"Πολύ ἰσχύει δέησις Μητρός πρός εὐμένειαν Δεσπότου"

 

Ὅταν ἡ Βηρσαβεέ μητέρα τοῦ Βασιλέως Σολομῶντος εἰσῆλθεν εἰς τό Παλάτιον, ὁ Βασιλεύς ἐσηκώθη ἀπό τόν θρόνον του καί τῆς ἔδωσε θέσιν ἐκ δεξιῶν του. Τοῦ εἶπε δέ ἐκείνη ὅτι ἤθελε μίαν χάριν καί ὁ Βασιλεύας ἀπεκρίθη: "αἴτησαι Μῆτερ ἐμή, ὅτι οὐκ ἀποστρέψω σε". Ὅταν ἡ Θεοτόκος μετέστη ἀπό τήν γῆν εἰς τούς οὐρανούς τήν ἐδέχθη ὁ Μονογενής Υἱός της, καθώς μᾶς πληροφορεῖ τό Πνεῦμα τό Ἅγιον διά στόματος τοῦ Δαυΐδ· "Παρέστη ἡ Βασίλισσα ἐκ δεξιῶν Σου" δηλ. ἐπάνω ἀπό ὅλους τούς χορούς τῶν Ἁγίων, τά τάγματα τῶν Ἀγγέλων, Ἀρχαγγέλων, Χερουβείμ καί Σεραφείμ, καί ἐκάθιεν εἰς τά δεξιά Του εἰς τόν Θρόνον τῆς Βασιλευούσης Θεότητος. Ἐκεῖ δέ φαίνεται νά τῆς λέγει: "Αἴτησαι Μῃτερ ἐμή, ὅτι οὐκ ἀποστρεψω σοι". Μητέρα μου ἐκλελεγμένη ἐκ πασῶν τῶν γενῶν, Εὐλογημένη ἀνάμεσα εἰς ὅλας τάς γυναῖκας, εἶσαι Κεχαριτωμένη, πλήρης χάριτος εἰς τήν γῆν, πλήρης δόξης εἰς τόν Οὑρανόν. 

Αἴτησαι τήν ὑγείαν τοῦ ἀσθενοῦς, τήν ἐλευθερίαν τῶν αἰχμαλώτων, τήν σωτηρίαν τοῦ ταξειδιώτου, τήν κυβέρνησιν τοῦ θαλασσοπόρου, τοῦ γεωργοῦ τήν καρποφορίαν, τήν χάριν διά τόν ἀμετανόητον ἁμαρτωλόν νά ἐπιστρέψῃ εἰς μετάνοιαν, ἄς γίνῃ τό θέλημά σου. Ἡ ἐκπλήρωσις τῆς αἰτήσεως τῶν Ἁγίων εἶναι χάρις τῆς Μητρός Του, εἶναι χρέος διότι εἶναι Υἱός Της. Νόμος εἶναι νά τιμᾶ ὁ υἱός τήν Μητέρα. 

Ὁ Νικομηδείας δέ Γεώργιος διά τήν Θεοτόκον λέγει τά ἑξῆς: "Τήν σήν γάρ δόξαν ὁ Κτίστης ἰδίαν εἶναι οἰόμενος ὡς Υἱός, σχεδόν λύων τό χρέος, ἐκπληροῖ τάς αἰτήσεις".

Τώρα ἡμεῖς οἱ ἁμαρτωλοί τῶν ὁποίων αἱ ἁμαρτίαι ὑπερέβησαν τάς ἁμαρτίας, τελωνῶν, πορνῶν, ληστῶν, συνεπείᾳ τῶν ὁποίων ὁ Θεός ὠργίσθη, οἱ Ἅγιοι, ἀντί νά μεσιτεύσουν, μᾶς κατηγοροῦν, τό χρέος τῶν ἁμαρτιῶν μας μέγα, ἄς μή ἀπελπισθῶμεν διότι "πολύ ἰσχύει δέησις Μητρός πρός εὐμένειαν Δεσπότου" ὑπό ἕναν ὅρον ὅμως, ὅρον ἀπαράβατον, ὅτι, ἐν ταπεινώσει, μετανοίᾳ καί ἐξομολογήσει, θά ζητήσωμεν ἀπό τήν Μητέρα τοῦ Θεοῦ μας, νά μεσιτεύσῃ πρός τόν Υἱόν Της διά νά μᾶς χαρίση, κατά τήν διάρκειαν τῆς παρούσης ζωῆς μας, ὁλόκληρον τήν σωτήριον μετάνοιαν. Διότι ὅταν ὁ Ἀντίπαρος ἔγραψε τόσα πρός τόν Μ. Ἀλέξανδρον ἐναντίον Ὀλυμπιάδος τῆς Μητρός του, τοῦ ἀπεκρίθη ἐκεῖνος, μά δέν ἠξεύρεις ὅτι ἕνα δάκρυον τῆς μητρός πολλάς διαβολάς ἐξαλείφη;

Δι' αὐτό πρέπει νά γνωρίζωμεν ὅτι ἕνα δάκρυον τῆς Θεοτόκου, μία μεσιτεία, ἕνας λόγος, ἕν νεῦμα, ἔχει δύναμιν νά ἀλλάξῃ τήν ὀργήν καί ἀγανάκτησιν τοῦ Θεοῦ, εἰς ἔλεος καί εὐσπλαγχνίαν. Ἡμεῖς εἴμεθα ἡ ξηρά καί ἄκαρπος γῆ πού δέν βλαστάνει πρά ἀκάνθας ἁμαρτιῶν, τό πλῆθος τῶν ὁποίων ἐμποδίζουν τήν παρρησίαν πρός τόν Δεσπότην Χριστόν, ἄς παρακαλέσωμεν λοιπόν τήν Θεοτόκον νά μᾶς λυτρώσῃ ἀπό τήν ὀργήν τοῦ Υἱοῦ Της, διότι "μέγας ὁ θυμός τοῦ Κυρίου, ὅς ἐκκαίκαυται ἐν ὑμῖν".

  

κόλασιν καί τιμωρίαν, ἀλλά τιμήν καί στεφάνους". Ἄς μή χάσωμεν χρόνον, σήμερον, ἐάν εἶναι δυνατόν, χωρίς νά Διότι ἕως πότε θά μᾶς περιμένει; Εὔσπλαγχνος καί πολυέλεος, καί καρόθυμος ὑπάρχει, ἀλλά ἅς μή παραβλέψωμεν τήν συμβουλήν πού μᾶς δίδει ὁ Θεός Χρυσόστομος. "Μή τῆς μακροθυμίας αὐτοῦ καταφρονῶμεν (λέγει) ἀλλά θησαυρίσωμεν ἑαυτοῖς, μή ὀργήν, ἀλλά σωτηρίαν, μή κόλασιν καί τιμωρίαν, ἀλλά τιμήν καί στεφάνους". Ἄς μή χάσωμεν χρόνον, σήμερον, ἐάν εἶναι δυνατόν, χωρίς νά περιμένωμεν αὔριον, διότι ἡ ἀναβολή εἶναι το μεγαλύτερον ἐμπόδιον τῆς σωτηρίας μας· ἄς λουσθῶμεν, ἄς καθαρισθῶμεν εἰς τό μυστήριον τῆς ἐξομολογήσεως μέ τήν βεβαιότητα ὅτι ἠ μέν Θεοτόκος θά ὑπάρχει δι' ἠμᾶς ἡ καταφυγή, ἡ ἐλπίς, ἡ Μητέρα μας, ὁ δέ Υἱός της, κατά τόν παρήγορον τῶν ἁμαρτωλῶν πάλιν θείον Χρυσόστομον, διά τῆς ἐξομολογήσεως κερδίζομεν ἀγάπην Χριστοῦ, καί ἁμαρτωλοί ὐπάρχοντες γενώμεθα ἄξιοι τῆς οὐρανῶν βασιλείας. "Ὦ φιλανθρωπίας μέγεθος (λέγει), ὦ ἀγαθότητος ὑπερβολή, τόν ἡμαρτηκότα, ἐπάν ὁμολογήσῃ τά ἡμαρτημένα, καί τήν ἑξῆς ἀσφάλειαν ἐπιδείξηται, ἀθρόον ὁ Θεός· δίκαιον ἀποφαίνει".

ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΦΙΛΟΘΕΟΣ ΜΑΡΤΥΡΙΑ

Ἔκδοσις "ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΚΥΨΕΛΗ"

Θεσσαλονίκη 

ΥΠΕΡΑΓΙΑ ΘΕΟΤΟΚΕ ΣΩΣΟΝ ΜΕ, ΔΟΞΑ ΣΟΙ!

ΚΑΙΟΜΕΝΗ ΒΑΤΟΣ