Ἡ ἱερωσύνη
εἶναι «ἐπιστήμη ἐπιστημῶν καί τέχνη τεχνῶν», κατά τόν ἅγιο Γρηγόριο τόν
Θεολόγο. Ὁ ἴδιος μεγάλος Πατέρας στόν λόγο του γιά τήν ἱερωσύνη
προσδιορίζει ποιός πρέπει νά εἶναι ὁ Ἱερεύς καί ποιό εἶναι τό ἔργο του
μέσα στήν Ἐκκλησία.
Τό ἴδιο
περιγράφει τήν ἱερωσύνη ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος στούς λόγους του
περί ἱερωσύνης, καί μάλιστα γράφει ὅτι ἡ ψυχή τοῦ Ἱερέως πρέπει νά εἶναι
καθαρότερη καί ἀπό τόν ἥλιο.
Αὐτό
φαίνεται καί στήν χειροτονία τοῦ Διακόνου καί τοῦ Πρεσβυτέρου. Εἶναι
γνωστό ὅτι ἡ Ἐκκλησία τήν θεολογία γιά κάθε Μυστήριο τήν ἔβαλε μέσα στίς
εὐχές τῶν Μυστηρίων. Ἔτσι, ὅταν διαβάση κανείς τά κείμενα τῶν εὐχῶν καί
τῶν δεήσεων στίς χειροτονίες, τότε καταλαβαίνει ποιό εἶναι τό ἔργο τῶν
Ἱερέων-Πρεσβυτέρων.
Τό βασικότερο εἶναι ὅτι, ὅταν χειροτονῆται ὁ Ἱερεύς, ὁ Ἀρχιερεύς μετά τόν καθαγιασμό τοῦ ἄρτου καί τοῦ οἴνου σέ Σῶμα καί Αἷμα Χριστοῦ, δίδει στόν χειροτονηθέντα Ἱερέα τόν Ἄρτο -τόν Χριστό καί τοῦ δίνει σαφέστατη ἐντολή: «Λάβε τήν παρακαταθήκην ταύτην καί φύλαξον αὐτήν ἕως τῆς δευτέρας παρουσίας τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, ὅτε παρ’ αὐτοῦ μέλλεις ἀπαιτεῖσθαι αὐτήν». Παρακαταθήκη εἶναι ὁ Ἴδιος ὁ Χριστός, ὅπως Τόν κρατᾶ, Τόν διδάσκει καί Τόν προσφέρει ἡ Ἐκκλησία, ὅπως Τόν ὁμολογοῦν οἱ Ἀπόστολοι καί οἱ Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας.
