Γράφει ο Κώστας Νούσης | Romfea.gr
Είναι γνωστό ότι το νεογέννητο ελλαδικό κρατίδιο είναι από τα γεννοφάσκια του γεννοβολιά των μεγάλων ευρωπαϊκών δυνάμεων.
Δεν μπορούμε φυσικά να αμφισβητήσουμε το σπέρμα που εξεχύθη από το επαναστατικό αίμα των Ελλήνων, ωστόσο η ευρωπαϊκή μήτρα έτεκε το νεοελληνικό κρατίδιο. Αυτά ως ιστορικά δεδομένα και όχι σαν υπόθεση εργασίας.
Το αν δεν αποφάσιζαν οι Μεγάλες Δυνάμεις να μας κάνουν κράτος στα 1830 και αν αυτό θα συνέβαινε αργότερα με μεγαλύτερη ή αποκλειστικά δική μας συμμετοχή, όπως και με άλλες βαλκανικές εθνότητες, μόνο να το υποθέσουμε δυνάμεθα.
Η ουσία βρίσκεται στο γεγονός ότι στο νεότερο ιστορικό μας DNA έχουν χαρτογραφηθεί χαρακτηριστικά ευρωπαϊκά τα οποία, δυστυχώς, αλλοίωσαν την ιδιαιτερότητα του πανάρχαιου έως βυζαντινού γονιδιώματός μας και εξάρτησαν την πολιτική μας «τύχη» από τις συμφέρουσες ορέξεις των ξένων προπατόρων μας.
Η απόλυτη ξεφτίλα των εορτασμών για τα 200 χρόνια από την Επανάσταση, απλά αποδεικνύει τη μετάλλαξη του Νεοέλληνα σε ένα κακέκτυπο του Ευρωπαίου-Δυτικοτραφούς πολίτη, ο οποίος εντάσσεται με ταχύτατους και εντυπωσιακούς ρυθμούς στο νεοταξικό παγκοσμιοποιημένο τοπίο.
Δεν θα μπορούσαμε να επιτύχουμε μεγαλύτερο ευτελισμό της διακοσιοστής επετείου από το φιάσκο των ανατεθεισών εργασιών σε συγκεκριμένα άτομα, από συγκεκριμένα άτομα, συνδεόμενα εξάπαντος με κοινά χαρακτηριστικά: αδιάφοροι, άσχετοι έως εμπαθείς απάτριδες, ανέστιοι, μη Έλληνες, νεοταξίτες πρόμαχοι και υποτακτικοί, πληρωμένοι νεογραικύλοι συνεχιστές του ανθελληνικού δυτικού προγραμματισμού, άθρησκοι και εκκλησιομάχοι έκγονοι της νεοκαπιταλιστικής παγκόσμιας δικτατορίας των ολίγων και αφανών κέντρων ελέγχου της εξουσίας και του χρήματος – σημειωθήτω ότι οι χαρακτηρισμοί αυτοί είναι οι πλέον ευγενικοί που θα μπορούσε κάποιος να τους αποδώσει.
Ο κορωνοϊός συνέδραμε αποφασιστικά στον αφανιστικό υποτονισμό των εορτασμών με κορύφωση τον ακραίο περιορισμό των στρατιωτικών και μαθητικών παρελάσεων.
Οι Εκκλησίες σχεδόν κλειστές με 9 επιτρεπόμενα άτομα και οι παραδοσιακές εξωτερικές λαϊκές εκδηλώσεις αυστηρά απαγορευμένες λόγω του δήθεν συνωστισμού.
Ο Θεός επιτρέπει όλα αυτά κατά την καρδία μας: πόσοι Νεοέλληνες αγαπούν σήμερα τον Χριστό και την πατρίδα στον ελάχιστο βαθμό με τον οποίο οι αγωνιστές της Παλιγγενεσίας έχυσαν το αίμα τους γι’ αυτά τα ιδανικά;
Ποιος δεν αισθάνεται ντροπή για έναν τόσο άτονο, άχρωμο και άγευστο εορτασμό; Τι θα μπορούσαμε να περιμένουμε να συμβεί στα επόμενα εκατό χρόνια; Μήπως θα έπρεπε να ανησυχούμε σοβαρά για την κρατική και εθνική μας υπόσταση στο προσεχές μέλλον;
Η αποτύπωση της φυσικής τούτης έκπτωσης και του αποχρωματισμού της νεοελληνικής ταυτότητας και συνείδησης δεν θα μπορούσε να εκφραστεί τελειότερα από τις απαράδεκτες έως καρναβαλικές σχετικές εκδηλώσεις, που έφτασαν μέχρι τη μπρελοκοποίηση της ματωβαμμένης φουστανέλας.
Ο χάσκων Νεοέλλην, σχεδόν άπατρις και ανέστιος μέσα στα νεότερα ελλαδικά σύνορά του, δείχνει πρωτοφανή προσαρμογή στις διαταγές των Νεοταξιτών παγκόσμιων κυβερνώντων αυτού συγκριτικά με τους υπόλοιπους Ευρωπαίους.
Το επαναστατικό φρόνημα είναι για αυτόν μια μυθολογική αναφορά σε κακόγουστα τηλεοπτικά σποτάκια και το θρησκευτικό ορθόδοξο βίωμα ενός Μακρυγιάννη, ενός Κολοκοτρώνη και των λοιπών πολεμάρχων απελευθερωτών μας έχει μετατραπεί σε έναν άχαρι προτεσταντικό ατομιστικό ευσεβισμό, χωρίς την ανάγκη της λατρείας και της Θείας Κοινωνίας, πράγμα που έβγαλε στα φόρα εσχάτως μια απλή πανδημία.
Η σπορά της πρώτης Αντιβασιλείας φαίνεται να αποδίδει διαφωτιστικούς καρπούς ευχύμους δυο αιώνες τώρα…
Ο όσιος Πορφύριος είδε με το χάρισμά του τους Αγωνιστές του 1821 Αγίους μέσα στον Παράδεισο.
Ίσως μονάχα στη μεταθανάτια ζωή δικαιωθούν τελικά όσοι πιστεύουν στον Χριστό και στο Ελληνικό Γένος των Ρωμηών.
Ίσως… Ωστόσο, εμείς οι περιλειπόμενοι δεν μπορούμε παρά να αθυμούμε με το κατάντημά μας. Μακάρι να το μετατρέπαμε σε έμπρακτη μετάνοια κατόπιν ένθεης και γνήσιας εθνικής αυτοκριτικής επανατοποθέτησης …
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου