Η Μυστική Εξίσωση της Χαράς: Πίστη = Αγάπη + Θυσία = Χαρά!

 

Για να χαίρεται κανείς αληθινά, πνευματικά, πρέπει να αγαπάει και, για να αγαπάει, πρέπει να πιστεύει. Δεν πιστεύουν οι άνθρωποι και γι᾿ αυτό δεν αγαπούν, δεν θυσιάζονται και δεν χαίρονται. Αν πίστευαν, θα αγαπούσαν, θα θυσιάζονταν και θα χαίρονταν. Από την θυσία βγαίνει η μεγαλύτερη χαρά. 

– Γέροντα, χαίρεσαι, όταν αγαπάς. 

– Όχι, ανάποδα τo είπες! Όταν αγαπάς, χαίρεσαι. Και όταν αυξηθεί η αγάπη, τότε ο άνθρωπος δεν ζητάει την χαρά για τον εαυτό του, αλλά θέλει να χαίρονται οι άλλοι. 

– Δηλαδή, Γέροντα, η χαρά απορρέει από κάπου, ενώ η αγάπη υπάρχει από μόνη της; 

– Έτσι είναι· η αγάπη υπάρχει από μόνη της, ενώ η χαρά πηγάζει από την αγάπη. Όταν δίνεις την αγάπη, τότε έρχεται η χαρά. Δίνει αγάπη ο άνθρωπος και δέχεται χαρά·ανταμείβεται δηλαδή με την χαρά που νιώθει. 

Βλέπεις, κάποιος παίρνει ένα πράγμα που του δίνουν και χαίρεται γι᾿ αυτό το ένα. Άλλος τα δίνει όλα και χαίρεται για όλα. Η χαρά που νιώθει ο άνθρωπος, όταν παίρνει, είναι χαρά ανθρώπινη. Ἐνώ η χαρά που νιώθει, όταν δίνει, είναι θεϊκή. Ἡ θεϊκὴ χαρὰ έρχεται με το δόσιμο!

ΠΗΓΗ