Περί μακροθυμίας

Η μακροθυμία είναι αρετή γενναίας και ευγενικής ψυχής, που έχει θεμέλιο την αγάπη προς τον πλησίον.

Η μακροθυμία είναι μεγαλοψυχία, μεγαλοφροσύνη και φίλη της πραότητας.

Η μακροθυμία μαρτυράει καλή αγωγή ψυχής και εκδηλώνεται σαν συμπάθεια, φιλανθρωπία, μετριοφροσύνη και δικαιοσύνη.

Ο μακρόθυμος κυριαρχεί πάνω στον θυμό και την οργή του∙ κατευνάζει δε τις ορμές της καρδιάς του, ελεεί όσους έφταιξαν σε κάτι και λυπάται αυτούς που αμαρτάνουν. Ο έλεγχός του γίνεται με επιείκεια και τα λόγια του εκφράζονται με σύνεση και φρόνηση. Η οργή δεν σκοτίζει τον νου του και ο θυμός δεν διαταράσσει τα λογικά του. Η όψη του είναι ευχάριστη και οι κινήσεις του σεμνοπρεπείς. Έχοντας πολλή φρόνηση, δεν δικάζει με εμπαθή οξύτητα, αλλά αποφαίνεται με αγαθή κρίση για τα παραπτώματα.

«– Παιδί μου, δέν ἔχεις ἐξομολογηθεῖ ὅλες τίς ἁμαρτίες· γι αὐτό δέν ἀνοίγει ἡ πόρτα»

 

Ιερομόναχος, π. Σίμων Αρβανίτης, (1901-1988).

 Κάποια μοναχή πήγε στην Κηφισιά και πήρε ένα ταξί, για να ανέβει στο Μοναστήρι [στην Ιερά Μονή Άγιο Παντελεήμονα Ν. Πεντέλης]. Ο ταξιτζής, που την μετέφερε, είχε ακούσει για τον πάτερα Σίμωνα [Ιερομόναχος Σίμων Αρβανίτης] και ρώτησε την μοναχή γιατί ανεβαίνει επάνω.

Εκείνη του είπε ότι πηγαίνει, για να εξομολογηθεί. Όταν άκουσε αυτό ο ταξιτζής, την ρώτησε με έκπληξη:

– Τι αμαρτίες έχεις εσύ που είσαι μοναχή;

Εκείνη του απάντησε πως όλοι έχουμε αμαρτίες. Όταν έφτασε κοντά στο μοναστήρι, η άσφαλτος τελείωνε και άρχιζε ο χωματόδρομος, που ήταν χαλασμένος, και είπε η μοναχή να την αφήσει εκεί, αλλά ο ταξιτζής της είπε:

-Θα σε πάω μέχρι το Μοναστήρι.

Όταν έφτασαν, η μοναχή του είπε να περάσει στην κουζίνα να πάρει έναν καφέ. Μόλις τελείωσε η μοναχή την εξομολόγησή της, είπε στον ταξιτζή:

– Θέλεις να πας μέσα να πεις καμιά λέξη να εξομολογηθείς και να πάρεις την ευχή του;

Ο ταξιτζής δέχτηκε, μπήκε μέσα, πήρε την ευχή του και άρχισε να εξομολογείται. Σηκώθηκε να φύγει, αλλά η πόρτα του κελιού δεν άνοιγε. Ο ταξιτζής λέει στον Γέροντα:

– Πάτερ Σίμων, η πόρτα του κελιού δεν ανοίγει.

Νηστεία τοῦ Δεκαπενταυγούστου: Τί πρέπει νά ξέρουμε

 Πρώτη Αυγούστου κάθε έτους ξεκινά η νηστεία του Δεκαπενταυγούστου. Η περίοδος αυτή της νηστείας προηγείται της Κοιμήσεως της Θεοτόκου και αρχικά ήταν διηρημένη σε δύο τμήματα: αυτό που προηγείτο της εορτής της Μεταμορφώσεως του Σωτήρος και εκείνο της Κοιμήσεως της Θεοτόκου.

Η νηστεία αυτή όπως επικράτησε να την τηρούμε, έχει αυστηρό χαρακτήρα. Εφόσον λοιπόν μπορούμε, νηστεύομε από λάδι όλες τις ημέρες.Κατάλυση οίνου και ελαίου έχουμε μόνο τα Σάββατα και τις Κυριακές, ενώ κατά την εορτή της Μεταμορφώσεως του Σωτήρος,οποιαδήποτε ημέρα κι αν πέσει καταλύουμε ψάρι.

 

Κατάλυση ιχθύος και μόνον έχουμε και κατά την ημέρα της εορτής της Κοιμήσεως της Θεοτόκου, αν αυτή πέσει Τετάρτη ή Παρασκευή.

Τό συγκλονιστικό θαῦμα τοῦ Ἁγίου Λουκᾶ τοῦ Ἰατροῦ στόν μικρό Ἠλία

 Ο μικρός Ηλίας διεγνώσθη ότι έπασχε από λευχαιμία. Ο π. Σωσίπατρος ο οποίος είναι ο θείος του μικρού αγοριού ήταν επί πολλούς μήνες δίπλα στον ανεψιό του σε νοσοκομείο της Αθήνας μαζί με τον συνεφημέριό του π. Γρηγόριο.

Η κατάσταση της υγείας του -μερικών μηνών- βρέφους ήταν πολύ κρίσιμη και οι γιατροί δεν έδιναν πολλές ελπίδες στους οικείους. Ο π. Σωσίπατρος και οι οικείοι του εναπόθεσαν όλες τις ελπίδες τους στον Άγιο Λουκά τον Ιατρό και καθημερινά έψαλλαν την παράκληση του Αγίου ελπίζοντας στο θαύμα.

Η πίστη στον Άγιο Λουκά ότι θα επέμβει για άλλη μία φορά θαυματουργικά τελικά ενήργησε και ο Άγιος δια θαυμαστού τρόπου έδειξε ότι είναι παρών και ότι θα θεραπεύσει τον μικρό Ηλία.

 

Το θαυμαστό γεγονός μας το διηγήθηκε ο π. Σωσίπατρος: « Ο μικρός Ηλίας ήταν κάποιων μηνών και οι γιατροί διέγνωσαν ότι έχει λευχαιμία. Εγώ μαζί με τον π. Γρηγόριο κάναμε βάρδιες στο νοσοκομείο που νοσηλευόταν. Παραμονή της κοιμήσεως του Αγίου Λουκά δηλαδή 10 Ιουνίου ο π. Γρηγόριος αργά το βράδυ έφυγε από το νοσοκομείο για να ξεκουραστεί και άφησε εμένα στο πόστο του…. Αφού κάθησα δίπλα στον μικρό Ηλία κοιτώντας το παιδί άρχισα για άλλο ένα βράδυ να προσεύχομαι στον Άγιο Λουκά.

 

Ἅγιος Γεράσιμος: «Νά ἤξερες πόσα δάκρυα ἔχυσε ἡ Παναγία μας γιά σένα μπροστά στόν θρόνο τοῦ Θεοῦ;»

 Η κ. Μαρ. Στρ.*, μετά τον τρίτο της τοκετό και λόγω κάποιας επιπλοκής υπέφερε πολύ και κινδύνευε να αχρηστευθούν οι νεφροί της με άμεσο κίνδυνο την ίδιά της τη ζωή. Όλα τα θεραπευτικά μέσα που χρησιμοποιήθηκαν απέβησαν μάταια και η προτεινόμενη εγχείρηση ήταν πάρα πολύ δύσκολη με ελάχιστες πιθανότητες επιτυχίας.
Τόσο όμως η ίδια όσο και ο σύζυγός της ήταν άνθρωποι μεγάλης πίστης και παρακαλούσαν με θερμή προσευχή τον Κύριο, την Παναγία και όλους τους Αγίους να την βοηθήσουν.
 Μία νύκτα όμως, και παρόλο που δεν παρακάλεσε ιδιαιτέρως τον Άγιο Γεράσιμο, είδε στον ύπνο της πως βρισκόταν στην Κεφαλλονιά και προσευχόταν μπροστά στο σκήνωμα του Αγίου μαζί με κάποιον ιερέα, επαναλαμβάνοντας πολλές φορές φορές μαζί με αυτόν το “Κύριε ελέησον” και χύνουσα άφθονα δάκρυα.΄
 Κάποια στιγμή ο Άγιος Γεράσιμος άνοιξε τα μάτια του, την κοίταξε με θεία γλυκύτητα και της είπε:

Στην ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ ΜΟΝΟ υπάρχει σωτηρία !!ΦΟΒΕΡΉ ΑΠΟΚΆΛΥΨΗ. !

Στην ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ  ΜΟΝΟ υπάρχει σωτηρία !!!

Αν θέλεις κάτι περισσότερο πήγαινε στους Ορθοδόξους
Του Σεβ. Μητροπολίτου Χονγκ Κονγκ κ. Νεκταρίου

Ότι ουκ έστιν ημίν η πάλη προς αίμα και σάρκα… Ο Ναός του Αγίου Λουκά είχε φορέσει τα γιορτινά του εκείνη την ημέρα. Τρείς νέοι άνδρες, μετά από πολύμηνη κατήχηση, ήταν έτοιμοι για το ιερό Μυστήριο της Βαπτίσεως και την είσοδό τους στην Εκκλησία του Χριστού.

 Ξεκίνησα την ακολουθία της κατηχήσεως. Στην πρώτη ευχή του εξορκισμού o ένας από τους νεαρούς άρχισε να βήχει με ένα τρόπο περίεργο. Αρχίζω να διαβάζω την δεύτερη ευχή του εξορκισμού και ο βήχας του νεαρού γίνεται μούγκρισμα. Γονατίζει. Σκύβει το κεφάλι στο έδαφος.

Ένας από τους πιστούς με πλησιάζει. Mου δείχνει τον νεαρό και προτείνει να σταματήσω την Ακολουθία.

«Κάτι σοβαρό του συμβαίνει», μου λέγει.