῎Εργα καί διδακτικοί Λόγοι τοῦ π. Κλεόπα.Μέρος α’

hristospanagia5

 ῎Εργα καί διδακτικοί Λόγοι τοῦ π. Κλεόπα

Ἡ ζωή καί οἱ ἀγῶνες τοῦ Γέροντος π. Κλεόπα Ἡλίε

π.Ἰωαννίκιος  Μπάλαν
1. ‘Ο π. Κλεόπας εἶχε μεγάλη εὐλάβεια στήν Μητέρα τοῦ Κυρίου μας, τήν «Βασίλισσα τῶν Χερουβείμ καί Σεραφείμ καί Δέσποινά μας. . . » Γι’αὐτό δέν ὑπῆρχε ἡμέρα πού νά μή διαβάση τούς Χαιρετισμούς της καί τό Θεοτοκάριο.
2. ῎Ελεγε ὁ π. Κλεόπας:«Γνωρίζετε ἐσεῖς ποιά εἶναι ἡ Κυρία Θεοτόκος; Αὐτή εἶναι ἡ Βασίλισσα τῶν Χερουβείμ, ἡ Βασίλισσα ὅλης τῆς Δημιουργίας, ὁ Οἶκος τῆς σαρκώσεως τοῦ Θεοῦ Λόγου, ἡ θύρα τοῦ Φωτός, διότι τό ἄπειρο καί νοερόν Φῶς δι’ Αὐτῆς ἦλθε στόν κόσμο.
Αὐτή εἶναι ἡ Πύλη τῆς ζωῆς, διότι ἡ Ζωή ὁ Χριστός δι’ Αὐτῆς ἦλθε στόν κόσμο. Αὐτή εἶναι ἡ κεκλεισμένη Πύλη διά τῆς ὁποίας δέν εἰσῆλθε κανείς μέσα ἐκτός ἀπό τόν Κύριο, ὅπως μᾶς λέγει ὁ Προφήτης ‘Ιεζεκιήλ».

3. ‘Ακόμη ἔλεγε: «’Η Κυρία Θεοτόκος εἶναι ἡ οὐράνια κλῖμαξ καί ἡ γέφυρα πού μᾶς ἑνώνει μέ τόν οὐρανό. Εἶναι ἡ Περιστερά ἡ ὁποία ἐξήρανε τόν κατακλυσμό τῶν ἁμαρτιῶν μας, καθώς καί ἐκείνη ἡ περιστερά τοῦ Νῶε ἐπεβεβαίωσε τήν ξηρασία, μετά τόν κατακλυσμό. Αὐτή εἶναι ἡ θεία Λαμπάδα, διότι δέχθηκε τό θεῖο φῶς. ‘Η Μητέρα τοῦ Κυρίου μας εἶναι ἡ Νύμφη τοῦ Πατρός, ἡ Μητέρα τοῦ Λόγου καί ἡ ‘Εκκλησία τοῦ ‘Αγίου Πνεύματος». 4. ῎Ελεγε πάλι: ῞Οταν βλέπης τήν Εἰκόνα τῆς Θεοτόκου μέ τό Θεῖον Βρέφος στίς ἀγκάλες της, γνωρίζεις τί βλέπεις ἐκεῖ; Εἶναι ὁ οὐρανός καί ἡ γῆ! ‘Ο οὐρανός εἶναι ὁ Χριστός, πού εἶναι πολύ ἀνώτερος τῶν οὐρανῶν&ὁ Δημιουργός τοῦ οὐρανοῦ καί τῆς γῆς. ‘Ενῶ ἡ Θεοτόκος ἀντιπροσωπεύει τήν γῆ, δηλαδή ὅλους τούς λαούς πού κατοικοῦν ἐπάνω στήν γῆ, διότι αὐτή προέρχεται ἀπό τό ἰδικό μας γένος. Προέρχεται ἀπό βασιλική καί ἀρχιερατική γενεά.
5. ῎Ελεγε ὁ Γέροντας:  «Οἱ βραχίονες τῆς Κυρίας Θεοτόκου εἶναι πολύ δυνατοί, ἀπό ὅ, τι εἶναι οἱ ὦμοι τῶν Χερουβείμ καί τῶν μακαρίων Θρόνων. Λοιπόν ποιός κρατεῖ τήν Κυρία Θεοτόκο στήν ἀγκαλιά του; Θά γνωρίζετε ποιός τήν κρατεῖ. Αὐτός ὁ ὁποῖος ἔκανε τόν οὐρανό καί τήν γῆ καί ὅλα τά ὁρατά καί ἀόρατα».
6. Πάλιν ἔλεγε: «Γνωρίζετε ἐσεῖς ποιά εἶναι ἡ Μητέρα του Κυρίου μας καί πόσο ἀγαπᾶ καί πόση ἡ δύναμίς της καί πόσο τό ἔλεός της; Εἶναι ἡ Μητέρα μας, ἡ ὁποία ἔχει ἔλεος γιά τούς πτωχούς καί τίς χῆρες καί τούς λοιπούς Χριστιανούς. Πάντοτε προσεύχεται στόν Σωτῆρα Χριστό γιά ὅλους μας».
7. Σχεδόν σέ κάθε κήρυγμά του ὁ π. Κλεόπας ἐρωτοῦσε τούς Χριστιανούς: «῎Εχετε τήν Εἰκόνα τῆς Παναγίας μας στό σπίτι σας; Καντήλι μπροστά στήν εἰκόνα της ἔχετε;»Κατόπιν τούς συμβούλευε:«Νά πάρετε τήν Προστάτιδα καί Βοηθό μας τήν Μητέρα μας πού εἶναι στούς οὐρανούς καί στήν γῆ νά τήν βάλετε στά σπίτια σας! Αὐτή εἶναι ἡ Βασίλισσα τοῦ οὐρανοῦ καί τῆς γῆς!
‘Εάν θά πάρετε Αὐτή τήν Προστάτιδα στά σπίτια σας καί τῆς διαβάζετε κάθε πρωῒ μέ τό καντήλι της ἀναμμένο τούς Χαιρετισμούς της καί τό βράδυ τήν Παράκλησίν της, θά τήν ἔχετε βοηθό σ’ ὅλη τήν ζωή σας καί τήν στιγμή τοῦ θανάτου σας καί τήν ἡμέρα τῆς Κρίσεως. . . Γνωρίζετε πόσο δύναται νά βοηθήση ὁ Θεοτόκος Μητέρα μας μπροστά στό Θρόνο τῆς Παναγίας Τριάδος; ‘Εάν δέν ὑπῆρχε Αὐτή, πιστεύω ὅτι αὐτός ὁ κόσμος θά ἐχάνετο ἀπό πολύ παλαιότερα!»
8. Σ’ αὐτούς πού ἤρχοντο στίς ‘Ακολουθίες τῆς ἐκκλησίας τούς ἔλεγε: «’Εδῶ κάνουμε μεγάλες ‘Ακολουθίες, ἀλλά, ἐάν ὁ ἄνθρωπος δέν κάνει τίποτε, ἐκπληρώνεται αὐτό πού λέγει ἡ ‘Αγία Γραφή: «῞Οταν ὁ ἕνας προσεύχεται καί ὁ ἄλλος δέν προσεύχεται, ὁ ἕνας κτίζει καί ὁ ἄλλος γκρεμίζει! Λοιπόν, αὐτή τήν συμβουλή σᾶς δίνω: »«Μετά τήν πρωϊνή προσευχή νά διαβάζετε τόν ‘Ακάθιστο ῞Υμνο τῆς Θεοτόκου μέ τό καντήλι της ἤ τό κερί ἀναμμένο. Καί θά ἰδῆτε ὅτι ἡ Θεοτόκος θά εἶναι στήν ζωή σας πρόθυμος βοηθός».
9. ῎Ελεγε  ἕνας μαθητής του: «῞Οταν ἦλθα στόν π. Κλεόπα, τοῦ εἶπα ὅτι θέλω νά μείνω στό Μοναστήρι. Τότε ἡ Πανοσιότης του μοῦ εἶπε: «’Εάν ἀπεφάσισες νά πειθαρχῆς σέ τρία ξύλα τήν ἡμέρα (τόν κόπανο τῶν ‘Ακολουθιῶν γιά ῎Ορθρο, ‘Εσπερινό καί ‘Απόδειπνο) καί νά τρώγης μία φορά τήν ἡμέρα, τότε ἠμπορεῖς νά μείνης στό Μοναστήρι!» Αὐτά τά λόγια του μ’ ἐνίσχυσαν καί μέ παρεκίνησαν ν’ ἀποφασίσω. Κατάλαβα ὅτι πρέπει νά γιγαντώσω τό θέλημά μου καί τότε ὁ Θεός θά μέ βοηθήση».
10. Πολλές φορές ὁ π. Κλεόπας ἔλεγε: «Τί εἴμεθα ἐμεῖς; ῞Ενα χωμάτινο χέρι ἐπάνω σ’ ἕνα τάφο! ‘Από τήν καλή γῆ ἐπλάσθημεν, ἀλλά τήν ἐμολύναμε καί πᾶμε πάλι στήν γῆ καί μολύνουμε τό ἔδαφός της! Λοιπόν, τί εἴμεθα ἐμεῖς;  Τροφή τῶν σκουληκιῶν!»
11. ‘Ο π. Κλεόπας ἐπανελάμβανε συχνά: «Αὔριο, μεθαύριον πηγαίνω στόν Χριστό! Αὔριο ἀναχωρεῖ ὁ σαπισμένος γέρος! Αὔριο δέν θά ἰδῆτε παρά ἕνα σταυρό στόν τάφο μου! Αὔριο, μεθαύριο, αἰωνία ἡ μνήμη στόν σακάτη τόν γέρο! ‘Ιδού ἕνα σαράβαλο δεμένο μέ ἕνα σύρμα! Αὔριο πηγαίνω στά ἀδέλφια μου. Αὐτοί μέ καλοῦν: «῎Αϊντε, ἀδελφέ! ῎Αφησε τίς συζητήσεις μέ τούς ἀνθρώπους!»
12. Πολλές φορές, ὅταν κάποιος τοῦ ηὔχετο: «Χρόνια πολλά, πάτερ, νά ζήσης», ἡ Πανοσιότης του τόν σταματοῦσε καί τοῦ ἔλεγε: «῎Οχι ἔτσι, ἀλλά λέγε μου:  «Αἰωνία ἡ μνήμη, αἰωνία σου ἡ μνήμη, πάτερ!» ῎Η πάλιν ἔλεγε: «Χρόνια σου πολλά, βρωμισμένε γέρο!»
13. Σ’ αὐτούς πού τοῦ ἔλεγαν ὅτι εἶναι κυριευμένοι ἀπό τά πάθη τῆς ἀκολασίας, συχνά τούς ἔλεγε ὁ Γέροντας: «Θάνατος, θάνατος, θάνατος! Φέρετρο, φτυάρι, χῶμα, κασμᾶς. . . ‘Ο Μέγας Βασίλειος μᾶς λέγει: «’Εάν θά ἰδῆς τήν πιό ὡραία γυναῖκα τοῦ κόσμου, φέρε τότε τόν νοῦ σου στό μνῆμα της, λίγες ἡμέρες μετά τόν θάνατό της. Τόση βρώμικη μυρουδιά καί σαπίλα μέ ὑγρά θά ἐξέρχωνται ἀπό τό σῶμα της, ὥστε ὅλα τά ἀποχωρητήρια τοῦ κόσμου δέν θά μυρίζουν τόσο πολύ». ‘Ιδού τί ἐπιθυμεῖτε νά ἀπολαύσετε.
14. ῞Οταν κάποιος ἤθελε νά τόν φωτογραφήση ὁ π. Κλεόπας τοῦ ἔλεγε: «Ζητεῖς ἕνα γάϊδαρο  φωτογράφισέ τον καί γράψε ἀπό πίσω «Κλεόπας!»
15. ‘Ο π. Κλεόπας ἔλεγε:« ‘Ο Μέγας Βασίλειος μᾶς ἔλεγε ὅτι ἡ μεγαλύτερη φιλοσοφία, ἡ ὁποία φυλάγει τόν ἄνθρωπο ἀπό κάθε ἁμαρτία καί τόν ὁδογεῖ στόν παράδεισο, στήν μακαρία αἰωνιότητα εἶναι ὁ θάνατος. ‘Ο θάνατιος καί οἱ στοχασμοί περί θανάτου. ‘Ενῶ στόν νοῦ καί στήν καρδιά μας νά ἔχουμε τήν εὐχή τοῦ ‘Ιησοῦ».
16. ῎Αλλη φορά ἔλεγε: «Τό σῶμα αὐτό μᾶς τραβᾶ στό χῶμα, ὅπως μᾶς λέγει ὁ ἅγιος ‘Ιωάννης ὁ Δαμασκηνός: «Τό χῶμα στό χῶμα τραβᾶ!» ‘Αλλά ἐμεῖς δέν πρέπει νά τό ἀφήνουμε, δέν πρέπει νά τό ἀφήνουμε σ’αὐτή τήν πλάνη»
17. Γιά τίς γυναῖκες πού τοῦ ἔλεγαν ὅτι ἔχουν κακούς ἄνδρες, ὁ π. Κλεόπας τίς  συμβούλευε νά μή κάνουν ἐκτρώσεις, ἀλλά νά προσεύχωνται γι’αὐτούς: «Δέν τό λέγω ἐγώ, ἀλλά ὁ ‘Απόστολος Παῦλος: «Μέ ποιό τρόπο ἐσύ, γυναῖκα, θά σώσης τόν ἄνδρα σου; Δέν γνωρίζεις ὅτι ἁγιάζεται ὁ ἄπιστος ἄνδρας μέσῳ τῆς πιστῆς γυναικός του καί τό ἀντίθετο; Καί τούς ἄνδρες ὁμοίως τούς συμβούλευε  καί πολλοί ἐχαίροντο βλέποντας θαύματα στά σπίτια τους.»
18. Πολλοί Χριστιανοί σήμερα φοβοῦνται τούς μάγους καί τά μαγικά πού κάνουν. Σ’ αὐτούς ὁ π. Κλεόπας τούς συμβούλευε: «Μή φοβεῖσθε τούς μάγους! Νά φοβῆσθε μόνο τόν Θεό καί μή Τόν στενοχωρῆτε μέ τίς ἁμαρτίες σας. Διότι τά μαγικά δέν ἠμποροῦν νά κάνουν κάτι κακό! ‘Αφοῦ ἐξομολογηθῆτε, νηστεύσητε καί κάνετε καί τό ῞Αγιο Εὐχέλαιο, μή φοβῆσθε πλέον.»
19. Στούς ἀσθενεῖς πού ἤρχοντο, τούς ἔγραφε στό τετράδιο ὀνομάτων γιά μνημόνευσι καί τούς ἔλεγε: «’Η μεγαλύτερη ‘Ακολουθία γιά τούς ἀσθενεῖς εἶναι τό ῞Αγιο Εὐχέλαιο. ‘Αλλά δέν ὠφελεῖ, ἐάν ὁ ἄνθρωπος δέν εἶναι ἐξομολογημένος. Συνεπῶς πρῶτα θά ἐξομολογηθῆτε ὅλα τά ἁμαρτήματά σας καί ὕστερα θά κάνετε καί τό Εὐχέλαιο μέ τρεῖς ἱερεῖς τό λιγώτερο, ἄν εἶναι δυνατόν».
20. Στούς νέους πού ἤθελαν νά νυμφευτοῦν τούς συμβούλευε. Τούς εὐλογοῦσε, τούς ἔγραφε στό τετράδιο γιά τήν μνημόνευσι καί τούς ἔλεγε: «Προσεύχεσθε στήν Κυρία Θεοτόκο μέ μετάνοιες, νηστεία καί διαβᾶστε καί τόν ‘Ακάθιστο ῞Υμνο της».
21. ῎Ελεγε συχνά κι αὐτά τά λόγια στούς Χριστιανούς: «῞Οταν βλέπετε ὅτι κάποιος ἀπό τούς οἰκείους σας ἀσθενεῖ, εἴτε ὁ πατέρας, εἴτε ἡ μητέρα εἴτε τό ἀγόρι, τό κορίτσι ἤ καί ὁποιοσδήποτε εἶναι, μή καλῆτε ἀμέσως τόν γιατρό, ἀλλά τόν ἱερέα γιά νά τόν ἐξομολογήση. Διότι, Θεός φυλάξοι, ἐάν τόν ἁρπάξη ὁ θάνατος ἀνεξομολόγητον καί μέ βαρειές ἁμαρτίες, δέν τόν συγχωροῦν ὅλες οἱ ἄλλες ‘Ακολουθίες, οὔτε τόν ὠφελοῦν σέ κάτι, ἐφ’ὅσον δέν ὡμολόγησε μέ εἰλικρίνεια τίς ἁμαρτίες του στόν Πνευματικό».
22. ῞Οταν κάποιος ἠσχολεῖτο μέ τούς καιρούς αὐτῆς τῆς ζωῆς καί τόν ἐρωτοῦσε: «Τί θά γίνη, πάτερ;. . . . ‘Η Πανοσιότης του ἀπαντοῦσε ὡς ἑξῆς:«Τά χρόνια καί τούς καιρούς τά ἔθεσε ὁ Πατήρ ὑπό τήν ἐξουσία Του. ῞Οπως θέλει ὁ Πατήρ ἔτσι καί θά γίνουν!» ‘Ενῶ, ἐάν κάποιος τοῦ ἔλεγε: «῎Εξω ἡ κατάστασις στόν κόσμο εἶναι ἄσχημη», ὁ Πατήρ ἀπαντοῦσε:«Κάθε τί πού δίνει ὁ Κύριος εἶναι καλό».
23. Στούς Μοναχούς καί Δοκίμους πού ἤθελαν νά ἀναχωρήσουν γιά τήν ἔρημο, τούς ἔλεγε: «῎Εχεις στό Μοναστήρι 20 χρόνια καί στήν ὑπακοή καί νοιώθης ὅτι εἶσαι χειρότερος ἀπό ὅλους; Μόνο τότε ἠμπορεῖς νά ὑπάγης στήν ἡσυχία! ῞Οποιος θέλει νά ὑπάγη στήν ἔρημο, λέγει ὁ Μέγας Βασίλειος, νά πάρη ἕνα ἤ δύο ἀδελφούς μαζί του, ἀφοῦ ἤδη ἔχει τήν ἐμπειρία τῆς ὑπακοῆς καί τῆς ἐκκοπῆς τοῦ ἰδίου θελήματος στό Μοναστήρι».
24. Πάλιν ἔλεγε: «’Ο Πνευματικός τῶν καλογραιῶν πρέπει νά ἔχη ἡλικία τό ὀλιγώτερο 50 ἐτῶν καί 20 χρόνια ὑπακοῆς στό  Μοναστήρι».
25. ‘Ακόμη καί ὅταν ἔπινε νερό, ζητοῦσε εὐλογία ἀπό τούς μαθητάς του ἔστω κι ἀπό ἕνα Δόκιμο, γιά νά τούς δίνη τό καλό παράδειγμα τῆς ταπεινώσεως.
26. ‘Ενίοτε, ὅταν συνέβαινε νά μπῆ στό κελλί του νά κάνη προσευχή καί ἤρχοντο Χριστιανοί, ἡ Πανοσιότης του τούς ἔλεγε: «Μπῆκα στό κελλί μου καί δέν ἔκανα προσευχή. Μπῆκα σάν κλέπτης καί βγῆκα σάν ληστής!»  Σηκωνόταν, λοιπόν, ἔκανε τό λιγώτερο τρεῖς μετάνοιες μέχρι τό ἔδαφος, λέγοντας: «Παναγία τριάς, ὁ Θεός ἡμῶν, δόξα σοι!» Κατόπιν ἔκανε καί μία μετάνοια στήν ‘Υπεραγία Θεοτόκο.
27. ‘Ο ἴδιος μαθητής του μᾶς ἔλεγε:«῞Οταν ζητούσαμε εὐλογία νά φᾶμε, ὁ π. Κλεόπας μοῦ ἔλεγε αὐτό τόν λόγο: «Φάγε, πίε, κοιμήσου!» καί τόν ἐρώτησα: «Πῶς λέγεις αὐτό τόν λόγο;  καί αὐτός μοῦ εἶπε:«Φάγε, ὅταν πεινᾶς, πίνε ὅταν διψᾶς καί κοιμήσου, ὅταν νυστάζεις!»
28. ‘Η Πανοσιότης του ὡμιλοῦσε πολλές φορές γιά τίς ἀδυναμίες καί ἀσθένειές του, λέγοντας τά ἑξῆς: «’Ο σάπιος γέρος τῶν 86 ἐτῶν μέ τίς ἕξι ἐγχειρήσεις, τό χέρι σπασμένο καί τά πλευρά σπασμένα. . . »’Οποιοσδήποτε ἐρχόταν στήν Πανοσιότητά του, ἔβαζε τόν μαθητη του νά τούς λέγη τόν ἀνωτέρω λόγο. Μερικοί ἔλεγαν στόν μαθητή του: «Γιατί μᾶς λέγεις ἐσύ αὐτά; ‘Εμεῖς ἤλθαμε στόν π. Κλεόπα γιά μία συμβουλή! Γιατί μᾶς ἀραδιάζεις τίς ἀσθένειες καί ἀδυναμίες του;»
29. ‘Ερώτησε κάποτε κάποιος μοναχός τόν π. Κλεόπα, ἄν ἐπιτρέπεται νά βγῆ ἔξω ἀπό τό Μοναστήρι χωρίς ράσα. Καί ὁ Πατήρ τοῦ ἀπήντησε: «Τήν ἡμέρα πού θά ὑπάγης σ’ ἕνα τόπο, ἔξω ἀπό τό Μοναστήρι, χωρίς ράσα, ἔχεις νά κάνης 1000 μετάνοιες! ‘Εάν δέν τίς κάνεις, θά τίς πάρης μαζί σου».
30. ῎Ελεγε πάλιν ὁ μαθητής του: «Ποτέ δέν εἶδα τήν πανοσιότητά του νά στέκεται χωρίς τό ράσο ἤ ἔστω καί μέσα στό κελλί του χωρίς τό ζωστικό του (ἀντερί). ‘Ακόμη ἔξω ἀπό τό ζωστικό του φοροῦσε μία ζακέττα ἤ ἕνα γελέκο».
Μετάφρασις-ἐπιμέλεια ὑπό Μοναχοῦ Δαμασκηνοῦ Γρηγοριάτου
Ἱερά Μονή Ὁσίου Γρηγορίου
Ἅγιον Ὅρος Ἄθω
1999
Ἀναβάσεις