Ματαιότης ματαιοτήτων τά πάντα ματαιότης

(ἀφιερωμένο σέ ὅσους δέν πιστεύουν 

στήν κόλαση καί στήν Μέλλουσα Κρίση)

ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ ΜΑΡΓΑΡΙΤΑΡΙΑ

Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος

 

...Ἄς μεταβῶμεν εἰς τούς τάφους· δεῖξε μου τόν πατέρα· δεῖξε μου τήν γυναῖκα. Ποῦ εἶναι ἐκεῖνος πού ἐφοροῦσε χρυσά ἐνδύματα; Ποῦ εἶναι ἐκεῖνος πού εἶχε στρατούς, ἐκεῖνος πού εἶχε διάδημα, ἐκεῖνος πού εἶχε τούς ἀγγελιοφόρους; Ποῦ εἶναι ἐκεῖνος ὁ ὁποῖος ἄλλους ἔσφαζεν, ἄλλους δέ ἔρριπτεν εἰς τήν φυαλακή; Ποῦ εἶναι ἐκεῖνος πού ἐφόνευεν ὅσους ἤθελε  καί ἀντήλλασσε ὅσους ἤθελε; Δέν βλέπω τίποτε ἐκτός ἀπό ὀστά καί σκόρον καί ἀράχνην· ὅλα ἐκεῖνα ἔγιναν χῶμα, ὅλα ἐκεῖνα εἶναι μῦθος, ὅλα εἶναι ὄνειρα καί σκιά καί ἁπλή ἐξιστόρησις καί ζωγραφική παράστασις, ἤ μᾶλλον οὔτε ζωγραφική παράστασις. Διότι τή μέν παράστασιν τήν βλέπομεν ἔστω καί εἰς εἰκόνα·  ἐδῶ ὅμως οὔτε εἰκόνα βλέπομεν. 

Καί μακάρι νά ἐσταματοῦσαν μέχρι ἐδῶ τά δεινά. Τώρα ὅμως ἡ μέν τιμή καί ἡ ἀπόλαυσις καί ἡ λαμπρότης κατήντησαν σκιά καί λέξεις· τά ἐπακόλουθα ὅμως αὐτῶν, δέν εἶναι πλέον σκιά καί λέξεις, ἀλλά παραμένουν καί θά μεταβοῦν μαζί μας ἐκεῖ καί θά φανερωθοῦν εἰς ὅλους· αἱ ἁρπαγαί, αἱ πλεονεξίαι, αἱ πορνεῖαι, αἱ μοιχεῖαι, τά ἀπειράριθμα δεινά. Αὐτά δέν ἔχουν μεταβληθεῖ εἰς εἰκόνα καί τέρφραν, ἀλλά εἶναι γραμμένα εἰς τόν οὐρανόν καί οἱ λόγοι καί αἱ πράξεις. Μέ ποίους λοιπόν ὀφθαλμούς θά ἴδωμεν τόν Χριστόν; 

Διότι ἐάν δέν ἡμπορεῖ νά ἰδῇ κανείς τόν πατέρα του, συναισθανόμενος ὅτι ἔσφαλεν ἀπένατί του, Ἐκεῖνον πού εἶναι ἀπείρως πραότερος ἀπό τόν πατέρα πῶς θά τόν ἀτενίσωμεν τότε; Πῶς θά τόν ὑποφέρωμεν; Διότι θά παραστῶμεν εἰς τό βῆμα τοῦ Χριστοῦ καί θά γίνη λεπτομερής ἐξέτασις ὅλων! 

Ἐάν δέ κανείς δέν πιστεύει εἰς τήν μέλλουσαν κρίσιν, ἄς ἰδῆ ὅσα συμβαίνουν ἐδῶ εἰς αὐτούς πού εὐρίσκονται εἰς τάς φυλακάς, εἰς τά μεταλλωρυχεία, εἰς τάς κοπριάς, τούς δαιμονόπληκτους, τούς παράφρονας, ἐκείνους πού βασανίζονται ἀπό ἀνιάτους ἀσθενείας, ἐκείνους που ἀγωνίζονται μέ τήν διαρκῆ πτωχείαν, ἐκέίνους πού συζοῦν μέ τήν πεῖναν, ἐκείνους πού ἔχουν ριθφῆ εἰς ἀφόρητο πένθος, ἐκείνους πού εὐρίσκονται εἰς αἰχμαλωσίαν, Διότι αὐτοί δέν θά ὑφίσταντο αὐτά τώρα, ἐάν δέν θά ἀνέμενε καί ὅλους τούς ἄλλους πού ἔκαναν τάς ἁμαρτίας αὐτάς, τιμωρία καί κόλασις.   

Ἐφόσον δέ ἐδῶ τίποτε δέν ὑπέστησαν οἱ ὐπόλοιποι καί μόνον αὐτό πρέπει νά σοῦ εἶναι ἀπόδειξις ὅτι ὁπωσδήποτε κάτι ὑπάρχει μετά τήν ἀποδημίαν ἀπό τόν κόσμον αὐτόν. 

Διότι δέν εἶναι δυνατό, ἐνῶ ὁ ἴδιος ὁ Θεός εἶναι διά ὅλους, ἄλλους μέν νά τούς τιμωρήσῃ, ἄλλους δέ νά τούς ἀφήσῃ ἀτιμώρητους, μολονότι διέπραξαν τά ἴδια ἤ καί χειρότερα ἁμαρτήματα, ἐάν δέν ἐπρόκειτο νά τούς ἐπιβάλῃ κάποιαν τιμωρίαν ἐκεῖ.  

"ἄνδρες αἱμάτων καὶ δολιότητος οὐ μὴ ἡμισεύσωσι τὰς ἡμέρας αὐτῶν, ἐγὼ δέ, Κύριε, ἐλπιῶ ἐπὶ Σέ" (Ψαλμ. 54, 24)

Ἀπό αὐτάς λοιπόν τάς σκέψεις καί τά παραδείγματα ἄς ταπεινώσωμεν καί ἐμεῖς τούς ἑαυτούς μας, καί ὅσοι ἀπιστοῦν εἰς τήν κρίσιν, ἄς πιστεύσουν λοιπον καί ἄς γίνουν καλυτεροι, εἰς τρόπον ὥστε ἀφοῦ ζήσωμεν ἐδῶ ὅπως ἀξίζει, νά ἀξωθῶμεν καί τῶν μελλόντων ἀγαθῶν εἰς τήν Βασιλείαν τῶν Οὐρανῶν, μέ τήν χάριν καί τήν φιλανθρωπίαν τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ.

Πνευματικά Μαργαριτάρια

Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου

Ἐκδόσεις "Ὀρθόδοξος Κυψέλη"

 ΚΑΙΟΜΕΝΗ ΒΑΤΟΣ