Τοῦ Παναγιώτη Π. Νούνη
ΣΤΟΧΑΖΟΜΑΙ: Καὶ καλὰ ὅλα αὐτὰ ποὺ θὰ διαβάσετε στὸ ἐν λόγῳ ἄρθρο ποὺ παραπέμπω, περὶ τῶν διαβόητων Γκουροῦ τῆς Ἱνδίας, εἶναι ἐντὸς τῆς πολιτισμικῆς καὶ θρησκευτικῆς παράδοσης τους, ὥστε νὰ δικαιολογοῦν «ἠθικῶς» καὶ τὶς διάφορες ἐγκληματικὲς [ἤ ἀνήθικες] πράξεις τους. Τὸ πρόβλημα ὅμως, εἶναι, ὅτι ἡ Ἑλλαδίτσα καὶ ἡ Κύπρος μας, δὲν ζοῦνε κάτω ἀπὸ τὴν Γκουρουϊστικὴ παράδοση τῶν Ἱνδο(υ)ϊστῶν, ἀλλὰ ὅμως τὸ φαινόμενον τοῦ «ὀρθοδόξου Γκουρουϊσμοῦ» στὰ καθ΄ ἡμᾶς μὲ τὸν μοναστικὸν ὅρο «ὁ Γέροντας», (τοῦ Γέροντα, τὸν Γέροντα, ... ὤ Γέροντα κ.ο.κ.) δίνει καὶ παίρνει θεωρητικῶς ἀλλὰ καὶ πρακτικῶς ἐκτὸς μοναστικῆς Κοινότητας... τὶ θέλω νὰ πῶ; Ὁ ἀνούσιος καὶ νοσηρὸς, ἐξάπαντος μή γόνιμος Γεροντισμός στὰ καθ΄ ἡμᾶς, ἔχει γίνει [μια] ἐκκλησιαστικὴ ἤ καὶ θρησκόληπτη μάστιγα. Ἀδελφὲ καὶ ἀδελφὴ μου ἄν θέλεις μετὰ μανίας Γέροντα καὶ Γερόντισσα, ἀποτάχθου τὸν κόσμον, κανονικὰ, καὶ πήγαινε στὸ μοναστήρι. Μὴ προσπαθεῖς νὰ ἐπιβάλλεις τὴν ὑποκειμενικὴν «Χαρισματικὴν Γεροντολαγνεία» καὶ «Γεροντοπληξία» σου, δηλ. τὴν καμουφλαρισμένη ψυχωτικὴν μανία καὶ προσωποληψία σου, στὸν πλησίον σου. Ὁ κουρασμένος (ψυχοσωματικὰ) πλησίον μας δὲν ἔχει ἀνάγκην ἀπὸ κάποιον περιβόητο καὶ ξακουστὸ «χαρισματοῦχον» Γέροντα ἀλλὰ ἔχει ἀνάγκη (τὴν Πηγὴν τῶν πηγῶν, τὸν «Παλαιὸν τῶν Ἡμερῶν», τὸν «Μεγάλης Βουλῆς Ἄγγελον», τὸν Ἐμμανουήλ, τὸν τῷ ὄντι Ὤντα, τουτέστιν τὸν Θεάνθρωπον Ἰησοῦν Χριστὸν) ἀπὸ ἄρσιν καὶ ἄφεσιν τῶν ἁμαρτιῶν του, τὴν ὁποίαν παρέχει ὁ κάθε καλὸς καὶ ταπεινὸς ὀρθόδοξος Κληρικὸς μὲ τὸ πετραχήλι του. Θέλω νὰ πῶ ὅτι ἀρκετοί περιβόητοι καὶ δῆθεν Γεροντᾶδες, δὲν εἶναι καὶ τόσον «χαρισματούχοι» ἐξ ὅσων λανσάρονται. Ὅπου ἀκοῦτε γιὰ πολλὰ κεράσσια, δὲν χρειάζεται κἄν νὰ πᾶτε ἤ καὶ νὰ πάρετε μικρὸ καλάθι. Ὁ (αὐτο)σκοπὸς τῆς Χριστιανικῆς Ζωῆς δὲν εἶναι νὰ ἀποκτήσουμεν ἅπαντες (καὶ μηδενὸς ἐξαιρουμένου) τινὰ Γέροντα. Οἱ ἔγγαμοι σύζηγοι ἔχουμε «γέροντα» ἤ «γερόντισσα» καὶ ἄλλοι «γεροντόπουλα» ὥστε νὰ ὑποταχθοῦμε ἐλεύθερα καὶ ἀγαπητικὰ σ΄αὐτοὺς. Θέλω νὰ πῶ, ὅτι ὁ ἡσυχαστικὸς θεσμός τοῦ Γέροντα εἶναι καλὸς γιὰ τὸ Μοναστήρι, ἐμεῖς στὸν κόσμον ἔχουμε ἀνάγκη ἀπὸ φωτισμένους πνευματικοὺς πατέρες, καὶ ὄχι ἀπὸ κομπογιαννίτες Γέροντες. Ὄχι γιὰ νὰ προσκολληθοῦμε σὰν τὰ στρείδια ἐπάνω τους, ἀλλὰ γιὰ νὰ διδαχθοῦμε τὴν κατὰ Θεὸν Χάρη καὶ Ἐλευθερία ποὺ μὰς ἀπελευθερώνει ἀπὸ τὴν δουλεία τῶν σωρηδὸν ἀκαθάρτων καὶ δυσβάστακτων ἐθισμῶν ἤ καὶ παθῶν μας. ΕΣΤΙΑΖΩ καὶ ἀντιγράφω τὸ ἐπόμενο σημεῖο:
«Επίσης, το 2014 κατηγορήθηκε ότι παρότρυνε 400 περίπου άρρενες οπαδούς του να υποβληθούν σε ευνουχισμό, ώστε με αυτό τον τρόπο «να ενωθούν με το Θεό»… Όπως ισχυρίζεται, οι οπαδοί των γκουρού υφίστανται πλύση εγκεφάλου (are brainwashed) σε τέτοιο βαθμό, ώστε να δικαιολογούν το βιασμό. «Μερικές γυναίκες οπαδοί, είπαν ότι τα κορίτσια είχαν βιασθεί από τον γκουρού εις ένδειξη μετανοίας», λέει ο Nayak, «και ότι στην πραγματικότητα τους έκανε χάρη βιάζοντάς τις…». (Πηγή: http://aktines.blogspot.com.cy/2017/11/blog-post_720.html#more ). Σήμερα, ἀρκετοὶ οἱ ἐν τῷ κόσμῳ «ὀρθόδοξοι» μεγαλοΓεροντᾶδες, ποὺ προσπαθοῦν ἀπέλπιδα σώνει καὶ καλὰ νὰ «γεροντοποιήσουν» ἀδιακρίτως τὴν ὀρθόδοξη Καθολικὴν Ἐκκλησία παροτρύνουν ἤ χειραγωγοῦν χιλιᾶδες ὀπαδούς των, ὄχι γιὰ νὰ εὐνουχίσουν τὰ γεννητικά τους ὄργανα, ἀλλὰ γιὰ νὰ εὐνουχίσουν τὶς ἐγκεφαλικὲς καὶ διανοητικὲς λειτουργίες τους, καὶ ἐννοῶ τὸν εὐνουχισμὸν τῆς λογικῆς καὶ τῆς κριτικῆς των σκέψης. Ὅπως ἀκριβῶς διενεργοῦν, τὰ πολιτικά κόμματα, γιὰ νὰ ἐλέγχουν τὰ μέλη τους. Ὠς ἔνδειξη μετανοίας τῶν ὀπαδῶν τους, θεμελειώνεται ὁ «διακριτικὸς βιασμός» τῆς ψυχοσωματικῆς καὶ διανοητικῆς ὀντότητος τοῦ πειθήνιου ὑποτακτικοῦ. Ὁ πανάγαθος Θεός μᾶς ἐχάρησε ἕναν [ἀνεξερεύνητο καὶ πολύτιμο] ἐγκέφαλον, γιὰ τὴν λογικὴν ἐνέργεια, καὶ οἱ ἀδιάκριτοι Γκουροῦδες τῶν ὀρθοδόξων, μεθοδεύουν πνευματικὴν καὶ διανοητικὴν λωβοτομὴν. Ἄνθρωποι ἐν τῷ κόσμῳ καὶ χαίρονται χαρὰν μεγάλην διότι γιὰ ὅλα μεριμνὰ καὶ σκέφτεται ὁ Γέροντας τους. Καὶ μόλις ὁ διαβόητος Γέρων, διαπράξει μιὰ ἐξόφθαλμη ματσαράγκα ἤ μπαγαποντιὰ, ὁ προσωπολάτρης ὀπαδὸς βομβαρδίζεται ἀπὸ εὔλογες καὶ λογικὲς ἀμφιβολίες καὶ δῆθεν «πονηροὺς λογισμοὺς» καθότι χάνει τὸν κόσμον κάτω ἀπὸ τὰ πόδια του καὶ θεωρεῖ, συναισθηματικῶς, ὅτι ἤρθε καὶ ἡ συντέλεια τοῦ κόσμου. Ὁ νοσηρός Γεροντισμὸς, ὁ τᾶδε ἤ ὁ δείνα κομπογιαννίτης καὶ ἀφώτιστος Γέροντας ἀφήνει ἐν τέλει ἀθεράπευτους τοὺς ἀνθρώπους-ὀπαδούς του, ἀφώτιστους, [παραπληροφορημένους], ἀποπροσανατολισμένους, ἀβοήθητους, λωβοτομημένους ἐπὶ σειρά ἐτῶν νὰ κάνουν τὸν «πνευματικὸν ἀγώνα» τους. Ἄραγε τὶ σόϊ πνευματικὸς ἀγώνας γίνεται, χωρὶς νὰ χρησιμοποιῶ τὰ δώρα τοῦ Θεοῦ; Ὁ ἐν κόσμῳ ἀγώνας αὐτὸς θεμελιώνεται, ἐπάνω στὴν ἀπόλυτην μοναστικὴν ἀρχὴν, ὅτι ὁ κάθε Γέρων εἶναι ἕνας μικρός θεός ἐπὶ γῆς [ὁ ἀπὸ μηχανῆς θεός], μιὰ ἱερὴ ἀγελάδα, ἕνας ἀλάθητος καὶ ἀναμάρτητος ἅγιος ἐν ζωῇ, ποὺ ἄν καὶ μόνον ἄν προκύψει κάποτε καὶ ἁμαρτήσει, ὁ ὑποτακτικὸς μαθητὴς δὲν ἔχει κανένα ἀπολύτως δικαίωμα νὰ κρίνει τὴν ὅποιαν ἁμαρτητικὴν του ἐνέργειαν. Βέβαια, σ΄ αὐτὸ εἰδικὰ τὸ σημεῖον, ὑφίσταται μία παρανόησις καὶ παρερμηνεία: πρόκειται καθαρά, γιὰ τὴν διάκριση ἁμαρτητικῶν ἐνεργειῶν. Ἄν ὁ Γέρων διαπράξει ἰδιωτικὰ καὶ κρυφὰ τὴν ἁμαρτίαν του, τότε πράγματι δὲν ἔχουμε τὸ δικαίωμα νὰ τὸν κρίνουμε, διότι διενεργοῦμε κρίση ἐπὶ τοῦ ἰδιωτικοῦ βίου του καὶ ἄρα κατάκριση. Βέβαια, καὶ αὐτό δὲν εἶναι ἀπόλυτα ὀρθόν, διότι ὁ ἱερὸς Χρυσόστομος μᾶς ἐντέλει νὰ διερευνοῦμεν καὶ νά ἐξετάζουμεν τὸν βίον τῶν ἐκκλησιαστικῶν ταγῶν μας.
[Ἄν ἦτο ἁμαρτία καὶ ἱεροκατάκριση, νὰ διερευνοῦμε ἐνδελεχῶς ταὶς πράξεις τῶν ἐκκλησιαστικῶν ταγῶν μας πῶς καὶ γιατὶ ἄραγὲ ἕνας ἅγιος τοῦ Θεοῦ νὰ μᾶς προτρέπει τέτοιον πράγμα;]
Ὅμως, ἄραγε, ὁ Γέρων, ἤ καὶ ὁ κάθε ἄλλος ἐκκλησιαστικός ταγός εἶναι ἰδιώτης ἤ, μήπως δημόσιο πρόσωπο μὲ ἐκκλησιαστικὸν ἀξίωμα; Προφανῶς ὄχι, δὲν εἶναι ἰδιώτης, ἀλλὰ εἶναι δημόσιον πρόσωπον!... ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ: Συνεπῶς ἅπαντες ὑπόκεινται σὲ κριτικήν. [Κανένας μας δὲν εἶναι ὑπὲρ ἄνω κριτικῆς]. Καὶ τὰ δημόσια πρόσωπα, καὶ δὴ οἱ (ἐπίσκοποι) Γεροντάδες, θὰ πρέπει νὰ κρίνονται συστηματικὰ καὶ ἰδιαίτερα οἱ ἐν δήμῳ κακόδοξες καὶ ἁμαρτητικὲς ἐνέργειές τους καθόσον μᾶς ἐντέλει ὁ Ἀπόστολος Παῦλος («Τοὺς ἁμαρτάνοντας ἐνώπιον πάντων ἔλεγχε, ἵνα καὶ οἱ λοιποί φόβον ἔχωσι», Πρὸς Τιμόθεον Α΄, Ε΄, 20). Ἄν δὲν τοὺς ἀρέσει ἡ δημόσια κριτικὴ νὰ ἀποταχθῶσι τὸ ἐκκοσμικευμένο καὶ κοσμικὸ τους φρόνημα καὶ νὰ παραιτηθοῦν ἀπὸ τὰ δημόσια ἐκκλησιαστικὰ τους αξιώματα καὶ νὰ βροῦν ἕνα κελάκι νὰ ἡσυχάσουν.
Τοῦ Παναγιώτη Π. Νούνη Ὀρθόδοξος Θεολογῶν
FB: https://web.facebook.com/panagiotisnouni
Twitter: https://twitter.com/panagiotisnoun1
@: panagiotisnounis@gmail.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου