Εγώ δεν θα ζω πλέον, θα βρίσκομαι υπό τον τάφο, θα βρίσκομαι στην άλλη ζωή. Εσείς θ” ακούσετε να φωνάζουν, απ’ άκρου εις άκρου, «διωγμός».
Γέρος πλέον επίσκοπος, που βρίσκομαι στο τέλος της επιγείου ζωής μου
ύστερα από πολύπλαγκτον και περιπετειώδη δράσιν σαράντα ετών στην
πατρίδα μας, σας συνιστώ, παιδιά μου.
Αν έρθει εποχή που θα ακούσουμε και εμείς όχι στο θέατρο αλλά στην
πραγματικότητα, «διωγμός!» και ακουστεί η λέξη «διωγμός» εναντίον των
πιστών Χριστιανών· μη φοβηθείτε, μη δειλιάσετε.
Εγώ δεν θα ζω πλέον, θα βρίσκομαι υπό τον τάφο, θα βρίσκομαι στην άλλη ζωή.
Εσείς θ” ακούσετε να φωνάζουν, απ’ άκρου εις άκρου, «διωγμός».
Και οι εκκλησίες και οι ιερείς και οι επίσκοποι θα εξαλείψουν το Ευαγγέλιο, για να κηρυχθεί νέον «ευαγγέλιο».
Και ότι γίνεται στην Αλβανία και ότι γίνεται σε χώρες μακριά, θα γίνει και στην Ελλάδα – προφητεύω.
Αλλά ένα πράγμα να ξέρετε πολύ καλά ότι δε θα νικήσουν οι άθεοι, αλλά οι
πιστοί. Προσευχή λοιπόν. Στα όπλα και στα γόνατα. Γιατί θα έρθει η ώρα
που θα γίνει ερείπωσις. Τότε εσείς, που θα μαζεύεστε για να ακούτε λόγον
χριστιανικόν; Είναι και αυτό ένα χάρισμα. Ερώτηση: Τι πρέπει να κάνουμε
γέροντα, για να μη μας πιάσει ο φόβος και πανικός, εκείνες τις δύσκολες
ημέρες;
Όχι , όχι, δεν θα μας πιάσει πανικός. Να έχουμε θάρρος, όμως να μην το
επιδεικνύουμε, αλλά να περιμένουμε την κατάλληλη στιγμή για να το
δείξουμε. Γιατί όταν εκδηλώνει κανείς το θάρρος του την κατάλληλη
στιγμή, έχει μεγάλη σημασία. Αγωνίζεσθε λοιπόν τον καλόν αγώνα και μια
μέρα θα συναντηθούμε στους ουρανούς. Εκεί θα γίνει η συνάντηση όλων των
πιστών. Πάτε στο καλό και να προσεύχεστε.
ΘΑ ΝΙΚΗΣΕΤΕ Η Εκκλησία ζει και θα ζήσει εις τους αιώνας των αιώνων.
Διότι ιδρυτής της είναι ο Χριστός, παιδιά. Είθε να κρατήσετε μέσα σας
αναμμένη την λαμπάδα της πίστεως. Φως να είστε εν τω κόσμω τούτω. Μέσα
στο σκοτάδι που υπάρχει (άλλοι είναι προτεστάνται, άλλοι καθολικοί,
άλλοι διαφόρων άλλων ονομάτων και καταστάσεων άλλοι βλάσφημοι κ.τ.λ.),
εσείς παιδιά μου, όσο λίγοι και αν μείνετε με το Χριστό μη φοβηθείτε, θα
νικήσετε. Και αν ακόμα, παιδί μου, παιδί του κατηχητικού σχολείου,
παιδί της Ελλάδος, της Μικρά Ασίας, του Πόντου και της Μακεδονίας και αν
σε αρνηθεί η μάνα σου και ο πατέρας σου και μείνεις ένας μέσα στην πόλη
σου ή στο χωριό σου, να μη δειλιάσεις.
Και αν όλη η κοινωνία γονατίσει μπροστά στο διάβολο, εσύ μη γονατίσεις και εσύ ο ένας θα νικήσεις.
Το λέω και το τονίζω. Μπορεί να γονατίσουν άλλες πολιτείες· αλλά η πόλη
αυτή, που είναι βαμμένη με το αίμα των μαρτύρων και των ηρώων, δεν θα
γονατίσει ποτέ.
Στις φλέβες μικρών και μεγάλων ρέει αίμα μαρτύρων της Νικομήδειας, της Μικρά Ασίας και του Πόντου.
Θα μείνουμε κάστρο του Χριστού και θα αποδείξουμε για μία ακόμη φορά
προς πείσμα των δαιμόνων, ότι ο Χριστός δεν απέθανε αλλά ζει εις αιώνας
αιώνων.
π. Αυγουστίνου Καντιώτη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου