«Ὦ, γενεὰ ἄπιστος καὶ διεστραμμένη...[1]» ΠΡΕΣΒΥΤΕΡΟΥ ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ ΜΗΝΑ

Ἀναρωτιέται, κανείς, πῶς ὑπάρχουν ἀνάμεσά μας Ὀρθόδοξοι κληρικοί καί λαϊκοί πού προσφωνοῦν τόν αἱρεσιάρχη ποντίφηκα τῆς Ρώμης «ἀρχηγό τῆς Χριστιανοσύνης» καί οἱ ὁποῖοι, στήν πλάνη τους αὐτή, ταυτίζουν τούς δόλιους Φαρισαίους καί σταυρωτές τοῦ Κυρίου μέ τούς Ὀρθοδόξους ἐκείνους πού παραμένουν μέ φόβο Θεοῦ ἕως κεραίας στήν Ὀρθόδοξη παράδοση τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων καί Πατέρων μας.

Ἰσχυρίζονται σήμερα ὅτι, ὅπως οἱ Φαρισαῖοι ἀπεφάσισαν τότε πώς μία Παράδοσις ἡ ὁποία ὑπῆρχε γιά αἰῶνες δέν ἔπρεπε νά παραμερισθεῖ ἐξαιτίας τῆς Διδασκαλίας τοῦ Χριστοῦ, τοῦ Ὁποίου ἡ προσωπικότης καί τά σημεῖα (θαύματα) ἦταν δύσκολο νά προσδιορισθοῦν, ἔτσι καί κατά τήν πλάνη τους οἱ παραμένοντες στήν ἀκρίβεια τῆς Ὀρθοδόξου πίστεως κληρικοί, μοναχοί καί λαϊκοί ἀρνοῦνται τό «καινούριο», δηλαδή τήν ὑποταγή τῆς Ἐκκλησίας στήν παναίρεση τοῦ παπισμοῦ καί τῆς Νέας Ἐποχῆς. ‘Επίσης, ὅπως οἱ Φαρισαῖοι καί οἱ Γραμματεῖς παρ’ ὅτι σταύρωσαν τόν Χριστό ἡττήθηκαν μέ τήν Ἀνάστασίν Του, ἔτσι θά ἡττηθεῖ καί ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία καί θά συρθεῖ πίσω ἀπό τόν πάπα καί τήν Νέα Ἐποχή!

Ναυπάκτου κ. Ἱεροθέου: Ὁ Γέροντας Θεόδωρος-Νεῖλος, ὁ ἀσκητής

Μητροπολίτου Ναυπάκτου καί Ἁγίου Βλασίου Ἱεροθέου

Τήν Μεγάλη Πέμπτη, τήν ὥρα πού ὁ Χριστός βρισκόταν σταυρωμένος στούς Ἱερούς Ναούς, κοιμήθηκε ἐν Κυρίῳ ὁ Γέροντας Θεόδωρος ἁγιοφαραγγίτης, ὁ γιά πολλά χρόνια σταυρωμένος γιά τήν ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ, πού πρός τό τέλος τῆς ζωῆς του ἐκάρη μοναχός καί ἔλαβε τό ὄνομα Νεῖλος.

Κατά διαστήματα εἶχα τηλεφωνική ἐπικοινωνία μαζί του καί μιά φορά τόν συνάντησα στόν δρόμο καί συζήτησα μαζί του γιά τήν ἀγαπημένη του ἔρημο. Πῆγα καί στό σπήλαιο πού ζοῦσε μερικές ἡμέρες τόν χρόνο, πλησίον τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Κουδουμᾶ.

Τόν περισσότερο καιρό ζοῦσε στά σπήλαια καί στήν ἔρημο τοῦ Ἁγιοφάραγγου, σέ κελλιά πού κατασκεύαζε γιά νά προφυλάσσεται ἀπό τό κρύο, τίς βροχές καί τούς ἀέρηδες καί νά φεύγη μακρυά ἀπό τήν προσοχή τῶν ἀνθρώπων. Σκληρός, δύσκολος καί ἀφιλόξενος τόπος τό Ἁγιοφάραγγο, τόπος παλαιῶν καί μάλιστα «ἀθέατων» ἀσκητῶν, κατά τήν παράδοση τῶν ἀνθρώπων τῆς περιοχῆς.

Ἦταν ἕνας σπάνιος ἐρημίτης ἀσκητής, πού ἐνσάρκωνε τούς παλαιούς ἀσκητές-ἐρημίτες, οἱ ὁποῖοι ἀφανίσθηκαν στίς ἡμέρες μας. Ἡ ἄσκησή του ἦταν ὑπέρμετρη, ἀπίστευτη, ἔξω ἀπό τά ἀνθρώπινα ὅρια. Δύσκολα νά ἀντέξη ὁ ἄνθρωπος σέ τέτοιες συνθῆκες ζωῆς, μέ ἀέρα καί κρύο, μέ ζέστη καί καύσωνα, μέ πείνα καί δίψα, μέ ἀπουσία ἀνθρώπων καί παρουσία ἑρπετῶν καί ἀγρίων ζώων, μέ προσευχή καί ἀϋπνία, μέ ἀγγέλους καί δαίμονες, μέ μελέτη καί προσευχή, μέ τήν κατά ἄνθρωπον μοναξιά καί τήν αἴσθηση τῆς οἰκουμενικότητας καί πολλά ἄλλα, πού φαίνονται ἀντιφατικά στούς λογικούς ἀνθρώπους. Ἀνέβαινε τά κακοτράχαλα κρητικά βουνά σάν ἕνα ἀγριοκάτσικο, αὐτός πού ἦταν τό ἄκακο πρόβατο τοῦ Χριστοῦ, καί εἶχε συμφιλιωθῆ μέ τήν ἄγρια φύση, τά γυμνά βράχια, χωρίς δένδρα καί φυτά.

Ετήσιο μνημόσυνο του π. Ευμενίου Σαριδάκη στην Εθιά

               Παρουσία του Μητροπολίτου Γορτύνης και Αρκαδίας κ.κ. Μακαρίου και του Δημάρχου Αρχανών – Αστερουσίων κ. Μανώλη Κοκοσάλη, πραγματοποιήθηκε την περασμένη Κυριακή στην Εθιά το ετήσιο μνημόσυνο του γέροντος πατρός Ευμενίου Σαριδάκη.

Αντί άλλου σχολίου ή κειμένου παραθέτουμε κείμενο του Μητροπολίτου Μόρφου (Κύπρου) Νεοφύτου ο οποίος και είχε επισκεφτεί πριν λίγους μήνες την Εθιά και είχε τελέσει τρισάγιο στον τάφο του Αγίου Γέροντος των Αστερουσίων.

Τίτλος του κειμένου: Τρισάγιο στον τάφο του Γέροντος Ευμενίου και το δώρο του οσίου Νικηφόρου του Λεπρού του Μητροπολίτου Μόρφου Νεοφύτου

Πριν από λίγες μέρες ήμουνα στην Κρήτη (από 19.01-24.01.2016), όπου αξιώθηκα να εκπληρώσω ένα παλιό τάμα, που είχα κάνει εδώ και δεκαοκτώ χρόνια: Να τελέσω ένα Τρισάγιο στον τάφο του μακαριστού μου Γέροντος Ευμενίου Σαριδάκη, που κοιμήθηκε στις 23 Μαΐου 1999.