…Επτά φορές πέρασε ο π. Αντριάν Φαγκατσεάνου κοντά από το
θάνατο.Την μια απ’αυτές τον θεωρούσαν ήδη νεκρό.Ήταν πέντε ετών, όταν
έφευγαν πρόσφυγες από την Μπουκοβίνα.
Ανέβασμενος σε μιά καρότσα μαζί με τους γονείς του και με ότι
μπόρεσαν να περισώσουν από το βιός τους, έπαιζε χωρίς να καταλαβαίνει
την κρισιμότητα της στιγμής. Κάποια στιγμή τοποδοβολητό
των αλόγων του τράβηξε την προσοχή και χωρίς να το καταλάβει έσκυψε και
ξαφνικά βρέθηκε κάτω από τις ρόδες:«Χωρίς να το καταλάβω οι ρόδες
πέρασαν πάνω από την κοιλιά μου»διηγείται ο π.Αντριάν.
Είχα πεθάνει!Οι γονείς μου τρομαγμένοι διαπίστωσαν ότι δεν
αναπνέω.Είχαν βγει τα άντερά μου έξω από την κοιλιά!Η καημένη η μαμά
ήταν απελπισμένη. Σταματούσαν οι καρότσες δίπλα μας και οι άλλοι
πρόσφυγες την κατηγορούσαν ότι δεν με πρόσεχε.
Όλοι της έλεγαν να μην κουβαλάει το πτώμα μαζί της και να το αφήσει
στι πρώτο χωριό που θα συναντήσουν για να με κηδέψουν.Το χωριό λεγόνταν
Χλινίτσα.Συντετριμμένη από τον πόνο σταμάτησε κοντά στην εκκλησία και
επειδή ο ιερέας έλειπε με παρέδωσε σ’έναν διάκονο και πλήρωσε μια γριά
για να με ετοιμάσει για την κηδεία.Η μητέρα μου έφυγε για να μη χάσει το
κονβόι των προσφύγων.
