ΑΣΚΗΤΕΣ ΜΕΣΑ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ
Βιογραφίες Ασκητών μέσα στον κόσμο
Τόμος Β'
Τόμος Β'
(πρόλογος βιβλίου)
Εκδόθηκε
πριν από τέσσερα χρόνια ο πρώτος τόμος των Ασκητών μέσα στον κόσμο,
χωρίς μεγάλες αξιώσεις, με σκοπό να διασωθούν αυτά τα γνήσια Χριστιανικά
πρότυπα· όμως, παρά πάσαν προσδοκίαν, έγινε δεκτός με πολλή αγάπη και
ενδιαφέρον. Η επίμονη ζήτηση του Δευτέρου Τόμου επέσπευσε την έκδοσή
του. Άραγε τι ενδιαφέρον βρήκαν οι αναγνώστες σ’ αυτές τις απλές και
ταπεινές ψυχές των Ασκητών μέσα στον κόσμο;
Φαίνεται πως βρήκαν στα πρόσωπά τους ζωντανά πρότυπα αρετής προς μίμηση, που σπανίζουν στις ημέρες μας. Βρήκαν νέους τρόπους και μεθόδους ασκήσεως. Βρήκαν παρηγοριά και παράκληση στα δικά τους παθήματα, γνωρίζοντας την θλιμμένη ζωή τους.
Φαίνεται πως είναι κανόνας πνευματικός η αρετή να ευδοκιμή όχι στην άνεση και στην χαρά, αλλά στην θλίψη, στην δυσκολία και στην στέρηση, όπως βλέπουμε να συμβαίνη στην ζωή αυτών των ευλογημένων ψυχών. Αυτοί με αγάπη τήρησαν τις εντολές του Θεού και έκαναν ατέλειωτη υπομονή στις δοκιμασίες που αντιμετώπισαν. Έλαβαν Χάρι από τον Θεό και έζησαν με εμπιστοσύνη στην πρόνοιά Του. Δεν τους ενδιέφερε η γνώμη του κόσμου, αλλά μόνο να υπακούν στον Θεό και να τον αγαπούν. Ο κόσμος τους θεωρούσε περιθωριακούς, ξεπερασμένους, αλλά αυτοί είναι πάντοτε επίκαιροι. Θαυμάζει κανείς με πόση ευκολία αντιμετώπισαν και ξεπέρασαν τις δυσκολίες της ζωής, μπροστά στις οποίες οι σημερινοί άνθρωποι, παρά την σοφία τους και τις γνώσεις τους, κάμπτονται και απελπίζονται. Όσο μεγαλύτερα ήταν τα παθήματά τους, τόσο μεγαλύτερη υπομονή έκαναν και άλλη τόση χάρι αναλογικά εδέχοντο. Έγιναν αγωγοί χάριτος, νικούσαν τους πειρασμούς και στήριζαν πολλούς αδυνάτους. Με την απλότητά τους, την πρακτική σοφία τους και τον αγώνα τους κατώρθωσαν να κάνουν πράξη το Ευαγγέλιο και την πίστη τους βίωμα.
Σήμερα, δυστυχώς, οι άνθρωποι πνίγονται στα πολλά τους προβλήματα. Αλλά, αντί να διορθώσουν τον λογισμό και την ζωή τους με την μετάνοια και να ζητήσουν βοήθεια από τον Θεό, ζητούν μαγικά την λύση και δεν διστάζουν να καταφύγουν ακόμη και σε μάγους, με αποτέλεσμα να δίνουν δικαιώματα στον διάβολο και έτσι να ταλαιπωρούνται ισόβια. Αμαρτάνουν θανάσιμα, οπότε είναι φυσικό να περιπλέκουν τα προβλήματά τους και να διαλύωνται οικογένειες.
Μία άλλη παγίδα για πολλούς είναι η αναζήτηση χαρισματούχων. Είναι διατεθιμένοι οι άνθρωποι σήμερα να πάνε οπουδήποτε να συναντήσουν έναν χαρισματούχο για να λύσουν τα προβλήματά τους, αλλά δυσκολεύονται να μετανοήσουν, να αλλάξουν τρόπο ζωής και να πάνε στον Πνευματικό. Δυστυχώς, πολλοί από αυτούς που τους θεωρούν χαρισματούχους, είναι ψευτοχαρισματούχοι, πλανεμένοι που κάνουν τον προορατικό, τον θαυματουργό και τον εξορκιστή, πλανώντες και πλανώμενοι, και έχουν παρασύρει πολλούς στην πλάνη τους, ακόμη και Ιερείς. Αυτοί δεν έχουν καμμία σχέση και ομοιότητα με τους ταπεινούς βιογραφούμενους Ασκητές μέσα στον κόσμο.
Η διαφορά στον τρόπο ζωής και στην ταπείνωση είναι τεράστια και από αυτό φαίνεται η γνησιότητα των υπερφυσικών χαρισμάτων των βιογραφουμένων, που φρόντιζαν επιμελώς να τα κρύβουν, ενώ οι ψευτοχαρισματούχοι αυτοδιαφημίζονται, αυτοπροβάλλονται και εκμεταλλεύονται οικονομικά τα θύματά τους.
Ο παρών τόμος περιέχει είκοσι τέσσερις βιογραφίες Ασκητών μέσα στον κόσμο. Απ’ αυτούς ένας είναι Επίσκοπος, ένας Ιερομόναχος, πέντε έγγαμοι Ιερείς, δύο μοναχοί που έζησαν μέσα στον κόσμο και στο τέλος της ζωής τους αξιώθηκαν να πάρουν το Αγγελικό Σχήμα, και δεκαπέντε λαϊκοί (άνδρες και γυναίκες). Κατετάγησαν χρονολογικά με βάση το έτος κοιμήσεώς τους.
Ό,τι γράφθηκε στον πρόλογο του Α’ τόμου ισχύει και για τους εδώ βιογραφούμενους. Έζησε ο καθένας σε διαφορετική εποχή, σε διαφορετικό τόπο και σε ιδιαίτερες συνθήκες. Ακολούθησε ο καθένας ξεχωριστό δρόμο, αλλά έχουν όλοι τους έναν κοινό σκοπό· την τήρηση των εντολών του Θεού και την ένωσή τους με τον Θεόν. Θαυμάζει κανείς την υπομονή τους, την αυταπάρνηση, την δύναμη που είχαν προσευχόμενοι και άντεξαν όλες τις δυσκολίες. Κυρίως, όμως, θαυμάζει κανείς την απλότητα με την οποία εδέχοντο την χάρι και τα υπερφυσικά γεγονότα απερίεργα και ταπεινά χωρίς να μπορούν να φαντασθούν ότι κάτι είναι και κάτι έχουν. Από την αγάπη τους για τον Θεό θυσίασαν για την εικόνα Του, τον άνθρωπο, ό,τι πολύτιμο υλικό και πνευματικό διέθεταν, και βοήθησαν πολλούς. Και τώρα μας βοηθούν με το παράδειγμά τους και την προσευχή τους. Αιωνία τους η μνήμη και με την ευχή τους να αξιωθούμε να τους ακολουθήσουμε. Αμήν.
Φαίνεται πως βρήκαν στα πρόσωπά τους ζωντανά πρότυπα αρετής προς μίμηση, που σπανίζουν στις ημέρες μας. Βρήκαν νέους τρόπους και μεθόδους ασκήσεως. Βρήκαν παρηγοριά και παράκληση στα δικά τους παθήματα, γνωρίζοντας την θλιμμένη ζωή τους.
Φαίνεται πως είναι κανόνας πνευματικός η αρετή να ευδοκιμή όχι στην άνεση και στην χαρά, αλλά στην θλίψη, στην δυσκολία και στην στέρηση, όπως βλέπουμε να συμβαίνη στην ζωή αυτών των ευλογημένων ψυχών. Αυτοί με αγάπη τήρησαν τις εντολές του Θεού και έκαναν ατέλειωτη υπομονή στις δοκιμασίες που αντιμετώπισαν. Έλαβαν Χάρι από τον Θεό και έζησαν με εμπιστοσύνη στην πρόνοιά Του. Δεν τους ενδιέφερε η γνώμη του κόσμου, αλλά μόνο να υπακούν στον Θεό και να τον αγαπούν. Ο κόσμος τους θεωρούσε περιθωριακούς, ξεπερασμένους, αλλά αυτοί είναι πάντοτε επίκαιροι. Θαυμάζει κανείς με πόση ευκολία αντιμετώπισαν και ξεπέρασαν τις δυσκολίες της ζωής, μπροστά στις οποίες οι σημερινοί άνθρωποι, παρά την σοφία τους και τις γνώσεις τους, κάμπτονται και απελπίζονται. Όσο μεγαλύτερα ήταν τα παθήματά τους, τόσο μεγαλύτερη υπομονή έκαναν και άλλη τόση χάρι αναλογικά εδέχοντο. Έγιναν αγωγοί χάριτος, νικούσαν τους πειρασμούς και στήριζαν πολλούς αδυνάτους. Με την απλότητά τους, την πρακτική σοφία τους και τον αγώνα τους κατώρθωσαν να κάνουν πράξη το Ευαγγέλιο και την πίστη τους βίωμα.
Σήμερα, δυστυχώς, οι άνθρωποι πνίγονται στα πολλά τους προβλήματα. Αλλά, αντί να διορθώσουν τον λογισμό και την ζωή τους με την μετάνοια και να ζητήσουν βοήθεια από τον Θεό, ζητούν μαγικά την λύση και δεν διστάζουν να καταφύγουν ακόμη και σε μάγους, με αποτέλεσμα να δίνουν δικαιώματα στον διάβολο και έτσι να ταλαιπωρούνται ισόβια. Αμαρτάνουν θανάσιμα, οπότε είναι φυσικό να περιπλέκουν τα προβλήματά τους και να διαλύωνται οικογένειες.
Μία άλλη παγίδα για πολλούς είναι η αναζήτηση χαρισματούχων. Είναι διατεθιμένοι οι άνθρωποι σήμερα να πάνε οπουδήποτε να συναντήσουν έναν χαρισματούχο για να λύσουν τα προβλήματά τους, αλλά δυσκολεύονται να μετανοήσουν, να αλλάξουν τρόπο ζωής και να πάνε στον Πνευματικό. Δυστυχώς, πολλοί από αυτούς που τους θεωρούν χαρισματούχους, είναι ψευτοχαρισματούχοι, πλανεμένοι που κάνουν τον προορατικό, τον θαυματουργό και τον εξορκιστή, πλανώντες και πλανώμενοι, και έχουν παρασύρει πολλούς στην πλάνη τους, ακόμη και Ιερείς. Αυτοί δεν έχουν καμμία σχέση και ομοιότητα με τους ταπεινούς βιογραφούμενους Ασκητές μέσα στον κόσμο.
Η διαφορά στον τρόπο ζωής και στην ταπείνωση είναι τεράστια και από αυτό φαίνεται η γνησιότητα των υπερφυσικών χαρισμάτων των βιογραφουμένων, που φρόντιζαν επιμελώς να τα κρύβουν, ενώ οι ψευτοχαρισματούχοι αυτοδιαφημίζονται, αυτοπροβάλλονται και εκμεταλλεύονται οικονομικά τα θύματά τους.
Ο παρών τόμος περιέχει είκοσι τέσσερις βιογραφίες Ασκητών μέσα στον κόσμο. Απ’ αυτούς ένας είναι Επίσκοπος, ένας Ιερομόναχος, πέντε έγγαμοι Ιερείς, δύο μοναχοί που έζησαν μέσα στον κόσμο και στο τέλος της ζωής τους αξιώθηκαν να πάρουν το Αγγελικό Σχήμα, και δεκαπέντε λαϊκοί (άνδρες και γυναίκες). Κατετάγησαν χρονολογικά με βάση το έτος κοιμήσεώς τους.
Ό,τι γράφθηκε στον πρόλογο του Α’ τόμου ισχύει και για τους εδώ βιογραφούμενους. Έζησε ο καθένας σε διαφορετική εποχή, σε διαφορετικό τόπο και σε ιδιαίτερες συνθήκες. Ακολούθησε ο καθένας ξεχωριστό δρόμο, αλλά έχουν όλοι τους έναν κοινό σκοπό· την τήρηση των εντολών του Θεού και την ένωσή τους με τον Θεόν. Θαυμάζει κανείς την υπομονή τους, την αυταπάρνηση, την δύναμη που είχαν προσευχόμενοι και άντεξαν όλες τις δυσκολίες. Κυρίως, όμως, θαυμάζει κανείς την απλότητα με την οποία εδέχοντο την χάρι και τα υπερφυσικά γεγονότα απερίεργα και ταπεινά χωρίς να μπορούν να φαντασθούν ότι κάτι είναι και κάτι έχουν. Από την αγάπη τους για τον Θεό θυσίασαν για την εικόνα Του, τον άνθρωπο, ό,τι πολύτιμο υλικό και πνευματικό διέθεταν, και βοήθησαν πολλούς. Και τώρα μας βοηθούν με το παράδειγμά τους και την προσευχή τους. Αιωνία τους η μνήμη και με την ευχή τους να αξιωθούμε να τους ακολουθήσουμε. Αμήν.
πηγη Ι,Μ.ΠΑΝΤΟΚΡΑΤΟΡΟΣ ΜΕΛΙΣΣΟΧΩΡΙΟΥ
