Τα 7 θανάσιμα αμαρτήματα, οι δώδεκα βαθμοί της αμαρτίας και οι τρεις βαθμοί των αμαρτημάτων

 

Ποια είναι τα 7 θανάσιμα αμαρτήματα, οι δώδεκα βαθμοί της αμαρτίας και οι τρεις βαθμοί των αμαρτημάτων

Ποια είναι τα 7 θανάσιμα αμαρτήματα, οι δώδεκα βαθμοί της αμαρτίας και οι τρεις βαθμοί των αμαρτημάτων

Τα 7 θανάσιμα αμαρτήματα είναι:

ΥΠΕΡΗΦΑΝΙΑ: Ανυποταξία, Καταγέλασις, Υποκρισία, Πείσμα, Φιλοτιμία, Οίησις, Καύχησις, Κενοδοξία.

ΦΘΟΝΟΣ: Καταλαλιά, Λύπη επί των καλών του φθονουμένου, Χαιρεκακία, Επιβουλή, Απάτη, Προδοσία, Έχθρα, Φιλονικεία, Αχαριστία, Φόνος.

ΘΥΜΟΣ: Φιλονικεία – Ύβρις – Βλασφημία – Επιορκία – Κατάρα – Μίσος – Μνησικακία – Εκδίκησις – Διαπληκτισμός – Μάχη – Φόνος.

ΦΙΛΑΡΓΥΡΙΑ: Πλεονεξία – Ανελεημοσύνη – Σκληρότης – Κλεψιά – Αρπαγή – Αδικία – Τοκογλυφία – Ψεύδος – Επιορκία – Δολιότις – Σιμωνία – Ιεροσυλία – Απιστία.

ΑΣΕΛΓΕΙΑ: Αναίδεια – Αυνανισμός – Συγκυλισμός – Παρθενοφθορία – Πορνεία – Μοιχεία – Παιδοφθορία – Αρσενοκοιτία – Αιμομιξία -Κτηνοβατία – Τύφλωσις του νόος – Αθεοφοβία.

ΑΚΗΔΙΑ: Θηλυπρέπεια – Μικροψυχία – Προφάσεις εν αμαρτίες – Νοθρώτις – Έλλειψις καλών έργων – Απόγνωσις – Απιστία.

ΓΑΣΤΡΙΜΑΡΓΙΑ: Λαιμαργία – Μέθη – Καρηβαρία – Ακηδία – Ασωτία – Λαγνεία.

Οι δώδεκα βαθμοί της αμαρτίας είναι:

1ος Βαθμός είναι, όταν κάνει κάποιος το καλό, όχι δε καλώς, αλλά σμίγει το καλό με το κακό.

2ος Βαθμός είναι, η τελεία αργία του καλού.

3ος Βαθμός είναι, η προσβολή του κακού στο λογισμό.

4ος Βαθμός είναι, ο συνδιασμός, ή συνομιλία με τον λογισμό.

5ος Βαθμός είναι η πάλη που γίνεται πριν την αμαρτία.

6ος Βαθμός είναι η συγκατάθεση να γίνει η αμαρτία.

7ος Βαθμός είναι η κατά διάνοια αμαρτία που γίνεται προ του έργου όπου ο άνθρωπος τυπώνει εις τον νούν του την αμαρτία τόσο παστρικά ωσάν να την κάνει με το έργον.

8ος Βαθμός είναι, αυτή η πράξη και κατ’ ενέργεια αμαρτία.

9ος Βαθμός είναι, η συνήθεια όταν γίνεται η αμαρτία συχνά.

10ος Βαθμός είναι, η έξις της αμαρτίας, η οποία με βία και δυναστεία αναγκάζει τον άνθρωπον να αμαρτάνει θέλοντα και μη θέλοντα.

11ος Βαθμός είναι, η απόγνωσις που κυριεύει τον αμαρτωλόν.

12ος Βαθμός είναι, η αυτοκτονία, δηλαδή θανατώνεται ο άνθρωπος αφ’ εαυτού του με το να κυριεύθει από την απόγνωση.

Οι τρεις βαθμοί των αμαρτημάτων είναι:

1) ΘΑΝΑΣΙΜΑ
2) ΣΥΓΓΝΩΣΤΑ
3) ΤΗΣ ΕΛΛΕΙΨΕΩΣ

1) Θανάσιμα είναι τα προαιρετικά εκείνα αμαρτήματα, όπου φθείρουν, η την προς Θεόν αγάπην μόνην, η την προς τον πλησίον ομού και την προς τον Θεόν, και αποκατασταίνουν εκείνον όπου τα κάνει, εχθρόν του Θεού, και ένοχον εις τον αιώνιον θάνατον της κολάσεως.

2) Συγγνωστά δε είναι εκείνα τα προαιρετικά αμαρτήματα, όπου δεν φθείρουν την προς τον Θεόν, και τον πλησίον αγάπην, μηδέ κατασταίνουν τον άνθρωπον εχθρόν του Θεού και ένοχον εις τον αιώνιον θάνατον, εις τα οποία είναι υποκείμενοι και αυτοί οι Άγιοι, κατά το ρητόν του αδελφοθέου ”Πολλά γαρ πταίομεν άπαντες” ( Ιάκ-3,2). Και το του Ιωάννου «Εάν είπωμεν, αμαρτίαν ουκ έχομεν, εαυτούς πλανώμεν» (Α΄-Ιωάν. 1,8) και κατά τον ρκε, ρκστ’, ρκζ’, κανόνα της εν Καθαργενή. Ταύτα δε είναι κατά τον Κορέσιον και τον Χρύσανθον, ο αργός λόγος, η πρώτη κίνησις και ταραχή του θυμού, η πρώτη κίνησις της επιθυμίας, η πρώτη κίνησις του μίσους, το παιγνιώδες ψεύδος, ο κατά πάροδον φθόνος, ήτοι ο κοινώς λεγόμενος ζήλος, όστις είναι λύπη μικρά διά τα καλά του πλησίον, και τα όμοια.

Συγγνωστά δε γίνονται τα ανήκοντα εις το σώμα θανάσιμα αμαρτήματα, όταν έλθουν εις μόνην την διάνοιαν και τον λόγον• δηλ. η θανάσιμος πορνεία, όταν συλληφθή εν τη επιθυμία και διανοία η και λαληθεί δι’ αισχρολογίας είναι συγγνωστή• διό και ο Αδελφόθεος είπεν ”Η επιθυμία συλλαβούσα, τίκτει αμαρτίαν, (συγγνωστήν δηλαδή) η δε αμαρτία αποτελεσθείσα (διά του σώματος και του έργου) αποκυεί θάνατον”. Ομοίως και η τω λόγω ανήκουσα θανάσιμος εάν γίνει μόνον με τον νούν, είναι συγγνωστή• δηλ. η θανάσιμος βλασφημία, όταν γίνεται εν μόνω το νοΐ ακουσίως, είναι συγγνωστή. Και απλώς ειπείν, τα γινόμενα θανάσιμα εις τα κατώτερα και χονδρότερα μέρη, όταν γίνονται εις τα ανώτερα και λεπτότερα μέρη, είναι συγγνωστά.

3) Αμαρτήματα της ελλείψεως ονομάζονται εκείνα τα καλά έργα, η λόγια, η νοήματα, όπου εδύνατο τινάς να κάνει η να νοήσει, όμως αμέλησε και δεν τα έκανε, ούτε τα είπε, ούτε τα εννόησε. Αμαρτήματα της ελλείψεως λέγονται, και όσα κακά εδύναντο και είχαν τον τρόπον να εμποδίσουν τινές, λόγω, η έργω, και δεν τα εμπόδισαν• διά τούτο και επιτιμώνται παρομοίως με εκείνους, όπου τα κάνουν, κατά τον κε. Κανόνα της εν Αγκύρα, τον οα. Κανόνα του Μεγ. Βασιλείου, και τον κε. Κανόνα του Αγ. Ιωάννου του Νηστευτού.

Ηξεύρω πολύ καλά, ότι τα αμαρτήματα ταύτα της ελλείψεως, οι άνθρωποι δεν τα γνωρίζουν πως είναι όλως αμαρτήματα• διότι ολίγοι είναι εκείνοι, όπου στοχάζονται διά αμαρτίαν αν δεν έκαμαν την τάδε ελεημοσύνη, όπου εδύναντο να δώσουν εις τον πλησίον, η να κάνουν την τόσην προσευχήν, η άλλην αρετήν. Αλλ’ όμως και τούτο ηξεύρω καλώτατα, ότι ο Θεός και διά αυτά έχει να ζητήσει λογαρια-σμον εν ημέρα κρίσεως. Ποιος μας βεβαιώνει; Το παράδειγμα του οκνηρού εκείνου δούλου, όπου είχε το ένα τάλαντον, και το έχωσεν εις την γη, ο οποίος κατεδικάσθει, όχι διατί έκαμε καμμίαν αμαρτίαν, η αδικίαν εις τούτο• αλλ’ ότι δυνάμενος να το αυξήσει, αμέλησε και δεν το αύξησεν. Μας βεβαιώνει και το παράδειγμα των πέντε μωρών παρθένων, αι οποίαι κατεκρίθησαν όχι δι’ άλλο, αλλά διά μόνην την έλλειψιν του ελαίου. Και η παράστασις των εξ αριστερών εστώτων αμαρτωλών, οι οποίοι έχουν να κατακριθούν, όχι διατί έκαμαν καμμία αμαρτία, αλλά διατί έλειψαν και δεν ηλέησαν τον αδελφόν τους «Επείνασα γαρ, και ουκ εδώκατέ μοι φαγείν” (Ματθ-25,42).

Εξομολογητάριον Αγ.Νικοδήμου

πηγη