† Μ Α Κ Α Ρ Ι Ο Σ ΧΑΡΙΤΙ ΘΕΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΓΟΡΤΥΝΗΣ ΚΑΙ ΑΡΚΑΔΙΑΣ Προς Τον Ιερό Κλήρο, τις Μοναστικές Αδελφότητες και τον ευσεβή Λαό της καθ΄ ημάς Ιεράς Μητροπόλεως Γορτύνης και Αρκαδίας Εγκύκλιος Αγίου Πάσχα 2014 Αγαπητοί μου, Εορτάζουμε και φέτος την Ανάσταση του Χριστού εντός της γνωστής κρίσης η οποία επιδείνωσε προϋπάρχοντα προβλήματα, με συνέπειες επί της συνοχής του κοινωνικού ιστού. Παρατηρούμε την υποτίμηση του ανθρώπινου προσώπου, την έξαρση της παραβατικότητας, της ακραίας βίας, της απερίγραπτης εγκληματικότητας, των φρικτών αυτοκτονιών, των κλοπών, της καταφυγής σε εξαρτιογόνες ουσίες και άλλα, τα οποία δημιουργούν προβληματισμό σε κάθε σώφρονα άνθρωπο, για το πού κατευθύνεται ο τόπος μας και οι άνθρωποί του. Επί πλέον, θρηνούμε για τις συνεχιζόμενες απώλειες ανθρώπων σε δυστυχήματα της ασφάλτου πού γεμίζουν την ψυχή με πόνο και με θλίψη. Σκεφτόμαστε, και κατ´ αυτές τις ημέρες, τους ανθρώπους της ανέχειας και της νεοπτωχείας, αλλά και των άλλων ποικίλων αδιεξόδων. Στρέφουμε τη σκέψη μας στους χριστιανούς της Ανατολής πού διώκονται και σφάζονται για την πίστη καθώς επίσης και προς κάθε άλλο άνθρωπο που υποφέρει. Μαζί μ´ αυτά, βλέπουμε και την ευρύτερη παγκόσμια αναταραχή, εντός μιας ομίχλης αβεβαιότητας, η οποία αγκαλιάζει υλοκρατικά τις κοινωνίες. Μας έρχεται στον νου ο λόγος του Κυρίου προς τους μαθητές Του: «Αλήθεια, αλήθεια σας λέω ότι θα κλάψετε και θα θρηνήσετε εσείς, ενώ ο κόσμος θα χαρεί», (Ιωαν. 16,20), του κόσμου αυτού δηλαδή πού κείται στήν πτώση και στους πειρασμούς της ιστορίας, αλλά ο Κύριος δε σταμάτησε εκεί, συνέχισε τον λόγο Του, ως εξής: «Εσείς θα λυπηθείτε, αλλά η λύπη σας θα γίνει χαρά», (Ιωαν. 16,20). Ποιά είναι αυτή η χαρά στην οποία αναφέρεται ο Κύριος και η οποία ξεπερνά το κλάμα και τον θρήνο; Ασφαλώς κάτι άλλο από αυτό που προσλαμβάνει η δική μας «αμαρτωλή φιλοψευδία», κατά τον π. Γεώργιο Φλορόφσκι. Είναι η χαρά που δεν περνά και δεν χάνεται στο κυνήγι του στιγμιαίου. Είναι η χαρά που δεν σταθεροποιείται στην πρόσκαιρη απόλαυση, φεύγει απ΄ αυτήν και κατόπιν επιστρέφει ξανά ο ζόφος και η ψυχική καταχνιά. Η χαρά του Κυρίου δεν κρατιέται ούτε στις ξερές αντιγραφές αντιτύπων που σχηματίστηκαν ανά τους αιώνες, δεν κερδίζεται με την αναμονή της ανταπόδοσης, ούτε πιάνεται σε δίχτυα καμιάς υψηλοφρονούσας απόχης φαινόμενων αρετών, ούτε τερματίζεται η διάρκειά της μετά από ένα αγώνα ή μετά από την κατάθεση μιας άποψης, είναι κάτι πιο πέρα, πολύ δε περισσότερο δεν επιβάλλεται. Αυτή η χαρά είναι ατίμητο δώρο και γέννημα άφατης ειρήνης του πανελέους του Κυρίου, η οποία ανατρέπει τα δεδομένα του κόσμου, αφού είπε: «...την ειρήνη τη δική μου δίνω σ’ εσάς, εγώ δεν σας δίνω ειρήνη καθώς ο κόσμος δίνει», (Ιωαν. 14,27). Ο Κύριος λέει για τη δική Του ειρήνη, μάλιστα δε οι πρώτες λέξεις μετά την Ανάστασή Του ήταν: «Ειρήνη σ’ εσάς», (Λουκ. 24,37). Δυσκολευόμαστε να την προσεγγίσουμε γιατί εκτοπίσαμε βασικά χαρακτηριστικά της ανθρώπινης φύσης όπου, κατά τον Άγιο Μάξιμο τον Ομολογητή, πλάστηκε «άμαχος, ειρηνική, αστασίαστη, προς τον Θεό και τον εαυτό της, δι΄ αγάπης εσφιγμένη» (Ρ.G. 9, 172Β). Δυσκολευόμαστε να βρούμε την εν λόγω ειρήνη, γιατί πολύ απλά, όπως διδάσκει ο νέος Άγιος της Εκκλησίας, Πορφύριος ο Καυσοκαλυβίτης: «Πολλοί λένε ότι η χριστιανική ζωή είναι δυσάρεστη και δύσκολη. Εγώ λέω ότι είναι ευχάριστη και εύκολη, αλλά απαιτεί δύο προϋποθέσεις: ταπείνωση και αγάπη». Να τις δύο προϋποθέσεις για να βιωθεί: «η ειρήνη του Θεού που υπερέχει κάθε νου», (Φιλιπ. 4,7). Γράφει ο Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς: «Όποιος γνωρίζει πόσο κακό έχει συσσωρευτεί και συσσωρεύεται στον κόσμο με τον αγώνα για την απόκτηση υπεροχής, θα καταλάβει πώς ή διδαχή του Χριστού είναι πρόξενος ειρήνης. Μ' αυτήν ξεκίνησε ή μεγαλύτερη και πιο ευλογημένη επανάσταση στην κοινωνία των ανθρώπων - από τότε πού εμφανίστηκε στον κόσμο ή κοινωνία αυτή». Ο αγώνας για την απόκτηση της ειρήνης του Θεού, δια της παθοκτονίας, δεν έχει ταραχή, έχει ελπίδα και κατανόηση προς πάντες, αλλά κυρίως, όπως είπε ο Κύριος μετά την Ανάστασή Του στους μαθητές του, τη συνεχή δική Του παρουσία: «εγώ είμαι μαζί σας όλες τις ημέρες ως τη συντέλεια του αιώνα» (Ματθ. 28,20). Όποιος φεύγει από το βασίλειο των ψευδαισθήσεων εξασθενίζοντας τον εγωκεντρισμό του, δύναται να αρχίσει να προγεύεται το εύρος της εκκλησιαστικής χριστιανικής ζωής. «Στην Εκκλησία, γράφει, ο π. Αλέξανδρος Σμέμαν, δεν υπάρχει κανείς χωρισμός μεταξύ «καθιδρύματος» και «ζωής»: ως θεσμός αποτελεί σημάδι της Βασιλείας του Θεού, ως ζωή είναι το μυστήριο της Βασιλείας». Η Ανάσταση του Χριστού γεμίζει με ειρήνη, που δίδεται στον κάθε ένα χωριστά, κατά το μέτρο της δωρεάς του Θεού. Μετά τα παραπάνω, αναπέμπουμε δέηση προς τον Αναστάντα, να φωτίζει εμάς τους χριστιανούς ακολουθώντας τους Αγίους Πατέρες, έχοντες ταπείνωση και αγάπη, να μην είμαστε ούτε σκληροί ούτε μαλακοί, αλλά εκκλησιαστικοί άνθρωποι. Να ειρηνεύει τις ψυχές μας, να φωτίζει αυτούς που κυβερνούν τις τύχες του κόσμου, να παρηγορεί κάθε άνθρωπο που υποφέρει και να δίδει σε όλους την ευλογία Του. Τέκνα αγαπητά και αδελφοί εν Κυρίω, «Ειρηνεύετε με τους εαυτούς σας, και με όλους και φρονούντες ταπεινά, ανυψωθείτε», (ζ΄ ωδή Όρθρου Μ. Δευτέρας).- Χριστός Ανέστη Ο Μητροπολίτης † Ο Γορτύνης και Αρκαδίας Μακάριος
Τρίτη 22 Απριλίου 2014
Εγκύκλιος Αγίου Πάσχα 2014
† Μ Α Κ Α Ρ Ι Ο Σ ΧΑΡΙΤΙ ΘΕΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΓΟΡΤΥΝΗΣ ΚΑΙ ΑΡΚΑΔΙΑΣ Προς Τον Ιερό Κλήρο, τις Μοναστικές Αδελφότητες και τον ευσεβή Λαό της καθ΄ ημάς Ιεράς Μητροπόλεως Γορτύνης και Αρκαδίας Εγκύκλιος Αγίου Πάσχα 2014 Αγαπητοί μου, Εορτάζουμε και φέτος την Ανάσταση του Χριστού εντός της γνωστής κρίσης η οποία επιδείνωσε προϋπάρχοντα προβλήματα, με συνέπειες επί της συνοχής του κοινωνικού ιστού. Παρατηρούμε την υποτίμηση του ανθρώπινου προσώπου, την έξαρση της παραβατικότητας, της ακραίας βίας, της απερίγραπτης εγκληματικότητας, των φρικτών αυτοκτονιών, των κλοπών, της καταφυγής σε εξαρτιογόνες ουσίες και άλλα, τα οποία δημιουργούν προβληματισμό σε κάθε σώφρονα άνθρωπο, για το πού κατευθύνεται ο τόπος μας και οι άνθρωποί του. Επί πλέον, θρηνούμε για τις συνεχιζόμενες απώλειες ανθρώπων σε δυστυχήματα της ασφάλτου πού γεμίζουν την ψυχή με πόνο και με θλίψη. Σκεφτόμαστε, και κατ´ αυτές τις ημέρες, τους ανθρώπους της ανέχειας και της νεοπτωχείας, αλλά και των άλλων ποικίλων αδιεξόδων. Στρέφουμε τη σκέψη μας στους χριστιανούς της Ανατολής πού διώκονται και σφάζονται για την πίστη καθώς επίσης και προς κάθε άλλο άνθρωπο που υποφέρει. Μαζί μ´ αυτά, βλέπουμε και την ευρύτερη παγκόσμια αναταραχή, εντός μιας ομίχλης αβεβαιότητας, η οποία αγκαλιάζει υλοκρατικά τις κοινωνίες. Μας έρχεται στον νου ο λόγος του Κυρίου προς τους μαθητές Του: «Αλήθεια, αλήθεια σας λέω ότι θα κλάψετε και θα θρηνήσετε εσείς, ενώ ο κόσμος θα χαρεί», (Ιωαν. 16,20), του κόσμου αυτού δηλαδή πού κείται στήν πτώση και στους πειρασμούς της ιστορίας, αλλά ο Κύριος δε σταμάτησε εκεί, συνέχισε τον λόγο Του, ως εξής: «Εσείς θα λυπηθείτε, αλλά η λύπη σας θα γίνει χαρά», (Ιωαν. 16,20). Ποιά είναι αυτή η χαρά στην οποία αναφέρεται ο Κύριος και η οποία ξεπερνά το κλάμα και τον θρήνο; Ασφαλώς κάτι άλλο από αυτό που προσλαμβάνει η δική μας «αμαρτωλή φιλοψευδία», κατά τον π. Γεώργιο Φλορόφσκι. Είναι η χαρά που δεν περνά και δεν χάνεται στο κυνήγι του στιγμιαίου. Είναι η χαρά που δεν σταθεροποιείται στην πρόσκαιρη απόλαυση, φεύγει απ΄ αυτήν και κατόπιν επιστρέφει ξανά ο ζόφος και η ψυχική καταχνιά. Η χαρά του Κυρίου δεν κρατιέται ούτε στις ξερές αντιγραφές αντιτύπων που σχηματίστηκαν ανά τους αιώνες, δεν κερδίζεται με την αναμονή της ανταπόδοσης, ούτε πιάνεται σε δίχτυα καμιάς υψηλοφρονούσας απόχης φαινόμενων αρετών, ούτε τερματίζεται η διάρκειά της μετά από ένα αγώνα ή μετά από την κατάθεση μιας άποψης, είναι κάτι πιο πέρα, πολύ δε περισσότερο δεν επιβάλλεται. Αυτή η χαρά είναι ατίμητο δώρο και γέννημα άφατης ειρήνης του πανελέους του Κυρίου, η οποία ανατρέπει τα δεδομένα του κόσμου, αφού είπε: «...την ειρήνη τη δική μου δίνω σ’ εσάς, εγώ δεν σας δίνω ειρήνη καθώς ο κόσμος δίνει», (Ιωαν. 14,27). Ο Κύριος λέει για τη δική Του ειρήνη, μάλιστα δε οι πρώτες λέξεις μετά την Ανάστασή Του ήταν: «Ειρήνη σ’ εσάς», (Λουκ. 24,37). Δυσκολευόμαστε να την προσεγγίσουμε γιατί εκτοπίσαμε βασικά χαρακτηριστικά της ανθρώπινης φύσης όπου, κατά τον Άγιο Μάξιμο τον Ομολογητή, πλάστηκε «άμαχος, ειρηνική, αστασίαστη, προς τον Θεό και τον εαυτό της, δι΄ αγάπης εσφιγμένη» (Ρ.G. 9, 172Β). Δυσκολευόμαστε να βρούμε την εν λόγω ειρήνη, γιατί πολύ απλά, όπως διδάσκει ο νέος Άγιος της Εκκλησίας, Πορφύριος ο Καυσοκαλυβίτης: «Πολλοί λένε ότι η χριστιανική ζωή είναι δυσάρεστη και δύσκολη. Εγώ λέω ότι είναι ευχάριστη και εύκολη, αλλά απαιτεί δύο προϋποθέσεις: ταπείνωση και αγάπη». Να τις δύο προϋποθέσεις για να βιωθεί: «η ειρήνη του Θεού που υπερέχει κάθε νου», (Φιλιπ. 4,7). Γράφει ο Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς: «Όποιος γνωρίζει πόσο κακό έχει συσσωρευτεί και συσσωρεύεται στον κόσμο με τον αγώνα για την απόκτηση υπεροχής, θα καταλάβει πώς ή διδαχή του Χριστού είναι πρόξενος ειρήνης. Μ' αυτήν ξεκίνησε ή μεγαλύτερη και πιο ευλογημένη επανάσταση στην κοινωνία των ανθρώπων - από τότε πού εμφανίστηκε στον κόσμο ή κοινωνία αυτή». Ο αγώνας για την απόκτηση της ειρήνης του Θεού, δια της παθοκτονίας, δεν έχει ταραχή, έχει ελπίδα και κατανόηση προς πάντες, αλλά κυρίως, όπως είπε ο Κύριος μετά την Ανάστασή Του στους μαθητές του, τη συνεχή δική Του παρουσία: «εγώ είμαι μαζί σας όλες τις ημέρες ως τη συντέλεια του αιώνα» (Ματθ. 28,20). Όποιος φεύγει από το βασίλειο των ψευδαισθήσεων εξασθενίζοντας τον εγωκεντρισμό του, δύναται να αρχίσει να προγεύεται το εύρος της εκκλησιαστικής χριστιανικής ζωής. «Στην Εκκλησία, γράφει, ο π. Αλέξανδρος Σμέμαν, δεν υπάρχει κανείς χωρισμός μεταξύ «καθιδρύματος» και «ζωής»: ως θεσμός αποτελεί σημάδι της Βασιλείας του Θεού, ως ζωή είναι το μυστήριο της Βασιλείας». Η Ανάσταση του Χριστού γεμίζει με ειρήνη, που δίδεται στον κάθε ένα χωριστά, κατά το μέτρο της δωρεάς του Θεού. Μετά τα παραπάνω, αναπέμπουμε δέηση προς τον Αναστάντα, να φωτίζει εμάς τους χριστιανούς ακολουθώντας τους Αγίους Πατέρες, έχοντες ταπείνωση και αγάπη, να μην είμαστε ούτε σκληροί ούτε μαλακοί, αλλά εκκλησιαστικοί άνθρωποι. Να ειρηνεύει τις ψυχές μας, να φωτίζει αυτούς που κυβερνούν τις τύχες του κόσμου, να παρηγορεί κάθε άνθρωπο που υποφέρει και να δίδει σε όλους την ευλογία Του. Τέκνα αγαπητά και αδελφοί εν Κυρίω, «Ειρηνεύετε με τους εαυτούς σας, και με όλους και φρονούντες ταπεινά, ανυψωθείτε», (ζ΄ ωδή Όρθρου Μ. Δευτέρας).- Χριστός Ανέστη Ο Μητροπολίτης † Ο Γορτύνης και Αρκαδίας Μακάριος
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου