του Παναγιώτη Νούνη
Έχουμε διαβάσει με μεγάλη μας
έκπληξη την προχθεσινή
ανακοίνωση [1] του Θεολογικού Τμήματος μας, της Θεολογικής Σχολής της
Θεσσαλονίκης, και θα θέλαμε να σχολιάσουμε κάποια πράγματα, προς χάριν της αλήθειας, διότι
πολλά και διάφορα αναφέρει η ανακοίνωση αυτή αλλά λίγες οι πραγματικές αλήθειες
της κατά την γνώμη μας, ενώ κατ’ ουσίαν απουσιάζουν, πολλά άλλα, ουσιαστικά επιχειρήματα και
ακλόνητα στοιχεία τα οποία ώφειλαν να ξεκαθαρίσουν οι συντάξαντες καθηγητές την
ανακοίνωση αυτή!
Ένα πρώτο λογικό ερώτημα να εκφράσω, επειδή δεν είδα να την υπογράφει κανείς αυτην την ανακοίνωση
είναι:
-Υπήρξε ενημέρωση προς άπαντες τους καθηγητές για την ανακοίνωση αυτή ή
ενημερώθηκαν οι «ολίγοι» και αποφάσισαν ξανά οι «ολίγοι» και συνέταξαν το
ανακοινωθέν για δημοσίευση;
Υποψιαζόμαστε,
διότι ζήσαμε καλά εκ των έσω την
όλη ακαδημαϊκή κατάσταση (ακαταστασία), ότι αυτό θα έγινε με τον
«παραδοσιακό-ολιγαρχικό» τρόπο των γνωστών «ολίγων»! [2]
Παρόλα
αυτά για να δούμε πρώτα τι δεν μας λέει το
ανακοινωθέν, διότι εκεί έγκειται η ουσία του πράγματος! Να δούμε τι απουσιάζει από την όλη φάση, ελπίζοντας να
φιλοτιμηθούν οι καλοί δασκάλοι μας και να κάνουν ακόμα μία φιλότιμη προσπάθεια
καλυτέρας και πιό επιστημονικής αναλύσεως και πληροφορήσεως μας διότι, κατ’ ουσίαν δεν μας ικανοποιούν τα φαινομενικά επιχειρήματά των και για το ζουμί και την ουσία του
θέματος «άκρα του τάφου» εκκωφαντική σιώπη(!) στο θεολογικό τμήμα
«βασιλεύει», λαλεί «πουλί», παίρνει «άγουρ-(ιδικ) ό σπυρί» και η αλανιάρα
«μάνα-κότα» το ζηλεύει!
Εστιάζουμε την κριτική
μας κυρίως στην τρίτη
παράγραφο, στην οποία μας αναφέρουν οι καλοί καθηγητές μας ότι: «(…) Η απόφαση στηρίχθηκε σε
κριτήρια και ακαδημαϊκές προϋποθέσεις, καθώς επίσης και στην επίγνωση του ρόλου
των Θεολογικών Σχολών και Τμημάτων, τα οποία οφείλουν να υπηρετούν την
Κοινωνία, το Πανεπιστήμιο και την Εκκλησία, με άξονα τις εξής βασικές αρχές…»:
Άραγε τι να θέλουνε και
τι να προσπαθούνε, να μας αποδείξουν οι συγγραφείς της ανακοίνωσης αυτής;
Θεωρούμε ως άριστοι φοιτητές των πιο πάνω
δασκάλων μας, ότι το όλο ανακοινωθέν εμπίπτει στην πλάνη της
προϋπόθεσης του ζητούμενου
ή « λήψεως του ζητούμενου»
(petitio principi)!
Τι εννούμε;
Μα πολύ απλά και
σαφέστατα όπως μας έλεγε ένας καθηγητής μας συχνά, προσπαθούνε να πουλήσουνε παγάκια στους «Εσκιμώους»!
Αν είναι ποτέ δυνατόν;
Μάλιστα πολύ καλά το διαβάζετε
αγαπητοί μου! Έχει ανάγκη ο «Εσκιμώος»
να αγοράσει παγάκια; Αυτή κι’ αν είναι η ουσία ολόκληρου του ανακοινωθέντος!
Τι μας αποκρύβουν άραγε
στην πιο πάνω πρόταση, ρίχνοντας μας στάχτηστα μάτια με τις λεγόμενες τάχα μου «βασικές αρχές»,
και ποια είναι η πλάνη του petitio principi;
Οι αγαπητοί «ολίγοι» καθηγητές μας παρέλειψαν, σκόπιμα(;),
να μας αναφέρουν τα εξής: