ΚΑΙ ΕΤΕΚΕΝ ΥΙΟΝ ΤΟΝ ΕΜΜΑΝΟΥΗΛ

Εμμανουήλ:

το όνομά Του σημαίνει "ο Θεός είναι μαζί μας", "μεθ' ημών ο Θεός"

 

 

Όνομα του Ιησού Χριστού, αναφέρεται από τον ευαγγελιστή Ματθαίο (Ματθαίος 1:23). Το όνομα Εμμανουήλ που σημαίνει "ο Θεός είναι μαζί μας" αναφέρεται δύο φορές από τον προφήτη Ησαΐα (7:14, 8:7), όταν ο Ησαΐας προανήγγειλε τη γέννηση του "παιδιού", δηλαδή του Ιησού Χριστού στο βασιλιά Αχάζ. Αναφέρεται και "ο Θεός είναι μαζί μας" στο (Ησαΐας 8:10). Ο Ματθαίος αναφέρει το όνομα Εμμανουήλ λέγοντας ότι εκπληρώθηκε ο λόγος του Κυρίου που είχε πει ο προφήτης: "H παρθένος θα συλλάβει και θα γεννήσει γιο, και θα τον ονομάσουν Eμμανουήλ, που σημαίνει: ο Θεός είναι μαζί μας." (Ματθαίος 1:22-24)

«Ησαϊα χόρευε, η Παρθένος έσχεν εν γαστρί,

 και έτεκεν υιόν τον Εμμανουήλ, Θεόν τε και άνθρωπον, 

Ανατολή όνομα αυτῲ, όν μεγαλύνοντες, την Παρθένον μακαρίζομεν.»

  Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς

Εσείς ξέρετε, νομίζω, την έννοια αυτού του ψαλμού. Καλούμε τον προφήτη Ησαΐα να χορέψει επειδή η προφητεία του επαληθεύθηκε. Ο προφητικός λόγος, που εξέφρασε ο Ησαΐας μπροστά στο βασιλιά Άχαζ και το λαό έχει ως εξής: «Ιδού η παρθένος εν γαστρί έξει και τέξεται υιόν, και καλέσεις το όνομα αυτού Εμμανουήλ» (Ησ. 7.14). Εμμανουήλ σημαίνει, «ο Θεός μαζί μας». Η γέννηση του Χριστού από την Παρθένο και το Πνεύμα είναι η αγιότατη γέννηση, από τότε που ο κόσμος γνωρίζει περί γεννήσεως. Μέσω αυτής της γέννησης αναγγέλθηκε το μυστήριο της αγάπης του Θεού προς τους ανθρώπους: ο Θεός ντύθηκε το ανθρώπινο σώμα, για να σώσει τους ανθρώπους. Και εφόσον ο γάμος είναι αφιερωμένος στη γέννηση και τον πολλαπλασιασμό του ανθρώπινου γένους, γι’ αυτό ψάλλεται αυτός ο ύμνος, για να θυμίσει στους νεόνυμφους την καθαρότητα και την αγιότητα του γάμου, και την πρόνοια του Θεού, κατά την οποία γεννιούνται τα παιδιά. Για να έχουν οι νεόνυμφοι φόβο Θεού και να κρατούν περισσότερο την πνευματική και ηθική σημασία της γαμήλιας σχέσης τους παρά τη σωματική.

Η σλάβα (γιορτή στη μνήμη της βάπτισης της οικογένειας) είναι θρησκευτικό έθιμο του λαού μας. Γιατί και κατά το κόψιμο του άρτου της σλάβα ψάλλεται το «Ησαΐα χόρευε»; Νομίζω επειδή ο Χριστός ονόμασε τον εαυτό Του άρτο: «Εγώ ειμί ο άρτος της ζωής» (Ιωάν. 6.48). Και αλλού: «Εγώ ειμί ο άρτος ο ζων ο εκ του ουρανού καταβάς· εάν τις φάγει εκ τούτου του άρτου, ζήσεται εις τον αιώνα» (Ιωάν. 6.51). Κατά το κόψιμο του άρτου, του γήινου ψωμιού, η Εκκλησία γρηγορεί να μας θυμίσει τον άρτο της ζωής, τον αιώνια ζωντανό Σωτήρα Χριστό. Για να μας προειδοποιήσει μέσω αυτού για την πνευματική τροφή.

Και στις δύο περιπτώσεις, λοιπόν, η Εκκλησία θέλει να υψώσει τις σκέψεις μας από το σωματικό προς το πνευματικό. Στην πρώτη από τη σωματική σχέση προς τη σχέση της ψυχής με τον Θεό, στη δεύτερη από τη σωματική τροφή προς την πνευματική τροφή.

Ειρήνη σε σας και χαρά από τον Εμμανουήλ

(Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς, Δεν φτάνει μόνο η πίστη, Εκδ. Εν πλω, σ. 136-138)

www.tovoion.com/