Ο Άγιος Πορφύριος ο Καυσοκαλυβίτης· ο άγιος της πλατείας Ομονοίας (1906 – 2 Δεκεμβρίου 1991)

Ο Άγιος Πορφύριος ο Καυσοκαλυβίτης· ο άγιος της πλατείας Ομονοίας (1906 – 2 Δεκεμβρίου 1991)

Γεωργίου Αρβανίτη, Τ. Προέδρου Εφετών

Ο Γέροντας Πορφύριος γεννήθηκε το 1906 στον Άγιο Ιωάννη Καρυστίας Ευβοίας και βαπτίσθηκε Ευάγγελος. Στο σχολείο φοίτησε μόνον δύο χρόνια. Η ασθένεια του δασκάλου και η φτώχεια της οικογένειάς του τον έσπρωξαν να εργασθεί βόσκοντας τα λίγα ζώα της. Λίγο αργότερα, περίπου εννέα χρονών παιδάκι, εργάστηκε στο ανθρακωρυχείο της περιοχής και μετά σ΄ ένα παντοπωλείο γνωστού της οικογένειας, στον Πειραιά. Ο πατέρας του είχε πάει να δουλέψει στη διόρυγα του Παναμά, για να συντηρήσει την οικογένειά του.

Στα χέρια του οκτάχρονου τσοπανόπουλου είχε φτάσει ένα φυλλαιάκι με τον βίο του Αγίου Ιωάννη του Καλυβίτη, το οποίο διάβαζε συλλαβιστά. Αυτός ο Άγιος είχε συγκινήσει τον μικρό Ευάγγελο και του είχε δημιουργήσει τον πόθο να τον μιμηθεί. Έτσι, γύρω στα δώδεκα χρόνια του, ξεκίνησε μόνος του κρυφά για το Άγιον Όρος και στο πλοίο συνάντησε τον μετέπειτα Γέροντά του, ιερομόναχο Παντελεήμονα, τον πνευματικό, που ασκήτευε στην καλύβη  του  Αγίου Γεωργίου στη Σκήτη Καυσοκαλυβίων του Αγίου Όρους.

Σ΄ αυτόν τον Γέροντα και τον αυτάδελφό του μοναχό Ιωαννίκιο, ο νεαρός δόκιμος έκανε χαρούμενη και άκρα υπακοή και έτσι σε λίγα χρόνια αξιώθηκε να καρεί μοναχός και να μάθει έμπρακτα τα μυστικά της πνευματικής ζωής.

Αναστασίου Κουδουμιανού σήμερον η μνήμη, Αγίου Γέροντος της Κρήτης

Σήμερα 2-12-2017 κλείνει συναπτή τετραετία, από της οσιακής κοιμήσεως του μεγάλου Γέροντος Αναστασίου του Κουδουμιανού!
 Υπήρξε, παγκόσμιος ευεργέτης με την διάπυρη προσευχή και την εμπειρική διδασκαλία του.
Μέγιστη, αφανής, προφητική μορφή!
Αγιοπατερικό ανάστημα απλότητας, αρχοντιάς, θεολογίας και θεοπτίας!
Με άπειρη ευγνωμοσύνη ,σήμερα, για όσα έπραξε για όλη την εκκλησία, τον καθικετεύω και τον παρακαλώ:
Γέροντα μου!
Πνευματοφόρε και Εν - Χριστωμένε,

ο των παλαιών πατέρων ισοστάσιε
και πάντων των θεουμένων ισόκυρε,
της Θηβαϊκής ερήμου νοερόν εκβλάστημα
και των εκείνης αββάδων εν τοις εσχάτοις εφάμιλλε,
ακαταπόνητε σκυταλοδρόμε του Πνεύματος
και γλυκόφθογγη λύρα του φθέγματος,
Εραστά της κατά Χριστόν ατιμίας
και της Χριστομιμήτου ταπεινώσεως απροκάλυπτε εκφραστά,
Της Χριστοειδούς αγάπης κρυστάλλινε αγωγέ
και εις την οδόν της μετανοίας εμπειρογνώμονα οδηγέ,
Ανιχνευτά των ουρανίων θαλάμων
και επόπτα των καταχθονίων του Άδου,
των θείων δογμάτων ακραιφνή υποφήτα
και των αγίων γραφών θεοδήγητε ερμηνευτά.

ΠΕΡΙ «ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΓΚΟΥΡΟΥΪΣΜΟΥ» ΤΟΥΤΕΣΤΙΝ ΚΑΤΑ ΤΟΥ ΓΕΡΟΝΤΙΣΜΟΥ

Τοῦ Παναγιώτη Π. Νούνη

ΣΤΟΧΑΖΟΜΑΙ: Καὶ καλὰ ὅλα αὐτὰ ποὺ θὰ διαβάσετε στὸ ἐν λόγῳ ἄρθρο ποὺ παραπέμπω, περὶ τῶν διαβόητων Γκουροῦ τῆς Ἱνδίας, εἶναι ἐντὸς τῆς πολιτισμικῆς καὶ θρησκευτικῆς παράδοσης τους, ὥστε νὰ δικαιολογοῦν «ἠθικῶς» καὶ τὶς διάφορες ἐγκληματικὲς [ἤ ἀνήθικες] πράξεις τους. Τὸ πρόβλημα ὅμως, εἶναι, ὅτι ἡ Ἑλλαδίτσα καὶ ἡ Κύπρος μας, δὲν ζοῦνε κάτω ἀπὸ τὴν Γκουρουϊστικὴ παράδοση τῶν Ἱνδο(υ)ϊστῶν, ἀλλὰ ὅμως τὸ φαινόμενον τοῦ «ὀρθοδόξου Γκουρουϊσμοῦ» στὰ καθ΄ ἡμᾶς μὲ τὸν μοναστικὸν ὅρο «ὁ Γέροντας», (τοῦ Γέροντα, τὸν Γέροντα, ... ὤ Γέροντα κ.ο.κ.) δίνει καὶ παίρνει θεωρητικῶς ἀλλὰ καὶ πρακτικῶς ἐκτὸς μοναστικῆς Κοινότητας... τὶ θέλω νὰ πῶ; Ὁ ἀνούσιος καὶ νοσηρὸς, ἐξάπαντος μή γόνιμος Γεροντισμός στὰ καθ΄ ἡμᾶς, ἔχει γίνει [μια] ἐκκλησιαστικὴ ἤ καὶ θρησκόληπτη μάστιγα. Ἀδελφὲ καὶ ἀδελφὴ μου ἄν θέλεις μετὰ μανίας Γέροντα καὶ Γερόντισσα, ἀποτάχθου τὸν κόσμον, κανονικὰ, καὶ πήγαινε στὸ μοναστήρι. Μὴ προσπαθεῖς νὰ ἐπιβάλλεις τὴν ὑποκειμενικὴν «Χαρισματικὴν Γεροντολαγνεία» καὶ «Γεροντοπληξία» σου, δηλ. τὴν καμουφλαρισμένη ψυχωτικὴν μανία καὶ προσωποληψία σου, στὸν πλησίον σου. Ὁ κουρασμένος (ψυχοσωματικὰ) πλησίον μας δὲν ἔχει ἀνάγκην ἀπὸ κάποιον περιβόητο καὶ ξακουστὸ «χαρισματοῦχον» Γέροντα ἀλλὰ ἔχει ἀνάγκη (τὴν Πηγὴν τῶν πηγῶν, τὸν «Παλαιὸν τῶν Ἡμερῶν», τὸν «Μεγάλης Βουλῆς Ἄγγελον», τὸν Ἐμμανουήλ, τὸν τῷ ὄντι Ὤντα, τουτέστιν τὸν Θεάνθρωπον Ἰησοῦν Χριστὸν) ἀπὸ ἄρσιν καὶ ἄφεσιν τῶν ἁμαρτιῶν του, τὴν ὁποίαν παρέχει ὁ κάθε καλὸς καὶ ταπεινὸς ὀρθόδοξος Κληρικὸς μὲ τὸ πετραχήλι του. Θέλω νὰ πῶ ὅτι ἀρκετοί περιβόητοι καὶ δῆθεν Γεροντᾶδες, δὲν εἶναι καὶ τόσον «χαρισματούχοι» ἐξ ὅσων λανσάρονται. Ὅπου ἀκοῦτε γιὰ πολλὰ κεράσσια, δὲν χρειάζεται κἄν νὰ πᾶτε ἤ καὶ νὰ πάρετε μικρὸ καλάθι. Ὁ (αὐτο)σκοπὸς τῆς Χριστιανικῆς Ζωῆς δὲν εἶναι νὰ ἀποκτήσουμεν ἅπαντες (καὶ μηδενὸς ἐξαιρουμένου) τινὰ Γέροντα. Οἱ ἔγγαμοι σύζηγοι ἔχουμε «γέροντα» ἤ «γερόντισσα» καὶ ἄλλοι «γεροντόπουλα» ὥστε νὰ ὑποταχθοῦμε ἐλεύθερα καὶ ἀγαπητικὰ σ΄αὐτοὺς. Θέλω νὰ πῶ, ὅτι ὁ ἡσυχαστικὸς θεσμός τοῦ Γέροντα εἶναι καλὸς γιὰ τὸ Μοναστήρι, ἐμεῖς στὸν κόσμον ἔχουμε ἀνάγκη ἀπὸ φωτισμένους πνευματικοὺς πατέρες, καὶ ὄχι ἀπὸ κομπογιαννίτες Γέροντες. Ὄχι γιὰ νὰ προσκολληθοῦμε σὰν τὰ στρείδια ἐπάνω τους, ἀλλὰ γιὰ νὰ διδαχθοῦμε τὴν κατὰ Θεὸν Χάρη καὶ Ἐλευθερία ποὺ μὰς ἀπελευθερώνει ἀπὸ τὴν δουλεία τῶν σωρηδὸν ἀκαθάρτων καὶ δυσβάστακτων ἐθισμῶν ἤ καὶ παθῶν μας. ΕΣΤΙΑΖΩ καὶ ἀντιγράφω τὸ ἐπόμενο σημεῖο: 

Ομολογία πίστεως στον εργασιακό χώρο

Αποτελεί μία καθημερινή κατάσταση το φαινόμενο, οι άνθρωποι που ακολουθούν πνευματική ζωή, να αντιμετωπίζουν κυρίως στον εργασιακό τους χώρο, κάποια συμπεριφορά που τους φέρνει σε μία δυσχερή θέση.Ερωτήσεις επί ερωτήσεων, σχόλια, αντιδράσεις, ακόμη και ειρωνείες.

Η αντιμετώπιση πολλές φορές είναι απαράδεκτη, όχι μόνο από συναδέλφους, αλλά και από άλλους συνανθρώπους, που η στάση τους δείχνει ότι δεν σέβονται την επιλογή του άλλου.Νιώθει κανείς ότι ξεχωρίζει, σε σχέση με το σύνολο, που τις περισσότερες φορές διαφοροποιείται στα θέματα πίστεως και δεν συμφωνεί με την υιοθέτηση κάποιας στάσης ποιό «θερμής» θα λέγαμε στα θέματα αυτά, αφού μερικοί θεωρούν ότι είναι αρκετή μία χαλαρή σχέση με την Εκκλησία, δηλαδή, Βάπτιση, Γάμος, άντε και να πάνε να ακούσουν το «Χριστός Ανέστη», άσχετα αν κατά βάθος το πιστεύουν ή όχι.

Υποστηρίζουν σθεναρά, ότι δεν χρειάζονται πολλά-πολλά με την Εκκλησία, φέρνοντας μερικές φορές και επιχειρήματα, πράγμα που τους αναδεικνύει ως «ειδήμονες» σε καταστάσεις που δεν γνωρίζουν καθόλου ή έχουν ελάχιστη γνώση. «Αυτοχρίζονται» οι ίδιοι δηλαδή ειδήμονες.

Κατέστη αδύνατο πολλές φορές να αντιληφθούν ορισμένοι σε διάφορες συζητήσεις που παραβρέθηκα ο ίδιος, ότι η πίστη αποτελεί επιλογή τρόπου υπάρξεως και όχι μία ιδεοληψία που διακατέχει τον πιστό, όπως ένα φιλοσοφικό, ή πολιτικό σύστημα.

Αγιοκατάταξη π. Ιακώβου Τσαλίκη

Αγιοκατάταξη π. Ιακώβου Τσαλίκη

Του Αιμίλιου Πολυγένη

Αγιοκατατάχθηκε την, Δευτέρα 27 Νοεμβρίου σύμφωνα με αποκλειστικές πληροφορίες της Romfea.gr ο Γέροντας Ιάκωβος Τσαλίκης.

Στην αγιοκατάταξη του Γέροντος Ιακώβου Τσαλίκη προχώρησε η Αγία και Ιερά Σύνοδος του Οικουμενικού Πατριαρχείου, σε συνεδρίασή της, υπό την προεδρία του Οικουμενικού Πατριάρχη κ. Βαρθολομαίου.

Να σημειωθεί ότι η μνήμη του Αγίου Ιακώβου Τσαλίκη θα εορτάζεται στις 22 Νοεμβρίου.

Λίγα λόγια για τον βίο του

Ο γέροντας Ιάκωβος Τσαλίκης γεννήθηκε στις 5 Νοεμβρίου 1920 από ευσεβείς γονείς.