Ἡ ἀντιμετώπιση τῶν ἀσθενειῶν.

"ΧΕΙΡΑΓΩΓΙΑ ΣΤΗΝ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΖΩΗ"

Ὅσιος Θεοφάνης ὁ Ἔγκλειστος

Ὅλα δίνονται ἀπό τόν Θεό. Καί ὅλα δίνονται γιά τή σωτηρία μας. Μ' αὐτή τή σκέψη νά δεχθεῖς κι ἐσύ τήν ἀσθένειά σου, εὐχαριστώντας τόν Θεό, πού φροντίζει γιά τή σωτηρία σου. Τώρα, τό πῶς συντελεῖ στή σωτηρία μας ὁ,τιδήποτε παραχωρεῖ ὁ Κύριος, μόνο Ἐκεῖνος τό γνωρίζει. Ἐμεῖς συνήθως δέν μποροῦμε νά τό ἀντιληφθοῦμε. Στέλνει λ.χ. μιά συμφορά:

• ἄλλοτε γιά νά μᾶς παιδαγωγήσει,
• ἄλλοτε γιά νά μᾶς ἀφυπνίσει πνευματικά,
• ἄλλοτε γιά νά μᾶς γλυτώσει ἀπό ἕνα μεγαλύτερο κακό, 
• ἄλλοτε γιά νά μᾶς αὐξήσει τόν οὐράνιο μισθό, 
• ἄλλοτε γιά νά μᾶς ἀπαλλάξει ἀπό κάποιο πάθος κ.ο.κ.

Ἐσύ, λοιπόν, ν' ἀναλογίζεσαι τίς ἁμαρτίες σου καί νά λές: "Δόξα σ' Ἐσένα, Κύριε, πού μέ τιμωρεῖς δίκιαι!". Νά συλλογίζεσαι ὅτι πρωτύτερα εἶχες ξεχάσει τόν Θεό καί νά λές: "Δόξα σ' Ἐσένα, Κύριε, πού μοῦ ἔδωσες ἀφορμή καί γνώση γιά νά Σέ θυμᾶμαι συχνά!". Νά σκέφτεσαι ὅτι, ἄν ήσουν ὑγιής, πιθανότατα δέν θά ἔκανες τό καλό, καί νά λές: "Δόξα, σ' Ἐσένα, Κύριε, πού μ' ἐμπόδισες ἀπό τήν ἁμαρτία!". Ἄν ἀντιμετωπίζεις μ' αὐτόν τόν τρόπο καί μ' αὐτές τίς σκέψεις τήν ἀσθένειά σου, τό φορτίο σου θά γίνει πολύ ἐλαφρό.

Ἀπό τό ἄλλο μέρος, μολονότι οἱ ἀσθένειες παραχωροῦνται ἀπό τόν Θεό, ἡ φροντίδα γιά τή θεραπεία δέν εἶναι ἁμαρτία. Γιατί τόσο ἡ ἰατρική ἐπιστήμη, ὅσο καί τά φάρμακα εἶναι δῶρα κι αὐτά τοῦ Θεοῦ στό ἀνθρώπινο γένος. Καταφεύγοντας, λοιπόν, στούς γιατρούς, πάλι στόν Θεό καταφεύγουμε. 

Μέσ' ἀπό τήν ἀρρώστια ἄς μαθαίνουμε καί ἄς ἀποκτοῦμε τήν ταπείνωση, τήν ὑπομονή, τή γενναιοψυχία, τό αἴσθημα τῆς εὐγνωμοσύνης πρός τόν Θεό. Ἀνθρώπινη, βέβαια, εἶναι ἡ ἀνυπομονησία, ἡ λιποψυχία. Μόλις, ὄμως, ἐμφανιστεῖ, πρέπει νά τή διώχνουμε. Ὅλες οἱ δύσκολες καταστάσεις ἔχουν ἕνα βάρος, αὐτό πού πρέπει νά σηκώσουμε, αὐτό πού πρέπει νά ὐπομείνουμε. Χωρίς βάρος, δέν μποροῦμε νά μιλᾶμε γιά ὐπομονή. Πάντως, ἡ ἐπιθυμία

Ἀρρώστια: ἄλλη μία σκάλα πού ἀνεβάζει στήν Βασιλεία!

ἀπαλλγῆς ἀπό τό βάρος δέν εἶναι ἐφάμαρτη. Εἶναι φυσική ἀνάγκη τῆς ψυχῆς. Ἁμαρτία διαπράττουμε ὅταν, ἀπό τή φυσική αὐτή ἀνάκγη, ὁδηγούμαστε στήν ἀδημονία καί τό γογγυσμό. Αν νιώσεις μέσα σου κάτι τέτοιο, ἀπομάκρυνέ το ἀμέσως, εὐχαριστώντας τόν Θεό. 

Ἄν άρρωστήσατε ἀπό ὑπαιτιότητά σας, μετανοῆστε ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ καί ζητῆστε Του συγχώρηση, ἐπειδή δέν φυλάξατε τό δῶρο τῆς ὐγείας, τό δῶρο που Ἐκεῖνος σᾶς πρόσφερε. Ἄν πάλι ἠ ἀρρώστια σας παραχωρήθηκε ἀπό τόν Κύριο-γιατί τυχαῖα τίποτε δέν γίνεται-, εὐχαριστῆστε Τον ἐγκάρδια. Καί ἡ ἀρρώστια, βλέπετε, εἶναι θεῖο δῶρο, γιατί ταπεινώνει, μαλακώνει τήν ψυχή καί ἀπαλλάσσσει ἀπό τίς πολλές μέριμνες.

ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΠΑΡΑΚΛΗΤΟΥ

 ΚΑΙΟΜΕΝΗ ΒΑΤΟΣ