ΕΤΗΣΙΟΝ ΙΕΡΟΝ ΜΝΗΜΟΣΥΝΟΝ ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΟΡΦΥΡΙΟΥ

ΕΤΗΣΙΟΝ ΙΕΡΟΝ ΜΝΗΜΟΣΥΝΟΝ ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΟΡΦΥΡΙΟΥ   Τὸ ἑτήσιο Ἱερὸ Μνημόσυνο τοῦ Γέροντος Πορφυρίου θὰ τελεσθεῖ τήν Κυριακή, 1 Δεκεμβρίου 2013 στο Ἱερὸν Γυναικεῖον Ἡσυχαστήριον "Ἡ Μεταμόρφωσις τοῦ Σωτῆρος" Πληροφορίες μετάβασης στὸ Ἱερὸ Ἡσυχαστήριο Δρομολόγια ΚΤΕΛ Επικοινωνία Τηλ.: 22950 98261 Fax: 22950 98074 email: info@porphyrios.gr, mesotiros@gmail.com

Σκέψεις-Φώτης Κόντογλου (+1966)

(γλαφυρότατη περιγραφή τῆς ἐποχῆς μας)

Ἡ παραζάλη, γίνεται μέρα μέ τή μέρα χειρότερη. Ὁ πόθος τῆς ἀπόλαυσης ἔγινε μιάν ἄγρια τρέλα στούς ἀνθρώπους, πού τσαλαπατᾶνε ὁ ἕνας τόν ἄλλον γιά νά μή χάσουνε τίς διάφορες φαρμακερές ἡδονές, πού ὁλοένα τίς πληθαίνει ὁ σατανᾶς μέ τά πολύπλοκα μηχανήματά του, σάν τόν ψαρᾶ πού βάζει στ' ἀγκίστρι του ὅλο καί πιό ὀρεχτικό δόλωμα, γιά νά τραβήξη τά λαίμαργα τά ψάρια καί νά τά ψήση στή φωτιά νά τά φάγη. Ὁ μαμωνᾶς σκέπασε μέ τίς σκοτεινές φτεροῦγες του τόν κόσμο, καί τόν κουνᾶ σάν νἆναι κανένα κόσκινο, καί ὅπως ἀναταράζεται τό σιτάρι, χοροπηδᾶνε οἱ ἄνθρωποι μέσα στόν κόσκινό του καί δαγκάνει ὁ ἕνας τόν ἄλλον, καί ἐξοντώνει ὁ ἀδελφός τόν ἀδελφό, λέγοντας:"ὁ θάνατός σου, ζωή μου!"...

 

Ὁ διάβολος εἶναι ὁ ἐξουσιαστής ἀπάνω στή διάνοια καί στήν καρδιά μας, καί αὐτός χαίρεται γιά τά ἔργα πού κάνουμε, θέλοντας νά βγάλουμε ὁ ἕνας τό μάτι τ' ἀλλουνοῦ....

Καί οἱ ἄνθρωποι γινήκανε τρελοί ἀπό κακία, γεμᾶτοι ὑποκρισία, μεγαλομανία, φιληδονία, πιστοί στρατιῶτες τοῦ διαβόλου. Καί μέσα σ' αὐτή τή λύσσα πού τούς ἔπιασε, θέλουν ν' ἀπολαύσουνε, οἱ ἀνόητοι, τήν εἰρήνη, πού εἶναι δῶρο τοῦ Θεοῦ, καί ὄχι τοῦ διαβόλου...

 

Ἔρημος οἶκος εἶναι σήμερα ὁ κόσμος ἀπό εἰρήνη. Μέρα-νύχτα στέκεται ἀνύσταχτο τό μάτι τῆς πονηρῆς ἀνθρωπότητας. Μέρα-νύχτα δουλεύουνε οἱ ἐφευρέσεις τῆς καταστροφῆς, τά συμβούλια τοῦ θανάτου. Καί ἀπό τ' ἄλλο μέρος, οἱ καταδικασμένοι γλεντοκοποῦνε, κυλιοῦνται στήν ἀκολασία, κόλακες καί δολοφόνοι, βλάκες καί πονηρότατοι, χωρίς καρδιά, χωρίς ψυχή, χωρίς τίποτα ἀπό τήν εἰκόνα τοῦ Θεοῦ...Σέ κανένα καλό δέν συμφωνοῦνε, μά στό κακό, εἶναι ὅλοι θερμοί συνεργάτες...

Θεέ μου, τί φρικτή καταδίκη βγάλνε οἱ κακοί ἄνθρωποι καταπάνω στόν ἑαυτό τους, νά ζοῦνε ἀγριεμένα μέσα στήν ἔρημο τῆς κακίας, τῆς ἀναισθησίας καί τοῦ ἐγωϊσμοῦ, μέσα στή Σαχάρα τῆς ψευτιᾶς!...

 

Ποτέ δέν φοβότανε τόσο πολύ ὁ ἄνθρωπος 

τή φτώχεια, τήν ἀρρώστεια καί τόν θάνατο, 

ὅσο τά φοβᾶται τώρα,

 πού δέν φοβᾶται τόν Θεό.

Δέν γίνεται καταστολή παθῶν χωρίς ἄσκηση οὔτε σωστή ἄσκηση χωρίς ἐνάρετη ζωή

 Ἅγιος Βασίλειος Ἀγκύρας
 

Δέν εἶπε ( ὁ Ἀπόστολος Παῦλος στήν Ἁγία Γραφή ) νά μή φροντίζουμε τή σάρκα, ἀλλά νά μήν φροντίζουμε γιά νά ἱκανοποιοῦμε τίς ἄτακτες καί παράνομες ἐπιθυμίες τῆς σάρκας ( Ρωμ. 13,14 ).

 Ὥστε μέ πνευματικές ἀσκήσεις, μέ προσευχή καί νηστεία, πρέπει νά καταστείλουμε τό ἐπιθυμητικό τῆς σάρκας, τήν ροπή πρός τίς ἐπιθυμίες. Νά καταστείλουμε τήν ἀγάπη πού γεννιέται μέσα μας γιά τίς σαρκικές ἡδονές. Ὀφείλουμε νά συντηροῦμε κάθε τί πού εἶναι ἀναγκαῖο καί πού μᾶς δόθηκε γιά τήν απόκτηση τοῦ καλοῦ ( δηλαδή τήν σάρκα ὡς ὑπηρέτη τοῦ πνεύματος καί ὄχι νά γίνει τό πνεύμα μας ὑπηρέτης τῆς σαρκός ).

Ἡ Βασιλεία τοῦ Θεοῦ δέν εἶναι φαγοπότι. Εἶναι ζωή πνευματική. Εἶναι δικαιοσύνη, εἰρήνη καί χαρά, πού χαρίζει τό Πνεῦμα τό Ἅγιον ( Ρωμ. 14,17 ). Γι' αὐτά τά ἀγαθά τῆς Βασιλείας δεχόμαστε λογικά καί τηροῦμε τή νηστεία, τήν ἀποχή ἀπό τίς τροφές.

  
Ἡ ἀποχή ἀπό τίς τροφές, πρέπει νά συνοδεύεται ἀπό τήν ἐνάρετη ζωή. Γι' αὐτό ὁ Ἀπόστολος Παῦλος λέγει: "οὔτε ἐάν φάγωμε προοδεύουμε στήν ἀρετή, οὔτε ἄν δέν φάγωμε ὑπολειπόμαστε καί μένουμε πίσω σ' αὐτήν" ( Α' Κορ. 8,8, ).

Ἄς μετανοοῦμε μέ ὅλη μας τήν καρδιά καί ἄς ἐξομολογούμαστε, ὅσο ἔχουμε καιρό!

ΤΟ ΜΗΝΥΜΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ

 

Ὅσο βρισκόμαστε στόν παρόντα κόσμο, ἄς μετανοήσουμε μέ ὅλη μας τήν καρδιά 

γιά ὅσα πράξαμε σαρκικά καί πονηρά· 

διότι μετά τήν ἔξοδό μας ἀπό τόν κόσμο, 

δέν θά μποροῦμε πιά νά ἐξομολογηθοῦμε ἐκεῖ καί νά μετανοήσουμε.

Ἄν ποθοῦμε τήν σωτηρία μας τήν αἰώνια, 

νά ἀνανήψουμε, 

νά ἐγκαταλείψουμε τά ἔργα τῆς ἀνομίας 

καί νά ἐργασθοῦμε τά ἔργα τῆς ἀρετῆς καί μετανοίας.

Ἅγιος Κλήμης ὁ Ἀλεξανδρεῦς

Ἡ γκρίνια εἰς τήν ζωήν τῶν ἀνθρώπων

  Μιχαὴλ Ε. Μιχαηλίδη, Θεολόγου

 

Πολύ συχνά καί γιά πολλούς ἀνθρώπους, ἡ γκρίνια δέν εἶναι μονάχα μιά ἰδιορρυθμία ἤ ἰδιοπροσωπία τοῦ ἀνθρώπινου προσώπου, ἀλλ᾽ εἶναι μιά νοσηρή κατάσταση, μέ ἐπικίνδυνες συνέπειες στίς διαπροσωπικές καί διανθρώπινες σχέσεις.
Εἶναι ψυχολογικό συναίσθημα, πού δέν κρύβεται. Ὁ γκρινιάρης ἤ γογγυστής καί μεμψίμοιρος - ὅπως τόν ὀνομάζει ἡ Ἁγία Γραφή - δέν κρατάει μέσα του τίς ἐσωτερικές ἀντιδράσεις, γιά ὁποιοδήποτε ζήτημα, ἀλλά καί τίς ἐξωτερικεύει κάποτε, ἔντονα καί ἐπαναστατικά.
Μετά τήν Πεντηκοστή, ὅταν οἱ χριστιανοί ἄρχισαν νά πληθαίνουν, "ἐγένετο γογγυσμὸς τῶν ῾Ελληνιστῶν πρὸς τοὺς ῾Εβραίους, ὅτι παρεθεωροῦντο ἐν τῇ διακονίᾳ τῇ καθημερινῇ αἱ χῆραι αὐτῶν" (Πράξ. ΣΤ´ 1).
Οἱ Ἑβραῖοι πού μιλοῦσαν ἑλληνικά, παραπονέθηκαν στούς ὑπεύθυνους τῆς διακονίας τῶν κοινῶν τραπεζιῶν ὅτι δέν κοίταζαν τίς δικές τους χῆρες. Στίς διαπροσωπικές σχέσεις, τά παράπονα καί οἱ μεμψιμοιρίες εἶναι συχνές καί πρός ὅλες τίς κατευθύνσεις.
Οἱ γογγυσμοί αὐτοί καί οἱ γκρίνιες καί τά παράπονα, ὅταν δέν προηγεῖται αὐτογνωσία καί αὐτοσυγκράτηση, πολύ εὔκολα καί γρήγορα ξεσποῦν σέ καταιγίδες καί ἀστραπόβροντα. Καί ὄχι μόνο. Ὅταν ὁ γογγυσμός ἔχει γιά στόχο τόν ἴδιο τό Θεό, τότε κανένας δέ μπορεῖ νά κατασιγάσει τήν ὀργή Του, γιατί ὁ γογγυσμός τοῦτος, εἶναι βλασφημία καί ἀχαριστία.

 

 

Παράδειγμα, οἱ Ἑβραῖοι. Φεύγοντας ἀπό τήν Αἴγυπτο, τά ἔβαλαν μέ τόν Μωϋσῆ καί τόν Ἀαρών. Σάν τυφλωμένοι καί ἀναίσθητοι, ρωτοῦσαν εἰρωνικά καί χλευαστικά: «Ἱνατί ἀνηγάγετε τήν συναγωγήν Κυρίου εἰς τήν ἔρημον ταύτην ἀποκτεῖναι ἡμᾶς;» (Ἀριθμ. Κ´ 4). Κι αὐτό γινόταν γιά 40 χρόνια. Ὁ Μωϋσῆς τούς ἔδωσε τήν καλύτερη ἀπάντηση: «Οὐ γάρ καθ᾽ ἡμῶν ἐστιν ὁ γογγυσμός ὑμῶν, ἀλλ᾽ ἢ κατά τοῦ Θεοῦ» (Ἔξοδ. ΙΣΤ´ 8). Ὁ γογγυσμός σας δέ στρεφόταν σέ μᾶς, γιατί ὄργανα τοῦ Θεοῦ εἴμαστε. Στρεφόταν ἐνάντια στόν ἴδιο τό Θεό.
 Συχνά καί οἱ ἀπόστολοι συμβουλεύουν τούς χριστιανούς νά ἀποβάλλουν τούς γογγυσμούς καί τίς μεμψιμοιρίες καί ὅ,τι παράπονα ἔχουν μέ τούς συνανθρώπους τους, γιά νά μή προκληθοῦν χειρότερα κακά. Καί ἄν στερεῖστε κάποια ἀγαθά, καί ἄν περνᾶτε οἰκονομικές κρίσεις, ν᾽ ἀγαπᾶτε τή λιτότητα "ἀρκούμενοι τοῖς παροῦσι", καί "πάντα ποιεῖτε χωρίς γογγυσμῶν καί διαλογισμῶν" (Φιλιπ. Β´ 14). Οἱ συνεχεῖς μάλιστα μεμψιμοιρίες καί γκρίνιες καί τά παράπονα, ἀποδεικνύουν ἀπιστία, ἀχαριστία καί ἀσέβεια πρός τό Θεό.

Ὁ ἀδελφόθεος Ἰούδας, μεταξύ ἄλλων, χαρακτηρίζει τούς ἁμαρτωλούς "γογγυστάς, μεμψιμοίρους, πορευομένους κατά τάς ἐπιθυμίας αὐτῶν" (Ἰούδ. 16).

 

 Ὁ ἀληθινός καί πιστός χριστιανός προσπαθεῖ καί ἀγωνίζεται νά παραμένει εἰρηνικός πρός ὅλους.
Δέ γογγύζει,δέν παραπονιέται, δέ γκρινιάζει καί δέ μεμψιμοιρίζει

 σέ ὅποια στιγμή καί ὅποια περίσταση. 

Ἡ καλύτερη ἄμυνα εἶναι ἡ προσευχή τοῦ Ἰησοῦ: 

   Ὀρθόδοξος Τύπος ἀρ. φυλ. 1998, 15 Νοεμβρίου 2013