Πότε ἡ ὑπομονή εἶναι τέλεια;

"ΧΕΙΡΑΓΩΓΙΑ ΣΤΗΝ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΖΩΗ"

 

Ὅσιος Θεοφάνης ὁ Ἔγκλειστος

Ἡ ὑπομονή σας πρέπει νά εἶναι τέλεια καί νά κρατήσει ὥς τέλους. Καί πότε εἶναι τέλεια ἡ ὑπομονή; Ὅταν σηκώνει κανείς τίς δοκιμασίες ὄχι μόνο καρτερικά, ἀγόγγυστα, ἀλλά καί μέ χαρά, εὐγνωμονώντας τό Θεό γιά ὅ,τι παραχωρεῖ, ὅσο βαρύ κι ἄν εἶναι, ὅπως θά Τόν εὐγνωμονοῦσε γιά μία μεγάλη εὐεργεσία. Πιστέψτε ἀκράδαντα-γιατί αὐτή εἶναι ἡ ἀλήθεια-πώς, ὑπομένοντας τήν ἄδικη κατηγορία, ἀξιώνεστε νά συμπεριληφθεῖτε στή χορεία τῶν μαρτύρων. Δέν πρέπει νά χαίρεστε γι' αὐτό; Ἀπεναντίας, ἀφήνοντας τήν καρδιά σας νά κυριεύεται ἀπό τή λύπη καί τό παράπονο, ἐκμηδενίζετε τήν ἀξία καί τήν ὠφέλεια τοῦ θείου δώρου. 

Ὅλοι οἱ ἄνθρωποι θά κριθοῦν ἀπό τόν Κύριο στή Δευτέρα Παρουσία Του. Οἱ δίκαιοι, ὅμως, θά παρασταθοῦν στό Θεϊκό Κριτήριο μέ ἀγαλλίαση ἀνέκφραστη, καθώς θά ὁδηγηθοῦν στήν ἀγκαλιά τοῦ Θεοῦ καί στήν ἀιώνια χαρά. "Εἴσελθε εἰς τήν χαράν τοῦ Κυρίου σου" (Ματθ. 25:21), θ' ἀκούσει τότε κάθε γνήσιος δοῦλος τοῦ Χριστοῦ, ὅποιος δηλαδή ἔχει πίστη ὀρθή καί ζωή θεάρεστη. Πίστη καί ζωή, βλέπετε, εἶναι οἱ δύο ἀπαραίτητες προϋποθέσεις τῆς σωτηρίας. Ὄπως εἶπε ὁ ἴδιος ὁ Ἰησοῦς, "Οὐ πᾶς ὁ λέγων μοι, Κύριε, Κύριε, εἰσελεύσεται εἰς τήν βασιλείαν τῶν οὐρανῶν, ἀλλ' ὁ ποιῶν τό θέλημα τοῦ πατρός μου τοῦ ἐν οὐρανοῖς" (Ματθ. 7:21).

"Ὑπομονῆς ἔχετε χρείαν" (Ἑβρ. 10:36). Ἡ σοφή συμβουλή δέν εἶναι δική μου, ἀλλά τοῦ Ἀποστόλου Παύλου. Νά ὑπομείνετε, λοιπόν. Μέ τήν ὑπομονή κερδίζεται ἡ σωτηρία τῆς ψυχῆς, ἤ μᾶλλον ἀγοράζεται σάν ἀκριβό ἐμπόρευμα.

Ὑπομονή! Ὑπομονή και γενναιοψυχία! Πιστέψτε πώς ὅλα ἀπό τό Θεό προέρχονται καί ὅλα γιά τό καλό σας παραχωροῦνται, ἔστω κι ἄν δέν μπορεῖτε νά τό δεῖτε καθαρά. Ἄλλωστε, ἡ πίστη χρειάζεται σ' ἐκεῖνα πού δέν βλέπουμε καί δέν καταλαβαίνουμε. Τά ὁρατά καί κατανοητά δέν ἀπαιτοῦν πίστη. Γι' αὐτό λέει ὁ Ἀπόστολος: "Ἔστι πίστις...πραγμάτων ἔλεγχος οὐ βλεπομένων" (Ἑβρ. 11:1). 

Ὁ Κύριος ἄς σᾶς ἐλεήσει καί ἄς σᾶς ἀνακουφίσει, ὅπως Ἐκεῖνος ξέρει, μέ τίς πρεσβεῖες τῆς πολυεύσπλαχνης Παναγίας Μητέρας Του καί τοῦ ἀκοίμητου φύλακα ἀγγέλου σας. Νά σκέφτεστε ὅσους ὑποφέρουν, ὅσους καταδιώκονται, ὅσους βασανίζονται, ὅσους καταπιέζονται...καί νά παίρνετε κουράγιο ἀπό τήν ὑπομονοή τους.

Ἡ ὑπέρβαση τῆς δυσκολίας τί σημαίνει; Ὅτι ὑπομένετε. Ὑπομένοντας, φυσικά, πονᾶτε. Ἀλλά δέν γίνεται ἀλλιῶς. 

Εἶστε, εἶναι ἀλήθεια, πολύ εὐαίσθητη καί πληγώνεστε βαθιά ἀπό τήν τραγική κατάσταση πού ἀντιμετωπίζετε. Βέβαια, γιά τήν ψυχοσύνθεσή σας δέν ἔχετε καμιάν εὐθύνη. Εὐθύνη, ὅμως, ἔχετε γιά τήν πιθανή ὑποταγή σας σέ ἐμπαθή αἰσθήματα. Ἄν ὀργίζετσε, μαλώνετε, κατηγορεῖτε, βαρυγγωμᾶτε, τότε ἁμαρτάνετε ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ. Ἄν μονάχα πονᾶτε, ἀλλά ὑπομέντε δίχως γογγυσμό, δέν ἁμαρτάνετε.

Πάνω ἀπ' ὅλα ἀσκηθεῖτε στήν ἀγάπη. Τό αἴσθημα τῆς ἀγάπης ἄς κυριαρχεῖ στήν καρδιά σας. Τά ἔργα τῆς ἀγάπης ἄς κυριαρχοῦν στή ζωή σας. Ἀγάπη νά νιώθετε γιά ὄλους κάι νά δείχνετε σέ ὅλους, ἀκόμα κι ἐκείνους πού σᾶς πικραίνουν.

Νά λέτε: Δόξα τῷ Θεῷ γιά ὅλα! Δόξα τῷ Θεῷ, πού μοῦ στέλνει κάτι γιά νά ὑπομένω! Δόξα τῷ Θεῷ, πού μοῦ δίνει μιάν ἀκόμα εὐκαιρία γιά νά μπῶ στή βασιλεία Του, τή βασιλεία πού ἀνήκει σ' ὅσους ὑπομείνουν ὥς τό τέλος: "Ὁ ὑπομείνας εἰς τέλος, οὖτος σωθήσεται" (Ματθ. 24:13). Ἐμεῖς βάζουμε τήν ὑπομονή. Καί ὁ Θεός τή σωτηρία.

ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΠΑΡΑΚΛΗΤΟΥ

 ΚΑΙΟΜΕΝΗ ΒΑΤΟΣ