Σάββατο 26 Οκτωβρίου 2013

Θυμός καί ὀργή

Δύο πράγματα κι ἐσύ ν’ ἀποφεύγεις:
·                    Νά μή θεωρεῖς τόν ἑαυτό σου ἄξιο γιά ἐπαίνους
·                    καί νά μή νομίζεις κανέναν κατώτερό σου.
Μέ τόν τρόπο αὐτό ποτέ δέν θ’ ἀνάψει μέσα σου ὁ θυμός γιά τίς προσβολές πού σοῦ γίνονται.

                                                    
 

Τόν θυμό σου νά τόν στρέφεις ἐναντίον τοῦ ἀνθρωποκτόνου διαβόλου, πού εἶναι ὁ πατέρας τοῦ ψεύδους καί ὁ πρόξενος κάθε ἁμαρτίας. Να εἶσαι ὅμως σπλαχνικός μέ τόν ἀδελφό σου, γιατί ἄν συνεχίσει ν’ ἁμαρτάνει, θά παραδοθεῖ στό αἰώνιο πῦρ μαζί μέ τόν διάβολο.
Ὅπως διαφέρουν οἱ λέξεις θυμός καί ὀργή, ἔτσι διαφέρουν καί οἱ σημασίες τους.
Θυμός εἶναι μια ἔντονη ἔξαψη κι ἕνα ξέσπασμα τοῦ πάθους.
Ἐνῶ ὀργή εἶναι μια μόνιμη λύπη καί μιά διαρκής τάση γιά ἐκδίκηση, σά νά φλέγεται ἡ ψυχή ἀπό τόν πόθο ν’ ἀνταποδώσει τό κακό.
Οἱ ἄνθρωποι ἁμαρτάνουν καί μέ τίς δυό καταστάσεις. Ἄλλοτε ὁρμοῦν ἀπερίσκεπτα νά χτυπήσουν ὅσους τούς προκάλεσαν καί ἄλλοτε καιροφυλακτοῦν δόλια νά ἐκδικηθοῦν ὅσους τούς λύπησαν.
Ἐμεῖς καί τά δύο πρέπει νά τ’ ἀποφεύγουμε. Ἄς συμμορφωθοῦμε, λοιπόν, μέ τήν ἐντολή τοῦ Ἀποστόλου Παύλου: «πᾶσα πικρία καὶ θυμὸς καὶ ὀργὴ καὶ κραυγὴ καὶ βλασφημία ἀρθήτω ἀφ᾿ ὑμῶν σὺν πάσῃ κακίᾳ» ( Ἐφ. 4, 31 ),
καί ἄς περιμένουμε τήν ἐκπλήρωση τῆς ὑποσχέσεως πού ἔδωσε ὁ Κύριος στούς πράους: «μακάριοι οἱ πραεῖς ὅτι αὐτοί κληρονομήσουσιν τήν γῆν» ( Ματθ. 5, 5 ).
Μέγας Βασίλειος

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου