροντά του, ο μοναχός Εφραίμ χειροτονήθηκε διάκονος και στη συνέχεια ιερέας.
Η ζωή στην αδελφότητα του γέροντος Ιωσήφ ήταν πολύ αυστηρή και ασκητική.
Μετά την κοίμηση του γέροντος Ιωσήφ το 1959, συγκεντρώθηκαν αρκετοί μοναχοί γύρω από γέροντα Εφραίμ που τον είχαν ως πνευματικό πατέρα.

Η διαρκής εξέλιξη στον Μέλλοντα Αιώνα

Μητροπολίτου Ναυπάκτου και Αγίου Βλασίου Ιεροθέου

Η διαρκής εξέλιξη στον Μέλλοντα Αιώνα

Η αιώνια ζωή δεν είναι στάση, αλλά μια διαρκής κίνηση, γι' αυτό οι άγιοι συνεχώς θα γίνονται χωρητικότεροι στην μέθεξη της ακτίστου δόξης του Θεού. Αυτή είναι μια αλήθεια πού τονίζεται στην βιβλικοπατερική Παράδοση.

Η θεολογική υποδομή της αλήθειας αυτής φαίνεται σε δύο σημεία. Το πρώτον, ότι ο άνθρωπος πλάστηκε κατ' εικόνα και καθ' ομοίωσιν Θεού.

Η φράση «καθ' ομοίωσιν» δείχνει την κίνηση, την φορά προς τον Θεό. Και, φυσικά, αυτό υπονοεί ότι δεν θα υπάρχει τέλος της τελειώσεως, γιατί αυτό θα σήμαινε τελεία και πλήρη ομοίωση με τον Χριστό. Το δεύτερον, πού συνδέεται με το προηγούμενο, έχει σχέση με την διαφορά μεταξύ ακτίστου και κτιστού. Το κτιστό ποτέ δεν μπορεί να γίνει άκτιστο. Κινείται μεν το κτιστό προς το άκτιστο, αλλά δεν είναι δυνατόν να γίνει κατά φύσιν άκτιστο. Γι' αυτόν ακριβώς τον λόγο πάντοτε θα κινήται και δεν θα υπάρχει τέλος και πέρας αυτής της κινήσεως.
 
Οι άγιοι κατά την θεωρία του Θεού, καταλαβαίνουν πολύ καλά την κτιστότητα και την τρεπτότητα της φύσεώς τους. Και αυτό το αισθάνονται ως πτώση. Βέβαια, αυτό λέγεται από την άποψη ότι συγκρινόμενο το κτιστό προς το άκτιστο βλέπει την μηδαμινότητά του. Γι' αυτό όσοι είδαν τον Θεό κατάλαβαν την φθαρτότητα, την θνητότητα και, όπως ο Αβραάμ, είπαν «εγώ ειμί γη και σποδός». Αυτή η διαρκής κίνηση και εξέλιξη φαίνεται σε πολλά αγιογραφικά χωρία. Ο ρηματικός τύπος του διαρκούς ενεστώτος πού χρησιμοποιείται σε πολλές φράσεις, όπως «μετανοείτε», «γρηγορείτε» κ.λ.π. δείχνει ότι δεν πρόκειται για μια στάσιμη κατάσταση, αλλά για μια διαρκή εξέλιξη και από αυτήν ακόμη την ζωή.

Μετανόησε, αλλά δεν ήθελε να ξεχάσει…

Του Αρχιμ. Παύλου Παπαδόπουλου
 
Πήγε και κάθισε δίπλα στο παράθυρο.
Του άρεσε καθώς το λεωφορείο ταξίδευε μέσα στην πόλη να παρατηρεί τον κόσμο.

Ήταν ένα συνηθισμένο καλοκαιριάτικο απόγευμα. Εκείνο όμως που του έκανε εντύπωση ήταν οι έρημοι δρόμοι, τα νεκρά πεζοδρόμια, τα σιωπηλά μαγαζιά. Η πόλη ήταν έρημη. Ο καλός καιρός και η αργία του Σαββατοκύριακου έκανε ακόμα και τους αναποφάσιστους αστούς να τολμήσουν μια επίσκεψη στην πιο κοντινή παραλία.

Μέσα στο λεωφορείο ήταν άλλοι τρεις άνθρωποι. Δύο ηλικιωμένοι και ένας μετανάστης. Το χρώμα του τον πρόδιδε. Ο μελαμψός άνδρας τον κοιτούσε επίμονα. Μετά από δύο στάσεις ο άνδρας με την περίεργη ενδυμασία σηκώθηκε. Ο ιερέας νόμιζε ότι θα κατέβει στην επόμενη στάση. Όμως δεν έγινε κάτι τέτοιο. Ο άνδρας πλησίασε τον ιερέα και κάθισε δίπλα του. Δεν είπε κάτι. Κοιτούσε κάτω, σαν να σκεφτόταν να μιλήσει αλλά κάτι τον εμπόδιζε.

Ο ιερέας μαζεύτηκε. Μετά από μερικά δευτερόλεπτα τον ρώτησε: «Μπορώ να σε βοηθήσω σε κάτι»;

Αγάπη και εγωισμός: Δύο αιώνιοι αντίπαλοι

Αρκετά εγκλήματα έγιναν με καλές προθέσεις. Ή θα ρίξεις τον εγωισμό ή θα ρίξεις την αγάπη. Όσο αυξάνει ο εγωισμός, τόσο μπλοκάρει η αγάπη. Όσο μικραίνει ο εγωισμός, τόσο αυξάνουν οι προϋποθέσεις να ανθήσει και να αναπτυχθεί η αγάπη.

Έχουμε καλές προθέσεις, ζήλο για ιεραποστολή, διάθεση για προσφορά∙ έχουμε υψώσει όμως και το ντουβάρι του εγωισμού , που συχνά αναχαιτίζει το δρόμο προς την αγάπη. Μπαίνει ανάμεσα στους καλοπροαίρετους και σπάει την αρμονία των σχέσεων.

Στην παραβολή του Καλού Σαμαρείτη τελείται μια πάλη μεταξύ του εγωισμού και της αγάπης. Ο ιερέας και ο Λευίτης προσπερνούν τον πληγωμένο άνθρωπο, διότι φοβούνται μήπως πάνε καθυστερημένα στη δουλειά τους και τους «κράξει» το αφεντικό. Προτάσσουν τον εγωισμό και όχι την αγάπη. Αν έκαναν περίπατο στο δρόμο, οπωσδήποτε θα ασχολούνταν με τον πληγωμένο από τους ληστές οδοιπόρο. Ο Σαμαρείτης όμως, που φαίνεται πως η ζωή του τον είχε τσαλακώσει αρκετά, δεν σκέφτηκε το ίδιο. Σκύβει στον πληγωμένο και εικάζω πως έκανε περίπου τους εξής λογισμούς:

Η ομολογία πίστεως, δρόμος σωτηρίας και αγιασμού

Συζητούν χριστιανοί μου ένας άνδρας, που μόλις πριν από λίγες μέρες είχε γίνει χριστιανός, μ’ έναν παλιό του φίλο.

– Ώστε βαπτίστηκες, του είπε, κι έγινες χριστιανός Ορθόδοξος, ε;
Του λέει, «μάλιστα».

– Μα τότε θα ξέρεις πολύ καλά, όλα τα σχετικά με το πρόσωπο του Ιησού Χριστού. Αλήθεια που Γεννήθηκε;

– Δεν ξέρω …;

– Πόσο χρονών ήταν όταν βγήκε στη μεγάλη Του δράση;

– Δεν ξέρω …;

– Πότε πέθανε; Πότε σταυρώθηκε;

– Δεν ξέρω.

– Σε πόσες μέρες αναστήθηκε;

– Μάλλον σε τρείς, αλλά δεν θυμάμαι.

– Ποια ήταν η κυριότερη θεϊκή Του διδασκαλία;

– Δεν ξέρω.

– Ποιοί ήσαν οι Απόστολοι που έγραψαν τα Ευαγγέλια;

– Δεν ξέρω.

Ο Άγιος Ιάκωβος Τσαλίκης και η λεσβία

«Κάποτε ήλθαν στον άγιο Ιάκωβο δύο παιδιά από Αθήνα και είχαν μαζί τους μία κοπέλα, που ζούσε στην αμαρτία. Μόλις έφτασαν στην Μονή συνάντησαν τον Γέροντα, ο οποίος με πραότητα και γλυκιά και ήρεμη φωνή καλωσόρισε τα παιδιά. Και αυτά είπαν:

– Γέροντα, φέραμε μία κοπέλα και θέλει να σας δει, ζει στην αμαρτία, να της δείξετε αγάπη, γιατί την πήγαμε και σε άλλο Πνευματικό, αλλά τίποτε.

Ο Γέροντας ρωτά την κοπέλα:
-Πώς σας λένε και από πού είστε;
-Γέροντα, εγώ είμαι λεσβία και αμαρτωλή, είπε η κοπέλα.
-Αχ! Πόσο χαίρομαι, παιδί μου που είσαι από την Λέσβο, που έχει βγάλει αγίους, τον άγιο Ραφαήλ, τον άγιο Νικόλαο και την αγία Ειρήνη, χαίρομαι.

Ο Αγιος Γεώργιος τον σκουντούσε λέγοντας: «Σήκω, η ώρα πέρασε»

Μια νύχτα ο Ηλίας είδε στον ύπνο του τον Άγιο Γεώργιο, ο οποίος του παρήγγειλε να κτίση κοντά στο σπίτι του Εκκλησία στο όνομά του. Του υπέδειξε μάλιστα και το σημείο, που θα κρεμούσε την εικόνα του καθώς και τις άλλες εικόνες, ενώ του υποσχέθηκε ότι θα τον βοηθούσε και θα ενεργούσε θαύματα.

Κάποια ημέρα, που ο Ηλίας έσκαβε στο κτήμα του σφηνώθηκε ο κασμάς και δεν έβγαινε. Έσκαψε γύρω του με κοπίδι και σφυρί και τότε βρήκε τοίχο Εκκλησίας. Έσκαψε με προσοχή. Αμέσως φάνηκαν οι τρεις πλευρές του Ναού και στον τοίχο μια τοιχογραφία του Αγίου Γεωργίου, που διετηρείτο καλά.

Έφτιαξε την Εκκλησία με σανίδια και την σκέπασε με χορτάρια. Από έξω έμοιαζε με αχυρώνα, ώστε να μην δίνη υποψία στους Κομμουνιστές.

Ζωγράφισε μόνος του τις εικόνες και τις τοποθέτησε όπως ήθελε ο Άγιος Γεώργιος. Η κόρη του Αγάπη, που ήταν κρυφή Μοναχή, περιποιείτο την Εκκλησία. Ο Ηλίας, της παρήγγειλε να κρατά ακοίμητο το καντήλι του Αγίου Γεωργίου.

Τρεις Άγιοι για τον Θεό...

Ξέρω ότι ο Ακίνητος κατεβαίνει• Ξέρω ότι ο Αόρατος εμφανίζεται• Ξέρω ότι αυτός που είναι έξω απ’ όλη τη δημιουργία. με παίρνει μέσα του και με κρύβει στην αγκαλιά του.
Και τότε βρίσκομαι έξω απ’ όλο τον κόσμο.
Βλέπω τον Δημιουργό του κόσμου, ολόκληρο μέσα σε μένα τον ίδιο•
Και ξέρω ότι δεν θα πεθάνω, γιατί είμαι μέσα στη ζωή,
Έχω ολόκληρη τη Ζωή που ξεπηδάει από μέσα μου σαν πηγή.
Αυτός είναι στην καρδιά μου, είναι στον ουρανό:
Κι εκεί κι εδώ μου φανερώνεται με την ίδια δόξα.

Άγ. Συμεών ο Νέος Θεολόγος

«….Οι άνθρωποι, όταν τους ενοχλούμε συνέχεια για τις διάφορες υποθέσεις μας, μας συμπεριφέρονται εχθρικά∙ ο Θεός όμως κάνει το εντελώς αντίθετο∙ και όχι όταν Τον ενοχλούμε συνέχεια για τα προβλήματά μας, αλλά και όταν δε το κάνουμε αυτό, τότε προ πάντων αγανακτεί»

Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου

Εξομολόγηση, το Λουτρό τής Ψυχής (Σύντομες και περιεκτικές συμβουλές και εξηγήσεις)

 Ίσως όμως να είσαι από εκείνους, που δεν γνώρισαν ως τώρα την γαλήνη και την χαρά που χαρίζει η Εξομολόγηση. Δεν σού εδόθη η κατάλληλη ευκαιρία. Δεν γνωρίζεις την αναγκαιότητα τής Εξομολογήσεως. Δεν γνωρίζεις πως πρέπει να εξομολογηθείς. Θα ήθελες όμως να πληροφορηθείς, να μάθεις...

Το βιβλιαράκι αυτό, μέσα στις λίγες γραμμές του, αυτό ακριβώς σκοπεύει. Να δώσει, σε όσους έχουν την δίψα να μάθουν, την ευκαιρία, να γνωρίσουν τα βασικά γύρω από το μεγάλο Μυστήριο τής Εξομολογήσεως, να βοηθήσει στο να κάνουν καλή Εξομολόγηση, να αισθανθούν την ανακούφιση και την χαρά που φέρνει η Εξομολόγηση, χαρά η οποία είναι ο αντίλαλος τής χαράς τού ουρανού, διότι όπως είπε ο Χριστός: «Χαρά γίνεται εν ουρανώ επί ενί αμαρτωλώ μετανοούντι».

Πρώτα - πρώτα θα απαντήσουμε στην πρωταρχική απορία σου:

1. Γιατί πρέπει να εξομολογηθώ;

Θα εξομολογηθείς για να βρεις την γαλήνη και την χαρά σου. Είσαι στενοχωρημένος και λυπημένος. Πολλές σκέψεις και αγωνίες βασανίζουν την ψυχή σου. Νομίζεις ότι αιτία τής αγωνίας σου είναι η ανέχεια, η αρρώστια, οι δυσκολίες που συναντάς... Πραγματικά όμως η ουσιαστική αφορμή ευρίσκεται αλλού. Η χαρά και η λύπη τού ανθρώπου έχει την πηγή της στην συνείδησή του. Όταν αυτή ειρηνεύει και δεν διαμαρτύρεται, τότε όση συννεφιά και αν είναι απ' έξω, ο άνθρωπος χαίρεται την ζωή του. Όταν όμως η συνείδηση φωνάζει πως είσαι ένοχος, τότε και μέσα στην πιο ζηλευτή υγεία και στα μεγαλύτερα πλούτη και στις ζωηρότερες απολαύσεις, θα είσαι ο δυστυχής. Θα είσαι ένας άλλος Δαμοκλής, που θα βλέπεις επάνω από το κεφάλι σου να κρέμεται το ξίφος τής θείας δικαιοσύνης. Από την κατάσταση αυτή μόνο η Εξομολόγηση έχει την δύναμη να σε λυτρώσει, διότι μόνο με αυτήν επιτυγχάνεται η συγχώρηση τών αμαρτιών σου και άρα η γαλήνη τής συνειδήσεώς σου.

Ἡ προσευχή τῆς μάνας δέν συγκρίνεται μέ τίποτα σέ αὐτό τόν κόσμο. Μᾶς λείπουν οἱ ἅγιες μητέρες…

π. Ιουστίνος Parvu

Η προσευχή της μάνας δεν συγκρίνεται με τίποτα σε αυτό τον κόσμο. Στον κόπο των μητέρων βρίσκεται το παρόν και το μέλλον ενός λαού.

Πέρα από ό,τι προσφέρει η κοινωνία στον άνθρωπο, η μάνα που μεγαλώνει το παιδί φυτεύει τον σπόρο στην ψυχή του. Αυτή πρέπει να είναι ισορροπημένη, να έχει τον Άγιο της εικόνας στην καρδιά,τον Σταυρό στο μυαλό και να ξέρει τον δρόμο της Εκκλησίας. Μόνο έτσι θα μπορέσει να προετοιμάσει το παιδί για την ζωή. Αυτό που μας λείπει τώρα είναι ακριβώς αυτό. Μας λείπουν οι άγιες μητέρες, οι οποίες μας χαρίζουν αγίους ήρωες, μάρτυρες, διανοουμένους ή να μας δώσουν τις ιδιοφυΐες,που θα αναδείξουν ό,τι καλύτερο έχει αυτός ο λαός της Ορθοδοξίας.

Θαυμαστές παρουσίες τοῦ Ἁγίου Νικολάου

Ο άγιος Νικόλαος, το ευλογημένο όνομα τού οποίου φέρω, αποδεικνύεται και προστάτης τής δικής μου οικογενείας. Γι' αυτό δύο μαρτυρίες θα αναφέρω εδώ, μία τής γιαγιάς μου και μία τής μητέρας μου:

Η γιαγιά μου Θεοδότη Σεκερτζόγλου γεννήθηκε στην Ισπάρτα τής Μικράς Ασίας και έμεινε εκεί ως την ανταλλαγή πληθυσμών το 1922, όταν ήλθε εδώ στην Ελλάδα ως πρόσφυγας. Συχνά λοιπόν, μεταξύ άλλων θαυμάτων αγίων που είχε βιώσει στην πατρίδα της, διηγόταν πώς όταν ήταν μικρή, μια μέρα που έπαιζε κοντά στον τοπικό Ορθόδοξο Ναό, είδε να ανοίγει ο ουρανός πάνω από τον Ναό, και να εμφανίζεται ο άγιος Νικόλαος, όπως τον έβλεπε στις άγιες εικόνες. Έτρεξε και φώναξε τη μητέρα της, η οποία μέχρι να πάει εκεί, το όραμα είχε τελειώσει.

Δεκαετίες αργότερα, η Στυλιανή Μαυρομάγουλου, μητέρα τού γράφοντος και κόρη τής προαναφερθείσας Θεοδότης, κάπου στη δεκαετία τού 1950, βρισκόταν στο κρεβάτι με nευρική aνορεξία, αποστεωμένη και ετοιμοθάνατη, αδυνατώντας να φάει οτιδήποτε για τρεις μήνες. Και ζούσε μόνο από το χαμομήλι που τής έβαζε η μητέρα της στο έντερο ως υποκλυσμό, επειδή αγράμματη όπως ήταν η γιαγιά μου, δεν μπορούσε να καταλάβει ότι αφού δεν έτρωγε η κόρη της, δεν ήταν δυνατόν και να ενεργηθεί! Αυτό όμως αποδείχθηκε σωτήριο για τη μητέρα μου και τη συντήρησε χωρίς καθόλου τροφή για τρεις μήνες.

Κάποια μέρα, και καθώς η μητέρα μου για πρώτη φορά ένιωσε πως πλησιάζει το τέλος της, και αισθάνθηκε μέσα της "να σβήνει", και μη αντέχοντας αυτό το αίσθημα, παραδόθηκε στον θάνατο με τη σκέψη:

Φώναζε συνεχῶς σπαρακτικά πρός τήν Παναγία ἕνας μοναχός πού ἐπονομαζόταν "ἀπελπισμένος"

Φώναζε συνεχῶς σπαρακτικὰ πρὸς τὴν Παναγία ἕνας μοναχὸς ποὺ ἐπονομαζόταν "ἀπελπισμένος" μέσα ἀπὸ μιὰ φουρτουνιασμένη θάλασσα λογισμῶν, ποὺ μέσα της ἔνιωθε σιγὰ σιγὰ νὰ πνίγεται δίχως γυρισμό: Τί νὰ κάνω Παναγία μου; Σῶσε με! Καὶ τοῦ ἀπαντάει Ἐκείνη, τὸ Διαμάντι τῆς Ἐκκλησίας: Φώναζε τὸ Ὄνομα τοῦ Γιοῦ μου καὶ τὸ δικό μου καὶ μὴ φοβᾶσαι!

Λαυρέντης Μαχαιρίτσας: Είμαι θρήσκος – Δεν μπορεί η ζωή να είναι μόνο αυτή

Συγκλονισμένος είναι όλος ο καλλιτεχνικός κόσμος και όχι μόνο από τον αδόκητο χαμό του αγαπημένου τραγουδιστή και τραγουδοποιού Λαυρέντη Μαχαιρίτσα.

Ο τραγουδοποιός των μεγάλων επιτυχιών Λαυρέντης Μαχαιρίτσας, έφυγε στα 63 του μόλις χρόνια προδομένος από την καρδιά του.

Η Εξόδιος Ακολουθιά θα τελεστεί την Τετάρτη 11 Σεπτεμβρίου, στο νεκροταφείο του Ζωγράφου, εκεί θα είναι όλοι όσοι τον γνώρισαν και συνεργάστηκαν μαζί του, όλοι όσοι τον αγάπησαν μέσα από τα τραγούδια του.

Τί δηλωνε ο Λαυρέντης Μαχαιρίτσας για τη σχέση του με το Θεό.

Αυτή η ώρα είναι η δική σου!

ΓΙΑ ΤΙΣ ΔΥΣΚΟΛΕΣ ΕΠΟΧΕΣ ΠΟΥ ΔΙΑΝΥΟΥΜΕ

του π.Χριστουδούλου

Καιροί δύσκολοι! Απ’ όποια πλευρά κι αν τους αξιολογήσει κανείς, θα εισπράξει απαισιοδοξία και θα αντικρίσει το ανύπαρκτο αδιέξοδο.

Δεν είναι μόνο η οικονομική κρίση, που κάνει τους φτωχούς να απελπίζονται, τους ανέργους να πέφτουν στην απόγνωση και τους νέους να καταρρέουν μαζί με τα συντετριμμένα οράματά τους.

Πιο μεγάλη και περισσότερο απαισιόδοξη είναι η κρίση που μαστίζει τον ίδιο τον σύγχρονο άνθρωπο. Τον ατομιστή, τον καιροσκόπο, τον υποκριτή. Αυτόν που εκούσια οδεύει την οδό της ηθικής αυτής καταπτώσεως. αλλά και αυτόν που αισθάνεται ότι τη βαδίζει σαν αναγκαστική πορεία επιβεβαιώσεως. σε μια κοινωνία αμοραλισμού και φαυλότητος.

Πολλοί μιλούν για τον Χριστιανισμό με το μέτρο, αλλά τον ζουν με τον πόντο

ΠΕΡΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟΥ

Γράφει ο π. Αρσένιος Κατερέλος

Ο Θεός δεν ζητά συνηγόρους, που προβάλλουν με τα λόγια τους την αξία του Χριστιανισμού.

Ζητά πιστούς, που να δείχνουν με τον άψογο βίο τους, την δύναμη του Χριστού. Η καλύτερη υπεράσπιση του Χριστιανισμού, αλλά και η χειρότερη δυσφήμισή του, προέρχεται από τον βίο και την πολιτεία των φερομένων ως πιστών του.

Πολλοί μιλούν για τον Χριστιανισμό με το μέτρο, αλλά τον ζούν με τον πόντο.

Η διαφορά μεταξύ του φανατισμού και της πίστης είναι, ότι την πίστη μπορείς να την εξηγήσεις, χωρίς να γίνεις έξω φρενών.

Ο φανατικός άνθρωπος είναι σαν εκείνον που φωνάζει δυνατά, μόνο και μόνο για να ακούει τον αντίλαλο της φωνής του ο ίδιος.

Ὁ Θεός δέν δημιούργησε τίποτα πού νά εἶναι ἀπό τή φύση του κακό. Συνομιλία μέ τόν Ἀββᾶ Σειρῆνο, ἐκ τοῦ βιβλίου: Συνομιλίες μέ τούς Πατέρες τῆς ἐρήμου Τόμος Α΄

 

 

 

 

 

Ὁ Θεός νά μᾶς φυλάει ἀπό τό νά πέσουμε στήν αἱρετική διδασκαλία καί νά ποῦμε ποτέ ὅτι δημιουργήθηκε ἀπό Ἐκεῖνον κάτι "κατ' οὐσίαν" κακό.

Γιατί ἡ Ἁγία Γραφή λέει: "Ὁ Θεός εἶδε τά δημιουργήματά Του καί ἦταν ὅλα πάρα πολύ καλά" (Γεν. 1, 31).


Ἄρα, δέν μποροῦμε νά δεχθοῦμε ὅτι οἱ δαίμονες δημιουργήθηκαν ἀπό τόν Θεό τέτοιοι πού εἶναι τώρα, οὔτε ὅτι ἦταν ἀπό τή γένεσή τους προορισμένοι νά ἐξαπατοῦν καί νά ἐξολοθρεύουν τούς ἀνθρώπους μέ τίς ποικίλες πανουργίες τους.
Ἄν τό πιστεύαμε αὐτό, θά πέφταμε σέ ἀντίφαση μέ τό ρητό τῆς Ἁγίας Γραφῆς πού ἀναφέραμα πιό πάνω. 

Οἱ δαίμονες δέν ἔχουν καμία δύναμη πάνω στούς ἀνθρώπους, ἄν δέν κυριεύσουν πρίν τό πνεῦμα τους. Συνομιλία μέ τόν Ἀββᾶ Σειρῆνο, ἐκ τοῦ βιβλίου: Συνομιλίες μέ τούς Πατέρες τῆς ἐρήμου Τόμος Α΄

 

... Οἱ δαίμονες δέν μποροῦν νά κυριαρχήσουν οὔτε στό πνεῦμα οὔτε στό σῶμα τοῦ ἀνθρώπου. Δέν μποροῦν εὔκολα νά καταλάβουν μιά ψυχή. 

Πρέπει πρῶτα νά τῆς ἔχουν στερήσει κάθε ἅγια σκέψη καί νά τήν ἔχουν ἀπογυμνώσει ἀπό κάθε πνευματικό λογισμό. Πρέπει βέβαια νά ξέρουμε ὅτι τά πονηρά πνεύματα ὑπακούουν στούς ἀνθρώπους μέ δύο τρόπους:

1. Ὁ ἕνας εἶναι ὅτι ὑποτάσσονται στήν ἀρετή καί στήν ἁγιότητα πού ἕλκει ἐπάνω της ἡ Θεία Χάρη, ἤ

2. ὑπακούουν στούς ἀσεβεῖς, οἱ ὁποῖοι τούς προσφέρουν θυσίες καί ξόρκια.

Ἡ ἀγάπη περιέχει ὅλες τίς ἀρετές! Ἅγιος Θεόδωρος Ἐπίσκοπος Ἑδέσσης ἐκ τῆς Μικρῆς Φιλοκαλίας

  

83. Ἀφοῦ ὁ Θεός εἶναι ἀγάπη, ὅποιος ἔχει τήν ἀγάπη, ἔχει τόν Θεό μέσα του.

Ὅταν ὅμως ἀπουσιάζει ἀπό ἐμᾶς ἡ ἀγάπη, τίποτε δέν εἶναι γιά μᾶς ὠφέλιμο, οὔτε μποροῦμε νά ἰσχυριζόμαστε ὅτι ἀγαπᾶμε τόν Θεό· διότι, λέγει ὁ Ἰωάννης ὁ Θεολόγος, πώς "ἄν κανείς πεῖ ὄτι ἀγαπᾶ τόν Θεό, ἐνῶ μισεῖ τόν ἀδελφό του, εἶναι ψεύτης" (Α΄ Ἐπιστ. δ΄ 20).

Καί πάλι: "ποτέ δέν εἶδε κανείς τόν Θεό· ἐάν ὅμως ἀγαπᾶμε ὁ ἕνας τόν ἄλλο, ὁ Θεός μένει μέσα μας καί ἡ ἀγάπη Του ἔγινε τέλεια μέσα μας" (Α΄ Ἐπιστ. Ἰωά. δ΄ 12).

Τό ἀξιόποινο τῆς βλασφημίας πρέπει νά ἐπανέλθει τό συντομότερο

Τό ἀξιόποινο τῆς βλασφημίας πρέπει νά ἐπανέλθει τό συντομότερο

Ι.Κ., Ἁγιορείτης

Τό ριζοσπαστικό ἤ μᾶλλον ριζοτόμο κόμμα πού κυβερνοῦσε τήν πατρίδα μας μέχρι τίς ἐθνικές ἐκλογές τοῦ Ἰουλίου, ἄν καί ἔχασε τήν ἐξουσία, ἄφησε πίσω του τά καταστροφικά ἀποτελέσματα τῆς ἀντιχριστιανικῆς του πολιτικῆς, τά ὁποῖα εἶναι ἰδιαίτερα φανερά καί στό νέο ποινικό κώδικα, πού ὡς γνωστόν, ἀπελευθέρωσε τή βλασφημία τῶν Θείων καί τήν περιύβριση τῶν νεκρῶν.

Ὅσα καί νά πεῖ ἤ νά γράψει κανείς κατά τῆς νομοθετικῆς αὐτῆς πράξης, λίγα θά εἶναι μπροστά στό πνευματικό βάρος τῶν ἁμαρτιῶν πού ἐπιτρέπει καί μπροστά στό μέγεθος τοῦ ἀντιχρίστου τολμήματος πού ἐπιχειρεῖ, σέ μία χώρα πού ἐξακολουθεῖ νά εἶναι Χριστιανική, παρά τίς λυσσαλέες προσπάθειες τῶν ἐχθρῶν της νά ἀλλάξουν τά ἤθη καί τούς νόμους καί τό ἴδιο τό Σύνταγμα, γιά νά τήν καταστήσουν ἄθεη. Ἐντύπωση, ὅμως, προκαλεῖ τό γεγονός ὅτι ἐλάχιστες δημόσιες ἀντιδράσεις ὑπῆρξαν ἀπό τούς πλέον ἁρμόδιους νά ἐκφραστοῦν γιά τό θέμα αὐτό, τήν ἀποποινικοποίηση δηλαδή τῆς βλασφημίας [1].

Γέροντας Ἐφραίμ Φιλοθεΐτης καί Μακαριστός Γέροντας Ἐφραίμ Ξηροποταμινός

Όταν έγνωρισα τον Γέροντά μου, αποφάσισα να τα αφήσω όλα και να τον υπακούσω κατά πάντα, και να τον αναπαύσω.

Αν το επέτυχα, ο Θεός το γνωρίζει...

Γέρων Εφραίμ (1940 – 21/11/1984), Καθηγούμενος Ιεράς Μονής Ξηροποτάμου

φώτο :

πηγή : elderephraimarizona.blogspot


https://apantaortodoxias.blogspot.com

Παγκόσμιος Ὀργανισμός Ὑγείας: Ἕνας ἄνθρωπος αὐτοκτονεῖ κάθε 40 δευτερόλεπτα

Σχόλιο «Ῥωμαίικου Ὁδοιπορικοῦ»

Αὐτὴ εἶναι ἡ ἀνακοίνωση τοῦ Παγκόσμιου Ὀργανισμοῦ Ὑγείας. Δηλαδή, μέχρι ποὺ νὰ συμπληρώσει ὁ δείκτης τῶν δευτερολέπτων σαράντα χτυπήματα ἐπάνω στὸ ταμπλὸ τοῦ ρολογιοῦ, ἕνας ἄνθρωπος βάζει τέλος στὴν ζωή του ἀπὸ μόνος του. Πού σημαίνει πώς, ἂν κάνουμε μαθηματικοὺς ὑπολογισμούς, σὲ μία ὥρα αὐτοκτονοῦν 90, σὲ ἕνα εἰκοσιτετράωρο 2160, σὲ ἕναν μήνα 64.800 καὶ σὲ ἕναν χρόνο 777.600 ἄνθρωποι!!!

Πέρα ἀπὸ τὴν καθαρὰ ἀνθρώπινη ὄψη τοῦ δράματος καὶ ὅλες τὶς φοβερὲς συνέπειες ποὺ προκύπτουν ἀπὸ κάθε μία τέτοια πράξη ξεχωριστὰ στὰ ἀγαπημένα πρόσωπα καὶ στὸν λοιπὸ κοινωνικὸ περίγυρο τοῦ αὐτόχειρα, ἀλλὰ καὶ τὶς ἐπιπτώσεις στὸ ἀνθρώπινο δυναμικό τῆς χώρας του, ἔχουμε καὶ τὴν ὑπαρξιακὴ διάσταση τοῦ θέματος. Γιὰ μᾶς τοὺς ὀρθοδόξους, ἅπτεται ἄμεσα τοῦ θέματος τῆς σωτηρίας. Ἡ αὐτοκτονία ἀκυρώνει ἀπολύτως ὅλους τούς λόγους τῆς ὑπάρξεως τοῦ ἀνθρώπου σ` αὐτὴν τὴν ζωή. Αὐτοκτονία σημαίνει ἄρνηση τοῦ δώρου τῆς ζωῆς ἀπὸ τὸν Θεὸ καὶ πλήρη ἀπαξίωσή του. 

ΟΚΤΩ ΧΡΟΝΙΑ ΟΡΘΟΔΟΞΑ ΠΕΡΑΣΜΑΤΑ

                                                                         

Σήμερα τα ορθόδοξα περάσματα κλείνουν οκτώ  χρόνια ζωής θα ήθελα να ευχαριστήσω όλους όσους επισκέφθηκαν αυτό το ιστολόγιο  και πιστεύω να ωφελήθηκαν από κάτι που διάβασαν.

Μια αληθινή σύζυγος

Η Βάσω και ο Τάκης παντρεύτηκαν νέοι, όμως η Βάσω ήταν πολύ καλή και θρησκευόμενη, ενώ ο Τάκης πολύ καλός, αλλά αδιάφορος θρησκευτικά.

Η Βάσω βλέποντας τον ωραίο χαρακτήρα του του φερόταν με πολλή αγάπη, όμως και εκείνος χαιρόταν πάρα πολύ για την αγάπη της γυναίκας του. Μια μέρα ο Τάκης ρώτησε την γυναίκα του:

– Βασούλα βλέπω ότι μου κάνεις όλα τα χατίρια και ποτέ δεν μου λες όχι. Εσύ τι θέλεις από μένα;

– Έχω από όλα του απάντησε, δεν θέλω τίποτε.

Εκείνος όμως επέμενε:
– Θέλω και εγώ να κάνω κάτι για σένα. Πες μου και ό,τι θέλεις θα γίνει.

– Αφού επιμένεις σου το λέω. Το μόνο που θέλω είναι να κάνεις και εσύ τον σταυρό σου, όταν τρώμε, όταν πάμε να κοιμηθούμε…

Δεν σώζει η αναμαρτησία αλλά η μετάνοια…

Έναν άνθρωπο δεν το σώζει η αναμαρτησία
Αλλά η μετάνοια!

Αναμάρτητος δεν είναι κανείς μας!
Από την μεταπτωτική κατάσταση μας
Η ανθρώπινη φύση έχει ροπή προς την αμαρτία.

Ο μόνος αναμάρτητος που υπήρξε ποτέ στη γη ήταν ο Χριστός.
Όλοι μας λοιπόν, είμαστε αμαρτωλοί!

Ο Άγιος Αυγουστίνος στις «Εξομολογήσεις”
Μιλάει κι αποδεικνύει πως ο άνθρωπος
Αμαρτάνει από τη βρεφική του ηλικία
Χωρίς βέβαια να έχει επίγνωση της αμαρτίας του
Σε εκείνη την ηλικία.

Υποστηρίζει, τόσο ο εν λόγω Άγιος όσο και ο Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς
Ότι δεν υπάρχουν μεγαλύτεροι εγωιστές από τα μικρά παιδιά
Που γκρινιάζουν επίμονα μέχρι κάποιος να τους κάνει το χατίρι.

Αντιλαμβανόμαστε λοιπόν, πως η αμαρτία είναι συνδεδεμένη με την ανθρώπινη φθαρτή φύση μας.
Ο Κύριός μας επειδή το γνώριζε αυτό, μας έδωσε το μεγάλο δώρο της εξομολόγησης.
Με την εξομολόγηση μας δίνεται η δυνατότητα να σβήσουμε κάθε μας αμαρτία
Και να ξεκινήσουμε μια καινούργια ζωή με όσο το δυνατόν λιγότερες αμαρτίες.

Γέροντα, τά διάφορα κινήματα, οἱ διαμαρτυρίες πού γίνονται ἀπό τούς Χριστιανούς ἔχουν κάποιο ἀποτέλεσμα;

Ἡ παρουσία τοῦ Χριστιανοῦ εἶναι ὁμολογία πίστεως

Γέροντα, τά διάφορα κινήματα, οἱ διαμαρτυρίες πού γίνονται ἀπό τούς Χριστιανούς ἔχουν κάποιο ἀποτέλεσμα;

– Ἡ παρουσία τῶν Χριστιανῶν εἶναι πλέον ὁμολογία πίστεως. Μπορεῖ κανείς μέ τήν προσευχή νά βοηθήση περισσότερο, ἀλλά τήν σιωπή του θά τήν ἐκμεταλευθοῦν οἱ ἄλλοι καί θά ποῦν: «Ὁ τάδε καί ὁ τάδε δέν διαμαρτυρήθηκαν, ἑπομένως εἶναι μέ τό μέρος μας· συμφωνοῦν μαζί μας». Ἄν δέν ἀρχίσουν μερικοί νά χτυποῦν τό κακό, νά ἐλέγχουν δηλαδή αὐτούς πού σκανδαλίζουν τούς πιστούς, θά γίνη μεγαλύτερο κακό.

Πότε η υπομονή είναι τέλεια

H υπομονή σας πρέπει να είναι τέλεια και να κρα­τήσει ως το τέλος. Και πότε είναι τέλεια η υπομονή; Όταν σηκώνει κανείς τις δοκιμασίες όχι μόνο καρτε­ρικά, αγόγγυστα, αλλά και με χαρά, ευγνωμονώντας το Θεό για ό,τι παραχωρεί, όσο βαρύ κι αν είναι, όπως θα Τον ευγνωμονούσε για μια μεγάλη ευεργεσία.

Πι­στέψτε ακράδαντα -γιατί αυτή είναι η αλήθεια- πως, υπομένοντας την άδικη κατηγορία, αξιώνεστε να συμπεριληφθείτε στη χορεία των μαρτύρων. Δεν πρέπει να χαίρεστε γι’ αυτό; Απεναντίας, αφήνοντας την καρ­διά σας να κυριεύεται από τη λύπη και το παράπονο, εκμηδενίζετε την άξια και την ωφέλεια του θείου δώ­ρου…
Όλοι οι άνθρωποι θα κριθούν από τον Κύριο στη δευτέρα παρουσία Του. Οι δίκαιοι, όμως, θα παρασταθούν στο θεϊκό Κριτήριο με αγαλλίαση ανέκφρα­στη, καθώς θα οδηγηθούν στην αγκαλιά του Θεού και στην αιώνια χαρά.

«Είσελθε εις την χαράν του Κυρίου σου» (Ματθ. 25:21), θ’ ακούσει τότε κάθε γνήσιος δούλος του Χριστού, όποιος δηλαδή έχει πίστη ορθή και ζωή θεάρεστη. Πίστη και ζωή, βλέπετε, είναι οι δύο απαραίτητες προύποθέσεις της σωτηρίας. Όπως είπε ο ίδιος ο Ιησούς, «ου πας ο λέγων μοι, Κύριε, Κύ­ριε, εισελεύσεται εις την βασιλείαν των ουρανών, αλλ’ ο ποιών το θέλημα του πατρός μου του εν ουρανοίς» (Ματθ. 7:21).
«Υπομονής έχετε χρείαν» (Εβρ. 10:36). Η σοφή συμβουλή δεν είναι δική μου, αλλά του αποστόλου Παύλου.

Θαῦμα τῆς Παναγίας στό κυπριακό χωριό Τόχνη

 

Κατά τον 20ο αιώνα στην Τόχνη ζούσε ένας φιλήσυχος και θεοφοβούμενος άνθρωπος, ο οποίος παρουσίαζε κάποια διανοητική καθυστέρηση, γεγονός που του στερούσε την ικανότητα απασχόλησης σε κάποια βιοποριστική εργασία.  Γι’ αυτό το λόγο, ο Δημήτρης του Βασιλάτζιη, όπως συνήθιζαν να τον αποκαλούν στο χωριό, αναγκαζόταν να καταφεύγει στην επαιτεία, για να εξασφαλίζει ένα κομμάτι ψωμί. Οι συγχωριανοί του τον βοηθούσαν, ο καθένας στο μέτρο των δυνάμεων του, αλλά φαίνεται πως ο καλοκάγαθος Δημήτρης, με την  επαιτεία την οποία ασκούσε, κυρίως σε γειτονικά της Τόχνης χωριά, ένιωθε ικανοποιημένος, γιατί με αυτό τον τρόπο είχε και μια καθημερινή απασχόληση.  Ένα πρωινό του έτους 1954, ο Δημήτρης ξεκίνησε από την Τόχνη με προορισμό τη γειτονική κοινότητα της Καλαβασού.  Όταν βγήκε έξω από το χωριό, είδε σε οπτασία την Παναγία, που τον συμβούλεψε να επιστρέψει στο χωριό του, γιατί εκείνη τη μέρα, όπως του ανέφερε η Παντοδέσποινα, θα εγκατέλειπε το μάταιο κόσμο.

Οἱ ἅγιοι εἶναι ζωντανοί καί ἡ θεόσδοτη δύναμή τους δέν φθίνει, στό πέρασμα τοῦ χρόνου. Ὁ ἅγιος Ἰωαννίκιος κάνει θαύματα μέχρι σήμερα, ὅπως ἔκανε καί στή διάρκεια τῆς ἐπίγειας ζωῆς του, κάπου πεντακόσια χρόνια πρίν.

Οι άγιοι είναι ζωντανοί και η θεόσδοτη δύναμή τους δεν φθίνει, στο πέρασμα του χρόνου. Ό άγιος Ίωαννίκιος κάνει θαύματα μέχρι σήμερα, όπως έκανε καί στη διάρκεια τής επίγειας ζωής του, κάπου πεντακόσια χρόνια πρίν.

Κάποιος άνθρωπος όνόματι Μίλος, άπό την Ερζεγοβίνη, προετοιμαζόταν νά ταξιδέψει στά Ιεροσόλυμα σε προσκύνημα στους άγιους Τόπους. 

Καθώς έτοιμαζόταν ν' αναχωρήσει, του εμφανίστηκε ό άγιος Ίωαννίκιος σέ ενύπνιο καί του διεμήνυσε νά μην πάει στά Ιεροσόλυμα. «Αντί νά πάς στά Ιεροσόλυμα, θά ήταν καλύτερα νά πάς στο Ντέβιτς»  εξήγησε ό άγιος, «εκεί νά αποκαταστάσεις την εκκλησία μου και νά την βάλεις σε τάξη». Ό Μίλος υπάκουσε τον άγιο και πήγε πράγματι στο έγκαταλελειμμένο μοναστήρι Ντέβιτς: τό καθάρισε, το συγύρισε και κατάφερε νά άκούγονται πάλι εκεί ύμνοι και δοξολογίες στον Θεό. Κατέληξε νά γίνει μοναχός και νά παραμείνει εκεί μέχρι το τέλος τής ζωής του.

Ψυχωφελεῖς παραινέσεις τοῦ Ἱεροῦ Χρυσοστόμου γιά τή μίμηση τοῦ Χριστοῦ στήν ἀνεξίκακη στάση μας ἀπέναντι στούς συνανθρώπους μας

              

ΨΥΧΩΦΕΛΕΙΣ ΠΑΡΑΙΝΕΣΕΙΣ ΤΟΥ ΙΕΡΟΥ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ

                       ΓΙΑ ΤΗ ΜΙΜΗΣΗ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ

 ΣΤΗΝ ΑΝΕΞΙΚΑΚΗ ΣΤΑΣΗ ΜΑΣ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΟΥΣ ΣΥΝΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΜΑΣ

       Αυτού ας γίνουμε και εμείς μιμητές. Δέχθηκε όσους Ιουδαίους πίστεψαν μετά το κήρυγμα των Αποστόλων και δεν τους έδιωξε. Έτσι ας αμείβουμε κι εμείς τους εχθρούς, οι οποίοι διέπραξαν σε εμάς άπειρα κακά. Ό,τι αγαθό και αν έχουμε, ας το δίνουμε σε αυτούς· ας μην παραλείψουμε να τους ευεργετούμε. Διότι αν μεν είναι ανάγκη να ικανοποιήσει κανείς την οργή τους με το να πάθει κάποιο κακό, πολύ περισσότερο θα την ικανοποιήσει, με το να τους ευεργετήσει (διότι αυτό είναι ηπιότερο από το να κακοπάθει)· διότι δεν είναι το ίδιο να ευεργετεί κάποιος τον εχθρό του και να θέλει να πάθει χειρότερα από αυτά που ο εχθρός του επιθυμεί. Από αυτό θα έρθουμε και σε εκείνα επίσης.

    Η στάση αυτή είναι αξίωμα των μαθητών του Χριστού. Σταύρωσαν Αυτόν ενώ ήλθε για να τους ευεργετήσει, μαστίγωσαν τους μαθητές Του, και μετά από αυτά τοποθετεί τους Ιουδαίους αυτούς που πίστεψαν έστω και λίγο αργότερα, στην ίδια τιμή με τους μαθητές, μεταδίδοντας σε αυτούς τα ίδια από τα δικά Του. Ας γινόμαστε, παρακαλώ, μιμητές του Χριστού· κατά τούτο είναι δυνατό να μιμηθούμε Αυτόν· αυτό κάνει τον πιστό άνθρωπο ίσο με τον Θεό, αυτό είναι μεγαλύτερο από τα ανθρώπινα. Ας επιδιώκουμε την  ελεημοσύνη· αυτή είναι παιδαγωγός και διδάσκαλος της φιλοσοφίας εκείνης(:δηλαδή της ανεξικακίας). Εκείνος που έμαθε να ελεεί αυτόν που βρίσκεται σε συμφορά, θα μάθει και να μη μνησικακεί· εκείνος που έμαθε αυτό, θα μπορέσει και τους εχθρούς του να ευεργετεί.

Ἐσύ καί ὁ Θεός

(Επιλογή και διασκευή ψυχωφελών κειμένων από το βιβλίο “ΑΜΑΡΤΩΛΩΝ ΣΩΤΗΡΙΑ” του μοναχού Αγαπίου Λάνδου του Κρητός)

ΠΩΣ ΘΑ ΣΩΘΟΥΜΕ

ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΠΑΡΑΚΛΗΤΟΥ

“Εσύ και ο Θεός”

Στη σχέση μας με το Θεό χρειαζόμαστε τις τρεις μεγάλες θεολογικές αρετές, την πίστη, την ελπίδα και την αγάπη (βλ. Α΄Κορ. 13:13).

Μ΄αυτές διαμορφώνεται μέσα μας καρδιά τέκνου.

Συλλογίσου, πώς είναι ένας καλός κι ενάρετος γιός, πως αισθάνεται και πώς αντιμετωπίζει τον πατέρα του, πός αγάπη και εμπιστοσύνη του έχει, με πόσο σεβασμό και πόση ευλάβεια στέκεται μπροστά του, πόση υπακοή του κάνει, πόση ευγνωμοσύνη νιώθει για όσα του προσφέρει, με πόσο ζήλο εργάζεται στα πατρικά έργα, με πόσο πόθο προστρέχει κοντά του σε κάθε περίσταση, αλλά και με πόση ταπείνωση υπομένει τις παιδευτικές του τιμωρίες. Έτσι πρέπει να διαθέσεις κι εσύ την καρδιά σου απέναντι στον Κύριο, τον ουράνιο Πατέρα και Πλάστη σου. Τα κυριότερα χαρακτηριστικά της σωστής σχέσεώς σου μ΄Αυτόν θα σημειώσουμε στη συνέχεια.

Ἑπτά ὠφέλιμες καί παρήγορες σκέψεις

Ἐπιλογή καί διασκευή ψυχωφελῶν κειμένων ἀπό τό βιβλίο «ΑΜΑΡΤΩΛΩΝ ΣΩΤΗΡΙΑ»

τοῦ μοναχοῦ Ἀγαπίου Λάνδου τοῦ Κρητός

Στόν καιρό τῶν θλίψεων θά ὠφεληθεῖς πολύ, ἄν φέρνεις συχνά στό νοῦ σου τίς ἀκόλουθες σκέψεις, μελετώντας καί ἀναλύοντάς τες σέ βάθος καί πλάτος μέ τόν δικό σου τρόπο καί λογισμό.

1.    Τί ἤσουν πρίν γεννηθεῖς, πρίν κἄν συλληφθεῖς στή μήτρα τῆς μητέρας σου; Δέν εἶχες μήτε σῶμα, μήτε ψυχή, μήτε αἴσθηση καμμιά. ΔΕΝ ΗΣΟΥΝ ΤΙΠΟΤΑ! Καί τό τίποτα, τό μηδέν, εἶναι λιγότερο κι ἀπό ἕναν κόκκο σκόνης. Γιατί αὐτά ἔχουν ὕπαρξη, ἐσύ ὅμως πρίν ἀπό τή σύλληψή σου δέν εἶχες.

2.    Στοχάσου τήν εὐσπλαχνία τοῦ πανάγαθου Θεοῦ, πού ἀπό τό τίποτα σέ δημιούργησε «κάτ εἰκόνα» Του, δίνοντάς σου ὄχι μόνο τό ὑπερθαύμαστο ἀνθρώπινο σῶμα, αὐτό τό θαῦμα τῶν θαυμάτων, μέ τήν ποικιλία τῶν ὀργάνων καί τῶν λειτουργιῶν καί τῶν αἰσθήσεων, ἀλλά καί τή μοναδική θεοειδή ψυχή, μέ τόν λογικό νοῦ, τή θέληση, τή μνήμη καί τίς ἄλλες δυνάμεις.

3.    Ἀναλογίσου μετά ἀπ’ αὐτό, πόση πρέπει νά εἶναι ἡ εὐγνωμοσύνη σου σ’ Ἐκεῖνον, τόν ὕψιστο καί πανάγαθο Εὐεργέτη σου, ἀπό τόν ὁποῖο πῆρες δωρεάν τόσα χαρίσματα, πόσο χρωστᾶς νά Τόν ἀγαπᾶς, νά Τόν εὐχαριστεῖς, νά Τόν δοξολογεῖς, νά Τόν ὑπηρετεῖς, καί πόσο νά προσέχεις, ὥστε ποτέ νά μήν Τοῦ φταίξεις καί νά μήν Τόν πικράνεις.

Ἅγιος Παΐσιος Ἁγιορείτης - Διαφορά Ὀρθόδοξων, Καθολικῶν καί Προτεσταντῶν

   - (Πατήρ Πλακίδας): Γέροντα, ποια είναι η διαφορά μεταξύ Ορθόδοξων και Καθολικών;

- ( Ο Γέροντας έδειξε το κελί του): Το βλέπεις αυτό το κτίριο;

- Το βλέπω.

- Αν βγάλουμε τη λάσπη που υπάρχει, δεν θα στηρίζονται οι πέτρες μεταξύ τους. Αυτό κάνουν οι Καθολικοί. Έβγαλαν το στήριγμα και αποσταθεροποίησαν το οικοδόμημα της Εκκλησίας.

- Τι γίνεται, Γέροντα, με τους Προτεστάντες;

- Α! Αυτοί είναι πιο έξυπνοι. Έβγαλαν και τα πετραδάκια που υπάρχουν και προσπαθούν να σταθεροποιήσουν τις μεγάλες πέτρες μεταξύ τους. Αυτό σημαίνει ότι δεν υπάρχει κανένα οικοδόμημα.

https://paraklisi.blogspot.com/2019/05/blog-post_78.html

Ξέρεις να λες το «Πάτερ Ημών»;

– Να μάθεις καλά το «Πάτερ ημών». Ακούς;

– Το «Πάτερ ημών» το ξέρω, δέσποτά μου, απ’ έξω από τότε που ήμουν παιδί.

– Απ’ έξω το ξέρεις, αλλά δεν το ξέρεις από μέσα.

– Τι εννοείτε;

– Δεν ξέρεις το νόημά του. Μηχανικά το απαγγέλλεις. Αν το ήξερες από μέσα, θα συγχωρούσες προθυμότατα τον πλησίον σου, διότι αλλιώς δεν υπάρχει περίπτωση να συγχωρηθείς και εσύ από Τον Θεό για τις αμαρτίες σου.

Το «άφες ημίν τα οφειλήματα ημών ως και ημείς αφίεμεν τοις οφειλέταις ημών» αυτό σημαίνει.

Λοιπόν να μάθεις το «Πάτερ ημών» από μέσα. Σύμφωνοι;


πηγή: www.vimaorthodoxias.gr

Θα είμαι δίπλα σου να σε σηκώνω μέχρι να μπορέσεις να σηκώνεσαι μόνος σου

Κάποτε ήταν ο γιος ενός πολύ πλούσιου ανθρώπου στο κολλέγιο και κόντευε να τελειώσει. Ο πατέρας του, του είχε υποσχεθεί πως όταν έφτανε στην αποφοίτηση θα του έπαιρνε σαν δώρο ό,τι εκείνος ήθελε.

Πράγματι, ο γιος, που δεν είχε στερηθεί ποτέ τίποτα, έφτασε στην αποφοίτηση και ζήτησε ένα ολοκαίνουριο και πανάκριβο αυτοκίνητο.

Το επόμενο πρωί ο πατέρας τον κάλεσε στο γραφείο του για να του δώσει το δώρο του. Προς μεγάλη έκπληξη του γιου, ο πατέρας του, του έδωσε ένα μικρό τυλιγμένο πακέτο. Ανοίγοντας το περιτύλιγμα, ο γιος αντίκρυσε ένα πανέμορφο δερματόδετο σημειωματάριο μαζί με μια υπέροχη χειροποίητη πένα. Δεν φάνηκε όμως να ενθουσιάζεται… εξοργίστηκε τόσο πολύ που πέταξε με δύναμη το δώρο του πατέρα του στο πάτωμα και έφυγε, χτυπώντας την πόρτα πίσω του και φωνάζοντας: «Κράτα το σημειωματάριο εσύ, θα πάρω το αυτοκίνητο μόνος μου, δεν σε έχω ανάγκη παλιοτσιγγούνη»!

Ο θυμός του γιου ήταν τόσο έντονος που έφυγε από το σπίτι και έκανε χρόνια να δει τον πατέρα του. Έπιασε μια καλή δουλειά μετά τις σπουδές του, βγάζοντας πολλά χρήματα και πήρε μόνος του το αμάξι που ήθελε. Μεγαλώνοντας όμως κάτι άλλαζε μέσα του και μετάνιωνε για την πράξη του. Σκεφτόταν, λοιπόν, να βρει ξανά τον πατέρα του και να του ζητήσει συγγνώμη. Δυστυχώς, όμως, πριν προλάβει να το κάνει, ο πατέρας του πέθανε.

Πρέπει να μάθουμε απ’την αρχή την ζωή

αρχιμ. Παύλος Παπαδόπουλος

Να μάθουμε να ζούμε -πραγματικά- μέσα στην Εκκλησία.

Με τον ήχο των καμπάνων, με λιβάνι και κερί, με γονυκλυσίες και αγρυπνίες, με νηστείες και εορτές, με χαρμολύπη και μετάνοια, με ωδές πνευματικές και σιωπηλές προσευχές.

Μέσα στην Εκκλησία συνυπάρχουμε πόρνοι και παρθένοι, μέθυσοι και εγκρατείς, πολυλογάδες και σιωπηλοί, γαστρίμαργοι και νηστευτές, φιλάργυροι και ελεήμονες, οικογενειάρχες, μοναχοί, πλούσιοι, φτωχοί, μορφωμένοι, αγράμματοι, διάσημοι και άσημοι· όλοι με πάθη και αρετές, με αδυναμίες και δυνάμεις, με πτώσεις και αναστάσεις, όλοι όμως ατελείς, όλοι ζητιάνοι της Χάριτος.

Στην Εκκλησία βρισκόμαστε διότι διψούμε να ξεπεράσουμε τον συμβιβασμό με την αμαρτία. Δεν βρισκόμαστε εδώ γιατί τον ξεπεράσαμε. Είμαστε εδώ γιατί είμαστε ασθενείς και όχι υγιείς, είμαστε παράλυτοι και όχι αρτιμελείς.
Στην Εκκλησία μένουμε αναζητώντας την Αλήθεια, τον Χριστό.

Στον Παράδεισο δεν πάμε με γραβάτα

Έλεγε μοναχός: Στον Παράδεισο δεν πάμε με γραβάτα. Βλέπετε τούς αγίους; Ποιος πήγε με την ανθρώπινη εξυπνάδα του στον Παράδεισο;

Άλλος χωρίς κεφάλι, άλλος χωρίς χέρια, άλλος χωρίς πόδια, φτωχοί συκοφαντημένοι, άρρωστοι… Στενή είναι η στράτα, πού οδηγεί στην ευρυχωρία τού Παραδείσου .όπως το λέει ό προφήτης Δαυίδ: εν θλίψει επλατυνάς με.

Μέσα από τη στενότητα των θλίψεων θα πλατυνθούμε και θα ανθίσει ή καρδιά μας από αιώνια χαρά. Μην ζητάμε, λοιπόν, έναν έξυπνο, ατσαλάκωτο πτυχιούχο χριστιανισμό, θεωρώντας όλους εκείνους τούς απλούς και περιφρονημένους, «τα μωρά κόσμου», ως Βλάχους και χωριάτες, πού δεν μπορούν να σταθούν δίπλα στη δόξα τού Χριστού.

Γιατί αυτοί θέ νά δούν πρώτοι το πρόσωπο τού Θεού. Όράτε μη καταφρονήσητε ενός των μικρών λέγω γάρ υμίν ότι οι άγγελοι αυτών εν ουρανοίς διά παντός βλέπουσι το πρόσωπον τού Πατρός μου του εν ουρανοίς. (Ματθ., ιη’,10)

Ο ανάξιος ετοιμοθάνατος

Ένας Ρώσος ιερέας καταθέτει την ακόλουθη προσωπική του μαρτυρία:

«Με κάλεσαν να εξομολογήσω και να κοινωνήσω έναν βαριά άρρωστο. Μπαίνοντας στο σπίτι, άκουσα άπ” το δωμάτιό του φωνές και κατάρες. Αναρωτήθηκα ποιός βρίζει με τέτοιο τρόπο και ταράζει τη γαλήνη, που πρέπει να επικρατεί στις κρίσιμες αυτές ώρες.

Έκπληκτος όμως διαπίστωσα πώς ήταν ο ίδιος ο ετοιμοθάνατος. Σκεφτόμουν με τι τρόπο να επικοινωνήσω μ” αυτόν τον άνθρωπο, που λίγο πριν πεθάνει βρίζει και καταριέται. Αφού προσευχήθηκα, μπήκα τέλος στο δωμάτιό του, αποφασισμένος να κάνω Το καθήκον μου. τον εξομολόγησα πρώτα, και ύστερα τον κοινώνησα.

Ὁ Ἅγιος Πορφύριος καί οἱ σαρκικές διαστροφές

Ὁ Ἅγιος Πορφύριος συκοφαντεῖται ἀπό τούς μεταπατερικούς ὅτι ἄφηνε πλήρη ἐλευθερία μέσα στόν γάμο, ὅτι δέν ἀσχολιόταν μέ τά τῆς συζυγικῆς κλίνης καί  μιλοῦσε μόνο γιά ἀγάπη. Ἡ ἀλήθεια, ὅμως, εἶναι τό ἀκριβῶς ἀντίθετο: Ὁ Ὅσιος ἦταν ἀπόλυτος καί  δέν δεχόταν καμία μορφή ἀνωμαλίας εἴτε ἐντός εἴτε ἐκτός τοῦ Γάμου[1]. Ἐπίσης δέν δεχόταν τήν αὐτονόμηση τῆς ἡδονῆς, τήν ἀντισύλληψη[2] καί τήν τεχνητή γονιμοποίηση[3]. Γιά τά δύο τελευταῖα θά ἀναφερθοῦμε ἐκτενέστερα σέ ἑπόμενα κεφάλαια.

Ὅπως καθαρά προκύπτει ἀπό μαρτυρίες Πνευματικῶν του παιδιῶν, ὁ Ἅγιος ὄχι μόνο δέν ἀνεχόταν ὁποιαδήποτε μορφή σαρκικῆς ἁμαρτίας, ἀλλά ἦταν τελείως ἀντίθετος μέ κάθε διαστροφή, εἴτε πρίν εἴτε μέσα στόν Γάμο. Ὁ κ. Γεώργιος Ἀρβανίτης, στενότατος συνεργάτης καί πνευματικό του τέκνο, σέ συνέντευξή του γιά τόν Ἅγιο Γέροντα καί τίς σχέσεις μέσα στήν συζυγία διακηρύσσει: «Δέν ἦταν ὁ Γέροντας οὐδέ κατά διάνοιαν ἀνεκτικός ἀπέναντι μιᾶς ἀνωμαλίας»[4]. Ἀντίθετα, δίδασκε, ὅπως ἀπεκάλυψε σέ πρόσφατη ραδιοφωνική ἐκπομπή ὁ Μητροπολίτης Mόρφου Nεόφυτος, ὅτι ἡ παρά φύσιν ζωή τῶν ἀνδρογύνων οὐσιαστικά καταργεῖ τήν ἔννοια τοῦ γάμου. Τό ἀνδρόγυνο αἰχμαλωτίζεται ἀπό τόν πονηρό καί τά παιδιά μολύνονται ἀπό τά δαιμονικά μικρόβια τῶν γονέων τους.

Αὐτά ἐκδηλώνονται στήν πορεία τῆς ζωῆς τους ὡς σεξουαλική ἀπόκλιση ἀπό τήν φυσική ὁδό, δηλαδή ὡς ὁμοφυλοφιλική λύσσα καί ὡς ποικίλες διαστροφικές ἰδιαιτερότητες. Ἀφηνιάζουν τά παιδιά καί φταῖνε οἱ γονεῖς…[5].