Γέρων Εφραίμ Φιλοθεΐτης: «Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με» (2)

• ιε' Εις τα χείλη η ευχή; Εκεί και η χάρις. Πλήν από τα χείλη πρέπει να περάση εις τον νου, να κατεβή εις την καρδιά. Και τούτο θέλει κόπο και χρόνο πολύ.
• ις' Η δυσκολία της ευχής είναι εις την αρχή, όπως και εις κάθε καλό πράγμα.
• ιζ' Πρέπει να κοπιάση η γλώσσα, ξεπληρώνοντας όλες τις αργολογίες και πτώσεις της. Και να γίνει συνήθεια. Διότι, χωρίς κόπο και άσκηση, συνήθεια δεν γίνεται. Και να φανει η ταπείνωσις, διά να έλθει η χάρις. Κατόπιν ανοίγει ο δρόμος. Κολλά εις την αναπνοή η ευχή. Ξυπνά ο νους και την παρακολουθεί. Και γίνεται συν τω χρόνω ελάφρυνσις από τα πάθη. Κοπάζουν οι λογισμοί. Γαληνεύει η καρδιά.
• ιη' Μη αποκάμης φέρνοντας πίσω τον νου, όσες φορές και αν φύγει. Θα ιδεί την προθυμία και τον κόπο σου ο Θεός και θα στείλει την χάρη του να τον συμμαζεύσει. Όταν είναι η χάρις όλα γίνονται με χαρά, χωρίς κόπο.
• ιθ' Με την ευχή, από την μία χαρά εις την άλλη· χωρίς ευχή, πτώσις εις την πτώση, θλίψις εις την θλίψη, και βαρύς ο έλεγχος της συνειδήσεως. Εν ολίγοις, ολίγος κόπος και πόνος με την ευχή, πολύ χαροποιό πένθος, κατάνυξις και δάκρυα· και ακολουθεί η γλυκύτης της παρουσίας του Θεού, ο αγνότατος φόβος του όπου καθαρίζει, αγνίζει, νου και καρδιά.
• κ' Κράτησε όσον ημπορείς μέτρο εις τον ύπνο και εις την κοιλία σου, διά να ημπορέσεις να κράτησεις και την γλώσσα και τους οφθαλμούς σου. Και όταν συμβεί να φάγεις ή να κοιμηθεις περισσότερο, τότε και εις το έργον του Θεού να κοπιάσεις περισσότερο. Και θα πικραίνωνται οι δαίμονες βλέποντας, ότι αλλού πειράζοντες, από άλλου νικώνται.
• κα' Βλέπε και οικονόμησε τον εαυτό σου με διάκρισιν.  Ενδέχεται να υπάρχει δυνατή προαίρεσις, αλλά σώμα ασθενικό. Πρόσεχε τι θα κάμεις: Εάν βαδίσεις κατά προαίρεση, κατέστρεψες το όργανο της ψυχής, το σώμα. Κάμε λοιπόν πνευματική εργασία. Διοχέτευσε εκεί το πλεονάζον της προαιρέσεως, αναπληρώνοντας έτσι και την ασθένεια του σώματος. Δεν θέλει μόνο κόπο, αλλά και διάκριση· και μάλιστα πολλή, κατά τους Πατέρας.
• κβ' Ο νους εύκολα μολύνεται, εύκολα καθαρίζεται. Η καρδιά δύσκολα καθαρίζεται, δυσκολότερα μολύνεται- διότι δεν επιτρέπει η ενοικούσα θεία χάρις.
• κγ' Διά τούτο ανάγκη να καθαρισθεί η καρδιά διά να φωτίζεται εκείθεν και ο νους από τους καθαρούς λογισμούς όπου αντανακλώνται άνωθεν προς αυτόν.
• κδ' Καθώς είναι αδύνατο να μη σκοντάφτει εκείνος όπου περιπατεί νύκτα, έτσι είναι αδύνατο να μη αμαρτάνει εκείνος όπου δεν είδε ακόμη το θείο φως.
• κε' Πρόσεχε σφόδρα την φαντασία. Μη παραδέχεσαι καμμία εικόνα. Θα σου γίνει είδωλο να το λατρεύσεις. Αναιδές όρνεο ο περιπλανώμενος νους κάμνει τις πλέον αλλόκοτες ζωγραφιές εισερχόμενος εις τα απόρρητα των συνειδήσεων, εικονίζει τα άδηλα και τα κρύφια του πλησίον. Με την ευχή χάλασε την εικόνα ευθύς μόλις πηγαίνει να σχηματισθεί. Όσο βραδύνης, τόσο αργότερα θα κοπιάσης και θα πόνεσεις.
• κς' Ένας Γέροντας έβγαζε δαιμόνια· και τον εφοβούντο οι δαίμονες πολύ. Του λέγει ο υποτακτικός· -Γέροντα, γιατί σε φοβούνται τόσο οι δαίμονες; -Να σου ειπώ, παιδί μου. Όταν ήμουν νεώτερος είχα πόλεμο της σαρκός μέγα διανοητικώς, με τους λογισμούς. Αλλά, χάριτι Θεού, ουδέποτε επέτρεψα εις τον εαυτό μου να υποχωρήση εις τους λογισμούς. Πάντοτε οι λογισμοί εσταματούσαν εις την προσβολή. Ουδέποτε επέτρεψα εις τον διάβολο να προχωρήση πέρα της προσβολής. Και, επειδή ήταν ο πόλεμος συνεχής και επίπονος, μου έδωκε ο Θεός αυτή την ευλογία και χάρη να φεύγουν οι δαίμονες από τα πλάσματά Του, οπόταν με βλέπουν.
• κζ' Επρόσεξες τι έκαμνε ο Γέροντας; Άφηνε τον πειρασμό πάντοτε να χτυπά έξω από την πόρτα, ωσάν τον άνεμο έξω από τα παράθυρα. Ποτέ δεν του άνοιξε να εισέλθει. Εκρατούσε μέσα του δι' ευχής πάντοτε την αίσθηση της παρουσίας του Χριστού. Και ποίος ποτέ αμαρτάνει έχοντας την έννοια της παρουσίας του Θεού;
• κη' Ουδείς θνητός απολέμητος. Όλοι υπόκεινται εις τις προσβολές του εχθρού· να λειτουργήσει η προαίρεσις, το αυτεξούσιο. Μεγάλη καύχησις εις τον άνθρωπο, εάν κατώρθωσε, χάριτι Θεού, να κρατήση τον διάβολο εις την προσβολή. Όλα τα κάστρα από μέσα πέφτουν. Φρόνιμος είσαι, εννόησε το λεγόμενο.
• κθ' Μη θέλησης να συναριθμήσεις τον εαυτόν σου με εκείνους όπου ευρισκόμενοι εις κατάσταση αιχμαλωσίας διαμαρτύρονται και λέγουν: Μα δεν ημπορώ πλέον να αντισταθώ· δεν ημπορώ να κάμω τίποτε εκείνη την στιγμή. Ναι εκείνη την στιγμή δεν ημπορείς, αλλά ενωρίτερα ημπορούσες. Καθώς και πάλι θα ημπορέσεις, εάν βάλεις και πάλι αρχή.
• λ' Ηρώτησε ο Αββάς Μωυσής τον Αββά Σιλουανό: Είναι δυνατόν εις τον άνθρωπο να βάνει αρχή κάθε ημέρα; και απεκρίθει ο Γέρων: Εάν είναι εργάτης της αρετής, όχι μόνον κάθε ημέρα, αλλά και κάθε ώρα δύναται να βάνει αρχή μετανοίας και κατά Θεό προκοπής.
• λα' Εις την Βασιλεία του Θεού δεν εισέρχονται αμετανόητοι, αλλά αμαρτωλοί, διά μετανοίας και δακρύων «μεταποιούμενοι». Τίποτε δεν βοηθεί τον άνθρωπο τόσον να πολεμήση, να νικήση τα πάθη, όσον η αδιάλειπτος νοερά προσευχή.
• λβ' Εις τον καιρό του πειρασμού της ακηδίας που ατονούν ο νους, η γλώσσα, τα δάκτυλα εις το κομποσχοίνι, παρακαλώ την αγάπην σου μη παραιτηθείς. Κάμε ακόμη ολίγη προσπάθεια να ιδεί την προαίρεσί σου ο Θεός να σε ενδυναμώσει. Κάτι θέλει ακόμη από εσένα ο Θεός, και αφήνει την ώρα αυτή του πειρασμού να το συνεισφέρεις. Διότι γνωρίζει, και συ γνωρίζεις, ότι ημπορείς.
• λγ' Συμβαίνει από καιρού εις καιρό, χωρίς αφορμή ιδική σου, να συστέλλεται η χάρις, ωσάν ο Θεός να σου λέγει: Καλά είναι όλα αυτά τα ιδικά σου, αλλά μη νομίσεις ότι τα πάντα εξαρτώνται από εσένα. Όποτε κρίνω εγώ θα έρχωμαι και θα φεύγω· να σε διδάξω τελεία εκκοπή του θελήματος και υπομονή· να μάθεις καλά το μάθημα της ταπεινώσεως.
• λδ' Όθεν βίασε τον εαυτό σου όσον ημπορείς εις την καθωρισμένη σου ώρα· κάμε το χρέος σου, να έχεις χρεώστη τον Θεό. Και αν δεν λάβεις αυτή, ετοιμάζεις τον εαυτό σου διά την άλλη ή την παράλλη φορά. Πάντως σύντομα ή αργότερα θα λάβεις. Είναι αδύνατον. Μάλιστα έχει συνήθεια ο Θεός, όταν Αυτός αναβάλλη, να δίδη πολύ περισσότερα.
• λε' Κατά το όργωμα της ευχής, το πότισμα των δακρύων και το ξεβοτάνισμα των λογισμών αποδίδει ο αγρός της καρδιάς.
• λς' Οι προχωρημένοι εις την ευχή μία πληροφορία αναμφίβολον έχουν ότι, παρ' όλον τον κόπο του ανθρώπου, η προσευχή είναι έργο της χάριτος.
• λζ' Ο Άγιος Συμεών το λέγει καθαρά, ότι κανένας δεν δύναται να δοξολογήσει τον Θεό από λόγου του, αλλά η χάρις του Χριστού όπου εκατοίκησε εις αυτόν, αυτή δοξολογεί και υμνεί τον Θεό, και προσεύχεται μέσα εις αυτόν.
• λη' Και σημείο πως επεσκέφθη η χάρις του Θεού την ψυχή είναι να προσεύχεται με φόβο και ευλάβεια, και να στέκεται με ευταξία, έχοντας πολλή και μεγάλη προσοχή εις εκείνα όπου προσεύχεται.
• λθ' Η προσοχή πρέπει να είναι τοιουτοτρόπως δεμένη με την προσευχή και αχώριστος, καθώς είναι το σώμα δεμένο με την ψυχή και αχώριστο.
• μ' Ήγουν ο νους να φυλάττη την καρδιά εις καιρό όπου προσεύχεται και να περιτριγυρίζη πάντοτε μέσα εις αυτή και από εκεί μέσα από το βάθος της καρδιάς να αναπέμπει τας ευχάς εις τον Θεό, λέγοντας συνεχώς το· Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με! Και αφού γευθεί εκεί μέσα εις την καρδιά και δοκιμάσει ότι χρηστός ο Κύριος, και γλυκανθεί, δεν θέλει πλέον ο νους να μακρύνη από τον τόπο της καρδιάς, λέγοντας με τον Απόστολο Πέτρο «καλόν εστίν ημάς ώδε είναι». Και θέλει περιτριγυρίζει σπρώχνοντας τρόπον τινά και διώχνοντας όλα τα νοήματα όπου σπείρονται εκεί μέσα από τον διάβολο, μη αφήνοντας καμμία έννοια του κόσμου τούτου, αλλά γενόμενος πτωχός τω πνεύματι, πτωχός από κάθε λογισμό κοσμικό.
• μα' Το τοιούτον έργο εις εκείνους όπου δεν το ηξεύρουν φαίνεται πως είναι πολύ κοπιαστικό και στενοχωρητικό· αμή εκείνοι όπου εγεύθησαν την γλυκύτητα όπου έχει και απήλαυσαν την ηδονή μέσα εις το βάθος της καρδιάς των, αυτοί φωνάζουν με τον θείο Παύλο· «Τις ημάς χωρίσει από της αγάπης του Χριστού;».
• μβ' Λοιπόν οι Άγιοι Πατέρες μας ακούοντες τον Κύριο όπου λέγει ότι από την καρδιά εβγαίνουν οι πονηροί λογισμοί όπου μολύνουν τον άνθρωπο, και πάλιν ότι πρέπει να καθαρίζωμε το έσωθεν του ποτηριού, διά να γένη και το απ’ έξω καθαρό, άφησαν κάθε άλλο έργο πνευματικό και εδόθησαν όλως διόλου εις αυτό το έργο, δηλαδή εις την φύλαξη της καρδιάς, όντες βεβαιωμένοι, ότι μαζί με αυτό το έργο θέλουν αποκτήσει εύκολα και κάθε άλλη αρετή.
• μγ' Μία φορά εδιαβάσαμε εις την Τράπεζα ένα λόγο του Αγίου Συμεών όπου προς το τέλος ο Άγιος έλεγε: Λοιπόν και εμείς ας μη θελήσωμε να καθήμεθα από αμέλεια μας μέσα εις το σκότος των ηδονών και των παθών, αμή ας φυλάττωμεν μάλιστα το πρόσταγμα του Χριστού όπου είπε: «μετανοείτε, ήγγικε γάρ η βασιλεία των ουρανών»· και ας καθαριζώμεθα με την καθημερινή και ακατάπαυστη μετάνοια και με τα δάκρυα όπου χύνονται εξ αιτίας αυτής και διά μέσου αυτής, και με κάθε άλλη αγαθοεργία, και ας αγωνισθούμε να ερχώμεθα πάλι εις το ανέσπερο φως, ωσάν οπού είμεθα υιοί φωτός. Διότι με τούτον τον τρόπο και ημείς πάλιν οι ίδιοι θέλει γένωμε εις τους πλησίον, με το ιδικό μας παράδειγμα, ημέρα ανέσπερος και γη καινούργια και ουρανοί καινούργιοι, έχοντες τον ήλιο της δικαιοσύνης όπου να λάμπη εις αυτούς· δηλονότι διηγούμενοι εις αυτούς τα προστάγματα του Θεού και την δόξα Του, όχι με εύκαιρα και μάταια λόγια, αμή με αυτά τα έργα, γινόμενοι εις τους αμελέστερους αδελφούς πρακτικοί διδάσκαλοι εις όλα, και κάμνοντες αυτούς να μένουν αναπολόγητοι.
• μδ' Λοιπόν ας μη παρακινούμε εις αμέλεια τους αδελφούς με το να λέγωμε εις αυτούς· πώς είναι δυνατόν να κατορθωθεί από τους ανθρώπους τούτο; ή πώς εκείνο; Και με τούτο τους κάμνομεν οκνηρότερους εις την εργασία των εντολών. Διότι, το ότι είναι πολλά αδύνατα εις τους πολλούς, το ομολογώ και εγώ· μα εις ποίους; Εις εκείνους δηλαδή όπου είναι ωσάν και εμένα αμελείς και δεν θέλουν να καταφρονήσουν τον κόσμο, και να λογιάσουν ωσάν σκύβαλα όλα τα πράγματα του κόσμου· εις εκείνους όπου είναι δοσμένοι όλως διόλου εις την ματαία δόξα, και ορέγονται τον πλούτο, και χαίρονται εις τους επαίνους και τιμάς των ανθρώπων, κυριευμένοι από την υπερηφάνεια και κενοδοξία..., αμή εις εκείνους όπου διά πίστεως και απαρνήσεως του εαυτού τους απόκτησαν μέσα τους ένοικο τον Χριστό ομού με τον Πατέρα και το Άγιο Πνεύμα, εις αυτούς όλα γίνονται δυνατά και ευκολοκατόρθωτα.
• με' Και αλλού ο θεοφόρος Άγιος λέγει: Διά τούτο ας καθαρίσωμε να εύρωμε μέσα μας τον πανταχού παρόντα Κύριο. Ας καθαρίσωμε τας καρδίας μας με το πυρ της χάριτος Αυτού, διά να ιδούμε μέσα εις το φως και την δόξα της Θεότητος Αυτού.
• μς' Φως είναι ο Θεός και η θεωρία του είναι ως φως. Διότι όταν ιδή κανείς τον Θεό όπου αποκαλυφθεί εις αυτόν βλέπει φως· και βλέποντας το θαυμάζει, αλλά δεν γνωρίζει ευθύς ποιος είναι εκείνος όπου εφάνει εις αυτόν, ούτε τολμά να τον ερωτήσει· διότι πώς ημπορεί να ερωτήσει εκείνον όπου δεν δύναται μήτε να σηκώσει τα μάτια του να τον κοιτάξει καλά, να ιδή τι λογής είναι; Και αν, ίσως, ευρίσκεται εκεί κοντά εκείνος όπου του εδιηγήθει πρωτύτερα περί τούτων, ωσάν οπού εκείνος είδε πρωτύτερα τον Θεό, πηγαίνει και του λέγει· -Ω, Πάτερ, είδον εκείνο όπου μού έλεγες. Και έκείνος του λέγει· -Τι είδες, ω τέκνον; -Ένα φως είδον, ω Πάτερ, γλυκύτατο· όμως τι λογής ήταν δεν ημπορώ να το φανερώσω... Και λέγοντας αυτό παρευθύς σκιρτά και χορεύει η καρδιά του από την χαρά. Έπειτα αρχίζει πάλιν να λέγει με πολλά και θερμά δάκρυα· -Καθώς εφάνει, ω Πάτερ, εις εμένα εκείνο το φως, παρευθύς εχάθη το κελλίον μου· αφανίσθη ο κόσμος και ανεχώρησεν, ως φαίνεται, από το πρόσωπον εκείνου όπου εφάνει, και έμεινα μοναχός εγώ όντας μαζί με εκείνο το φως... Και εκείνος αποκρινόμενος λέγει εις αυτόν· -Ω τέκνον, Εκείνος είναι όπου σου είπα. Και παρευθύς με τον λόγον τον βλέπει πάλιν. Και από τότε πλέον κατ' ολίγον καθαρίζεται τελείως, και καθοριζόμενος παρρησιάζεται και λαμβάνει θάρρος και ερωτά πλέον Εκείνον τον ίδιον λέγοντας· -Συ είσαι ο Θεός μου; Και Εκείνος του λέγει· -Εγώ είμαι ο Θεός, όπου έγινα άνθρωπος διά εσένα· και να όπου καθώς βλέπεις, έκαμα, και θέλω κάμει και εσένα θεόν.
• μζ' Καλότυχοι εκείνοι όπου επλησίασαν εις το θείον φως και εμβήκαν μέσα εις αυτό, και ενώθηκαν με το φως, και έγιναν όλοι φως· διότι αυτοί εκδύθηκαν τελείως την μεμολυσμένη στολή των αμαρτιών τους, και δεν θέλουν κλαύσει πλέον με δάκρυα πικρά.
• μη' Καλότυχοι εκείνοι όπου από εδώ ακόμη εγνώρισαν το φως του Κυρίου ωσάν αυτόν τον ίδιον· διότι αυτοί θέλουν παρασταθή έμπροσθέν του με παρρησία εις την μέλλουσα ζωή.
• μθ' Καλότυχοι εκείνοι όπου εδέχθησαν τον Χριστό, όπου ήλθε ωσάν φως εις αυτούς, που ήσαν πρώην εις το σκότος· διότι αυτοί έγιναν πλέον υιοί φωτός και ανεσπέρου ημέρας.
• ν' Κατά αλήθεια δεν είναι άλλο ωσάν την πνοή της ευχής, της αδιάλειπτου νοεράς προσευχής.
• να' Λέγει ο Άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς, ότι η ευχή ενεργούμενη δι' εισπνοής και εκπνοής, κάμνει συν τω χρόνω να εξέρχεται από τους μυκτήρας του ευχόμενου μία γλυκεία πνοή χάριτος, μία οσμή ευωδίας πνευματικής· μία «οσμή ζωής εις ζωήν» κατά τον μέγα Παύλο.
• νβ' Βλέπε λοιπόν ότι η ευχή δεν χαριτώνει μόνον τον ευχόμενο αλλά ξεχειλίζοντας διαχέεται, δι' αυτού εις την κτίσι. Εισπνέοντας καθαρίζεται, ζωογονείται, αγιάζεται αυτός· εκπνέοντας καθαρίζει, ζωογονεί, αγιάζει την κτίσι· όχι αυτός, η θεία χάρις.
• νγ' Ετούτες τις έσχατες ήμερες όπου τα χνώτα του Αντιχρίστου μολύνουν γη και θάλασσα και πάσα πνοή ζωής, ως δρόσο χάριτος αναψύχουσα, ως αύρα Προφήτου Ηλιού αναρριπίζει ο Θεός την ενέργεια της νοεράς προσευχής εις τα στήθη και την καρδία της Εκκλησίας· ως αντίδοτο ψυχικής και σωματικής υγείας και σωτηρίας διά τις ημέρες που έρχονται και θα έλθουν.
• νδ' Γνωρίζω χιλιάδες ψυχές εις τον κόσμο, εις όλο θα έλεγα τον κόσμο, όπου βιάζουν τον εαυτό τους εις την ευχή με θαυμαστά αποτελέσματα. Η ευχή τους τονώνει εις τον αγώνα τον πνευματικό· φωτίζει μέσα τους και κάμουν βαθειά εξομολόγηση, ειλικρινή· και πικραμένοι από τους λογισμούς και τους πειρασμούς που ξεσηκώνει η ευχή, τρέχουν με λαχτάρα εις τα Άχραντα Μυστήρια. Και πάλι εις τον αγώνα με τους λογισμούς και τα πάθη· και πάλι εις τα Μυστήρια. Και δεν ημπορούν πλέον να κάμουν χωρίς την ευχή.
• νε' Η ευχή είναι η αναπνοή. Όταν ο άνθρωπος αναπνέει, ζει, φροντίζει και διά την όλη ζωή του. Όποιος αρχίζει την ευχή, αρχίζει να διορθώνη και την όλη ζωή του με οδηγό τον πνευματικό του Πατέρα. Και όπως ο ήλιος ανατέλλοντας ξυπνά, φωτίζει, ζωογονεί την κτίση, έτσι και ο Ήλιος της Δικαιοσύνης Χριστός, όταν ανατείλη διά της ευχής εις τον νου και την καρδιά του ανθρώπου, τον εξυπνά εις τα έργα του φωτός και της ανεσπέρου ημέρας.
• νς' Το λοιπόν αδελφοί, «τον Χριστόν αεί αναπνέετε»! έλεγε ο έξαρχος των ασκητών μέγας Αντώνιος· και ο Απόστολος των Εθνών συμβουλευτικά παρακαλεί και προστάζει όλους τους απανταχού Χριστιανούς όλων των καιρών· «αδιαλείπτως προσεύχεσθε».
• νζ' «Το αδιαλείπτως πέρας η μέτρον ουκ έχει», ερμηνεύουν οι θείοι Πατέρες.
  
  Γέροντος Εφραίμ Φιλοθεΐτου
  ΕΛΠΙΔΟΦΟΡΕΣ ΔΙΔΑΧΕΣ
  ΜΕ ΠΑΤΡΙΚΕΣ ΟΔΗΓΙΕΣ
  ΕΚΔΟΣΕΙΣ "ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΚΥΨΕΛΗ"

Φυλή με ανοσία στον καρκίνο! Διαβάστε το προσεκτικά!!!

Υπάρχει ένας λαός, ο μακροβιότερος στον κόσμο, όπου ο καρκίνος είναι εντελώς άγνωστος. Πρόκειται για την φυλή Χούνζα, που ζει στο Πακιστάν και αυτοαποκαλούνται απόγονοι των στρατιωτών του Μεγάλου Αλεξάνδρου!

Το φαινόμενο αυτό δεν άφησε αδιάφορους τους επιστήμονες. Κλιμάκιο από το Μεμόριαλ πήγε στην περιοχή και μελέτησε τη διατροφή των Χούνζα.

Με έκπληξη διαπίστωσαν, ότι οι Χούνζα τρώνε πολλά βερίκοκα και τα κουκούτσια επίσης από τα βερίκοκα. Μάλιστα όσο περισσότερα βερίκοκα παράγει και καταναλώνει ένας Χούνζα, τόσο περισσότερο ανεβασμένη είναι η κοινωνική του θέση. Όταν ένας δυτικός γιατρός επισκέφθηκε τους Χούνζα, του προσέφεραν βερίκοκα και αυτός έφτυνε τα κουκούτσια. Έτσι του είχανε μάθει. Οι Χούνζα έκαναν όλοι έναν μορφασμό αηδίας.

Πέταγε το καλύτερο.

·                                 Θυμηθείτε. Το κουκούτσι από το βερίκοκο είναι πάρα πολύ πικρό.

·                                 Θυμηθείτε! Το πικρό είναι αναγκαίο για τον καρκίνο.

·                                 Θυμηθείτε! Το πικρό ανοίγει την όρεξη και πολλοί καρκινοπαθείς δεν έχουν όρεξη και πεθαίνουν από καχεξία (υπερβολικό αδυνάτισμα)..

·                                 Θυμηθείτε! Το κουκούτσι από το βερίκοκο έχει βιταμίνη Β17.

·                                 Θυμηθείτε! τα παλικάρια των φαρμακευτικών έθαψαν την εφαρμογή της επιστημονικής γνώσης στο πεδίο του καρκίνου και εκ. άνθρωποι θα πεθάνουν άδικα (Otto Warburg).

Τι έγινε μετά; Ο Διευθυντής ερευνών του Μεμόριαλ (δεν μιλάμε για οποιοδήποτε νοσοκομείο - είναι η Μέκκα του καρκίνου) ο περίφημος επιστήμονας Κανεμάτσου Σιγκουίρα, έκανε πειράματα με ποντικούς Η ουσία που ανακάλυψε ο βιοχημικός Ernst Krebs μέσα στα βερίκοκα, ονομάστηκε Λεατρίλη ή βιταμίνη Β17. Ο Σιγκουίρα έμεινε έκπληκτος. Ήταν η δυνατότερη αντικαρκινική ουσία του κόσμου που είχε δοκιμάσει ποτέ, όπως δήλωσε. Τι θα κάνατε εσείς και εγώ αν ακούγατε τέτοια καλό νέο; Δεν θα πηδάγατε από τη χαρά σας;

Ο καρκίνος ήταν τελειωμένος. Αμ δε. Το χρήμα βασιλεύει. Πήγε λοιπόν στους ανωτέρους του και τους είπε τα ευχάριστα νέα. Η πιο δυνατή αντικαρκινική ουσία της γης: Β17 η οποία βρίσκεται στα κουκούτσια από βερίκοκα. Τι θα κέρδιζαν αυτοί με την αντικαρκινική αυτή ουσία προσβάσιμη στον καθένα; Θα έχαναν τη γη κάτω από τα πόδια τους. Αν τα κέρδη τους ανέρχονται σε πολλά δις μόνο από την Ελλάδα, φανταστείτε τι γίνεται σε όλο τον πλανήτη. Άλλωστε τα μέλη του Δ.Σ. του Μεμόριαλ ήταν όλοι αντιπρόσωποι φαρμακευτικών εταιρειών[3].
Του είπαν λοιπόν να συνεχίσει τα πειράματα και να αποδείξει πως ήταν λάθος. Το ακούτε ΛΑΘΟΣ. Οι διαδικασίες τροποποιήθηκαν και σχεδιάστηκαν με σκοπό να αποτύχουν και τελικά απέτυχαν.

Αντικατέστησαν τον Σιγκουίρα με έναν κτηνίατρο, ο οποίος χορήγησε στα πειραματόζωα διαφορετική δόση από αυτή που χορηγούσε ο Ιάπωνας επιστήμονας και τα πειραματόζωα πέθαναν. Τα αποτελέσματα αυτού του ψευδοπειράματος δόθηκαν στη δημοσιότητα. Τα υπόλοιπα τα ανέλαβαν τα παπαγαλάκια των Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης. Φυσικά από το 1980 που συνέβη οι αποδείξεις ακόμη αναμένονται. Δεν αποδείχθηκε!
Ήταν απάτη η Β17, έλεγαν οι γιατροί που δεν γνώριζαν τις λεπτομέρειες. Κανένας δεν θα μάθαινε την πραγματικότητα αν δεν επαναστατούσε η συνείδηση ενός θαρραλέου δημοσιογράφου που ως υπεύθυνος δημοσίων σχέσεων του Μεμόριαλ γνώριζε την απάτη.

Ο Ράλφ Μος, δεν άντεξε το βάρος της συγκάλυψης ενός τόσο μεγάλου εγκλήματος κατά της ανθρωπότητας. Εδώ παίζονταν οι ζωές εκατομμυρίων ανθρώπων. Βγήκε και κατήγγειλε ευθαρσώς τη μεγάλη απάτη. Τιμή στον θαρραλέο δημοσιογράφο. Τιμή στο Σιγκουίρα. Τιμή στον Κρεμπς που βρήκε έναν πολύτιμο σύμμαχο στη μάχη κατά του για τον καρκίνου. Από τις Eλληνικές εφημερίδες μόνο "Το Βήμα" ανέφερε στις 23/5/1980 ακροθιγώς το θέμα, χωρίς να εισέλθει στην ουσία του θέματος. Ποιος Έλληνας γνωρίζει αυτή την μεγάλη απάτη;

Τα κουκούτσια από τα βερίκοκα σύμφωνα με τον Σιγκουίρα:
α) σταμάτησαν τις μεταστάσεις,
β) βελτίωσαν την γενική υγεία,
γ) εμπόδισαν την ανάπτυξη μικρών όγκων,
δ) παρείχαν ανακούφιση από τον πόνο,
ε) ενεργούν πολύ σημαντικά στην πρόληψη του καρκίνου.

Επίσης η πρώτη επίσημη τονίζω επίσημη αναφορά του Μεμόριαλ υπογράμμιζε με ιδιαίτερη έμφαση τα θετικά πλεονεκτήματα της Β17. Μετά έπεσε γραμμή. Ξέρετε εσείς. Γραμμή και την ακολούθησαν άπαντες.
Χρειάζονται περισσότερες αποδείξεις!. Δεν αποδείχθηκε! Απορώ! Γιατί να μην βάζουμε ένα ερωτηματικό όταν ακούμε αυτό το μονότονα επαναλαμβανόμενο μότο των φαρμακευτικών.
* Θυμηθείτε! Τα κουκούτσια από τα βερίκοκα στο μανάβη της γειτονιά σας έχουν την ίδια αξία με τα κουκούτσια από τα βερίκοκα των Χούνζα.
Αν λοιπόν αυτοί οι "κύριοι" έσβησαν έναν ερευνητή του κύρους του Κανεμάτσου Σιγκουίρα, που γι αυτόν είχε ειπωθεί από τον αντιπρόεδρο του Μεμόριαλ, ότι είναι ευρέως γνωστός στον κόσμο της έρευνας και ότι οι συνάδελφοί του ερευνητές τον εκτιμούν απεριόριστα. Αν αυτοί οι κύριοι δολοφονούν τους γιατρούς στη Χιλή και αλλού, καταλαβαίνουμε όλοι πως ο πραγματικός καρκίνος για την υγεία της ανθρωπότητας βρίσκεται στα διοικητικά συμβούλια των φαρμακευτικών εταιριών.

Δεν μιλάμε βέβαια για Ελληνικές μικρές εταιρίες, αλλά για σύγχρονα πολυεθνικά θηρία που επιβάλλουν την άποψή τους με χημειοθεραπείες.
Όποιος ασθενήσει από καρκίνο, θα υποστεί από τις Φαρμακοβιομηχανίες τα μαρτύρια της κόλαση:
Γραμμικούς επιταχυντές κοβάλτια, χημειοθεραπείες, εξορκισμούς, για να φύγει ο δαίμονας καρκίνος, διαρκείς εξετάσεις που κρατούν τον άρρωστο σε διαρκή αγωνία, ανασφάλεια, φόβο πανικό, - σωστό θρίλερ. Τώρα το νικήσαμε, δεν αναφέρουμε ούτε το όνομά του και χτυπάμε ξύλο, όταν ακούμε τη λέξη καρκίνος.

Βέβαια τα κυτταροτοξικά φάρμακα, ακτινοβολίες κ.λ.π., είναι γνωστό - και κανείς δεν το αρνείται-, ότι προκαλούν καρκίνο. Είναι δηλαδή βασικές αιτίες ανάπτυξης καρκίνου. Ο άρρωστος όμως, έκανε ότι ορίζουν η φαρμακοβιομηχανίες: Καλό για την τσέπη τους, κακό για τον άρρωστο.
Μην ξεχνάτε: Τα όρια της τσέπης τους, είναι τα όρια της σκέψης τους.
Κουβέντα αυτοί για τη διατροφή. Ρωτήστε ένα γιατρό αν έχει κάτι διδαχτεί για τη διατροφή στις Ιατρική Σχολές. Οι φαρμακοβιομηχανίες θέλουν τον ιατρικό κόσμο στο σκότος της άγνοιας για τη διατροφή και υπερήφανο για τις φαρμακευτικές του γνώσεις σε σημείο, που να υποτιμά τη διατροφή, όπως στην περίπτωση του μυλωνά.

Κανόνας Νο1:

·                                 Τρώτε πικρά, τρώτε βερίκοκα και τα κουκούτσια τους.

·                                 Πίνετε χυμό από φύλλα ελιάς.

·                                 Τρώτε ραδίκια και πίνετε το ζουμί τους με λεμόνι κάθε μέρα.

·                                 Τρώτε αγκινάρες (πικρές).

·                                 Πίνετε ζουμί από άγριες αγκινάρες (πολύ πικρό), Βολβούς (πικρό) ή Γαϊδουράγκαθο (silybuns marianum), αυξάνει την παραγόμενη γλουταθειόνη υπεροξειδάση: Εξαιρετικό τονωτικό - αποτοξινωτικό για όλες τις παθήσεις του συκωτιού.

Ας ακολουθήσουμε τη συμβουλή των καλύτερων Γερμανών γιατρών, της περίφημης Επιτροπής
Ε. Η Επιτροπή Ε, κατατάσσει τα πικρά βότανα ως εξής:

1.                               κάσσια (quassia amara)

2.                               γεντιανή

3.                               άγρια αψιθιά.

4.                               Φλοιός Gonolobus cocdurango,

5.                               Centantium pulchellum,

6.                               cot αρπαγόφυτο (από την έρημο Καλαχάρη της Αφρικής (το βρίσκετε στα φαρμακεία).

7.                               φλούδα νεραντζιού.

8.                               γαϊδουράγκαθο (cnicus benediktus).

9.                               Ραδίκι.

10.                            κανέλα.

11.                            κόλιανδρος.

Οι πικρές αυτές τροφές ανοίγουν την όρεξη. Ο καρκινοπαθής συνήθως δεν έχει όρεξη και πεθαίνει από καχεξία. Διεγείρουν την ορμόνη γαστρίνη, που με τη σειρά της διεγείρει την παραγωγή και την απελευθέρωση υδροχλωρικού οξέως. Όλοι το γνωρίζουν: Τα πικρά βοηθούν στην όρεξη.

Αν το σώμα μας έχει μετατραπεί σε ζαχαροπλαστείο, από τα πολλά γλυκά, ποτά, πατάτες κ.λ.π., {όλα αυτά μετατρέπονται σε γλυκόζη) και συγχρόνως έχουμε απορρίψει την πικρή γεύση, δεν θα πάθουμε καρκίνο; Το κλειδί είναι η ισορροπία (ομοιόσταση στην ιατρική γλώσσα).

 

Η ΝΕΑ ΜΟΡΦΗ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΠΟΙΗΣΗΣ ΤΟ «ΦΑΙΝΟΜΕΝΟ» ΤΖΗΜΕΡΟΣ!

Αθήνα, 14 Μαίου 2012
Αρ. Πρωτ. 11

Η πολιτική Παράταξη «ΚΟΙΝΩΝΙΑ» στις εκλογές της 6ης Μαΐου έδωσε μία άνιση μάχη αποκλεισμένη ουσιαστικά από τα ΜΜΕ. Η μέχρις αυταπαρνήσεως εθελοντική προσφορά των μελών της και η οικονομική τους συνδρομή, οδήγησαν στον σχεδόν τριπλασιασμό της εκλογικής της δύναμης ξεπερνώντας τεράστια προβλήματα που δημιουργήθηκαν.
Προκαλεί εντύπωση το γεγονός ότι η «Δημιουργία Ξανά», ένα κόμμα δύο μόλις μηνών, χωρίς ιδιοπροσωπία, χωρίς το «χρώμα» της Πατρίδος μας – ουσιαστικά δεν επαγγέλεται κάτι καινούργιο, αφού δεν διαφέρει π.χ. ούτε από τη «Δράση» του κ. Μάνου– κατόρθωσε να διακριθεί τόσο έντονα και να ψηφισθεί από ένα τόσο μεγάλο αριθμό πολιτών.
Αυτό, όμως που προκαλεί εκ πρώτης όψεως εντύπωση, αν εξετασθεί προσεκτικά, έχει προφανή εξήγηση και η εξήγηση, βεβαίως, δεν έχει να κάνει με την αξία του Κόμματος αυτού αλλά με τους σκοπούς που εξυπηρετεί.
ΑΣ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΟΥΜΕ ΑΥΤΉ ΤΗΝ ΠΡΟΣEΓΓΙΣΗ:
- Ισχυρίζονται ότι το Κόμμα τους αποτελείται από εργαζομένους, ανθρώπους, δηλαδή, που έχουν περιορισμένο χρόνο στη διάθεσή τους, όμως έχουν λεπτομερές πρόγραμμα για όλα τα θέματα, φτιαγμένο από επαγγελματίες της πολιτικής.
- Μιλούν για το λαό μας και την αγάπη τους γι’ αυτόν και όμως το Πρόγραμμά τους είναι αποκομμένο από την Παράδοση του Γένους μας, γραμμένο και «στυλιζαρισμένο» στα πρότυπα των Ευρωπαϊκών Κομμάτων της Νέας Εποχής και της Νέας Τάξης, που επιδιώκει να αλλάξει τα πάντα,ακόμη και τα καταγεγραμμένα ιστορικά γεγονότα, με αποκλειστικό γνώμονα το ξερρίζωμα της Χριστιανικής πνευματικότητος από την ψυχή του Ορθοδόξου Ελληνα.
- Έχουν υποψηφίους με «βαριά» βιογραφικά σε όλη την Ελλάδα, που προέρχονται στη συντριπτική τους πλειοψηφία από Ευρωπαϊκές Χώρες, την Αμερική και τον Καναδά, στις οποίες Χώρες κατέχουν υψηλές και νευραλγικές θέσεις, που δεν δίδονται στον καθένα αλλά κατά κανόνα στους στρατευμένους με τη Νέα Τάξη και ότι αυτή συνεπάγεται και υπηρετεί. Ετσι εξηγείται ο αριθμός των ψήφων που έλαβαν, χωρίς να κοπιάσουν καθόλου, αφού ο κύριος όγκος των ψήφων τους είναι αποτέλεσμα «γραμμής» που δόθηκε από το εξωτερικό σε αντίστοιχα πρόσωπα στην Ελλάδα, στρατευμένα και προσηλωμένα ευλαβικά στους σκοπούς της Νέας Εποχής. Δεν είναι για την Παράταξή μας τυχαίο το γεγονός ότι ο χρόνος δημιουργίας του νέου αυτού Κόμματος συμπίπτει απολύτως με τη Πρόσκληση-Πρόκληση του Προέδρου μας κ. Μιχαήλ Ηλιάδη προς όλους τους αρχηγούς των πολιτικών Παρατάξεων να αποκηρύξουν γραπτώς και δημόσια την Μασωνία και κάθε μορφής Αποκρυφισμό!
- Έχουν δυσανάλογα μεγάλη προβολή, για ένα τόσο νέο κόμμα, σε σχέση με άλλους μικρούς κομματικούς σχηματισμούς, από τα ιδιωτικά ΜΜΕ πανελλήνιας εμβέλειας τόσο προεκλογικά, όσο και μετεκλογικά. Η δική μας Παράταξη μετέχει για 4η φορά σε εκλογική αναμέτρηση και, όμως, σχεδόν αγνοήθηκε.
- Ο κ. Τζήμερος, λέει μερικά αυτονόητα πράγματα για την απελευθέρωση της επιχειρηματικότητας στην Ελλάδα και τη λειτουργία της Δημόσιας Διοίκησης. Καταφέρεται έξυπνα εναντίον του πολιτικού συστήματος, το οποίο κατηγορεί για διαφθορά και ανικανότητα, πλασάροντας συνάμα ελκυστικά τον εαυτό του (είναι άλλωστε διαφημιστής). Το εκλογικό αποτέλεσμα ήταν θετικό για το κόμμα του.
Μια προσεκτική ματιά όμως, σε κάποιες από τις θέσεις του κόμματος αυτού αποκαλύπτει:
- Είναι υπέρ των ατομικών συμβάσεων εργασίας,
- Είναι υπέρ της λειτουργίας Ειδικών Οικονομικών Ζωνών για μετανάστες, με άλλους, επαχθέστερους όρους εργασίας.
Ας δούμε όμως τι προσδιορίζουν οι θέσεις αυτές.
Ένα από τα δύο βασικά Οικονομικά δόγματα, είναι αυτό του Ελευθέρου Εμπορίου, με εκφραστή τον Adam Smith. Σύμφωνα με το δόγμα αυτό, το ατομικό συμφέρον προηγείται έναντι του συλλογικού, ενώ θεωρεί ότι τα μειονεκτήματα που προκύπτουν από την ανισορροπία των ροών των διεθνών οικονομικών συναλλαγών (όπως της Ελλάδος, για παράδειγμα), αντισταθμίζονται από τον διεθνή καταμερισμό της εργασίας (αυτή είναι μία βασική αιτία που ξεκίνησε να πλημμυρίζει η Χώρα από εξαθλιωμένους μετανάστες με την συμπαιγνία της πολιτικής ηγεσίας και των «εργολάβων» του Δημοσίου, κυρίως κατά την περίοδο των Ολυμπιακών Αγώνων). Σήμερα μεγάλες εταιρείες επιδιώκουν τη σύγχρονη «δουλεία», η οποία προωθείται μέσω των ΕΟΖ (Ειδικών Οικονομικών Ζωνών).
Το δόγμα του Ελευθέρου Εμπορίου είναι το κλασικό μοντέλο του Φιλελευθερισμού το οποίο προωθείται με την Παγκοσμιοποίηση και η νεότερη εκδοχή του είναι ο Νεοφιλελευθερισμός. Το 1991 ο πρόεδρος Bush, μίλησε για πρώτη φορά για Νέα Τάξη (New Order), δηλαδή Παγκόσμια Διακυβέρνηση της αγοράς, μέσω του χρηματοπιστωτικού συστήματος (Global Finance).
Είναι νομίζω σαφές το οικονομικό ιδεολογικό προφίλ του κόμματος «Δημιουργία Ξανά»
Όσον αφορά στις σχέσεις Κράτους – «Εκκλησιών» (!), οι θέσεις τους είναι:
- Χωρισμός Κράτους – Εκκλησίας
- Διακοπή της μισθοδοσίας του Κλήρου από την Πολιτεία. Αυτό θα γίνει σταδιακά, εντός τριών ετών, κατά τη διάρκεια των οποίων η Εκκλησία με ιδίους πόρους θα βρει τον τρόπο μισθοδοσίας του κλήρου.
- Κατάργηση του μαθήματος των Θρησκευτικών και αντικατάστασή του από θρησκειολογία, αφού ο ρόλος της Παιδείας δεν είναι να προσφέρει θρησκευτική εκπαίδευση.
Προτείνεται δηλαδή, ο θρησκευτικός αποχρωματισμός της Πατρίδος μας και κατά συνέπεια η μετατροπή της σε χώρο, όπου επικρατεί ο θρησκευτικός συγκρητισμός. Αυτό δηλαδή ακριβώς, που προωθεί η Παγκοσμιοποίηση και η Νέα Τάξη στην Ελλάδα.
Το πολιτικό σύστημα ανακυκλώνεται και πλασάρει καινούργια «προϊόντα», εξίσου επικίνδυνα, αν όχι χειρότερα από τα παλαιά.
Η τηλεοπτική προβολή του κ. Τζήμερου τόσο πριν, όσο και μετά τις εκλογές της 6ης Μαΐου, δείχνει ακριβώς τίνων συμφέροντα εξυπηρετεί το κόμμα του. Ο ηγέτης που αναζητά ο λαός μας δεν πρόκειται να αναδειχθεί από την τηλεόραση. Εκεί αναδεικνύονται οι άνθρωποι του συστήματος. Αυτοί που θα προσπαθήσουν να αρπάξουν την ψήφο του και να γίνουν δυνάστες του, όπως άλλωστε συμβαίνει ανελλιπώς στη Χώρα μας μέχρι σήμερα.
Η «ΚΟΙΝΩΝΙΑ» έχει ξεκάθαρο ιδεολογικό στίγμα. Είναι αντίθετη στα προστάγματα της Νέας Τάξης. Θεωρεί ότι οι Ιερές και Εθνικές Παραδόσεις της Πατρίδος μας είναι ικανές να δώσουν λύση σε όλα τα σύγχρονα προβλήματα. Προτάσσει τη Ρωμιοσύνη και την Οικουμενικότητα του Ελληνισμού, όχι όμως την Παγκοσμιοποίηση, που είναι ο πνευματικός θάνατος των ανθρώπων.
Κεντρική Επιτροπή
Πολιτικής Παράταξης ΚΟΙΝΩΝΙΑ

Μοναχός έσωσε τη μητέρα του απο την κόλαση! Μία συγκλονιστική ιστορια.

Ό επίσκοπος Κύρου Θεοδώρητος, ό όποιος έζησε τον Ε μ.Χ. αιώνα, διηγείται πώς μια φορά τον επισκέφθηκε ένας μοναχός, πού ερχόταν από πολύ μακριά. Τον έβαλε να ξεκουρασθή και να φάγη. Όταν έτρωγε ό μοναχός, παρατήρησε ότι χρησιμοποιούσε μόνο το αριστερό του χέρι και ότι το δεξί του ήταν τυλιγμένο με ένα παλιόρασο.



Ό επίσκοπος τον ρώτησε, όχι από περιέργεια άλλα από ενδιαφέρον, γιατί είναι τυλιγμένο το χέρι του και μάλιστα με ένα παλιόρασο τριμμένο, ενώ εφαίνετο από την όλη του ενδυμασία ότι δεν ήταν μοναχός ρακένδυτος. Μάλιστα, θέλησε να το τραβήξει για να δη, όπως υποψιαζόταν, αν υπήρχε κάποια πληγή στο χέρι του μονάχου, αλλά αυτός δεν τον άφησε και το σκέπασε γρήγορα, διότι άρχισε να βγαίνει αφόρητη δυσοσμία.

Κι ό μοναχός διηγήθηκε τα έξης στον επίσκοπο:

-Σεβασμιότατε, εγώ είχα μια μητέρα πολύ όμορφη, πάγκαλη, ή οποία, δυστυχώς, από πολύ νωρίς, άφ ότου χήρεψε, παρεσύρθη στον κακό δρόμο κι έγινε πόρνη. Λόγω δε της μεγάλης ωραιότατος πού είχε, απέκτησε πολύ μεγάλη “πελατεία” και έγινε πολύ πλούσια κι έτσι εγώ μεγάλωνα μέσα στη χλιδή και στα πλούτη.



Όταν όμως μεγάλωσα και άρχισα να καταλαβαίνω τί γίνεται, βδελυσσόμενος αυτήν την κατάσταση της μητέρας μου, απομακρύνθηκα για ένα διάστημα από κοντά της και πήγα σε ένα μοναστήρι.

Πληροφορήθηκα όμως κάποια στιγμή ότι ή μητέρα μου αιφνιδίως πέθανε. Και όλη ή τεράστια εκείνη περιουσία, την οποία είχε κάνει από την αμαρτία, ήταν πλέον δική μου. Πήγα λοιπόν και την περιουσία αυτή την μοίρασα όλη, μέχρι και της τελευταίας δραχμής, στους φτωχούς κι έφυγα για την Έρημο ξανά, προσευχόμενος για τη σωτηρία της μάνας μου. Βέβαια και για τον πατέρα μου, πού όταν είχε κοιμηθή, εγώ ήμουν μωρό.

Πάντα προσευχόμουν όμως στον Θεό, σαν μοναχός πού ήμουν, να με πληροφόρηση εάν οι ελεημοσύνες πού δόθηκαν σε όλα τα τότε γνωστά μοναστήρια, για να προσευχηθούν για την ψυχή της μητέρας μου και να κάνουν πολλά-πολλά σαρανταλείτουργα έπιασαν τόπο. Επήγα λοιπόν στα Ιεροσόλυμα, μετά από έναν χρόνο και διηγήθηκα στον τότε Πατριάρχη το όλο γεγονός. Και εκείνος μου είπε:

–Πολύ καλά έκανες βέβαια και μοίρασες όλη αυτή την τεράστια περιουσία στους φτωχούς και έδωσες στα μοναστήρια για να γίνονται Λειτουργίες στο όνομα της μητέρας σου, αλλά για τις πληροφορίες πού μου ζητάς να μάθεις που βρίσκεται ή ψυχή της μητέρας σου, εγώ δεν είμαι άξιος να σου απαντήσω. Ούτε όμως εδώ στα Ιεροσόλυμα και στα περίχωρα υπάρχει κάποιος προορατικός Γέροντας, πού να μπορεί να σε πληροφόρηση για μια τέτοια μεγάλη αποκάλυψη.

Παίρνοντας λοιπόν την ευχή του Πατριάρχου, πήγα στις Σκήτες της Θηβαΐδος της Αιγύπτου.’ Εκεί πράγματι γνώρισα πατέρας και ασκητής πολλούς, πού μου υπέδειξαν έναν Γέροντα, πολύ βαθιά στην Έρημο, ικανό να με βοηθήσει. Κι έτσι με έναν ντορβά στον ωμό, με λίγο νερό και ψωμί ξεκίνησα οδοιπορώντας για να βρω τον Γέροντα αυτόν.

Μου είπαν οι πατέρες ότι: «στην πρώτη σπηλιά πού θα συνάντησης, εκεί θα τον βρεις».

Και πράγματι, ύστερα από οδοιπορία τριάντα ήμερων βρήκα τη σπηλιά και τον άγιο εκείνο άνθρωπο, ό όποιος βγήκε στην είσοδο της σπηλιάς και με υποδέχθηκε.

Εκεί έπεσα στα πόδια του, του έβαλα μετάνοια, φίλησα τις άκρες των δακτύλων του και με δάκρυα στα μάτια του ανέφερα τη ζωή της μητέρας μου και ποιες ήταν οι ενέργειες μου για τη σωτηρία της ψυχής της, με τις ελεημοσύνες και τα σαρανταλείτουργα πού έκανα.

-Παιδί μου, λέει, αυτό πού ζητάς να μάθεις από μένα, είναι κάτι πάρα πολύ μεγάλο. ‘Αλλά όμως, αφού έκανες τόσο μεγάλο κόπο και τόσο μεγάλη πορεία τριάντα ήμερων για να φθάσης μέχρι εδώ, θα παρακαλέσουμε τον Θεό και οι δύο μαζί, να μας πει που περίπου βρίσκετε ι ή ψυχή της μητέρας σου.

Βγήκε λοιπόν έξω, στην πόρτα της σπηλιάς, πήρε μια πετρούλα κι έκανε έναν κύκλο, ό άγιος ασκητής και μου είπε:

-Σ αυτόν τον κύκλο μέσα έλα και στάσου όρθιος. Και θα μείνεις εδώ όρθιος, χωρίς να καθίσεις, επτά ήμερες. Ούτε θα φας ούτε θα πιεις ούτε θα κουνηθείς!’ Επτά μέρες κι επτά νύχτες όρθιος και ακίνητος διαρκώς θα προσεύχεσαι να ελεήσει ό Θεός να μάς φώτιση και να μάς αποκάλυψη την κατάσταση της ψυχής της μητέρας σου. Θα παρακαλείς τον Θεό συνεχώς με δάκρυα, τα όποια κάθε μέρα θα πρέπει να γίνονται και πιο πολλά. Θα κάνω κι εγώ ακριβώς το ίδιο μέσα στη σπηλιά.

Και πράγματι, λοιπόν, έγινε αυτό, όπως ακριβώς το είπε ό άγιος εκείνος Γέροντας και φημισμένος ασκητής.

Όταν έφθασε λοιπόν ή νύχτα της έβδομης ημέρας, αρπάχθηκε ό νους του μοναχού στον ουρανό και με έκσταση ψυχής είδε τα φοβερά της Βασιλείας του Θεού. Και ότι ό Θεός ένια ι παρών και στην κόλαση και στον παράδεισο. Στον παράδεισο χαίρονται και στην κόλαση πονούν.

Είδε λοιπόν, ας πούμε, στην αριστερή του πλευρά, μία φοβερή λίμνη, έναν βόρβορο γεμάτο ακαθαρσίες, λάσπη και ανυπόφορη δυσωδία. Ένα φοβερό μείγμα, πού έβραζε και κόχλαζε. Μέσα σ αύτη τη φοβερή λίμνη την καιόμενη του πυρός, όπως μας αναφέρει ή Αποκάλυψις, το τελευταίο βιβλίο της Καινής Διαθήκης, είδε να ανεβοκατεβαίνουν οι ψυχές. Πότε να βυθίζονται μέσα σ αυτήν και πότε να ανεβαίνουν ψηλά, να ανέρχονται λίγο σαν να παίρνουν μια αναπνοή και ξανά πάλι μέσα και ξανά πάλι έξω, χωρίς τελειωμό. Είχε την αίσθηση, όπως ακριβώς βράζει κανείς τα φασόλια ή τα ρεβίθια και με τον βρασμό ανεβοκατεβαίνουν αυτά, κατά τον ίδιο τρόπο έβλεπε και τις δυστυχισμένες αυτές υπάρξεις να ανεβοκατεβαίνουν.

Κάποια στιγμή λοιπόν, ανεγνώρισε και τη μητέρα του, της οποίας είδε το κεφάλι. Ανεγνώρισε κι αυτή τον γυιό της πού εύρίσκετο στην άκρη της λίμνης και φώναξε:

-Παιδί μου, ΕΛΕΟΣ!!! ΒΟΗΘΕΙΑ!!!

Και ξαναβυθίοτηκε πάλι μέσα. Και ξαναβγήκε πάλι, ξαναφάνηκε, μέχρι τη μέση τώρα. Και ξαναφωνάζη πάλι “έλεος! έλεος! βοήθεια! βοήθεια!”

-Παιδί μου, βοήθησε με, βοήθησε με!!! Καίγομαι, πνίγομαι, βασανίζομαι, υποφέρω!…

Και ξανά πάλι βυθίστηκε. Και ξαναβγήκε για τρίτη φορά.

-Και τόσος ήταν ό πόνος μου, λέει ό μοναχός, τόση ήταν ή οδύνη μου και τόση ή λαχτάρα μου, πού την ώρα πού ξαναβυθιζόταν, βούτηξα το χέρι μου μέσα, την άρπαξα από τα μαλλιά και με πολλή βία την τράβηξα έξω.

Και δίπλα μου βλέπω μία ωραιότατη χρυσή κολυμβήθρα. Από κάποιο σημείο της, από ένα βράχο…πού δεν ήταν και βράχος, δεν ξέρω τί ακριβώς ήταν! έτρεχε γάργαρο νερό και γέμιζε αυτήν την κολυμβήθρα, χωρίς να γεμίζει και χωρίς να αδειάζει ποτέ. Και πήρα τη μητέρα μου και την έβαλα μέσα σ’ αυτήν την κολυμβήθρα και πλύθηκε και καθαρίστηκε και έγινε κατάλευκη σαν το χιόνι. Την έβγαλα κατόπιν από την κολυμβήθρα κι εκεί κάποιοι Νέοι, στα ολόλευκα ντυμένοι, έδωσαν λευκά ρούχα, τυλίχτηκε μ’ αυτά και εντάχθηκε μέσα στον χορό των Αγίων.

Κι εκείνη, ανάμεσα στους φωτεινότατους εκείνους Νέους, τούς ολόλαμπρους πού χαίρονταν μέσα στη χαρά της Βασιλείας του Θεού, με ευχαριστούσε συνεχώς και αδιαλείπτως, μέχρι πού ξαναήλθα στον εαυτό μου. Και βρέθηκα το πρωί πού τελείωνε ή έβδομη ημέρα, να είμαι έξω εκεί, μέσα στον κύκλο, παρακαλώντας θερμά για την κατάσταση της ψυχής της μητέρας μου και βεβαίως ύστερα να ευγνωμονώ τον Θεό συνεχώς.

Όταν ό άγιος εκείνος ασκητής με ρώτησε:

-Τί είδες, παιδί μου, αυτό το βράδυ; διηγήθηκα όλα αυτά. Και βεβαίως αναλύθηκα σε λυγμούς και σε ευχαριστίες προς τον Θεό και Σωτήρα μας, για την άπειρη ευσπλαχνία

Του πού έβγαλε την ψυχή της μάνας μου από τον Αδη. Το χέρι μου όμως πού βούτηξε μέσα σ’ αυτή την φοβερή κατακαιομένη λίμνη του πυρός, την βρωμερά και δυσώδη και μάλιστα μέχρι τον αγκώνα, ήταν όχι μόνο καμένο -διότι έκαίετο εκείνη ή λίμνη- αλλά και βρωμούσε απαίσια.

–Πάτερ μου, λέω, στον άγιο εκείνο Γέροντα και ασκητή σε παρακαλώ πάρα πολύ, κάνε κάτι και θεράπευσε το χέρι μου.

Κι εκείνος μου είπε:

–Όχι! Μέχρι πού να πεθάνεις, θα το δείχνεις! Είναι ή απόδειξης, για το πόση δύναμη έχει ή Θεία Λειτουργία, τα μνημόσυνα, τα τρισάγια, οι προσευχές με το κομποσκοίνι και οι ελεημοσύνες για έναν κεκοιμημένο. Και σχίζει το ράσο του ό μεγάλος εκείνος ασκητής και Γέροντας και μου λέει:

-Τύλιξε το. Ό τόπος τώρα θα ευωδιάζει. Και για εκείνους πού θα αμφιβάλλουν, θα το ξετυλίγεις για να αποδεικνύεις την αλήθεια της ιστορίας της ψυχής της μητέρας σου.

-Σεβασμιότατε, το τραβήξατε λίγο. Για δείτε το τώρα ολόκληρο! Και ξετύλιξε ολόκληρο το χέρι του. Κι ό δεσπότης δεν άντεξε την “βρώμα” κι έφυγε από το δωμάτιο. Τόσο φοβερή ήταν ή δυσοσμία. Το ράσο όμως εκείνου του κεχαριτωμένου Γέροντος ήταν ράσο αγιασμένο, γι’ αυτό είχε και τόση ευωδία.

ΒΙΒΛΙΟΓ. ΓΝΩΣΙΣ ΚΑΙ ΒΙΩΜΑ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΠΙΣΤΕΩΣ.

ΠΑΤΗΡ. ΣΤΕΦΑΝΟΥ ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΠΟΥΛΟΥ

πηγη: http://oparadeisos.wordpress.com

Ἀπίστευτη πρόκληση τοῦ ΥΠ.ΠΟ:Παρέδωσε Ἱ.Ναό στό τεκτονικό ἵδρυμα

Ἀναρτήθηκε ἀπὸ  hristospanagia4

 

ΑΠΙΣΤΕΥΤΗ ΠΡOΚΛΗΣΗ ΤOΥ ΥΠ.ΠO: Παρέδωσε Ι. Ναό στο Τεκτονικό Ίδρυμα!

Γράφει ο  Μαν. Μηλιαράκης

Με πρόσχημα την πραγματοποίηση συναυλίας Με άδεια της αρμόδιας Υπηρεσίας του Υπουργείου Πολιτισμού και εν αγνοία της οικείας Μητροπόλεως παραχωρήθηκε ο ιερός ναός του Αγίου Γεωργίου (Κάστρου) Κερκύρας για να πραγματοποιηθεί συναυλία υπό την αιγίδα του Τεκτονικού Ιδρύματος και με παρουσία και ομιλία του «Ενδοξ. Μεγάλου Διδασκάλου»! Η συναυλία εδόθη από τη Φιλαρμονική Ένωση Κερκύρας, στις 11 Μαρτίου 2012, στις 7.30 το βράδυ. O ιστορικός ιερός ναός του Αγίου Γεωργίου – Κάστρου, υπάγεται στην Αρχαιολογική Εταιρία του Υπουργείου Πολιτισμού και η Ι. Μητρόπολη Κερκύρας δεν έχει καμία δικαιοδοσία για τη χρήση – λειτουργία του ναού……..

Μέσα στον ορθόδοξο Ι. Ναό ο «Μέγας Διδάσκαλος» της Στοάς εκφώνησε προπαγανδιστικό, υπέρ του Τεκτονισμού, λόγο παρουσιάζοντας μάλιστα ως τέκτονες τους πιο επιφανείς Έλληνες, οι οποίοι όμως δεν είναι σε θέση να μιλήσουν από τον τάφο τους.

Ως επιφανής τέκτονας παρουσιάστηκε από τον ομιλητή και ο πρώτος κυβερνήτης του νεοελληνικού κράτους, Ιωάννης Καποδίστριας, ενώ είναι γνωστό ότι ήταν σφόδρα πολέμιος της Μασονίας.

Με την ειδική δε εγκύκλιο 4286/26 Αυγούστου 1831 δημοσιευμένη στην εφημερίδα της Κυβέρνησης διατάσσει την αποβολή από το σώμα των Δημοσίων υπαλλήλων, όσων είναι μέλη της «μυστικής εταιρείας (Μασονίας) ή οιασδήποτε άλλης μυστικής εταιρείας»! Αξίζει πάντως να κρατήσουμε από την εν λόγω ομιλία την ομολογία:

O Τεκτονισμός πιστεύει ακλόνητα στην ύπαρξη του Θεού, αλλά δεν προβάλλει συγκεκριμένο Θεό, γιατί ο Θεός είναι υπεράνω του λογικού, η δε προσέγγισή του, προϋποθέτει υπέρβαση και θρησκευτική πίστη εκάστου ατόμου, στις οποίες δεν παρεμβαίνει ο Τεκτονισμός. O Θεός είναι υπερνοητός, άρρητος και μοναδικός στο σύμπαν, είναι ο Πλάστης και Δημιουργός του Παντός. Για το λόγο αυτό ο Τεκτονισμός τον αποκαλεί απρόσωπα, μεγάλο Αρχιτέκτονα του σύμπαντος, προκειμένου, απλά να μπορούν να συνεννούνται όλοι οι Τέκτονες μεταξύ τους, ανεξάρτητα από το επί μέρους θρήσκευμά τους και να αποφεύγονται συζητήσεις και προστριβές που απορρέουν από την πίστη του καθενός σε θρησκευτικό δόγμα. Από την ομολογία αυτή φαίνεται ξεκάθαρα ότι ο Τεκτονισμός δε δέχεται τον Ιησού Χριστό ως το μόνο αληθινό Θεό που ενανθρωπίστηκε, σταυρώθηκε και αναστήθηκε.

O «Θεός» Μ.Α.Τ.Σ. του Τεκτονισμού είναι ο θεός της θεοσοφίας, του θρησκευτικού συγκρητισμού που οδηγεί στο σκότος του Εωσφόρου.
Σκάνδαλο, είναι τέλος, ότι η αρμόδια υπηρεσία του ΥΠ.ΠO. δε θεώρησε, για ένα τόσο λεπτό θέμα, να ενημερώσει απλώς την Ι. Μητρόπολη Κερκύρας!

Έτσι ο οικείος ιεράρχης κ. Νεκτάριος δεν αντέδρασε, αφού δε γνώριζε το γεγονός και η εντύπωση που έμενε για τον κόσμο ήταν ότι η Μητρόπολη δέχεται τους Μασόνους να κηρύττουν μέσα σε Ναό!

Γνώμη μας, είναι ότι έστω και τώρα ο σεβ. Μητροπολίτης κ. Νεκτάριος, πρέπει να καταγγείλει το ανίερο γεγονός, να κηρύττεται από το ιερό Βήμα Oρθόδοξου Ναού, όχι ο Σταυρωθείς και Αναστηθείς Ιησούς Χριστός, αλλά ο Μ.Α.Τ.Σ.!

Το θέμα δεν είναι νομικό – ιδιοκτησιακό, αλλά καθαρά πνευματικό.

ΕΙΝΑΙ ΜΑΡΤΥΡΑΣ ΤΟΥ ΙΕΧΩΒΑ Ο ΘΑΝΟΣ ΤΖΗΜΕΡΟΣ ΤΗΣ "ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΞΑΝΑ";

ΕΙΝΑΙ ΜΑΡΤΥΡΑΣ ΤΟΥ ΙΕΧΩΒΑ Ο ΘΑΝΟΣ ΤΖΗΜΕΡΟΣ ΤΗΣ "ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΞΑΝΑ";

Το συγκεκριμένο κόμμα, προωθείται μετά μανίας εδώ κι εβδομάδες από νεοφιλελεύθερα ανθελληνικά συγκροτήματα όπως ο ΣΚΑΙ, ως μια "καλή λύση" και "κάτι καινούριο": Μάλιστα, στις 6 Μαίου πήρε αρκετά υψηλό ποσοστό, κάτι που του δίνει το δικαίωμα να ελπίζει πως μπορεί να μπει στην επόμενη Βουλή.

Διαβάζοντας τις θέσεις του, προβληματιστήκαμε από την στάση του στο θέμα των Σκοπίων (τάσσεται υπέρ της σύνθετη ονομασίας), τη λαθρομετανάστευση (προτείνει όχι την απέλαση των λαθρομεταναστών, αλλά την δημιουργία "ζωνών εργασίας" για την "απορρόφησή" τους) κλπ. Ακόμα και στα οικονομικά θέματα, που υποτίθεται πως είναι το δυνατό τους χαρτί, διακρίνουμε μια ακατάσχετη αρλουμπολογία χωρίς συγκεκριμένες ρεαλιστικές λύσεις, συνδυασμένες βέβαια με μνημονιολαγνεία και άκρατο νεοφιλελευθερισμό.

Εκείνο όμως που μας ξένισε ιδιαίτερα, είναι η άποψή τους για τη σχέση Εκκλησίας - Κράτους, όπου ζητάνε επιτακτικά τον χωρισμό τους! Μάλιστα, έχουμε και κάποιες πληρφορίες σχετικά με τις θρησκευτικές πεποιθήσεις του Προέδρου του κόμματος Θ'ανου Τζήμερου.

Μας είπαν λοιπόν, πως ο εν λόγω "ελπιδοφόρος" πολιτικός είναι Μάρτυρας του Ιεχωβά!

Ακόμα το διερευνούμε. Πιθανόν να ισχύει, ίσως και όχι. Στις θέσεις όμως του κόμματος, αναφέρεται το εξής: 

"Καταργείται ο, αντισυνταγματικός και προσβλητικός για την ελευθερία της έκφρασης, νόμος περί προσηλυτισμού."

Ποιοι είναι αυτοί που επιτακτικά ζητάνε εδώ και χρόνια κάτι τέτοιο; Σωστά μαντέψατε: ΟΙ ΙΕΧΩΒΑΔΕΣ!!!

Δεν τους αρέσει ο συγκεκριμένος ορθότατος νόμος, καθώς τους εμποδίζει να διασπείρουν την αιρετική τους προπαγάνδα σε χιλιάδες ανυποψίαστους πολίτες. Και πραγματικά αναρωτιόμαστε: Είναι προσβλητική η ύπαρξη αυτού του νόμου ή η προσπάθεια προσηλυτισμού που συνεχίζουν οι Ιεχωβάδες, ακόμα και σήμερα;

Απαντήστε μας, κ. Τζήμερο: ΕΙΣΤΕ ΜΑΡΤΥΡΑΣ ΤΟΥ ΙΕΧΩΒΑ, ΝΑΙ Ή ΟΧΙ;
πηγη ΕΛΛΑΣ-ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ