Επιστολή του Οσίου Πορφυρίου προς τα πνευματικά του παιδιά

«Αγαπητά πνευματικά μου παιδιά.
 
Τώρα που ακόμα έχω τας φρένας μου σώας θέλω να σας πω μερικές συμβουλές. Από μικρό παιδί όλο στις αμαρτίες ήμουνα.

Και όταν με έστελνε η μητέρα μου να φυλάξω τα ζώα στο βουνό, γιατί ο πατέρας μου, επειδή ήμασταν φτωχοί είχε πάει στην Αμερική για να εργαστεί στην διώρυγα του Παναμά, για εμάς τα παιδιά του, εκεί, που έβοσκα τα ζώα συλλαβιστά διάβαζα τον βίο του αγίου Ιωάννου του Καλλυβίτου και πάρα πολύ αγάπησα τον Άγιο Ιωάννη και έκανα πάρα πολλές προσευχές σαν μικρό παιδί που ήμουνα 12-15 χρονών δεν θυμάμαι ακριβώς καλά και θέλοντας να τον μιμηθώ με πολύ αγώνα έφυγα από τους γονείς μου κρυφά και ήλθα στα Καυσοκαλύβια του Αγίου Όρους και υποτάκτηκα σε δυο γεροντάδες αυταδέλφους τον Παντελεήμονα και τον Ιωαννίκιο.

Μου έτυχε να είναι πολύ ευσεβείς και ενάρετοι και τους αγάπησα πάρα πολύ και γι” αυτό με την ευχή τους τους έκανα άκρα υπακοή. Αυτό με βοήθησε πάρα πολύ, αισθάνθηκα και μεγάλη αγάπη και προς τον Θεό και πέρασα πάρα πολύ καλά.

Αλλά, κατά παραχώρηση του Θεού, για τις αμαρτίες μου αρρώστησα πολύ και οι Γεροντάδες μου μου είπαν να πάω στους γονείς μου στο χωριό μου εις τον Άγιον Ιωάννη Ευβοίας. Και ενώ από μικρό παιδί είχα κάνει πολλές αμαρτίες όταν ξαναπήγα στον κόσμο συνέχισα τις αμαρτίες οι οποίες μέχρι και σήμερα έγιναν πάρα πολλές. Ο κόσμος όμως με πήρε από καλό και όλοι φωνάζουνε ότι είμαι άγιος. Εγώ όμως αισθάνομαι ότι είμαι ο πιο αμαρτωλός άνθρωπος του κόσμου.

Πίστη και λογική

Οσίου Θεοφάνους του Εγκλείστου

Σας απασχόλησε το θέμα της αιωνιότητος των βασάνων της κολάσεως. Πολύ καλά! Αρχίσατε όμως να το μελετάτε με την ανθρώπινη λογική. Φθάσατε έτσι σε αδιέξοδο και κλονίζεσθε στην πίστη για το δόγμα αυτό.

Νομίσατε ότι εφ’ όσον υπάρχει κάτι ακατανόητο σε κάποιο δόγμα της πίστεως, δεν υπάρχει λόγος να το πιστεύουμε. Διαφορετικά σας φαίνεται ότι η πίστη δεν είναι λογική, αλλά τυφλή. Δεν έχουμε αληθινή πίστη, αλλά θρησκοληψία.
Αυτή η αιτία που δημιουργήθηκε σύγχυση μέσα σας, και με τον φόβο μήπως πέσετε σε κανένα αμάρτημα κατά της πίστεως, ζητάτε εξηγήσεις.

Από φόβο μήπως κατηγορηθείτε για την τυφλή πίστη, πιαστήκατε από την λογική, η οποία σας γέμισε με την ομίχλη της αμφιβολίας. Αλλά πρώτα απ’ όλα θα σας εξηγήσω ποια είναι η τυφλή και ποια είναι η φωτεινή και συνειδητή πίστη, καθώς και μέχρι ποιο σημείο μπορούμε να χρησιμοποιούμε την λογική σε θέματα πίστεως.

Η συνειδητή πίστη είναι αντίθετη της τυφλής και συγκεχυμένης. Η συνειδητή πίστη γνωρίζει σε τι πιστεύει και γιατί πιστεύει. Αγκαλιάζει όλο το περιεχόμενο της πίστεως:
Πιστεύει ότι ο Θεός είναι ένας στην ουσία, και τριαδικός στα πρόσωπα. Ότι έπλασε τον κόσμο με μόνο τον λόγο Του και προνοεί γι’ αυτόν. Ότι πλασθήκαμε μέσα στον παράδεισο, αλλά ξεπέσαμε με το προπατορικό αμάρτημα και τώρα υποφέρουμε στην εξορία. Ότι ενώ οι ίδιοι προκαλέσαμε την συμφορά αυτή στον εαυτό μας, δεν είχαμε την δυνατότητα ν’ απαλλαγούμε απ’ αυτή. Γι’ αυτό σαρκώθηκε ο Υιός του Θεού και μας ελευθέρωσε από τις συνέπειες της πτώσεως με τα πάθη Του, τον θάνατο, την ανάσταση, την ανάληψη, την ενθρόνιση στα δεξιά του Πατρός.

Το αναγκαίο στοιχείο της συζυγικής αγάπης

Του Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου

Η αμοιβαία εκδήλωση στοργής είναι αναγκαίο στοιχείο της συζυγικής αγάπης. Η αγάπη φανερώνεται με την τρυφερότητα, την ευγένεια, το ενδιαφέρον. Η αγάπη εκφράζεται με λόγια.

Οι λέξεις είναι η τροφή των συναισθημάτων, ζωντανεύουν την αγάπη. Στα απλά καθημερινά πράγματα βρίσκεται συχνά το μυστικό της ευτυχισμένης οικογενειακής ζωής. Δυστυχώς τα ξέχασαν αυτά σήμερα οι σύζυγοι.

Ξεχνούν να εκφράσουν την εκτίμηση και τον θαυμασμό τους για τα χαρίσματα, τις ικανότητες, τις προσπάθειες, τις επιτυχίες που κάνει ο καθένας στον τομέα του, ακόμη και ένα κομπλιμέντο για την εμφάνιση και το καθημερινό ντύσιμο, το καλομαγειρεμένο φαγητό.

Η γυναίκα ακτινοβολεί, αυξάνει το φιλότιμό της όταν νιώθει ότι την αγαπούν. Το ίδιο συμβαίνει και στους άνδρες. Σ” αυτούς αυξάνεται η καλή αυτοπεποίθηση. Η αγάπη συντηρείται με την επινόηση τρόπων εκδήλωσεώς της. Η ικανοποίηση των ιδιαιτέρων επιθυμιών και η ανοχή των αδυναμιών του άλλου βοηθούν την συνοχή των συζύγων.

Ὁ Ἱερέας πού μέ εἶχε ἐπισκεφθεῖ στό νοσοκομεῖο ἦταν ὁ Ἅγιος τῆς εἰκόνας΄..."

  Την άνοιξη του 2006 επισκέφθηκε τη Μονή Αγίου Νικολάου Ορούντας η κ. Μαρία Λ. Εισήλθε στον ναό και άρχισε με ευλάβεια να προσκυνά τις εικόνες του τέμπλου.

Όταν όμως έφτασε μπροστά στην εικόνα του Αγίου Φιλουμένου, σταμάτησε, την κοίταξε με συγκίνηση και άρχισε να κλαίει με λυγμούς. Μετά από λίγη ώρα διηγήθηκε σε μία από τις αδελφές που ήταν εκείνη την ώρα στον ναό τα εξής:

 

«Πριν από λίγο καιρό είχα περάσει μια μεγάλη περιπέτεια με την υγεία μου. Μπήκα στο νοσοκομείο για κάποιες θεραπείες, αλλά οι γιατροί δεν μας έδιναν καμία ελπίδα για να ζήσω. Ενώ βρισκόμουν σε αυτή την πολύ δύσκολη κατάσταση, είδα σε όραμα έναν ιερέα, ο οποίος φορούσε επανωκαλύμμαυχο, όπως εδώ στην εικόνα.

Τό Σοῦπερ μάρκετ τοῦ Θεοῦ

 Περπατούσα πριν καιρό στη Λεωφόρο της ζωής. Μια μέρα είδα μια πινακίδα που έγραφε: «Σούπερ Μάρκετ του Θεού». Εντυπωσιάσθηκα. Καθώς πλησίασα η πόρτα άνοιξε διάπλατα και βρέθηκα αμέσως μέσα.

Με προϋπάντησαν οι υπάλληλοι. Μια έκπληξη με περίμενε. Ήταν αγγελούδια. Ένας απ’ αυτούς με πλησίασε χαμογελαστός και μου έδωσε ένα καλάθι. « Ψώνισε με σύνεση ότι θέλεις», μου είπε.

Τα πάντα υπήρχαν εκεί. Πρώτα πρώτα έβαλα στο καλάθι μου αρκετή Υπομονή, την πολύτιμη Αγάπη και την Κατανόηση. Σκέφτηκα: αυτά σου χρειάζονται παντού όπου κι αν πάς. Στη συνέχεια πήρα μια σακούλα Σοφία και δυο σακούλες Πίστη. Το Άγιο Πνεύμα ήταν διάχυτο παντού. Το ανέπνεα.

Σταμάτησα για λίγο, μα πιο πέρα είδα τη Δύναμη, μου ήταν τόσο απαραίτητη στον αγώνα. Σχεδόν το καλάθι μου είχε γεμίσει. Μου χρειάζεται όμως η Ευλογία και η Ταπεινοφροσύνη και η Ευγνωμοσύνη, σκέφτηκα. Τα προμηθεύτηκα κι΄ αυτά.